Με πόση ηδονή, αγαπητές μου αναγνώστριες και αγαπητοί μου αναγνώστες, ανακαλώ στην μνήμη μου εκείνες τις υπέροχες εποχές! Και με πόσο έντονα ρίγη συγκινήσεως ακούω – σαν να είναι τώρα – τις αυστηρές προσταγές του Μεγάλου Ιεροεξεταστή προς όλους εμάς, τους Ειδικούς στην σωτηρία της ανθρωπότητας:
– «Κλείστε τους μέσα στις κατοικίες τους, σφραγίστε τα καταστήματά τους, κλειδώστε τις αποθήκες τους, ανασκάψτε τους αγρούς τους, διασκορπίστε τα ζωντανά τους! Με ιερή φωτιά θα εξαγνίσουμε το μολυσμένο χωριό τους, τούτο εδώ το κατοικητήριο του δαίμονα!».
– «Ποιος δαίμονας; Που είναι ο δαίμονας; Τι λέτε; Έχουμε τρομοκρατηθεί!», φώναζαν οι εξαθλιωμένοι χωρικοί.
– «Είναι παντού ο δαίμονας! Σας απειλεί!», απαντούσαμε εμείς.– «Και γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε καμία απειλή;», ρωτούσαν οι άμοιροι.– «Επειδή είναι αόρατη, όπως αόρατος είναι και ο δαίμονας! Και επειδή μεταλλάσσεται, όπως μεταλλάσσεται και ο δαίμονας!», τους εξηγούσαμε.– «Και εσείς πως μπορείτε και την αντιλαμβάνεστε;», ξαναρωτούσαν φοβισμένοι.– «Εμείς, άπιστα ανθρωπάρια, είμαστε Ειδικοί. Αναλώσαμε την ζωή μας για να μπορούμε να εντοπίζουμε τις απειλές των δαιμόνων», απαντούσαμε με δυνατή φωνή.– «Μα, εάν μας κλείσετε μέσα και μας στερήσετε την εργασία μας, πως θα ζήσουμε; Πως θα φροντίσουμε τους ανήμπορους γονείς μας; Πως θα ταΐσουμε τα παιδιά μας;», επέμεναν εκείνοι.– «Καταραμένοι αρνητές, τι αξία έχει, βρε, η ζωή σας και η ζωή των παιδιών σας μπροστά στην σωτηρία όλων σας; Τολμάτε να ισχυρίζεστε ότι δεν αντιλαμβάνεστε την απειλή που εμείς, οι Ειδικοί, οι σωτήρες σας, αντιλαμβανόμαστε παντού; Δηλαδή, θέλετε να μας πείτε ότι οι πιστοί άρχοντές σας και οι ευγενέστατοι ηγεμόνες σας, που επίσης την αντιλαμβάνονται και την ομολογούν, είναι ηλίθιοι;».– «Εγώ, πάντως, δεν αντιλαμβάνομαι τίποτε», είπε κάποιος.– «Ώστε δεν αντιλαμβάνεσαι τίποτε, ύπουλο όργανο του δαίμονα… Φρουροί! Συλλάβετέ τον! Να οδηγηθεί αμέσως στον χώρο της Ταχείας Δοκιμασίας!».
Τι στιγμές απερίγραπτου κάλλους! Ο θρίαμβος τής ορθής γνώσης σε παράλληλη πορεία με την ορθή δικαιοσύνη! Και όλα αυτά για το καλό τής ανθρωπότητας…!
Γιατί ναι, είναι αλήθεια, εμείς ούτε κρίναμε ούτε καταδικάσαμε ποτέ κανέναν. Ήμασταν απλώς οι Ειδικοί και απλώς συμβουλεύαμε… Με εμπιστοσύνη αφήναμε τα πάντα στα χέρια τής Επιστήμης, η οποία, ως γνωστόν, στηρίζεται στο πείραμα και στα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτό…
Οι φρουροί, όχι εμείς, συνέλαβαν τον άθλιο. Του έδεσαν σφιχτά χέρια και πόδια. Του φόρεσαν και ένα εγκεκριμένο φίμωτρο. Έπειτα τον έβαλαν μέσα σε έναν εγκεκριμένο σάκο. Έπειτα έραψαν γερά τον σάκο και τον έριξαν σε εγκεκριμένο ποταμό. Διαδικασία Ταχείας Δοκιμασίας…
«Εάν σωθεί», βροντοφώναξε ο Μέγας Ιεροεξεταστής, «σημαίνει ότι τον έσωσε ο δαίμονας, άρα είναι δαιμονισμένος και πρέπει να οδηγηθεί στην πυρά, όπου θα εξαγνιστεί η ψυχή του! Εάν πνιγεί, σημαίνει ότι τον τιμώρησε ο Θεός, επειδή ήταν δαιμονισμένος! Δίκαια πράγματα! Δίκαια και επιστημονικά!»…
Αχ, λατρευτέ μου Μεσαίωνα… Πόσοι αιώνες να έχουν περάσει από τότε…;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου