Η ανερχόμενη Wicca στα πλαίσια αναβιώσεως του Διονυσιακού πολιτισμού και η παρά φύσιν συμμετοχή των νεοελλήνων.

Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλης πνευματικής συγχύσεως και αποστασίας. Δημιουργοί αυτής της καταστάσεως είναι οι άνθρωποι της νέας τάξης. Παρασύρουν στην πλάνη, για να φέρουν εις πέρας το ανθελληνικά σχέδια τους.

Την σύγχυση αυτή την καλλιεργούν κυρίως οι ομάδες της λεγόμενης “Νέας Εποχής του Υδροχόου”. Βασικό τους δόγμα είναι ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Όλες είναι δρόμοι που οδηγούν στον ίδιο σκοπό.

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197).

Στην σύγχρονη εποχή μια νέα πνευματική κατάσταση διαμορφώνεται, η οποία έχει θέσει στο περιθώριο την παιδεία και την Ελληνική θρησκεία. Τα δόγματα και οι διδαχές της νέας τάξης αποτελούνται από την ένωση διδασκαλιών της θεουργίας, του γνωστικισμού, του πνευματισμού, της Θεοσοφίας, της αστρολογίας, του δωδεκαθεϊσμού, του Βουδισμού και του Ινδουϊσμού. Στην Ευρώπη και στην Αμερική εμφανίζονται οι αρχαίες θρησκείες με τον μανδύα των σχολών εσωτερισμού και του νεογνωστικισμού. Μεταξύ πολλών άλλων διδάσκουν την «θετική ενέργεια» μέσα από πνευματικές διαδικασίες. Σύμφωνα με τους δασκάλους μυσταγωγούς θα πρέπει να επιτευχθεί η έξοδος της ψυχής» από το σώμα και η επικοινωνία με διάφορες θεότητες. Τα φαινόμενα αυτά αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο για την πνευματική και ψυχική υγεία των εμπλεκομένων και όχι μόνον, καθώς έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις και χρήζουν σωστής και οργανωμένης έρευνας-παιδείας και αντιμετώπισης.Τα αξιώματα των νεοταξιτών είναι η θεοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου, η αλαζονεία και η εγωμανία. Σύμφωνα με τους παράγοντες-μυσταγωγούς της παγκοσμιοποίησης Ο Θεός κατοικεί εσωτερικά σε κάθε άνθρωπο, και για αυτό είμαστε όλοι θεοί" Εγώ είμαι Θεός, εγώ τα κάνω όλα καλύτερα από τους άλλους, δεν υπάρχει άλλος ικανότερος από εμένα". 'Ολοι είμαστε θεοί και δεν χρειαζόμαστε τον πραγματικό Θεό-Δημιουργό του Αριστοκλέους, Σύμφωνα με τους αποκρυφιστές δεν έχουμε ανάγκη τον θεό καθώς υπάρχουν «δυνάμεις» στην φύση, οντότητες με υπερφυσικές δυνάμεις, οι οποίοι είναι μεγάλοι δάσκαλοι-μύστες για εμάς τους ανθρώπους.
Διδάσκουν ότι ο διαλογισμός και η γιόγκα μπορούν να αντικαταστήσουν και να έχουν πολύ καλύτερα αποτέλεσμα από την προσευχή. Η φιλοσοφία της εποχής του Υδροχόου αιχμαλωτίζει τις ανθρώπινες ψυχές και ειδικά των νέων ηλικιακά. Όλο και περισσότεροι συνάνθρωποι μας ασχολούνται με την καφεμαντεία, την χαρτομαντεία, την αστρολογία, τα μεταφυσικά όνειρα, τις απόκρυφες θεραπείες μέσω των παγανιστικών θεοτήτων. Στα πλαίσια αυτών των σκοπών προωθούνται και κυριαρχούν οι νεοεποχίτες ιερείς αλλότριων θρησκευμάτων, τα οποία διδάσκουν την αυτοθέωση-αυτοφώτιση, την αυτοσωτηρία και τις ψυχικές-σωματικές ηδονής. Δυστυχώς στον σύγχρονο κόσμο, όλα ξεκινούν από το μεγάλο θηρίο και το δόγμα του κάνε ότι θέλεις.

Δυστυχώς εντελώς λανθασμένα όσοι έχουν άγνοια νομίζουν ότι η γιόγκα είναι τεχνικές αναπνοής και διαφόρων στάσεων του σώματος. Εν τούτοις μέσα από τις ασκήσεις γιόγκα χωρίς να το γνωρίζουν προσεύχονται και σταδιακά ασπάζονται στους θεούς των Ινδών. Η Ταντρική γιόγκα είναι κανονική θρησκεία καθώς εισάγει τις θρησκείες της Άπω Ανατολής, και μας απομακρύνει από τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Στην πραγματικότητα ελιναι ένα αντιχριστιανικό θρησκευτικό σύστημα, που δεν δέχεται τον Θεό-Δημιουργό του Αριστοκλέους, διότι έχει σαν βασική αρχή, την μετενσάρκωση και για αυτό εγκλωβίζει τους ανθρώπους, στα ανώτερα επίπεδα του Διονυσιακού πολιτισμού.

Η Γιόγκα και οι ανατολικές μαχητικές τέχνες δεν είναι ξεκάθαρες γυμναστικές-μαχητικές ασκήσεις. Συνδέονται με τις μαγικοθρησκευτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις του Ινδουισμού, του Βουδισμού και του πνευματισμού, μέσα από τις οποίες επιτυγχάνεται η εξάρτηση του ανθρώπου και των επιλογών του από τους νόμους του κάρμα και της μετενσάρκωσης. Διαλογισμός, τελετές καρμικού καθαρισμού, ενεργειακές θεραπείες, «λατρείες θεοτήτων»,«οράματα ενοχλητικών ή τρομακτικών μορφών, μαγικά φυλακτά κ.α. συνδέονται με την Γιόγκα, σύμφωνα με όσα παραδέχονται στα βιβλία τους, καθώς και με όσα αναρτούν στο διαδίκτυο οι σύγχρονες παραθρησκευτικές ομάδες. Το πιό επικίνδυνο είδος γιόγκας είναι η Tantric Yoga, η οποία είναι το Δυτικό παράγωγο του αποκρυφισμού, στην Σεξουαλική Μαγεία.

Ο έσχατος σκοπός της γιόγκα, και της Ταντρικής γιόγκας, δεν είναι η βελτίωση της υγείας, της ψυχικής ηρεμίας και η ανάπτυξη των ικανοτήτων του σώματος- πνεύματος του ανθρώπου, αλλά η πνευματική παγίδευση του με απρόβλεπτες συνέπειες. Οι πολεμικές τέχνες δεν είναι απλές ασκήσεις εκγύμνασης, αλλά συστήματα που έχουν φιλοσοφικό-θρησκευτικό προσανατολισμό. Οι πολεμικές τέχνες βασίζονται σε Ανατολικές φιλοσοφίες-θρησκείες, και ειδικά στον Ταοϊσμό -Βουδισμό Ζεν. Το Ζίου-Ζίτσου, το Καράτε, το Κιούντο και το Κέμπο είναι έντονα επηρεασμένα από τον Βουδισμό Ζεν. Δημιουργός των πολεμικών τεχνών, θεωρείται ο Βουδιστής μοναχός Μποντιντάρμα. Πολλοί ‘Ελληνες που εξασκούνται στις πολεμικές τέχνες, το κάνουν χωρίς να γνωρίζουν τον θρησκευτικό χαρακτήρα τους.

Δυστυχώς τα περισσότερα μαχητικά είδη, συνδέονται με ένα πνευματικό κέντρο που έχει τις ρίζες του στον Ταοϊσμό και τον Βουδισμό. Στην βάση τους όλες οι πολεμικές τέχνες, αποτελούν μέρος ενός συνολικού συστήματος εκπαίδευσης, το οποίο έχει ως απώτερο σκοπό την ριζική μεταμόρφωση της ίδιας της ύπαρξης του ασκούμενου. Η πνευματική διάσταση είναι ο πυρήνας των πολεμικών τεχνών. Ο Richard Schmidt, καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα, επισημαίνει ότι : “Οι Ιαπωνικές πολεμικές τέχνες αποτελούν τα οχήματα για την πνευματική εκπαίδευση-φώτιση, και ότι το πνεύμα και τα πιστεύω παραμένουν κατά βάση τα ίδια, ανεξάρτητα από το είδος της πολεμικής τέχνης. Ανεξάρτητα από το στυλ που ακολουθεί κάποιος, το κλειδί για όλες τις πολεμικές τέχνες, βρίσκεται στην επιδέξια χρήση της παγκόσμιας ζωτικής δύναμης τσι για τους Κινέζους, και κι για τους Γιαπωνέζους. Το τσί είναι μια μεταφυσική, νεοταξική ενέργεια που βρίσκεται έξω από τα όρια οποιουδήποτε επιστημονικού ελέγχου, η μελέτης. Η μεταφυσική θεωρία τους, διδάσκει ότι ο ειδικός στις πολεμικές τέχνες, είναι ικανός να τιθασεύει την συμπαντική ενέργεια τσι και να την στερεί ή να αδειάζει τον αντίπαλό του από αυτήν. Δηλαδή, η θεμελίωση των πολεμικών τεχνών, βρίσκεται στις ενεργειακές πρακτικές του τσι -κι, οι οποίες είναι ασυμβίβαστες με την Ελληνορθόδοξη πίστη και ζωή. Όπως επισημαίνουν πρώην δάσκαλοι πολεμικών Ανατολικών μαχητικών τεχνών, αλλά και αξιόλογοι μελετητές, η χειραγώγηση της ενέργειας [κι ή τσι στις πολεμικές τέχνες, είναι ίδια με την χρήση της, στον χώρο του Ινδουιστικού-Βουδιστικού αποκρυφισμού. Για αυτούς τους λόγους, ελλοχεύουν οι σοβαροί κίνδυνοι από τον αποκρυφισμό.

Η ΤΑΝΤΡΙΚΗ ΓΙΟΓΚΑ.

Ο ερωτικός Διονυσιακός πολιτισμός επανήλθε την σύγχρονη εποχή από τον Άλιστερ Κρόουλυ. Ο Κρόουλι τον ονόμασε σεξουαλική μαγεία. Σύμφωνα με τον Κρόουλι η γνώση της ερωτικής-Βακχικής μαγείας ήταν το μεγαλύτερο μυστικό του παρελθόντος, των μυστικών ταγμάτων και αποκαλύπτεται μόνο στους μυσταγωγούς. Η δύναμη της μαγείας μέσω της σεξουαλικής αναπαραγωγής, προέρχεται από τα αρχαία μυστήρια. Επίσης στοιχεία μπορούν να βρεθούν στον Ινδουισμό, τον Ταοϊσμό και στις μεσαιωνικές μυστικές εταιρείες όπως οι Ναΐτες. Στο σύγχρονο δυτικό κόσμο το O.T.O λέγεται ότι είναι ο κληρονόμος αυτής της διαδρομής, όπως ανέφερε το μεγάλο θηρίο,-Άλιστερ Κρόουλυ και ο βοηθός ιερέας του, ο Theodor Reuss.

Ο Theodor Reuss αναφέρει ότι το O.Τ.Ο. είναι ένα σώμα μυημένων, στα χέρια των οποίων συγκεντρώθηκε η μυστική γνώση όλων των ανατολίτικων ταγμάτων και όλων των υφισταμένων τεκτονικών βαθμών. Το τάγμα είχε ανακαλύψει τα μεγάλα μυστικά των Ναϊτών ιπποτών, την μαγεία του σεξ, το κλειδί για την αρχαία Αιγυπτιακή και την Ερμητική παράδοση, αλλά και όλα τα μυστικά της φύσης, όλους τους συμβολισμούς του Τεκτονισμού και όλα τα απόκρυφα τάγματα. Η βασική αρχή πίσω από αυτό το "μεγάλο μυστικό" είναι η σεξουαλική διέγερση, ή "δύναμη ζωής". Αυτή είναι μια ενέργεια που χρησιμοποιείται μόνον για μαγικούς σκοπούς. Ο Άλιστερ Κρόουλι δίδαξε την σεξουαλικό σατανισμό μέσα από την Ταντρική Γιόγκα. Στην ταντρική μαγεία η βασική προυπόθεση είναι η αύξηση της ενέργειας. Η ενέργεια αυτή είναι γνωστή ως το φίδι της φωτιάς.

Αυτή η μυστηριώδης ενέργεια παραμένει στο χαμηλότερο από τα επτά τσάκρα, η οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί με δύο διαφορετικές μεθόδους που παραδοσιακά ονομάζονται, δεξί και αριστερό μονοπάτι. Το δεξί παραχωρεί την υπεροχή στην αρσενική αρχή, το αριστερό στην θηλυκή. Καθώς η ισχύς του φιδιού ανορθώνεται σύμφωνα με τους διορατικούς, ανεβαίνει την ραχοκοκαλιά του μύστη, ενεργοποιώντας κάθε τσάκρα, μέχρι που φτάνει στον εγκέφαλο και ονομάζεται συμβολικά, το κεφάλι του φιδιού, όπως αυτό απεικονίζεται ξεκάθαρα στα Αιγυπτιακά αγάλματα. Την ταντρική γιόγκα δίδαξε στους μύστες και στα κλειστά τάγματα μαγείας το λεγόμενο θηρίο, ο Άγγλος παγανιστής-εωσφοριστής, ο Άλιστερ Κρόουλι. Ο παγανιστής Κρόουλι, ήταν φανατικός λάτρης του Βάκχου, του Πάνα και των Διονυσιακών οργίων. Στον σύγχρονο κόσμο η tantric yoga είναι η τέχνη του αποκρυφισμού στην σεξουαλική μαγεία. Η ιδέα που “εισήχθη”, από τον Βρετανό αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλυ (Aleister Crowley), βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο των διδασκαλιών των διαφόρων μυστικών ομάδων. Οι σχέσεις του Άλιστερ Κρόουλυ με την Ινδική Γιόγκα και την Τάντρα ήταν σημαντική και ιδιαίτερη.

Ο Άλιστερ Κρόουλυ είχε άμεση σχέση σε ορισμένες μορφές αυτών των πρακτικών και ήταν εξοικειωμένος με την σύγχρονη λογοτεχνία αυτών των θεμάτων. Έγραψε εκτενώς και δίδαξε γ αυτά τα θέματα και αυτό που είναι το πιο σημαντικό, ήταν ότι τα έκανε στην πράξη. Η εκτίμησή του για την αξία της Τάντρα, ήταν μπροστά από την εποχή του, η οποία συνήθως θεωρεί την Τάντρα μια εκφυλισμένη μορφή του Ινδουισμού. Η επιρροή του Ά. Κρόουλυ στην άσκηση της Ανατολικής, κυρίως της ινδικής, εσωτερικής παράδοσης προς τη Δύση, εκτείνεται στην ενσωμάτωση από τα στοιχεία της Γιόγκα και της Τάντρα, στην δομή και το πρόγραμμα των δύο σημαινόντων μαγικών ταγμάτων του Α.Ο.Α. και του O.TO. Το παραπάνω ορίζει ότι οι Ταντρικές έννοιες ενσωματώθηκαν σε δύο σημαντικές μυστικές εταιρείες, του Α.Ο.Α. και του O.T.O (Ordo Templi Orientis).

Το OTO εξακολουθεί να έχει εξαιρετικά μεγάλη επιρροή, καθώς φτάνει τα υψηλότερα επίπεδα παγκοσμίως, στην πολιτική, την τέχνη, και στους πιο ισχυρούς οικονομικά. Στον πυρήνα της φιλοσοφίας του μαγικού τάγματος είναι το Θέλημα, μια ιδεολογία που δημιουργήθηκε από τον Άλιστερ Κρόουλυ και συνοψίστηκε στο σατανικό αξίωμα "κάνε ότι θέλεις στον έρωτα” O Aleister Crowley ήταν ο σημαντικότερος αποκρυφιστής του 20ού αιώνα και θεωρείται στο Ηνωμένο Βασίλειο ως ο 73ος σημαντικότερος Βρετανός όλων των εποχών. Ο Άγγλος μυστικιστής και μάγος είναι ο πιο δημοφιλής στους αποκρυφιστές, τους παγανιστές, τους καλλιτέχνες και τις διασημότητες,

Εκείνος πραγματοποίησε την κορυφαία φιλοσοφική αλλαγή που σάρωσε-ισοπέδωσε τον δυτικό κόσμο κατά τον 20ο αιώνα. με την ίδρυση της φιλοσοφία του Θελήματος και ανακοινώνοντας την έλευση μιας νέας εποχής. Ο Κρόουλι διατύπωσε τις κύριες φιλοσοφικές αρχές του 21ου αιώνα, και παράλληλα τις προώθησε. Διατηρούσε δεσμούς με την Βρετανική κυβέρνηση και συνεργάστηκε με τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών και με υψηλόβαθμα μέλη της Αμερικανικής κυβέρνησης. Η μυστική κοινωνία Ο.Τ.Ο η οποία έγινε δημοφιλής, είχε στις τάξεις της μερικούς από τους σημαντικότερους ανθρώπους της εποχής, οι οποίοι με τη σειρά τους χρησιμοποίησαν τη δύναμή τους για να προωθήσουν την κύρια φιλοσοφία του. Το Θέλημα. Οι πιο "σημαντικές" εμπειρίες του θηρίου στα μαθητικά χρόνια ήταν οι ομοφυλοφιλικές του σχέσεις, οι οποίες σύμφωνα με βιογράφο του Lawrence Sutin, τον οδήγησαν σε μια “συνάντηση με μια έμφυτη θεότητα". Αυτό του προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό, τις μυστικές κοινωνίες και πιο συγκεκριμένα αυτό που αργότερα ονόμασε σεξουαλική μαγεία.

Εντάχθηκε σε πολλές ομάδες εμπνευσμένος από το βιβλίο του Arthur E. Waite "The Book of Black Magic and of Pacts". Το 1898 ο Κρόουλι εντάχθηκε στο Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής, γνωστό ως "Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα" (Great White Brotherhood). Αυτή η μυστική κοινωνία είχε ανάμεσα στα μέλη της άτομα με μεγάλη επιρροή-δύναμη. Εκεί εισήχθη στην τελετουργική μαγεία και την τελετουργική χρήση ναρκωτικών. Το 1899 έγινε μέλος της σύναξης μαγισσών του George Pickingill. Ωστόσο δεν ήταν ευπρόσδεκτος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εξαιτίας των τάσεων του προς την ομοφυλοφιλία (κάτι που ήταν σοκαριστικό εκείνη την εποχή, ακόμα και στον κύκλο των μάγων !!! Η ιέρεια του μυστικού τάγματος τον χαρακτήρισε ως ένα πολύ άρρωστο μυαλό, και ένα πολύ μεγάλο τέρας !!! Εισήλθε στον ελευθεροτεκτονισμό απέκτησε υψηλούς βαθμούς και προέβη στην ένωση αρκετών στοών. Στην αυτοβιογραφία του, περιέγραψε την απόκτηση του 33ου (και τελευταίου) βαθμού του Σκωτικού τύπου στο Μεξικό.

Το μεγάλο θηρίο αναφέρει ενδεικτικά : "Ο Don Jesus Medina, ήταν απόγονος του μεγάλου δούκα της Αρμάδας και ένας από τους υψηλότερους αρχηγούς του Σκωτικού τύπου του Ελευθεροτεκτονισμού. Κατέχοντας ήδη βαθιά καβαλιστική γνώση σύμφωνα με τα τρέχοντα πρότυπα, με θεώρησε άξιο ώστε να μου απονέμει την υψηλότερη μύηση που ήταν στο χέρι του. Αποκτήθηκε ειδική εξουσία ενόψει της περιορισμένης παραμονής μου και ωθήθηκα άμεσα να δεχτώ τον 33ο και τελευταίο βαθμό πριν φύγω από την χώρα. Με την βοήθεια του διακεκριμένου συγγραφέα και Ελευθεροτέκτονα John Yarker, ο Κρόουλι απέκτησε και άλλους μασονικούς βαθμούς, συμπεριλαμβανομένου του 3ου στη Γαλλία από την Αγγλοσαξωνική στοά No. 343, του 33ου του ακανόνιστου Σκωτικού τύπου “Cerneau” και του 90ου / 95ου τύπου του Μέμφις-Μισραϊμ. Το 1904 ο Κρόουλι και η σύζυγος Ρόουζ επισκέφθηκαν την Αίγυπτο για τον μήνα του μέλιτος. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού o Κρόουλι έγραψε το πιο διάσημο βιβλίο του "Liber Legis, The Book of the Law", το οποίο θα γινόταν ο ακρογωνιαίος λίθος των θεοσφοφικών αξιωμάτων του.

Η σύζυγος του Κρόουλι τον οδήγησε σε ένα μουσείο στο Κάιρο, του έδειξε μια στήλη νεκροταφείου του 7ου αιώνα π.Χ. γνωστή ως στήλη του Ankh-ef-en-Khonsu. Ο Κρόουλι έμεινε έκπληκτος από τον αριθμό 666, o αριθμός του θηρίου στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Αργότερα κατά την διάρκεια της παραμονής τους στην Αίγυπτο, ο Κρόουλι συμμετείχε με την Ρόουζ σε ένα μαγικό τελετουργικό κατά το οποίο ισχυρίστηκε ότι έλαβε ένα μήνυμα από μια οντότητα ονομαζόμενη Aiwass. Ως αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνίας, ο Κρόουλι έγραψε τα τρία πρώτα κεφάλαια του Βιβλίου του Νόμου. Ένα ειδικό κείμενο που έφερε αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο στους τομείς των ηθών, της κοινωνίας και της ερωτικής ζωής.

Ανακοίνωσε την έλευση ενός νέου αιώνα στον οποίο ήταν ο αρχιερέας της νέας θρησκείας. Έφερε την εποχή του Ώρου. η οποία αποτελούσε σύνδεσμο μεταξύ της ανθρωπότητας και της ηλιακής-πνευματικής δύναμης, κατά την οποία ο "θεός" Ώρος θα εξουσιάζει για τα επόμενα δύο χιλιάδες χρόνια τον πλανήτη. Σκοπός ζωής για το μεγάλο θηρίο ήταν να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην Χριστιανική πίστη, μέσα από την σεξουαλική μαγεία και τον Διονυσιακό πολιτισμό. Η νέα "θρησκεία" ήταν βασισμένη στον νόμο του Θελήματος. Η αποκάλυψη του ουρανού. Κάθε άντρας και κάθε γυναίκα είναι ένα άστρο. Κάθε αριθμός είναι άπειρος και δεν υπάρχει διαφορά. Βοήθησε με, ω πολεμιστή κύριε των Θηβών, στην αποκάλυψή μου ενώπιον των Τέκνων των ανθρώπων.

Το Βιβλίο του Νόμου έχει απόκρυφους τύπους κοσμικού πεδίου και κωδικούς των καβαλιστών. Στόχος του Κρόουλι ήταν η εξουσία του Δυτικού κόσμου. Η Αγία Γραφή κυβέρνησε τον Δυτικό Πολιτισμό για είκοσι αιώνες, εν τούτοις τώρα είχε έρθει η σειρά του "Θελήματος", να εξουσιάσει τα επόμενα 2000 χρόνια. “Στον Αιώνα του Ώρου η δυαδική προσέγγιση της θρησκείας θα ξεπεραστεί μέσω της κατάργησης της έννοιας του ενός Θεού-Δημιουργού του Αριστοκλή. Ο άνθρωπος δεν θα λατρεύει πλέον τον Θεό ως εσωτερική κατάσταση συνείδησης όπως στον Χριστιανισμό, αλλά θα συνειδητοποιήσει την ταυτότητά του με τον Θεό. Η εποχή του Ώρου βασίζεται στην ένωση της αρσενικής και της θηλυκής πολικότητας. Το βασικά στοιχεία της νέας θρησκείας είναι ο Διονυσιακός πολιτισμός και η τελετουργική χρήση του σπέρματος. Οι πιστοί θα φτάσουν στο απόγειον της γνώσης, με την αποθέωση των υλικών αγαθών και την συνειδητοποίηση της παλιάς Γνωστικής έννοιας ότι η ύλη δεν είναι διπλή, καθώς είναι ένα με το πνεύμα.

Αυτό σύμφωνα με το Μεγάλο θηρίο συμβολίζεται από τον ανδρόγυνο Μπαφομέτ των Ναϊτών και των Πεφωτισμένων. Το Βιβλίο του Νόμου έγινε η βάση του Θελήματος, έχει τρεις βασικές φιλοσοφικές ιδέες. “Κάνε ότι θέλεις. Δεν υπάρχουν πρότυπα για το σωστό. Η ηθική είναι είναι μια ανοησία. Κάθε άστρο πρέπει να βρει τη δική του τροχιά. Δεν υπάρχουν ανθρώπινες αρετές. Ο Κρόουλι ενσωμάτωσε τις διδασκαλίες αυτές στο νεοσύστατο Argenteum Astrum, ένα μαγικό-μυστικό τάγμα μια που δημιουργήθηκε για να αντικαταστήσει το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής. Προκειμένου να προκαλέσει ενδιαφέρον για το τάγμα , ο Κρόουλι δημοσίευσε το "The Equinox – A Journal of Scientific Illuminism", Το επόμενο έργο του "Book of Lies" έστρεψε το ενδιαφέρον του επικεφαλή της Ordo Templi Orientis (O.T.O), τον Theodor Reuss, ο οποίος σύντομα τον μύησε και τον έκανε αρχηγό του O.T.O. Ο λόγος για μια τέτοια αναγνώριση ήταν η γνώση του για την σεξουαλική μαγεία. Το O.T.O και η Σεξουαλική Μαγεία. Το μαγικό και μυητικό σύστημα του Ο.T.O έχει ένα σύνολο τελετουργικών-μυσταγωγικών διδασκαλιών για την σεξουαλική μαγεία, με βάση τον Φρυγικό Θεό Σαβάζιο. H σεξουαλική μαγεία χρησιμοποιεί τις παρά φύσιν δραστηριότητες, τα πιο κτηνώδη πάθη, και τις διεγέρσεις που προκαλούνται για την λατρεία του Εωσφόρου και των δαιμόνων του, με απώτερο σκοπό την απόκτηση δύναμης και εξουσίας.

Η ισχύς αυτή είναι ίση με την “δύναμη της ζωής” και την “κουνταλίνι”. Μέσω της τελετουργικής χρήσης σεξουαλικών τεχνικών από την Ταντρική γιόγκα, ο μυημένος μπορεί να χρησιμοποιήσει την τεράστια ισχύ της σεξουαλικής ενέργειας για να φτάσει σε υψηλότερες σφαίρες της πνευματικότητας. Οι μύστες είχαν ανακαλύψει ξανά το μεγάλο μυστικό των Ναϊτών Ιπποτών, την μαγεία του σεξ, το κλειδί όχι μόνο για την αρχαία αιγυπτιακή και ερμητική-γνωστική παράδοση, αλλά και για όλα τα μυστικά της φύσης, και τους συμπαντικούς νόμους του Ελευθεροτεκτονισμού, και όλα τα συστήματα Θρησκειών.

Για να επιβάλει την Βακχική λατρεία στην ανθρωπότητα, ο Κρόουλι μελέτησε κάθε λεπτομέρεια της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Η βασική επιδίωξη 'ήταν να φέρει τους μυσταγωγούς στο επίπεδο της "λογικής" συνείδησης. Για το σκοπό αυτό, πειραματίστηκε με αλλοιωμένες καταστάσεις συνείδησης, συμπεριλαμβανομένων και απαγορευμένων ουσιών. Εισήγαγε μεταξύ άλλων την πρακτική της ομοφυλοφιλικής-σεξουαλικής μαγείας στο Ο.Τ.Ο ως έναν από τους υψηλότερους βαθμούς του μυστικού τάγματος, διότι πίστευε ότι ήταν το ισχυρότερο είδος μαγείας. Για αυτό προωθούνται μανιωδώς οι κίναιδοι την σημερινή εποχή. Το μεγάλο θηρίο αντιλήφθηκε ότι οι κατηγορίες εναντίον των Ναϊτών ιπποτών σχετικά με τους σοδομισμούς και τα όργια με γυναίκες ήταν πραγματικές, αλλά μη κατανοητές από τους υπολοίπους τους.

Ο Βρετανός μάγος είχε πάντοτε μαζί του παλλακίδες του εωσφόρου. H πιο γνωστή από αυτές ήταν η Leah Hirsig, η "Πίθηκος του Θωθ". Μαζί ενέδωσαν σε ποτά, ναρκωτικά και σεξουαλική μαγεία. Στο Θέλημα Κρόουλι, Οι Πορφυρές γυναίκες εκπροσωπούν την Βαβυλώνα, την μεγάλη μητέρα των πορνών και των βδελυγμάτων της Αποκάλυψης. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κρόουλι έγινε συντάκτης ενός γερμανικού περιοδικού με τίτλο The Fatherland, στο οποίο δημοσίευσε αντιβρετανικά άρθρα. Αυτό δείχνει την πιθανή σχέση του και με την Θούλη του Χίτλερ, του Χίμλερ, και του Ρούντολφ Ες. Την εμπειρία του στα ΜΜΕ, στην προπαγάνδα και στη διαχείριση της κοινής γνώμης, την χρησιμοποίησε ώστε να γίνει το Θέλημα μια υπερδύναμη στην σύγχρονη ανθρωπότητα.

ΘΕΟΥΡΓΙΑ-ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ-ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

Όλες οι προαναφερόμενες δοξασίες προέρχονται από την αρχαία εποχή. Τα αρχαία χρόνια ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης και έγιναν πιστοί των ειδώλων. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία. Κανένα άλλο έθνος δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο και αφοσίωση στους άρχοντες του σκότους πλην του Φοινικικού-Ιουδαϊκού έθνους. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στον παγανισμό από τους Αιγύπτιους και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. Όταν κατέκτησε ο Μέγας Αλέξανδρος το Ισραήλ, το Εβραϊκό έθνος ήρθε σε επαφή με την Ελληνική φιλοσοφία και κινδύνεψε με αφομοίωση και εξελληνισμό. Η επιρροή του Ελληνικού πολιτισμού ήταν τεράστια. Ακόμη και οι Εβραίοι μυστικιστές-θεουργοί επηρεάστηκαν από την παγκόσμια-Ελληνική φιλοσοφία. Για αυτό άρχισαν να χρησιμοποιούν στοιχεία από τον Πυθαγόρα, τον Αριστοκλή και άλλους Έλληνες σοφούς, δημιουργώντας μια νέα φιλοσοφική-Ιουδαϊκή σχολή. Το νέο δόγμα επιφανειακά δίδασκε την Ελληνική φιλοσοφία. Στην πραγματικότητα ουσία της φιλοσοφίας περιελάμβανε την λατρεία και την διδασκαλία του Εωσφόρου.

Σημαντικές και αξιόλογες ιστορικές πληροφορίες για τα νέα Ιουδαϊκά-φιλοσοφικά κινήματα δίνει ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος, ο οποίος κάνει αναφορές στους Εσσαίους και στους Φαρισαίους. Οι Φαρισαίοι ήταν Ραββίνοι-διδασκάλοι και οι άρχοντες του Ιουδαϊκού λαού. Σύμφωνα με τους Φαρισαίους ο Μωυσής στο όρος Σινά δεν δέχθηκε μόνο τον γραπτό νόμο, την Τορά, αλλά και μια 'προφορική διδασκαλία", που απευθυνόταν αποκλειστικά μόνο στους Εβραίους που είχαν υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Ο Μωυσής με την σειρά του μεταβίβασε αυτήν την προφορική γνώση σε κάποιους σοφούς και εκλεκτούς Εβραίους, οι οποίοι την διέδιδαν μυστικά σε κάθε γενιά. Αυτή η προφορική παράδοση που “δόθηκε” στον Μωυσή ήταν ο σατανισμός, η Ιουδαϊκή Καμπάλα, την οποία ποτέ δεν αποκάλυπταν δημόσια οι Ραββίνοι-Φαρισαίοι.

Ο Ιησούς Χριστός αποκάλεσε τους Φαρισαίους τέκνα του Εωσφόρου. Οι Φαρισαίοι διέγνωσαν τον κίνδυνο να χαθεί και να αφομοιωθεί το έθνος του Ισραήλ εξαιτίας του Ελληνικού πολιτισμού και του Ιησού Χριστού. Επίσης φοβόταν όσο τίποτε άλλο την ένωση της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας και των διδασκαλιών του Χριστού. Για αυτό δημιούργησαν μία σειρά από κατ επίφασιν νεοπλατωνικές φιλοσοφικές σχολές και ομάδες οι οποίες άρχισαν να επιβουλεύονται τον Ελληνικό πολιτισμό, το Ελληνικό έθνος και τον Χριστιανισμό. Στα πλαίσια των σκοπών τους δημιούργησαν τον Γνωστικισμό-Θεούργια. Το φαινόμενο του Γνωστικισμού ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο, δαιδαλώδες και πολύπλευρο, καθώς υπήρχαν διαφορετικές δοξασίες-τάσεις. Στο πέρασμα του χρόνου συναγωγές των γνωστικών δημιουργήθηκαν από Έλληνες και Πέρσες εθνικού. Όπως αναφέρω εδώ και αρκετά χρόνια, οι πανάρχαιοι εχθροί μας, δεν μας πολεμούσαν μόνων στα πεδία των μαχών, στέλνοντας αμέτρητους λαούς εναντίον των προγόνων μας, αλλά παράλληλα προσπαθούσαν να μας καταβάλουν και πνευματικά.

Όταν ένα έθνος καταρρεύσει πνευματικά-ηθικά, τότε ακολουθεί η στρατιωτική, η πολιτική και η κοινωνική κατάπτωση-παρακμή. Για αυτό οι πανάρχαιοι εχθροί μας δημιουργούσαν ανά τους αιώνες πολλές αιρέσεις. Το πολυσχιδές Ιουδαϊκό-φιλοσοφικό μόρφωμα την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δημιουργεί αιρετικές ομάδες που συνδυάζουν την Ελληνική φιλοσοφία με τον εωσφορισμό. Μια από τις πιο γνωστές ομάδες αυτού του είδους υπήρξαν οι νεοπυθαγόρειοι. Οι νεοπυθαγόρειοι συνδύασαν την σοφία του Αριστοκλή και του Πυθαγόρα.

Όμως στην πράξη εξασκούσαν την θεουργία και τις μαγείες των Ανατολικών λαών κάνοντας νεκρομαντείες, υπνωτισμούς, επικλήσεις πνευμάτων, μέσω των οποίων αναζητούσαν την θέληση και την δύναμη των δαιμόνων. Γνωστός νεοπυθαγόρειος μάγος υπήρξε και ο Απολλώνιος ο Τυανεύς. Στην συνέχεια οι Σημίτες δημιούργησαν τον ερμητισμό και τον νεοπλατωνισμό.

Ο νεοπλατωνισμός ήταν το νέο σχέδιο για την πτώση και την παρακμή της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Ορθοδοξίας. Εν τούτοις στα εθνικά θέματα ιδεολογικά ήταν εντελώς αντίθετοι. Εδώ βλέπουμε για πολλοστή φορά την επιβεβαίωση των παγκόσμιων φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών Μέτρον Άριστον και Μηδέν Άγαν.

Οι αρχαίοι Σημίτες ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων της φυλής τους, ήταν παγανιστές. Στον δαίμονα Σαβάζιο από την Φρυγία πιστεύουν από τα πανάρχαια χρόνια και οι Ιουδαίοι. Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης- ομόθρησκος των Ιουδαίων αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών (1) Από τα πανάρχαια χρόνια είχαμε δύο κατηγορίες φιλοσόφων, σοφιστών, και επιστημόνων, στην αρχαία Ελλάδα. Η πρώτη κατηγορία ήταν οι μεγάλοι αρχαίοι-Έλληνες σοφοί οι οποίοι πίστευαν και δίδασκαν τον έναν Θεό-δημιουργό. Στην δεύτερη κατηγορία, ήταν όσοι πίστευαν στην αρχαία θρησκεία, το Σημιτικό-Φοινικικό δωδεκάθεο. Οι επιστήμες των μονοθεϊστών Ελλήνων σοφών, ήταν για το καλό της Ελλάδας και της ανθρωπότητας. Στον αντίποδα οι παγανιστές επιστήμονες, ήταν η αιτία για τις γενοκτονίες, την ηθική-πνευματική και την κοινωνική παρακμή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, και όχι μόνον. Οι βασικότεροι εκπρόσωποι της ξενόφερτης θρησκείας από την Αίγυπτο (Δωδεκάθεο), ήταν ο μάγος-φιλόσοφος Πυθαγόρας, ο Όμηρος, ο Ησίοδος, και στην συνέχεια ο Πλούταρχος, ο Πρόκλος, ο Πλωτίνος, ο Ιάμβλιχος, ο Μιχαήλ Ψελλός και ο Γεώργιος-Πλήθων Γεμιστός.

Ενδεικτική ήταν η πολιτική του Φλαβιου-Πέρου (Σαββάτιου) Ιουστινιανού Α απέναντι στους Έλληνες Εθνικούς-φιλόσοφους του μεσαίωνα, που πίστευαν στην Ολύμπια θρησκεία. Για αυτό το 529 μ.Χ. έκλεισε της “Φιλοσοφικές” σχολές, και απαγόρευσε να διδάσκουν “φιλοσοφία”. Όλα αυτά γιατί οι τελευταίοι νεοπλατωνικοί όπως ο Ιάμβλιχος και ο Πρόκλος ήταν φιλόσοφοι, και ιερείς μιας ανύπαρκτης θρησκείας, όπως αναφέρει ο Άρνολντ Τόυμπη στο έργο (Σπουδή της Ιστορίας, σελίδα 457). Οι φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών είχαν μετατραπεί σε κέντρα άσκησης της μαγείας, γεγονός που οδήγησε στο κλείσιμό τους το 529 μ.Χ. από τον Ιουστινιανό. Στους χρόνους που κατέρρεε ο Φοινικικός παγανισμός, η θεουργία και η δεισιδαιμονία είχαν λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ο Λουκιανός αναφέρει ότι η μαγεία είχε περίοπτη θέση στα λαϊκά κοινωνικά στρώματα. Μάγοι, φαρμακομάντεις, ιατρομάντεις, αγύρται, έχοντας ως συνοδεία γυναίκες περιοδεύοντας στις πόλεις, υποσχόταν υγεία, πλούτο, κάλλος και διάφορα άλλα αγαθά. Ο καθηγητής Λούβαρις αναφέρει ότι στους ύστερους χρόνους της αρχαιότητος υπήρχαν “μάγοι πολυάριθμοι και ποικιλώνυμοι, αγύρται, μάντεις, καθαρτές, φαρμακομάντεις” κλπ. Όλοι αυτοί ήταν συνοδευόμενοι υπό γυναικών μαγισσών εκ Θεσσαλίας, καθώς εθεωρείτο η κατ’ εξοχήν βάση του αποκρυφισμού και εξαπατούσαν τα απαίδευτα πλήθη. Στον αντίποδα οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί δεν αποδέχτηκαν ποτέ τις δοξασίες της ξενόφερτης Ολύμπιας θρηκσκείας.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΕΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.

Δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός ότι ο μεγαλύτερος προδότης όλων των εποχών ήταν θεουργός.

Σημαντικό μέλος του παγανισμού τον μεσαίωνα υπήρξε και ο εθνικός προδότης Μιχαήλ Ψελλός. Ο Ψελλός ως σατανιστής και μέλος της Σημιτικής-πολιτικής αριστοκρατίας παρά τις αυστηρές απαγορεύσεις, οι οποίες ήταν θεσπισμένες με νεαρές του Ρωμαϊκού κράτους, εκείνος επέδειξε έντονο ενδιαφέρον για όλα τα είδη μαγείας, μαντείας-αστρολογίας. Ο Μιχαήλ Ψελλός δεν μπορούσε να αφήσει ένα τόσο μεγάλο κεφάλαιο της Ιουδαϊκής πίστεως και γνώσεως ανεξερεύνητο. Εξέταζε λίθους, αρώματα και βότανα, τα οποία σε διαφόρους συνδυασμούς και μαγικές χρήσεις μπορούσαν να επιφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα στον υλικό κόσμο. Οι διδάσκαλοι του στην θεουργία-εωσφορισμό ήταν οι περίφημοι Χαλδαίοι μάγοι της Ανατολής, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος και οι Νεοπλατωνικοί Φιλόσοφοι Πλωτίνος, Πορφύριος, Ιάμβλιχος και Πρόκλος. Εν τούτοις ο Ψελλός φαίνεται να ήταν προσεκτικός στον τομέα της μαγείας, επειδή ήταν εκ φύσεως δειλός, φοβόταν τους δαίμονες του παγανισμού, τους Ολύμπιους “θεούς” από την Αίγυπτο, που ανακινούσε η μαγική τελετουργία. Στα κείμενα του βλέπουμε την εμφανέστατη άρνηση του, να γράψει ακριβώς για την μαγεία. Παλαιότερα αποδιδόταν κατά 99%, στον Μιχαήλ Ψελλό το έργο “Περί Δαιμόνων”, όπου περιγράφονται τα είδη, οι ιεραρχίες και οι ιδιότητες των εκπεσόντων αγγέλων, όμως σήμερα οι ιστορικοί το θεωρούν ως έργο ενός “αγνώστου”.

ΠΛΗΘΩΝ ΓΕΜΙΣΤΟΣ. Ο Πλήθων απέκτησε στην πόλη-Κωνσταντινούπολη εξαιρετική κλασική παιδεία και διδάχτηκε τον Πλατωνισμό. Η Ελληνική φιλοσοφία γνώριζε νέα ακμή και ανακτούσε το χαμένο έδαφος, από τον Αριστοτελισμό, ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί, δεύτερος κατά σειρά, για την θεμελίωση του Χριστιανισμού. Για κάποιο διάστημα ο Πλήθων έφυγε από την Βασιλεύουσα, και πήγε στην Αδριανούπολη, την πρωτεύουσα του Οθωμανού Μουράτ Α, ο οποίος επιδεικνύοντας πνεύμα “ανεξιθρησκίας” είχε μετατρέψει την πόλη σε κέντρο συνάντησης προσωπικοτήτων και φιλοσοφικών τάσεων.

Εκεί ο Γεμιστός διδάχτηκε από τον Ιουδαίο Ελισαίο, την Καμπάλα, τον ζωροαστρισμό και το δωδεκάθεο. Μετά τον θάνατο του Ελισαίου ο Πλήθων Γεμιστός εγκαταστάθηκε στον Μυστρά. Ο Πλήθων δίδαξε ότι για την παρακμή του Ελληνισμού, ευθύνεται ο Χριστιανισμός. Η Ελληνική πολιτεία ήταν διαλυμένη, μαζί με την εκκλησιαστική διοίκηση, και ότι η Ορθοδοξία αποτελούσε την αιτία για την παρακμή. Σύμφωνα με τον Γεμιστό έπρεπε να καταργηθεί ο Χριστιανισμός, ως επίσημη θρησκεία. Στον Μυστρά ο Πλήθων ήταν δάσκαλος, δικαστής, φιλόσοφος και συγγραφέας, με πιστούς μαθητές.

Ως νεοπλατωνικός-θεουργός πίστευε στις αρχαίες Ελληνικές και τις Ιουδαϊκές διδασκαλίες, ως πνευματική υποδομή της νέας ανορθωτικής πολιτικής που έπρεπε να ακολουθήσει το "Ρωμαϊκό" κράτος. Για τις υπηρεσίες που πρόσφερε προς τους δεσπότες του Μυστρά, ανταμείφθηκε με κάποιες παροχές σε γη-κτήματα. Εδώ βλέπουμε καθαρά την ανακολουθία ανάμεσα σε όσα δίδασκε και σε όσα έπραττε. Επίσης εκείνη την εποχή είχε πάρει θέση στην επί αιώνων Ελληνική-Ρωμαϊκή διαμάχη Πλατωνικών και Αριστοτελικών συντασσόμενος με την πλευρά του Αριστοκλή, τον οποίο έβλεπε συνολικά ως τον σωστό παιδαγωγό, καθώς από το έργο του αντλούσε ιδέες για τις διδαχές και τις μεταρρύθμισεις που πρότεινε. Eπιθυμούσε διακαώς την δημιουργία ενός Ελληνικού έθνους όπου ο Χριστός θα αποτελούσε παρελθόν και θα ήταν μόνο μια μικρή παρένθεση στην ζωή του Ελληνισμού. Ακόμη πίστευε ότι μόνο με την απομάκρυνση του Χριστιανισμού, θα επανερχόταν στις ρίζες του και θα αναγεννιόταν ο Ελληνισμός.

Ο Γεώργιος Τραπεζούντιος στο έργο του “Σύγκρισις Πλάτωνος και Αριστοτέλους”, όταν ο Πλήθων βρισκόταν στην Φλωρεντία, είπε ότι σύντομα όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν “μια ψυχή και καρδία” και θα ασπάζονταν μία θρησκεία. Και όταν ο Τραπεζούντιος τον ρώτησε αν αυτή θα ήταν ο Χριστιανισμός ή το Ισλάμ, ο Πλήθων του απάντησε, ούτε η μία ούτε η άλλη αλλά η “πατρώα”, η αρχαία θρησκεία, η ειδωλολατρία. Ο Γεμιστός πρότεινε να αποκηρύξουν οι Έλληνες την Ορθοδοξία και να επανέλθουν στην αρχαία θρησκεία. Τον Πλήθων υποκινούσαν οι Σημίτες-παγανιστές, οι οπαδοί του Ταλμούδ και της Καμπαλά, οι οποίοι εδώ και αιώνες δολίως είχαν αναμίξει την αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία με τον εωσφορισμό του δωδεκαθέου.

Ο Πλήθων Γεμιστός μύησε στο δωδεκάθεο και αρκετούς Ιταλούς, καθώς συμμετείχε στην σύνοδο της Φερράρας. Εκεί ο Γεμιστός διδάσκει τις παγανιστικές-μυστικές γνώσεις στους επιφανείς της Φλωρεντίας και στον άρχοντα της πόλης, τον Μέδικο. Οι Ιταλοί γοητεύτηκαν από τις διδαχές του Γεμιστού και άρχισαν να αναζητούν βιβλία, και περισσότερες, σχετικά με την αρχαία θρησκεία και την θεουργία. Ο εωσφορισμός, η διαφθορά, η πλάνη, και ο Διονυσιακός πολιτισμός είχαν κατακτήσει την Φλωρεντία και στην συνέχεια την Βενετία, την μετέπειτα νέα πόρνη Βαβυλώνα, μια από τις παγκόσμιες πρωτεύουσες του Εωσφορισμού.Τα επόμενα χρόνια ήρθαν από την Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, η συλλογή των Ερμητικών κείμενων του Πορφύριου, του Ιάμβλιχου και του Πλωτίνου, τα οποία άρχισε να μεταφράζει στα λατινικά ο καθολικός ιερέας Μαρσίλιο Φιτσίνο. Ο Γεμιστός έλαβε μέρος στις συνόδους Φερράρας και Φλωρεντίας. Παρά τις αντιρρήσεις του συμμετείχε στις συνόδους για την ένωση των Εκκλησιών της Ανατολής και της Δύσης. Συνόδευσε ως συγκλητικός τον βασιλιά Ιωάννη Η. Ο Πλήθων αν και παγανιστής στο θρήσκευμα υποστήριζε θερμά την αυτοτέλεια της Ελληνικής-Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν αποδεχόταν τα πρωτεία των Λατίνων.

Για αυτό ήταν με τους ανθενωτικούς των οποίων ηγήθηκε ο επίσκοπος Εφέσου Μάρκος Ευγενικός. Ο Γεμιστός μέσα από την ρητορική και την παιδεία οδήγησε σε αδιέξοδο τους Καθολικούς σχετικά την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού ως σοφιστείες και συνέβαλε στο να μην υποκύψουν σε ατιμωτικές εθνικές-πνευματικές υποχωρήσεις οι ιεράρχες της Ανατολικής Εκκλησίας. Για αυτό δεν υπέγραψε το τελικό κείμενο της συνόδου και έφυγε τρεις εβδομάδες πριν από τις τελικές υπογραφές .Βλέπουμε εδώ ότι ακόμη και ένας καμπαλιστής ο Γεμιστός έβαλε πάνω από την προσωπική του πίστη το έθνος. Πιστός στο ιερότερο αξίωμα του Μέγα Αριστοκλή ότι από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιο ιερό-πολύτιμο και σεβαστό. Όπως ο Μέγας Αριστοκλής είναι ο μοναδικός σοφός στον κόσμο, ο οποίος πήγε ενάντια Φιλοσοφικές- ηθικές του διδασκαλίες, για να επιβιώσει η Ελλάδα, και ο Γεώργιος-Πλήθων Γεμιστός είναι ο μοναδικός Θεουργός και νεοπλατωνικός στον κόσμο, ο οποίος πήγε ενάντια στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις (Εωσφορισμός-Θεουργία), για να μην καταστραφεί και αφανιστεί το Ελληνικό έθνος. Ο πρώτος που θα έπρεπε να ζητά με πάθος και φανατισμό την ένωση των δύο Εκκλησιών, θα έπρεπε να ήταν ο Γεμιστός.

Εκείνη την εποχή εξαιτίας του υψηλού ηθικού και πολιτιστικού επιπέδου, λόγω της Ορθοδοξίας και του Αρχαίου-Ελληνικού πολιτισμού, ακόμη και οι συνομωσίες-προδοσίες είχαν όρια τις περισσότερες φόρες. Για αυτό αν και αλλόθρησκος ο Πλήθων Γεμιστός, διότι είχε υψηλή παιδεία και ηθικές αρχές, στην κρίσιμη ιστορική συγκυρία, δεν πρόδωσε την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Αντιθέτως οι σημερινοί πολιτικοί και θρησκευτικοί αξιωματούχοι στην Ελλάδα της παρακμής, χωρίς αρχές και παιδεία, προδίδουν τα πάντα για ένα οφίκιο και για να πλουτίζουν παράνομα. Έλληνες εσμέν το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί (Γεώργιος-Πλήθων Γεμιστός).

Δυστυχώς ο θλιβερός θεουργός Μιχαήλ Ψελλός δεν είχε τις ίδιες εθνικές πεποιθήσεις με τον ομόθρησκο του Γεώργιο-Πλήθων Γεμιστό, και ήταν ο δημιουργός της μεγαλύτερης εθνικής προδοσίας όλων των εποχών.

Στον Savazio από την Φρυγία πιστεύουν από τα πανάρχαια χρόνια οι Ιουδαίοι. Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Savazios είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπο εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Savaziou !!! Ένας μύστης- ομόθρησκος των Ιουδαίων αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών (1)

Διαχρονικά Σαβάζιος οι παγανιστικές θεότητες ήταν και είναι οι βασικοί εκπρόσωποι της ανομίας-αταξίας και της καταστροφής, του Ελληνικού έθνους, καθώς επιβουλεύονται τον Ελληνισμό-Αριστόκλειο πολιτισμό με σκοπό να εμποδίσουν την εθνική και ηθική-πνευματική σωτηρία, και την ανύψωση των ανθρώπων. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος κατέρρευσε και κατακτήθηκε κατ ουσίαν αμαχητί, από τους αρχαίους Ρωμαίους, εξαιτίας της σεξουαλικής διαφθοράς που επέβαλε η αρχαία θρησκεία. Στον παγανισμό η αμαρτία, η διαφθορά και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν συνυφασμένη με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη. Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν "θεοί"–δαίμονες ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων την σεξουαλική διαφθορά. Όταν όμως ήρθε στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα η λατρεία, του Φρυγικού “θεού” των σεξουαλικών οργίων του Savaziou, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσο, εκείνος συμπεριέλαβε στο πρόσωπό του την προστασία όλων των σεξουαλικών παθών. Κύριο στοιχείο ήταν τα ακατονόμαστα όργια, οι χυδαίες συνευρέσεις, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές,

Ο Διόνυσος έχει έρθει από την Ανατολή για να εδραιώσει στον τόπο αυτό την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής-Φιλοσοφικής σκέψης. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, και την ερωτική ελευθεριότητα. Ο Φρυγικός “θεός” Διόνυσος με στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή του Ελληνικού έθνους και την κατάργηση του Αριστόκλειου πολιτισμού, προσφέρει απλόχερα την σεξουαλική “ελευθερία” από τα “δεσμά” του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και του Χριστιανισμού, σε όλους όσους τον πιστεύουν. Τα αρχαία χρόνια μόνον οι αγράμματοι και η ηθικά και πνευματικά εξαθλιωμένοι, συμμετείχαν στα σεξουαλικά όργια. Τα ίδια τα καθεστώτα προωθούσαν τα όργια για να μπορούν να εξουσιάζουν με ευκολία τις μάζες. Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος στις αισχρές Διονυσιακές εορτές, διότι οι κρατούντες επέτρεψαν, να υπάρχει σε αυτές ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά αχαλίνωτα πάθη των θρησκευτών. Το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους.

Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε δυο βασικά αξιώματα, τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή και την εξέλιξή της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και από την άλλη η Ιουδαϊκή-Φοινικική Βακχική λατρεία. Η λογική σκέψη, οι επιστήμες και το πάθος για την ζωή, συνθέτουν το βασικό υπόβαθρο της ανθρώπινης σκέψης. Τα παραπάνω δυο βασικά στοιχεία, ήταν και είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. Εδώ και αιώνες συγκρούονται ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και ο Ιουδαϊκός, με προεξέχων τον Φρυγικό θεό Savazio.

OI ΔΥΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ.

Από την μία πλευρά οι Έλληνες της λογικής, του φωτός, του μέτρου και του πολιτισμού. Από την άλλη οι Φοίνικες και ο Σαβάζιος-Διόνυσος οι εκφραστές του αχαλίνωτου σεξουαλικού πάθους, της ερωτικής μαγείας (Εωσφορισμός), της μανίας και των έντονων συναισθημάτων. Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί εκπροσωπούν δύο διαφορετικά φιλοσοφικά αξιώματα για την ζωή. Ανά τους αιώνες οι αντίθετοι εκ διαμέτρου πολιτισμοί, προσπαθούν να επικρατήσουν στην πολιτική, στον στρατό, την οικονομία, στις επιστήμες, στις τέχνες, στους θεσμούς, την ηθική την κοινωνία και τα έθνη.

Ειδικότερα το Ελληνικό έθνος στο πέρασμα των αιώνων, είναι δημιούργημα τόσο του Ελληνικού φιλοσοφικού πνεύματος, όσο και του Διονυσιακού (Φοίνικες-παγανισμός). Τον Ελληνικό πολιτισμό αποτελούν η ορθή παιδεία-Φιλοσοφία, η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η εγκράτεια και η γαλήνη. Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες, οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα του ανθρώπου και η εύθυμη πλευρά της ζωής. Η Ελληνική-Αριστόκλεια αγωγή ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. Τα ίδια τα καθεστώτα προωθούσαν τα πρόστυχα θεάματα, τις πρόστυχες μουσικές-διασκεδάσεις και τα όργια για να μπορούν να εξουσιάζουν, με ευκολία τις μάζες. Στο κλείσιμο της σημερινής μου εργασίας να επαναλάβω ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφοί, δεν συμμετείχαν ποτέ, και καταδίκαζαν δημόσια κάθε πνευματική, ηθική, μουσική και σεξουαλική παρεκτροπή.

Ενδεικτικά είναι αυτά τα οποία μας δίδαξε περί μουσικής αγωγής, ο Άγιος Ιωάννης : “H φαύλη μουσική και τα αισχρά πορνικά-Βακχικά άσματα, δημιουργούν κολασμένα ήθη, και διεφθαρμένες ζωές, με άτομα που αγαπούν την μαλθακή ζωή, την καλοπέραση, την νωθρότητα, την πορνεία, και την θηλυπρεπή συμπεριφορά, καθώς μεταξύ άλλων υποτάσσονται στις πρόστυχες γυναίκες". Είναι τραγικό όμως οι νεοταξίτες, εξουσιάζουν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, στην σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από την σεξουαλική διαφθορά, και τα αισχρά είδη μουσικής. Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος στις Διονυσιακές εορτές, οι οποίες συνοδευόταν, από ειδικούς-έκφυλους μουσικούς ρυθμούς. Οι κρατούντες επέτρεψαν να υπάρχει σε αυτές τις Βακχικές τελετές, πλήρη ελευθερία, ακόμη και στα πιο ταπεινά αχαλίνωτα πάθη των θρησκευτών. Με την πολύ δυναμική επαναφορά του Διονυσιακού πολιτισμού, στην σύγχρονη εποχή από τον Άλιστερ Κρόουλι ο Ελληνισμός κατέρρευσε και κινδυνεύει κατά γενική ομολογία με αφανισμό.

Oι εργασίες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι γράφονται κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, που βρέθηκε ποτέ συνάνθρωπος μας και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του Arisvinews και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Ορθοδοξίας του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου (Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτικού αναλυτή (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Arisvinews και στο προσωπικό website του κυρίου Γιαννόπουλου.

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

(1) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ.

Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα...

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε.

Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.

Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.

Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »

« Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.

Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.

Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84