Οι σφοδροί πολιτικοί άνεμοι που σαρώνουν τον (δυτικό, κυρίως) κόσμο δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανέγγιχτη την χώρα μας.
Για πολλούς λόγους, η Ελλάδα αποτελεί ανέκαθεν μήλον της έριδος μεταξύ των δυνάμεων που καθορίζουν τις τύχες της ανθρωπότητας στο σύνολό της.
Κυβερνημένο από πολιτικές μαριονέτες, το σύγχρονο ελληνικό κράτος ουδέποτε κατόρθωσε να λάμψει στο διεθνές σκηνικό κατά τον τρόπο που του αρμόζει.
Ακολουθώντας μιαν διαρκώς φθίνουσα πορεία, η χώρα κατρακύλησε στα χαμηλότερα πολιτειακά, οικονομικά, και κοινωνικά σκαλοπάτια την τελευταία επταετία -η οποία θα μείνει στην Ιστορία ως ισ(αν)άξια, αν όχι χειρότερη, της σκοτεινής επταετίας των συνταγματαρχών.
Ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης τζούνιορ λειτουργούν ως εντολοδόχοι επιβλέποντες ενός εθνοκαταστροφικού έργου το οποίο σχεδιάστηκε από εξωχώρια ανθελληνικά κέντρα.
Τα δε λοιπά αρχηγικά μέλη του κοινοβουλευτικού συνεργείου -μηδενός εξαιρουμένου- εκτελούν με σχεδόν άψογο τρόπο τον ρόλο που τους ανατέθηκε, είτε ως απροκάλυπτοι συνεπικουρούντες είτε ως βαλβίδες εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Ο σημερινός πρωθυπουργός είναι εκλεκτό τέκνο του θείου Κλάους και ένας από τους σκληρότερους εφαρμοστές των επιταγών του Νταβός -εφάμιλλος του Τριντό.
Έχει μετατρέψει την Νέα Δημοκρατία σε προσωποπαγή αυταρχικό μηχανισμό με ευτελή ψευδολαϊκά επιχρίσματα, και αντιμετωπίζει τόσο τους υφισταμένους του όσο και τον ελληνικό λαό στο σύνολό του με την υπεροψία και την κακεντρέχεια ενός καβαλημένου βασιλίσκου.
Όσο για τον (σπρωγμένο από το βαθύ ΠαΣΟΚ) αρχηγό της αξιωματικής «αντιπολίτευσης», ετούτος συνεχίζει να ηδονίζεται με την ονείρωξη της μετενσάρκωσης του Ανδρέα και είναι πανευκόλως χειρίσιμος από τους κρατούντες τα κουκλονήματα.
Αλλά το εσωτερικό και των δύο «μεγάλων» κομμάτων βράζει εδώ και πολύν καιρό.
Οι τρέχουσες διεθνείς εξελίξεις, με την ανελέητη σύγκρουση μονοπολισμού-πολυπολισμού, ανέβασαν την θερμοκρασία βρασμού σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε είναι αναπόφευκτο το αναποδογύρισμα της κομματικής χύτρας και η διασκόρπιση του περιεχομένου της σε άλλα κουζινικά.
Η εκ των έσω αμφισβήτηση της κρατούσας στην Δύση μονοπολικής ιδεοληψίας άρχισε να γίνεται εμφανής και στην χώρα μας. Και, όπως ήταν φυσικό, έλαβε σάρκα και οστά με την ανάδυση νέων πολιτικών σχημάτων.
Αναφέρομαι πρωτίστως στην «Εθνική Δημιουργία» των Τζήμερου-Κρανιδιώτη-Μπογδάνου και στο «ΔΗ.Κ.Ε.Α» («Δημοκρατικό Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης») του Λαφαζάνη, τα οποία φρονώ ότι θα καθορίσουν εφεξής την πορεία της Ελλάδος.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του Πούτιν (και άρα του πολυπολισμού). Κατ’ εμέ, είναι προφανές ότι το Κίνημά του -όπως και κάθε άλλο φιλορωσικό σχήμα- θα υποστηριχθεί από τον Ρώσο πρόεδρο, ο οποίος δεν κρύβει την πρόθεσή του να ενισχύσει «ανατρεπτικές» κινήσεις στο εσωτερικό της Δύσης -ως απάντηση στις δυτικοκίνητες «πολύχρωμες επαναστάσεις». Αναμένω δε, ότι στο πλευρό του Λαφαζάνη θα συνταχθούν πολιτικές προσωπικότητες ικανές να εξασφαλίσουν την είσοδο του κινήματος στην επόμενη Βουλή.
Η «Εθνική Δημιουργία», παρότι δεν το έχει ακόμη διακηρύξει, εντούτοις είναι φανερό ότι ασπάζεται τις πολιτικές απόψεις του Ντόναλντ Τραμπ και των Ρεπουμπλικανών που τον ακολουθούν. Και, μην γελιέστε, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ είναι θιασώτης του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου, εντός του οποίου θέλει να διασφαλίσει για την χώρα του μιαν εξέχουσα θέση.
Θεωρώ απολύτως βέβαιη την είσοδο της «Εθνικής Δημιουργίας» στην επόμενη Βουλή των Ελλήνων, η οποία θα αποκτήσει έτσι άρωμα Τραμπ και Πούτιν, δηλαδή άρωμα πολυπολισμού. Να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, καθώς την στιγμή της προκήρυξης των εκλογών (αν όχι νωρίτερα) θα δείτε αθρόα μετακίνηση εν ενεργεία πολιτικών στο στρατόπεδο της τριανδρίας.
Κλείνω με την υπενθύμιση ότι εθνική ανεξαρτησία, εθνική κυριαρχία, και ευημερία των λαών μπορούν να υπάρξουν ΜΟΝΟΝ στο πλαίσιο ενός κόσμου πολυπολικού.
hellasmag.com-Του Γιώργου Β. Μιχαήλ
0 comments: