Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πιστεύει όπου θέλει.
Εν τούτοις όταν πλαστογραφείται σκόπιμα η ιστορία σε εποχή υβριδικού πολέμου με στόχο τον αφανισμό του έθνους, έχουμε προδοσία και κακούργημα. Όταν γίνεται κατάχρηση της θεοδότου ελευθερίας, δημιουργούνται σοβαρότατα ζητήματα και προβλήματα σχετικά με την εθνική-κοινωνική συνοχή, τότε τίθεται σε τεράστιο κίνδυνο η επιβίωση του έθνους. Ο ερχομός, τα θαύματα, οι διδασκαλίες, η Γέννηση, η Ανάσταση του Ιησού Χριστού, και η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αποτελούν για όλους τους πιστούς, τα πιο αξιόλογα γεγονότα όλων των εποχών, στην παγκόσμια ιστορία. Δυστυχώς όμως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν χαίρονται, από την παρουσία και τις ευεργεσίες του Θεανθρώπου και των ενδόξων προγόνων μας. Μερικοί άνθρωποι έχουν αντίθετες απόψεις. Μισούν τον Ελληνισμό με αποτέλεσμα να μειώσουν την αξία του Χριστού, των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου-Ελένης, του Βουλγαροκτόνου, του Ηράκλειου, του Αγίου Νικηφόρου και του Ρωμαϊκού κράτους.
Ο παγανισμός, η σεξουαλική διαφθορά, η αλλοίωση της Ελληνικής ιστορίας, η διακίνηση ουσιών και πορνογαφικού υλικού, η προσμονή ανύπαρκτων σωτήρων υπό την καθοδήγηση παγανιστικών-ανθελληνικών κέντρων, ασκούν ισχυρή διαλυτική-καταστροφική δράση στην Ελληνική κοινωνία και το έθνος. Οι διδαχές και οι τακτικές των παραγόντων της αρχαίας θρησκείας, έχουν δημιουργήσει διχαστικές τάσεις στην Ελληνική επικράτεια, μεταξύ δωδεκαθειστών και Ορθοδόξων Χριστιανών. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι περισσότερες παγανιστικές ομάδες διακατέχονται από ένα απίστευτο μίσος κατά των Χριστιανών. Μας αποκαλούν Εβραιοχριστιανούς και απαιτούν να φύγουμε στο Ισραήλ !!! Η μεγάλη εχθρότητά τους, αρχίζει από τις φρικτές και αισχρές ύβρεις κατά του Τριαδικού Θεού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των ιερών προσώπων της Εκκλησίας.
Μέσω των παραποιημένων ιστορικών άρθρων-σχολίων και των αναφορών τους, επιχειρούν να στηρίξουν τις θέσεις τους, προκαλώντας πνευματική και ηθική σύγχυση, με στόχο την διάλυση-διάβρωση του Ελληνικού έθνους. Σε όλες τις εκφάνσεις των δραστηριοτήτων τους, διαπιστώνουμε συνεχώς το τρομερό μίσος τους ενάντια στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Οι δωδεκαθειστές εκφράζουν την βεβαιότητα ότι έχουν το “δικαίωμα” να πάρουν εκδίκηση κατά των "εγκλημάτων" εις βάρος του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και των “σφαγών που “έγιναν” εναντίον των προγόνων τους”. Εν τούτοις δολίως αποκρύπτουν την καταγωγή των προγόνων τους, την οποία μας αναφέρουν ρητώς όλοι οι μεγάλοι αρχαίοι Σοφοί και επιστήμονες.
Επίσης αναφέρουν ότι το αίμα των “άδικα δολοφονημένων Ελλήνων”, ζητά εκδίκηση από τους σημερινούς λάτρεις της αρχαίας-Ολύμπιας θρησκείας. Φυσικά δεν αναφέρουν ποιοι είναι οι πραγματικοί τους πρόγονοι, οι οποίοι δεν ήταν Έλληνες. Το υβρεολόγιο τους ξεπερνά τα όρια της αξιοπρέπειας, της ηθικής και του Ελληνικού πολιτισμού. Οι ύβρεις-συκοφαντίες τους εναντίον των Αγίων και ειδικά εις βάρος των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, του Χριστού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είναι πρωτόγνωρες. Οι απειλές εδώ και πολλά χρόνια ξεπερνούν τα όρια της ηθικής, της λογικής, του πολιτισμού και της νομιμότητας. Ενδεικτικό είναι ότι πολλές φορές κάνουν γνωστές και χωρίς αναστολές, τις προθέσεις τους, να αναβιώσουν τους διωγμούς των πρωτοχριστιανικών αιώνων, όταν εκείνοι θα απελευθερώσουν την "σκλαβωμένη" Ελλάδα από τους Χριστιανούς-Ρωμαίους. Μεταξύ άλλων απαιτούν εδώ και τώρα την παράδοση κάθε αρχής και εξουσίας του κράτους σε εκείνους, Σύμφωνα με τους παγανιστές, μόνον οι λάτρεις των αρχαίων “θεών” είναι οι γνήσιοι Έλληνες και οι νόμιμοι κάτοικοι της Ελλάδος. Ο νεοπαγανισμός συνεχίζει τον πανάρχαιο και παραδοσιακό ρόλο του, καθώς δημιουργήθηκε για να λειτουργήσει, ως ανθελληνικός μηχανισμός, διχόνοιας, μίσους και έριδας ανάμεσα, στους Ορθόδοξους Έλληνες και όχι μόνον.
Ένα διχασμένο Ελληνικό έθνος πνευματικά-κοινωνικά, δεν διαθέτει τις απαραίτητες αντιστάσεις, δεν αντιδρά στις εξωτερικές προκλήσεις. Δέχεται ευκολότερα τα μεθοδευμένα ανθελληνικά σχέδια, από τις σχολές υβριδικού πολέμου των εχθρικών κρατών. Το φαινόμενο του παγανισμού είναι πολύ επικίνδυνο για την πνευματική, κοινωνική και εθνική μας επιβίωση-συνοχή. Αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για την πνευματική ισορροπία των πιστών, την κοινωνική και εθνική μας συνοχή, την οποία υπηρετεί εδώ και αιώνες η αρχαία Ελληνική παιδεία, και η Ορθοδοξία. Στοχεύουν και επιθυμούν, αρχικά την πνευματική άλωση της Ελλάδος. Ο φανατισμός-φασισμός των παγανιστών στις ημέρες μας, έχει φτάσει στο απόγειο του, και είναι ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο, καθώς βγήκαν και ζητούν δημοσίως στο Ελληνικό διαδίκτυο, την φυσική μας εξόντωση. Η εθνική μας ισχύ μέσα από τον Ελληνικό πολιτισμό επί των άλλων κρατών, είναι το μόνο όπλο που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι προαιώνιοι εχθροί μας. Για αυτό επί αιώνες οι Γερμανοί και οι Τούρκοι καταστρέφουν τα πολιτιστικά μας μνημεία. Ενδεικτικές είναι οι ενέργειες του Χαριζίτι Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ισοπεδώνει τα πάντα με τον στρατό του, στην μαρτυρική Κύπρο, στην αιματοβαμμένη Συρία, το Ιράκ, όπου υπάρχουν Ελληνικά-πολιτιστικά μνημεία.
O Ελληνικός πολιτισμός αποτελεί διαχρονικά το μεγαλύτερο και ισχυρότερο αμυντικό όπλο της Ελλάδας, ενάντια στους εκάστοτε κατακτητές.Με βάσεις την Ελληνορθόδοξη παιδεία, θα κυριαρχίσουμε στο παγκόσμιο στερέωμα, όπως έκαναν οι ένδοξοι πρόγονοι μας, την εποχή της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η Ορθοδοξία λυτρώνει, εξευγενίζει, ισορροπεί, καλλιεργεί ηρεμεί και ομορφαίνει τις ανθρώπινες ψυχές. Δυστυχώς στον αντίποδα όλων αυτών βρίσκεται ο εθνοκτότονος παγανισμός.
Όταν αρνήθηκαν οι Ιουδαίοι τον Σωτήρα-Λυτρωτή Χριστό, τον αποδέχτηκαν οι Έλληνες των πρωτοχριστιανικών αιώνων και του μεσαίωνα, οι οποίοι έκαναν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό Ελληνικό. Για αυτό οι πρόγονοι μας από σκλάβοι έγιναν διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους. Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική, Συρία, Ισραήλ σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία και δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους. Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρεις ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη.
Στο ιστολόγιο Ροΐδη βλέπουμε για μια ακόμη φορά την παρερμηνεία της Ελληνικής-μεσαιωνικής ιστορίας να φτάνει στο απόγειον της. Στο εν λόγω ιστολόγιο ισχυρίζονται ότι η Αυγούστα Ειρήνη (Αθηναία), ότι είναι Αγία της Ορθοδόξου πίστεως. Αυτό είναι Μέγα ψεύδος. Για ποιους λόγους τους ενοχλεί η Ελληνίδα αυτοκράτειρα ;
Στην αρχαιότητα οι πόλεμοι των Ελλήνων κατά των βαρβάρων και οι φονικοί εμφύλιοι ήταν ο βασικός στόχος των Φοινικικών-Ιουδαϊκών ιερατείων. Οι Φοίνικες κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόννησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο. Η βίαιη επιβολή του Φοινικικού δωδεκαθέου άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια. Τα αρχαία χρόνια μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων το Φοινικικό μαντείο των Δελφών ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες μέσω ψεύτικων χρησμών να μην πολεμήσουν. Οι Φοινικικές ορδές κατέκτησαν τους Έλληνες με άγριες σφαγές, και μεθοδικές γενοκτονίες. Τους αφαίρεσαν τις περιουσίες και τους μετέβαλαν σε δούλους όπως ήταν οι είλωτες στην Σπάρτη. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο και έκλεψαν τα «ιερά» τους, τα οποία χρησιμοποίησαν πλέον για την δική τους θρησκεία.
Εμφύλιοι πόλεμοι. Η επίκληση λόγων για τις άγριες εμφύλιες πολεμικές συρράξεις στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε το Φοινικικό μαντείο των Δελφών. Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος. Η εμφύλια διαμάχη ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο και με τις Φοινικικής καταγωγής Πυθίες παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης Ιστορία. Α-4).
Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο για να τιμωρήσουν-πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του Αναξαγόρα, Ιπποκράτη, Ηρόδοτο, Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο. Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : " Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, "Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας", σελίδα 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες. Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση. Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή, την απομάκρυνση των "άθεων" φίλων του και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα. Στον αντίποδα στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο.
Από κάθε πόλεμο οι αλλοδαπό ιερείς των Δελφών απαιτούσαν ως θέληση του Ιουδαίου Απόλλωνα και του Φρυγικού Διόνυσου-Savaziou την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλεις ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων και ομόθρησκων Περσών, καθώς έδινε αποτρεπτικούς χρησμούς, για να μην πολεμήσουν οι Έλληνες. Επίσης οι Φοίνικες ιερείς έδιναν χρησμούς παγίδες. Οι Έλληνες που επισκεπτόταν το Φοινικικό μαντείο, έβλεπαν κάθε φορά τα αιματοβαμμένα λάφυρα των εμφυλίων πολέμων. Το αποτέλεσμα ήταν φρικτό-οδυνηρό και δυσβάσταχτο, καθώς ενθυμούμενοι τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, οδηγήθηκαν σε νέους εμφύλιες διαμάχες. Αρκετούς χρησμούς για τους Ελληνικούς εμφυλίους πολέμους τους είχε δώσει ο Φρυγικός "θεός" Savazios μαζί με τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.
Οι αρχαίοι Σημίτες, ως γνήσιοι συνεχιστές, των παραδόσεων της φυλής τους, ήταν παγανιστές-εωσφοριστές. Στον δαίμονα Savazio από την Φρυγία πιστεύουν από τα πανάρχαια χρόνια και οι Ιουδαίοι. Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Savazios είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους.
Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης- ομόθρησκος των Ιουδαίων αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. O Φρυγικός δαίμονας Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν και την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο δαίμονα των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής "θεό" Απόλλων. Σε συνέχεια των εμφυλίων μεταξύ των αρχαίων Ελληνικών πόλεων και των Περσικών πολέμων, οι Ιουδαίοι δημιούργησαν την Εικονομαχία για την εξόντωση-κατάρρευση του Ελληνικού έθνους, και για να τιμήσουν τον δαίμονα Savazio κατά την περίοδο της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Τεσσαρακονταπήχυς (Σαραντάπηχος) ονομαζόταν ο Ιουδαίος από την Τιβεριάδα, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της αιρέσεως της Εικονομαχίας, και ταυτόχρονα υπήρξε αυτοκρατορικός σύμβουλος του Λέοντα Γ, του Ίσαυρου. Από την ημέρα πού έγινε αυτοκρατορικός σύμβουλος ο Ιουδαίος Σαραντάπηχος, καθιερώθηκαν οι Σημίτες ως πολιτική τάξη στην διοίκηση της αυτοκρατορίας. Την εποχή που ήταν χαλίφης ο Γιεζίδ Β, πηγαίνει μια ομάδα Ιουδαίων και του αναφέρει ότι είναι “προφήτες”-αστρολόγοι. Στην συνέχεια είπαν οι Ιουδαίοι στον Χαλίφη Γιεζίδ ότι αν ήθελε μεγάλες δόξες και να είναι χαλίφης για πολλά χρόνια, η λύση είναι μόνον μια. Θα έπρεπε να απαγορέψει την λατρεία των ιερών εικόνων του Χριστού, των Αγίων και της Παναγίας, από όλους τους υπηκόους του χαλιφάτου. Ο Γιεζίδ τους πίστεψε για αυτό απαγόρευσε την προσκύνηση των ιερών εικόνων, από τους Χριστιανούς υπηκόους του. Όμως μετά από 2,5 έτη πέθανε, αντί να ζήσει πολλά χρόνια, με μεγάλες δόξες, όπως του είχαν “προφητεύσει” οι Εβραίοι.
Στον θρόνο των Ισμαηλιτών ανεβαίνει ο γιος του Χαλίφη, ο Χισάμ, ο οποίος έβγαλε διαταγή να πιάσουν τους Εβραίους “προφήτες”. Οι Εβραίοι όμως επέτυχαν να περάσουν τα σύνορα του Χαλιφάτου και να διαφύγουν. Δυστυχώς οι Χριστομάχοι συνέχισαν της δολοπλοκίες, περί καταργήσεως της λατρείας των εικόνων, μέχρι να εντοπίσουν το κατάλληλο άτομο, ώστε να κάνει πράξη τα σχέδια τους. Στα πλαίσια αυτού του σκοπού πηγαίνουν στα Ελληνοαραβικά σύνορα, σε έναν άγνωστο εκείνη την εποχή στρατιώτη, τον Λέων, για να του “προφητεύσουν” ότι αυτός θα γίνει σίγουρα αυτοκράτορας των Ελλήνων-Ρωμαίων. Επίσης του επισήμαναν ότι όταν γίνει Βασιλιάς, θα τον επισκεφτούν, για να του ζητήσουν μια και μόνον εξυπηρέτηση.
Πράγματι ο Λέων γίνεται αυτοκράτορας, με την αμέριστη υποστήριξη τους και οι ίδιοι Εβραίοι πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη, να τον συναντήσουν. Όταν τους δέχτηκε ο Λέων, οι Εβραίοι του είπαν ότι δεν θέλουν χρήματα, παλάτια, δόξες και τιμές, σε αντάλλαγμα που του “προφήτευσαν ” ότι θα γινόταν αυτοκράτορας. Το μόνο πράγμα που του ζήτησαν ήταν να απαγορεύσει, από τους Χριστιανούς, την λατρεία των ιερεών εικόνων. Όντος ο Λέων Γ απαγόρευσε την προσκύνηση των εικόνων. Ο Λέων μαζί με τους Εβραίους είναι η αιτία για να ξεκινήσει ο φοβερότερος εμφύλιος στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους (117 έτη). Ένας εμφύλιος ο οποίος απείλησε να διαλύσει την αυτοκρατορία σε θρησκευτικό-πνευματικό,
Με τον θάνατο του Λέοντα του τρίτου στις 18 Ιουνίου του 741 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος γίνεται μονοκράτορας. Ήταν συνειδητός εικονομάχος γιατί η προσωπικότητα του είχε διαμορφωθεί σε αυστηρά εικονομαχικό περιβάλλον και η εικονομαχία, η οποία άρχισε το 726 και τελείωσε το 843, αποτελούσε για εκείνον προσωπική θρησκευτική πεποίθηση. Επί της βασιλείας του, η ένταση της διαμάχης εικονομάχων και εικονολατρών κορυφώθηκε.
Αν και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Ε έπεσε στην παγίδα του θρησκευτικού εμφυλίου, κατάφερε να υπερασπιστεί την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο από τους εξωτερικούς εχθρούς, απαλλάσσοντας την Ελλάδα προσωρινά από τους αιώνιους διώκτες. Ήταν τόσο μεγάλα τα μαρτύρια των Ελλήνων από τους Βουλγάρους που έσφαζαν, βίαζαν, έκαιγαν, έπαιρναν Έλληνίδες για σκλάβες, που την εποχή του Μιχαήλ του Α Ραγκαβέ όπου είχε πλέον αποκατασταθεί προσωρινά η λατρεία των εικόνων, οι απελπισμένοι κάτοικοι της Βασιλεύουσας- Κωνσταντινουπόλεως, που στην πλειοψηφία τους ήταν εικονολάτρες, πήγαιναν στον τάφο του εικονομάχου Κωνσταντίνου του Ε, παρακαλώντας με προσευχές, λιτανείες, λειτουργίες να αναστηθεί, για να κυνηγήσει εκ νέου τους Βούλγαρους και να τους γλυτώσει από τα αβάσταχτα μαρτύρια που τους είχαν βρει από τον βάρβαρο Τουρκικό αυτό λαό.
Η θανάσιμη κατάρα της εικονομαχίας ελάχιστα έλειψε να διαλύσει το κράτος. Όλες οι αιρέσεις είχαν πάντοτε έδρα την Μικρά Ασία. Αρχηγούς της εικονομαχικής αίρεσης, θεωρούσαν οι πατριάρχες Γερμανός και Ταράσιος τον επίσκοπο Νακολείας Κωνσταντίνο και τον Ιουδαίο από την Τιβεριάδα, τον Σαρατνάπηχο. Οι αιρέσεις προέρχονταν από τα ανατολικά σύνορα, οι λαοί που συνόρευαν με την Ελλάδα φρόντιζαν να μας πολεμούν όχι μόνον με τα όπλα αλλά δημιουργώντας και θρησκευτικές εμφύλιες διαμάχες. Ο Κωνσταντίνος ο Ε έκανε φοβερές διώξεις στους Έλληνες χριστιανούς εικονολάτρες. Το 762 μ.Χ. έχουμε την πρώτη εκτέλεση Έλληνα υπηκόους γιατί λάτρευε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων. Το 765 μ.Χ. η μεμονωμένη βία γενικεύτηκε ,μια χωρίς προηγούμενο βία εναντίον των Ελλήνων εικονολατρών.
Μεταξύ άλλων θανατώνεται ο ηγούμενος της Μονής Αυξεντίου Στέφανος. Τον Αύγουστο του επομένου έτους καλόγεροι υποχρεώθηκαν να παρελάσουν μέσα στον ιππόδρομο. Τέσσερις μέρες αργότερα 19 στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι ταπεινώθηκαν δημόσια. Από αυτούς άλλοι εκτελέστηκαν, άλλους τους τύφλωσαν και τους εξόρισαν αφαιρώντας τους όλα τα αξιώματα. Πρωτοπαλίκαρο στις διώξεις των εικονολατρών ήταν ο στρατηγός του θέματος των Θρακησίων Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Ήταν φανατικός εικονομάχος, με εντολή του αυτοκράτορα, διέλυσε τα Μοναστήρια της Μικράς Ασίας και έσφαξε πολλούς μοναχούς.
Σύμφωνα με τον Θεοφάνη ο Λαχανοδράκων εκποίησε όλα τα μοναστήρια, ανδρικά-γυναικεία, όλα τα ιερά σκεύη, βιβλία και ζώα, και όση περιουσία είχαν και το αντίτιμο τους το έδωσε στο βασιλιά. Όσα βιβλία βρήκε γραμμένα από μοναχούς και πατέρες τα έκαψε. Εάν κάποιος είχε κρυμμένο λείψανο αγίου, το έκαιγε κι αυτό και τιμωρούσε τον κάτοχο του ως ασεβή. Πολλούς μοναχούς σκότωσε με το μαστίγωμα, άλλους με ξίφος και αναρίθμητους τύφλωσε. Άλλους, τους αλείφε με λάδι κεριού τα γένια, τους έβαζε φωτιά κι έτσι τους έκαιγε τα πρόσωπα και τα κεφάλια κι άλλους τους εξόριζε αφού τους βασάνιζε πολύ.
Τελικά δεν άφησε σε όλη την επαρχία του ούτε έναν εικονολάτρη ιερέα. Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς που μισεί το αγαθό, του έγραψε τις ευχαριστίες του. Ανάγκασε χιλιάδες μοναχούς να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ιταλία απειλώντας τους ότι ή θα αποσχηματισθούν και θα παντρευτούν ή θα τυφλωθούν και θα εξοριστούν. Κατά τους διωγμούς των εικονομάχων, οι εικονόφιλοι κατέφυγαν προς τα νησιά του Αιγαίου πελάγους, το Άγιον Όρος, την Κάτω Ιταλία-Σικελία ιδρύοντας καινούρια μοναστικά κέντρα, παίρνοντας μαζί τους λείψανα αγίων, ιερά κειμήλια και εικόνες όπως τη μεταφορά της πανίερης εικόνας της Παναγίας της Προυσιώτισσας από την Προύσα της Βιθυνίας στην περιοχή της σημερινής Μονής Προυσσού στην Ευρυτανία.
Ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων κυριολεκτικά οργίασε, βάζοντας καλόγερους να παντρεύονται καλογριές με το ζόρι, όπως και καλόγερους να φιλούν δημόσια μοναχές. Έκαιγε τα γένια των μοναχών και ιερέων. Εκποιούσε τις περιουσίες των μοναστηριών και έκαιγε χειρόγραφα από τις μονές. Ακόμη κατέστρεψε μοναστήρια και έκαψε τα ιερά βιβλία, εικόνες κλπ. Πάντοτε θα έχει τον σεβασμό μας για τα μεγάλα επιτεύγματα του και ταυτόχρονα θα μας προκαλεί θλίψη-οργή, για ότι έπραξε ενάντια στην Ορθοδοξία. Οι ίδιοι όμως άνθρωποι, ο Κωνσταντίνος ο Ε και ο στρατηγός Μ. Λαχανοδράκων, όταν χρειάστηκε υπερασπίστηκαν στο ακέραιο την αυτοκρατορία από τους εξωτερικούς εχθρούς (Βούλγαρους, Άραβες). Ενδεικτικό ήταν ότι ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων, σκοτώθηκε σε μεγάλη ηλικία στο πεδίο της μάχης, ενάντια στους Βούλγαρους στις 20 Ιουλίου του 792 στην περιοχή Μαρκέλλαι.
ΕΙΡΗΝΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ.
Το όνομά της Αυγούστας Ειρήνης είναι συνδεδεμένο με την πρώτη και καταλυτική αναστήλωση των εικόνων, που θεσπίστηκε από την Ζ Οικουμενική σύνοδο. Με αυτήν την ενέργεια της έσωσε την Ορθοδοξία και την αυτοκρατορία από βέβαιο αφανισμό. Μετά τον θάνατο του βασιλιά Λέοντα η Ειρήνη ανέλαβε την κηδεμονία του δεκάχρονου Κωνσταντίνου ΣΤ΄.
Ήταν εικονόφιλη ενώ είχαν βρεθεί και εικόνες στο προσκέφαλο της. Τότε ο αυτοκράτορας πεθερός της ο Κωνσταντίνος ο Ε, την επέπληξε σφοδρότατα, και διέκοψε κάθε επαφή μαζί της. Λίγες μέρες μετά την ανάρρηση του γιου της στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο, εξουδετέρωσε μία απόπειρα εικονομάχων αρχόντων να ανεβάσουν στον θρόνο τον ετεροθαλή αδελφό του Λέοντα Δ΄, τον καίσαρα Νικηφόρο. Μετά από αυτό η βασίλισσα υποχρέωσε όλους τους γιους του Κωνσταντίνου Ε΄, να περιβληθούν το ιερατικό σχήμα. Αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Ειρήνη είχε αρχίσει η προσπάθεια γiα την αποκατάσταση των εικόνων. Τον Αύγουστο του 784, ο πατριάρχης Παύλος παραιτήθηκε, επικαλούμενος τύψεις συνειδήσεως γιατί συνέπραξε με εικονομάχους βασιλείς. Νέος πατριάρχης εξελέγη ο λαϊκός μέχρι τότε Ταράσιος, γραμματέας της Ειρήνης, ο οποίος αποδέχθηκε την εκλογή, υπό τον όρο σύγκλησης οικουμενικής συνόδου, η οποία και αποφασίστηκε.
Η νέα σύνοδος ορίστηκε να αρχίσει τις συνεδριάσεις της στις 17 Αυγούστου του 786 στον ναό των Αγίων Αποστόλων. Αστάθμητος παράγοντας υπήρξαν οι εικονομάχοι στρατηγοί, και ο Ελληνικός-αυτοκρατορικός στρατός, που εμφορούνταν από εικονομαχικό πνεύμα. Οι εικονομάχοι στρατηγοί αντέδρασαν βίαια και ματαίωσαν τις εργασίες της συνόδου. Όλοι αυτοί οι στρατιωτικοί ήταν πιστοί στον Κωνσταντίνο Ε, τον οποίο λάτρευαν ως ημίθεο για τις επιτυχίες του εναντίον των Βουλγάρων και των Αράβων.
Η ΠΑΝΕΞΥΠΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ.
Η Ειρήνη στα πλαίσια της αποκαταστάσεως των Ιερών εικόνων, έστειλε τον Σταυράκιο στην Θράκη για να στρατολογήσει νέο στρατό, από εικονολάτρες Χριστιανούς. Έπειτα διακήρυξε την ανάγκη εκστρατείας ολοκλήρου του αυτοκρατορικού στρατού εναντίον των Αγαρηνών. Η βασίλισσα πήρε μαζί της τα καλύτερα τάγματα της βασιλικής φρουράς, και βγήκε από την Πόλη για να περάσουν δήθεν στην Ασία, αυτή, η αυλή και τα τάγματα. Εκεί αφόπλισε τα εικονομαχικά στρατεύματα με την πρόφαση ότι θα περάσουν απέναντι να συζητήσουν τις λεπτομέρειες, για το πως θα “ηγηθεί” στην εκστρατεία ενάντια στους Άραβες.
Τελικά χιλιάδες γενναίοι στρατιώτες έπεσαν θύματα της ακαταμάχητης γοητείας, και της ηθικής, της Ελληνίδας βασίλισσας. Την ίδια ώρα ο στρατός του Σταυράκιου εισερχόταν στην Πόλη, από τις πύλες της Θράκης. Τα πιστά στην εικονομαχία τάγματα διατάχτηκαν να διαλυθούν. Με αυτόν τον τρόπο σταμάτησε την αιματοχυσία και τον πιο επικίνδυνο εμφύλιο στην Ελληνική ιστορία, ο οποίος απειλούσε με αφανισμό την αυτοκρατορία (Imperium Rōmānum). Παρά την διάλυση του εικονομαχικού στρατού, ο τόπος και ο χρόνος δεν θεωρήθηκαν κατάλληλοι για την συνέχιση των εργασιών της συνόδου και οι συνεδριάσεις της έγιναν στην Νίκαια της Βιθυνίας τον Μάιο του 787. Η εικονόφιλη παράταξη επικράτησε πλήρως. Καταλύθηκε το κύρος της μέχρι τότε θεωρουμένης ως Ζ΄ Οικουμενικής συνόδου της Ιέρειας του 754, και αποφασίστηκε η αναστήλωση των εικόνων. Η Ειρήνη υπήρξε μία από τις πιο δυναμικές προσωπικότητες του μεσαίωνα μαζί με την Άννα Κομνηνή, την Ευδοκία-Αθηναΐς και την Υπατία. Σε όλη της την ζωή παρέμεινε μονογαμική-ηθική, εκκλησιαζόταν συνεχώς, έκανε σημαντικό φιλανθρωπικό έργο και ανέγειρε ναούς.
Μέσα από όλα αυτά άντλησε τις δυνάμεις, για να κρατήσει όρθιο τον Ελληνισμό-Ορθοδοξία, στην πιο κρίσιμη ιστορική στιγμή μετά την Περσική επίθεση εναντίον της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί βασιλέως Ηρακλείου. Στα αρνητικά της Ειρήνης οι ενέργειες εναντίον του παιδιού της, του Βασιλιά Κωνσταντίνου του έκτου, κατόπιν παροτρύνσεων των αλλοδαπών συμβούλων της. Μόλις απεβίωσε ο Λέων η βασίλισσα Ειρήνη ως Χριστιανή, είχε σαν πρώτο και μοναδικό στόχο την αποκατάσταση των εικόνων, ειδικά μετά από τον απίστευτο και τραγικό εμφύλιο, τον οποίο έζησε. Ένας εμφύλιος, ο οποίος κατέστρεφε πάρα πολύ άσχημα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος σε πνευματικό, ηθικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο.
ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ ΠΕΡΙ “ΙΟΥΔΑΙΚΗΣ” ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ.
Οι παγανιστές κατηγορούν ψευδός την Ελληνίδα Ειρήνη, ότι ονομαζόταν Σαραντάπηχου. Το Σαραντάπηχος είναι Εβραϊκό όνομα. Σαραντάπηχος ονομαζόταν ο Ιουδαίος από την Τιβεριάδα, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της Εικονομαχίας, και ταυτόχρονα, υπήρξε και αυτοκρατορικός σύμβουλος του Λέοντα Γ Ίσαυρου. Η αυτοκράτειρα Ειρήνη, η Αθηναία σε καμία των περιπτώσεων δεν ήταν Εβραία όπως την κατηγορούν ψευδός. Εάν ήταν Σημιτικής καταγωγής, δεν θα έκανε την αποκατάσταση των εικόνων, μέσα από την Ζ οικουμενική σύνοδο.
Επίσης εάν ήταν “Σημιτικής καταγωγής” δεν θα την ανέτρεπαν από την εξουσία, οι Σημιτικής καταγωγής αξιωματούχοι, της πολιτικής αριστοκρατίας Κωνσταντινουπόλεως. Το επώνυμο της δεν ήταν Σαραντάπηχου, όπως ισχυρίζονται οι πανάρχαιοι εχθροί των Ελλήνων, οι Φοίνικες-Σημίτες παγανιστές δωδεκαθειστές. Ότι έχει σχέση με τον Χριστό, τον Αριστοκλή και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το καταδιώκουν και το συκοφαντούν οι Σημίτες, και όλοι οι άλλοι εωσφορικοί λαοί. Ήταν τόσο πιστή Ελληνίδα-Χριστιανή η Ειρήνη, η οποία για να αποκαταστήσει την λατρεία των εικόνων, έθεσε σε σοβαρότατο κίνδυνο την υπόσταση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Μετά τον θάνατο του συζύγου της η Ειρήνη σταδιακά απομονώθηκε, από το προσωπικό της περιβάλλον και είχε επαφές μόνον με τους δύο ευνούχους, οι οποίοι ήταν οι προσωπικοί της σύμβουλοι. Δυστυχώς η αυτοκράτειρα Ειρήνη έπεσε θύμα των αλλοδαπών βασιλικών συμβούλων, με κατάληξη να τυφλώσει το παιδί της. Μετά την Ζ οικουμενική σύνοδο οι Σημίτες της πολιτικής αριστοκρατίας, είχαν ως αποκλειστικό σκοπό να ανατρέψουν την Ελληνίδα βασίλισσα Ειρήνη από τον Ρωμαϊκό θρόνο. Την ανατροπή της Ειρήνης, την επιθυμούσαν για να επαναφέρουν την εικονομαχία, και την απαγόρευση της λατρείας των ιερών εικόνων.
Παράλληλα ήθελαν να εκδικηθούν την Ελληνίδα Ειρήνη, και να την καταστρέψουν σε όλα τα επίπεδα, διότι αναστήλωσε της ιερές Εικόνες. Συνεπώς οι αλλοδαποί σύμβουλοι της Ειρήνης είχαν διπλό σκοπό. Σε περίπτωση που οι δύο ευνούχοι σύμβουλοι της Ειρήνης δεν θα είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, θα προωθούσαν παράλληλα το εναλλακτικό σχέδιο με την Γερμανία και τον γάμο με τον Καρλομάγνο. Τελικά επέτυχαν να την ανατρέψουν από τον Αυτοκρατορικό θρόνο. Αμέσως μετά την εξόρισαν στην νήσο Λέσβο. Εκεί έζησε δέκα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα του νησιού, την Μυτιλήνη, Απεβίωσε από τις κακουχίες και την εγκατάλειψη σε ηλικία 51 ετών. Όλους εκείνους τους μήνες επαιτούσε στην γύρω περιοχή, και με τα χρήματα που συγκέντρωσε, έχτισε το πρώτο κατά σειρά, μοναστήρι στις Καρυές. Στο σημείο αυτό να περάσουμε να δούμε τι αναφέρουν οι ιστορικοί.
Η εξόριστη στην Λέσβο βασίλισσα συνειδητοποίησε της αμαρτίες της. Στην Μυτιλήνη έκλαψε για πρώτη φορά και διαπίστωσε τον εγωισμό και τις αμαρτωλές πράξεις της. Έκλαψε και ταπεινώθηκε. Ενδεδυμένη το Αγιασμένο ράσο προσπάθησε να αναγεννηθεί πνευματικά Με τους αυτοκρατορικούς θησαυρούς προέβη στην ανέγερση Ιερών Ναών. Όταν επισκέφτηκε την Θερμή είδε όραμα την Υπεραγία Θεοτόκο η οποία τις είπε να χτίσει μοναστήρι της Καρυάς.
Η Αυγούστα έχτισε το μοναστήρι το οποίο εόρταζε στα Γενέθλια της Θεοτόκου. Η Μονή καταστράφηκε το Σωτήριο έτος 1235 από τους Σαρακηνούς. Στην ίδια θέση ξανακτίστηκε μοναστήρι το 1433 και καταστράφηκε κε νέου από τους Τούρκους το 1462, για να ξανακτιστεί το 1964 ως Ι.Μ. του Αγ. Ραφαήλ. Στον χώρο του Μοναστηρίου η Ειρήνη φύτεψε έναν κλώνο καρυδιάς για τον αδικοχαμένο γιο της Κωνσταντίνο ΣΤ και τον πότιζε με τα δάκρυά της. Η καρυδιά έγινε θεόρατο ευλογημένο δέντρο και από μια πηγή βγαίνει αγίασμα μέχρι σήμερα. Έχουν γίνει αναφορές ότι πολλοί άνθρωποι βρήκαν την υγεία τους.
Η αμαρτωλή βασίλισσα με την μετάνοια προς το τέλος του πολυτάραχου βίου της, φέρεται να απέκτησε ιδιότητες Αγίας, κατά την διαμονή της στην Θερμή της Λέσβου, χωρίς να είναι επισήμως αναγνωρισμένη ως Οσία από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκείνους που πραγματικά μετανοούν τους προστατεύει η δύναμη του Θεού. Επίσης η Ελληνίδα Ειρήνη φέρεται να έχει χτίσει και τον Ναό της Παναγίας Τρουλωτής στους Πύργους Θερμής, με χρήματα που συγκέντρωσε επαιτώντας μετά από επιτίμιο που της επέβαλε ο πνευματικός της.
Με την ανέγερση του ναού προσπάθησε να ξεπλύνει το βαρύτατο αμάρτημα της συνομωσίας για τον σφετερισμό του Ρωμαϊκού θρόνου. Δυστυχώς το πραξικόπημα είχε άσχημη κατάληξη, καθώς φυλακίστηκε και τυφλώθηκε ο υιός της Κωνσταντίνος ΣΤ. Όταν το 1235 καταστράφηκε από τους Ισμαηλίτες το γυναικείο μοναστήρι των Καρυών, οι μόνοι που έζησαν τους επόμενους αιώνες στην Θερμή ήταν οι ασκητές. Οι ασκητές ανέφεραν ότι : "Ο τόπος είναι αγιασμένος, γεμάτος αίματα και πόνους, βάσανα μαρτύρων και αθώων τον έχουν αγιάσει. Έζησαν και πέθαναν εδώ πρόσωπα που λογίζονται για σπουδαίοι και έχουν αγιάσει".
Γίνονται εδώ θαύματα και θεραπείες απίστευτες. Τρομερά θαύματα και σημεία ξεκαθάρισαν την μεγάλη αξία του τόπου έλεγε ο Γέροντας Ρουβήμ, ο οποίος έζησε το 1455 μ.Χ. Ο Γέροντας έβλεπε επανειλημμένα σε οράματα την Ελληνίδα-Αυγούστα Ειρήνη, που του υποδείκνυε το σημείο που είχε χτίσει το παλαιό μοναστήρι. Σε ένα από τα οράματα του Γέροντα η Ειρήνη είπε τα εξής : "Αύριο Κυριακή της Ορθοδοξίας, είναι η εορτή μου. Η Ειρήνη η Βασίλισσα είμαι. Πήγαινε στην Ναό της Παναγίας Τρουλωτής. να δώσεις στον ιερέα το όνομά μου, για να το μνημονέψει. Ειρήνης της πιστής Βασίλισσας και τελειωθείσης ως μοναχής.
Δύο φορές έγινε στην παγκόσμια ιστορία η αναστήλωση των ιερών εικόνων, και τις δυο φορές την αναστήλωση, την έκαναν δύο γυναίκες. Μια πολύ ηθική γυναίκα, κράτησε όρθια την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Καταλυτικό ρόλο στην αποκατάσταση, των Ιερών Εικόνων εικόνων, και την σωτηρία της αυτοκρατορίας, διαδραμάτισε η Ειρήνη, η Αθηναία.
Για αυτό διαχρονικά θα πρέπει ανάλογα με την ηθική, την παιδεία, και τις ικανότητες τους, όλες οι γνήσιες Ελληνίδες να έχουν σημαντικούς ρόλους, και θέσεις.Τα επιτεύγματα της αυτοκράτειρας Ειρήνης, έφεραν το γυναικείο φύλο στο απόγειο του. Εκείνη την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο η Ειρήνη, υπήρχαν αρκετοί γενναίοι και έξυπνοι άνδρες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών, για να προστατέψουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εν τούτοις δεν επέτυχαν να αποκαταστήσουν την λατρεία των Ιερών Εικόνων. Ότι δεν έκαναν πολλές χιλιάδες γενναίοι-ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί, το κατόρθωσε μια γυναίκα, η Αυγούστα Ειρήνη.
Το επίτευγμα της Ειρήνης δεν ήταν καθόλου τυχαίο, καθώς υπήρχε υψηλότατο θρησκευτικό υπόβαθρο, ενώ μας δείχνει το πόσο ηθικές και θεοσεβούμενες ήταν τότε όλες οι Ελληνίδες, ώστε να είναι σε θέση να επιτύχουν θαυμαστά πράγματα, και παράλληλα σωτήρια για το Ελληνικό έθνος. Δεν ήταν από σύμπτωση η Ελλάδα, κατά την μεσαιωνική εποχή, στην κορυφή του κόσμου, καθώς τα θεμέλια του έθνους τα οποία είναι οι ηθικές γυναίκες, και οι γυναίκες με παιδεία αποτελούσαν, την συντριπτική πλειοψηφία. Οι ενέργειες της αυτοκράτειρας Ειρήνης δείχνουν το τεράστιο ηθικό και πολιτιστικό υπόβαθρο και ότι ακόμη και οι άνθρωποι οι οποίοι υπέπεσαν σε σφάλματα, η αμαρτήματα, ήταν σε θέση να κάνουν πάρα πολύ σημαντικά πράγματα για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
Σημαντικό είναι ότι μέσα από την Χριστιανική ηθική η Αυγούστα Ειρήνη, και οι περισσότερες γυναίκες, βίωσαν πιο έντονα τα θρησκευτικά συναισθήματα, από τους άνδρες, με αποτέλεσμα μια γυναίκα και μόνον, να είναι σε θέση να δώσει τέλος στον πιο θανατηφόρο εμφύλιο όλων των εποχών για το Ελληνικό έθνος. Οι περισσότερες Ελληνίδες γυναίκες εκείνη την εποχή ήταν εικονόφιλες. Αυτό είναι ένα ακόμη ενδεικτικό στοιχείο. Σε αυτό τον πιο σημαντικό ρόλο, έπαιξε η ορθή-πίστη στον Σωτήρα-Ιησού Χριστό, η μονογαμία εφ όρου ζωής, και οι κατά φύσιν ερωτικές πράξεις, των γυναικών αυτών. Κοινά χαρακτηριστικά όλων εκείνων των γυναικών ήταν η ισχυρή πίστη, η μοναγαμία και τα χρηστά ήθη.
Η Ειρήνη διακρινόταν για την ηθική, την παιδεία και την μεγάλη ομορφιά της. Όλα αυτά τα στοιχεία ήταν απαραίτητα για να γίνει μια γυναίκα αυτοκράτειρα κατά τον Μεσαίωνα, στην κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου. Είναι απολύτως βέβαιον ότι η Θεοδώρα είχε ως πρότυπο της, την Ειρήνη. Άλλωστε η Ειρήνη έφυγε από την ζωή το 803 και η Θεοδώρα το 843 μ.Χ. έκανε την δεύτερη και οριστική αποκατάσταση των Ιερών Εικόνων. Είναι δεδομένο ότι η επιρροή και τα επιτεύγματα της Ειρήνης ήταν πάρα πολύ έντονα. Η Θεοδώρα ως θαυμάστρια της Ειρήνης, και πιστή Χριστιανή, επικύρωσε τα πρακτικά από την Ζ οικουμενική σύνοδο, την οποία είχε συγκαλέσει η Ειρήνη και αποκατέστησε για δεύτερη φορά στην ιστορία της ιερές εικόνες.
Η πιο σημαντική Ελληνίδα μετά την Αγία Ελένη έζησε την εποχή της εικονομαχίας. Η εικονομαχία ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος όλων των εποχών, στην ιστορία του Ελληνισμού.
https://roides.wordpress.com/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΑΡΘΡΟ :
https://roides.wordpress.com/2010/03/10/10mar10/
Κύριε Ροΐδη,
Λέγαμε λοιπόν πως η παιδοκτονία δεν αποτελεί κώλυμα Αγιοποιήσεως, όπως αποδεικνύει και η υπερύψωση του μέχρι τέλους αμετανόητου παιδοκτόνου και μάλιστα και συζυγοκτόνου και δολοφόνου του 12χρονου ανηψιού του Λικινιανού, του πεθερού του, φίλων του, και του συμβασιλέα του Λικίνιου, δηλαδή του Ισαπόστολου Μεγάλου Κωνσταντίνου (γιού της αρχαιολόγου-ανασκαφέως μέγαιρας σερβιτόρας-πόρνης αγ.Ελένης) στην κορυφή του Πανθέου των Αγίων. Στο Ιερό Παλάτιον της Νέας Ρώμης, οι αλληλοσφαγές-εκτυφλώσεις-εξορίες-υποχρεωτικές μοναχικές κουρές κλπ μεταξύ συγγενών διεκδικητών του θρόνου ήταν έθιμο και γινόντουσαν παράλληλα με τις αλλαξοπατριαρχίες που έφερναν τον εκάστοτε φίλο της βασιλικής Εξουσίας στον πατριαρχικό θρόνο. Σας θυμίζω την άγρια κόντρα μεταξύ δυο αγίων πατριαρχών, των Φωτίου και Ιγνατίου, των οποίων το απίστευτα βάρβαρο αλληλοφάγωμα, δεν τους εμποδίζει σήμερα να συλλειτουργούν στον Παράδεισο. Το ορθόδοξο Βυζάντιο δεν ήταν η Αθήνα του Πλάτωνα, του Ευρυπίδη ή του Περικλή. Ο κατάλογος των αιμοσταγών αγίων της Ορθοδοξίας είναι μακρύς, και κάποιοι όπως ο Ισπανός αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης άγιος Θεοδόσιος ο Α΄, τιμήθηκαν και με τον τίτλο του Μεγάλου, (παίρνοντας πριμ για τις υπεράριθμες δολοφονίες που διέπραξαν), πνίγοντας στο αίμα αμάχων την Αντιόχεια και τη Θεσσαλονίκη. Αλλά και ο Δομήτωρ της Νέας Ακροπόλεως του Ελληνισμού, ο Αλβανός Άγιος Ιουστινιανός, η πρώην αγαθή πόρνη σύζυγός Του αγία Θεοδώρα που πνίξανε στο αίμα τον Ιππόδρομο η άλλη Θεοδώρα που κατέσφαξε τους Παυλικανούς, ο τσάρος Βλαδίμηρος που βάφτισε με το στανιό τους Ρώσους, ο Νίκων ο Μετανοείτε που οργάνωσε πογκρόμ (με τη βοήθεια ροπαλοφόρων Αγγέλων του Παραδείσου) κατά των Εβραίων στη Σπάρτη, η αντροχωρίστρα μέγαιρα αειπάρθενη Πουλχερία, η πνιγμένη στο αίμα των εχθρών της Αγία Όλγα και πρόσφατα οι δυο δολοφόνοι τσάροι Νικόλαος και Αλεξάνδρα, όλοι Τους αιματοβαμμένοι, τιμήθηκαν ως Άγιοι της Ορθοδοξίας.
Παραλείπω και αδικώ πολλούς αγίους αντεροβγάλτες, αλλά δεν το κάνω από πρόθεση, υπάρχει πρόβλημα χώρου και ο συνωστισμός αιμοσταγών ιερών ονομάτων θα ήταν αφόρητος. Παίρνω μόνο το θάρρος να θυμίσω στον ξεχασιάρη μελετητή των επιστολών της χριστιανής Υπατίας κ.Γιώργο Μεταλληνό, που στην Απόκριση της ΟΟΔΕ αναφέρεται στον απατεώνα πατριάρχη αγ. Μεθόδιο, πως λησμόνησε να Τον πει Άγιο, όπως λησμόνησε να πει πως ήταν θεομπαίχτης αφού για να κάνει το χατήρι στη Θεοδώρα είπε ψέματα πως άγγελος Του αποκάλυψε πως ο Θεός είχε συγχωρήσει τον προδομένο από την Αγία πεθαμένο άντρα Της, τον εικονομάχο Θεόφιλο, ενώ παράλληλά σβήστηκε τάχα από θαύμα το όνομα του νεκρού αυτοκράτορα από το αφοριστήριο έγγραφο που είχε τοποθετήσει στην αγία Τράπεζα.
Άγιοι Πατέρες μου, γνωρίζετε πως ο λαός είναι αυτός που επικυρώνει τις Συνοδικές αποφάσεις ως αλάνθαστες και η γνώμη του καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα. Η ΟΟΔΕ πέφτει και σε δεύτερη πλάνη χείρονα της πρώτης. Αν και ο λαός της Λέσβου που είχε την τύχη να φιλοξενήσει την ιερή λάμια έχει ομιλήσει, η ΟΟΔΕ αρνείται τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος. Περιφρονεί ακόμη και τη Θεομήτορα η οποία είχε ανοίξει διάλογο με την αγία Ειρήνη, περιφρονεί τα θαύματα που συμβαίνουν στο ιερό αγίασμα της Αγίας, περιφρονεί τα οράματα του μοναχού Ρουβήμ, περιφρονεί τη γνωμάτευση της τοπικής Μητρόπολης ότι η Ειρήνη έχει αγιάσει. Ως που θα φθάσει ο κατήφορος; Έλεος Άγιοι Πατέρες, αν η ΟΟΔΕ ενεργεί έτσι, τι απομένει να κάνουμε εμείς οι άθεοι; Θα μας κόψει ο Σόρος το επίδομα. Λυπηθείτε μας και ανακαλέστε την ΟΟΔΕ στην ορθή πίστη.
Δείτε τι εξιστορούν εκστατικοί οι ντόπιοι. Θαύματα που θέλει να αγνοεί η ΟΟΔΕ:
1. «…Ο νέος αυτοκράτορας αφού κούρεψε την Ειρήνη, την έντυσε καλογερικά, …. Εξόριστη στη Λέσβο η βασίλισσα κατάλαβε την αμαρτωλότητά της.. … Φορώντας το ράσο …έχτισε Εκκλησίες. .. Καθώς καθότανε είδε όραμα την Παναγία. Την διέταξε να χτίσει το μοναστήρι της Καρυάς. …. Τότε η Ειρήνη φύτεψε ένα κλώνο καρυδιάς για τον αδικοχαμένο γιο της και τον πότιζε με τα δάκρυά της. Τα επόμενα χρόνια η καρυδιά έγινε δέντρο θεόρατο και από μια πηγή βγαίνει αγίασμα μέχρι σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια πολλοί άνθρωποι βρήκαν την υγεία τους. Η αμαρτωλή βασίλισσα με την μετάνοια φέρεται να αγίασε. Εκείνον που πραγματικά μετανοεί και ταπεινώνεται, τον σκεπάζει η Χάρη του Θεού. .. λογίζεται να έχει χτίσει καί τον Ναό της Τρουλωτής στους με χρήματα που μάζεψε ζητιανεύοντας μετά από επιτίμιο που της επέβαλε ο πνευματικός της. …». – http://pirgithermis.blogspot.com/2009/05/blog-post_19.html
2. Αλλά και το ιστολόγιο του Αγ. Ραφαήλ Λέσβου, κάτω από τον τίτλο «ΑΓ.ΡΑΦΑΗΛ – ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ», εξιστορεί τα θαυμαστά γεγονότα: «Εμφάνιση της Αυτοκράτειρας Ειρήνης της Αθηναίας στον Μοναχό Ρουβήμ. Η Ειρήνη εξορίστηκε στην Λέσβο και εκεί μόνασε και αγίασε. Εκτισε το Μοναστήρι των Καρυών και της Παναγίας της Τρουλλωτής. Συνεχείς εμφανίσεις της Ειρήνης για να πάει στον Λόφο των Καρυών ο Ρουβήμ ..».
3. Το αγλάϊσμα του ορθόδοξου κλήρου, ο αιδεσιμολογιότατος θεολόγος και πρωτοπρεσβύτερος Αθανάσος Γιουσμάς, πιστοποιεί την αγιότητα της στρίγγλας: «…το κλίμα εδώ στη Μυτιλήνη ήταν υπέρ της τιμής των ιερών εικόνων, δεδομένου ότι εδώ βρισκόταν εξόριστη, η Αγία αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία..».
4. Tέλος η ίδια η Ι. Μητρόπολις Μητυλίνης στην επίσημη ιστοσελίδα Της γράφει: «Ας αναφέρουμε το παράδειγμα της αγίας Αυτοκράτειρας Ειρήνης της Αθηναίας, … η διαμονή στη Λέσβο της Αυτοκράτειρας… συνέβαλε σίγουρα στο να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο το εικονόφιλο πνεύμα, …..».
Αναρωτιέμαι Πανιερότατοι, αγνοεί ο μητροπολίτης πως η Ειρήνη δεν συναριθμείται στους Αγίους; Ούτε ένας κληρικός ή θεολόγος, ή έστω πιστός από τους επισκέπτες της ιστοσελίδας, ούτε η πανόπτρια ΟΟΔΕ, δεν πήραν χαμπάρι τόσο καιρό την ανακρίβεια; Είναι ψέματα τα οράματα του Ρουβήμ και οι πληροφορίες πως η Παναγία συνομιλούσε με την Ειρήνη; Είναι ψέματα τα θαύματα; Λένε τέτοια ψέματα οι ευσεβείς για να αυγατίσουν τα παγκάρια τους; Κι αν ναι, γιατί κανείς εκκλησιαστικός δεν τους ανακάλεσε στην τάξη; Ύστερα από όλα αυτά τα θαυμαστά, τι αξία έχει να επικαλεσθώ τη δυτική βιβλιογραφία που δεν είχε κανέναν λόγο να κρύψει την Αγία κάτω από το χαλί. Ενδεικτικά επισημαίνω 2 πηγές στις οποίες μνημονεύεται ως Αγία:
1. Vita Irenes, ‘La vie de l’impératrice Sainte Irène’, ed. F. Halkin, Analecta Bollandiana, 106 (1988) 5-27. Το βιβλίο υποδεικνύεται ως πηγή και από το τμήμα Βυζαντινής Ιστορίας της Φιλοσοφικής Αθηνών για το θέμα «Γυναίκες και εξουσία στο Βυζάντιο».
2. W.T. Treadgold, ‘The Unpublished Saint’s Life of the Empress Irene’, Byzantinische Forschungen, 7 (1982) 237-51.
Παραπέμπω τέλος και στην ιερή εικόνα (10ος αι.) της θαυματουργής Αγίας με φωτοστέφανο, η οποία βρίσκεται στο περίφημο τέμπλο του Αγίου Μάρκου στη Βενετία («Pala d’Oro»-10ος αι.-Βλ. 1ο μέρος), δηλαδή μιας εποχής που η Εκκλησία Σας δεν ντρεπόταν να βροντοφωνάξει: Ναι πιστεύω στο Δόγμα που επιβάλλεται με το δήμιο και με το ξίφος του Καίσαρα.
Σας επισημαίνω Πανιερότατοι πως η τύφλωση του γιού Της κανέναν σχεδόν Βυζαντινό, τουλάχιστον σύγχρονό της, δεν τον σοκάρει, αφού ήταν μια πράξη ρουτίνας για την εποχή. Δεν είναι μόνο ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης που Της πλέκει το εγκώμιο (βλ.πρώτο μέρος). Στο «Βίο Νικηφόρου πατριάρχου, (146 9-13), διαβάζουμε τα ακόλουθα υμνητικά: «Ειρήνη, τό κραταιόφρον εκείνο και φιλόθεον γύναιον είπερ γυναίκα θέμις καλείν την καί ανδρών τω ευσεβεί διενεγκούσαν φρονήματι, δι’ ης θεός την τότε τη έκκλησία παρερπύσασαν όφεως δίκην σκολιωτάτην διχόνοιαν προς ορθοτομίαν οίκτω φιλανθρωπίας συνήλασεν». Την ανδρική Της αποφασιστικότητα, προτέρημα ασυνήθιστο για τις βυζαντινές γυναίκες που δεν τις είχαν και σε πολύ υπόληψη, υμνούν ο Νικηφόρος Σκευοφύλακας στο «Βίο Θεοφάνους» (εκδ. De Boor, 18, 23-24): «είπερ χρη γύναιον καλείν την κατ’ εχθρών και παθών αρρενωπώ καθωπλισμένην φρονήματι» και ο υπάλληλός της Aγ.Θεοδώρας ο αυτοευνουχισμένος άγιος πατριάρχης Μεθόδιος στο «Βίο Θεοφάνους Ομολογητού»-1420: «και ηνδρείωσε το θήλυ Ειρήνη». Αλλά και ο Εφραίμ ο Αίνιος στη «Χρονογραφία» (στ. 18, 63-64) Την εξυμνεί για το αντρικό Της φρόνημα: «ως αρρενόφρων καθελούσα παντάπαν την χριστομάχον είκονομαχικήν πλάνην». Ο Θεοφάνης θεωρεί θεόδοτη τη βασιλεία Της: (454, 6-12): «Τούτω τω έτει Ειρήνη η ευσεβέστατη άμα τω υιώ αυτής Κωνσταντίνω παραδόξως θεόθεν την βασιλείαν εγχειρίζεται μηνί Σεπτεμβρίω η’, ίνδικτιώνος δ’, ως αν θαυμαστωθή ο θεός και εν τούτω δια γυναικός χήρας …» και (477 32-478 4) «η δε σοφή και θεοφιλής Ειρήνη, ..». Αλλά και στο « Εγκώμιον εις Νικηφόρον της Σεβαζή (εκδ. Fr. Halkin, Byzantion 23, 1953, 23, κεφ. 5, Recherches et documents d’hagiographie byzantine, Βρυξέλλες 1971, 79, κεφ 5): «ευσεβών δε ανδρών επί της αρχής γεγονότων, Ειρήνη καθαρά κατέσχε τας εκκλησίας» και «Ρωμαίων άπασα ταις της ευσεβείας κατελάμπετο χάρισι,… ιεραί δε εικόνες πανταχού γης ανεστηλοϋντο λαμπρότερον».
Οι άγιοι Θεόδωρος Στουδίτης και πατριάρχης Μεθόδιος, Την απαλλάσσουν από την τύφλωση του γιού Της διότι αφ’ενός η αναστήλωση των εικόνων και αφ’ετέρου ο αμαρτωλός δεύτερος γάμος του Κωνσταντίνου, Τη δικαιώνουν. (Επιστολή Θεοδώρου Στουδίτη – G. Fatouros, Theodor Studitae Epistulae,Βερολίνο 1992, CFHB 31/1-2) αρ. Ύ). Ο υποκριτής άγιος Θεοφάνης μάλιστα (468, 17-21), ένας καλόγερος που είχε εξαναγκαστεί 12ετής να παντρευτεί, έχει ένα καλύτερο κριτήριο για να δικαιολογήσει την τύφλωση του γιού. Δεν επικαλείται το ήταν μοιχός, αλλά θεωρεί πως η τύφλωσή του ήταν θεία τιμωρία για τα κακουργήματά του εναντίον των θείων του. Ξεχνάει βέβαια να πει πως αυτές τις εγκληματικές πράξεις του τις υπέβαλε η αγία μητέρα του. Τέλος ο Γεώργιος ο Μοναχός (εκδ. De Boor-771 4-6), δεν ντρέπεται να ισχυριστεί πως τάχα η Ειρήνη δεν ήξερε πως ο γιός Της θα τυφλωθεί.
Άγιότατοι μητροπολίτες,
αποκαταστήσατε μια φεμινίστρια Αγία, που πρόδωσε τον εικονομάχο σύζυγο και δολοφόνησε το μοιχό γιό. Μην ντρεπόσαστε για τα σκουπίδια Σας και μην κρύβετε τις πομπές των Αγίων Σας! Σας ικετεύω, μεταφέρετε τη γιορτή Της στις 8 Μάρτη, ώστε να τιμηθεί ακόμη περισσότερο μια αδικημένη Αγία, η οποία σήμερα προστατεύει στη Λέσβο τα σύνορά μας. Η ΟΟΔΕ αρνούμενη την Αγιότητά Της θα επισύρει τη δίκαιη οργή Της με απρόβλεπτες συνέπειες στην εθνική μας ακεραιότητα. Έχουμε να κάνουμε όχι μόνο με αίρεση αλλά και με ΕΘΝΙΚΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ.
Να έχετε την ευλογία Της και εμείς την κατάρα Της!
Υ.Γ.
Επαναλαμβάνω από παλιότερη ανάρτηση λίγα βιογραφικά της Αγίας, για να τονίσω το Ορθόδοξο φρόνημά Της: Διαδέχθηκε τον Τούρκο άνδρα Της εικονομάχο Λέοντα Δ΄ τον Χάζαρο, παίρνοντας τον ανδρικό τίτλο «αυτοκράτωρ των Ρωμαίων», ως κηδεμών του 12ετούς γιού τους Κωνσταντίνου Στ΄. Ο γιός εξωθείτο από την αγία μητέρα του συστηματικά στο έγκλημα, τυφλώνοντας ή κόβοντας τις γλώσσες πολλών, ανάμεσά τους και 5 θείων του, ένώ έκανε και επιγραφικά τατουάζ με καυτό σίδερο πάνω στα μέτωπα των εχθρών του. Η Ειρήνη, υποχρέωσε τους ανδραδελφούς Της να καρούν μοναχοί. Στήριγμά στην προσπάθειά Της να αναστηλώσει τις εικόνες είχε τον ευνούχο Σταυράκιο και τον φίλο Της άγιο Ταράσιο που Τον προσέλαβε ως πατριάρχη, περνώντας Τον ταχύτατα από λαϊκό στους τρεις βαθμούς της ιερωσύνης. Το 786 συγκάλεσε τη Ζ΄ οικουμενική Σύνοδο, η οποία όμως διαλύθηκε από το Στρατό που υποστήριζε την εικονοκλαστική πολιτική των Ισαύρων. Αργότερα ο συσχετισμός των δυνάμεων Της επέτρεψε να επανασυγκαλέσει τη Σύνοδο που εμπνεόμενη από τη θεολογία του Άραβα αγίου Ι.Δαμασκηνού ανέτρεψε τις αποφάσεις της Συνόδου της Ιέρειας και αναστήλωσε τις εικόνες. Η Αγία επανέφερε από την εξορία τους βδελυρούς εικονολάτρες καλόγερους, των οποίων τη δυσωδία περιγράφει ο Εμμ.Ροΐδης στην «Πάπισσα Ιωάννα. Οι εικονομάχοι όμως ανέβασαν στον θρόνο το γιό Της ο οποίος αποκατάστησε την μητέρα του, που ευγνωμονούσα διέταξε την τύφλωσή του στο πορφυρό δωμάτιο όπου τον είχε γεννήσει. Το ανοσιούργημα έγινε κατά τον χρονογράφο Θεοφάνη τόσο βίαια, που παρά λίγο το θύμα να πεθάνει. Ο Νικηφόρος ο Α΄, ανέτρεψε την Ειρήνη, Την έκλεισε σε μοναστήρι και υποχρέωσε τους φίλους Της, καταχραστές του δημόσιου χρήματος, να επιστρέψουν τα κλοπιμαία.
Oι εργασίες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι γράφονται κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, που βρέθηκε ποτέ συνάνθρωπος μας και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του Arisvinews και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Ορθοδοξίας του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου (Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτικού αναλυτή (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Arisvinews.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Από το έτος 2006 όταν ξεκίνησα να γράφω την στήλη, κατά γενική παραδοχή όλων των Ελλήνων ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο που προτείνει τον συνδυασμό : Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός, ιστορική γνώση, για την δημιουργία Ελλήνων ανώτατης ποιότητας. Ακόμη προτείνω την εφαρμογή του άρθρου 120 παρ. 4 του Ελληνικού συντάγματος, την κατάργηση των κομμάτων και την αλλαγή πολιτεύματος.
Χιλιάδες παιδιά, αθόρυβα, και σε χαμηλούς τόνους, εδώ και αρκετά χρόνια, ακολουθούν αυτόν τον συνδυασμό. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση μας να εξουσιάζει. Από το σωτήριο έτος 1995 έχω την τιμή να είμαι ο μοναδικός Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος έχει ως προστάτη Άγιο, τον αυτοκράτορα Pallida Mors Saracenorum (Άγιος Αργαλέος).
ΤΡΟΙΑ Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.
httofis66.blogspot.com/2017/05/bogpost_9.html
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Ἑλένης ἐγκώμιον (10) – Η Πύλη για την ελληνική …
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ. Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν.
Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
(1) «Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)
(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες.
(1) «Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)
(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες.
0 comments: