Ο Ελ Νικφούρ ήταν και είναι ο φόβος και ο τρόμος των απανταχού Αγαρηνών. Είναι μια θρυλική μορφή. Αποτελεί Μέγα εθνικό παράδειγμα πίστεως-πατριωτισμού και αυτοθυσίας. Ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο την Ορθόδοξη πίστη και την φιλοπατρία.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος (Γεωστρατηγικός αναλυτής-Contact : survivorellas@gmail.com-694529
Eξωτερική πολιτική-διπλωματία, αμυντικοί πόλεμοι, ιστορία, γεωστρατηγική και Ορθοδοξία.
Η Ελευθερία του Ελληνικού έθνους είναι θεμελιωμένη επάνω στο αίμα, στις θυσίες και τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων. Οι Άγιοι, οι Σοφοί και οι Ήρωες του Ελληνισμού και της Ορθοδόξου πίστεως, είναι οι αψευδείς μάρτυρες της παρουσίας του Χριστού στην ανθρωπότητα. Αυτό συμβαίνει διότι σύμφωνα με τον ύπατο των φιλοσόφων ο Θεός-δημιουργός ήταν και είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει.
Η παρουσία των Ηρώων και των Αγίων είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι μόνον ο Χριστός θέλει τους Έλληνες όπως είπε ο μέγιστος στρατηλάτης του έθνους, ο οποίος ξεπέρασε σε επιτεύγματα ακόμη και τον Μέγα Αλέξανδρο.
Οι ήρωες υπηρετούν το Ελληνικό έθνος και την Ορθοδοξία. Τολμούν, κινδυνεύουν υπόκεινται σε βασανιστήρια βάζοντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα. Η αυτοθυσία, η αγάπη, η πίστη σε ανώτερες Ελληνικές αξίες και ιδανικά, είναι τα μέσα του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει την πνευματική κατάπτωση, την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση και την σκλαβιά.
Η Ορθόδοξη πνευματικότητα είχε τόσο βαθιά επηρεάσει πολλούς Ρωμαίους αυτοκράτορες, ώστε άλλοι εξ αυτών τελείωναν τη ζωή τους ως μοναχοί και άλλοι όπως ο Νικηφόρος Φωκάς, ζώντας με νηστεία, άσκηση και προσευχή. Πολλοί άνθρωποι όταν δεχτούν σκληρά χτυπήματα στον βίο τους, εγκαταλείπουν τον θεό, είτε περνάνε στο απέναντι άκρο, στον εωσφορισμό. Εν τούτοις ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς, αν και έχασε το παιδί του και την γυναίκα του, ήρθε ακόμη πιο κοντά στον Χριστό.
Ο αυτοκράτορας Νικηφόρος ο Β Φωκάς καταγόταν από την πιο ισχυρή οικογένεια της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα μέλη της οικογένειας του, ήταν όλοι ανώτεροι στρατιωτικοί, και είχαν υπηρετήσει στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό ενάντια στους Πέρσες και στους Aγαρηνούς. Ήταν ο προστάτης όλων των αδύνατων Ελλήνων Χριστιανών τους οποίους κατέστρεφαν, επί αιώνες οι εισβολείς. Βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, ήξερε ότι είχε την θεϊκή συναίνεση, να πολεμήσει τους εχθρούς της αυτοκρατορίας.
Πριν να γίνει Αύγουστος αναδείχθηκε σε μεγάλο στρατηγό σε όλα τα πολεμικά μέτωπα. Ήταν γεννημένος στρατιώτης. Είχε την σωματική αντοχή και την διανοητική ικανότητα ενός μεγάλου στρατιωτικού ηγέτη. Ήταν μικρόσωμος, αλλά εξαιρετικά δυνατός. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στα στρατεύματα του, τα οποία αγαπούσε πολύ και τα προστάτευε με κάθε τρόπο. Οι στρατιώτες του ήταν πιστοί μέχρι θανάτου.
Ο Έλληνας βασιλιάς Ν. Φωκάς, πολεμούσε πιο γενναία από όλους τους υπόλοιπους. Όποτε χρειαζόταν έκανε επίθεση ολομόναχος, εναντίον χιλιάδων αντιπάλων. Αυτό γινόταν για να πάρει θάρρος ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός ώστε να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι.
Σημαντικό ρόλο στην ζωή του Νικηφόρου εκτός της απώλειες των δικών του ανθρώπων, είχε και ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης. Είναι αυτός που έκανε τόσο πολύ θρήσκο τον Άγιο Ν. Φωκά, με συνέπεια να πλησιάζει η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο απόγειο της ακμής της. Ο Άγιος Αθανάσιος άλλαξε σε πολύ μεγάλο βαθμό, τον τρόπο σκέψης-ζωής του Νικηφόρου. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα σκληρά χτυπήματα της μοίρας.
Ο βασιλιάς ήταν εκείνος που έδωσε τα χρήματα, στον Αθανάσιο, για να δημιουργήσει την Μονή Μεγίστης Λαύρας, που ήταν, το πρώτο κοινόβιο, στην ιστορία του Αγίου Όρους. Συνεπώς ο Άγιος Αργαλέος, είναι ο Ιδρυτής του Αγίου Όρους. Οι προσευχές, ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής του Αθανάσιου, έδιναν ακόμη μεγαλύτερη ψυχική δύναμη στον αυτοκράτορα, για να κερδίζει τους εχθρούς των Ελλήνων. Εξαιτίας του Αθανάσιου, είχε πλήρη επίγνωση ότι πολεμά τους Ισλαμιστές, τους θανάσιμους, και αιώνιους εχθρούς του Χριστού και της Ελλάδος. Ο αυτοκράτορας ζήτησε από τον πατριάρχη Πολύευκτο, όσοι Έλληνες στρατιώτες χάνουν την ζωή τους σε μάχη εναντίον των Αγαρηνών, να ανακηρύσσονται άγιοι.
Ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης όταν επισκέφθηκε στην Βασιλεύουσα τον αυτοκράτορα και πνευματικό του φίλο Νικηφόρο, τον συμβούλευσε να ζει «λιτῶς καί ἐν ταπεινώσει», να μετανοεί και να εξομολογείται καθημερινώς για όλες τις αμαρτίες του, ειδικά για το γεγονός, ότι δεν πραγματοποίησε, την υπόσχεσή του, να γίνει μοναχός. Επίσης του υπέδειξε να είναι επιεικής προς τους υπηκόους και να κάνει ελεημοσύνες.
Στο Τυπικό της Μεγίστης Λαύρας ο Άγιος Αθανάσιος, αναφέρεται τιμητικά και στον Άγιο Νικηφόρο, που είχε δολοφονηθεί. Τον χαρακτηρίζει ζηλωτή του μοναχικού βίου, «μέγαν ἐν βασιλεῦσι, καί πολύν τήν ἀνδρείαν, καί τήν ἀρετήν», τον οποίον ο αριστοτέχνης Θεός τον αξίωσε «ὡς γέρας, βραβείον ἄξιον» να εκπορθήσει τις βαρβαρικές πόλεις. Όμως δεν κατόρθωσε να εκπληρώσει την φιλόθεο πρόθεσή του να γίνει μοναχός, διότι κατέλαβε «τά τῆς βασιλείας τῶν Ρωμαίων σκῆπτρα».Τον επαινεί επίσης, διότι έζησε μέσα στον κόσμο ως μοναχός, με ηθική ζωή, με νηστείες και κοιμώμενος κάτω στο πάτωμα.
Ο Άγιος Αθανάσιος τιμά τον Άγιο Νικηφόρο γράφοντας ότι ξεπέρασε τους μοναχούς των ορέων, με τις αγρυπνίες του, τις συνεχείς γονυκλισίες, και με την σωφροσύνη του.
Pallida Mors Saracenorum ήταν το όνομα που πήρε o Στρατηγός-Αυτοκράτορας και Άγιος Νικηφόρος Φωκάς μετά την μεγαλειώδη νίκη του κατά των Σαρακηνών της Ισπανίας. Οι Ισμαηλίτες κατέλαβαν τον Χάνδακα-Ηράκλειο στην Κρήτη, τον Μάρτιο του 961 μ. Χ.
Ένα αξιόλογο άρθρο βρίσκεται στην ιστοσελίδα του Πολεμικού Ναυτικού ινστιτούτου της Αμερικής (US Naval Institute). Στο άρθρο αυτό γίνεται αναφορά στην επιχείρηση που ανέλαβαν οι Έλληνες-Ρωμαίοι για την ανακατάληψη της Κρήτης από τους Σαρακηνούς. Ο αρθρογράφος κάνει αναφορά στην ανακατάληψη της μεγαλονήσου από τον στρατηγό-αυτοκράτορα Νικηφόρο και την κατάκτηση της Κρήτης από τους Γερμανούς κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο.
Οι στρατηγικές κινήσεις που έκανε ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στόλος στην Κρήτη, αποτελούν αντικείμενο παγκόσμιων επιστημονικών ερευνών και διδασκαλίας σε πολλές ναυτικές-πανεπιστημιακές σχολές άλλων χωρών. Οι στρατηγικές τακτικές του Αγίου Νικηφόρου Φωκά αναγνωρίζονται διεθνώς, ως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα διεξαγωγής και εφαρμογής όλων των επιχειρήσεων πολέμου στην στεριά και στην θάλασσα.
Η Κρήτη έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία από τα αρχαία χρόνια μέχρι και την σύγχρονη εποχή, καθώς ελέγχει τις αεροπορικές και θαλάσσιες συγκοινωνίες αποτελώντας ιδανική βάση αεροναυτικών επιχειρήσεων προς κάθε σημείο της Ανατολικής Μεσογείου. Για αυτούς τους λόγους ήταν από τις αρχές του Β παγκοσµίου πολέµου στο στόχαστρο των Βρετανών και των Γερµανών.
Τον ένατο αιώνα βασική επιδίωξη για την Ελληνική-ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν ο έλεγχος των θαλασσίων γραμμών και η εξουδετέρωση των Σαρακηνών πειρατών, ώστε να γίνεται με ασφάλεια το εμπόριο και να προστατεύεται ο άμαχος Χριστιανικός-Ελληνορωμαϊκός πληθυσμός.
Τα προηγούμενα χρόνια έγιναν πολλές αποτυχημένες απόπειρες ανακατάληψης του νησιού από τους Έλληνες. Τότε το 960 μ.Χ. συγκροτείται ένας μεγάλος αυτοκρατορικός Ρωμαϊκός στόλος, υπό τον Δομέστικο των Σχολών της Ανατολής Νικηφόρο Φωκά. Ο Άγιος Νικηφόρος οργανώνει πολύ προσεκτικά τους σταθμούς ανεφοδιασμού του αυτοκρατορικού ναυτικού κατά μήκος του Αιγαίου ξεκινώντας από την νήσο Τένεδο και στην συνέχεια προς Μυτιλήνη*, Χίο, Νάξο, Ίο, Θήρα, Κάρπαθο, με τελικό προορισμό την Κρήτη.
Η Ρωμαϊκή δύναμή περιλαμβάνει πεζούς στρατιώτες, ιππικό και ναυτικό προσωπικό. Παράλληλα στέλνει πλοία προς αναγνώριση και συλλογή πληροφοριών. Στην συνέχεια περικυκλώνει το νησί με ναυτικές δυνάμεις δημιουργώντας περιοχές καταδρομικών-ναυτικών επιχειρήσεων.
Πραγματοποιεί οργανωμένες αποβάσεις ταυτόχρονα σε προκαθορισμένες ακτές, με στόχο να αιφνιδιάσει τους Αγαρηνούς, ώστε να μην αντιδράσουν.
Η απόβαση διεξάγεται με εκτόξευση βελών και υγρού πυρός, για να καλυφθούν οι εξερχόμενοι Έλληνες-Ρωμαίοι στρατιώτες από τα πλοία. Μέχρι την πολιορκία του 961 μ.Χ. οι Άραβες θεωρούσαν ότι είναι κυρίαρχοι και χωρίς αντίπαλο. Για αυτό προχωρούσαν σε φονικές επιδρομές με πλούσια λάφυρα και σε δουλεμπόριο. Αυτό το οποίο αγνοούν οι περισσότεροι είναι ότι η Ορθόδοξη πίστη επιτρέπει την νόμιμη άμυνα.
Μετά την Κρήτη ο Άγιος Αργαλέος επιστρέφει και πάλι δυναμικά στο Ανατολικό μέτωπο. Νίκησε σε επανηλειμμένες αναμετρήσεις μεγάλο αντίπαλο του Σαιφ-αλ Ντάου Λα, κατέλαβε σημαντικά κάστρα και το Χαλέπι στην Βόρεια Συρία (Δεκέμβριος 962 μ.Χ.). Οι νίκες εναντίον των Αράβων σε όλα τα πεδία ανύψωσαν το γόητρο του Ρωμαϊκού κράτους.
Τα πρώτα δύο έτη της βασιλείας του απομάκρυνε τους ΄Αραβες από την Κιλικία. Οι πόλεις Τάρας, Άδανα, Μονεστία και άλλες απελευθερώθηκαν με τις ένδοξες νίκες του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού. Το 966 μ.Χ. ο Νικηφόρος πολιόρκησε χωρίς επιτυχία την Αντιόχεια αλλά προσάρτησε μεγάλο τμήμα της Συρίας. Το 967 οργάνωσε νέα εκστρατεία στη Συρία, κινήθηκε κατά μήκος της παραλιακής ζώνης, απελευθέρωσε πολλές πόλεις και τελικά αποφάσισε την πολιορκία της Αντιόχειας. Κατέλαβε την ΄Εδεσσα, στην οποία βρήκε την αχειροποίητη εικόνα του Χριστού, προχώρησε μέχρι την Τρίπολη του όρους Λιβάνου, κατέλαβε είκοσι περίπου οχυρά και πολιόρκισε εκ νέου την Αντιόχεια.
Ο Βασιλιάς Νικηφόρος ανέθεσε την πολιορκία της πόλης στον στρατοπεδάρχη Πέτρο Φωκά και τον Μιχαήλ Βούρτζη οι οποίοι τελικά κατόρθωσαν να καταλάβουν την Πόλη (29 Οκτωβρίου 969 μ.Χ). Σύντομα ανακαταλύφθηκε και το Χαλέπι και ο ΄Αραβας εμίρης του Χαλεπίου αναγνώρισε την Ελληνική-Ρωμαϊκή εξουσία. Οι επιτυχίες του Νικηφόρου στην Ανατολή εξουδετέρωσαν πλήρως την αραβική απειλή για πολλές δεκαετίες ενώ παράλληλα αποκατέστησαν την βυζαντινή παρουσία μέχρι τη Μεσοποταμία.
Ο Άγιος Νικηφόρος ενσαρκώνει την διαχρονική Ορθόδοξη, Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και τα αξιώματα του έθνους. Η αγάπη του για τον Χριστό, την Ορθοδοξία, την Ελλάδα και το πώς θα υπηρετήσει καλύτερα την πατρίδα του, καθόρισε όλη την ζωή του. Από μικρός αναρωτιόταν αν θα έπρεπε να γίνει μοναχός ή αν θα υπηρετούσε καλύτερα τον Χριστό, αγωνιζόμενος ως στρατιωτικός. Ήξερε πως μένοντας στον κόσμο και στα πιο υψηλά επίπεδα της στρατιωτικής ιεραρχίας, ότι η προσφορά του θα ήταν μεγάλη, αλλά οι πιέσεις και οι πειρασμοί θα ήταν μεγάλοι. Το δίλημμα του Αγίου Νικηφόρου είναι το δίλημμα πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών.
Ο Νικηφόρος Φωκάς υπηρέτησε στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό και παράλληλα συνδύασε την στρατιωτική, με την ασκητική ζωή κοντά στον Χριστό. Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει πολεμώντας και αγωνιζόμενοι σε περιόδους ειρήνης.
Στις εποχές όπου το έθνος βρισκόταν σε αμυντικούς πολέμους, όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό. Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί.
Ο Κύριος έλεγε: “Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη. Βέβαια όλοι οι Χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.
Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : “Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο”. Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οι εθνικές εορτές, συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης.
Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια “ειρήνη” η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό. Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας.
Δεν είναι ηθικό, λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική “λογική”, θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος. Ο ίδιος ο Ιησούς επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας, να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να έχουμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.
Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων ήταν αμέτρητες, επί πολλούς αιώνες, εις βάρος των αθώων Ελλήνων, για αυτό έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους εισβολείς με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών. Ο Σωτήρας Χριστός ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του μέσα στην Αγία Σοφία και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*.
Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά. Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Σχετικά με την νόμιμη άμυνα ήταν σύμφωνος και ο επίσκοπος Πλωμαρίου το 1913 μ.X. ο οποίος σε σχετικό του βιβλίο, αναφέρει ότι ο Χριστιανός θα πρέπει να εξαντλήσει όλα τα μέσα ώστε να αποφύγει τον φόνο. Εάν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε έχει κάθε δικαίωμα, όπως και ο κάθε άνθρωπος να υπερασπιστεί την ζωή του.
Οι Έλληνες του μεσαίωνα όλους εκείνους τους αιώνες μέχρι και σήμερα βρισκόταν σε απολύτως νόμιμη άμυνα. Ότι οι πρόγονοι μας πολεμούσαν μόνον σε αμυντικούς πολέμους. Οι εχθροί δεν σταματούσαν ποτέ τους πολέμους εκείνους τους αιώνες. Για αυτό κάθε χρόνο εισέβαλαν στην Ελλάδα, και προκαλούσαν τρομερές καταστροφές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έφταναν έξω από την Κωνσταντινούπολη, είτε πλησίαζαν αρκετά κοντά στην Ελληνική-Ρωμαϊκή πρωτεύουσα.
Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως εικόνα και ομοίωση, της Ουρανίου Βασιλείας, δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους, καθώς βρισκόταν, μονίμως, όλους εκείνους τους αιώνες, σε νόμιμη άμυνα, με βάση αυτά που δίδαξαν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας.
Οι επιτυχίες του Αγίου Ελ Νικφούρ στην Ανατολή και στην Κρήτη, έγιναν την ίδια εποχή με την ακμή της Γερμανικού κράτους. Οι Γερμανοί διεκδικούσαν το Ρωμαϊκό κράτος από την εποχή των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ορθοδοξία. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου, των τριών Ιεραρχών και του Αριστοκλή.
Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη.
Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους. Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι Έλληνες ότι εξαιτίας του Χριστού, του Πλάτωνα και των χρηστών ηθών απελευθερώθηκαν χωρίς να πολεμήσουν. Οι Έλληνες ήταν Ρωμαίοι αυτοκράτορες, υπήκοοι, διοικούν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι τίτλοι Ρωμαίος αυτοκράτορας, στρατηγός, αξιωματούχος, ήταν αρχικά διοικητικοί τίτλοι για τους Έλληνες του μεσαίωνα.
Αυτό γιατί η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν ήταν δικό μας κράτος, αλλά των Ρωμαίων, μέχρι που κάποιος από εκείνους μας παρέδωσε την διοίκηση της Pax Romana. Σε περίπτωση που οι ιεροί και άγιοι προγονοί μας, άλλαζαν την ονομασία από Ρωμαϊκή, σε Ελληνική αυτοκρατορία αμέσως θα χάναμε την εξουσία στα περισσότερα εδάφη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι τίτλοι αυτοί ήτανε πολιτικοί, στρατιωτικοί για να ασκούν οι Έλληνες την εξουσία στην παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Παράλληλα ήταν οι ανώτατοι τίτλοι τιμής-πολιτιστικής ανωτερότητας, για το έθνος μας. Όταν ο Άγιος Κωνσταντίνος πήρε την ιστορική απόφαση να κάνει διοικητές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τους Έλληνες, οι οποίοι ήταν προηγουμένως σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, τότε για πρώτη φορά εμφανίζονται στο προσκήνιο οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί είχαν την εντολή, από τους εωσφοριστές της νέας τάξης, να πάρουν πίσω με κάθε μέσο την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από τους Έλληνες.
Οι παράγοντες της νέας τάξης δεν δεχόταν ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από νεοταξική-εωσφορική, έγινε Ελληνική και Χριστιανική. Η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη ήταν δημιούργημα των Ιουδαίων νεοταξιτών-παγανιστών. Οι Ιουδαίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους, από την πρώτη ημέρα, που ανέλαβαν, την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, οι Έλληνες.
Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος των παγανιστών και του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί, δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια, έλεγαν ότι η Αρχαία Ρώμη, ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν, η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη, το παγκόσμιο κέντρο του Εωσφορισμού. Οι Ιουδαίοι χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα, ειρηνικά και βίαια, όπως πολέμους, με την αποστολή δεκάδων εθνών, ενάντια, στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, την δημιουργία εμφυλίων, καθώς και απάτες, για να πάρουν πίσω, την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από τους Έλληνες.
Με την μεταφορά της πρωτεύουσας του Ρωμαϊκού κράτους, από την αρχαία Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, ξεκινά μια ακόμη θανάσιμη περιπέτεια για το Ελληνικό έθνος. Οι Γερμανοί εγκαταστάθηκαν στον Δούναβη και την σημερινή Βουλγαρία μόνιμα. Με ορμητήριο αυτές τις δύο περιοχές, άρχισαν να προκαλούν τρομερές καταστροφές, με συνεχόμενες φοβερές επιδρομές μέχρι την Πελοπόννησο.
Κυριολεκτικά ήταν έρμαιο οι Έλληνες όλους εκείνους τους αιώνες, στους Γερμανούς, Ούννους, Γότθους, Βησιγότθους, Οστρογότθους, Βανδάλους κλπ. Οι Γερμανοί μέχρι και την εποχή του Ιουστινιανού, προσπάθησαν με τα όπλα, να αφαιρέσουν από τους Έλληνες, την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όταν διαπίστωσαν μετά από δύο αιώνες, γενοκτονιών και πολέμων, ότι δεν ήταν εφικτό, να κατακτηθεί το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, τότε αποσύρθηκαν στην δύση, και προσπαθούσαν μόνον με διπλωματικά μέσα να κατακτήσουν την αυτοκρατορία, μέχρι και την εποχές των εωσφορικών-γερμανικών σταυροφοριών.
Επίσης παρακινούσαν άλλους λαούς, να κινηθούν ενάντια στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.
Την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Άγιος Νικηφόρος, ο Γερμανός Όθων είχε υποτάξει σχεδόν ολόκληρη την Ιταλία και ζήτησε διακανονισμό σχετικά με τις περιοχές που δεν είχε ακόμα καταλάβει. Ο απεσταλμένος του στην Κωνσταντινούπολη, επίσκοπος Λιουτπράνδος της Κρεμόνας, διαβίβασε μια πρόταση γάμου ανάμεσα στον γιο του Όθωνα και σε μια κόρη πορφυρογέννητη. Σαν προίκα θα εκχωρούνταν οι κτήσεις των Βυζαντινών στη νότια Ιταλία! Αυτό θεωρήθηκε εμπαιγμός από τους Έλληνες και το απέρριψαν.
Οι ενέργειες του Όθωνα να λάβει το στέμμα από τον Πάπα και ανακηρυχθεί "αυτοκράτορας" του Imperioum Romanoum και η επίθεση ενάντια στο Μπάρι εξαγρίωσαν τον Νικηφόρο Β, ο οποίος είχε πολύ υψηλή ιδέα για το αυτοκρατορικό αξίωμα. Στον Λιουτπράνδο οι 'Έλληνες-Ρωμαίοι φέρθηκαν σαν αιχμάλωτο και τον ανάγκασαν να μάθει πως ο Γερμανός Όθων δεν ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας αλλά ηγεμόνας βαρβάρων. Συνεπώς ήταν ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά αδύνατον ένας βάρβαρος να νυμφευθεί μια πορφυρογέννητη.
Η αποτυχία των Γερμανών να κατακτήσουν το Μπάρι οδήγησε σε υποχώρηση, και ο Όθων έστειλε νέα πρεσβεία στην Βασιλεύουσα, υπό τον Λιουτπράνδο, τον επίσκοπο της Κρεμόνας. Ο Νικηφόρος όμως ήταν ήδη έξαλλος.
Ο Λιουτπράνδος φθάνοντας στην Βασιλεύουσα δικαίως έτυχε πολύ κακής υποδοχής. Όπως καταγγέλλει ο ίδιος σε γράμμα προς τον 'Οθων, οι Έλληνες αξιωματούχοι τον υπέβαλαν σε κάθε είδους ταπείνωση και δοκιμασία, αφήνοντας τον να περιμένει ώρες στην βροχή, στεγάζοντας τον σε ακατάλληλα καταλύματα όπου πάγωνε τα βράδια και ζεσταινόταν την ημέρα. Επίσης όταν μετά από μήνες έγινε δεκτός στα ανάκτορα, στην αίθουσα δεξιώσεων τον έβαλαν να καθίσει στο τελευταίο τραπέζι. Ο Γερμανός κληρικός αναφέρει με αποτροπιασμό το πώς είχε τοποθετηθεί σε καλύτερη θέση ο πρέσβης της Βουλγαρίας, ο οποίος που ήταν “άπλυτος με κοντά μαλλιά”. Εν τούτοις ο Εωσφοριστής επίσκοπος αναφέρει την διακοπή της Θείας Λειτουργίας στην Αγία Σοφία και την προσφώνηση του Αγίου Νικηφόρου ως Αργαλέου θανάτου των Σαρακηνών.
Όταν τελικά ο καθολικός επίσκοπος επέτυχε να συνομιλήσει με τους βασιλικούς αξιωματούχους επανέφερε την πρόταση του βασιλικού γάμου, ζητώντας ως προίκα την νότια Ιταλία. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή πλευρά θεώρησε απαράδεκτο μία πορφυρογέννητη πριγκίπισσα να δοθεί ως νύφη στους βαρβάρους. Ιδιαίτερα έντονη ήταν η λογομαχία μεταξύ του επισκόπου και του ίδιου του Αγίου Νικηφόρου, ο οποίος έδειξε την περιφρόνηση του προς την στρατιωτική δύναμη των Γερμανών.
Την κατάσταση επιδείνωσε η άφιξη μίας παπικής πρεσβείας στην Πόλη, μεταφέροντας γράμμα για τον αυτοκράτορα. Ο νεοταξίτης πάπας Ιωάννης ΙΓ’ προσφωνούσε τον Νικηφόρο ως βασιλέα των Ελλήνων και όχι των Ρωμαίων !!! Ζητούσε να έρθει σε συμφωνία με το αγαπητό πνευματικό του τέκνο, τον Όθωνα, στον οποίο απένειμε τον τίτλο του "Ρωμαίου αυτοκράτορα".
Οργισμένοι οι Έλληνες-Ρωμαίοι φυλάκισαν τους απεσταλμένους του πάπα και τον επίσκοπο. Εν συνεχεία άφησαν τον Λιουτπράνδο να φύγει μόνον 'όταν υποσχέθηκε πως σε κάθε μελλοντική αλληλογραφία, ο Νικηφόρος θα αναφερόταν ως Αύγουστος και Αυτοκράτορας Ρωμαίων”.
Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ.
Στην εποχή του Αγίου αυτοκράτορα Νικηφόρου, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και οι Ισμαηλίτες συνυπάρχουν εδώ και αιώνες. Στην Βασιλεύουσα-Κωνσταντινούπολη, επί Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπήρχε τζαμί για την μειονότητα Ισμαηλιτών. Όμως εκείνους τους αιώνες, οι πρόγονοι ήταν κοσμοκράτορες, καθώς διοικούσαν, την κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου.
Οι ένδοξοι-Ήρωες πρόγονοι μας, οι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί αρκετούς αιώνες, πολεμούσαν καθημερινά, και πάρα πολύ γενναία στα πεδία των μαχών. Οι Μωαμεθανοί που ζούσαν μαζί ως μειονότητα, δεν παρουσίασαν παραβατική συμπεριφορά, παρά το γεγονός, ότι τα δύο έθνη, βρισκόταν συνέχεια, σε πόλεμο, από την εποχή, του αυτοκράτορα Ηράκλειου.
Οι πρόγονοι μας είχαν τον απόλυτο σεβασμό, από την Μουσουλμανική μειονότητα, διότι είχαμε κράτος πολύ σοβαρό, με οργάνωση, διοίκηση, στρατό, δομές, παιδεία, ηθική και αυστηρούς νόμους, που εφαρμοζόταν στην πράξη. Εν τούτοις η βασικότερη αιτία, που υπήρχε σεβασμός, ανάμεσα σε Χριστιανούς και Σαρακηνούς, ήταν η γενναιότητα, των προγόνων μας στις μάχες και τους πολέμους.
Οι Ήρωες αυτοκράτορες, Στρατηγοί, Αξιωματικοί, και Στρατιώτες, προκαλούσαν δέος, στην Μωαμεθανική μειονότητα. Δυστυχώς την σημερινή εποχή, οι ρόλοι και οι ισορροπίες, έχουν αντιστραφεί.
Ο μεγαλύτερος μακράν στρατιωτικός Άγιος της Ορθοδοξίας είναι ο προστάτης του Ελληνικού έθνους, από τους Αγαρηνούς. Επίσης ήταν ο τρίτος σπουδαιότερος βασιλιάς του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους, μετά τον Βασίλειο τον Β και τον Ηράκλειο. Όλοι οι νεοταξίτες μισούν θανάσιμα κάθε τι Χριστιανικό και ειδικά τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά. Η αιτία είναι ότι αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδια του ανέμελου εποικισμού της Ελλάδος από τους Σουνίτες μωαμεθανούς.
Μισούν τον Βασιλέα διότι επί αιώνες συγκλονίζει όλους τους πραγματικούς Έλληνες, με τα επιτεύγματα του. Τον εχθρεύονται γιατί υπενθυμίζει στους γνήσιους Έλληνες, το πόσο επικίνδυνοι είναι οι περισσότεροι Σουνίτες Σαρακηνοί, και ότι ήρθαν να βιάσουν, να σκοτώσουν, να κλέψουν, να πάρουν τα σπίτια μας, κατά γενική ομολογία (Διαβάστε σχετικά και τον Θεόδωρο Κατσανέβα). Η περίπτωση του Αυτοκράτορα Νικηφόρου θυμίζει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, το πόσο επικίνδυνοι είναι οι Σουνίτες Αγαρηνοί.
Ο Έλληνας βασιλιάς είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους νεοταξίτες, και για τα ανθελληνικά τους σχέδια, περί αθόρυβου εποικισμού και κατακτήσεως της χώρας, καθώς εάν μάθουν οι πιστοί τον βίο του και αρχίσουν να τον εορτάζουν, τότε η παγκοσμιοποίηση, θα έχει δεχτεί ένα πολύ ισχυρό πλήγμα.
Πρέπει πάση θυσία να μην εορτάζεται και να μείνει στα αζήτητα της Ελληνικής ιστορίας. Συνεπώς είναι ζήτημα εθνικής επιβιώσεως η ανέγερση ιερού ναού προς τιμήν του Αγίου, για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, όπως σας προτείνω, εδώ και πολλά χρόνια. Η ενέργεια αυτή θα ανεβάσει το ηθικό και θα συσπειρώσει όλους τους Ορθοδόξους, σε έναν μεγαλειώδη σκοπό για την σωτηρία του έθνους. Ένα από τα σημαντικότερα είναι ότι θα γνωρίσουν οι Χριστιανοί την διδαχή του Αγίου Γρηγορίου την οποία έχουν εφαρμόσει όλοι οι Έλληνες Βασιλείς. Κυριολεκτικά θα αλλάξουν οριστικά τα δεδομένα σε επίπεδο γεωστρατηγικής και Ορθοδοξίας.
Όπως γνωρίζετε στην περιοχή των Βαλκανίων, ο εθνικισμός των γειτόνων είναι σε μεγάλη έξαρση. Κατά γενική παραδοχή με βάση τις πράξεις και το θανάσιμο μίσος των γειτόνων, είμαστε σε κίνδυνο.
Ήδη έχει παραχωρηθεί η Μακεδονία και επίκειται να ολοκληρωθεί ο διαμελισμός της Ελλάδος. Με την ανέγερση ναού και την ενημέρωση για τον βίο του Αγίου βασιλέως Νικηφόρου, θα ξεκινήσει σταδιακά να εφαρμόζεται η ιερή διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Κυρίου ημων Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Επίσης το σημαντικότερο όλων είναι ότι φοβάται πολύ τον Έλληνα Άγιο ο Χαριζιτης-Παγανιστής Ερντογάν και το επιτελείο του. Επί αιώνες οι Οθωμανοί κατακτητές απαγόρευαν κάθε αναφορά, καθώς και τον εορτασμό του Αγίου Νικηφόρου στην κατακτημένη Ελλάδα.
Δυστυχώς και μετά την επανάσταση του 1821 βρήκαν διάφορους τρόπους, ώστε να παραμείνει εντελώς αφανής ο μεγαλύτερος στρατιωτικός Άγιος της Ορθοδόξου πίστεως.
Επίσης είναι γνωστή η νεοταξική πολιτική των αρχιερέων της Ελλάδος, εδώ και 200 περίπου χρόνια. Εάν νομίζουν οι Ορθόδοξοι αρχιερείς της Ελλάδος ότι τους αδικώ, τους καλώ να εορτάζουν τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά, με κάθε μεγαλοπρέπεια, να κάνουν αγρυπνίες, ομιλίες, να αναγείρουν Ιερό ναό για να τον τιμήσουν και να τον ανακηρύξουν πολιούχο σε κάποια πόλη και προστάτη των στρατιωτικών.
Στον επίλογο, της σημερινής μου εργασίας να σας αναφέρω για πολλοστή φορά, ότι από το σωτήριο έτος 1995 έχω την τιμή να είμαι ο μοναδικός Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος έχει ως προστάτη Άγιο του, τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά. Τώρα που το Ελληνικό έθνος είναι ετοιμοθάνατο, σας καλώ να συμβάλλεται όλοι στην ανέγερση Ιερού Ναού προς τιμήν του Αγίου Νικηφόρου. Δεν επιθυμώ να μου δώσετε χρήματα, αλλά να κάνετε τον Ναό, να επιλέξετε κατασκευαστές, πολιτικούς μηχανικούς κλπ, και μετά να παραδώσετε τον ναό σε εμένα και στους υποστηρικτές της στήλης.
Σας ενημερώνω ότι οι Έλληνες Χριστιανοί κατάλαβαν το πόσο ζωτικής σημασίας είναι η ανέγερση των δύο ιερών ναών, προς τιμήν του Αγίου Νικηφόρου και οργανώνονται δια την πραγματοποίηση του έργου. Αντιλήφθηκαν ότι η Ελλάδα είναι σε υβριδικό πόλεμο και σε καθεστώς διπλής κατοχής. Εμπρησμοί, covid-19, μνημόνια, εισβολείς θα μας αφανίσουν μέχρι ενός.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
0 comments: