Η πατρίδα εiναι η μητέρα όλων μας, καθώς όλοι οι Έλληνες έχουμε ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο, με την θρησκεία, την ιστορία, τον πολιτισμό και τους προγόνους.
Η Ελλάδα και το Ελληνικό έθνος διατηρούν την αξιοπρέπεια, και το μεγαλείο της ψυχής, σε κάθε περίσταση, ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Από τον Μαραθώνα, την Σαλαμίνα, της Πλαταιές, της Θερμοπύλες, την Νινευή, τον Σπερχειό, το Κλειδί, και την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εως το αθάνατο 1821 και το ένδοξο έπος του 1940, με την ανέλπιστη εκείνη εποποιία, απέναντι στους Ναζιστές του Χίτλερ και της Θούλης, η ιδέα της ελευθερίας και των αδούλωτων Ελλήνων μεταφέρεται με ένα θμοναδικό τρόπο από γενιά σε γενιά. Μέσα από τις Ομηρικές ραψωδίες, τους Περσικούς πολέμους, τις μοναδικές αρχαίες τραγωδίες, την Ελληνική-Ρωμαϊκή ιστορία, το αγιασμένο 1821, την προφορική παράδοση, κυριάρχησαν τα Ελληνικά ιδεώδη και στην σύγχρονη εποχή τα βλέπουμε με τον πιο μεγαλειώδη τρόπο, στα έργα του Νίκου Καζαντζάκη.
Την σημερινή εποχή ας σταθούμε στις επάλξεις δίπλα στον Έλληνα που αναπαύεται στο Έβδομον (Κωνσταντινούπολη), στην αυτοκρατορική βίγλα, κάτω από το λάβαρο του σωτήρα ημών Ιησού Χριστού και του Βουλγαροκτόνου, του αλύγιστου στα στίφη των βαρβάρων, τον πολέμαρχο των ελευθέρων Ελλήνων, τον ανίκητο ηθικά Ήρωα της Ρωμιοσύνης. Αυτό επιβάλει το ιερό καθήκον, το υπέρτατο χρέος έναντι του έθνους.
Στις εποχές της πνευματικής άλωσης, της διαφθοράς, τις επελάσεως της παγκοσμιοποίησης, των καθημαγμένων και υπόδουλων ψυχών, από την οικονομική κρίση, οι Έλληνες κυβερνήτες ως ανήμποροι-επαίτες, παραδίδουν κυριαρχία και εθνικό πλούτο, παρακαλούν για χρήματα αδιαφορώντας για την εθνική συνείδηση, τον πολιτισμό και τις αξίες μας.
Χριστιανοί, σήμερα οι Ήρωες της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, κρατώντας την βασιλική ρομφαία, στέκονται όρθιοι, απτόητοι, αγέρωχοι, μας δείχνουν τον δρόμο ελπίζοντας να μας οδηγήσουν εκ νέου σε νικηφόρους αγώνες, σε μάχες σπουδαίες, έναντι του προαιώνιου εχθρού, της νεοταξικής βαρβαρότητας. Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη, πανάρχαια θεώρηση, ενός άλλου πολιτισμού, του Φοινικικού, ο οποίος εκφράζει την κοινωνία του κέρδους, της απόλυτης κυριαρχίας στην οικονομία. Δημιουργεί τους ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη.
Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή, των Κομνηνών και την εποχή της Αλώσεως της αυτοκρατορίας το 1204 μ.Χ., Όπως τότε, το ίδιο και τώρα, η χώρα βρίσκεται σε πλήρη οικονομική, εθνική, κοινωνική παρακμή- απαξίωση και απομόνωση. Η Ελλάδας εξαθλιώνεται ραγδαία, ηθικά-πνευματικά, φτωχοποιείται και εξαναγκάζεται, να καταβάλει, έναν τεράστιο φόρο υποτέλειας-ραγιαδισμού, πληρώνοντας κατασκευασμένα χρέη, σύμφωνα με τους ειδήμονες. Η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η εθνική μας ισχύς εκμηδενίστηκαν.
Η ηθική, η πνευματική, η κοινωνική, η στρατιωτική, η οικονομική κατάρρευση, οδηγούν στην εθνική παρακμή-σήψη και κατ επέκτασιν στον αφανισμό. Η νέα τάξη έχει πλέον επιβληθεί στην Ελληνική επικράτεια και βιώνουμε την εξουσία της, σε όλους τους βασικούς θεσμούς του έθνους. Ειδικά η νέα τάξη κυριάρχησε στην κλασική Ελληνική παιδεία, και στην Ορθοδοξία. Η παιδεία ως θεσμός έχει απολέσει οριστικά την ιδιότητα του Ελληνικού, εθνικιστικού-παιδαγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Όλες οι κοινωνικές τάξεις υποκύπτουν σταδιακά στην παγκοσμιοποίηση. Η εθνική ανεξαρτησία και η δυνατότητα των Ελλήνων να ορίζουν ανεξάρτητη εθνικιστική παιδαγωγική και Ορθόδοξη θρησκευτική πολιτική, μειώθηκε δραματικά και τείνει να εξανεμιστεί. Οι σύγχρονοι φίλοι του δωδεκαθέου, κυριαρχούν παντού, με αποτέλεσμα να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των σκλαβωμένων Ελλήνων. Η νέα τάξη ελέγχει εκτός από την Ελληνική παιδεία, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, την λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, την μόδα, τον αθλητισμό κλπ.
Ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι εξαιρούνται, από κάθε τομέα.
Ομαδικά και οργανωμένα από όλους τους κλάδους επιβουλεύονται την ορθοδοξία και προσπαθούν να αφανίσουν καθετί χριστιανικό. Προωθούν την απομάκρυνση από την Ηθική Χριστιανική ζωή. Ισοπεδώνουν τους Έλληνες και την Ορθοδοξία. Στο διάβα τους, εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής, και αξιοπρέπειας. Έκαναν την πλειοψηφία των πολιτών, να είναι κατώτεροι και από τα ζώα. Η νέα ηθική, που επιβάλλουν οι κρατούντες, έχει έναν βασικό δόγμα, την σεξουαλική λατρεία. Δεν υπάρχει κανένα όριο, και κανένας ηθικός δισταγμός.
Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΧΑΡΚΟΥΤΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗ.
Η Ορθοδοξία, ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και η ηθική ζωή αποτελούν τις πιο ισχυρές βάσεις, για να μεγαλουργήσει είτε για να επιβιώσει το έθνος.
Κατά την εποχή των Παλαιολόγων η Ελλάδα βρισκόταν σε τεράστια πολιτική, στρατιωτική και εν μέρει ηθική παρακμή. Αυτό διότι παρακαλούσαν για στρατιωτική βοήθεια τους χειρότερους εχθρούς του Ελληνικού έθνους, τους
Γερμανούς οι οποίοι είχαν κατακτήσει το 1204 μ.χ, ολόκληρη την Ελληνική- Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ξεπέρασαν σε βιαιότητες ακόμα και τους Σαρακηνούς.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, μεγαλύτερο κατάντημα για έναν λαό και για ένα έθνος από το εκλιπαρεί τους χειρότερους εχθρούς του, να το γλυτώσουν από άλλους εχθρούς και συγκεκριμένα τους Τούρκους.
Οι αδύναμοι πολιτικά-στρατιωτικά και οικονομικά Έλληνες εκλιπαρούσαν τους φοβερότερους εχθρούς του έθνους, τους Γερμανούς να τους σώσουν από τους Τούρκους..
Εν τούτοις οι προγονοί μας, δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή να μην πολεμήσουν, όμως παράλληλα ως άνθρωποι, επιθυμούσαν να επιβιώσουν.
Για αυτό επάνω στην απελπισία τους, κάποιοι εξ αυτών σκέφτηκαν να ζητήσουν την βοήθεια των Γερμανών.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ.
Για τον τελευταίο μεγάλο Έλληνα βασιλιά της Κωνσταντινουπόλεως έγραψαν πάρα πολλοί, ένας όμως ξεχωρίζει. Αυτός είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Σε αυτό το έργο μας δίνει ο Καζαντζάκης τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες, οι οποίες επικρατούσαν πριν την πτώση της Πόλεως. Στο εξαιρετικό του έργο για την Άλωση της Πόλης στέκεται σε πολύ σημαντικά σημεία. Στην προσβλητική ένωση των δύο Εκκλησιών. Στην διχόνοια ανάμεσα στους Έλληνες και στους λίγους Γερμανούς πολεμιστές λίγο πριν την καθοριστική τελική μάχη. Στο γεγονός ότι δεν έστειλαν στρατιωτική βοήθεια οι Γερμανοί. Στον δεσμό της Άννας Νοταρά και του αλλοδαπού Ιουστινιάνη. Στην τραγική μορφή, τον Ηρωικό βασιλιά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και την εθνική αξιοπρέπεια. Η Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 200 χρόνια είναι πλέον μια πόλη κράτος,όπως η αρχαία Αθήνα, καθώς την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία την κατέστρεψαν, και την κατέκτησαν οι Γερμανοί τον Απρίλιο του 1204 μ.Χ. Με την επανάκτηση της Βασιλεύουσας ,η αυτοκρατορία είναι πλέον κατακερματισμένη σε μικρά Λατινικά και Ελληνικά κρατίδια. Αυτά τα μικρά Ελληνικά κρατίδια όπως το Δεσποτάτο της Ηπείρου και της Θεσσαλίας αρνούνται πεισματικά να υπακούσουν στην κεντρική Ελληνική κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης. Η Βασιλεύουσα, θα δώσει μόνη έως το τέλος τον αγώνα επιβίωσης.
Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ
Για τον Νίκο Καζαντζάκη υπάρχει ακόμα ένας πρόσθετος λόγος για να να είναι πολύ υπερήφανος. Στην δεύτερη Άλωση της Πόλης και όχι ολόκληρης της αυτοκρατορίας πολέμησαν εθελοντικά 40 Κρητικοί ναύτες στην Κωνσταντινούπολη κατά την τελική πολιορκία (29 Μαΐου 1453 μ.Χ.). Οι Κρητικοί αυτοί πήγαν εθελοντικά λίγο πριν αρχίσει η καθοριστική μάχη που θα έκρινε την τύχη της Βασιλεύουσας. Με αυτόν τον τρόπο ενεργούν οι γνήσιοι Έλληνες, σε αντίθεση με τους σημερινούς νεοέλληνες, ραγιάδες-προδότες. Λίγοι είναι πλέον οι πραγματικοί πατριώτες. Οι Κρητικοί ναύτες πολέμησαν τόσο γενναία, με αποτέλεσμα να μην παραδίνουν τους δύο πύργους που κρατούσαν. Οι Τούρκοι καθώς δεν μπορούσαν να τους σκοτώσουν ,ώστε να καταλάβουν τους δύο πύργους και να τελειώσει ο πόλεμος.
Ο Μωάμεθ πήρε την απόφαση να τους προτείνει αξιόλογα ανταλλάγματα, για να σταματήσουν να πολεμούν, καθώς η Πόλη είχε πέσει οριστικά και αμετάκλητα στα χέρια των Αγαρηνών. Στο εξαιρετικό αυτό έργο ο παγκόσμιος Κρητικός, θα σταθεί αρκετά στην παρά φύσιν ένωση των δύο εκκλησιών, και στην περιβόητη Γερμανική βοήθεια που δεν ήρθε ποτέ.
Ο συγγραφέας στιγματίζει με τον δικό του τρόπο την ένωση των δύο εκκλησιών, μερικούς μήνες πριν την Άλωση της Πόλης. Η ένωση όχι μόνο δεν έφερε καμιά στρατιωτική βοήθεια, αλλά ατίμασε την Ορθόδοξη πίστη των Ελλήνων που δέχτηκαν την ένωση της Ελληνικής-Ορθόδοξης εκκλησίας με την καθολική-εωσφορική εκκλησία του Πάπα.
Η ηρωική στάση των πολιορκημένων Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, δεν καταδέχονται να σκεφτούν το ενδεχόμενο της παράδοσης, στον Μωάμεθ αποτελεί μια ακόμη λαμπρή σελίδα στην ένδοξη Ελληνική ιστορία.
Με πρωτόγνωρο ψυχικό σθένος αποφασίζουν να πεθάνουν μαχόμενοι, θυσιαζόμενοι στα ιδανικά της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της πίστεως στον Χριστό. Οι Έλληνες της Βασιλίδος των πόλεων, ξεπερνούν κάθε φόβο, γίνονται ήρωες και διαχρονικά σύμβολα ελευθερίας και αξιοπρέπειας.
Ανεπανάληπτο μεγαλείο των πολιορκημένων.
Παρά το γεγονός ότι είναι αντιμέτωποι με τόσες δυσκολίες, όχι μόνο δεν υποκύπτουν στους φόβους τους, αλλά αντιθέτως αποφασίζουν να πολεμήσουν ηρωικά. Η απόφαση τους αυτή θα τους φέρει σε θανάσιμο κίνδυνο. Όμως παράλληλα θα τους απαλλάξει από τον ατιμωτικό αφανισμό της υποταγής, της συνθηκολογήσεως, της πείνας και της εξαθλίωσης.
Οι πολιορκημένοι έχουν συνηθίσει την εμπόλεμη κατάσταση.
Αντί να τους φοβίζει ο πόλεμος, έχει γίνει πια ένα μέρος της ζωής τους και τους παρακινεί σε αγώνες για την ελευθερία.
ΕΙΗ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΟΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΝ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΟΥ ΕΣΤΙΝ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η ΔΟΞΑ.
Η άνοιξη έδινε στην φύση όλες τις ευλογίες και τις ομορφιές της, οι πολιορκημένοι Έλληνες θα έπρεπε να βρουν τη δύναμη να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια. Η λαχτάρα για την ζωή, οι ομορφιές της φύσης, και η αγάπη για τους συγγενείς τους, ήταν τα μεγαλύτερα εμπόδια, προκειμένου να φτάσουν στην επίτευξη του στόχου τους. Πέρα από την πείνα, την εξαθλίωση, την εγκατάλειψη των συγγενικών τους προσώπων και τον φόβο του θανάτου, είχαν να αντιμετωπίσουν και το ανυπέρβλητο μεγαλείο της δημιουργίας, με τις θάλασσες, τα δάση, τα λουλούδια, τα ζώα και τα πτηνά. Η ευλογημένη από τον Χριστό άνοιξη, έχει στολίσει το φυσικό περιβάλλον με κάθε δυνατή ομορφιά, δημιουργώντας μια εικόνα κατανύξεως, αγαλιάσεως, και ευλογίας.
Εν τούτοις οι Έλληνες-Χριστιανοί, ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα, υπέρ πίστεως και πατρίδος. Ζωές, συγγενείς, περιουσίες.Το παράδειγμα της θυσίας των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1453, θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό μήνυμα ηρωισμού για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι θα δεχτούν μέσα στις ψυχές τους, την θυσία εκείνων που χάθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο στο όνομα της Ελλάδας.
Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό νατους βοηθήσει.
Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορδοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου : ” Κρείττων γάρ επαινετός πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης θεού. Για αυτό πολέμησαν ανά τους αιώνες, εκατομμύρια Έλληνες ήρωες. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό. Η Ελλάδα στο πέρασμα των αιώνων, έχει σταυρωθεί αμέτρητες φορές. Πόλεμοι, γενοκτονίες, σφαγές, κλοπές, βιασμοί και σκλαβιά. Ο λόγος ένας και μοναδικός.
Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων, Κρίτων). Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς).
Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Αυτά είπε μεταξύ πολλών άλλων ο μεγαλύτερος υμνητής των δυο ιερότερων ανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, οι οποίες εiναι δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων, κατά την σύγχρονη εποχή.
Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της “πότισαν” με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου. Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα. Η προσμονή “θεόσταλτων σωτήρων” από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.
Σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντί να πολεμούν να έκαναν μόνον συλλαλητήρια ;
Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πριν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι, ι Τούρκοι να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε.
Σε κάθε πρόταση παραδόσεως από τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι καθήμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία, να τους δωθεί ως “δώρο”, χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά. Το πιο κλασικό παράδειγμα οι Εβραίοι οι οποίοι έκαναν σεξουαλικές ανωμαλίες, ενώ ταυτόχρονα λάτρεψαν δαίμονες. Τότε ο Θεός περίμενε να πεθάνει μέχρι και ο τελευταίος Εβραίος που είχε αμαρτήσει ενώπιον του. Μόνον τότε πήγε τους υπόλοιπους που δεν είχαν αμαρτήσει στην γη της επαγγελίας. Ο αληθινός θεός-Δημιουργός, είναι ο θεός του καλού, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της τάξης, της ηθικής, για αυτό δεν βοήθησε ποτέ ανά τους αιώνες, τους σάπιους που ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά, την αδικία, την ανομία, την αταξία κλπ. Οι πηγές ζωής του έθνους μας, ήταν και είναι η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική παιδεία.
Οι Έλληνες του 1821 και του 1940, δεν είχαν σε καμία περίπτωση την πνευματική αίγλη των Ελλήνων, των Περσικών πολέμων, και των Ελλήνων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, καθώς οι περισσότεροι ήταν αγράμματοι και απαίδευτοι. Εν τούτοις γιατί ζούσαν ηθικά-μοναγαμικά, χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες, με πίστη Χριστού, επέτυχαν δύο θρυλικά επιτεύγματα, ενάντια σε κάθε λογική. Την απελευθέρωση του έθνους, το 1821 και το έπος του 1940. Η Ορθοδοξία, τα χρηστά ήθη, και η αρχαία Ελληνική γραμματεία ήταν και είναι, οι πηγές ζωής και επιβιώσεως του Ελληνικού έθνους.
Το παράδειγμα της θυσίας των Ελλήνων της αλώσεως, θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό παράδειγμα, ηρωισμού για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι θα δεχτούν μέσα στις ψυχές τους, την θυσία, εκείνων που χάθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο στο όνομα της Ελλάδας και του κυρίου Σωτήρα και Λυτρωτή ημών, Ιησού.
Όλους τους επόμενους αιώνες εκατομμύρια Έλληνες άνδρες με παραδείγματα τους ήρωες Αυτοκράτορες-Στρατηγούς, Αξιωματικούς, στρατιώτες, πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Ένας εξ αυτών ήταν και ο Καπετάν Μιχάλης. Ο Καπετάν Μιχάλης ήταν ένας άνδρας που δεν μιλούσε πολύ, δεν έλεγε περιττὰ λόγια, δεν υπερηφανευόταν, δεν τα έβαζε με αδύναμους, δεν έκανε αδικίες. Ακόμη δεν διασκέδαζε σχεδόν καθόλου, μόνον 2 φορές τον χρόνο. Η μοναδική του σκέψη ήταν η απελευθέρωση της Κρήτης. Σε κάθε μάχη επιτεθόταν πρώτος, και δεν καταδεχόταν να κοιτάξει πίσω του, εάν τον ακολουθούν άνδρες του. Αυτό είναι ένα πανάρχαιο Ελληνικό αξίωμα, το οποίο εφάρμοζαν όλοι οι Έλληνες Αυτοκράτορες, στρατηγοί, αξιωματικοί. Τον Καπετάν Μιχάλη τον αποκαλούσαν και Καπετάν Ψωμί ή Ψωμάκι, επειδή κάθε Σάββατο μοίραζε ψωμί, στους φτωχούς Έλληνες του Ηρακλείου.
Ο Πάτροκλος Σταύρου, στην εισαγωγή του βιβλίου, του Νίκου Καζαντζάκη, “Ο Καπετάν Μιχάλης”, αναφέρει τα εξής : “Ο άγριος, δράκος και αγέλαστος Καπετάν Μιχάλης, αλλά στο βάθος μάλαμα και ευαίσθητος, άντεξε μόνο εννέα μήνες τον χαμό της συζύγου του, της «Μαριγής» του και επήγε να τη βρει”. Ο Καπετάν Μιχάλης, με τις θυσίες του και την αυστηρότητά του, μεγάλωσε έναν πολεμιστή αδάμαστο, δυνατό σαν εκείνον, όχι όμως των όπλων και των πολέμων, αλλά του πνεύματος. Ο καπετάν Μιχάλης του είπε ενδεικτικά : “Κρίμα μεγάλο που δεν είσαι εσύ για τ’ άρματα, είσαι για τα γράμματα. Τι να κάμουμε; αυτός είναι ο δρόμος σου, ακολούθησε τον! Κατάλαβες ; Να μάθεις γράμματα, για να βοηθήσεις την Κρήτη να ελευθερωθεί, αυτός είναι ο σκοπός!” Ο πατέρας αυτός, αγέλαστος, σκληρός και τραχύς, όπως υπαγόρευε η δύσκολη εποχή, της τουρκοκρατούμενης Κρήτης.
Τη νύχτα της μεγάλης σφαγής του Ηρακλείου, περίμενε τους Τούρκους πίσω από την πόρτα του σπιτιού με γεμάτο το τουφέκι, ακονίζοντας ένα μακρύ μαχαίρι για να σφάξει την οικογένειά του, για να μην πέσουν στα χέρια των Σαρακηνών. Εντούτοις ο Καπετάν Μιχάλης, χάρισε στον Νίκο Καζαντζάκη, την υδρόγειο σφαίρα που τον “ταξίδευε”, μικρό σε όλη την υφήλιο, πριν ακόμη εκείνος, ανοίξει τα φτερά του, και φύγει από την Κρήτη.
Για τον Νίκο Καζαντζάκη, ο «Καπετάν Μιχάλης» υπήρξε πολλά: Τα παιδικά του χρόνια, ο πατέρας του και η πατρίδα του. Σχεδόν τα πάντα.Στο αυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα “Αναφορά στον Γκρέκο”, αναφέρει επίσης για αυτόν : “Στην ζωή μου έναν μονάχα άνθρωπο φοβήθηκα, τον πατέρα μου. Όταν ήμουν μικρό παιδί, σήκωνα τα μάτια, τον κοίταζα και μου φαίνουνταν γίγας όσο μεγάλωνα, όλα τα πράματα γύρα μου μίκραιναν, άνθρωποι, σπίτια, δέντρα… μονάχα αυτός απόμενε πάντα, όπως τον έβλεπα παιδί, γίγας πυργώνουνταν μπροστά μου και μου άκρυβε τον ήλιο. Μάταια απόφευγα να μένω στο πατρικό σπίτι, στη σπηλιά του λιόντα… ρεμπέλευα, ταξίδευα, ρίχνομουν σε δύσκολες πνευματικές περιπέτειες πάντα ανάμεσα εμένα και στο φως ο ίσκιος του… οδοιπορούσα κάτω από ακατάπαυτη έκλειψη ηλίου”.
Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορδοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου : ” Κρείττων γάρ επαινετός πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης θεού. Για αυτό πολέμησαν ανά τους αιώνες, εκατομμύρια Έλληνες ήρωες. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΞΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΘΗΣΕΑΣ.
Ο Θησέας ήταν ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι όλοι οι γνήσιοι βασιλιάδες επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους άλλους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς.
Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επιτεθόταν ολομοναχοί ενάντια σε χιλιάδες αντιπάλους. Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδιθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940). Ο Καπετάν Μιχάλης, και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είναι δύο από τα κορυφαία βιβλία όλων των εποχών.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΩΣ ΝΗΣΙΩΤΗΣ, ΕΓΡΑΨΕ ΕΝΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΥΜΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ :
0 comments: