Στις 26 Αυγούστου 2022, κατά την συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, η νεοδικτατορική, νεοταξίτικη και ανθελληνική μαριονέτα, το κατά τον Heinrich von Kleist «μηχανικό νευρόσπαστο»1
Tα νήματα του οποίου κινεί ο εξολοθρευτής της Ελλάδος αόρατος μαριονετίστας, εξέμεσε με πρόδηλο τρακ (ξεροκατάπινε και έκανε αμέτρητα σαρδάμ), υπό τα χειροκροτήματα της καταγέλαστης αγέλης του, φρικαλέα ψέματα, καμουφλαρισμένα κάτω από την ελκυστική ετικέτα της αλήθειας (δεν ντράπηκε να απαριθμήσει 4 [δήθεν] αλήθειες!), δίδοντας την εντύπωση ότι απολογείται από το εδώλιο του κατηγορουμένου, καθώς πιπιλούσε τις παραπλανητικές καραμέλες του λάθους και του ολισθήματος για την παρακολούθηση της πράσινης συν-μαριονέτας του.
Φυσικά, επανέφερε στο προσκήνιο το ορολογικό τέχνασμα της νόμιμης μεν, πλην πολιτικά μη αποδεκτής επισύνδεσης.
Γνωστά παπανδρεϊκά κόλπα που ξυπνούν την αλήστου μνήμης φράση mea culpa, την οποία είχε πει και πάλι από το βήμα της Βουλής ο Ανδρέας Παπανδρέου στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με αφορμή το Κυπριακό!
Ετόλμησε ο κ. Μητσοτάκης να μιλήσει εντός του ελληνικού (;) κΥνοβουλίου ως κατάπτυστος ταχυδακτυλουργός για όλα όσα Δ Ε Ν υπάρχουν στην σημερινή Ελλάδα, την ανασκολοπισμένη από την αυταρχική και εγκληματική πολιτική της ολοκληρωτικού τύπου κυβέρνησής του.
Μίλησε δηλαδή για την ανάγκη ισορροπίας ανάμεσα στην ελευθερία και την ασφάλεια, την ώρα που η κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας έχει αναγάγει την ασφάλεια σε μονοφυσιτική θεότητα, ένα ύπουλο σαρκοβόρο που κατατρώγει την ελευθερία αλλά και την αξία του ανθρώπου, επιβεβαιώνοντας ότι οι Νεοέλληνες, αυτοί οι χαξλεϊκού τύπου ευτυχισμένοι σκλάβοι, ζουν υπό καθεστώς έξυπνης, πάει να πει: μασκοφορεμένης δικτατορίας, που φορά την περούκα και την λιβρέα της σαγηνευτικής δημοκρατίας.
Υμνώντας στην ουσία τις μυστικές υπηρεσίες και επικαλούμενος προς ελάφρυνση της θέσεώς του ότι παγκοσμίως λειτουργούν 500 παράνομα λογισμικά παρακολουθήσεων, ο κ. Μητσοτάκης μάς είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι, χάριν της ασφάλειας, επιτρέπεται να παρακολουθούνται άπαντες, αλλιώς δεν θα είχε εξαρθρωθεί η Χρυσή Αυγή.
Ως ένας απαράμιλλος εμπαίκτης δικτατορίσκος, που κορδώνεται κάθε τρεις και λίγο στο βήμα του κΥνοβουλευτικού τσίρκου σαν αρσενική Μαρία Αντουανέτα, πλέκοντας αδιαλείπτως τα δάχτυλά του και κάνοντας διάφορα σχήματα με αυτά, ενίοτε από αμηχανία, κυρίως όμως λόγω της ανάγκης του να στέλνει κωδικοποιημένα μηνύματα2 στις ομότεχνες μαριονέτες του, προπάντων δε στον παγκόσμιο ελεγκτή και καθοδηγητή του, τον αόρατο μαριονετίστα, δεν ένιωσε καμία αναστολή να πει το μεγαλύτερο Ψ Ε Μ Α που έχει ακουστεί από Έλληνα πολιτικό, ο οποίος υποδύεται τον πρωθυπουργό:
Η Ελλάδα είναι σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία!
Στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο, σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία, σημαίνει: σύγχρονη επιτηρούμενη δημοκρατία, άρα σύγχρονη δικτατορία που λειτουργεί ως μπανανία (και εν ταυτώ μπαταρία) της Ευρώπης. Σύγχρονη, γιατί είναι τόσο έξυπνη, ώστε οι βρεφοποιημένοι υπάκουοι υπήκοοι να μην μπορούν να την αναγνωρίσουν, αντιθέτως καθώς ακούνε τον μητσοτακικό δίσκο να παίζει ανάποδα (ας θυμηθούμε τα ανάποδα σατανικά μηνύματα των μουσικών δίσκων), νιώθουν να ευφραίνεται η καρδία τους.
Δυστυχώς, όμως, η τραγική γαλάζια μαριονέτα ήρθε στο προσκήνιο γιατί είχε προηγηθεί η τραγική κόκκινη μαριονέτα, και για τον ίδιο λόγο θα έρθει και η επόμενη τραγική μαριονέτα, η οποία δεν αποκλείεται να είναι πολύχρωμη, ως συμπίλημα όλων των προηγούμενων και νυν τραγικοτήτων.
Αγαπητοί συν-ραγιάδες, αφού τώρα ξεχαρμανιάσατε, μπορείτε να επιστρέψετε στις δουλειές σας ή στις παραλίες σας, αλλά βάλτε το καλά στο μυαλό σας:
Η Ελλάς αλώθηκε οριστικώς και αμετακλήτως. Ζούμε το τέλος των πολιτικών και την αυτοκρατορία των μαριονετών, με την ανοχή των αλλοτριωμένων πολιτών.
Ένας προορατικός αυτόχειρας έγραψε:
«Η αιτία [του κακού] είναι ότι οι μάζες στέκουνται αταλαίπωρες στη ζήτηση της αλήθειας, και ορμούν να λαμβάνουν έτοιμη την κάλπικη γνώση, κατά τη γραφή του Θουκυδίδη. Ότι οι πολλοί είναι τεμπέληδες και βλάκες, κατά την ποίηση του Ορατίου. Τι homo sapiens πια, τι homo σάπιος. Δεν έχεις να διαλέξεις. Η αιτία είναι ότι οι άνθρωποι ζητούν μονόπαντα την αιώνια άνοιξη και την αιώνια γιορτή»3.
Σημείωση: Η Μαρία Αντουανέτα, όταν οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα, φέρεται να είπε την εξής φράση:
«Συγχωρήστε με, κύριε. Δεν το έκανα επίτηδες».
Τι σύμπτωση! Και η επισύνδεση κατά λάθος έγινε!
Επειδή, όμως, τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε τους ινστρούχτορες της παγκόσμιας δικτατορίας να αλλάζουν τις μαριονέτες τους, όπως τα φίδια αλλάζουν το δέρμα τους, είναι πιθανό το σόου των παρακολουθήσεων να εξυπηρετεί το σχέδιο του αόρατου μαριονετίστα, ο οποίος θέλει να αντικαταστήσει-ανανεώσει και τις ελληνικές μαριονέτες του.
Άλλωστε, η θεατρική παράσταση του κορωνοϊού παίχτηκε επί περίπου 3 χρόνια. Για τις επόμενες πίστες χρειάζεται άλλος Μανωλιός που θα βάλει τα ρούχα του αλλιώς.
Βεβαίως, ο ελληνικός λαός, πηγαίνοντας στις κάλπες, θα νομίζει ότι του παραχωρήθηκε το δικαίωμα να εκλέξει εκ νέου τους αντιπροσώπους του. Θα πρόκειται για φρικτή ψευδαίσθηση:
Οι θέσεις του κΥνοβουλίου θα καταληφθούν και πάλι από απολύτως ελεγχόμενες μαριονέτες, σε ρόλο καθαρόαιμων και προβατόσχημων λύκων, σύμφωνα με το σχέδιο του αόρατου μαριονετίστα, με άλλα λόγια: του παγκόσμιου δικτάτορα.
Φυσικά, τέτοιες θέσεις αποτελούν πρώτης τάξεως τροφή για εκείνους που έχουν εφεύρει την ρετσινιά της συνωμοσιολογίας ως έξυπνο αμυντικό όπλο κατά του ξεσκεπάσματος της οδυνηρής αλήθειας.
Όποιος θελήσει να αντιδράσει πιο κομψά, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα λόγια του Φίλιπ Ντικ, όπως αναπαράγονται από τον John Gray στο βιβλίο του με τίτλο «Η ψυχή της μαριονέτας. Μια σύντομη ερμηνεία για την ανθρώπινη ελευθερία»:4
«Ένας κόσμος στον οποίο τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία, είναι ένα κλειστό σύμπαν που σύντομα οδηγεί στην τρέλα».
Heinrich von Kelist, Οι μαριονέτες, μτφ.: Τζ. Μαστοράκη, εκδ. Άγρα, Αθήνα 2015, σελ. 20.
Για τις μυστικιστικές χειραψίες και χειρονομίες βλ. Texe Marrs, Codex Magica, Τόμ. 1, σελ. 65/66. Ο συγγραφέας, υπό την ενότητα με τίτλο «τα δάχτυλα μπορούν ν’ αποδειχθούν σπουδαία» αναφέρεται, μεταξύ άλλων, και στον Ζακ Ντε Μολέ, Μεγάλο Μάγιστρο των Ναϊτών Ιπποτών , προκατόχων της σημερινής Ελευθερομασονίας και άλλων μυστικιστικών κοινωνιών, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για βλασφημία και λατρεία του ειδωλολατρικού ειδώλου του Μπαφομέτ, του κερασφόρου θεού-κατσίκας.
Δ. Λιαντίνης, Γκέμμα, Αθήνα 2006, σελ. 213.
Μτφ.: Γ. Λαμπράκος, εκδ. Οκτώ, Αθήνα 2015, σελ. 70.
0 comments: