Εάν και μεγάλο μέρος της ανάλυσης σας για τους κινδύνους της ουκρανικής σύγκρουσης μου φαίνεται σωστό, επανέρχομαι στην πρόταση: «Οι πληροφορίες που παρείχαν οι Αμερικανοί ήταν καθοριστικές για την αντιμετώπιση της ρωσικής προέλασης από την οποία ο στρατός αποδείχθηκε ανίκανος να προσαρμοστεί, λόγω στρατιωτικών αντιλήψεων μιας άλλης εποχής».
Πρώην επικεφαλής του Κοινού Επιχειρησιακού Προσωπικού Σχεδιασμού, δεν συμμερίζομαι καθόλου αυτό το μέρος της ανάλυσης που βασίζεται σε μια ανακριβή «εκτίμηση της κατάστασης», η οποία είναι, στην πραγματικότητα, η ολοκλήρωση μιας προκατειλημμένης ατλαντικής θέσης, με στόχο να κάνει τους Ουκρανούς να πιστέψουν ότι η Ρωσία είναι αδύναμη, να ωθήσουν την Ουκρανία να αντισταθεί μέχρι τέλους και να την αφήσουν να εξετάσει, με τη βοήθεια της Δύσης, μια νίκη. Εδώ είναι το επιχείρημά μου…
Μέχρι αποδείξεως του εναντίου, η Ρωσία δεν έχει κηρύξει μερική και ακόμη λιγότερο γενική κινητοποίηση των δυνάμεών της για την πραγματοποίηση αυτής της «ειδικής επιχείρησης». Στο πλαίσιο της επιχείρησης Ζ, έχει χρησιμοποιήσει μέχρι στιγμής μόνο το 12% των στρατιωτών της (επαγγελματίες ή εθελοντές), το 10% των μαχητικών αεροσκαφών της, το 7% των αρμάτων μάχης της, το 5% των πυραύλων της και το 4% του πυροβολικού της. Όλοι θα παρατηρήσουν ότι η συμπεριφορά των δυτικών κυβερνώντων ελίτ είναι, μέχρι σήμερα, πολύ πιο πυρετώδης και υστερική από τη συμπεριφορά της ρωσικής διακυβέρνησης, πιο ήσυχης, πιο ήρεμης, πιο αποφασιστικής, πιο σίγουρης και κυρίαρχης του εαυτού της, της δράσης και του λόγου της. Αυτά είναι γεγονότα.
Ως εκ τούτου, η Ρωσία δεν έχει χρησιμοποιήσει τα τεράστια αποθέματά της (αποθέματα που σχεδόν δεν υπάρχουν πλέον στην ΕΕ). Έχει πολύ περισσότερο από μια εβδομάδα πυρομαχικών, όπως επιδεικνύει καθημερινά στο έδαφος. Δεν έχουμε αυτή την ευκαιρία στη Δύση όπου η έλλειψη πυρομαχικών, η απαξίωση του μεγάλου εξοπλισμού, η ανεπαρκής συντήρησή τους, ο χαμηλός DTO τους (Τεχνική Επιχειρησιακή Ετοιμότητα), η απουσία εφεδρείας, η έλλειψη εκπαίδευσης προσωπικού, ο δειγματοληπτικός χαρακτήρας του σύγχρονου εξοπλισμού και πολλά άλλα στοιχεία δεν μας επιτρέπουν να εξετάσουμε σοβαρά, σήμερα, μια στρατιωτική νίκη του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε ικανοποιημένοι με έναν «οικονομικό» πόλεμο με την ελπίδα να αποδυναμωθεί η ρωσική αρκούδα.
Ας έρθουμε στην ποιότητα της στρατιωτικής ηγεσίας της ρωσικής πλευράς και ας τη συγκρίνουμε με αυτή του «δυτικού συνασπισμού».
Στις 24 Φεβρουαρίου, οι Ρώσοι ξεκίνησαν επειγόντως μια προληπτική «ειδική επιχείρηση», λίγες ημέρες πριν από την επίθεση των δυνάμεων του Κιέβου στο Ντονμπάς.
Αυτή η επιχείρηση ήταν ιδιαίτερη επειδή οι περισσότερες χερσαίες επιχειρήσεις επρόκειτο να πραγματοποιηθούν σε μια αδελφή χώρα και σε περιοχές όπου ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού δεν ήταν εχθρικό προς τη Ρωσία (donbass). Ως εκ τούτου, δεν ήταν μια κλασική επιχείρηση υψηλής έντασης εναντίον ενός αδιαίρετου εχθρού, ήταν μια επιχείρηση στην οποία η τεχνική του ρωσικού οδοστρωτήρα, που ισοπεδώνει τις εχθρικές δυνάμεις, τις υποδομές και τους πληθυσμούς με το πυροβολικό (όπως στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου) ήταν αδύνατο να επιχειρηθεί. Αυτή η επιχείρηση ήταν ιδιαίτερη επειδή ήταν περισσότερο, στο Ντονμπάς, μια επιχείρηση απελευθέρωσης ενός φιλικού πληθυσμού, ομήρου των ουκρανο-ναζιστικών αντιποίνων, που μαρτύρησε για 8 χρόνια, μια επιχείρηση στην οποία ο άμαχος πληθυσμός και οι υποδομές έπρεπε να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο.
Συνεπώς, η επιχείρηση αυτή ήταν πραγματικά ιδιαίτερη και ιδιαίτερα δύσκολο να διεξαχθεί έχοντας διαρκώς κατά νου τις αντιφατικές απαιτήσεις της επίτευξης της νίκης προωθώντας και καταλαμβάνοντας το έδαφος, αλλά παράλληλα προφυλάσσοντας άμαχο πληθυσμό, τις υποδομές και τις ζωές των στρατιωτών της.
Επιπλέον, αυτή η επιχείρηση έχει διεξαχθεί, μέχρι στιγμής, σε αριθμητική κατωτερότητα (σχεδόν μία έναντι δύο), ενώ η ισορροπία δυνάμεων στο έδαφος που απαιτείται στην επίθεση είναι 3 εναντίον 1, και ακόμη και 5 εναντίον 1 σε αστικοποιημένες περιοχές. Οι δυνάμεις του Κιέβου έχουν επίσης κατανοήσει απόλυτα το ενδιαφέρον να οχυρωθούν στις πόλεις και να χρησιμοποιήσουν τους ρωσόφωνους και ρωσόφιλους πολιτικούς πληθυσμούς ως ανθρώπινη ασπίδα.
Παρατηρώ ότι, επί τόπου, οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν να προελαύνουν, μέρα με τη μέρα, αργά αλλά σταθερά απέναντι σε έναν ουκρανικό στρατό που έχει επιτύχει τη γενική του κινητοποίηση, ο οποίος υποστηρίζεται από τη Δύση, και που υποτίθεται ότι αγωνίζεται για τη γη του…
Το να αμφισβητηθεί η ποιότητα της ρωσικής ηγεσίας, που συμμετέχει σε μια πολύ περίπλοκη στρατιωτική επιχείρηση, η οποία διεξάγεται με αριθμητική κατωτερότητα, στην οποία πρέπει να γίνουν τα πάντα για να αποφευχθούν οι υπερβολικές παράπλευρες απώλειες, μου φαίνεται τεράστιο σφάλμα εκτίμησης. Πολύ συχνά οι Ρώσοι στη Δύση πιστώνονται επίσης με πολεμικές προθέσεις ή στόχους που δεν είχαν ποτέ, μόνο και μόνο για να είναι η Δύση σε θέση να πει ότι αυτοί οι στόχοι των Ρώσων δεν έχουν επιτευχθεί.
Είναι αλήθεια ότι το ΝΑΤΟ δεν εμποδίστηκε ποτέ από ενδοιασμούς να συντρίψει κάτω από βόμβες τους άμαχους πληθυσμούς των χωρών στις οποία επιτέθηκε (συχνά με ψευδή προσχήματα), για να αναγκάσει αυτές τις χώρες να ζητήσουν έλεος. (Σερβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, … κ.λπ.). Περισσότερες από ένα εκατομμύριο βόμβες του ΝΑΤΟ έχουν πέσει από το 1990 στον πλανήτη, με αποτέλεσμα τον άμεσο ή έμμεσο θάνατο αρκετών εκατομμυρίων ατόμων με πλήρη αδιαφορία της δυτικής κοινής γνώμης.
Πριν φτάσουμε στην εξέταση της δυτικής ηγεσίας, σε σύγκριση με τη ρωσική ηγεσία, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ΝΑΤΟ χρειάστηκε 78 ημέρες βομβαρδισμών και 38.000 αεροπορικές ομάδες για να αναγκάσει τη μικρή Σερβία να ζητήσει ανακωχή. Υπενθυμίζουμε ότι η Σερβία είναι 8 φορές μικρότερη από την Ουκρανία και 6 φορές λιγότερο πυκνοκατοικημένη, και ότι δέχθηκε επίθεση από το ΝΑΤΟ, χωρίς εντολή του ΟΗΕ, σε ισορροπία δυνάμεων άνω των δέκα εναντίον ενός…
Αμφισβήτησε κανείς στη Συνέχεια την ποιότητα της ηγεσίας του ΝΑΤΟ, η οποία χρειάστηκε 78 ημέρες για να νικήσει τον Σέρβο αντίπαλό της με τέτοια ισορροπία δυνάμεων; Έχει αμφισβητήσει κανείς τη νομιμότητα αυτής της ενέργειας που ξεκίνησε με ψευδή πρόσχημα (ψεύτικη σφαγή του Racak) και χωρίς εντολή του ΟΗΕ;
Γνωρίζω πολύ καλά, έχοντας μετρήσει ο ίδιος στις ΗΠΑ για αρκετά χρόνια, την ποιότητα της αμερικανικής ηγεσίας , η οποία είναι επίσης αυτή του ΝΑΤΟ και η οποία, ας το πούμε ξεκάθαρα, δεν είναι καλή, με μερικές εξαιρέσεις.
Για να προσπαθήσουν να αξιολογήσουν την ποιότητα της ηγεσίας τους και τις πιθανότητες νίκης σε μια πιθανή σύγκρουση, οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν δύο μεθόδους.
1- Για πόλεμο υψηλής έντασης, οι αξιολογήσεις πραγματοποιούνται σε ένα μεγάλο στρατιωτικό στρατόπεδο που βρίσκεται στη Νεβάδα: Fort Irwin
Όλες οι μηχανοποιημένες ή τεθωρακισμένες ταξιαρχίες του αμερικανικού στρατού πραγματοποιούν εκπαίδευση και ελέγχους σε αυτό το στρατόπεδο, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Είχα το προνόμιο να παρευρεθώ σε πολλούς από αυτούς. Μετά από τρεις εβδομάδες εντατικής εκπαίδευσης σε αυτό το στρατόπεδο, με όλο τον σημαντικό εξοπλισμό, υπάρχει μια άσκηση πλήρους κλίμακας για να ολοκληρωθεί η περίοδος, πριν η ταξιαρχία φτάσει στην πόλη φρουράς της. Η ταξιαρχία αντιτίθεται σε ένα μικρό σύνταγμα εξοπλισμένο με ρωσικό εξοπλισμό και εφαρμόζοντας ρωσικό στρατιωτικό δόγμα. Καλείται opfor (αντίθετη δύναμη).
Στατιστικά, σύμφωνα με την ίδια την παραδοχή του στρατηγού που διοικεί το στρατόπεδο και διευθυντή αυτών των στρατιωτικών ασκήσεων υψηλής έντασης, η ταξιαρχία των ΗΠΑ χάνει το παιχνίδι 4 φορές στις 5 εναντίον της ρωσικής OPFOR … Λίγοι διοικητές αμερικανικών ταξιαρχιών μπορούν να καυχηθούν ότι κέρδισαν τη «ρωσική OPFOR» στο Φορτ Ίργουιν.
Ερωτηθείς για αυτή την παραδοξότητα, ο διοικητής του στρατοπέδου πάντα μας έλεγε: «δεν έχει σημασία, ο διοικητής της ταξιαρχίας μαθαίνει από τα λάθη του και δεν θα τα επαναλάβει σε πραγματικές καταστάσεις»… Κάποιος μπορεί πάντα να ονειρευτεί …
Κατά την άποψή μου ως εξωτερικού παρατηρητή, οι αποτυχίες των διοικητών των ταξιαρχιών των ΗΠΑ συνδέονταν απλώς με την εκπαίδευσή τους, η οποία συνίσταται στην παρακολούθηση συστημάτων και κανονισμών κατά γράμμα χωρίς ποτέ να παρεκκλίνουν από αυτά, ακόμη και αν η κατάσταση προσφέρεται για την ανάληψη πρωτοβουλιών ή/και δράσεων ευκαιρίας, στο περιθώριο των κανονισμών. Η «αρχή της προφύλαξης ή η φιλοσοφία του μηδενικού ελαττώματος» παραλύει τους ηγέτες, καθυστερεί τη λήψη αποφάσεων, μειώνει τη δυναμική και πολύ συχνά οδηγεί σε καταστροφή σε μάχες υψηλής έντασης.
Στο Φορτ Ίργουιν, αυτή η καταστροφή παρατηρείται στο 80% των περιπτώσεων εις βάρος των αμερικανικών ταξιαρχιών.
2- Για να εκπαιδεύσετε το προσωπικό και να προσπαθήσετε να αξιολογήσετε τις πιθανότητες επιτυχίας σε μια πιθανή σύγκρουση, οργανώνονται ασκήσεις υψηλού επιπέδου προσωπικού (Πολεμικά παιχνίδια) κάθε χρόνο. Αυτά τα πολεμικά παίγνια είναι επίσης, στην πραγματικότητα, πρόβες στρατιωτικών ενεργειών που προβλέπονται. Υπάρχουν, στο τέλος της αλυσίδας, μονάδες των τριών στρατών για να υλοποιήσουν τις αποφάσεις που λαμβάνονται από το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όλα τα πολεμικά παιχνίδια που προβλέπονται κατά της Κίνας έχουν χαθεί από το στρατόπεδο των ΗΠΑ, γεγονός που ίσως εξηγεί την επιφυλακτικότητα των ΗΠΑ στις σχέσεις τους με την Κίνα.
Εγώ ο ίδιος συμμετείχα την άνοιξη του 1998 σε ένα από αυτά τα πολεμικά παιχνίδια που δεν ήταν άλλο από την πρόβα, πριν από την ώρα, του πολέμου στο Ιράκ το 2003.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τα πολεμικά πειράματα κατά του Ιράν έχουν χαθεί από την πλευρά των ΗΠΑ και ειδικότερα, το 2002, στο πολεμικό παιχνίδι millennium challenge. Εκείνο το έτος, ο Στρατηγός του Σώματος Πεζοναυτών Βαν Ρίπερ, ο οποίος διοικούσε την OPFOR του Ιράν, βύθισε μια ολόκληρη ομάδα αμερικανικών αεροπλανοφόρων (19 πλοία) και 20.000 άνδρες μέσα σε λίγες ώρες, προτού η αμερικανική ηγεσία αντιληφθεί τι της συνέβαινε.
- https://www.youtube.com/watch?v=g9b1DG86a4k και https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=van+riper
Δεν θα αναφέρω εδώ τα πολεμικά σταθμίσματα κατά των ρωσικών δυνάμεων, διότι δεν γνωρίζω τα αποτελέσματα.
Εάν προσθέσουμε σε όλους τους παραπάνω πολέμους που έχασαν οι ΗΠΑ μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ μέχρι την θλιβερή αποχώρηση από το Αφγανιστάν τον Οκτώβριο του 2021, δεν μπορούμε παρά να είμαστε πολύ αμφίβολοι για την ποιότητα της ηγεσίας των ΗΠΑ και επομένως του ΝΑΤΟ.
Εν κατακλείδι, θα έλεγα ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί πριν αναφέρουμε τις ανεπάρκειες της ρωσικής ηγεσίας. Ίσως θα ήταν σκόπιμο να αφαιρεθεί η ακτίνα που εμποδίζει τα μάτια της δυτικής ηγεσίας πριν προκαλέσει το άχυρο που μπορεί να βρεθεί στο μάτι της ρωσικής ηγεσίας. Ενώ η ρωσική ηγεσία, στα μάτια ορισμένων, έχει υποτιμήσει την ανθεκτικότητα του ουκρανικού στρατού, η δυτική ηγεσία έχει υποτιμήσει την ικανότητα της Ρωσίας να αντισταθεί στις δυτικές οικονομικές κυρώσεις και την ικανότητά της να φαντάζεται εξαιρετικά αποτελεσματικές αντεπιθέσεις που θα βλάψουν τις οικονομίες της ΕΕ και θα τις αποδυναμώσουν όλο και περισσότερο έναντι των ΗΠΑ και στον ανταγωνισμό της με την Κίνα.
Η δυτική ηγεσία υποτίμησε επίσης την υποστήριξη στην οποία θα μπορούσε να βασιστεί η Ρωσία στον οικονομικό πόλεμο εναντίον της (υποστήριξη από την SCO, τους BRICS, πάρα πολλές χώρες στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, ακόμη και τις χώρες του Κόλπου, τους παραγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου … https://thecradle.co/columns/8096). Όλες αυτές οι χώρες που αρνούνται να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία είναι συχνά χώρες εξοργισμένες από τον ηγεμονισμό του δυτικού μονοπολικού κόσμου και από τις κυρώσεις που τους επιβάλλονται μονομερώς με την παραμικρή απόκλιση από τους κανόνες που θέτουν οι ΗΠΑ για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.
Σε στρατιωτικό επίπεδο και εν προοπτική ενός πυρηνικού πολέμου, οι δυτικοί θα επωφεληθούν τελικά από τη μη υποτίμηση των επιδόσεων των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων και τεχνολογιών εκτόξευσης.
Αυτή η σπάνια και εξαιρετική μαρτυρία είναι απάντηση σε ένα μήνυμα του Jacques Myard, επίτιμου μέλους του Κοινοβουλίου, δημάρχου του Maisons-Laffitte, προέδρου του Έθνους Cercle et République, και προέδρου της Ακαδημίας Γκωλισμού.
Ντομινίκ Ντελαγουάρντ. Διεθνές Δίκτυο, 3-5-22.
0 comments: