Η απορία της δικαστικής λειτουργού που βρέθηκε στην έρευνα του σπιτιού της Ρούλας.
Λίγο πριν τις επικείμενες εκλογές στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η Ειρηνοδίκης Πατρών Αφροδίτη Σακελλαροπουλου, υποψήφια για το Διοικητικό Συμβούλιο με την «Νέα Πορεία», ρωτήθηκε για την υπόθεση της Πάτρας, καθώς ήταν αυτή που κλήθηκε ως δικαστική λειτουργός λίγες ώρες μετά την προσαγωγή της Ρούλας Πισπιρίγκου, να παρευρεθεί στην έρευνα της αστυνομίας στο σπίτι της οδού Μπιζανίου.
Σε συνέντευξή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών», περιέγραψε το πως βίωσε την συγκεκριμένη έρευνα, με τον όχλο έξω από το σπίτι της κατηγορουμένης να έχει ξεσηκωθεί και να κραυγάζει και να υβρίζει, με την αδελφή της Ρούλας Πισπιρίγκου, Δήμητρα, να την ρωτά πως μπορεί να προστατευθεί.
Η απορία που εξέφρασε η δικαστική λειτουργός για την αντίδραση του κόσμου, του όχλου, είναι καίρια, όπως και το σχόλιό της για τα ΜΜΕ:
«Απορώ όμως γιατί δεν αντιδρούν (σ.σ. όχλος) κατά τον ίδιο τρόπο όταν τους κόβουν το ρεύμα, όταν δεν έχουν καύσιμα να κινηθούν, όταν αμείβονται με μισθούς πείνας. Ίσως τα ΜΜΕ θα έπρεπε να μη σπαταλούν όλο τους τον τηλεοπτικό χρόνο μόνο στα εγκλήματα, αλλά να εστιάζουν και στα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα αφυπνίζοντας συνειδήσεις».
Συγκεκριμένα, στην Αφροδίτη Σακελλαροπούλου τέθηκε το εξής ερώτημα από την εφημερίδα: Με αφορμή την υπόθεση των τριών παιδιών στην Πάτρα ζούμε εδώ και καιρό μέρες τηλεφρίκης, κυρίως, μέσω της τηλεόρασης αλλά και μερίδας του Τύπου. Ποια είναι η θέση των δικαστικών λειτουργών μπροστά στα φαινόμενα ανθρωποφαγίας και απόδοσης δικαιοσύνης με τη μέθοδο της αυτοδικίας και της ενδυνάμωσης των πλέον ταπεινών ενστίκτων μιας ολόκληρης κοινωνίας; Πώς συνάδουν αυτά με ένα πολιτισμένο κράτος δικαίου; Σας προβληματίζουν οι διεθνείς δείκτες που διαπιστώνουν τον υποβιβασμό της Ελλάδας στις μετρήσεις για την πορεία της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου;
Η απάντηση της κ. Σακελλαροπούλου:
«Οι απόψεις μου περί της ανθρωποφαγίας του υπόπτου μέχρι πρότινος περιορίζονταν σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, ώσπου έτυχε να κληθώ στην έρευνα στο σπίτι της ύποπτης Ρούλας Πισπιρίγκου στην Πάτρα.
Κατά την αποχώρησή μας είχαν εγκατασταθεί κάμερες και υπήρχε όχλος. Το σπίτι άνοιξε η αδελφή της ύποπτης η οποία είχε αυτοεξοριστεί σε ένα χωριό του νομού Αχαΐας, διότι ήταν αδύνατο να διαμείνει σε ένα σπίτι όπου, όπως μας εξηγούσε, πετούσαν πέτρες στην πόρτα. Με ρωτούσε πώς μπορούμε να την προστατεύσουμε και δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Κατά την έξοδό μας ο όχλος φωνασκούσε με διάφορα αισχρά επίθετα που, παρ’ ότι γνώριζα ότι δεν απευθύνονταν σε εμένα, ένιωσα την ίδια ντροπή και εξευτελισμό.
Ταυτίστηκα με την ύποπτη ως προς το δικαίωμά της στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια ανεξαρτήτως του τι πίστευα για την ενοχή ή την αθωότητά της. Δεν ανέμενα από απλούς ανθρώπους να είναι ενήμεροι περί του τεκμηρίου αθωότητας και περί των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου. Απορώ όμως γιατί δεν αντιδρούν κατά τον ίδιο τρόπο όταν τους κόβουν το ρεύμα, όταν δεν έχουν καύσιμα να κινηθούν, όταν αμείβονται με μισθούς πείνας.
Ίσως τα ΜΜΕ θα έπρεπε να μη σπαταλούν όλο τους τον τηλεοπτικό χρόνο μόνο στα εγκλήματα, αλλά να εστιάζουν και στα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα αφυπνίζοντας συνειδήσεις. Ίσως θα έπρεπε να αρχίσουν δημόσιες συζητήσεις για τον νομικό μας πολιτισμό. Με εκφράζει απόλυτα η αξιοπρεπής ρήση του συμπολίτη μου νομικού Διονύση Τεμπονέρα: «Εμείς επιλέξαμε να μείνουμε θύματα, για να μην υπάρξουν άλλα θύματα. Θύτες δεν γίναμε ποτέ…».
0 comments: