Ο Βασιλέας Ιωάννης έδωσε την περιουσία του, στους πένητες και συμπονούσε τους αρρώστους.
Ο Ιωάννης Α’ Κουρκουάς (Τσιμισκής) ήταν βασιλιάς-αυτοκράτορας επί επτά χρόνια.Κατέλαβε τον θρόνο μετά την άδικη-απάνθρωπη δολοφονία, του Αγίου Νικηφόρου Φωκά στις 11 Δεκεμβρίου 969. Ο Ιωάννης Τσιμισκής ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αυτοκράτορες και στρατηγούς της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ήταν ικανότατος ηγέτης με πολύπλευρες δυνατότητες φιλόπτωχος, ευγενής, δίκαιος, γενναίος και έλαβε φιλολαϊκά μέτρα.
ΟΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ.
Διεξήγαγε σημαντικές μάχες στην Βουλγαρία αλλά και στην Συρία, κατακτώντας αχανείς εκτάσεις σε Βορρά και Ανατολή για λογαριασμό της Αυτοκρατορίας, σε αμυντικούς πολέμους. Η πρώτη και κατεπείγουσα εκστρατεία του Τσιμισκή ήταν στην χερσόνησο του Αίμου κατά των Ρώσων, στην περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας. Τους Ρώσους είχε καλέσει σε βοήθεια ο προηγούμενος αυτοκράτορας, καθώς δεν μπορούσε να διεξάγει πολέμους, σε δύο μεγάλα μέτωπα.
Εντούτοις οι Ρώσοι αθέτησαν την συμφωνία με τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά και έγιναν κατακτητές της Βουλγαρίας. Αρχικά ο Ιωάννης αντιμετώπισε με επιτυχία μια επίθεση των Ρώσων.
Ο Ιωάννης έστειλε τον Ελληνοαρμένιο Αρχιστράτηγο (Δομέστικο των σχολών), Βάρδα Σκληρό, ο οποίος σταμάτησε μια επίθεση των Ρώσων, κοντά στην Αδριανούπολη. Ο Βάρδας Σκληρός εφάρμοσε την τακτική της ψεύτικης υποχωρήσεως, μια μέθοδο που ανακάλυψαν οι πρόγονοι μας, εξαιτίας της πολιτιστικής μας ανωτερότητας και του αριθμητικού μειονεκτήματος, το οποίο είχαν τις περισσότερες, φορές τα στρατεύματα μας.
Την τακτική της εικονικής υποχωρήσεως δεν την ανακάλυψαν και δεν την εφάρμοσαν για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία οι Μογγόλοι και ο Τιμούρ, όπως διαδίδουν σε διάφορες εκπομπές οι νεοταξίτες. Με τον τρόπο που επέλεξε ο στρατηγός Σκληρός, αν και ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός ήταν πολύ λίγος, εντούτοις επέτυχε ώστε οι Ρώσοι, να πέσουν στην ενέδρα με αποτέλεσμα να τους νικήσουν οι λίγοι Έλληνες. Ακόμη με την πολύ μεγάλη διπλωματική ικανότητα του, ο Βάρδας Σκληρός κατόρθωσε να σταματήσει την επανάσταση του Βάρδα Φωκά.
Μετά από την νίκη του Βάρδα Σκληρού είχε έρθει πλέον η ώρα να αντιμετωπίσει ο Ιωάννης Α, τους Ρώσους οι οποίοι είχα καταλάβει την Βουλγαρία, εξαιτίας του λάθους που έκανε ο Νικηφόρου Β Φωκάς. Ο Άγιος Νικηφόρος διότι ήταν απασχολημένος στο Ανατολικό μέτωπο, με τους Σαρακηνούς, δεν είχε το περιθώριο να διεξάγει δύο πολέμους ταυτόχρονα. Για αυτό έσπευσε να ζητήσει την βοήθεια των Ρώσων, σχετικά με την αντιμετώπιση των Βουλγάρων.
Όμως οι Ρώσοι που είχαν καταλάβει την Βουλγαρία, όχι μόνον δεν δεχόταν να αποσυρθούν από τα εδάφη, που κατέκτησαν, αλλά απάντησαν στον Ελληνοαρμένιο Ιωάννη Α, ότι θέλουν και όλα τα Ευρωπαϊκά εδάφη της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ! Εάν δεν δεχόταν ο Βασιλιάς θα γινόταν πόλεμος. Όπως ήταν επόμενο Ιωάννης διότι ήταν πραγματικός ηγέτης και όχι σαν τους σημερινούς προδότες, ξεκίνησε αμέσως τον πόλεμο ενάντια στους προκλητικούς Ρώσους, οι οποίοι έφτασαν να ζητούν μέχρι και υπέρογκα ποσά, για να παραδώσουν την Βουλγαρία στους Έλληνες.
Στις 23 Απριλίου του 971 μ.Χ., την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, έγινε μια φοβερή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων, η οποία κράτησε όλη την διάρκεια της ημέρας, ενώ η νίκη άλλαζε χέρια συνέχεια. Τελικά οι Ρώσοι υποχώρησαν και βγήκαμε νικητές. Οι Έλληνες είχαν κατακτήσει την Βουλγαρική πρωτεύουσα την Πρεσθλάβα. Εκεί ο πολύ ικανός διπλωμάτης ο Ιωάννης Α, είπε στον αιχμάλωτο τσάρο Βόρις ότι τον “αναγνωρίζει” ως ηγεμόνα της Βουλγαρίας, και ότι έρχεται με σκοπό να ελευθερώσει την Βουλγαρία από τους Ρώσους και όχι να την κατακτήσει για λογαριασμό των Ελλήνων.
Η ενέργεια του αυτή, σε συνδυασμό, με την γενναιότητα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού, έκανε τους Βούλγαρους στρατιώτες να εγκατελείψουν μαζικά τον Ρωσικό στρατό, στον οποίο είχαν υποχρεωθεί να υπηρετούν. Κατά την καθοριστική μάχη που έγινε στο Δορύστολο στις 21 Ιουλίου του 971 μ.Χ. οι Έλληνες στρατηγοί, αξιωματικοί, στρατιώτες μαζί με τον αυτοκράτορα, πολέμησαν πολύ γενναία για πολλοστή φορά. Ταυτόχρονα σε αυτήν την παραδουνάβια πόλη, εμφανίστηκε ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στόλος, με το ακατανίκητο υγρό πύρ.
Οι Ρώσοι βρέθηκαν κυκλομένοι από στεριά και θάλασσα, εντούτοις η μάχη ήταν πολύ σκληρή, κόντευε πλέον να τελειώσει η ημέρα χωρίς να υπάρχει νικητής. Τίποτε δεν είχε κριθεί υπέρ της Ελληνικής πλευράς. Τότε στο τέλος της ημέρας ξεσπά μια καταιγίδα, και μέσα από τα σύννεφα της σκόνης που δημιουργήθηκαν, οι Έλληνες στρατιώτες, είδαν να ηγείται του Ελληνικού- Ρωμαϊκού στρατού, ένας άγνωστος ιππέας, ο οποίος σκορπούσε τον όλεθρο στους Ρώσους.
Στην αρχή οι Έλληνες στρατιώτες της εμπροσθοφυλακής έμειναν άφωνοι και απορημένοι, καθώς διαπίστωσαν ότι αυτός ο φοβερός ιππέας, δεν ανήκει στις τάξεις τους Ελληνικού στρατού, αλλά ούτε πολεμούσε προηγούμενος μαζί τους, κατά την διάρκεια της μάχης.
Λίγα λεπτά αργότερα και μόλις ξεπέρασαν την αρχική έκπληξη συνειδητοποίησαν ότι ο ιππέας αυτός, ο φοβερός πολεμιστής, που βοήθησε τους Έλληνες να νικήσουν, δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη. Ξέσπασε ένας φοβερός ανεμοστρόβιλος και ραγδαία βροχή άρχισε να χτυπά τους Ρώσους στο πρόσωπο.
Προηγουμένως τους είχε τυφλώσει με σύννεφα σκόνης. Αυτό το απροσδόκητο γεγονός άρχισε να τους κλονίζει το ηθικό, στην συνέχεια και οι δυο στρατοί, ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός-και ο Ρωσικός, είδαν ολοκάθαρα, έναν άγνωστο ιππέα, ενός λευκού αλόγου, να πρωτοστατεί στα ρωμαϊκά τάγματα, με φωνές και με νεύματα να παροτρύνει τους Έλληνες να προελάσουν εναντίον των Ρώσων.
Ο Άγιος εφορμώντας επανειλημμένα διασπούσε τις τάξεις των εχθρών και προκαλούσε τρόμο και δέος. Ο θαυμάσιος ιππέας ήταν ο ένδοξος Άγιος Θεόδωρος, ο Στρατηλάτης ένας από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς Αγίους και προστάτης των Ελλήνων, στους οποίους ήδη πολλές φορές είχε φανερωθεί, δίνοντας νίκες. Την προηγούμενη βραδιά, και ενώ όλοι στην Βασιλεύουσα περίμεναν, εναγωνίως ειδήσεις από το πεδίο της μάχης, μια καλόγρια-παρθένα, είδε να έρχεται η Υπεραγία Θεοτόκος με συνοδεία Αγίων.
Η βασίλισσα των ουρανών απευθυνόμενη προς την μεγαλειώδη εκείνη συνοδεία, διέταξε να αναζητήσουν τον μεγαλομάρτυρα στρατηλάτη. Ευθύς μόλις έγινε αυτό ήρθε και ο Άγιος Θεόδωρος, με την μορφή στρατιώτη, με πολεμική εξάρτηση.
Τότε η Θεοτόκος του είπε : “Ο αγαπητός σε μένα και σε σένα, Βασιλιάς Ιωάννης, Θεόδωρε, δίνει δυνατές και φοβερές μάχες με τους Ρώσους και αυτήν την ώρα πιέζεται πολύ. Τρέξε να τον βοηθήσεις όσο είναι ακόμα καιρός, γιατί αν δεν προφθάσεις, θα πέσει σε πολύ μεγάλο κίνδυνο”. Ο Άγιος απάντησε, στην Παναγία : “Είμαι πρόθυμος να υπακούσω τις εντολές σου και τις προσταγές του Χριστού”.
Όπως είδατε, διαχρονικά ο θεός βοηθά μόνον όσους αγωνίζονται, μόνον όσους πολεμούν, μόνον όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΤΟΥΣ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΡΙΣTOI.
Τα διαχρονικά αξιώματα του Ελληνικού έθνους.
Τον 8ο αιώνα π.Χ., η βασιλική εξουσία στην αρχαία Ελλάδα αποδυναμώνεται, επειδή πολλοί βασιλείς αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους ως αρχηγών του στρατού, κατά την διάρκεια των πολέμων.
Η αδυναμία αυτή των βασιλέων οδήγησε στην κατάργηση της Βασιλείας. Στην αρχαία Ελλάδα (κατά διαστήματα) και στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μονίμως, κυβερνούσαν οι άριστοι, οι καλύτεροι.
Την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβέρνησαν επί αιώνες, οι πιο γενναίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών.
Εάν δεν πολεμούσε κάποιος πολύ ηρωικά, ώστε να διακριθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, δεν γινόταν ποτέ Στρατηγός, Δομέστικος των Σχολών και Αυτοκράτορας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ. Τι σήμαινε εκείνους τους αιώνες να πολεμά κάποιος γενναία, σε καθημερινή βάση μας το έδειξε η μεγαλύτερη Ελληνίδα Χριστιανή Φιλόσοφος. Ενδεικτική είναι η ενέργεια της μεγαλύτερης Ελληνίδας φιλοσόφου μαζί με την Υπατία, της Πριγκίπισσας Άννας, η οποία μεσολάβησε στον πατέρα της, τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό, να μην τιμωρήσει τον αξιωματικό Αρμενικής καταγωγής τον Αλέξιο Μουσελέ, διότι ήταν γενναίος στα πεδία των μαχών.
Οι ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας, μαζί με τους εξωτερικούς, εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες αντιμετώπιζαν και τους εσωτερικούς εχθρούς.
Αυτοί ήταν οι Αλλοδαποί αξιωματούχοι της πολιτικής “αριστοκρατίας” της Κωνσταντινουπόλεως. Εκείνοι χωρίς να πολεμούν, ήθελαν να ασκούν την ανωτάτη εξουσία, για να διαλύσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ήθελαν οι αλλοδαποί πολιτικοί ευνούχοι, να δίνουν διαταγές από τα παλάτια, την ώρα που οι Έλληνες στρατιωτικοί. μάτωναν, έχαναν της ζωές τους, έμεναν ανάπηροι και έπεφταν αιχμάλωτοι, στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα.
Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων οι Άραβες δεν αποτελούσαν εκείνη την εποχή απειλή. Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία και την Βασιλεύουσα.
Μόνον οι Έλληνες στρατιωτικοί μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Οι Ήρωες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας σε καμία περίπτωση δεν δεχόταν να θυσιάζονται, επί τόσους αιώνες για την Ελλάδα και να τους κυβερνούν ανθέλληνες αλλοδαποί θηλυπρεπείς προδότες.
O παρακοιμώμενος αλλοδαπός ευνούχος, ο Ιωσήφ Βρίγγας, ήταν εκείνος ο οποίος κίνησε γη και ουρανό, ώστε να εμποδίσει τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά από την άνοδο του στον Ρωμαϊκό θρόνο. Αρχικά έγραψε επιστολή στον ανηψιό του Αγίου, τον Ελληνοαρμένιο Ιωάννη Τσιμισκή, με την οποία ζητούσε είτε να σκοτώσει τον θείο του, είτε να τον συλλάβει, να τον τυφλώσει και να τον κλείσει σε μοναστήρι. Όταν ο Ιωάννης αρνήθηκε έκανε τα πάντα ο Ιωσήφ Βρίγγας, για να σταματήσει τον Νικηφόρο από την άνοδο του στον θρόνο, μέχρι ένοπλη αντίσταση έκανε σε μια απέλπιδα προσπάθεια.
Όμως δεν επέτυχε τίποτα, ο Άγιος Νικηφόρος έγινε αυτοκράτορας και ο αλλοδαπός Βρίγγας έχασε όλα του τα αξιώματα. Λίγο πριν πεθάνει αυτή η θλιβερή μορφή ζωής, για να εκδικηθεί τον Ιωάννη, έστειλε κάποιους, οι οποίοι εξαπάτησαν τον Νικηφόρο, καθώς τον έπεισαν ότι ο Ιωάννης ετοιμάζει “πραξικοπημα”. Αυτό το έκανε ο Βρίγγας διότι ο Ιωάννης δεν υπάκουσε στις εντολές του να συλλάβει, είτε να σκοτώσει του θείο του.
Ο δόλιος Βρίγγας είχε κάνει μια ακόμη πλεκτάνη, είπε ένα ακόμη ψέμα. Ο Ιωάννης μεγάλωσε από μικρό παιδί με μοναδικό πρότυπο τον Θείο του, τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά, ο οποίος ήταν ο πιο γενναίος πολεμιστής εκείνης της εποχής στα πεδία των μαχών. Ο Ιωάννης ήθελε να γίνει όμοιος με τον θείο του, τον θαύμαζε πάρα πολύ όπως και όλοι από την γενιά του.
Όταν μεγάλωσε έγινε στρατιωτικός και πολεμούσε πολύ γενναία δίπλα στον Νικηφόρο Β στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης. Ένα όνειρο ζωής, είχε γίνει πραγματικότητα για τον Ιωάννη.
Το ίδιο όνειρο είχαν όλοι οι Έλληνες εκείνους τους αιώνες, να πολεμήσουν, να υπερασπιστούν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι επιθυμίες του Ιωάννη Τσιμισκή-Κουρκουά, είχε γίνει πλέον πραγματικότητα, καθώς πολεμούσε δίπλα στον κορυφαίο πολεμιστή του κόσμου εκείνης της εποχής, τον αυτοκράτορα και θείο του, τον Άγιο Νικηφόρο.
Ο Ιωάννης αισθανόταν ότι είναι ο πιο τυχερός Έλληνας στην οικουμένη. Ενδεικτικό ήταν ότι έδειξε το ήθος του, όταν δεν σκότωσε τον θείο του και αποκάλυψε την συνωμοσία.
Λίγο πριν πεθάνει αυτή η θλιβερή μορφή ζωής για να εκδικηθεί τον Ιωάννη, και τον Άγιο Νικηφόρο που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο, έστειλε κάποιους οι οποίοι εξαπάτησαν τον Βασιλιά καθώς τον έπεισαν ότι ο Ιωάννης ετοιμάζει “πραξικοπημα”. Αυτό το έκανε ο Βρίγγας, διότι ο Ιωάννης δεν υπάκουσε στις εντολές του, να συλλάβει, είτε να σκοτώσει του θείο του.
Δυστυχώς όμως ο Νικηφόρος ο Β Φωκάς, εξαπατήθηκε από τον πανούργο Ιωσήφ Βρίγγα. Οι συνέπειες της νέας πλεκτάνης του Βρίγγα ήταν να αφαιρέσει ο βασιλεύς Νικηφόρος όλα τα στρατιωτικά αξιώματα από τον Ιωάννη. Εν συνεχεία τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό, η Ελλάδα έχασε για εκείνο το διάστημα, τον δεύτερο γενναιότερο κατά σειρά πολεμιστή, και στρατηγό.
Όμως η συνέχεια ήταν ακόμη πιο τραγική. Κατά την δεύτερη συνωμοσία εναντίον της ζωής του Νικηφόρου, ο Ιωάννης πλέον πληγωμένος από την αδικία που του έκανε ο θείος του, για αυτό δεν θα κάνει απολύτως τίποτα, για να σταματήσει τους συνωμότες. Το τραγικό δεν ήταν αυτό, αλλά ότι ήταν σύμφωνος, να δολοφονηθεί ο θείος του. Ο κόσμος του Ιωάννη είχε καταρρεύσει, το ίνδαλμα του, ο θείος του, που τόσο πολύ θαύμαζε, τον είχε πληγώσει ανεπανόρθωτα. Δεν μπόρεσε ο Ιωάννης ο Κουρκουάς να βρει την δύναμη να συγχωρήσει τον θείο του, έπειτα από μια τόση μεγάλη αδικία.
Λέγεται ότι λίγο πριν να ξεψυχήσει ο Άγιος Νικηφόρος, ο Ιωάννης πήγε στο δωμάτιο του και τον έβριζε πολύ άσχημα.
Να επαναλάβω για όσους δεν γνωρίζουν ότι η βικιπαίδεια παρουσιάζει τον Ιωσήφ Βρίγγα ως "αγνώστου" καταγωγής.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
0 comments: