Ελλάδα και Κύπρος μισούν θανάσιμα το Συριακό έθνος, για αυτό νομιμοποιούν τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ. .

Tο Ισραήλ είναι και πάλι υπεύθυνο για τους βομβαρδισμούς σε λιμάνι της Συρίας στις 6 Δεκεμβρίου 2021.

Στα πλαίσια της συνάντησης μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ), ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Naftali Bennett συναντήθηκε με τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον Κύπριο Πρόεδρο.

Ο Naftali Bennett δήλωσε ότι το Ισραήλ πολεμά τους "κακούς" στην Μ. Ανατολή σε καθημερινή βάση !!!

"Απωθούμε τις κακές δυνάμεις σε αυτή την περιοχή μέρα και νύχτα. Δεν θα σταματήσουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο. Συμβαίνει σχεδόν καθημερινά. “Μπροστά στις καταστροφικές δυνάμεις θα συνεχίσουμε να ενεργούμε, θα είμαστε επίμονοι και ακαταπόνητοι. Αναγνωρίζουμε τις απειλές στην περίπλοκη περιοχή μας.

Απωθούμε τις κακές δυνάμεις αυτής της περιοχής νυχθημερόν». Κατά την διάρκεια των δηλώσεων, δίπλα του ήταν ο κατ επίφασιν πρωθυπουργός, σύμφωνα με τον Γεώργιο Κασιμάτη και ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης. Η συνάντηση έγινε στην Ιερουσαλήμ. Είναι η όγδοη σύνοδος κορυφής ανάμεσα στις τρεις χώρες.

Το Ισραήλ καταπατά την εθνική κυριαρχία της Συρίας. Οι Ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι στόχευσαν φορτία με Ιρανικά όπλα στο Συριακό λιμάνι. Αυτό δεν αποδεικνύεται από τα γεγονότα καθώς η έκρηξη και η πυρκαγιά που σημειώθηκαν ήταν τόσο μικρής κλίμακας που καμιά σχέση δεν έχουν με ανατίναξη πυρομαχικών και οπλισμού. Το αφήγημα για μια ακόμη φορά καταρρίπτεται.

Η Συρία είναι ελεύθερο κράτος. Ακόμη και αν εισάγει οπλισμό, ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. το νόμιμο δικαίωμα ενός κυρίαρχου κράτους στην διασφάλιση της εθνικής ακεραιότητας και άμυνας που εντάσσεται στο πλέγμα της εθνικής κυριαρχίας. Μόνον το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να διαθέτει πυρηνικό οπλισμό να θωρακίζεται καθημερινά και η Συρία δεν έχει σύμφωνα με τους Ισραηλινούς. Οι Ισραηλινοί απαιτούν ότι και οι Τούρκοι στο Αιγαίο.

Βασή του διεθνούς δικαίου κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να ενισχύεται αμυντικά. Το Ισραήλ επέτυχε να είναι μειωμένης στρατιωτικής ισχύος το Λίβανο και η Παλαιστίνη, και το ίδιο επιθυμεί-επιδιώκει για την Συρία. Αρχικά θέλει αυτά τα τρία έθνη-κράτη ως αποικίες.

Η Συρία δεν θα γίνει ποτέ επαρχία τoυ Ισραήλ.

Η μαρτυρική Συρία δέχεται ακόμη πολλαπλές επιθέσεις από Τουρκία, Ισραήλ, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση-Ελλάδα, τα Αραβικά-δικτατορικά καθεστώτα και την επίθεση από τον κορωνοϊό, μαζί με το δολοφονικό εμπάργκο από την “πολιτισμένη” δύση, χωρίς να έχουν την έγκριση του ΟΗΕ. Παρά τις τρομερές αντιξοότητες, οι ηρωικοί Σύριοι, παραμένουν στις επάλξεις, αδέσποτοι και υπερήφανοι, για να υπερασπιστούν τις δύο μεγαλύτερες ανθρώπινες-διαχρονικές αξίες, την ελευθερία, και την αξιοπρέπεια.

Η μεγάλη πατριωτική Συρία του Μπασάρ Αλ Ασσάντ, απέρριψε το νεοταξικό σχέδιο “Αραβική Άνοιξη”, το οποίο είχε ως στόχο την εγκαθίδρυση της κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή. Το Ισραήλ επιθυμεί να επεκτείνει την απόλυτη κυριαρχία του στην Ανατολική Μεσόγειο, με την ευλογία και την πλήρη υποστήριξη της Αμερικής. Για αυτό συμμετέχουν οι Ισραηλινοί στον πόλεμο της Συρίας, ενάντια στον φιλέλληνα Ασσάντ. Επίσης φοβούνται πολύ την συμμαχία Ελλάδας-Συρίας και επέκτασιν, την συμμαχία Ρωσία, Ελλάδα, Συρία, Ιράν.

Η επιτυχία αυτού του επικίνδυνου-νεοταξικού σχεδίου, προϋποθέτει τον κατακερματισμό και την διαίρεση των κρατών της περιοχής. Αμέσως μετά θα ακολουθήσουν γενοκτονίες, εκτοπισμός-εξαθλίωση, και η εκμετάλλευση προκειμένου να επιβάλουν την κυριαρχία και την εκμετάλλευση, επί του πλούτου αυτών των εθνών. Οι Ισραηλινοί δεν συγχώρησαν, στην αδούλωτη Συρία του Ασσάντ, την υποστήριξή προς τον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.

Επίσης οι Αμερικανοί-νεοταξίτες και το Ισραήλ έχουν μεγάλο μίσος κατά της Συρίας, λόγω της υποστήριξης προς την εθνική αντίσταση του Λιβάνου, η οποία προκάλεσε μια συντριπτική ήττα κατά της Ισραηλινής επεκτατικότητας. Με την απελευθέρωση εδαφών του Λιβάνου από την Ισραηλινή κατοχή, οι Σύριοι επέτυχαν μια σημαντική νίκη εις βάρος των Ισραηλινών δυνάμεων, κατά την διάρκεια της εισβολής του Ισραήλ, στον Λίβανο το 2006.

Η παγκοσμιοποίηση επιθυμεί να ανατρέψει την πατριωτική-Συριακή κυβέρνηση με τα πιστά και εξαρτημένα από αυτήν κράτη της περιοχής, με κορωνίδα την Τουρκία, καθώς και τα καθεστώτα της απόλυτης μοναρχίας, των χωρών του Κόλπου, όπως είναι η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλα. Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη, είναι οι οργανώσεις, με θρησκευτικό μανδύα, οι οποίες με τις μεθόδους τους θέλουν την εγκαθίδρυση, μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την κυριαρχία του Σιωνισμού.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΣΥΜΒΙΏΣΕΩΣ.

Η μεγαλύτερη αιτία για τον πόλεμο στην Συρία, είναι η αρμονική συμβίωση, μεταξύ Χριστιανών και μουσουλμάνων. Αυτό είναι κάτι που ανατρέπει μέρος των μεγαλεπήβολων σχεδίων, των ανθρώπων της νέας τάξης, για σύγκρουση και πόλεμο μεταξύ των δύο θρησκειών (Χριστιανισμός και Ισλάμ). Oι Χριστιανοί της Συρίας μάχονται με τον Ασσάντ, για να γλυτώσουν τον Χριστιανισμό, την Συρία, και τις οικογένειες τους, από τους Ισλαμιστές μισθοφόρους της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, και του Κατάρ.

Ο Σύριοι του Ασσάντ και οι Ιρανοί μάχονται υπέρ της Ελευθερίας και των Aξιών του παγκόσμιου πολιτισμού. Εάν οι αντίπαλοι της Συρίας επικρατήσουν, και κατακτήσει οριστικά ο Ερντογάν την Βόρεια Συρία, τότε η ανθρωπότητα και ειδικά η Ελλάδα θα πληρώσει τεράστιο τίμημα, καθώς θα είμαστε για πάντα σκλάβοι της νέας τάξης πραγμάτων και της νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μικρότερο κόστος θα έχουν το Ιράν η Ρωσία και η Κίνα.

Εάν όμως κερδίσουν οι Σύριοι τότε η νέα τάξη και ο Ερντογάν θα έχουν δεχτεί το πιο καθοριστικό πλήγμα, σχετικά με την αναβίωση του παγκόσμιου κράτους. Στην δημοκρατική Συρία του Ασσάντ έχουμε ένα παγκόσμιο πρότυπο συμβιώσεως μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων.

Οι Σύριοι Χριστιανοί και Μουουλμάνοι, είναι πεπεισμένοι, ότι ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ είναι τα δύο πόδια-στηρίγματα του έθνους, και ότι κανένα κράτος, δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τα στηρίγματα-πόδια του. Δυστυχώς μετά από την ενσωμάτωση της Βόρειας Συρίας έρχεται σταδιακά και η ενσωμάτωση της Ελληνικής επικράτειας.

Δυστυχώς στα πλαίσια αφανισμού του Ελληνικού έθνους, έκλεισαν την Συριακή πρεσβεία στην Αθήνα, και προέβησαν σε μια σειρά εχθρικών – προδοτικών ενεργειών, εις βάρος της νόμιμης κυβερνήσεως, της Δαμασκού, και του Συριακού έθνους. Όλα αυτά τα έκαναν για να χάσει η Ελλάδα, τον μοναδικό πραγματικό της σύμμαχο, κατά την σύγχρονη εποχή, την Συρία. Το καθεστώς στην Ελλάδα από το 2012, στηρίζει με κάθε μέσον και τρόπο, τους δολοφόνους του Συριακού λαού, τον “Ελεύθερο Συριακό στρατό”. Η Ελλάδα συνδράμει, με κάθε τρόπο στην στήριξη του “ελεύθερου συριακού στρατού”, τον οποίο βομβαρδίζει ο “αιμοσταγής δικτάτορας” Ασσάντ και ο “κακός” Πούτιν.

Η επίσημη Ελλάδα με όλες τις κυβερνήσεις των μνημονίων από το 2011 ως το 2021, προσφέρει φιλοξενία, προστασία, άσυλο και κάθε είδους διευκολύνσεις, στους δολοφόνους “δημοκράτες” του “ελεύθερου Συριακού Στρατού”, για να πέσει η νόμιμη κυβέρνηση του Ασσάντ.

Εν τούτοις ο Ελληνικός λαός δεν ξεχνά ότι ακριβώς 33 χρόνια από την Ελληνοτουρκική κρίση τον Μάρτιο του 1987, και την βοήθεια, του φιλέλληνα Χαφέζ Ασσάντ, στο Ελληνικό έθνος, σε αντίθεση με το υπόδουλο πολιτικό σύστημα και τις κατοχικές Ελληνικές κυβερνήσεις που πολεμούν στο πλευρό της Τουρκίας, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. του τέταρτου Ράιχ, εναντίον του Συριακού λαού. Στις 17 Απρίλιου 2020, 74 χρόνια από την Ανεξαρτησία της Συρίας, το Συριακό έθνος μπήκε στον δέκατο χρόνο, της μεγαλύτερης νεοταξικής-εωσφορικής επίθεσης στην σύγχρονη παγκόσμια ιστορία.

Την άνοιξη του 2018 ο Bashar al Assad σε συνέντευξη τύπου, δήλωνε απολύτως βέβαιος ότι είναι θέμα χρόνου να τερματιστούν οι εχθροπραξίες στην μαρτυρική Συρία, και καλούσε τους πρόσφυγες να επιστρέψουν. Δυστυχώς οι εκτιμήσεις του ήταν λανθασμένες. Ο πόλεμος συνεχίζεται επ αόριστον. Ήρθε η ώρα για τον πρόεδρο Assad, να πάρει μια από τις πιο κρίσιμες αποφάσεις, για το μέλλον της Συρίας.

Ο μικρότερης κλίμακας παγκόσμιος πόλεμος, θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την παγκόσμια ειρήνη.

Πάνω από 400 χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τις ζωές τους. Ο μισός πληθυσμός της Συρίας, ο οποίος πριν τον εμφύλιο ανερχόταν στα 23 εκατομμύρια κατοίκους εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα είτε τα σπίτια τους. Κάποιοι από τους δυστυχισμένους ανθρώπους επέτυχαν να φτάσουν στην Ευρώπη, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι συνελήφθησαν, απήχθησαν ή αγνοούνται.

Κατά την διάρκεια της τρομερής και αιματηρής πολεμικής αντιπαραθέσεως, έλαβαν χώρα εκτεταμένες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 'Όλα τα μέρη έχουν κατηγορηθεί για επίθεση εναντίων αμάχων.

Εξαιτίας των φοβερών συγκρούσεων ένα μεγάλο μέρος της χώρας έχει μετατραπεί σε ερείπια. Η οικονομική δεινότητα της Συρίας, έχει επιδεινωθεί με δραματικούς ρυθμούς, με τις τιμές να αυξάνονται ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας ημέρας. Το νόμισμα καταρρέει και ως συνέπεια έχουμε την πείνα και την εξαθλίωση.

Η Συρία έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης και ανελέητου ανταγωνισμού, σε παγκόσμιο επίπεδο των μεγάλων δυνάμεων. Οι ισχυροί του πλανήτη ανταγωνίζονται σε ουδέτερο έδαφος, στα πεδία των μαχών τα οποία είναι δομημένα γύρω από την εξυπηρέτηση των τεραστίων συμφερόντων τους σε γεωστρατηγικό-ενεργειακό επίπεδο. Είναι γεγονός πως η τωρινή εμπόλεμη κατάσταση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την υπεράσπιση του Συριακού έθνους.

Κανείς δεν γνωρίζει εάν και πότε θα σταματήσει ο πόλεμος στην Συρία. Ούτε και πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση σχετικά με την μεταπολεμική εποχή και τον συσχετισμό των δυνάμεων, στην Μέση Ανατολή. Ο Πούτιν είναι σε θέση να σταματήσει τον πόλεμο στην Συρία. Εν τούτοις δεν το κάνει.

Aπο το 2017 αναφέρω ότι η αγορά της πρώτης συστοιχίας S 400 έναντι 2.5 δισεκατομμυρίων με το 55% του ποσού της σύμβασης να καλύπτεται από Ρωσικά δάνεια, επιτρέπει την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι δεσμοί Ρωσίας και Τουρκίας είναι πολύ ισχυροί.

Εδώ και χρόνια υπογραμμίζω ότι όσο η Τουρκία αγοράζει πυραύλους S 400, υποβρύχια από την Μόσχα, κατασκευάζει πυρηνικά εργοστάσια με Ρωσική συνδρομή και τεχνολογία, ότι ο πρόεδρος Πούτιν θα συνεχίσει να παραμένει σχεδόν παθητικός θεατής της Τουρκικής εισβολής. Μεγάλο ερωτηματικό παραμένει έστω και σε θεωρητικό επίπεδο ο νέος πλανητάρχης Βλαντιμίρ Πούτιν, και τι θα αποφασίσει σχετικά με το μέλλον της μαρτυρικής Συρίας. Δυστυχώς μετά από 4 χρόνια από την Τουρκική εισβολή, ο Πούτιν προτιμά τον Ερντογάν και την Τουρκία, από την Συρία του Ασσάντ. Ρωσία και Τουρκία διατηρούν γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές σχέσεις εκατοντάδων ετών.

Η Ανατολική Μεσόγειος φλέγεται από την τεράστια πολεμική σύγκρουση, καθώς έχουμε έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο, σε μικρότερη μορφή στην Συρία. Και εξαιτίας της αναβίωσης, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από την Τουρκία του Ρ. Τ. Ερντογάν, είναι απόλυτη ανάγκη να δούμε προσεκτικά τις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν, για την μοιρασιά του υπάρχοντος ορυκτού πλούτου και τις αλλαγές των συνόρων.

Η σύγκρουση των πολιτισμών ανάμεσα σε Χριστιανισμός-Ισλάμ που επιδιώκουν οι νεοταξίτες, είναι προ των πυλών και χρειαζόμαστε δίπλα μας, τον μοναδικό μας σύμμαχο κατά την σύγχρονη εποχή. Τον Φιλέλληνα Μπασάρ Ασσάντ.

Ήδη βιώνουμε την δόμηση των αιτίων της σύγκρουσης, με την μαζική κατά γενική παραδοχή εισβολή του Ισλάμ στην Ελλάδα και την αποχριστιανοποίησή της. Ο θρησκευτικός πόλεμος που θα ξεκινήσει, θα είναι ίσως ο μεγαλύτερος όλων των εποχών.

Κλείνοντας να τονίσουμε ότι μετά τις δηλώσεις του Μπένετ, την σκυτάλη πήρε ο Έλληνας πρωθυπουργός : "Βλέπουμε μια απαράδεκτη επιθετικότητα στην ξηρά αλλά και τις θαλάσσιες ζώνες της Κύπρου." Ποια όμως η αξιοπιστία του όταν καταγγέλει την επιθετικότητα Τουρκίας και νομιμοποιεί επιθετικότητα Ισραήλ; H ταύτιση Ελλάδας Κύπρου με τα ισραηλινά συμφέροντα είναι επικίνδυνη καθώς την ώρα που επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο στις διαφορές τους με Τουρκία στηρίζουν επιθετικότητα Ισραήλ στην περιοχή που καταπατά κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και αποφάσεις Συμβουλίου Ασφαλείας.