Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2021

Θοργαμά οι διαχρονικοί και μεγαλύτεροι εχθροί του έθνους.

"Οὕτω δή τοι τό γε τῆς πόλεως γενναῖον καὶ ἐλεύθερον βέβαιόν τε καὶ ὑγιές ἐστιν καὶ φύσει μισοβάρβαρον, διὰ τὸ εἰλικρινῶς εἶναι Ἕλληνας καὶ ἀμιγεῖς βαρβάρων. οὐ γὰρ Πέλοπες οὐδὲ Κάδμοι οὐδὲ Αἴγυπτοί τε καὶ Δαναοὶ οὐδὲ ἄλλοι πολλοὶ φύσει μὲν βάρβαροι ὄντες, νόμῳ δὲ Ἕλληνες, συνοικοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ᾽ αὐτοὶ Ἕλληνες, οὐ μειξοβάρβαροι οἰκοῦμεν, ὅθεν καθαρὸν τὸ μῖσος ἐντέτηκε τῇ πόλει τῆς ἀλλοτρίας φύσεως. ὅμως δ᾽ οὖν ἐμονώθημεν πάλιν διὰ τὸ μὴ ἐθέλειν αἰσχρὸν καὶ ἀνόσιον ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας βαρβάροις ἐκδόντες. ἐλθόντες οὖν εἰς ταὐτὰ ἐξ ὧν καὶ τὸ πρότερον κατεπολεμήθημεν, σὺν θεῷ ἄμεινον ἢ τότε ἐθέμεθα τὸν πόλεμον· καὶ γὰρ ναῦς καὶ τείχη ἔχοντες καὶ τὰς ἡμετέρας αὐτῶν ἀποικίας ἀπηλλάγημεν τοῦ πολέμου οὕτως, ‹ὥστ᾽› ἀγαπητῶς ἀπηλλάττοντο καὶ οἱ πολέμιοι. ἀνδρῶν μέντοι ἀγαθῶν καὶ ἐν τούτῳ τῷ πολέμῳ ἐστερήθημεν, τῶν τε ἐν Κορίνθῳ χρησαμένων δυσχωρίᾳ καὶ ἐν Λεχαίῳ προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ δὲ καὶ οἱ βασιλέα ἐλευθερώσαντες καὶ ἐκβαλόντες ἐκ τῆς θαλάττης Λακεδαιμονίους· ὧν ἐγὼ μὲν ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκω, ὑμᾶς δὲ πρέπει συνεπαινεῖν τε καὶ κοσμεῖν τοιούτους ἄνδρας."

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197).

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82

https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=109

Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού, η οποία τον σκότωνε αργά και σταθερά. 

Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος ξεψυχούσε μαζί με την Αιγυπτιακής προελεύσεως θρησκεία του. Η αρχαία θρησκεία, παρέσυρε στον όλεθρο τον Ελληνισμό πολιτισμό. Είναι επίσης ιστορικά αποδεδειγμένο, πως ο ετοιμοθάνατος Ελληνισμός διασώθηκε από τον Χριστιανισμό. 

Αναστήθηκε στην κυριολεξία ο Ελληνισμός, ενώ παράλληλα η αρχαία θρησκεία, κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας τους, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα, με δίκες-καταδίκες «περί αθεΐας», και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, κλπ. Όπως είναι γνωστό, το 1519 π. Χ. εισέβαλαν στην Ελλάδα, οι ορδές των αλλοδαπών από την Αίγυπτο. 

Αυτοί oι αλλοδαποί κατέκτησαν τους Έλληνες, με άγριες σφαγές, και συστηματική γενοκτονία. Τους αφαίρεσαν τις περιουσίες, και τους μετέβαλαν σε δούλους όπως ήταν οι είλωτες στην Σπάρτη. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο, και έκλεψαν τα «ιερά» τους, τα οποία χρησιμοποίησαν πλέον για την δική τους θρησκεία. 

Στην μυθολογία-ιστορία, αναφέρονται πολλοί χρησμοί του Φοινικικού μαντείου, για χιλιάδες-φοβερές θυσίες, στους «θεούς»-δαίμονες, της αρχαίας θρησκείας. Αμέτρητα ήταν τα αθώα θύματα, κυρίως αγνοί νέοι. Τα άτυχα παιδιά, θυσιάστηκαν από τους αιμοσταγείς-αλλοδαπούς ιερείς του παγανισμού, με εντολή του Δελφικού ιερού. 

Οι πόλεμοι των Ελλήνων κατά των βαρβάρων και οι φονικοί εμφύλιοι ήταν ο βασικός στόχος των σατανιστών ιερέων. 

Από κάθε πόλεμο απαιτούσαν ως θέληση του Ιουδαίου δαίμονα Απόλλωνα την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλεις ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων Περσών. 

Πίσω από τους φονικότατους πολέμους, ήταν το έθνος το οποίο επιβουλεύεται από το 1519 π.Χ. τον Ελληνισμό.

Η έννοια του αμυντικού πολέμου στο διεθνές δίκαιο αφορά την πολεμική εμπλοκή μεταξύ των εθνών. Η χρήση όπλων ανάγεται ιστορικά στην αρχαιότητα και προηγείται της εμφάνισης των εθνών-κρατών. Η νόμιμη άμυνα επιτρέπεται και είναι δίκαιη όταν τεθούν σε κίνδυνο οι βασικές ανθρώπινες αξίες η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η τιμή, η επιβίωση και η ζωή.

Τo πώς ορίζεται η έννοια του δικαίου, διαφέρει ανάλογα με τις θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές πεποιθήσεις ενός έθνους, στα πλαίσια μιας ορισμένης ιστορικής περιόδου. Επίσης δύο αντικρουόμενες εκδοχές για τα αίτια του πολέμου,  είναι λογικό να παρουσιασθούν ως δίκαιες. με αξιόπιστα επιχειρήματα επιχειρήματα από την κάθε πλευρά.

Οι πόλεμοι αποδοκιμάζονταν εν μέρη στην αρχαία Ελλάδα, εν τούτοις η νομι­μότητα τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Oι αρχαίες Ελληνικές πόλεις έδιναν μεγάλη βαρύτητα στις αιτίες για την προσφυγή σε πόλεμο. Δυστυχώς αιτία για τον Τρωικό πόλεμο ήταν οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας.

Πότε έγινε και πως επιβίωσαν κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ανάμεσα στους δύο οικουμενικούς πολιτισμούς ; 
 
Ο πόλεμος Ελλήνων και Τρώων ήταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, καθώς πολέμησαν οι δύο υπερδυνάμεις της αρχαίας εποχής μεταξύ τους. Οι δύο υπερδυνάμεις πολέμησαν για θρησκευτικές και εν συνεχεία για πολιτιστικές-οικονομικές αιτίες. 
 
Γεωστρατηγικά έχουμε ένα ευρύτατο πολιτικό-στρατιωτικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στα δύο έθνη. Οι δύο υπερδυνάμεις της εποχής ανταγωνίζονταν για τα πρωτεία στην Μεσόγειο, την Ευρώπη και την Ασία. Σε αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο δίχως αύριο, όπως αποδείχτηκε ο νικητής θα έμενε για πάντα ισχυρός και ο ηττημένος θα περιοριζόταν στην Ευρώπη και στην Μεσόγειο. 

Για αυτό όλους τους επόμενους αιώνες οι Φοίνικες χρησιμοποίησαν όλη τους την δολιότητα, εις βάρος των Ελλήνων. Μετά τους Ηρακλειδείς-Δωριείς που πρώτοι κατέκτησαν την Φοινικική Τροία, ήταν η σειρά των Αχαιών και των άλλων φυλών να υπερασπιστούν το Ελληνικό έθνος.  

Οι βασικότερες αιτίες πολέμου ήταν θρησκευτικής και πολιτιστικής φύσεως. Οι πόλεμοι αυτοί ήταν η συνέχεια των 
προηγούμενων Ελληνοτρωικών πολεμικών συγκρούσεων, από την ημέρα που οι Φοίνικες εισέβαλαν και κατέκτησαν την Ελλάδα το 1519 π,Χ. 

ΤΡΟΙΑ Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.

 
Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί ήρθαν εκ νέου σε σύγκρουση. 
 
Από τα πανάρχαια χρόνια δύο ήταν και είναι οι παγκόσμιοι πολιτισμοί, που συγκρούονται για την κυριαρχία στον πλανήτη. Ο Ελληνικός πολιτισμός του φωτός, της ηθικής, των Ηρώων, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της λογικής, της δικαιοσύνης, ο οποίος είναι για το καλό της ανθρωπότητας. Αντιθέτως ο Ιουδαϊκός πολιτισμός, κατά γενική ομολογία είναι σκοτεινός, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφανίσει τον Ελληνικό, για να κυριαρχήσει και να επιβάλει το παγκόσμιο κράτος. 

Διαχρονικά όταν επικρατεί ο πολιτισμός των Ελλήνων, η Χριστιανική ηθική, το μηδέν άγαν και το μέτρον άριστον, το έθνος μεγαλουργεί-επιβιώνει, ανάλογα με την εποχή. Στον αντίποδα όταν επικρατεί στην Ελλάδα, ο Φοινικικός-Ιουδαϊκός έχουμε παρακμή-σήψη, σεξουαλική διαφθορά, οικονομική εξαθλίωση, κοινωνικές αδικίες, εμφυλίους και γενοκτονίες. 

Από τα πανάρχαια χρόνια όλοι οι λαοί που πιστεύουν στον Εωσφόρο, έχουν κοινές θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και σεξουαλικές πεποιθήσεις. Σφαγές, κλοπές, εμπρησμοί, βιασμοί, σκλάβωμα γυναικών, σοδομισμοί, καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες, τατουάζ, σκουλαρίκια στον αφαλό για τις γυναίκες. Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη, πανάρχαια θεώρηση, ενός άλλου πολιτισμού του Φοινικικού, ο οποίος εκφράζει την κοινωνία του κέρδους, της απόλυτης κυριαρχίας στην οικονομία. Δημιουργεί ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη.
 
Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε δυο βασικά αξιώματα, τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή και την εξέλιξή της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και από την άλλη η Ιουδαϊκή-Φοινικική Βακχική λατρεία. 

Η λογική σκέψη, οι επιστήμες και το πάθος για την ζωή, συνθέτουν το βασικό υπόβαθρο της ανθρώπινης σκέψης. Τα παραπάνω δυο βασικά στοιχεία, τα οποία ήταν και είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. 

Εδώ και αιώνες συγκρούονται ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και ο Ιουδαϊκός, με προεξέχων τον Φρυγικό θεό Σαβάζιο, που αργότερα ονομάστηκε Διόνυσος, ως θεός των παρά φύση σεξουαλικών πράξεων. Από την μία πλευρά οι Έλληνες της λογικής, του φωτός, του μέτρου και του πολιτισμού. Από την άλλη οι Φοίνικες και ο Σαβάζιος-Διόνυσος, ήταν και είναι οι εκφραστές, του αχαλίνωτου σεξουαλικού πάθους, της μανίας και των έντονων συναισθημάτων. 

Οι δυο παγκόσμιοι πολιτισμοί συγκεντρώνουν δυο διαφορετικές κοσμοθεωρίες, δυο αντίθετες απόψεις, δύο διαφορετικά αξιώματα για την ζωή. Οι αντίθετες αυτές δυνάμεις-ιδεολογίες, προσπαθούν να επικρατήσουν στην πολιτική, στον στρατό, την οικονομία, στις επιστήμες, στις τέχνες, στους θεσμούς, την ηθική την κοινωνία και τα έθνη. 

Ειδικότερα το Ελληνικό έθνος στο πέρασμα των αιώνων, είναι δημιούργημα τόσο του Ελληνικού φιλοσοφικού πνεύματος, όσο και του Διονυσιακού (Φοίνικες-παγανισμός). 

Τον Ελληνικό πολιτισμό αποτελούν η ορθή παιδεία-Φιλοσοφία, η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η αυτοσυγκράτηση, και η γαλήνη. Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα, το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα, του ανθρώπου, και η εύθυμη πλευρά της ζωής.

Η Ελληνική αγωγή ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά, και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. 

Tο Διονυσιακό στοιχείο καθηλώνει το Ελληνικό έθνος και τους Έλληνες, στο επίπεδο των ζώων και στον πρωτογονισμό, ενώ το Ελληνικό πνεύμα, εξυψώνει και βοηθά, με τα ανώτερα και ευγενέστερα δημιουργήματα του. Ο περιορισμός του Ελληνικού έθνους στην μητροπολιτική Ελλάδα και την Μικρά Ασία κατά τους αρχαίους χρόνους, δημιούργησε μια συμπαγείς εθνική και θρησκευτική ομοιογένεια-ενότητα. 

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΦΟΙΝΙΚΩΝ. 

Πρώτοι “χειρών αδίκων” ξεκίνησαν τις εχθροπραξίες οι Φοίνικες παγανιστές, εάν και εφόσων η αρπαγή μιας γυναικώς είναι αδίκημα. Αυτά μας αναφέρει ο Πατέρας της παγκόσμιας και της Ελληνικής Ιστορίας, ο Μέγας Ηρόδοτος. Οι Φοίνικες ως ναυτικός λαός, έκαναν εμπόριο και για αυτό ταξίδευαν σε ολόκληρη την Μεσόγειο πουλώντας τα εμπορεύματα τους.

Ανάμεσα στις πόλεις τις οποίες επισκέφτηκαν ήταν και το Ελληνικό εκείνη την εποχή Άργος, που ήταν η πρώτη από της πόλεις της Ελλάδας. Ανάμεσα στις γυναίκες, που πήγε να δει, τις πραγμάτειες τους, ήταν και η κόρη του βασιλιά, η Ιώ. Όσο εκείνη διάλεγε, τι να αγοράσει, οι Φοίνικες συνεννοήθηκαν μεταξύ τους, την άρπαξαν, την έσυραν στο πλοίο τους και έφυγαν για την Αίγυπτο.

Οι Έλληνες σε αντίποινα για την αρπαγή της Ιώς, πήγαν στην Φοινίκη, και απήγαγαν την κόρη του βασιλιά, την Ευρώπη. Όμως οι αρπαγές δεν σταμάτησαν. Στην συνέχεια οι πρόγονοι μας απήγαγαν την μεγαλύτερη μάγισσα όλων των εποχών, όταν πήγαν με την Αργώ στην Αία της Κολχίδας. Όταν τέλειωσαν τις επιχειρήσεις τους, “άρπαξαν” την κόρη του βασιλιά, την Μήδεια, και έφυγαν. Ο βασιλιάς έστειλε κήρυκες στην Ελλάδα, ζητώντας ικανοποίηση και την κόρη του πίσω. 

Οι Έλληνες απάντησαν πως δεν τους δόθηκε ικανοποίηση για την αρπαγή της Ιώς, οπότε κι αυτοί δεν είχαν καμιά υποχρέωση προς εκείνον. Αυτά αναφέρει ο Ηρόδοτος, ότι είναι η Περσική άποψη για την Αργοναυτική εκστρατεία.

Μια γενιά αργότερα, διηγούνται οι Πέρσες, ο Πάρις θέλησε να αρπάξει και εκείνος μια γυναίκα από την Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν αντίποινα. Κατά τους Πέρσες, η αρπαγή των γυναικών είναι πράξη αδίκων και η βιασύνη για εκδίκηση πράξη ανόητων. Οι γνωστικοί δεν νοιάζονται, καθώς είναι φανερό, πως εάν δεν το ήθελαν και οι ίδιες οι γυναίκες, δεν θα τις άρπαζαν. 

Ο Πάρις όμως ατύχησε διότι αν και πήρε την Σημιτικής καταγωγής ωραία Ελένη, η οποία ήταν από το ίδιο έθνος με εκείνον, εν τούτοις οι Έλληνες την ζήτησαν πίσω !! Αυτός τους απάντησε ότι δεν την δίνει καθώς και εκείνοι δεν επέστρεψαν την Μήδεια. (1)

Οπότε έγινε πόλεμος με τους Έλληνες. Με όλα αυτά, οι Πέρσες δικαιολογούσαν τις εκστρατείες του Δαρείου και του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας: ότι έγιναν σε αντίποινα για την άλωση της Τροίας. Για την προαιώνια έχθρα μεταξύ των δύο λαών, αιτία μεταξύ άλλων ήταν και οι αρπαγές των γυναικών. Ανάμεσα σε αυτές και δύο πολύ μεγάλες μάγισσες. Επίσης όλοι οι λαοί Πέρσες, Ρωμαίοι και άλλοι, δικαιολογούσαν τις επιθέσεις τους ενάντια στους αρχαίους Έλληνες ως αντίποινα για την νίκη των προγόνων μας, στο Φοινικικόν Ίλιον. 

Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΕΛΕΝΗΣ. (1)

Η εκτός γάμου κόρη του Αιγύπτιου-δαίμονα Δία, και της Λήδας, η διαβόητη μοιχαλίδα, η ωραία Ελένη, ήταν γνωστή μάγισσα-φαρμακεύτρια, και έριχνε μαγικά φίλτρα, στα κρασιά των εραστών της, πριν από τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια. Είναι πλέον γνωστό, και ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι όλες οι μεγάλες μάγισσες τα αρχαία χρόνια, ασκούσαν μεταξύ άλλων και την σεξουαλική μαγεία. 

Επιδίδονταν με μεγάλη μανία και πάθος σε οποιαδήποτε παρά φύση σεξουαλική πράξη προσβάλει στον μέγιστο βαθμό τον θεό δημιουργό του Αριστοκλή, και των τριών Ιεραρχών. Οι πράξεις αυτές είναι οι σοδομισμοί, τα στοματικά, οι καταπόσεις, το ταυτόχρονο σεξ μιας γυναίκας με πολλούς παρτενέρ, οι αιμομιξίες, το σεξ με το ίδιο φύλο, οι παιδεραστίες κλπ.
Με όλες αυτές τις επαίσχυντες πράξεις, διαλύθηκαν και κατέρρευσαν ολόκληρες αυτοκρατορίες και πολλά έθνη, από την αρχαιότητα ως σήμερα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η σημερινή κατάντια της σύγχρονης Ελλάδος.

Όλα τα έθνη, τα οποία πιστεύουν στον Εωσφόρο από τα αρχαία χρόνια μέχρι και την σύγχρονη εποχή, έχουν την ίδια πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές σεξουαλικές πεποιθήσεις, με παρά φύσιν πράξεις.  
 
Όπως είναι πλέον γνωστό καθώς το έχουν και οι ίδιοι ομολογήσει, μέσα από αυτές τις σεξουαλικές διαστροφές, αντλούν μεγάλες δυνάμεις για να κάνουν όλων των ειδών τις μαγείες.  


Η Ελένη υπήρξε η αφορμή για να γίνει ο δεύτερος Τρωικός πόλεμος. Εν τούτοις, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που πολέμησαν, οι Έλληνες και οι Τρώες. Ο πρώτος Τρωικός πόλεμος έγινε σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή, από τους Ηρακλειδείς-Δωριείς, οι οποίοι πρώτοι κατέκτησαν την Τροία (Αριστοκλής-Νόμοι). Τον Αριστοκλή επιβεβαιώνουν και άλλοι μεγάλοι αρχαίοι σχετικά με την πρώτη άλωση της Τροίας, από τους Ηρακλειδείς.

Ο Έλληνας Θησέας θεωρούσε ότι δεν έχει καμία αξία το γεγονός ότι ήταν Ήρωας και Βασιλιάς, από την στιγμή που δεν είχε για σύζυγο του, την ωραία Ελένη. Για αυτό απήγαγε την Σημιτικής καταγωγής Ελένη, και την πήγε στην Αττική. Όταν την ωραία Ελένη θα την απαγάγει ο μέγας Έλληνας Θησέας, αμέσως θα εισβάλουν, οι Σημιτικής καταγωγής Διόσκουροι στην Αττική, την οποία ισοπέδωσαν-κατέστρεψαν, για να την πάρουν πίσω. Η ωραία Ελένη ήταν η αδελφή τους.Πριν να αποχωρήσουν από την Αττική οι Διόσκουροι, έβαλαν και δικό τους βασιλιά, τον Μενεσθέα. 

Στον αντίποδα όταν την ωραία Ελένη οι ομοεθνείς και ομόθρησκοι τους οι Τρώες, τότε τα αδέλφια της, Κάστωρ και Πολυδεύκης, δεν θα πάνε με τους υπόλοιπους Έλληνες να πολεμήσουν.

Οι δωδεκαθειστές ποιητές και μυθογράφοι σε αυτήν την περίπτωση αναφέρουν φαιδρές αιτιάσεις, καθώς τα δύο αδέλφια ξεκίνησαν δήθεν μόνα τους με προορισμό την Τροία και “βούλιαξε” το πλοίο τους. Όμως οι Σημίτες-Φοίνικες ήταν ναυτικός λαός και ήξεραν πάρα πολύ καλά από θάλασσες και ναυτιλία.

Επίσης οι διόσκουροι ήταν τόσο καλοί ναυτικοί, για αυτό τους είχαν και ως προστάτες θεούς, των ναυτικών, οι δωδεκαθειστές. Αν είναι ποτέ δυνατόν, οι προστάτες των ναυτικών στην αρχαία Ελλάδα, να “έχασαν” τον δρόμο για την Τροία !!! Κατά την πρώτη απαγωγή της Ελένης, οι διόσκουροι θα εισβάλουν με θανάσιμο μίσος, ενάντια στους Έλληνες της Αττικής, και θα ισοπεδώσουν τα πάντα. Μέχρι την μητέρα του Έλληνα Θησέα, την πήραν για σκλάβα !!!

Αντίθετα κατά την δεύτερη απαγωγή της Ελένης, δεν δέχονται να πολεμήσουν, δίπλα στους Έλληνες και ενάντια στους Τρώες, για να πάρουν πίσω την αδελφή τους. Οι Τρώες ήταν Σημιτικής καταγωγής και φυσικά φανατικοί λάτρεις του εωσφορικού δωδεκαθέου.  (1)

Συνεπώς ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης δεν υπήρχε καμία περίπτωση να επιτεθούν στους ομόθρησκους- ομοεθνείς τους.
Η διέλευση από τα Στενά των Δαρδανελίων ήταν σημαντικό στρατηγικό πέρασμα. Εξασφάλιζε το εμπόριο ανάμεσα στην Μαύρη θάλασσα και την Μεσόγειο, αλλά μέσω των πλωτών ποταμών που εκβάλλουν στον Εύξεινο Πόντο. Επίσης επικοινωνούσε με την Δυτική, Κεντρική, και Ανατολική Ευρώπη. Η Τροία έλεγχε τα Στενά. Δεν υπήρξε λαός της Ανατολικής Μεσογείου που να μην συνέρρευσε σε αυτό το πέρασμα. 

H ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΓΙΣΣΑ-ΘΕΟΥΡΓΟΣ ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ. 

Η Ελένη ήταν η κόρη του Τυνδάρεω. Σε ηλικία δώδεκα ετών, την έκλεψε ο πρώτος της εξάδελφος. Στην συνέχεια την απήγαγε ο ‘Έλληνας Θησέας.  

Ο πατέρας της Ελένης αποφάσισε να την παντρέψει την κόρη του, με σκοπό μην ξαναπέσει θύμα απαγωγής. Κατόπιν προσκλήσεως  έσπευσαν στο παλάτι όλοι οι Αχαιοί πρίγκιπες ως υποψήφιοι σύζυγοι. Η Ελένη επέλεξε τον Μενέλαο. Ο Μενέλαος ήταν  ο πιο πλούσιος και ο πιο αφελής. Εκείνη την εποχή ο Μενέλαος ήταν μαζί με τον αδελφό του τον Αγαμέμνονα, οι πιο ανυπάκουοι στα Φοινικικά ιερατεία. 

Δέκα χρόνια κράτησε ο ευτυχισμένος γάμος της Ελένης και του Μενέλαου. Μαζί με τον Μενέλαο απέκτησαν μια κόρη, την όμορφη Ερμιόνη. Σε κάποια χρονική στιγμή φτάνει στην Σπάρτη, ο πρίγκηπας από το Ίλιον. Ο Πάρις ήταν γιος του βασιλιά της Τροίας, και πήγε στην Σπάρτη να πάρει το «έπαθλο» που του είχε υποσχεθεί η εωσφορική-"θεά" Αφροδίτη. Κάποια άλλη εκδοχή αναφέρει πως ήρθε να ανταποδώσει την επίσκεψη που του είχε κάνει ο Μενέλαος. 

Ο Πάρις αν και ήταν παντρεμένος με τη νύμφη Οινώνη και είχε έναν γιο, εν τούτοις εγκατέλειψε την οικογένεια του. Ο Μενέλαος τον υποδέχθηκε με βασιλικές τιμές. Λίγες μέρες αργότερα άφησε εντολή στην Ελένη να φροντίζει τον καλεσμένο τους, γιατί ο εκείνος έπρεπε να πάει στην Κρήτη, για να παραστεί στην κηδεία του παππού του. Η Ελένη με τον Πάρη, βρήκαν την ευκαιρία και έφυγαν με τους θησαυρούς του Μενελάου για την Φοινικική Τροία. 

Προς το τέλος του πολέμου η θεουργός Ελένη ήταν η πρώτη που αντιλαμβάνεται την παγίδα του Δούρειου Ίππου. Ως ισχυρή μάγισσα ήταν η μόνη που γνώριζε ποιοι ήταν κρυμμένοι μέσα στο ξύλινο άλογο. Την νύχτα τρέχει ολομόναχη μπροστά στο παράξενο- ξύλινο  αφιέρωμα και καλεί τους αρχηγούς με τα μικρά τους ονόματα.  Εν τούτοις δεν αποκάλυψε απολύτως τίποτα στους Τρώες και τους άφησε να αφανιστούν. Η Ελένη μετά από 10 χρόνια ήξερε καλά τις αντιδράσεις των συμπατριωτών της, καθώς και ποιοι κρύβονταν μέσα στον Δούρειο Ίππο. Στο τέλος του πολέμου η μάγισσα-θεουργός Ελένη, είναι η απόλυτη νικήτρια και παράλληλα παίρνει το πιο υποταχτικό ύφος που ταιριάζει σε μία άπιστη σύζυγο, λέγοντας στον Μενέλαο, ότι “ήταν δύσκολο να αντισταθεί στην θέληση των θεών”, καθώς η Αφροδίτη την “έριξε”, στην αγκαλιά του Πάρη. 

Η Ελένη ήταν μια από τις πολύ γνωστές μάγισσες-φαρμακεύτριες, των αρχαίων χρόνων, καθώς έριχνε μαγικά φίλτρα, στα κρασιά των ξετρελαμένων από πάθος για εκείνη, εραστών της, πριν από τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια. Οι μεγάλες μάγισσες τα αρχαία χρόνια, ασκούσαν την σεξουαλική μαύρη μαγεία και συμμετείχαν  με πάθος, σε όλα τα σεξουαλικά όργια, για να αποκτήσουν, δύναμη και εξουσία, από τους Αιγύπτιους και τους Φρυγικούς δαίμονες. 

Έχοντας πλήρη συναίσθηση της υψηλής καταγωγής της, ως Ελληνοφοινικικής προελέυσεως και απόγονος κατά το ήμισυ των Δωριέων-Ηρακλειδών, ήταν σε θέση να αψηφά τους νόμους χωρίς συνέπειες. Παράλληλα ήταν σε θέση να προκαλεί καταστροφικά πράγματα για τους άλλους. 

Η μεγάλη Μάγισσα, διάλεξε για σύζυγο τον ήσυχο Μενέλαο, τον οποίο μπορούσε να εξουσιάζει με ευκολία και όχι τον πολυμήχανο Οδυσσέα. Τόσο η Ελένη όσο και η Κλυταιμνήστρα, με βάση καλά οργανωμένο σχέδιο παντρεύονται συζύγους από τον αντίπαλο και πολεμόχαρο οίκο των Ατρειδών. Οι Ατρείδες είχαν ανατρέψει τους συγγενείς, των δύο γυναικών, τους Ηρακλείδες εκδιώκοντας τους μακριά. 

Έπαιξε ένα σατανικό πολιτικό παιχνίδι, σε βάρος του συζύγου της, και του οίκου των ανυπάκουων Ιουδαίων-Ατρειδών στην νέα τάξη πραγμάτων (Φοινικικό δωδεκάθεο), παρασύροντας και τους υπόλοιπους Αχαιούς σε μια εθνική περιπέτεια, που τελικά ανέτρεψε και διέλυσε τους Ατρείδες, και ισχυροποίησε τους Έλληνες Δωριείς-Ηρακλειδείς. 

Λίγο αργότερα από την πτώση της Τροίας και μετά τον θάνατο της Ελένης, έχουμε την κάθοδο των Δωριέων-Ηρακλειδών, από την Πίνδο στην Πελοπόνησο, οι οποίοι δεν άφησαν τίποτε όρθιο στο πέρασμά τους, καίγοντας και ξεθεμελιώνοντας τα πλούσια Ατρειδικά παλάτια. Η Κλυταιμνήστρα και η Ελένη, με την αριστοκρατική καταγωγή και τον απέραντο πλούτο, περιφρονούν τους συζύγους, τους οποίους παντρεύτηκαν βάση σχεδίου. Η Ελένη έπαιξε διπλό πολιτικό παιχνίδι, και στήριξε και τις δύο πλευρές, ως Ελληνίδα-Ιουδαία που ήταν.

Ο πατέρας της ιστορίας, o Ηρόδοτος αναφέρει στο έργο του Κλειώ (56-57), ότι οι Δωριείς, διωκόμενοι από την Πελοπόνησο, αρχικά κατοικούσαν στην Φθιώτιδα. Την εποχή του βασιλιά Δώρου, οι Δωριείς διωκόμενοι από τους αλλοδαπούς Καδμείους, πήγαν στις πλαγιές της Όσσας, και του Ολύμπου, στην χώρα που ονομάζεται Ιστιαιώτιδα. Από εκεί τους κυνήγησαν οι αλλοδαποί βάρβαροι οι Καδμείοι, για αυτό αναγκάστηκαν, να πάνε στην Πίνδο. 

Όσοι από τους Δωριείς παρέμειναν στην Μακεδονία, έγιναν γνωστοί με το όνομα έθνος Μακεδνό, δηλαδή Μακεδόνες. Οι υπόλοιποι Δωριείς, αποφάσισαν να περάσουν στην αντεπίθεση, με σκοπό να πάρουν πίσω τα εδάφη τους, από τους αλλοδαπούς σκλάβους Σημιτικής-Φοινικής καταγωγής. Οι Έλληνες Δωριείς (Ηρακλειδείς) κατάλαβαν ότι εξαιτίας της υποχωριτικότητας τους, θα είχαν πάρα πολύ άσχημο τέλος, από τους αλλοδαπούς σκλάβους του παγανισμού. Αντιλήφθηκαν οι Δωριείς, ότι η Πίνδος, δεν θα ήταν ο τελικός τους προορισμός. 

Αυτό διότι οι αλλοδαποί Καδμείοι είχαν σκοπό να τους καταδιώξουν, μέχρι να τους πετάξουν μέσα στον Δούναβη. Τότε οι Έλληνες Δωριείς, αποφάσισαν να σταθούν στο ύψος τους, και σταμάτησαν, να πολεμήσουν, για να κερδίσουν πίσω τις ζωές τους, και την πατρίδα τους.

Αυτή ήταν η γνωστή κάθοδος των Δωριέων. Στην ανύψωση του ηθικού, για την αντεπίθεση των Δωριέων, συνέβαλε και η νίκη των Ελλήνων, επί των βάρβαρων Φοινικικής καταγωγής Τρώων, όπως μας αναφέρει ο Ισοκράτης στο έργο του, Ελένης Εγκώμιον. «Εξαιτίας αυτής της νικηφόρου εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροία, επήλθε τόσο μεγάλη μεταβολή, ώστε ενώ προηγουμένως οι βάρβαροι, που ζούσαν δυστυχισμένοι στους τόπους τους, και ο Δαναός, ενώ έφυγε από την Αίγυπτο, κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος ο Σιδώνιος έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες αποίκησαν τα νησιά και ο Πέλοπας κυρίευσε την Πελοπόνησο, οι μετά από αυτού του πολέμου, το γένος μας γνώρισε τόση ακμή, ώστε κατάφερε να αφαιρέσει από τους βάρβαρους μεγάλες πόλεις και τεράστιες εδαφικές εκτάσεις» (Ισοκράτης Ελένης εγκώμιον 68 – 69), στο τέλος του έργου, τελευταία παράγραφος.

ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΩΡΙΕΙΣ ΣΤΗΝ
ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ;

Ο μεγάλος Ρήτορας Ισοκράτης σχετικά με τους Ηρακλειδείς-Δωριείς, αναφέρει ότι όταν πέθανε, ο Ηρακλής, οι γιοί και οι απόγονοί του, οι λεγόμενοι Ηρακλείδες, φοβούμενοι μήπως τους δολοφονήσει ο Σημιτικής καταγώγης Ευρυσθέας*, ο σφετεριστής του Θρόνου των Αργείων, κατέφυγαν στην Στερεά Ελλάδα.

Όμως ο Ευρυσθέας πήγε στην Στερεά, για να τους βρει, και να τους σκοτώσει, φοβούμενος μήπως γυρίσουν, οι Ηρακλειδείς και του πάρουν την βασιλεία. Ωστόσο οι Αθηναίοι βοήθησαν τους Ηρακλείδες και σκότωσαν τον Ευρυσθέα.

Στην συνέχεια οι Ηρακλείδες μαζί με Δωριείς κατέβηκαν από την Β. Ελλάδα και την Πίνδο, στην Πελοπόννησο, και κατέλαβαν όλες σχεδόν τις πόλεις της Πελοποννήσου ( Σπάρτη, Μεσσήνη, Άργος κλπ.) Αυτό έγινε διότι η περιοχή αυτή ήταν βασιλική κληρονομιά των Ελλήνων Δωριέων, των γιών του Ηρακλή. Ακολούθως οι Δωριείς εγκατέστησαν τους απόγονους του Ηρακλή στον Θρόνο και παρεμειναν στην πατρίδα τους. (Ισοκράτης, Αρχίδαμος 16 – 19). Οι Δωριείς που εισέβαλαν στην Πελοπόννησο, ήταν τρεις φυλές, οι Πάμφιλοι, οι Υλλείς και οι Δυνάμεις.

Μόλις οι Δωριείς κατέλαβαν την Πελοπόννησο, οι Ηρακλείδες την μοίρασαν μεταξύ τους, με κλήρο διαιρώντας την σε τρία μέρη: Το Άργος, δόθηκε στον Τήμενο,την Μεσσήνη, έλαβε ο Κρεσφόντης και την Λακεδαίμονα πήραν τα δυο αδέλφια Ευρυσθένης και Πρόκλης. Στους δυο τελευταίους ανήγαγαν την καταγωγή τους, οι βασιλιάδες της Σπάρτης και γι αυτό, άλλωστε, ήταν δύο στον αριθμό.

Μετά την καταστροφή των Μυκηνών και της Τίρυνθας από τους εισβολείς, το Άργος έγινε η βάση των εξορμήσεων, του Δωρικού ήρωα Τέμενου, απόγονου του Ηρακλή. Ήταν ο μεγαλύτερος των τριών αδελφών, του Κρεσφόντη και Αριστόδημου, οι οποίοι κυρίευσαν την Πελοπόννησο. Οι γιοι και οι γαμπροί του διαδοχικά Δειφόντης, Φάλκης, Κεισος, κατέλαβαν την Τροιζήνη, Επίδαυρο, Αίγινα, Σικυών και Φλιούντα, οι οποίες έγιναν Δωρικές αποικίες.

Οι Δωριείς μέχρι να καταλάβουν την Πελοπόννησο προκειμένου να επανέλθουν οι Ηρακλείδες στον θρόνο του Άργους, αλλά και για να βρουν οι Δωριείς καλύτερες συνθήκες ζωής σε σχέση με τα μέρη που έμεναν στα βουνά του Ολύμπου, και τις Πίνδου, έκαναν αρκετές επιχειρήσεις. Αυτές της πολεμικές επιχειρήσεις, τις έκαναν οι Ηρακλειδείς Κρεσφόντης, Τέμενος και Αριστόδημος. Ο Αριστόδημος πέθανε στην Ναύπακτο, χτυπημένος από κεραυνό, αφήνοντας πίσω τα παιδιά του, Ευρυσθένη και Πρόκλη.

Εκείνοι πέρασαν τον κόλπο και αποβιβάστηκαν στην Αχαΐα, όπου και πολέμησαν νικώντας τον άρχοντα της Πελοποννήσου, Τισαμένη. Όταν η Δωρική φαλαγγα έφθασε στην περιοχή της Λακωνίας και της Μεσσήνας, επικεφαλής ήταν ο Κρεσφόντης, ο οποίος κατοίκησε την εύφορη πεδιάδα της Πάμεσου. Οι Ηρακλειδείς ήταν ιδαιτέρως μισητοί, από τους αλλοδαπούς παγανιστές, για αυτό και τους κατεδίωξαν τόσο πολύ άγρια, καθώς ήταν οι πρώτοι Έλληνες, οι οποίοι, κατέκτησαν την Σημιτική-Φοινικική Τροία.

Ένα πολύ σημαντικό γεγονός ήταν η συμμετοχή των Ελλήνων Σπαρτιατών στον Τρωικό πόλεμο. Επίσης υψίστης ιστορικής σημασίας, ήταν και τα ακόλουθα ιστορικά γεγονότα, τα οποία μας επιβεβαιώνουν ότι οι Σπαρτιάτες δεν υπήρξαν ποτέ Ιουδαϊκή φυλή.  

Με το τέλος της μάχης των Πλαταιών, ο στρατηγός Παυσανίας, κατευθύνθηκε στην Φοινικική Θήβα. Ο Έλληνας στρατηγός Παυσανίας απαίτησε να του παραδώσουν τους προδότες, οι οποίοι ήταν αρχηγοί των Φοινίκων της Θήβας και πολέμησαν με τους ομόθρησκους τους Πέρσες, ενάντια στους Έλληνες. Οι αρχηγοί των Φοινίκων ήταν ο Τιμηγενίδης και ο Ατταγίνης. 

Όμως οι υπόλοιποι Φοίνικες της Θήβας αρνήθηκαν στον Παυσανία, την παράδοση των ομοεθνών τους. Μάλιστα οι δολοπλόκοι Φοίνικες χρησιμοποίησαν και την προσφιλή τους διαχρονική τακτική, σε μια απέλπιδα προσπάθεια τους να αποφύγουν την παράδοση των αρχηγών τους. Για αυτό πρότειναν στον Σπαρτιάτη Παυσανία, ένα πολύ υψηλό χρηματικό ποσό, με σκοπό να τον εξαγοράσουν, ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες. 

Όπως ήταν φυσικό ο στρατηγός Παυσανίας διότι ήταν γνήσιος Έλληνας αρνήθηκε την πρόταση των Φοινίκων- δωδεκαθειστών για δωροδοκία. Τότε αναγκάστηκαν να παραδώσουν στον Ήρωα Σπαρτιάτη Στρατηγό, τους Σημίτες αρχηγούς. 

Ένας εκ των αρχηγών ο Ατταγίνης ο οποίος πολέμησε μαζί με τους Πέρσες ενάντια στους Έλληνες, επέτυχε να διαφύγει κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων του Παυσανία με τους Φοίνικες-παγανιστές της Θήβας.

Ο Έλληνας Παυσανίας οδήγησε τους προδότες Φοίνικες παγανιστές στην Κόρινθο, όπου τους εκτέλεσε για εσχάτη Προδοσία. Αυτός ήταν ένας ακόμη πολύ σοβαρός λόγος για τον οποίο τον είχαν κατηγορήσει άνανδρα-προδοτικά και θανατώθηκε, ως κοινός εγκληματίας, ο Παυσανίας από το Φοινικικό ιερατείο.

Εάν ο Ήρωας-Σπαρτιάτης Στρατηγός Παυσανίας ήταν προδότης-Ιουδαίος και χρηματιζόταν, τότε θα αποδεχόταν την πρόταση να πάρει το υψηλό χρηματικό ποσό που του πρότειναν οι Σημίτες της Θήβας ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες αρχηγούς τους. Ο μεγάλος Παυσανίας σε σχέση με τους άλλους δύο Έλληνες αρχηγούς των Περσικών πολέμων, είχε κάνει ένα ακόμη μεγάλο επίτευγμα. 

Αυτό ήταν η θανάτωση των αρχηγών της Θήβας οι οποίοι πολέμησαν μαζί με τους υπόλοιπους Φοίνικες της Θήβας ενάντια στους Έλληνες κατά την μάχη των Πλαταιών. Επίσης εάν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες και Παυσανίας ήταν "Ιουδαίοι" θα πολεμούσαν στο πλευρό των Περσών και των Σημιτών της Θήβας στην μάχη των Πλαταιών. Ακόμη ο Εθνικός Ήρωας Λεωνίδας και οι 300 Σπαρτιάτες δεν θα έπεφταν στις Θερμοπύλες και οι Δωριείς Σπαρτιάτες-Λάκωνες, δεν θα είχαν εκδιωχθεί από την Πελοπόννησο, δεν θα συμμετείχαν στην κάθοδο των Δωριέων, και δεν θα συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο εάν ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής. Η συμμετοχή των Σπαρτιατών στον Τρωικό πόλεμο καταρίπτει τις Σημιτικές-Τουρκικές μυθοπλασίες περί Ιουδαϊκής καταγωγής.  

O πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, μεταξύ των δύο πολιτισμών (Ελληνικός-Φοινικικός-Ιουδαϊκός, ήταν ο Τρωικός. Ο πρώτος πόλεμος των δύο παγκόσμιων πολιτισμών σε επίπεδο υπερδυνάμεων έγινε την εποχή του αυτοκράτορα Ηράκλειου ανάμεσα στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και στην Περσία των Σασσανιδών. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα των Σημιτών είναι η Ρωμαϊκή-Σημιτική αυτοκρατορία. Όπως είναι γνωστό, όσοι Σημίτες-Τρώες, σώθηκαν μετά τον πόλεμο, κατέφυγαν στην Ιταλία. (1) (2)

Ο πρώτος Τρωικός πόλεμος έγινε σύμφωνα με τον Πλάτωνα, από τους Ηρακλειδείς-Δωριείς, οι οποίοι πρώτοι κατέκτησαν την Τροία (Πλάτων-Νόμοι). Τον Πλάτωνα επιβεβαιώνουν και άλλοι μεγάλοι αρχαίοι σχετικά με την πρώτη άλωση της Τροίας, από τους Ηρακλειδείς.  

Κλείνοντας για όσους δεν γνωρίζουν όταν οι Έλληνες συγκεντρώθηκαν στην Αυλίδα για πρώτη φορά, έκαναν θυσίες στους “θεούς” και έπειτα ξεκίνησαν να πλέουν για τη Τροία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, σταμάτησαν στην Μυσία, η οποία είχε για βασιλιά τον Τήλεφο. 

Νομίζοντας πως είναι η Τροία, οι Αχαιοί ξεσηκώθηκαν για να πολεμήσουν. Στην μάχη που ακολούθησε ο Αχιλλέας πολέμησε γενναία με τον Πάτροκλο καθώς σκότωναν πολλούς στρατιώτες του Τήλεφου. Αλλά και ο ίδιος ο Τήλεφος σκότωσε πολλούς Αχαιούς ανάμεσα τους και τον Θέρσανδρο, τον γιο του Πολυνείκη ο οποίος είχε πάρει μέρος στην δεύτερη πολιορκία της Θήβας μαζί με τους υπόλοιπους επίγονους. Κατά την διάρκεια της μάχης, ο Αχιλλέας κυνήγησε τον Τήλεφο. Εκείνος φοβισμένος το έβαλε στα πόδια όμως μπλέχτηκε σε ένα κλήμα αμπελιού και έπεσε. 

Για αυτό Αχιλλέας κατάφερε να τον πληγώσει στον μηρό με ένα κοντάρι που ο κένταυρος Χείρωνας του είχε δώσει. Όμως ακόμα και πληγωμένος ο Τήλεφος κατάφερε να αναγκάσει τους Αχαιούς να αποσυρθούν από τη Μυσία. Κατά την διάρκεια του γυρισμού, το καράβι του Αχιλλέα όπως και όλων των Αχαιών έπεσε σε θαλασσοταραχή. Όταν οι Έλληνες ξαναγύρισαν στις πατρίδες τους, ήταν πάρα πολύ ταλαιπωρημένοι. 

Εν συνεχεία ανασυντάχτηκαν και τελικά έφτασαν, στο Σημιτικό Ίλιον.
ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

 Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω την στήλη, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό : Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός, ιστορική γνώση, για την δημιουργία Ελλήνων ανώτατης ποιότητας. Ακόμη προτείνω την εφαρμογή του άρθρου 120 παρ. 4 του Ελληνικού συντάγματος, την κατάργηση των κομμάτων και την αλλαγή πολιτεύματος. 

Χιλιάδες παιδιά, αθόρυβα, και σε χαμηλούς τόνους, εδώ και αρκετά χρόνια, ακολουθούν αυτόν τον συνδυασμό. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση μας να εξουσιάζει. Από το σωτήριο έτος 1995 έχω την τιμή να είμαι ο μοναδικός Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος έχει ως προστάτη Άγιο, τον αυτοκράτορα Pallida Mors Saracenorum (Άγιος Αργαλέος).

ΤΡΟΙΑ Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.



http://ofis66.blogspot.com/2017/05/blog-post_9.html

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα

Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ. 

[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν.

Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού. 

(1) «Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία».  (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν  στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου  και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)

(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες.

Οι Ισραηλινές και οι Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες παρουσιάζουν τους Σπαρτιάτες ως Ιουδαίους και τον Κάδμο και τους Φοίνικες-Σημίτες ως Έλληνες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου