H Aυγούστα που έσωσε το Ελληνικό έθνος από βέβαιο αφανισμό έζησε στην Μυτιλήνη.
Ορθοδοξία-γεωστρατηγική και ιστορία. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος (Γεωστρατηγικός αναλυτής).
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Ζ ΑΓΙΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.
Η πιο σημαντική Ελληνίδα μετά την Αγία Ελένη έζησε την εποχή της εικονομαχίας. Η εικονομαχία ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος όλων των εποχών, στην ιστορία του Ελληνισμού. Να περάσουμε να δούμε κάτω υπό ποιες συνθήκες έζησε η μεγάλη Ελληνίδα.
ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ.
Τεσσαρακονταπήχυς (Σαραντάπηχος) ονομαζόταν ο Ιουδαίος από την Τιβεριάδα, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της αιρέσεως της Εικονομαχίας, και ταυτόχρονα υπήρξε αυτοκρατορικός σύμβουλος του Λέοντα Γ, του Ίσαυρου. Από την ημέρα πού έγινε αυτοκρατορικός σύμβουλος ο Ιουδαίος Σαραντάπηχος, καθιερώθηκαν οι Σημίτες ως πολιτική τάξη στην διοίκηση της αυτοκρατορίας.
Την εποχή που ήταν χαλίφης ο Γιεζίδ Β, πηγαίνει μια ομάδα Ιουδαίων και του αναφέρει ότι είναι “προφήτες”-αστρολόγοι.
Στην συνέχεια είπαν οι Ιουδαίοι στον Χαλίφη Γιεζίδ ότι αν ήθελε μεγάλες δόξες και να είναι χαλίφης για πολλά χρόνια, η λύση είναι μόνον μια. Θα έπρεπε να απαγορέψει την λατρεία των ιερών εικόνων του Χριστού, των Αγίων και της Παναγίας, από όλους τους υπηκόους του χαλιφάτου.
Ο Γιεζίδ τους πίστεψε για αυτό απαγόρευσε την προσκύνηση των ιερών εικόνων, από τους Χριστιανούς υπηκόους του. Όμως μετά από 2,5 έτη πέθανε, αντί να ζήσει πολλά χρόνια, με μεγάλες δόξες, όπως του είχαν “προφητεύσει” οι Εβραίοι.
Στον θρόνο των Ισμαηλιτών ανεβαίνει ο γιος του Χαλίφη, ο Χισάμ, ο οποίος έβγαλε διαταγή να πιάσουν τους Εβραίους “προφήτες”. Οι Εβραίοι όμως επέτυχαν να περάσουν τα σύνορα του Χαλιφάτου και να διαφύγουν.
Δυστυχώς οι Χριστομάχοι συνέχισαν της δολοπλοκίες, περί καταργήσεως της λατρείας των εικόνων, μέχρι να εντοπίσουν το κατάλληλο άτομο, ώστε να κάνει πράξη τα σχέδια τους.
Στα πλαίσια αυτού του σκοπού πηγαίνουν στα Ελληνοαραβικά σύνορα, σε έναν άγνωστο εκείνη την εποχή στρατιώτη, τον Λέων, για να του “προφητεύσουν” ότι αυτός θα γίνει σίγουρα αυτοκράτορας των Ελλήνων-Ρωμαίων.
Επίσης του επισήμαναν ότι όταν γίνει Βασιλιάς, θα τον επισκεφτούν, για να του ζητήσουν μια και μόνον εξυπηρέτηση.
Πράγματι ο Λέων γίνεται αυτοκράτορας, με την αμέριστη υποστήριξη τους και οι ίδιοι Εβραίοι πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη, να τον συναντήσουν. Όταν τους δέχτηκε ο Λέων, οι Εβραίοι του είπαν ότι δεν θέλουν χρήματα, παλάτια, δόξες και τιμές, σε αντάλλαγμα που του “προφήτευσαν ” ότι θα γινόταν αυτοκράτορας. Το μόνο πράγμα που του ζήτησαν ήταν να απαγορεύσει, από τους Χριστιανούς, την λατρεία των ιερεών εικόνων. Όντος ο Λέων Γ απαγόρευσε την προσκύνηση των εικόνων.
Ο Λέων μαζί με τους Εβραίους είναι η αιτία για να ξεκινήσει ο φοβερότερος εμφύλιος στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους (117 έτη). Ένας εμφύλιος ο οποίος απείλησε να διαλύσει την αυτοκρατορία σε θρησκευτικό-πνευματικό,
Σε περίπτωση που δεν είχαν δημιουργήσει, αυτήν την θανατηφόρα μάστιγα-αίρεση, είναι απολύτως βέβαιον ότι το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, θα βρισκόταν σε εποχή ακμής όχι επί της Μακεδονικής Δυναστείας, αλλά επί Κωνσταντίνου του Πέμπτου και της δυναστείας των Ισαύρων. Ο Λέων Γ ήταν ένας αυτοκράτορας που ανέβηκε στον θρόνο, με την υποστήριξη των παγανιστών Ιουδαίων,\ της νέα τάξης.
Με τον θάνατο του Λέοντα του τρίτου στις 18 Ιουνίου του 741 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος γίνεται μονοκράτορας.
Ήταν συνειδητός εικονομάχος γιατί η προσωπικότητα του είχε διαμορφωθεί σε αυστηρά εικονομαχικό περιβάλλον και η εικονομαχία, η οποία άρχισε το 726 και τελείωσε το 843, αποτελούσε για εκείνον προσωπική θρησκευτική πεποίθηση. Επί της βασιλείας του, η ένταση της διαμάχης εικονομάχων και εικονολατρών κορυφώθηκε. Παρά το ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος έπεσε στην παγίδα του θρησκευτικού εμφυλίου, κατάφερε να υπερασπιστεί την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο από τους εξωτερικούς εχθρούς, απαλλάσσοντας την Ελλάδα προσωρινά από τους αιώνιους διώκτες.
Ήταν τόσο μεγάλα τα μαρτύρια των Ελλήνων από τους Βουλγάρους που έσφαζαν, βίαζαν, έκαιγαν, έπαιρναν Έλληνίδες για σκλάβες, που την εποχή του Μιχαήλ του Α Ραγκαβέ όπου είχε πλέον αποκατασταθεί προσωρινά η λατρεία των εικόνων, οι απελπισμένοι κάτοικοι της Βασιλεύουσας- Κωνσταντινουπόλεως, που στην πλειοψηφία τους ήταν εικονολάτρες, πήγαιναν στον τάφο του εικονομάχου Κωνσταντίνου του Ε, παρακαλώντας με προσευχές, λιτανείες, λειτουργίες να αναστηθεί, για να κυνηγήσει εκ νέου τους Βούλγαρους και να τους γλυτώσει από τα αβάσταχτα μαρτύρια που τους είχαν βρει από τον βάρβαρο τουρκικό αυτό λαό.
Η θανάσιμη κατάρα της εικονομαχίας ελάχιστα έλειψε να διαλύσει το κράτος. Όλες οι αιρέσεις είχαν πάντοτε έδρα την Μικρά Ασία. Αρχηγούς της εικονομαχικής αίρεσης, θεωρούσαν οι πατριάρχες Γερμανός και Ταράσιος τον επίσκοπο Νακολείας Κωνσταντίνο και τον Ιουδαίο από την Τιβεριάδα, τον Σαρατνάπηχο. Οι αιρέσεις προέρχονταν από τα ανατολικά σύνορα, οι λαοί που συνόρευαν με την Ελλάδα φρόντιζαν να μας πολεμούν όχι μόνον με τα όπλα αλλά δημιουργώντας και θρησκευτικές εμφύλιες διαμάχες.
Ο Κωνσταντίνος ο Ε έκανε φοβερές διώξεις στους Έλληνες χριστιανούς εικονολάτρες. Το 762 μ.Χ. έχουμε την πρώτη εκτέλεση Έλληνα υπηκόους γιατί λάτρευε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων. Το 765 μ.Χ. η μεμονωμένη βία γενικεύτηκε ,μια χωρίς προηγούμενο βία εναντίον των Ελλήνων εικονολατρών .
Μεταξύ άλλων θανατώνεται ο ηγούμενος της Μονής Αυξεντίου Στέφανος. Τον Αύγουστο του επομένου έτους καλόγεροι υποχρεώθηκαν να παρελάσουν μέσα στον ιππόδρομο. Τέσσερις μέρες αργότερα 19 στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι ταπεινώθηκαν δημόσια. Από αυτούς άλλοι εκτελέστηκαν, άλλους τους τύφλωσαν και τους εξόρισαν αφαιρώντας τους όλα τα αξιώματα.
Πρωτοπαλίκαρο στις διώξεις των εικονολατρών ήταν ο στρατηγός του θέματος των Θρακησίων Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Ήταν φανατικός εικονομάχος, με εντολή του αυτοκράτορα, διέλυσε τα Μοναστήρια της Μικράς Ασίας και έσφαξε πολλούς μοναχούς.
Σύμφωνα με τον Θεοφάνη ο Λαχανοδράκων, εκποίησε όλα τα μοναστήρια, ανδρικά και γυναικεία, και όλα τα ιερά σκεύη, βιβλία και ζώα και όση περιουσία είχαν και το αντίτιμο τους το έδωσε στο βασιλιά. Όσα βιβλία βρήκε γραμμένα από μοναχούς και πατέρες τα έκαψε. Εάν κάποιος είχε κρυμμένο λείψανο αγίου, το έκαιγε κι αυτό και τιμωρούσε τον κάτοχο του ως ασεβή. Πολλούς μοναχούς σκότωσε με το μαστίγωμα, άλλους με ξίφος και αναρίθμητους τύφλωσε. Άλλους, τους αλείφε με λάδι κεριού τα γένια, τους έβαζε φωτιά κι έτσι τους έκαιγε τα πρόσωπα και τα κεφάλια κι άλλους τους εξόριζε αφού τους βασάνιζε πολύ.
Τελικά δεν άφησε σε όλη την επαρχία του ούτε έναν εικονολάτρη ιερέα. Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς που μισεί το αγαθό, του έγραψε τις ευχαριστίες του. Ανάγκασε χιλιάδες μοναχούς να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ιταλία απειλώντας τους ότι ή θα αποσχηματισθούν και θα παντρευτούν ή θα τυφλωθούν και θα εξοριστούν. Κατά τους διωγμούς των εικονομάχων, οι εικονόφιλοι κατέφυγαν προς τα νησιά του Αιγαίου πελάγους, το Άγιον Όρος, την Κάτω Ιταλία-Σικελία ιδρύοντας καινούρια μοναστικά κέντρα, παίρνοντας μαζί τους λείψανα αγίων, ιερά κειμήλια και εικόνες όπως τη μεταφορά της πανίερης εικόνας της Παναγίας της Προυσιώτισσας από την Προύσα της Βιθυνίας στην περιοχή της σημερινής Μονής Προυσσού στην Ευρυτανία.
Ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων κυριολεκτικά οργίασε, βάζοντας καλόγερους να παντρεύονται καλογριές με το ζόρι, όπως και καλόγερους να φιλούν δημόσια μοναχές. Έκαιγε τα γένια των μοναχών και ιερέων. Εκποιούσε τις περιουσίες των μοναστηριών και έκαιγε χειρόγραφα από τις μονές. Οι ίδιοι όμως άνθρωποι, ο Κωνσταντίνος ο Ε και ο στρατηγός Μ. Λαχανοδράκων όταν χρειάστηκε, υπερασπίστηκαν στο ακέραιο την αυτοκρατορία από τους εξωτερικούς εχθρούς (Βούλγαρους, Άραβες).
Ως αρχιστράτηγος επέτυχε να αντιμετωπίσει, με επιτυχία τους Σαρακηνούς και να εκστρατεύσει εναντίον τους, ως επικεφαλής των Μικρασιατικών Θεμάτων, κατευθύνθηκε, για την Γερμανικεία της Συρίας ωστόσο δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν, έκαναν επιδρομές στην γύρω περιοχή αιχμαλωτίζοντας πολλούς Σύριους (Μονοφυσίτες), τους οποίους εγκατέστησε στην Θράκη. Τον επόμενο χρόνο τα Αγαρηνά στρατεύματα κινήθηκαν εκ νέου εναντίον των Ρωμαίων εδαφών και έφθασαν μέχρι το Δορύλαιο, το οποίο πολιόρκησαν. Ο Μιχαήλ με επιτυχημένες ενέργειες, εξανάγκασε τους Άραβες, να εγκαταλείψουν την πολιορκία.
Η επόμενη στρατιωτική επιτυχία του, αναφέρεται το 780 μ.Χ., όταν κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής των Αράβων
, κατάφερε να αιφνιδιάσει τους επιδρομείς, ενώ το επόμενο έτος, υποχρέωσε σε υποχώρηση τους Ισμαηλίτες, οι οποίοι είχαν εισβάλει στην περιοχή της Καππαδοκίας, χωρίς να χρειαστεί να δωθεί μάχη. Το 781 ο Λαχανοδράκων κινήθηκε πάλι επικεφαλής μεγάλης δύναμης, εναντίον των Αράβων εισβολέων στο πέρασμα των Αδάτων. Ο Άραβας επικεφαλής όμως απέφυγε τη σύγκρουση, με τους Έλληνες-Ρωμαίους.
Οι πρόγονοι μας περιορίστηκαν στην σύλληψη Σύριων αιχμαλώτων, τους οποίους μετέφεραν ξανά στη Θράκη, και εξανάγκασαν την Αγαρηνή πλευρά να συνάψει ειρήνη. Ο Μιχαήλ ήταν ανάμεσα στους σωτήρες στρατηγούς, ο οποίος έδωσε σημαντικές μάχες, για την απόκρουση των Αράβων και των Βουλγάρων. Παραλληλα όμως, ήταν ανάμεσα στους μεγάλους αιρετικούς Χριστομάχους, καθώς έκαψε και σκότωσε μοναχούς-μοναχές.
Ακόμη κατέστρεψε μοναστήρια και έκαψε τα ιερά βιβλία, εικόνες κλπ. Πάντοτε θα έχει τον σεβασμό μας, για τα μεγάλα επιτεύγματα του και ταυτόχρονα θα μας προκαλεί θλίψη-οργή, για ότι έπραξε ενάντια στην Ορθοδοξία.
Ο Μιχαήλ Λαχανοδράκων ήταν από τα πολλά πρόσωπα της Ελληνικής-Ρωμαϊκής ιστορίας που είχε δύο πλευρές (Θετική και αρνητική). Εκείνη την εποχή, εξαιτίας του υψηλού ηθικού, και πολιτιστικού επιπέδου, λόγω της Ορθοδοξίας και του Αρχαίου-Ελληνικού πολιτισμού, ακόμη και οι συνομωσίες-προδοσίες, είχαν όρια τις περισσότερες φόρες.
Για αυτό ο Λέων Γ., ο Κωνσταντίνος Ε, και ο Μιχαήλ Λαχανδράκων, υπερασπίστηκαν, στο ακέραιο την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, από τους εξωτερικούς εχθρούς. Ενδεικτικό ήταν, ότι ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων, σκοτώθηκε σε μεγάλη ηλικία, στο πεδίο της μάχης, ενάντια στους Βούλγαρους.
Βλέπουμε εδώ για πολλοστή φορά, ότι όλοι οι μεγάλοι- Έλληνες ηγέτες είχαν θετικά και αρνητικά στην διακυβέρνηση τους. Οι μόνοι, οι οποίοι έχουν μόνον αρνητικά, είναι οι προδότες-αλλοδαποί πολιτικοί, από την στημένη μεταπολίτευση, μέχρι και σήμερα (1973-2019 μ.Χ.). Ο Έλληνας βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος, ήταν τόσο χαρισματικός στρατιωτικός ώστε ο Ελληνικός αυτοκρατορικός στρατός του είχε υπερβολική αγάπη, λατρεύοντας τον σαν ημίθεο. Σε αυτές τις φοβερές συνθήκες έζησε η Αγούστα Ειρήνη, η Αθηναία, η οποία είχε νυμφευθεί τον Ελληνοχάζαρο Λέοντα Δ, υιό του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε..
Δύο φορές έγινε στην παγκόσμια ιστορία η αναστήλωση των ιερών εικόνων, και τις δυο φορές την αναστήλωση, την έκαναν δύο γυναίκες. Μια πολύ ηθική γυναίκα, κράτησε όρθια την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Καταλυτικό ρόλο στην αποκατάσταση, των Ιερών Εικόνων εικόνων, και την σωτηρία της αυτοκρατορίας, διαδραμάτισε η Ειρήνη, η Αθηναία.
Για αυτό διαχρονικά θα πρέπει ανάλογα με την ηθική, την παιδεία, και τις ικανότητες τους, όλες οι γνήσιες Ελληνίδες να έχουν σημαντικούς ρόλους, και θέσεις.Τα επιτεύγματα της αυτοκράτειρας Ειρήνης, έφεραν το γυναικείο φύλο στο απόγειο του.
Εκείνη την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο η Ειρήνη, υπήρχαν αρκετοί γενναίοι και έξυπνοι άνδρες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών, για να προστατέψουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εν τούτοις δεν επέτυχαν να αποκαταστήσουν την λατρεία των Ιερών Εικόνων. Ότι δεν έκαναν πολλές χιλιάδες γενναίοι-ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί, το κατόρθωσε μια γυναίκα, η Αυγούστα Ειρήνη.
Το επίτευγμα της Ειρήνης δεν ήταν καθόλου τυχαίο, καθώς υπήρχε υψηλότατο θρησκευτικό υπόβαθρο, ενώ μας δείχνει το πόσο ηθικές και θεοσεβούμενες ήταν τότε όλες οι Ελληνίδες, ώστε να είναι σε θέση να επιτύχουν θαυμαστά πράγματα, και παράλληλα σωτήρια για το Ελληνικό έθνος. Δεν ήταν από σύμπτωση η Ελλάδα, κατά την μεσαιωνική εποχή, στην κορυφή του κόσμου, καθώς τα θεμέλια του έθνους τα οποία είναι οι ηθικές γυναίκες, και οι γυναίκες με παιδεία αποτελούσαν, την συντριπτική πλειοψηφία.
Οι ενέργειες της αυτοκράτειρας Ειρήνης δείχνουν το τεράστιο ηθικό και πολιτιστικό υπόβαθρο και ότι ακόμη και οι άνθρωποι οι οποίοι υπέπεσαν σε σφάλματα, η αμαρτήματα, ήταν σε θέση να κάνουν πάρα πολύ σημαντικά πράγματα για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
Σημαντικό είναι ότι μέσα από την Χριστιανική ηθική η Αυγούστα Ειρήνη, και οι περισσότερες γυναίκες, βίωσαν πιο έντονα τα θρησκευτικά συναισθήματα, από τους άνδρες, με αποτέλεσμα μια γυναίκα και μόνον, να είναι σε θέση να δώσει τέλος στον πιο θανατηφόρο εμφύλιο όλων των εποχών για το Ελληνικό έθνος.
Οι περισσότερες Ελληνίδες γυναίκες εκείνη την εποχή ήταν εικονόφιλες. Αυτό είναι ένα ακόμη ενδεικτικό στοιχείο. Σε αυτό τον πιο σημαντικό ρόλο, έπαιξε η ορθή-πίστη στον Σωτήρα-Ιησού Χριστό, η μονογαμία εφ όρου ζωής, και οι κατά φύσιν ερωτικές πράξεις, των γυναικών αυτών. Κοινά χαρακτηριστικά όλων εκείνων των γυναικών ήταν η ισχυρή πίστη, η μοναγαμία και τα χρηστά ήθη.
Η Ειρήνη διακρινόταν για την ηθική, την παιδεία και την μεγάλη ομορφιά της. Όλα αυτά τα στοιχεία ήταν απαραίτητα για να γίνει μια γυναίκα αυτοκράτειρα κατά τον Μεσαίωνα, στην κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου.
Το όνομά της είναι συνδεδεμένο με την πρώτη και καταλυτική αναστήλωση των εικόνων, που θεσπίστηκε από την Ζ Οικουμενική σύνοδο. Με αυτήν την ενέργεια της έσωσε την Ορθοδοξία και την αυτοκρατορία από βέβαιο αφανισμό. Μετά τον θάνατο του βασιλιά Λέοντα η Ειρήνη ανέλαβε την κηδεμονία του δεκάχρονου Κωνσταντίνου ΣΤ΄.
Ήταν εικονόφιλη ενώ είχαν βρεθεί και εικόνες στο προσκέφαλο της. Τότε ο αυτοκράτορας πεθερός της ο Κωνσταντίνος ο Ε, την επέπληξε σφοδρότατα, και διέκοψε κάθε επαφή μαζί της. Λίγες μέρες μετά την ανάρρηση του γιου της στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο, εξουδετέρωσε μία απόπειρα εικονομάχων αρχόντων να ανεβάσουν στον θρόνο τον ετεροθαλή αδελφό του Λέοντα Δ΄, τον καίσαρα Νικηφόρο. Μετά από αυτό η βασίλισσα υποχρέωσε όλους τους γιους του Κωνσταντίνου Ε΄, να περιβληθούν το ιερατικό σχήμα.
Αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Ειρήνη είχε αρχίσει η προσπάθεια γiα την αποκατάσταση των εικόνων. Τον Αύγουστο του 784, ο πατριάρχης Παύλος παραιτήθηκε, επικαλούμενος τύψεις συνειδήσεως γιατί συνέπραξε με εικονομάχους βασιλείς. Νέος πατριάρχης εξελέγη ο λαϊκός μέχρι τότε Ταράσιος, γραμματέας της Ειρήνης, ο οποίος αποδέχθηκε την εκλογή, υπό τον όρο σύγκλησης οικουμενικής συνόδου, η οποία και αποφασίστηκε.
Η νέα σύνοδος ορίστηκε να αρχίσει τις συνεδριάσεις της στις 17 Αυγούστου του 786 στον ναό των Αγίων Αποστόλων. Αστάθμητος παράγοντας υπήρξαν οι εικονομάχοι στρατηγοί, και ο Ελληνικός-αυτοκρατορικός στρατός, που εμφορούνταν από εικονομαχικό πνεύμα. Οι εικονομάχοι στρατηγοί αντέδρασαν βίαια και ματαίωσαν τις εργασίες της συνόδου. Όλοι αυτοί οι στρατιωτικοί ήταν πιστοί στον Κωνσταντίνο Ε, τον οποίο λάτρευαν ως ημίθεο για τις επιτυχίες του εναντίον των Βουλγάρων και των Αράβων.
Η ΠΑΝΕΞΥΠΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ.
Η Ειρήνη στα πλαίσια της αποκαταστάσεως των Ιερών εικόνων, έστειλε τον Σταυράκιο στην Θράκη για να στρατολογήσει νέο στρατό, από εικονολάτρες Χριστιανούς. Έπειτα διακήρυξε την ανάγκη εκστρατείας ολοκλήρου του αυτοκρατορικού στρατού εναντίον των Αγαρηνών.
Η βασίλισσα πήρε μαζί της τα καλύτερα τάγματα της βασιλικής φρουράς, και βγήκε από την Πόλη για να περάσουν δήθεν στην Ασία, αυτή, η αυλή και τα τάγματα.
Εκεί αφόπλισε τα εικονομαχικά στρατεύματα με την πρόφαση ότι θα περάσουν απέναντι να συζητήσουν τις λεπτομέρειες, για το πως θα “ηγηθεί” στην εκστρατεία ενάντια στους Άραβες.
Τελικά χιλιάδες γενναίοι στρατιώτες, έπεσαν θύματα της ακαταμάχητης γοητείας, και της ηθικής, της Ελληνίδας βασίλισσας. Την ίδια ώρα ο στρατός του Σταυράκιου εισερχόταν στην Πόλη, από τις πύλες της Θράκης. Τα πιστά στην εικονομαχία τάγματα διατάχτηκαν να διαλυθούν.
Με αυτόν τον τρόπο σταμάτησε την αιματοχυσία και τον πιο επικίνδυνο εμφύλιο στην Ελληνική ιστορία, ο οποίος απειλούσε με αφανισμό την αυτοκρατορία (Imperium Rōmānum). Παρά την διάλυση του εικονομαχικού στρατού, ο τόπος και ο χρόνος δεν θεωρήθηκαν κατάλληλοι για την συνέχιση των εργασιών της συνόδου και οι συνεδριάσεις της έγιναν στην Νίκαια της Βιθυνίας τον Μάιο του 787.
Η εικονόφιλη παράταξη επικράτησε πλήρως. Καταλύθηκε το κύρος της μέχρι τότε θεωρουμένης ως Ζ΄ Οικουμενικής συνόδου της Ιέρειας του 754, και αποφασίστηκε η αναστήλωση των εικόνων. Η Ειρήνη υπήρξε μία από τις πιο δυναμικές προσωπικότητες του μεσαίωνα μαζί με την Άννα Κομνηνή, την Ευδοκία-Αθηναΐς και την Υπατία. Σε όλη της την ζωή παρέμεινε μονογαμική-ηθική, εκκλησιαζόνταν συνεχώς, έκανε σημαντικό φιλανθρωπικό έργο και ανέγειρε ναούς.
Μέσα από όλα αυτά άντλησε τις δυνάμεις, για να κρατήσει όρθιο τον Ελληνισμό-Ορθοδοξία, στην πιο κρίσιμη ιστορική στιγμή μετά την Περσική επίθεση εναντίον της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί βασιλέως Ηρακλείου. Στα αρνητικά της Ειρήνης οι ενέργειες εναντίον του παιδιού της, του Βασιλιά Κωνσταντίνου του έκτου, κατόπιν παροτρύνσεων των αλλοδαπών συμβούλων της.
Μόλις απεβίωσε ο Λέων η βασίλισσα Ειρήνη ως Χριστιανή, είχε σαν πρώτο και μοναδικό στόχο την αποκατάσταση των εικόνων, ειδικά μετά από τον απίστευτο και τραγικό εμφύλιο, τον οποίο έζησε. Ένας εμφύλιος, ο οποίος κατέστρεφε πάρα πολύ άσχημα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος σε πνευματικό, ηθικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο.
ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ ΠΕΡΙ “ΕΡΒΡΑΙΚΗΣ” ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ.
Οι παγανιστές, κατηγορούν ψευδός την Ελληνίδα, Ειρήνη, ότι ονομαζόταν Σαραντάπηχου. Το Σαραντάπηχος είναι Εβραϊκό όνομα. Σαραντάπηχος ονομαζόταν, ο Ιουδαίος από την Τιβεριάδα, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της Εικονομαχίας, και ταυτόχρονα, υπήρξε και αυοκρατορικός σύμβουλος του Λέοντα Γ, του Ίσαυρου. Η αυτοκράτειρα Ειρήνη, η Αθηναία σε καμία των περιπτώσεων δεν ήταν Εβραία όπως την κατηγορούν ψευδός. Εάν ήταν Σημιτικής καταγωγής, δεν θα έκανε την αποκατάσταση των εικόνων, μέσα από την Ζ οικουμενική σύνοδο.
Επίσης εάν ήταν “Σημιτικής καταγωγής”, δεν θα την ανέτρεπαν από την εξουσία, οι Σημιτικής καταγωγής αξιωματούχοι, της πολιτικής αριστοκρατίας Κωνσταντινουπόλεως. Το επώνυμο της, δεν ήταν Σαραντάπηχου, όπως ισχυρίζονται ψευδέσταστα, οι πανάρχαιοι εχθροί των Ελλήνων, οι Φοίνικες-Σημίτες παγανιστές δωδεκαθειστές. Ότι έχει σχέση με τον Χριστό, τον Πλάτωνα και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το καταδιώκουν και το συκοφαντούν οι Σημίτες, και όλοι οι άλλοι εωσφορικοί λαοί. Ήταν τόσο πιστή Ελληνίδα-Χριστιανή η Ειρήνη, η οποία για να αποκαταστήσει την λατρεία των εικόνων, έθεσε σε σοβαρότατο κίνδυνο την υπόσταση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Ειρήνη, σταδιακά απομονώθηκε, από το προσωπικό της περιβάλλον και είχε επαφές μόνον με τους δύο ευνούχους, οι οποίοι ήταν οι προσωπικοί της σύμβουλοι. Δυστυχώς η αυτοκράτειρα Ειρήνη έπεσε θύμα των αλλοδαπών βασιλικών συμβούλων, με κατάληξη να τυφλώσει το παιδί της. Μετά την Ζ οικουμενική σύνοδο οι Σημίτες της πολιτικής αριστοκρατίας, είχαν ως αποκλειστικό σκοπό να ανατρέψουν την Ελληνίδα βασίλισσα Ειρήνη από τον Ρωμαϊκό θρόνο. Την ανατροπή της Ειρήνης, την επιθυμούσαν για να επαναφέρουν την εικονομαχία, και την απαγόρευση της λατρείας των ιερών εικόνων.
Παράλληλα ήθελαν να εκδικηθούν την Ελληνίδα Ειρήνη, και να την καταστρέψουν σε όλα τα επίπεδα, διότι αναστήλωσε της ιερές Εικόνες. Συνεπώς οι αλλοδαποί σύμβουλοι της Ειρήνης είχαν διπλό σκοπό. Σε περίπτωση που οι δύο ευνούχοι σύμβουλοι της Ειρήνης, δεν θα είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα προωθούσαν παράλληλα το εναλλακτικό σχέδιο με την Γερμανία και τον γάμο με τον Καρλομάγνο.
Τελικά επέτυχαν να την ανατρέψουν από τον Αυτοκρατορικό θρόνο. Αμέσως μετά την εξόρισαν στην νήσο Λέσβο. Εκεί έζησε δέκα χιλιόμετρα, έξω από την πρωτεύουσα του νησιού, την Μυτιλήνη, για δέκα μήνες, καθώς απεβίωσε από τις κακουχίες και την εγκατάλειψη, σε ηλικία 51 ετών. Όλους εκείνους τους μήνες επαιτούσε στην γύρω περιοχή, και με τα χρήματα που συγκέντρωσε, έχτισε το πρώτο κατά σειρά, μοναστήρι στις Καρυές.
Η ΑΥΓΟΥΣΤΑ ΕΞΟΡΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ.
Η εξόριστη στην Λέσβο βασίλισσα συνειδητοποίησε της αμαρτίες της. Στην Μυτιλήνη έκλαψε για πρώτη φορά και συνειδητοποίησε τον εγωϊσμό και τις αμαρτωλές πράξεις.
Έκλαψε και ταπεινώθηκε. Ενδεδυμένη το Αγιασμένο ράσο προσπάθησε να αναγεννηθεί πνευματικά Με τους αυτοκρατορικούς θησαυρούς προέβη στην ανέγερση Ιερών Ναών. Όταν επισκέφτηκε την Θερμή είδε όραμα την Υπεραγία Θεοτόκο η οποία τις είπε να χτίσει μοναστήρι της Καρυάς.
Η Αυγούστα έχτισε το μοναστήρι το οποίο εόρταζε στα Γενέθλια της Θεοτόκου. Η Μονή καταστράφηκε το Σωτήριο έτος 1235 από τους Σαρακηνούς. Στην ίδια θέση ξανακτίστηκε μοναστήρι το 1433 και καταστράφηκε κε νέου από τους Τούρκους το 1462, για να ξανακτιστεί το 1964 ως Ι.Μ. του Αγ. Ραφαήλ.
Στον χώρο του Μοναστηρίου η Ειρήνη φύτεψε έναν κλώνο καρυδιάς για τον αδικοχαμένο γιο της Κωνσταντίνο ΣΤ και τον πότιζε με τα δάκρυά της. Η καρυδιά έγινε θεόρατο ευλογημένο δέντρο και από μια πηγή βγαίνει αγίασμα μέχρι σήμερα.
Έχουν γίνει αναφορές ότι πολλοί άνθρωποι βρήκαν την υγεία τους.
Η αμαρτωλή βασίλισσα με την μετάνοια προς το τέλος του πολυτάραχου βίου της, φέρεται να απέκτησε ιδιότητες Αγίας, κατά την διαμονή της στην Θερμή της Λέσβου, χωρίς να είναι επισήμως αναγνωρισμένη ως Οσία από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκείνους που πραγματικά μετανοούν τους προστατεύει η δύναμη του Θεού.
Επίσης η Ελληνίδα Ειρήνη φέρεται να έχει χτίσει και τον Ναό της Παναγίας Τρουλωτής στους Πύργους Θερμής, με χρήματα που συγκέντρωσε επαιτώντας μετά από επιτίμιο που της επέβαλε ο πνευματικός της.
Με την ανέγερση του ναού προσπάθησε να ξεπλύνει το βαρύτατο αμάρτημα της συνομωσίας για τον σφετερισμό του Ρωμαϊκού θρόνου. Δυστυχώς το πραξικόπημα είχε άσχημη κατάληξη, καθώς φυλακίστηκε και τυφλώθηκε ο υιός της Κωνσταντίνος ΣΤ.
Όταν το 1235 καταστράφηκε από τους Ισμαηλίτες το γυναικείο μοναστήρι των Καρυών, οι μόνοι που έζησαν τους επόμενους αιώνες στην Θερμή ήταν οι ασκητές. Οι ασκητές ανέφεραν ότι : "Ο τόπος είναι αγιασμένος, γεμάτος αίματα και πόνους, βάσανα μαρτύρων και αθώων τον έχουν αγιάσει. Έζησαν και πέθαναν εδώ πρόσωπα που λογίζονται για σπουδαίοι και έχουν αγιάσει".
Γίνονται εδώ θαύματα και θεραπείες απίστευτες. Τρομερά θαύματα και σημεία ξεκαθάρισαν την μεγάλη αξία του τόπου έλεγε ο Γέροντας Ρουβήμ, ο οποίος έζησε το 1455 μ.Χ.
Ο Γέροντας έβλεπε επανειλημμένα σε οράματα την Ελληνίδα-Αυγούστα Ειρήνη, που του υποδείκνυε το σημείο που είχε χτίσει το παλαιό μοναστήρι.
Σε ένα από τα οράματα του Γέροντα η Ειρήνη είπε τα εξής : "Αύριο Κυριακή της Ορθοδοξίας, είναι η εορτή μου. Η Ειρήνη η Βασίλισσα είμαι. Πήγαινε στην Ναό της Παναγίας Τρουλωτής. να δώσεις στον ιερέα το όνομά μου, για να το μνημονέψει. Ειρήνης της πιστής Βασίλισσας και τελειωθείσης ως μοναχής.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω την στήλη, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό : Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός, ιστορική γνώση, για την δημιουργία Ελλήνων ανώτατης ποιότητας. Ακόμη προτείνω την εφαρμογή του άρθρου 120 παρ. 4 του Ελληνικού συντάγματος, την κατάργηση των κομμάτων και την αλλαγή πολιτεύματος.
Χιλιάδες παιδιά, αθόρυβα, και σε χαμηλούς τόνους, εδώ και αρκετά χρόνια, ακολουθούν αυτόν τον συνδυασμό. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση μας να εξουσιάζει. Από το σωτήριο έτος 1995 έχω την τιμή να είμαι ο μοναδικός Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος έχει ως προστάτη Άγιο, τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Β Φωκά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου