Τρίτη 24 Αυγούστου 2021

ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟY ΕΘΝΟΥΣ ; ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ.

 

Aπό τα πανάρχαια χρόνια καθιερώθηκαν οι Ιουδαίοι ως πολιτικοί του Ελληνικού έθνους. 





Τεσσαρακονταπήχυς (Σαραντάπηχος) ονομαζόταν ο Ιουδαίος από την Τιβεριάδα, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της αιρέσεως της Εικονομαχίας και ταυτόχρονα υπήρξε αυτοκρατορικός σύμβουλος του Λέοντα Γ, του Ίσαυρου. Από την ημέρα πού έγινε αυτοκρατορικός σύμβουλος ο Ιουδαίος Σαραντάπηχος, καθιερώθηκαν οι Σημίτες ως πολιτική τάξη στην διοίκηση της αυτοκρατορίας. 
 
Την εποχή που ήταν χαλίφης ο Γιεζίδ Β, πηγαίνει μια ομάδα Ιουδαίων και του αναφέρει ότι είναι “προφήτες”-αστρολόγοι.  

Στην συνέχεια είπαν οι Ιουδαίοι στον Χαλίφη Γιεζίδ ότι αν ήθελε μεγάλες δόξες και να είναι χαλίφης για πολλά χρόνια, η λύση είναι μόνον μια. Θα έπρεπε να απαγορέψει την λατρεία των ιερών εικόνων του Χριστού, των Αγίων και της Παναγίας, από όλους τους υπηκόους του χαλιφάτου. 
 
Ο Γιεζίδ τους πίστεψε για αυτό απαγόρευσε την προσκύνηση των ιερών εικόνων από τους Χριστιανούς υπηκόους του. Όμως μετά από 2,5 έτη πέθανε, αντί να ζήσει πολλά χρόνια με μεγάλες δόξες, όπως του είχαν “προφητεύσει” οι Εβραίοι.

Στον θρόνο των Ισμαηλιτών ανεβαίνει ο γιος του Χαλίφη, ο Χισάμ, ο οποίος έβγαλε διαταγή να πιάσουν τους Εβραίους “προφήτες”. Οι Εβραίοι όμως επέτυχαν να περάσουν τα σύνορα του Χαλιφάτου και να διαφύγουν.
 
Δυστυχώς οι Χριστομάχοι συνέχισαν της δολοπλοκίες, περί καταργήσεως της λατρείας των εικόνων, μέχρι να εντοπίσουν το κατάλληλο άτομο, ώστε να κάνει πράξη τα σχέδια τους. 

Στα πλαίσια αυτού του σκοπού πηγαίνουν στα Ελληνοαραβικά σύνορα, σε έναν άγνωστο εκείνη την εποχή στρατιώτη τον Λέων, για να του “προφητεύσουν” ότι αυτός θα γίνει οπωσδήποτε αυτοκράτορας των Ελλήνων-Ρωμαίων. 
 
Επίσης του επισήμαναν ότι όταν γίνει Βασιλιάς, θα τον επισκεφτούν, για να του ζητήσουν μια και μόνον εξυπηρέτηση. 
 
Πράγματι ο Λέων γίνεται αυτοκράτορας, με την αμέριστη υποστήριξη τους και οι ίδιοι Εβραίοι πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη, να τον συναντήσουν. Όταν τους δέχτηκε ο Λέων, οι Εβραίοι του είπαν ότι δεν θέλουν χρήματα, παλάτια, δόξες και τιμές, σε αντάλλαγμα που του “προφήτευσαν ” ότι θα γινόταν αυτοκράτορας. 

Το μόνο πράγμα που του ζήτησαν ήταν να απαγορεύσει, από τους Χριστιανούς, την λατρεία των ιερών εικόνων. Όντος ο Λέων Γ απαγόρευσε την προσκύνηση των εικόνων. 
 
Ο Λέων μαζί με τους Εβραίους είναι η αιτία για να ξεκινήσει ο φοβερότερος εμφύλιος στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους (117 έτη). Ένας εμφύλιος ο οποίος απείλησε να διαλύσει την αυτοκρατορία σε θρησκευτικό-πνευματικό, στρατιωτικό, πολιτικό,  επίπεδο, με σοβαρότατο κίνδυνο, να πέσει αμαχητί στα χέρια των Αγαρηνών.
 
Σε περίπτωση που δεν είχαν δημιουργήσει, αυτήν την θανατηφόρα μάστιγα-αίρεση, είναι απολύτως βέβαιον ότι το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, θα βρισκόταν σε εποχή ακμής όχι επί της Μακεδονικής Δυναστείας, αλλά επί Κωνσταντίνου του Πέμπτου και της δυναστείας των Ισαύρων. Ο Λέων Γ ήταν ένας αυτοκράτορας που ανέβηκε στον θρόνο, με την υποστήριξη των παγανιστών Ιουδαίων,\ της νέα τάξης.  
 
Με τον θάνατο του Λέοντα του τρίτου στις 18 Ιουνίου του 741 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος γίνεται μονοκράτορας. 

Ήταν συνειδητός εικονομάχος γιατί η προσωπικότητα του είχε διαμορφωθεί σε αυστηρά εικονομαχικό πλάισιο και η εικονομαχία, η οποία άρχισε το 726 και τελείωσε το 843 αποτελούσε για εκείνον προσωπική θρησκευτική πεποίθηση. Επί της βασιλείας του η ένταση της διαμάχης εικονομάχων και εικονολατρών έφτασε στο απόγειο της. Παρά το ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος έπεσε στην παγίδα του θρησκευτικού εμφυλίου, κατάφερε να υπερασπιστεί την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο από τους εξωτερικούς εχθρούς, απαλλάσσοντας την Ελλάδα προσωρινά από τους αιώνιους διώκτες. 

Ήταν τόσο μεγάλα τα μαρτύρια των Ελλήνων από τους Βουλγάρους που έσφαζαν, βίαζαν, έκαιγαν, έπαιρναν Έλληνίδες για σκλάβες, που την εποχή του Μιχαήλ του Α Ραγκαβέ όπου είχε πλέον αποκατασταθεί προσωρινά η λατρεία των εικόνων, οι απελπισμένοι  κάτοικοι της Βασιλεύουσας- Κωνσταντινουπόλεως, που στην πλειοψηφία τους ήταν εικονολάτρες, πήγαιναν στον τάφο του εικονομάχου Κωνσταντίνου του Ε, παρακαλώντας με προσευχές, λιτανείες, λειτουργίες να αναστηθεί, για να κυνηγήσει εκ νέου τους Βούλγαρους και να τους γλυτώσει από τα αβάσταχτα μαρτύρια που τους είχαν βρει από τον βάρβαρο τουρκικό αυτό λαό.

Η θανάσιμη κατάρα της εικονομαχίας ελάχιστα έλειψε να διαλύσει το κράτος. 

Όλες οι αιρέσεις είχαν πάντοτε έδρα την Μικρά Ασία. Αρχηγούς της εικονομαχικής αιρέσεως κατανόμασαν οι πατριάρχες Γερμανός και Ταράσιος, τον επίσκοπο Νακολείας Κωνσταντίνο και τον Ιουδαίο από την Τιβεριάδα, τον Σαρατνάπηχο.  Οι αιρέσεις προέρχονταν από τα ανατολικά σύνορα, οι λαοί που συνόρευαν με την Ελλάδα φρόντιζαν να μας πολεμούν όχι μόνον με τα όπλα αλλά δημιουργώντας και θρησκευτικές εμφύλιες διαμάχες. 

Ο Κωνσταντίνος ο Ε έκανε φοβερές διώξεις στους Έλληνες χριστιανούς εικονολάτρες. Το 762 μ.Χ. έχουμε την πρώτη εκτέλεση Έλληνα υπηκόους γιατί λάτρευε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων. Το 765 μ.Χ. η μεμονωμένη βία γενικεύτηκε ,μια χωρίς προηγούμενο βία εναντίον των Ελλήνων εικονολατρών .
 
Μεταξύ άλλων θανατώνεται ο ηγούμενος της Μονής Αυξεντίου Στέφανος. Τον Αύγουστο του επομένου έτους καλόγεροι υποχρεώθηκαν να παρελάσουν μέσα στον ιππόδρομο. Τέσσερις μέρες αργότερα 19 στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι ταπεινώθηκαν δημόσια. Από αυτούς άλλοι εκτελέστηκαν, άλλους τους τύφλωσαν και τους εξόρισαν αφαιρώντας τους όλα τα αξιώματα. Πρωτοπαλίκαρο στις διώξεις των εικονολατρών ήταν ο στρατηγός του θέματος των Θρακησίων Μιχαήλ Λαχανοδράκων. 

Ήταν φανατικός εικονομάχος, με εντολή του αυτοκράτορα, διέλυσε τα Μοναστήρια της Μικράς Ασίας και έσφαξε πολλούς μοναχούς.
 
Σύμφωνα με τον Θεοφάνη ο Λαχανοδράκων εκποίησε όλα τα μοναστήρια, ανδρικά και γυναικεία και όλα τα ιερά σκεύη, βιβλία και ζώα και όση περιουσία είχαν και το αντίτιμο τους το έδωσε στο βασιλιά. Όσα βιβλία βρήκε γραμμένα από μοναχούς και πατέρες τα έκαψε. Εάν κάποιος είχε κρυμμένα λείψανα Αγίων τα έκαιγε και τιμωρούσε τον κάτοχο του ως ασεβή !!! Πολλούς μοναχούς σκότωσε με το μαστίγωμα, άλλους με ξίφος και αναρίθμητους τύφλωσε. Άλλους, τους αλείφε με λάδι κεριού τα γένια, τους έβαζε φωτιά κι έτσι τους έκαιγε τα πρόσωπα και τα κεφάλια κι άλλους τους εξόριζε αφού τους βασάνιζε πολύ. 

Τελικά δεν άφησε σε όλη την επαρχία του ούτε έναν εικονολάτρη ιερέα. Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς του έγραψε τις ευχαριστίες του. Ανάγκασε χιλιάδες μοναχούς να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ιταλία απειλώντας τους ότι ή θα αποσχηματισθούν και θα παντρευτούν ή θα τυφλωθούν και θα εξοριστούν. 

Κατά τους διωγμούς των εικονομάχων, οι εικονόφιλοι κατέφυγαν προς τα νησιά του Αιγαίου πελάγους, το Άγιον Όρος, την Κάτω Ιταλία-Σικελία ιδρύοντας καινούρια μοναστικά κέντρα, παίρνοντας μαζί τους λείψανα αγίων, ιερά κειμήλια και εικόνες όπως τη μεταφορά της πανίερης εικόνας της Παναγίας της Προυσιώτισσας από την Προύσα της Βιθυνίας στην περιοχή της σημερινής Μονής Προυσσού στην Ευρυτανία.
 
Ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων κυριολεκτικά οργίασε, βάζοντας καλόγερους να παντρεύονται καλογριές με το ζόρι, όπως και καλόγερους να φιλούν δημόσια μοναχές. Έκαιγε τα γένια των μοναχών και ιερέων. Εκποιούσε τις περιουσίες των μοναστηριών και έκαιγε χειρόγραφα από τις μονές. Οι ίδιοι όμως άνθρωποι, ο Κωνσταντίνος ο Ε και ο στρατηγός Μ. Λαχανοδράκων όταν χρειάστηκε, υπερασπίστηκαν στο ακέραιο την αυτοκρατορία από τους εξωτερικούς εχθρούς (Βούλγαρους, Άραβες). 

Ως αρχιστράτηγος επέτυχε να αντιμετωπίσει, με επιτυχία τους Σαρακηνούς και να εκστρατεύσει εναντίον τους, ως επικεφαλής των Μικρασιατικών Θεμάτων, κατευθύνθηκε, για την Γερμανικεία της Συρίας ωστόσο δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν, έκαναν επιδρομές στην γύρω περιοχή αιχμαλωτίζοντας πολλούς Σύριους (Μονοφυσίτες), τους οποίους εγκατέστησε στην Θράκη.  

Τον επόμενο χρόνο τα Αγαρηνά στρατεύματα κινήθηκαν εκ νέου εναντίον των Ρωμαίων εδαφών και έφθασαν μέχρι το Δορύλαιο, το οποίο πολιόρκησαν. Ο Μιχαήλ με επιτυχημένες ενέργειες, εξανάγκασε τους Άραβες, να εγκαταλείψουν την πολιορκία.

Η επόμενη στρατιωτική επιτυχία του, αναφέρεται το 780 μ.Χ., όταν κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής των Αράβων,
κατάφερε να αιφνιδιάσει τους επιδρομείς, ενώ το επόμενο έτος, υποχρέωσε σε υποχώρηση τους Ισμαηλίτες, οι οποίοι είχαν εισβάλει στην περιοχή της Καππαδοκίας, χωρίς να χρειαστεί να δωθεί μάχη. Το 781 ο Λαχανοδράκων κινήθηκε πάλι επικεφαλής μεγάλης δύναμης, εναντίον των Αράβων εισβολέων στο πέρασμα των Αδάτων. Ο Άραβας επικεφαλής όμως απέφυγε τη σύγκρουση, με τους Έλληνες-Ρωμαίους. 

Οι πρόγονοι μας περιορίστηκαν στην σύλληψη Σύριων αιχμαλώτων, τους οποίους μετέφεραν ξανά στη Θράκη, και εξανάγκασαν την Αγαρηνή πλευρά να συνάψει ειρήνη. Ο Μιχαήλ ήταν ανάμεσα στους σωτήρες στρατηγούς, ο οποίος έδωσε σημαντικές μάχες, για την απόκρουση των Αράβων και των Βουλγάρων. Παραλληλα όμως, ήταν ανάμεσα στους μεγάλους αιρετικούς Χριστομάχους, καθώς έκαψε και σκότωσε μοναχούς-μοναχές. 

Ακόμη κατέστρεψε μοναστήρια και έκαψε τα ιερά βιβλία, εικόνες κλπ. Πάντοτε θα έχει τον σεβασμό μας, για τα μεγάλα επιτεύγματα του και ταυτόχρονα θα μας προκαλεί θλίψη-οργή, για ότι έπραξε ενάντια στην Ορθοδοξία. 

Ο Μιχαήλ Λαχανοδράκων ήταν από τα πολλά πρόσωπα της Ελληνικής-Ρωμαϊκής ιστορίας που είχε δύο πλευρές (Θετική και αρνητική). Εκείνη την εποχή, εξαιτίας του υψηλού ηθικού, και πολιτιστικού επιπέδου, λόγω της Ορθοδοξίας και του Αρχαίου-Ελληνικού πολιτισμού, ακόμη και οι συνομωσίες-προδοσίες, είχαν όρια τις περισσότερες φόρες.

Για αυτό ο Λέων Γ., ο Κωνσταντίνος Ε, και ο Μιχαήλ Λαχανδράκων, υπερασπίστηκαν, στο ακέραιο την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, από τους εξωτερικούς εχθρούς. Ενδεικτικό ήταν, ότι ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων, σκοτώθηκε σε μεγάλη ηλικία, στο πεδίο της μάχης, ενάντια στους Βούλγαρους. Βλέπουμε εδώ για πολλοστή φορά, ότι όλοι οι μεγάλοι- Έλληνες ηγέτες είχαν θετικά και αρνητικά. στην διακυβέρνηση τους. 

Οι μόνοι, οι οποίοι έχουν μόνον αρνητικά, είναι οι προδότες-αλλοδαποί πολιτικοί, από την στημένη μεταπολίτευση, μέχρι και σήμερα (1973-2019 μ.Χ.). Ο Έλληνας βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος, ήταν τόσο χαρισματικός στρατιωτικός ώστε ο Ελληνικός αυτοκρατορικός στρατός του είχε υπερβολική αγάπη, λατρεύοντας τον σαν ημίθεο. Σε αυτές τις φοβερές συνθήκες έζησε η Αγούστα Ειρήνη, η Αθηναία, η οποία είχε νυμφευθεί τον Ελληνοχάζαρο Λέοντα Δ, υιό του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε..

ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ

ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  

Από όλους τους προαναφερόμενους εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου