Δυστυχώς οι νεοέλλληνες δεν γνωρίζουν την πραγματική Ελληνική ιστορία και οι συνέπειες είναι τρομερές σε εθνικό-κοινωνικό επίπεδο. Όταν ένα έθνος δεν γνωρίζει την αληθινή του ιστορία, τότε αφανίζεται οριστικά και αμετάκλητα.
ΟΙ ΕΜΦΥΛΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Η επίκληση λόγων οι οποίοι δικαιολογούν την πολεμική σύρραξη στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη.
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το δελφικό μαντείο, και οι Πυθίες οι οποίες παρακινούσαν τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης, Ιστορία. Α΄,4).
Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, για να τιμωρήσουν να πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του, τον Αναξαγόρα, τον Ιπποκράτη, τον Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο.
Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : " Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, "Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας", σελ. 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες.
Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση.
Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή την απομάκρυνση των "άθεων" φίλων του, και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα. Στον αντίποδα στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο.
Ο μόνιμος κατήγορος όλων των Ελλήνων Σοφών, ο σκοτεινός-αλλοδαπός ιερέας Διοπείθης, εμφανίσθηκε στην Εκκλησία του Δήμου και πρότεινε την ψήφιση νόμου εναντίον όλων των αρχαίων επιστημόνων που δεν αποδέχονται τους Θεούς της Ολύμπιας θρησκείας, καθώς οι διδαχές των φιλοσόφων, των σοφιστών, των ποιητών και των ρητόρων αντιτίθετο σθεναρά στην λατρεία και την δόξα των "πατρώων θεών" από την Αίγυπτο.
Ο νόμος που ζήτησε ο παράγοντας της σκοτεινής-μισάνθρωπης και ανθελληνικής θρησκείας, έγινε αποδεκτός και το πρώτο θύμα ήταν ο μεγάλος φιλόσοφος Αναξαγόρας, ο επιστήθιος φίλος του Περικλή, καθώς οι απόψεις του έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τις κρατούσες θρησκευτικές αντιλήψεις. Ο Περικλής επέτυχε να απομακρύνει τον σοφό, για να γλιτώσει την ζωή του. Επίσης σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή θανατώθηκε.
Τα αρχαία χρόνια μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων, το Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες μέσω ψεύτικων χρησμών να μην πολεμήσουν. Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού, η οποία τον σκότωνε αργά και σταθερά.
Πίσω από τους φονικότατους πολέμους, ήταν το έθνος το οποίο επιβουλεύεται από το 1519 π.Χ. τον Ελληνισμό.
Η έννοια του αμυντικού πολέμου στο διεθνές δίκαιο αφορά την πολεμική εμπλοκή μεταξύ των εθνών. Η χρήση όπλων ανάγεται ιστορικά στην αρχαιότητα και προηγείται της εμφάνισης των εθνών-κρατών. Η νόμιμη άμυνα επιτρέπεται και είναι δίκαιη όταν τεθούν σε κίνδυνο οι βασικές ανθρώπινες αξίες η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η τιμή, η επιβίωση και η ζωή.
Τo πώς ορίζεται η έννοια του δικαίου, διαφέρει ανάλογα με τις θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές πεποιθήσεις ενός έθνους, στα πλαίσια μιας ορισμένης ιστορικής περιόδου. Επίσης δύο αντικρουόμενες εκδοχές για τα αίτια του πολέμου, είναι λογικό να παρουσιασθούν ως δίκαιες. με αξιόπιστα επιχειρήματα επιχειρήματα από την κάθε πλευρά.
Οι πόλεμοι αποδοκιμάζονταν εν μέρη στην αρχαία Ελλάδα, εν τούτοις η νομιμότητα τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Oι αρχαίες Ελληνικές πόλεις έδιναν μεγάλη βαρύτητα στις αιτίες για την προσφυγή σε πόλεμο. Περί πολέμου και ειρήνης ενδεικτική είναι η αναφορά του Πλούταρχου.
Ο ιστορικός, φιλόσοφος, βιογράφος και Αρχιερέας του Δελφικού μαντείου ο Πλούταρχος, δίνει μια πολύ σημαντική πληροφορία στο έργο του με τίτλο “Περί Σωκράτους Δαιμονίου”. Κάνει αναφορά στον Βασιλιά Αγησίλαο. Όταν ο Σπαρτιάτης ηγεμόνας άνοιξε τον τάφο της Μητέρας του Ηρακλή, της Αλκμήνης, βρήκε μέσα ένα κείμενο και κάποιες επιγραφές.
Τότε αμέσως κάλεσε τον Σπαρτιάτη Αγητορίδα, τον οποίο έστειλε ως πρεσβευτή της Σπάρτης στην Αίγυπτο, για να μάθει από πότε χρονολογούνται τα ευρήματα και τι λένε οι επιγραφές, καθώς η γλώσσα ήταν Ελληνική, εν τούτοις γιατί ήταν χιλιάδες χρόνια πριν δεν ήταν σε θέση να διαβάσουν.
Εκείνη την εποχή Φαραώ ήταν ο Νέκταβι. Μετά από τρεις ημέρες ο Αρχιερέας Χόνουφι, απάντησε στον Φαραώ, και στον Σπαρτιάτη Αγητορίδα, ότι το αλφάβητο αυτό το γνώριζε ο Ηρακλής και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, της εποχής του, και ότι το αλφάβητο αυτό, ξεκίνησε στα χρόνια του Πρωτέα. Επίσης εξήγησε, ότι το κείμενο έγραφε τα εξής : ” Να τιμούν οι Έλληνες τους “θεούς και να λύνουν τις διαφορές τους μέσα από τους φιλοσοφικούς διαλόγους, και την ρητορική".
Στα πλαίσια αυτών των ηθικών-φιλοσοφικών αξιωμάτων, οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν θεσμικούς φορείς, με σκοπό την ειρηνική διευθέτηση επιλύσεως των διαφορών μέσω της προσφυγής στις αμφικτιονίες. Είχαμε την σύσταση συμφώνων σχετικά την ατομική και την συλλογική ποινική ευθύνη και δίωξη, για πράξεις αντίθετες προς τους κανόνες διεξαγωγής των στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Ενδεικτική ήταν η καταδίκη σε θάνατο του Αθηναίου ναυάρχου Φιλοκλή και όλων των Αθηναίων αιχμαλώτων, από τον Σπαρτιάτη Λύσανδρο, μετά την ήττα των Αθηναίων, κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο το 404 π.Χ. Οι Αθηναίοι δικάστηκαν ενώπιον της συνελεύσεως των συμμαχικών δυνάμεων των Λακεδαιμονίων, για όλα τα "εγκλήματα πολέμου" τα οποία είχαν διαπράξει έως τότε.
Ο Φιλοκλής κατηγορήθηκε ότι διέταξε να ριχθούν στην θάλασσα τα πληρώματα δύο τριηρών του Σπαρτιατικού στόλου και ότι είχε αποφασίσει, σε περίπτωση νίκης των Αθηναίων, να αποκόψει το δεξί χέρι όλων των αντιπάλων αιχμαλώτων. Είναι σημαντικό, ότι ο Λύσανδρος, απευθυνόμενος στον Φιλοκλή, θεώρησε ότι οι πράξεις του αποτελούσαν παρανομία κατά του Ελληνικού έθνους και όχι μόνον κατά των Σπαρτιατών !!!
Η επίκληση λόγων οι οποίοι δικαιολογούν την πολεμική σύρραξη στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθεί με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη.
Ο μέγας προσωκρατικός φιλόσοφος Ηράκλειτος δίδαξε το Πατήρ πάντων ο πόλεμος, με στόχο να προστατέψει τους Έλληνες από τους Φοίνικες εισβολείς. Ο πόλεμος άλλους τους κάνει “Θεούς” και ελεύθερους και άλλους τους κάνει δούλους.“
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.
http://ofis66.blogspot.com/2017/05/blog-post_9.html
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου