Ο Άγιος θάνατος της Ορθοδοξίας και ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον.

 

Υπάρχει Άγιος της Ορθοδόξου πίστεως που εσκεμμένα εδώ και αιώνες δεν αναφέρεται ποτέ από κανέναν. Προδοτικός σιωπά η επίσημη Εκκλησία και δεν τιμά την μνήμη του. 

 

Η πατρίδα εiναι η μητέρα όλων. Όλοι οι Έλληνες έχουμε ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο, με την θρησκεία, την ιστορία, τον πολιτισμό και τους προγόνους. 

Η Ελλάδα και το Ελληνικό έθνος διατηρούν την αξιοπρέπεια, και το μεγαλείο της ψυχής, σε κάθε περίσταση, ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. 

Από τον Μαραθώνα, την Σαλαμίνα, της Πλαταιές, της Θερμοπύλες, την Νινευή, το Χαλέπι, τον Σπερχειό, το Κλειδί και την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το αθάνατο 1821 και το ένδοξο έπος του 1940, με την ανέλπιστη εκείνη εποποιία, απέναντι στους Ναζιστές του Χίτλερ-Θούλης, η ιδέα της ελευθερίας και των αδούλωτων Ελλήνων μεταφέρεται με ένα μοναδικό τρόπο από γενιά σε γενιά. Μέσα από τις Ομηρικές ραψωδίες, τους Περσικούς πολέμους, τις μοναδικές αρχαίες τραγωδίες, την Ελληνική-Ρωμαϊκή ιστορία, το αγιασμένο 1821, την προφορική παράδοση.

Την σημερινή εποχή ας σταθούμε στις επάλξεις δίπλα στον Έλληνα που αναπαύεται στο Έβδομον (Κωνσταντινούπολη), στην αυτοκρατορική βίγλα, κάτω από το λάβαρο του σωτήρα ημών Ιησού Χριστού και του Βουλγαροκτόνου, του αλύγιστου στα στίφη των βαρβάρων, τον πολέμαρχο των ελευθέρων Ελλήνων, τον ανίκητο ηθικά Ήρωα της Ρωμιοσύνης. Αυτό επιβάλει το ιερό καθήκον, το υπέρτατο χρέος έναντι του έθνους.

Στις εποχές της πνευματικής άλωσης, της διαφθοράς, τις επελάσεως της παγκοσμιοποίησης, των καθημαγμένων και υπόδουλων ψυχών, από την οικονομική κρίση, οι Έλληνες κυβερνήτες ως ανήμποροι-επαίτες, παραδίδουν κυριαρχία και εθνικό πλούτο, παρακαλούν για χρήματα αδιαφορώντας για την εθνική συνείδηση, τον πολιτισμό και τις αξίες μας.

Χριστιανοί, σήμερα οι Ήρωες της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Βουλγαροκτόνος και ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς κρατώντας την βασιλική ρομφαία, στέκονται όρθιοι, απτόητοι, αγέρωχοι, μας δείχνουν τον δρόμο  ελπίζοντας να μας οδηγήσουν εκ νέου σε νικηφόρους αγώνες, σε μάχες σπουδαίες, έναντι του προαιώνιου εχθρού της νεοταξικής βαρβαρότητας. Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη, πανάρχαια θεώρηση, ενός άλλου πολιτισμού, του Φοινικικού, ο οποίος εκφράζει την κοινωνία του κέρδους, της απόλυτης κυριαρχίας στην οικονομία. Δημιουργεί τους ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη.

Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή των Κομνηνών και την εποχή της Αλώσεως της αυτοκρατορίας το 1204 μ.Χ.
 
Όπως τότε, το ίδιο και τώρα, η χώρα βρίσκεται σε πλήρη οικονομική, εθνική, κοινωνική παρακμή- απαξίωση και απομόνωση. Η Ελλάδας εξαθλιώνεται ραγδαία, ηθικά-πνευματικά, φτωχοποιείται και εξαναγκάζεται, να καταβάλει, έναν τεράστιο φόρο υποτέλειας-ραγιαδισμού, πληρώνοντας κατασκευασμένα χρέη σύμφωνα με τους ειδήμονες. Η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η εθνική μας ισχύς εκμηδενίστηκαν. 
 
Η ηθική, η πνευματική, η κοινωνική, η στρατιωτική, η οικονομική κατάρρευση, οδηγούν στην εθνική παρακμή-σήψη και κατ επέκτασιν στον αφανισμό. Ως φυσική συνέπεια όλων αυτών ήρθε η πανδημία του covid-19. Οι αδύναμοι ηθικά, πνευματικά και οικονομικά νεοέλληνες, δεν μπορούν να προβάλουν καμία αντίσταση, σε όσους τους εμβολιάζουν.   

Η νέα τάξη έχει πλέον επιβληθεί στην Ελληνική επικράτεια και βιώνουμε την εξουσία της, σε όλους τους βασικούς θεσμούς του έθνους. Ειδικά η νέα τάξη κυριάρχησε στην κλασική Ελληνική παιδεία, και στην Ορθοδοξία. 

Η παιδεία ως θεσμός έχει απωλέσει οριστικά την ιδιότητα του Ελληνικού, εθνικιστικού-παιδαγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Όλες οι κοινωνικές τάξεις υποκύπτουν σταδιακά στην παγκοσμιοποίηση. Η εθνική ανεξαρτησία και η δυνατότητα των Ελλήνων να ορίζουν ανεξάρτητη εθνικιστική παιδαγωγική και Ορθόδοξη θρησκευτική πολιτική, μειώθηκε δραματικά και τείνει να εξανεμιστεί. Οι σύγχρονοι φίλοι του δωδεκαθέου κυριαρχούν παντού, με αποτέλεσμα να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των σκλαβωμένων Ελλήνων. Η νέα τάξη ελέγχει εκτός από την Ελληνική παιδεία, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, την λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, την μόδα, τον αθλητισμό κλπ.
 
Ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι εξαιρούνται, από κάθε τομέα. 

Ομαδικά και οργανωμένα από όλους τους κλάδους επιβουλεύονται την ορθοδοξία και προσπαθούν να αφανίσουν καθετί χριστιανικό. Προωθούν την απομάκρυνση από την Ηθική Χριστιανική ζωή. Ισοπεδώνουν τους Έλληνες και την Ορθοδοξία. Στο διάβα τους, εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής, και αξιοπρέπειας. Έκαναν την πλειοψηφία των πολιτών, να είναι κατώτεροι και από τα ζώα. Η νέα ηθική, που επιβάλλουν οι κρατούντες, έχει έναν βασικό δόγμα, την σεξουαλική λατρεία. Δεν υπάρχει κανένα όριο, και κανένας ηθικός δισταγμός. 

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ. Ο Βασίλειος ήταν ο κορυφαίος αυτοκράτορας όλων των εποχών και ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς, ο τρίτος μετά τον Βουλγαροκτόνο και τον Ηράκλειο.  

Κοινά χαρακτηριστικά των δύο Ελλήνων αυτοκρατόρων ήταν ότι κατέσφαξαν και νίκησαν επανειλημμένα στα πεδία των μαχών σε αμυντικούς πολέμους, τους εχθρούς του Ρωμαϊκού κράτους, οι οποίοι απειλούσαν το έθνος των Ελλήνων με αφανισμό. Την νόμιμη άμυνα την επιτρέπει η Ορθόδοξη πίστη όπως. θα δούμε στην σημερινή εργασία μου, για αυτό και Αγίασε ο Βασιλεύς-στρατηγός Νικηφόρος Β Φωκάς. Eπίσης να μην ξεχνάμε ότι ο Άγιος Νικηφόρος υπήρξε πατριός του Βουλγαροκτονόνου. Συνεπώς ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς, υπήρξε πρότυπο για τον Βασίλειο Β.   

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ.

Τρίτη 13 Απριλίου του 1204 μ.Χ. συνέβη, το πιο καθοριστικό γεγονός στην ιστορία του Ελληνικού έθνους. Η κατάκτηση της αυτοκρατορίας καθόρισε την τύχη του Ελληνικού έθνους, μέχρι και σήμερα. Όλες οι αυτοκρατορίες περνάνε ακμή και παρακμή και είναι βέβαιον ότι σε κάποια χρονική στιγμή, δεν θα υπήρχε η αυτοκρατορία. Εν τούτοις εάν έπεφτε αργότερα το Ρωμαϊκό κράτος, η τύχη του Ελληνικού έθνους, θα ήταν εντελώς διαφορετική καθώς δεν θα γνωρίζαμε την τρομερή και καταστροφική Οθωμανική κατάκτηση. 
 
Στην πραγματικότητα η τύχη του Ελληνικού-Ρωμαϊκού έθνους, κρίθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1025 μ.Χ. Ήταν η ημέρα που έφυγε από την ζωή, ο κορυφαίος Έλληνας όλων των εποχών. 

Δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Σχεδίαζε να επιτεθεί στην υπό Γερμανική κατοχή Ιταλία. Είχε ήδη στείλει στρατιωτική προπομπή με επικεφαλής τον Ορέστη. Όσο ζούσε οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί) και οι Σελτζούκοι, δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν. 

Έντρομοι περίμεναν να πεθάνει, για να ολοκληρώσουν τα ανθελληνικά σχέδια τους. Γνώριζαν πολύ καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία, θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Οι ανθέλληνες Γερμανοί επί της Βασιλείας του Βουλγαροκτόνου, γνώρισαν τον απόλυτο τρόμο. 
 
Για αυτό και κατά την τέταρτη-εωσφορική Σταυροφορία, όταν κατέκτησαν την αυτοκρατορία και την πρωτεύουσα της, άνοιξαν τον τάφο του Βουλγαροκτόνου, τοποθέτησαν τον σκελετό επάνω σε ένα δέντρο και έβαλαν στο στόμα του μια φλογέρα. Ουδέποτε το έκαναν αυτό σε άλλο αυτοκράτορα. Τόσο μεγάλο ήταν το μίσος των Γερμανών για τον Βασίλειο, ο οποίος ελάχιστα έλειψε να ματαιώσει τα εθνοκτόνα και γενοκτονικά σχέδια. 

Με βάση αυτήν την εωσφορική ενέργεια των Γερμανών, ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς, έγραψε την “Φλογέρα του Βασιλιά”. 

Είναι βέβαιον ότι σε περίπτωση που είχε παραμείνει στην ζωή, ότι οι Γερμανοί θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και δεν θα ήταν σε θέση να κατακτήσουν την αυτοκρατορία. 

Κανένας άλλος βασιλιάς σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία, δεν πήγε να πολεμήσει σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος Β. Η ενέργεια αυτή μας δείχνει το πόσο επικίνδυνη ήταν η Γερμανική αυτοκρατορία και οι συν αυτώ.

Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι και σήμερα, είναι το μοναδικό κρατικό μόρφωμα στον κόσμο πού δέχτηκε επί αιώνες τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς. Ο Βασίλειος πρώτου κινηθεί ενάντια στους Γερμανούς, ήταν επιτακτική ανάγκη να τελειώσει τους αμυντικούς πολέμους, με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Ήταν αδύνατον να πολεμά σε τρία μέτωπα παράλληλα, καθώς πολεμούσε ήδη σε δύο. Έκανε τα πάντα για την Ελλάδα. 

Για περισσότερο από 30 έτη πολεμούσε ο Βασίλειος, χειμώνα-καλοκαίρι, επάνω στις πεδιάδες και τα βουνά της Μακεδονίας. Ο Βασίλειος υπήρξε γενναιόδωρος αυτοκράτορας-στρατηγός, στρατιώτης. 

Όμως όταν πρόδιδαν την συμφωνία τους οι Βούλγαροι, η εκδίκησή ήταν άμεση. Μετά την μάχη στο Κλειδί, τύφλωσε 14.000 Βούλγαρους και τους άφησε ελεύθερους, να γυρίσουν στα χωριά τους. Αυτή ήταν η ποινή την οποία όριζε ο Ρωμαϊκός νόμος-δίκαιο, για όσους επαναστατούσαν ενάντια στον εκάστοτε Έλληνα-Ρωμαίο αυτοκράτορα. Πατρίδα και η θρησκεία είναι οι υπέρτατες αξίες. 

Οι Έλληνες ήρωες υπηρετούν την πατρίδα, τολμούν, κινδυνεύουν υπόκεινται σε βασανιστήρια βάζοντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα. Η αυτοθυσία, η αγάπη, η πίστη σε ανώτερες Ελληνικές αξίες και ιδανικά, είναι τα μέσα του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει την πνευματική κατάπτωση, την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση και την σκλαβιά. Ο Βασίλειος ο Β επέτυχε το απόλυτο σε όλα. Πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών.  

Έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο. 

Oι επιτυχίες του Βουλγαροκτόνου δεν ήταν ποτέ βασισμένες, επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών-Ελλήνων υπηκόων. Ουδέποτε το έκανε άλλος βασιλιάς αυτό το πράγμα, στον υπέρτατο βαθμό. Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία-ευεργεσία, για να έχει ηθική αξία δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων. 

Δυστυχώς σε αντίθεση με τον Βασίλειο ο Λατίφωνος Ιουστιανιανός ο Α, εισέπρατε τους ετήσιους, ακόμη και με ξυλοδαρμούς των υπηκόων. Όλα αυτά για να κάνει, άσκοπους, επιθετικούς πολέμους, στα πλαίσια της υστεροφημίας του.
 

ΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ.

Ποτέ στην παγκόσμια ιστορία, οι φτωχοί δεν γνώρισαν τέτοια ευημερία και προστασία, παρά μόνο στις ημέρες, διακυβερνήσεως του Βασίλειου του Β. Υπήρξε ο μέγιστος, προστάτης των φτωχών και των αδικημένων.

Ο Βασίλειος ήταν ο μοναδικός Έλληνας, στα παγκόσμια χρονικά από καταβολής κόσμου, ο οποίος βοήθησε τόσο πολύ τους φτωχούς. Κανένας άλλος δεν βοήθησε τόσους πολλούς φτωχούς ανθρώπους. Επίσης κανένας άλλος Βασιλιάς, δεν εξίσωσε κοινωνικά τους φτωχούς με τους πλούσιους. Ακόμη μεγάλωσε με δικά του έξοδα, όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών. Τα αγόρια τα σπούδαζε και εν συνεχεία τα έκανε στρατιώτες και αξιωματικούς, για να πολεμούν δίπλα του στα πεδία των μαχών. Διότι πολεμούσε για περισσότερο από τριάντα συνεχόμενα χρόνια, με Βούλγαρους, Άραβες, Χάζαρους, επαναστάτες κλπ. 

Το αποτέλεσμα ήταν εκείνες οι γενιές των ορφανών παιδιών, να μεγαλώσουν και να πολεμούν δίπλα, στον Βασίλειο, στα πεδία των μαχών. Αυτό ήταν πολύ καθοριστικό στοιχείο, για τις στρατιωτικές, επιτυχίες του Βασίλειου. Επίσης όλα τα ορφανά κορίτσια, που οι γονείς του σκοτώθηκαν στις μάχες, τα έδινε προίκα και τα πάντρευε. Κανένας άλλος βασιλιάς στον κόσμο, δεν έχει κάνει τόσες πολλές ελεημοσύνες-φιλανθρωπίες, όπως είχε κάνει ο Βασίλειος ο Β. Για πρώτη και μοναδική φορά στον κόσμο, όλοι οι φτωχοί Έλληνες γνώρισαν μια εξαιρετική εποχή ευημερίας. Αυτό γινόταν σε όλη την διάρκεια εξουσίας του Αυτοκράτορα Βασίλειου του Β .

Υπήρξε μέγας προστάτης όλων των φτωχών, και των αδικημένων. Για αυτό τους έδωσε πλήρη φοροαπαλλαγή, όσα χρόνια κυβερνούσε. 

Όλες της ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις των αδυνάτων Ελλήνων, όλα τα χρόνια που ήταν εκείνος Βασιλιάς, της πλήρωναν οι πλούσιοι.

Ενδεικτικό ήταν ότι από τους ισχυρούς πήρε πίσω όλα τα κτήματα, που είχαν πάρει άδικα από τους φτωχούς, και τα ξαναέδωσε πίσω στους δικαιούχους. Το ίδιο έκανε και με τα Εκκλησιαστικά κτήματα. Όμως ο Βασίλειος δεν σταμάτησε εκεί. Όσοι πλούσιοι εξακολουθούσαν να είναι άδικοι άνθρωποι, ανάλογα με την περίσταση είτε τους αφαιρούσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας, είτε τους αφαιρούσε ολόκληρη την περιουσία. Τους απολύτως κακούς-πλούσιους, που δεν άλλαζαν τακτική, τους κατάντησε ζητιάνους στα καπηλειά, και στα πανδοχεία της Μικράς Ασίας. Ανάμεσα σε όλα αυτά κατάργησε ακόμη και το δικαίωμα των δυνατών, σε περίπτωση φόνου, να εξαγοράζουν την θανατική ποινή.

ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.Ο Βασίλειος ο Β, από τα 18 του χρόνια, μέχρι τον θάνατο του, έζησε χωρίς καθόλου γυναίκες. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ώστε να είναι σε θέση να απελευθερώσει την Μακεδονία και παράλληλα να προστατέψει από οποιονδήποτε κίνδυνο την Ελλάδα. Ο Βασίλειος στερήθηκε κάθε ανθρώπινη χαρά, για να προστατέψει την Μακεδονία και την Ελλάδα, από τους θανάσιμους κινδύνους, που αντιμετώπιζε εκείνη την εποχή. Το κυριότερο πράγμα το οποίο στερήθηκε σε όλη του την ζωή, ήταν η γυναικεία αγάπη, η θηλυκότητα-θαλπωρή και η φροντίδα μιας γυναίκας. Στερήθηκε ακόμη και την χαρά των παιδιών. 

Όλοι οι Έλληνες βασιλείς-αυτοκράτορες παντρεύτηκαν και χάρηκαν λιγότερο η περισσότερο, την συντροφιά μιας γυναίκας.

ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΤΟΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Θυσίασε όλη του την ζωή, για τον Χριστό, την Ελλάδα και την Μακεδονία. Αυτό διότι είδε το πόσο επικίνδυνη ήταν η κατάσταση, για την Μακεδονία και για την Ελλάδα. Κοιμόταν σε όλη την ζωή στο έδαφος, ενώ έτρωγε το ίδιο φαγητό με τους στρατιώτες. Ουδέποτε πολέμησε κάποιος βασιλιάς στην πρώτη γραμμή, της κάθε μάχης-πολέμου μέχρι τα 69 του χρόνια, για να απελευθερώσει την Μακεδονία μας, και οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελληνικής-Ρωμαϊκής επικράτειας. Ποτέ δεν υπήρξε άλλος βασιλιάς να πολεμήσει σε ηλικία, πάνω από τα 60, και να κάνει επιθέσεις ολομόναχος, χωρίς σωματοφύλακες για να κερδηθεί η εκάστοτε μάχη-πόλεμος, για να απελευθερωθεί η Μακεδονία μας. 

Όσα χρόνια κυβέρνησε, οι Αυτοκρατορικοί Αετοί πετούσαν νικηφόρα, από την Κάτω Ιταλία, μέχρι την Αρμενία, και από την Μακεδονία μέχρι την Συρία. Όσο ζούσε, οι αιώνιοι και μεγαλύτεροι εχθροί του Ελληνικού έθνους, οι Γερμανοί, από τα Δυτικά, και οι Σελτζούκοι, από τα Ανατολικά, δεν τολμούσαν, ούτε να αναπνεύσουν. Έτρεμαν ακόμη και στο άκουσμα του ονόματος, του αυτοκράτορα Βασίλειου του Β, για αυτό και ανέμεναν να αποβιώσει, για να επιτεθούν, στην Ελληνική αυτοκρατορία 

Μέχρι και προσωρινό πάπα στην Ρώμη, επέτυχε να διορίσει, με στόχο, να προστατέψει, το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, από τις επερχόμενες σταυροφορίες, που προετοίμαζαν οι Γερμανοί.

Ενδεικτικό ήταν ότι τις χρονιές 996 και 999 μ.Χ., πολέμησε στο Ανατολικό μέτωπο, τους Αγαρηνούς. Κατά την επιστροφή του, για τον Βουλγαρικό μέτωπο, στο πέρασμά του, σκορπούσε τον όλεθρο, και ισοπέδωνε τα πάντα. Όλα αυτά τα έκανε ως αντίποινα, και νόμιμη άμυνα, για τις σφαγές, τις κλοπές, τους εμπρησμούς, τους βιασμούς, το σκλάβωμα των γυναικών, που έκαναν σε ετήσια βάση, επί πολλούς αιώνες οι Αγαρηνοί εις βάρος, του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Εξαιτίας του δυναμισμού, της αποφασιστικότητας και της Φιλοπατρίας, του Βουλγαροκτόνου, το Ρωμαϊκό κράτος, είχε μεγαλύτερη έκταση, δύναμη και ασφάλεια, από την ημέρα, που δημιουργήθηκε. 

Πότε άλλοτε δεν είχε ξαναγίνει κάτι παρόμοιο, με το μοναδικό επίτευγμα του Βασίλειου. Από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι την Κροατία, ο Βασιλιάς ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. 
 
Το ίδιο και στο εσωτερικό της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι πλούσιοι βρισκόταν υποταγμένοι, και ανίσχυροι, κάτω από την πανίσχυρη εξουσία του Αυτοκράτορα. 

Οι φτωχοί υπήκοοι, γνώρισαν μια άνευ προηγουμένου ευημερία, στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά.  
 
Η στρατιωτική υπεροχή του Ρωμαϊκού κράτους, επέφερε, την αύξηση της πολιτικής ισχύος, την εδραίωση του Χριστιανισμού και του Ελληνικού πολιτισμού, εντός και εκτός των συνόρων, στις χώρες που ασπάστηκαν την Ορθοδοξία. 
 
Από όλους τους ηγεμόνες, μόνον ο Βασίλειος εφάρμοσε πιστά, το απόλυτο αυτοκρατορικό Ελληνικό-Ρωμαϊκό ιδεώδες, της απεριόριστης δύναμης και πρόνοιας. Κυριολεκτικά φαινόταν να είναι απεσταλμένος του Χριστού, για να αποδείξει, ότι ήταν εφικτό να γίνει η πολιτική θεωρία, της Pax Romana, πράξη. 
 
Αυτή ήταν ένωση των Ορθοδόξων λαών, κάτω από την εξουσία, του Έλληνα Χριστιανού μονάρχη, της βασιλεύουσας, το οποίο έθεσαν ως αξίωμα, οι προηγούμενοι αυτοκράτορες, το επέτυχε, μόνον ο Βασίλειος. 
 
Ήταν ο απόλυτος παντοκράτορας του στρατού, των πολιτικών και των Εκκλησιαστικών αξιωματούχων. 

Η εξουσία του Βασίλειου ήταν πλαισιωμένη με Θεϊκή παντοδυναμία και ευλογία. Ενδεικτικό ήταν το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά την διάρκεια, των εμφυλίων πολέμων, για να προστατέψει τον νεαρό αυτοκράτορα Βασίλειο, τον Β, κατά την επανάσταση του Βάρδα Φωκά. Πραγματικά δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει όμοιος του Βουλγαροκτόνου. 
 
Κυριολεκτικά με μια εντολή του Έλληνα αυτοκράτορα, Ρώσοι και Σλάβοι σταμάτησαν τους εχθρούς των Ελλήνων, στην Κάτω Ιταλία, Αρμένιοι πολεμούσαν στον Δούναβη και Βούλγαροι εγκαταστάθηκαν στο Βασπρακάν. Η νομοθεσία του, ήταν εξίσου δίκαιη και πολύ σκληρή για την κοσμική και για την Εκκλησιαστική περιουσία. 
 
Καμία διαμαρτυρία δεν τον έκανε ποτέ να αλλάξει γνώμη. Όσες φορές του ζήτησε πίσω, ο Πατριάρχης Σέργιος τα κτήματα της Εκκλησίας και των πλουσίων, ο Βασίλειος, ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν, ούτε καν να συζητήσει, ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί των ημερών του, δεν υπήρχαν οφίκια-αξιώματα, για ιστορικές προσωπικότητες, όπως οι Πατριάρχες Πολύευκτος, Κηρουλάριος, και πολιτικοί όπως ο Βασίλειος Λεκαπηνός, ο Ιωσήφ Βρίγγας και ο Μιχαήλ Ψελλός. Σε όλο του, τον αυτοκρατορικό βίο, αντιπαθούσε τις πολυδάπανες τελετές και τις επιδείξεις. 
 
Όταν βρισκόταν στην πρωτεύουσα, ντυνόταν απλά. Για μια και μοναδική φορά ένας Έλληνας βασιλιάς, συγκέντρωσε, τόσες πολλές ικανότητες. Υπήρξε ο πιο αφοσιωμένος και φιλόπονος-φιλόπατρις ηγεμόνας. Ήταν ο βασιλιάς-αυτοκράτορας, με την ακατάλυτη αποφασιστικότητα, την στρατηγική ετοιμότητα του Δομέστικου των σχολών, και την σχολαστική ακρίβεια, του λοχία εκπαιδευτή. Ήταν πολύ γενναίος στα πεδία των μαχών, και ήταν ακαταπόνητος στις σωματικές κακουχίες.  

Όταν έφυγε από την ζωή, κατόπιν επιθυμίας του, ζήτησε, να τον ενταφιάσουν, χωρίς αυτοκρατορικές τιμές, σαν να “ήταν”, ο “έσχατος” των Ελλήνων. Η μοναδική του επιθυμία, ήταν να τον θάψουν, στον Άγιο Ιωάννη, τον Θεολόγο, στο λεγόμενο, έβδομον, ώστε να “βλέπει”, τους Έλληνες στρατιώτες, που θα φεύγουν για τις μάχες και τους πολέμους. Όστις πολεμιστής ακολουθέιτω μοι. 

Πιστός εν Χριστώ τω Θεώ, Βασιλεύς-Αυτοκράτωρ Ρωμαίων. Ο Βασίλειος ο οποίος πολεμούσε που κρατούσε, στο ένα χέρι, το σπαθί, και στο άλλο, την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά.

Ο Μέγας Βασίλειος Β, ο Βουλγαροκτόνος, ήταν και έμεινε φαινόμενο μοναδικό. 

Για να κατανοήσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πολέμησε ο Βουλγαροκτόνος, θα επαναλάβω μια παλαιότερη προσωπική μου ιστορική πρατήρηση. Όταν ξεκινούσε την εκστρατεία του ο Μέγας Αλέξανδρος, το Μακεδονικό Βασίλειο ήταν πολύ ισχυρό διοικητικά, οικονομικά, πολιτικά στρατιωτικά, ελεύθερο, δεν είχαν κατακτηθεί σημαντικά εδάφη και δεν αντιμετώπιζε έναν τρομερό πολυετή εμφύλιο. Αντιθέτως όταν ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο ο Βουλγαροκτόνος, ένα σημαντικό τμήμα της αυτοκρατορίας είχε κατακτηθεί και παράλληλα αντιμετώπιζε έναν τρομερό εμφύλιο σπαραγμό.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ. Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΦΑΝΑΤΙΚΩΝ ΜΩΑΜΕΘΑΝΩΝ.

Ο βίος του Αγίου αποτελεί παγκόσμιο αντικείμενο έρευνας και διδασκαλίας σε πολλές πανεπιστημιακές σχολές άλλων χωρών. Είναι μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. 

Εδώ και 14 συναπτά έτη μεταξύ πολλών άλλων σχετικών θεμάτων γράφω και εργασίες-άρθρα σχετικά με τον προστάτη Άγιο μου. Είναι μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ο Ελ Νικφούρ όπως τον ονομάζουν οι Άραβες τον Έλληνα Άγιο, αποτελεί παράδειγμα και πηγή εμπνεύσεως για ολόκληρο το έθνος.

Ενσαρκώνει την διαχρονική Ορθόδοξη, Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και τα αξιώματα του έθνους. Η αγάπη του για τον Χριστό, την Ορθοδοξία, την Ελλάδα και το πώς θα υπηρετήσει καλύτερα, την πατρίδα του, καθόρισε όλη την ζωή του. Από μικρός αναρωτιόταν αν θα έπρεπε να γίνει μοναχός ή αν θα υπηρετούσε καλύτερα τον Χριστό, αγωνιζόμενος ως στρατιωτικός. Ήξερε πως μένοντας στον κόσμο και στα πιο υψηλά επίπεδα της στρατιωτικής ιεραρχίας, ότι η προσφορά του θα ήταν μεγάλη, αλλά οι πιέσεις και οι πειρασμοί θα ήταν μεγάλοι. Το δίλημμα του Αγίου Νικηφόρου είναι το δίλημμα πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών. Ο Νικηφόρος Φωκάς υπηρέτησε στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό και παράλληλα, συνδύασε την στρατιωτική, με την ασκητική ζωή κοντά στον Χριστό. Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει πολεμώντας και αγωνιζόμενοι σε περιόδους ειρήνης.  

Στις εποχές όπου το έθνος βρισκόταν σε αμυντικούς πολέμους, όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό. Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: “Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη. 

Βέβαια όλοι οι Χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.

Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : “Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο”. Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οι εθνικές εορτές, συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος στον κρίσιμο εκείνο πόλεμο μετά από τον οποίο έγινε μονοκράτορας πολέμησε με το λάβαρο, το οποίο είχε επάνω το Σταυρό και τη φράση «Εν τούτω Νίκα». Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια “ειρήνη” η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό, που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό. Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας. 

Δεν είναι ηθικό, λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική “λογική”, θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος. Ο ίδιος ο Ιησούς επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας,να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να έχουμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.

Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων ήταν αμέτρητες, επί πολλούς αιώνες, εις βάρος των αθώων Ελλήνων, για αυτό έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους εισβολείς με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών. Ο Σωτήρας Χριστός, ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του, μέσα στην Αγία Σοφία, και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης, και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*. 

Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά. Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Σχετικά με την νόμιμη άμυνα ήταν σύμφωνος και ο επίσκοπος Πλωμαρίου το 1913 μ.χ., ο οποίος σε σχετικό του βιβλίο, αναφέρει ότι ο Χριστιανός θα πρέπει να εξαντλήσει όλα τα μέσα ώστε να αποφύγει τον φόνο. Εάν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε έχει κάθε δικαίωμα, όπως και ο κάθε άνθρωπος να υπερασπιστεί την ζωή του.

Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης. Είναι γεγονός αποδεκτό από όλους ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται υπό διωγμόν σε παγκόσμιο επίπεδο. Δυστυχώς στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ο κορυφαίος Έλληνας στρατιωτικός Άγιος της Ορθοδοξίας δεν εορτάζεται ποτέ από την Εκκλησία. Εορτάζονται όλοι οι υπόλοιποι στρατιωτικοί Άγιοι, πλην του συγκεκριμένου !!! Ο Ιδρυτής του Αγίου όρους δεν έχει ούτε έναν ναό αφιερωμένο στην μνήμη του, και δεν είναι πολιούχος σε καμία Ελληνική πόλη !!! Αυτό γίνεται σκόπιμα καθώς η νέα τάξη πραγμάτων δεν επιθυμεί να γνωρίζουν οι Χριστιανοί τον βίο του Αγίου Νικηφόρου και τα μεγάλα επιτεύγματα του. 

Ο μεγαλύτερος μακράν στρατιωτικός Άγιος της Ορθοδοξίας είναι ο προστάτης του Ελληνικού έθνους, από τους Αγαρηνούς. Επίσης ήταν ο τρίτος σπουδαιότερος βασιλιάς του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους, μετά τον Βασίλειο τον Β και τον Ηράκλειο. Όλοι οι νεοταξίτες μισούν θανάσιμα κάθε τι Χριστιανικό και ειδικά τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά. Η αιτία είναι ότι αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδια του ανέμελου εποικισμού της Ελλάδος από τους Σουνίτες μωαμεθανούς. 

Μισούν τον Βασιλέα διότι επί αιώνες συγκλονίζει όλους τους πραγματικούς Έλληνες, με τα επιτεύγματα του. Τον εχθρεύονται γιατί υπενθυμίζει στους γνήσιους Έλληνες, το πόσο επικίνδυνοι είναι οι περισσότεροι Σουνίτες Σαρακηνοί, και ότι ήρθαν να βιάσουν, να σκοτώσουν, να κλέψουν, να πάρουν τα σπίτια μας, κατά γενική ομολογία (Διαβάστε σχετικά και τον Θεόδωρο Κατσανέβα). Η περίπτωση του Αυτοκράτορα Νικηφόρου θυμίζει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, το πόσο επικίνδυνοι είναι οι Σουνίτες Αγαρηνοί. 

Ο Έλληνας βασιλιάς είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους νεοταξίτες, και για τα ανθελληνικά τους σχέδια, περί αθόρυβου εποικισμού και κατακτήσεως της χώρας, καθώς εάν μάθουν οι πιστοί τον βίο του και αρχίσουν να τον εορτάζουν, τότε η παγκοσμιοποίηση, θα έχει δεχτεί ένα πολύ ισχυρό πλήγμα.

Πρέπει πάση θυσία να μην εορτάζεται και να μείνει στα αζήτητα της Ελληνικής ιστορίας. Συνεπώς είναι ζήτημα εθνικής επιβιώσεως η ανέγερση ιερού ναού προς τιμήν του Αγίου, για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, όπως σας προτείνω, εδώ και πολλά χρόνια. Η ενέργεια αυτή θα ανεβάσει το ηθικό και θα συσπειρώσει όλους τους Ορθοδόξους, σε έναν μεγαλειώδη σκοπό για την σωτηρία του έθνους. Ένα από τα σημαντικότερα είναι ότι θα γνωρίσουν οι Χριστιανοί την διδαχή του Αγίου Γρηγορίου την οποία έχουν εφαρμόσει όλοι οι Έλληνες Βασιλείς. Κυριολεκτικά θα αλλάξουν οριστικά τα δεδομένα σε επίπεδο γεωστρατηγικής και Ορθοδοξίας. Όπως γνωρίζετε στην περιοχή των Βαλκανίων, ο εθνικισμός των γειτόνων είναι σε μεγάλη έξαρση. Κατά γενική παραδοχή με βάση τις πράξεις και το θανάσιμο μίσος των γειτόνων, είμαστε σε κίνδυνο.

Ήδη έχει παραχωρηθεί η Μακεδονία και επίκειται να ολοκληρωθεί ο διαμελισμός της Ελλάδος. Με την ανέγερση ναού και την ενημέρωση για τον βίο του Αγίου βασιλέως Νικηφόρου, θα ξεκινήσει σταδιακά να εφαρμόζεται η ιερή διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Κυρίου ημων Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. 

Το σημαντικότερο όλων είναι ότι φοβάται πολύ τον Έλληνα Άγιο ο Χαριζιτης-Παγανιστής Ερντογάν και το επιτελείο του. Επί αιώνες οι Οθωμανοί κατακτητές απαγόρευαν κάθε αναφορά, καθώς και τον εορτασμό του Αγίου Νικηφόρου στην κατακτημένη Ελλάδα. Δυστυχώς και μετά την επανάσταση του 1821 βρήκαν διάφορους τρόπους, ώστε να παραμείνει εντελώς αφανής ο μεγαλύτερος στρατιωτικός Άγιος της Ορθοδόξου πίστεως. 

Επίσης είναι γνωστή η νεοταξική πολιτική των αρχιερέων της Ελλάδος, εδώ και 200 περίπου χρόνια. Εάν νομίζουν οι Ορθόδοξοι αρχιερείς της Ελλάδος ότι τους αδικώ, τους καλώ να εορτάζουν τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά, με κάθε μεγαλοπρέπεια, να κάνουν αγρυπνίες, ομιλίες, να αναγείρουν Ιερό ναό για να  τον τιμήσουν και να τον ανακηρύξουν πολιούχο σε κάποια πόλη και προστάτη των στρατιωτικών. 

Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ.

Στην εποχή του Αγίου αυτοκράτορα Νικηφόρου, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και οι Ισμαηλίτες συνυπάρχουν εδώ και αιώνες. Στην Βασιλεύουσα-Κωνσταντινούπολη, επί Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπήρχε τζαμί για την μειονότητα Ισμαηλιτών. Όμως εκείνους τους αιώνες, οι πρόγονοι ήταν κοσμοκράτορες, καθώς διοικούσαν, την κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου. 

Οι ένδοξοι-Ήρωες πρόγονοι μας, οι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί αρκετούς αιώνες πολεμούσαν καθημερινά και πάρα πολύ γενναία στα πεδία των μαχών. Οι Μωαμεθανοί που ζούσαν μαζί ως μειονότητα, δεν παρουσίασαν παραβατική συμπεριφορά, παρά το γεγονός, ότι τα δύο έθνη, βρισκόταν συνέχεια, σε πόλεμο, από την εποχή, του αυτοκράτορα Ηράκλειου.

Οι πρόγονοι μας είχαν τον απόλυτο σεβασμό, από την Μουσουλμανική μειονότητα, διότι είχαμε κράτος πολύ σοβαρό, με οργάνωση, διοίκηση, στρατό, δομές, παιδεία, ηθική και αυστηρούς νόμους, που εφαρμοζόταν στην πράξη. Εν τούτοις η βασικότερη αιτία, που υπήρχε σεβασμός, ανάμεσα σε Χριστιανούς και Σαρακηνούς, ήταν η γενναιότητα, των προγόνων μας στις μάχες και τους πολέμους. Οι Ήρωες αυτοκράτορες, Στρατηγοί, Αξιωματικοί, και Στρατιώτες, προκαλούσαν δέος, στην Μωαμεθανική μειονότητα. 

Δυστυχώς την σημερινή εποχή, οι ρόλοι και οι ισορροπίες, έχουν αντιστραφεί.

Στον επίλογο, της σημερινής μου εργασίας να σας αναφέρω για πολλοστή φορά, ότι από το σωτήριο έτος 1995 έχω την τιμή να είμαι ο μοναδικός Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος έχει ως προστάτη Άγιο του, τον Νικηφόρο Β Φωκά. Τώρα που το Ελληνικό έθνος είναι ετοιμοθάνατο, σας καλώ να συμβάλλεται όλοι στην ανέγερση Ιερού Ναού προς τιμήν του Αγίου Νικηφόρου. Δεν επιθυμώ να μου δώσετε χρήματα, αλλά να κάνετε τον Ναό, να επιλέξετε κατασκευαστές, πολιτικούς μηχανικούς κλπ, και μετά να παραδώσετε τον ναό σε εμένα και στους υποστηρικτές της στήλης. Μην ξεχνάτε ότι οι εχθροί βλέπουν εάν επέστρεψε ο λαός στα Χριστιανικά ήθη, στην Ελληνική παιδεία, αν προσπαθεί να εφαρμόσει την μοναδική λύση για την εθνική μας επιβίωση, εάν γίνονται προσπάθειες για την ανέγερση του Ιερού ναού και από εκεί κρίνουν ανάλογα και συνεχίζουν ανενόχλητοι το καταστροφικό τους έργο. Για αυτό συνεχίζουν εκ του ασφαλούς. 


Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

 Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

 ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ

Από τον Μ. Ζαμβρή στον Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν.


0 comments: