Πανικός επικρατεί στην αντίχριστη νέα τάξη πραγμάτων, μήπως μάθουν οι Έλληνες Χριστιανοί την πραγματική ιστορία της Ελληνικής σημαίας.
Οι πρόγονοι μας πολέμησαν υπέρ πίστεως και πατρίδας. Για του Χριστού την πίστη την Αγία. Επόμενο ήταν η επιλογή της Ελληνικής σημαίας, να γίνει με πρότυπο τον κορυφαίο στρατιωτικό Άγιο της Ορθοδοξίας.
Σχετικά με τα χρώματα και τις γραμμές της Ελληνικής Σημαίας είναι ακριβώς ίδια με τις Ελληνικές σημαίες του μεσαίωνα των αριστοκρατικών Ελληνικών-Ρωμαϊκών οίκων των Μαλεϊνών και των Καλλέργηδων, οι οποίοι είχαν συγγενικούς δεσμούς με την κορυφαία οικογένεια της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τους Φωκάδες.
Ο Όσιος Μιχαήλ Μαλεϊνός ήταν θείος του Αγίου Αυτοκράτορα Νικηφόρου Β Φωκά. Οι Μαλεϊνοί είχαν συγγένεια με τον κορυφαίο στρατιωτικό Άγιο της Ορθοδόξου πίστεως και τρίτο κορυφαίο Βασιλιά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Επίσης και η οικογένεια Καλλέργη έλκει την καταγωγή της, από την κορυφαία Ελληνική-στρατιωτική οικογένεια της Μικράς Ασίας και τον Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Αυτές οι δύο οικογένειες όπως εκατομμύρια άλλες κατά τον μεσαίωνα, μέχρι και την επανάσταση του 1821 είχαν ως πρότυπο τον μεγάλο στρατηλάτη Νικηφόρο Φωκά, τον κορυφαίο στρατιωτικό Άγιο του Χριστιανισμού. Η επιλογή της Ελληνικής σημαίας από τους συγγενείς του Αγίου Νικηφόρου, ήταν φυσικό επακόλουθο.
Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΑΡΗΝΟΥΣ.
ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ CAMBRIDGE.
Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει πολεμώντας και αγωνιζόμενοι σε περιόδους ειρήνης.
Στις εποχές όπου το έθνος βρισκόταν σε αμυντικούς πολέμους, όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.
Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: “Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη. Βέβαια όλοι οι Χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.
Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : “Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο”. Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οι εθνικές εορτές, συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος στον κρίσιμο εκείνο πόλεμο μετά από τον οποίο έγινε μονοκράτορας πολέμησε με το λάβαρο, το οποίο είχε επάνω το Σταυρό και τη φράση «Εν τούτω Νίκα».
Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια “ειρήνη” η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό, που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό.
Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας. Δεν είναι ηθικό, λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική “λογική”, θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος. Ο ίδιος ο Ιησούς επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας, να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να έχουμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.
Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων ήταν αμέτρητες, επί πολλούς αιώνες, εις βάρος των αθώων Ελλήνων, για αυτό έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους εισβολείς με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών. Ο Σωτήρας Χριστός, ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του, μέσα στην Αγία Σοφία, και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης, και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*.
Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά. Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Σχετικά με την νόμιμη άμυνα ήταν σύμφωνος και ο επίσκοπος Πλωμαρίου το 1913 μ.χ., ο οποίος σε σχετικό του βιβλίο, αναφέρει ότι ο Χριστιανός θα πρέπει να εξαντλήσει όλα τα μέσα ώστε να αποφύγει τον φόνο. Εάν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε έχει κάθε δικαίωμα, όπως και ο κάθε άνθρωπος να υπερασπιστεί την ζωή του.
Η Χριστιανική-Ελληνική, Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως αντίγραφο, της Ουρανίου Βασιλείας, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας, καθώς ήταν περικυκλωμένη, από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό, κρατικό μόρφωμα, στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες, τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς.
Εκτός από την Ελληνική-Ρωμαϊκή πλευρά η οποία βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση για αρκετούς αιώνες, παράλληλα είχαμε Μωαμεθανική μειονότητα και συνύπαρξη με τους Έλληνες του μεσαίωνα, στην Βασιλεύουσα.
Στην εποχή του Αγίου αυτοκράτορα Νικηφόρου, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί,και οι Ισμαηλίτες συνυπάρχουν εδώ και αιώνες. Στην Βασιλεύουσα-Κωνσταντινούπολη, επί Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπήρχε τζαμί για την μειονότητα Ισμαηλιτών. Όμως εκείνους τους αιώνες, οι πρόγονοι ήταν κοσμοκράτορες, καθώς διοικούσαν, την κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου. Οι ένδοξοι-Ήρωες πρόγονοι μας, οι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί αρκετούς αιώνες, πολεμούσαν καθημερινά, και πάρα πολύ γενναία στα πεδία των μαχών. Οι Μωαμεθανοί που ζούσαν μαζί ως μειονότητα, δεν παρουσίασαν παραβατική συμπεριφορά, παρά το γεγονός, ότι τα δύο έθνη, βρισκόταν συνέχεια, σε πόλεμο, από την εποχή, του αυτοκράτορα Ηράκλειου.
Οι πρόγονοι μας είχαν τον απόλυτο σεβασμό, από την Μουσουλμανική μειονότητα, διότι είχαμε κράτος πολύ σοβαρό, με οργάνωση, διοίκηση, στρατό, δομές, παιδεία, ηθική και αυστηρούς νόμους, που εφαρμοζόταν στην πράξη. Εν τούτοις η βασικότερη αιτία, που υπήρχε σεβασμός, ανάμεσα σε Χριστιανούς και Σαρακηνούς, ήταν η γενναιότητα, των προγόνων μας στις μάχες και τους πολέμους. Οι Ήρωες αυτοκράτορες, Στρατηγοί, Αξιωματικοί, και Στρατιώτες, προκαλούσαν δέος, στην Μωαμεθανική μειονότητα.
Δυστυχώς την σημερινή εποχή, οι ρόλοι και οι ισορροπίες, έχουν αντιστραφεί.
Ο ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ).
Διονύσιος Σολωμός.
Ο Ελληνικός Εθνικός ύμνος είναι ο μεγαλύτερος Εθνικός ύμνος στον κόσμο και ο μοναδικός που αναφέρει από την πρώτη στροφή το δικαίωμα στην νόμιμη άμυνα και την εθνική επιβίωση-Ελευθερία.
Ο ποιητής στον Εθνικό ύμνο παρουσιάζει την Ελευθερία οπλισμένη με σπαθί, που έχει κόψη τρομερή και φοβερή και η οποία πολεμά με τους Έλληνες για να αποτινάξει τα δεσμά της δουλείας στην Ελληνική επικράτεια και με βία μετράει τη γη, ώστε να ελευθερωθεί όλος ο Ελληνισμός.
Η ελευθερία των Ελλήνων και η σημαία θεμελιώνονται μέσα από τις θυσίες για την Ορθοδοξία και την πατρίδα.
Στις δύο πρώτες στροφές του Εθνικού Ύμνου ο Σολωμός απευθύνει χαιρετισμό προς την Ελλάδα και την Ελευθερία. Ενδεικτικό είναι ότι εξομοιώνει την Ελλάδα με την Ελευθερία και την υμνεί με μοναδικούς στο είδος τους στίχους.
Θαυμαστό και ανεπανάληπτο γεγονός είναι το ότι απευθύνεται στην Ελλάδα ως υπαρκτό-ζωντανό πρόσωπο. Ο μεγάλος Σολωμός την προσωποποιεί και της απευθύνει το λόγο σε δεύτερο ενικό πρόσωπο !!
Ο ύμνος απευθύνεται στην Ελληνική ελευθερία, που πάντοτε κερδίζεται μέσα από αιματηρούς αγώνες. Την Ελευθερία και την Ελλάδα, της θεωρεί υπαρκτά πρόσωπα ο ποιητής και απευθύνεται σε αυτές με σεβασμό και δέος.
Οι πρόγονοί μας δημιούργησαν αυτές τις δύο υπέρτατες αξίες, και της "πότισαν" με αίμα όσο κανένα άλλο έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Οι ένδοξοι προγονοί μας, πολλές φορές τους προηγούμενους αιώνες, έκαναν το αδύνατο να είναι δυνατό.
Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά των Ελλήνων από τους ραγιάδες και από τους προδότες. Εκεί που όλα δείχνουν τελειωμένα, εκεί που φαινόταν ότι δεν υπάρχει ελπίδα, οι πραγματικοί Έλληνες αγωνιζόταν ενάντια σε κάθε λογική.
Το αποτέλεσμα σε κάθε εποχή, είναι να επιτυγχάνουν το ακατόρθωτο. Κλασικά παραδείγματα οι Έλληνες με τους Πέρσες, στον Μαραθώνα, στην Σαλαμίνα, στις Θερμοπύλες, στις Πλαταιές, το 628 μ.Χ. με τον Ηράκλειο, όπου κατακτήσαμε ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία, όπως επίσης με την επανάσταση του 1821.
Σε κάθε πρόταση παραδόσεως από τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά.
Το παράδειγμα της θυσίας των Ελλήνων του 1821, θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό παράδειγμα, ηρωισμού για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι θα δεχτούν μέσα στις ψυχές τους, την θυσία, εκείνων που χάθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο στο όνομα της Ελλάδας και του κυρίου Σωτήρα και Λυτρωτή ημών, Ιησού.
Τους δύο επόμενους αιώνες, εκατομμύρια Έλληνες άνδρες με παραδείγματα τους ήρωες Οπλαρχηγούς, Αξιωματικούς, Στρατιώτες, πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Βαλκανικοί πόλεμοι, Μικρασιατικό Μέτωπο, Β παγκόσμιος πόλεμος, Κύπρος.
Από όλα αυτά τα θαυμαστά επιτεύγματα των προγόνων μας, εμπνεύστηκε ο Μεγάλος Σολωμός.
Είναι γεγονός ότι με βάση τον Ύμνο εις την Ελευθερία, ότι ο Σολωμός υπήρξε ένας, μεγάλος μυσταγωγός.
Παρά τη μακραίωνη σκλαβιά του Ελληνικού Έθνους, η Ελευθερία είναι οικεία στον ποιητή. Την αναγνωρίζει από την το κοφτερό σπαθί, που σκορπίζει ολόγυρα τον όλεθρο και τον θάνατο στους εχθρούς. Το σπαθί που διαχρονικά έσωσε αρκετές τον Ελληνισμό από βέβαιο αφανισμό, με γνώμονα τις διδαχές του Αγίου Γρηγορίου και του Μ. Αθανάσιου.
Ο Ύμνος συντίθεται κατά την διάρκεια της επαναστάσεως. Τρομερές-αιματηρές μάχες, πολύνεκρες πολιορκίες, αναπηρίες καταστροφές, απώλεια περιουσιών, για την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Η ματωμένη Ελευθερία στηρίζεται στους ιερούς νεκρούς των Ελλήνων. Στους ανθρώπους εκείνους που θυσιάστηκαν για την Ελλάδα. Οι επαναστατημένοι Έλληνες αντλούν δύναμη και έμπνευση απ’ τους αυτοκράτορες της Κωνσταντινουπόλεως, εκείνους τους Ήρωες στρατιωτικούς που θεωρούσαν πάντοτε την ελευθερία ως δεδομένη προϋπόθεση, και υπέρτατη αξία, σχετικά με την ύπαρξή τους.
Οι Ήρωες του 1821 πολέμησαν με βάση το παράδειγμα των αειμνήστων Βασιλέων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
0 comments: