Τουρκικές ΜΚΟ διεκδικούν «επιστροφή» της Κρήτης και 12 νησιών στην Τουρκία.
Τούρκος δημοσιογράφος, του περιβάλλοντος Ερντογάν, έγραψε σε ανάρτησή του στο Twitter ότι η Τουρκία θα προσαρτήσει την Κρήτη, δώδεκα ακόμα ελληνικά νησιά, τη Λιβύη, τη Μοσούλη, το Κιρκούκ, την Κριμαία και τη Δυτική Θράκη.
Ο Χατζί Γιακισικλί (Hacı Yakışıklı), που εργάζεται για το Akit TV, αναφερόμενος στις τουρκικές ΜΚΟ που διατείνονται να διεκδικήσουν σε διεθνή δικαστήρια για λογαριασμό της Τουρκίας ελληνικά και αραβικά εδάφη, έγραψε σε μια έξαρση εξαλλοσύνης:
«Αυτά τα εδάφη μπορεί να ενταχθούν ξανά στην Τουρκία».
Η λιβυκή ιστοσελίδα AddressLibya, που πρόσκειται στη Βουλή των Αντιπροσώπων, σχολίασε ότι αυτό το tweet από εάν δημοσιογράφο που βρίσκεται κοντά στο τουρκικό καθεστώς αποκαλύπτει τις βαθύτερες προθέσεις και φιλοδοξίες του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που επιδιώκει να χαράξει ένα νέο χάρτη στην περιοχή για την χώρα του, που θα συμπεριλαμβάνει τη Λιβύη ως ιστορικό κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Ερντογάν εργάζεται να το καταφέρει αυτό υποστηρίζοντας τις ένοπλες ομάδες που ελέγχουν την Τρίπολη, την οποία επιδιώκει να απελευθερώσει ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός (LNA) για να αποκαταστήσει τη λιβυκή εθνική κυριαρχία σε όλη την επικράτεια.
Ο Ερντογάν, συνεχίζει η λιβυκή ιστοσελίδα, είχε εδώ και καιρό εκπέμψει τα πολιτικά σινιάλα του σε αναφορές σε ομιλίες του, όπου ανέφερε τη Λιβύη ως περιοχή τουρκικής επιρροής ή μέρος μιας νέας Τουρκίας, που οι Τούρκοι απώλεσαν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τώρα ήρθε η ώρα να την ανακτήσουν.
«Ο ηγέτης Κεμάλ Ατατούρκ ήταν μαχητής με τον οθωμανικό στρατό στη Λιβύη και πολεμούσε εκεί στα μέτωπα, έτσι λοιπόν σήμερα πρέπει να είμαστε εκεί και να πολεμάμε επίσης, έχουμε ένα εκατομμύριο Τούρκους που ζουν στη Λιβύη», είχε αναφέρει σε ομιλία του πριν λίγους μήνες ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η αναθεωρητική πολιτική του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπως ανοιχτά εκφράζεται με αμφισβήτηση των συνόρων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή της βόρειας Κύπρου, οι πολεμικές επιχειρήσεις-εισβολές που διεξάγει σε βόρεια Συρία και βόρειο Ιράκ, η ανάμιξή της στα εσωτερικά Ελλάδας και Βουλγαρίας στη Θράκη, οι βλέψεις της στον Καύκασο, η αποσταθεροποιητική της εμπλοκή στα δυτικά Βαλκάνια με εργαλεία της το εξτρεμιστικό Ισλάμ και πρόθυμους συνεργάτες ορισμένους σλαβόφωνους νοσταλγούς της τουρκοκρατίας, δεν είναι τίποτα άλλο από η υλοποίηση του περιβόητου τουρκικού «Όρκου του Έθνους», του «Misak-ı Millî».
Ο «Όρκος του Έθνους»
Στις 28 Ιανουαρίου 1920 το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο, της ηττημένης στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ψήφισε έξι αποφάσεις που όρισαν τις κόκκινες γραμμές των συνόρων του νέου τουρκικού έθνους-κράτους.
Το ψήφισμα αυτό, που ονομάστηκε «Όρκος του Έθνους», δημοσιεύτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1920 και όριζε ως τουρκικά εδάφη ολόκληρη τη Θράκη, δηλαδή, εκτός από την ανατολική, τη δυτική που σήμερα ανήκει στην Ελλάδα και τη βόρεια που ανήκει στη Βουλγαρία, τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, την περιοχή της Αντιόχειας (σημερινό Χατάι της Τουρκίας), τα βόρεια εδάφη των σημερινών συριακών επαρχιών Χαλεπιού, Ράκκα και Χασάκα, δηλαδή το συριακό Κουρδιστάν, ολόκληρο το βόρειο Ιράκ, δηλαδή το ιρακινό Κουρδιστάν, τις επαρχίες της Μοσούλης και του Κιρκούκ, μέρος από την ιρανική επαρχία του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν, τον σημερινό αζέρικο θύλακα του Νακχιβάν στα νότια της Αρμενίας και την Αζαρία (Κολχίδα) της σημερινής Γεωργίας.
Δύο από τους πολλούς χάρτες που Τούρκοι εθνικιστές έχουν αναρτήσει στο διαδίκτυο με τα σύνορα του Όρκου του Έθνους. Η Τουρκία σταθερά προσπαθεί να επανατοποθετήσει τα σύνορά της εκεί. Οι εισβολές στην Κύπρο και στη Συρία, οι προκλητικές δηλώσεις σχετικά με τη Θράκη, οι βλέψεις στο βόρειο Ιράκ, επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία δεν παραιτήθηκε ποτέ από τον Όρκο του Έθνους
Ο «Όρκος του Έθνους» προκάλεσε τότε την άμεση αντίδραση των δυτικών συμμάχων, οι οποίοι στις 16 Μαρτίου 1920 κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη.
Αφοσιωμένοι στον «Όρκο του Έθνους» Οθωμανοί βουλευτές διέφυγαν στην Άγκυρα και εκεί ίδρυσαν τη «Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση», υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ, κηρύσσοντας τον λεγόμενο «Πόλεμο της Ανεξαρτησίας» που έληξε με τη δική μας Μικρασιατική Καταστροφή.
Το 1923 η τουρκική διπλωματία στη Λωζάνη διαπραγματεύτηκε έχοντας στον νου της τον χάρτη του «Όρκου του Έθνους». Τελικά συμβιβάστηκαν με λιγότερα και υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Η «Λωζάνη» δεν τηρήθηκε
Τη Συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία δεν την τήρησε ποτέ. Το 1941 και ενώ η Ελλάδα τελούσε υπό γερμανική κατοχή, όλοι οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης ηλικίας από 25 έως 45 ετών στρατολογήθηκαν και στάλθηκαν σε τάγματα εργασίας (amele taburlarι) στα βάθη της χώρας.
Ακολούθησε ο διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης σε δύο φάσεις. Με τα Σεπτεμβριανά του 1955 και με τις απελάσεις των ετών 1964-65.
Την ίδια περίοδο, από το 1963, άρχισε να υποδαυλίζει τις ταραχές στην Κύπρο, που κατέληξαν στην παράνομη εισβολή και κατοχή του βόρειου νησιού το 1974.
Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν τηρήθηκε ούτε στην αυτονομία που προβλεπόταν για τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, των οποίων ο ελληνικός πληθυσμός στη συντριπτική του πλειονότητα τα εγκατέλειψε τη δεκαετία του 1960.
Αφού «τακτοποίησε» αυτά τα ζητήματα, ο τουρκικός αναθεωρητισμός στράφηκε στο Αιγαίο, αρχικά επιχειρώντας το «γκριζάρισμα» νησιών και νησίδων, αρχής γενομένης από στα Ίμια (1996).
Η Τουρκία σήμερα δεν αρκείται στις «γκρίζες ζώνες». Διεκδικεί μερίδιο από την κυπριακή και ελληνική ΑΟΖ (Καστελόριζο) και διεκδικεί 18 ελληνικά νησιά ως «κατεχόμενο τουρκικό έδαφος».
O Μεβλούτ Τσαβούσογλου, σε ερώτηση που του υποβλήθηκε στην τουρκική εθνοσυνέλευση τον περασμένο Μάρτιο, απάντησε σαν να μην υπάρχει Συνθήκη της Λωζάνης:
«Το καθεστώς κυριαρχίας κάποιων νησίδων και βραχονησίδων και τα γύρω από αυτά θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο, δεν έχουν καθοριστεί με κάποια ισχύουσα διεθνή συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας και είναι αλήθεια ότι εξαιτίας αυτού του γεγονότος δημιουργούνται μία σειρά από προβλήματα».
Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία έχει παραιτηθεί από οποιαδήποτε κυριαρχία πέρα των τριών μιλίων από τις ακτές της.
Ο «Όρκος» του Ερντογάν
Το 2016 ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άρχισε να αμφισβητεί με δημόσιες δηλώσεις του τη Συνθήκη της Λωζάνης αναφερόμενος και στον «Όρκο του Έθνους».
Πέρσι το «Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών “Νέα Τουρκία”», εξέδωσε έναν ογκώδη τόμο 1450 σελίδων αφιερωμένο στο «Misak-ı Millî».
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προλόγισε την έκδοση με ένα κείμενο που χαρακτηρίστηκε ως το «μανιφέστο» του. Σε αυτό απροκάλυπτα γράφει:
«Η Βουλή των Οθωμανών κήρυξε το Misak-ı Millî, δηλαδή τη διεκδίκηση των ελάχιστων εδαφών που θα μπορούσαμε να αποδεχθούμε.
»Η Εθνοσυνέλευση που συγκλήθηκε μετά την ίδρυση της Δημοκρατίας αποδέχθηκε πλήρως το εθνικό σύμφωνο που πρόσθετε στα σύνορα μας τη Μοσούλη, το Κιρκούκ, το Χαλέπι, τη Δυτική Θράκη, το Μπατούμ, την Κύπρο και μερικά Νησιά. (…) Αρνούμαστε να φυλακίσουμε το έθνος μας με το ένδοξο παρελθόν, στην στείρα ιστορική περίοδο που δεν συμπληρώνει ούτε εκατό χρόνια.
»Μπορείτε να αντιληφθείτε το ενδιαφέρον και την ανάμειξη μας στα τεκταινόμενα στη Συρία, την Αίγυπτο, το Ιράκ, τη Λιβύη, τα Βαλκάνια και τον Καύκασο, ατενίζοντας το ιστορικό παρελθόν μας.
»Η Ιστορία θα δώσει την καλύτερη απάντηση σε αυτούς που λένε “τι δουλειά έχει η Τουρκία σε αυτά τα μέρη;”.
»Είναι ολοφάνερο: Δεν έληξε ακόμα ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος. Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα και τις προσπάθειες μας. (…) Πρωταρχικός όρος του αγώνα μας είναι να μην ξεχαστεί το Misak-ı Millî”».
Συμβαίνει τώρα
Η τουρκική εισβολή στη Συρία στα βόρεια της επαρχίας του Χαλεπιού, αρχικά με την επιχείριση «Ασπίδα του Ευφράτη» (24 Αυγούστου 2016 – 29 Μαρτίου 2017) και από τις 20 Ιανουαρίου φέτος με την επιχείριση «Κλάδος Ελαίας» στον κουρδικό θύλακα της Εφρίν, με την παράλληλη ανάπτυξη τουρκικών στρατευμάτων στη γειτονική συριακή επαρχία Ιντλίμπ, στα πλαίσια συμφωνίας της Άγκυρας με τη Μόσχα και την Τεχεράνη, δεν είναι τίποτα άλλο από η επαναχάραξη των τουρκικών συνόρων όπως τα τοποθέτησε ο «Όρκος του Έθνους».
Ξεκινώντας από τα βορειοδυτικά της Συρίας και επικαλούμενος τον «κουρδικό κίνδυνο», ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωσε ότι στόχος του είναι να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του και ανατολικά του Ευφράτη καταλαμβάνοντας όλη τη βόρεια Συρία.
Παράλληλα προανήγγειλε και στρατιωτική επέμβαση το επόμενο διάστημα στο βόρειο Ιράκ, για την εξάλειψη και της εκεί «κουρδικής τρομοκρατίας», επεκτείνοντας το επιχειρησιακό βάθος μέχρι τα πρόθυρα της Μοσούλης, στην περιοχή του Σιντζάρ (ή Σινγκάλ) όπου κατοικούν οι Κούρδοι ζωροαστριστές Γιαζίντι.
Όσο για το ποιες είναι οι προθέσεις του σε ό,τι αφορά εμάς, το είπε ευθέως σε μια από τις ομιλίες του: «Ό,τι είναι για μας το Αφρίν, είναι και το Αιγαίο και η Κύπρος».
Οι προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, παράλληλα με τους πολέμους της στη Μέση Ανατολή, είναι η επιβεβαίωση ότι η Άγκυρα δεν επιθυμεί την ειρήνη αλλά τη ρεβάνς για τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν έναν αιώνα.
Μόνο που ανοίγοντας όλα μαζί τα μέτωπα ολόγυρά του, αποσταθεροποιώντας ολόκληρη την περιοχή και με αναφορές στα όρια της γραφικότητας σε επικείμενο «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο», ο Τούρκος Πρόεδρος δείχνει σαν να βιάζεται να υλοποιήσει το σχεδιασμό του έχοντας κατά νου κάποιο χρονικό όριο.
Ίσως γιατί, όπως ευρέως ακούγεται, η υγεία του έχει θέσει συγκεκριμένη «διορία» που πρέπει να προλάβει εάν θέλει να μείνει στην ιστορία ως μεγάλος ηγέτης και να γλιτώσει την οικογένειά του από τις συνέπειες των πράξεων του.
Η Ελλάδα γνωρίζει
Η Αθήνα παρακολουθεί και γνωρίζει. Για αυτό και ο Νίκος Κοτζιάς, από την αρχή των ερντογανικών παραληρημάτων, με τα «σύνορα της καρδιάς» και τις «φωνές (που άκουγε) από τα νησιά», έσπευσε να χαρακτηρίσει την Τουρκία ως μια «αναθεωρητική» και «νευρική» δύναμη.
Μάλιστα οι χαρακτηρισμοί του Έλληνα ΥΠΕΞ δεν περιορίστηκαν σε εσωτερική κατανάλωση. Τους μοιράστηκε διεθνώς με αποτέλεσμα οι περισσότεροι σήμερα αυτή τη γνώμη να έχουν για την Τουρκία.
Επίσης έστειλε και τρία μηνύματα στη γείτονα. Το πρώτο, που το έχει πει και σε τηλεοπτικές του συνεντεύξεις, λέει ότι «η Ελλάδα δεν είναι ούτε Συρία ούτε Ιράκ. Είμαστε ένα αναπτυγμένο κράτος με καλή άμυνα, καλά αμυντικά συστήματα, καλούς συμμάχους υψηλή διπλωματική χωρητικότητα».
Το δεύτερο ήταν ότι «τα δικά μας σύνορα της καρδιάς φτάνουν μέχρι την Ινδία» και το τρίτο όταν είπε πως «εάν δεν αρέσει στον κ. Ερντογάν η Συνθήκη της Λωζάνης, έχουμε και τη Συνθήκη των Σεβρών».
«Η Κρήτη είναι η ψυχή μας, έχουμε χύσει το αίμα μας για αυτή», διατείνεται ο Χαλίτ Κανάκ, λέγοντας ότι ξεκίνησαν αυτόν τον δικαστικό αγώνα για λόγους εθνικής συνείδησης.
Μετά το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, που ανέπτυξε η Άγκυρα για τις θαλάσσιες διεκδικήσεις της γύρω από τη χώρα, κάποιοι στην Τουρκία έφεραν προς συζήτηση το καθεστώς κυριαρχίας της Κρήτης και κάποιων νησιών του Αιγαίου.
Σύμφωνα με τους τουρκικούς ισχυρισμούς, η συμφωνία του Λονδίνου της 30ης Μαΐου 1913 παραχώρησε τα τρία τέταρτα της Κρήτης στην Τουρκία, αλλά η Ελλάδα κατά παράβαση των συνθηκών «κατέλαβε» ολόκληρο το νησί.
Για το λόγο αυτό, τουρκικές μη κυβερνητικές οργανώσεις ετοιμάζονται τώρα να κινηθούν νομικά και να προσφύγουν στη διεθνή δικαιοσύνη διεκδικώντας την «επιστροφή» της Κρήτης και κάποιων νησιών του Αιγαίου στην Τουρκία, όπως αναφέρει το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων της Τουρκίας, «Αναντολού», σε άρθρο του την Τετάρτη 13 Μαΐου.
Ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, Ιλίας Τοπσακάλ, και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αλληλεγγύης και Αλληλοστήριξης του Τουρκικού Κόσμου, Χαλίτ Κανάκ, μιλώντας στο τουρκικό πρακτορείο σχετικά με την προσφυγή που ετοιμάζεται ενώπιον της διεθνούς δικαιοσύνης, εξηγούν ότι ο «γείτονας» που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο είναι η Ελλάδα, η οποία καταστρατηγώντας το διεθνές δίκαιο, έχει μεταφέρει στρατεύματα σε 12 νησιά.
«Αυτές οι ενέργειες της Ελλάδας έχουν αυξηθεί κατά πολύ τελευταία.
»Ειδικά στην ανατολική Μεσόγειο, τα αποθέματα του φυσικού αερίου και ο υποθαλάσσιος πλούτος γύρω από την ΤΔΒΚ ώθησαν την Ελλάδα να αναζητήσει συνεργάτες.
»Προς την ίδια κατεύθυνση άρχισαν να κινούνται και η Αίγυπτος, το Ισραήλ, ακόμη και ο Λίβανος και κάποιες άλλες χώρες, χωρίς να έχουν δικαιώματα στην περιοχή με βάση το διεθνές δίκαιο και χωρίς καμία συμφωνία να προβλέπει κάτι τέτοιο.
»Κάποιες διεθνείς εταιρείες προσπάθησαν επίσης να το εκμεταλλευτούν, ενώ κάποιες άλλες χώρες δεν έβγαλαν μιλιά.
»Αντιθέτως, η Τουρκία, με την πολύ σημαντική συμφωνία που υπέγραψε με τη Λιβύη για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, εξασφάλισε την ασφάλεια και το μέλλον της στην περιοχή», υποστηρίζει ο Ιλίας Τοπσακάλ, ο οποίος σημειώνει ότι το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας και το πολεμικό ναυτικό έχουν εκπονήσει ειδική έκθεση σχετικά με τα δικαιώματα της Τουρκίας στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
Πάνω από 100 ΜΚΟ θα προσφύγουν για την Κρήτη
Σύμφωνα με τον Τοπσακάλ, πάνω από 100 μη κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν τη στήριξη του Συνδέσμου Αλληλεγγύης και Αλληλοστήριξης του Τουρκικού Κόσμου αποφάσισαν να ασχοληθούν εμπράκτως με την υπόθεση και να διεκδικήσουν δικαστικώς δικαιώματα της Τουρκίας στην περιοχή.
«Την υπόθεση έχουν αναλάβει οι νομικοί σύμβουλοι του συνδέσμου μας.
»Σκεφτόμαστε να φέρουμε την υπόθεση αυτή ενώπιον της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), καθώς και των οργανώσεων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
»Η υπόθεση αυτή δεν θα περιοριστεί μόνο στα δικαιώματα της Τουρκίας, αλλά θα περιλαμβάνει και τα δικαιώματα της “ΤΔΒΚ” (σ.σ. ψευδοκράτος – κατεχόμενα Κύπρου).
»Οι ΜΚΟ εκεί θα ενεργήσουν από κοινού.
»Στην κίνηση αυτή θα συμμετάσχουν και ΜΚΟ από το Καζακστάν, την Κιργισία, το Ουζμπεκιστάν και το Αζερμπαϊτζάν, παρακολουθώντας και στηρίζοντας τη νομική διαδικασία.
»Ομοίως, υπάρχουν αρκετές αδελφές ΜΚΟ και στα Βαλκάνια, που θα συμμετάσχουν στη διαδικασία.
»Η έναρξη της διαδικασίας θα ξεκινήσει με μία συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί σύντομα», ανέφερε ο Τοπσακάλ.
Σχετικά με την έκβαση τέτοιων προσφυγών από ΜΚΟ στον υπόλοιπο κόσμο, ο Ιλίας Τοπσακάλ, διευκρίνισε ότι για παράδειγμα την υπόθεση της Παλαιστίνης την «τρέχει» εδώ και χρόνια μία ΜΚΟ, όπως και το ζήτημα του ανατολικού Τουρκεστάν ή της Κίνας, η οποία αναγκάστηκε να σταματήσει κάποιες ενέργειές της, όταν ΜΚΟ ξεσηκώθηκαν εναντίον της πριν από 6-7 μήνες.
«Τα κατάφεραν; Υπάρχει αποτέλεσμα; Αυτό είναι συζητήσιμο.
»Ίσως κάποιες κυρίαρχες δυνάμεις να συνεχίσουν την άδικη και παράνομη συμπεριφορά τους, αλλά το σημαντικό είναι να ακουστούν οι φωνές μας.
»Κάθε αντίδραση στον κόσμο, που προέρχεται πλέον από μεμονωμένα άτομα ή μέσω ΜΚΟ, επιτυγχάνει κάποιο αποτέλεσμα.
»Να είστε σίγουροι ότι μετά από αυτή την πανδημία οι αγωγές μέσω των ΜΚΟ θα είναι πολύ σημαντικές.
»Έτσι όταν αναλάβουμε κοινή δράση ο σύνδεσμός μας μαζί με άλλες 100 μη κυβερνητικές οργανώσεις, θα φέρουμε εις γνώση της διεθνούς κοινότητας τα δικαιώματα που έχει η Τουρκία βάσει του διεθνούς δικαίου πάνω σε 12 νησιά που της ανήκουν στο Αιγαίο, στην Κρήτη, τη Λιβύη, το Κιρκούκ και τη Μοσούλη, την Κριμαία και τη δυτική Θράκη», υποστηρίζει ο Τοπσακάλ.
Προσφυγή στη Χάγη
«Η Κρήτη είναι η ψυχή μας, έχουμε χύσει το αίμα μας για αυτή», διατείνεται ο Χαλίτ Κανάκ, λέγοντας ότι ξεκίνησαν αυτόν τον δικαστικό αγώνα για λόγους εθνικής συνείδησης.
«Ξεκινήσαμε αυτήν την υπόθεση με μια ομάδα 22 ατόμων υπό την ομπρέλα του συνδέσμου, ενώ λαμβάνουμε συμβουλές και από ακαδημαϊκούς.
»Χωρίσαμε τα τουρκικά έθνη και τις οθωμανικές περιοχές σε 8 μέρη και αντίστοιχα οι 8 περιφερειάρχες μας εργάζονται πάνω σε αυτό το ζήτημα, οι οποίοι έχουν ορίσει προέδρους σε 42 τουρκόφωνες χώρες στον Καύκασο και τα Βαλκάνια», εξηγεί ο Χαλίτ Κανάκ, ο οποίος σημειώνει ότι η διαδικασία θα επιταχυνθεί μετά την επιδημία του κορωνοϊού και ότι οι επίσημες κινήσεις τους θα γίνουν από τον Ιούνιο.
«Θα προσφύγουμε σε διεθνείς οργανισμούς, όπως το Δικαστήριο της Χάγης και τα Ηνωμένα Έθνη, και θα στηρίξουμε αρκετά αυτή τη διαδικασία.
»Επίσης, ορισμένες από αυτές τις προσφυγές θα αφορούν και περιπτώσεις γενοκτονίας.
»Στόχος μας είναι να πάρουμε πίσω τα καταπατημένα δικαιώματά μας.
»Θα υπηρετήσουμε αυτόν τον νόμιμο σκοπό μέχρι τέλους.
»Δεν πρόκειται για ένα συμβολικό βήμα, αλλά για ένα ουσιαστικό βήμα.
»Η άλλη πλευρά μπορεί να παρουσιάσει τα αντίθετα από εμάς, αλλά θα τους αντιμετωπίσουμε με τα στοιχεία και τα έγγραφά μας και αναμένουμε κι από εκείνους το ίδιο», υποστηρίζει ο Κανάκ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι «από όποια πλευρά κι αν το δείτε, έχουμε δικαιώματα στα τρία τέταρτα της Κρήτης και των 14 νησίδων που την περιβάλλουν.
»Αν δεν μιλήσουμε για τα δικαιώματά μας στην Κρήτη και τα δικαιώματά μας στα Δωδεκάνησα που κατέλαβαν οι Ιταλοί παίρνοντάς τα μέσα από τα χέρια μας κι έπειτα δεν μας τα παρέδωσαν ποτέ μέχρι σήμερα παρά τη συμφωνία ανταλλαγής με τη Λιβύη, τότε κάποιοι θα αμφισβητήσουν ακόμη και τη Γαλάζια Πατρίδα, την παρουσία μας στην Κύπρο, ή τη στάση μας στη Συρία, όπου βρισκόμαστε ως εγγυητές της ασφάλειάς τους.
»Τώρα με την απόβασή μας στη Μεσόγειο, η οποία εδώ κι αιώνες είναι γνωστή ως τουρκική λίμνη, κατόπιν εντολής του προέδρου μας, δηλώσαμε την ενεργή παρουσία μας.
»Άρα είμαστε υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε εκεί και με βάση το νόμο».
Η «τουρκική γενοκτονία» στην Κρήτη
Το πρακτορείο «Αναντολού» προβαίνει παράλληλα και σε μία ιστορική αναδρομή όσον αφορά το καθεστώς της Κρήτης.
Σύμφωνα με την τουρκική εκδοχή, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Τουρκίας, η Κρήτη, η οποία απέχει –όπως σημειώνεται- 180 χιλιόμετρα από τις ακτές της Μούγλα (Αλικαρνασσός), βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Βενετίας, μέχρι που κατακτήθηκε από τον οθωμανικό στόλο στις 27 Σεπτεμβρίου 1669 μετά από έναν μεγάλο πόλεμο που διήρκεσε 24 χρόνια 4 μήνες και 16 ημέρες.
Οι Έλληνες δέχτηκαν μάλιστα με μεγάλη χαρά την κατάκτηση του νησιού από τους Τούρκους.
Οι ορθόδοξες εκκλησίες, που είχαν κλείσει οι Ενετοί, άνοιξαν αμέσως.
Οι αγρότες που ήρθαν στο νησί από την Τουρκία με τις οικογένειές τους κατασκεύασαν τζαμιά, γέφυρες, βιβλιοθήκες, βρύσες.
Λόγω αυτού του κλίματος ελευθερίας, πολλοί Έλληνες ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο νησί.
Το 1760 ζούσαν στο νησί 200 χιλιάδες μουσουλμάνοι και 60 χιλιάδες χριστιανοί, ισχυρίζεται ψευδώς το τουρκικό πρακτορείο. Ποτέ οι μουσουλμάνοι δεν ήταν πλειονότητα στην Κρήτη.
Η πρώτη εξέγερση στην Κρήτη ξέσπασε το 1770, καθοδηγούμενη από τους Ρώσους, αλλά έπειτα ξεσπούσαν κι άλλες κατά διαστήματα.
Αφότου ο Μεγάλος Βεζίρης, Φαζίλ Αχμέντ Πασά, ύψωσε την τουρκική σημαία στο κάστρο του Ηρακλείου, η Κρήτη έπαψε να είναι οθωμανική λίγο πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους, δηλ. 241 χρόνια αργότερα.
Η ελληνική εξέγερση, όπως η Τουρκία ονομάζει την επανάσταση του 1821, κατεστάλη το 1825, αλλά το 1830 ιδρύθηκε η ανεξάρτητη Ελλάδα κατόπιν επιβολής των δυτικών κρατών.
Αμέσως μετά, ξέσπασε εξέγερση και στην Κρήτη.
Αυτή η εξέγερση κατεστάλη, αλλά οι Έλληνες εξεγέρθηκαν και πάλι το 1841 και το 1859.
Κατά τη διάρκεια αυτών των εξεγέρσεων διενεργήθηκαν σφαγές εναντίον των Τούρκων.
Η μεγαλύτερη σφαγή έγινε στο Σελίνο στις 16 Αυγούστου 1866, υποστηρίζει το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων.
Το νησί έγινε ελληνικό το 1909, συνεχίζει το «Αναντολού».
Τότε εκατομμύρια άνθρωποι κατέβηκαν τις πλατείες των μεγάλων πόλεων της οθωμανικής αυτοκρατορίας για να διαμαρτυρηθούν για την κατοχή φωνάζοντας «Η Κρήτη είναι η ψυχή μας, το αίμα μας», καταλήγει το τουρκικό πρακτορείο, περνώντας το μήνυμα ότι η Κρήτη βρίσκεται ουσιαστικά υπό «ελληνική κατοχή».
«Η Κρήτη είναι η ψυχή μας, έχουμε χύσει το αίμα μας για αυτή», διατείνεται ο Χαλίτ Κανάκ, λέγοντας ότι ξεκίνησαν αυτόν τον δικαστικό αγώνα για λόγους εθνικής συνείδησης.
Μετά το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, που ανέπτυξε η Άγκυρα για τις θαλάσσιες διεκδικήσεις της γύρω από τη χώρα, κάποιοι στην Τουρκία έφεραν προς συζήτηση το καθεστώς κυριαρχίας της Κρήτης και κάποιων νησιών του Αιγαίου.
Σύμφωνα με τους τουρκικούς ισχυρισμούς, η συμφωνία του Λονδίνου της 30ης Μαΐου 1913 παραχώρησε τα τρία τέταρτα της Κρήτης στην Τουρκία, αλλά η Ελλάδα κατά παράβαση των συνθηκών «κατέλαβε» ολόκληρο το νησί.
Για το λόγο αυτό, τουρκικές μη κυβερνητικές οργανώσεις ετοιμάζονται τώρα να κινηθούν νομικά και να προσφύγουν στη διεθνή δικαιοσύνη διεκδικώντας την «επιστροφή» της Κρήτης και κάποιων νησιών του Αιγαίου στην Τουρκία, όπως αναφέρει το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων της Τουρκίας, «Αναντολού», σε άρθρο του την Τετάρτη 13 Μαΐου.
Ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, Ιλίας Τοπσακάλ, και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αλληλεγγύης και Αλληλοστήριξης του Τουρκικού Κόσμου, Χαλίτ Κανάκ, μιλώντας στο τουρκικό πρακτορείο σχετικά με την προσφυγή που ετοιμάζεται ενώπιον της διεθνούς δικαιοσύνης, εξηγούν ότι ο «γείτονας» που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο είναι η Ελλάδα, η οποία καταστρατηγώντας το διεθνές δίκαιο, έχει μεταφέρει στρατεύματα σε 12 νησιά.
«Αυτές οι ενέργειες της Ελλάδας έχουν αυξηθεί κατά πολύ τελευταία.
»Ειδικά στην ανατολική Μεσόγειο, τα αποθέματα του φυσικού αερίου και ο υποθαλάσσιος πλούτος γύρω από την ΤΔΒΚ ώθησαν την Ελλάδα να αναζητήσει συνεργάτες.
»Προς την ίδια κατεύθυνση άρχισαν να κινούνται και η Αίγυπτος, το Ισραήλ, ακόμη και ο Λίβανος και κάποιες άλλες χώρες, χωρίς να έχουν δικαιώματα στην περιοχή με βάση το διεθνές δίκαιο και χωρίς καμία συμφωνία να προβλέπει κάτι τέτοιο.
»Κάποιες διεθνείς εταιρείες προσπάθησαν επίσης να το εκμεταλλευτούν, ενώ κάποιες άλλες χώρες δεν έβγαλαν μιλιά.
»Αντιθέτως, η Τουρκία, με την πολύ σημαντική συμφωνία που υπέγραψε με τη Λιβύη για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, εξασφάλισε την ασφάλεια και το μέλλον της στην περιοχή», υποστηρίζει ο Ιλίας Τοπσακάλ, ο οποίος σημειώνει ότι το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας και το πολεμικό ναυτικό έχουν εκπονήσει ειδική έκθεση σχετικά με τα δικαιώματα της Τουρκίας στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
Πάνω από 100 ΜΚΟ θα προσφύγουν για την Κρήτη !!!
Σύμφωνα με τον Τοπσακάλ, πάνω από 100 μη κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν τη στήριξη του Συνδέσμου Αλληλεγγύης και Αλληλοστήριξης του Τουρκικού Κόσμου αποφάσισαν να ασχοληθούν εμπράκτως με την υπόθεση και να διεκδικήσουν δικαστικώς δικαιώματα της Τουρκίας στην περιοχή.
«Την υπόθεση έχουν αναλάβει οι νομικοί σύμβουλοι του συνδέσμου μας.
»Σκεφτόμαστε να φέρουμε την υπόθεση αυτή ενώπιον της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), καθώς και των οργανώσεων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
»Η υπόθεση αυτή δεν θα περιοριστεί μόνο στα δικαιώματα της Τουρκίας, αλλά θα περιλαμβάνει και τα δικαιώματα της “ΤΔΒΚ” (σ.σ. ψευδοκράτος – κατεχόμενα Κύπρου).
» Οι ΜΚΟ εκεί θα ενεργήσουν από κοινού.
»Στην κίνηση αυτή θα συμμετάσχουν και ΜΚΟ από το Καζακστάν, την Κιργισία, το Ουζμπεκιστάν και το Αζερμπαϊτζάν, παρακολουθώντας και στηρίζοντας τη νομική διαδικασία.
»Ομοίως, υπάρχουν αρκετές αδελφές ΜΚΟ και στα Βαλκάνια, που θα συμμετάσχουν στη διαδικασία.
»Η έναρξη της διαδικασίας θα ξεκινήσει με μία συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί σύντομα», ανέφερε ο Τοπσακάλ.
Σχετικά με την έκβαση τέτοιων προσφυγών από ΜΚΟ στον υπόλοιπο κόσμο, ο Ιλίας Τοπσακάλ, διευκρίνισε ότι για παράδειγμα την υπόθεση της Παλαιστίνης την «τρέχει» εδώ και χρόνια μία ΜΚΟ, όπως και το ζήτημα του ανατολικού Τουρκεστάν ή της Κίνας, η οποία αναγκάστηκε να σταματήσει κάποιες ενέργειές της, όταν ΜΚΟ ξεσηκώθηκαν εναντίον της πριν από 6-7 μήνες.
«Τα κατάφεραν; Υπάρχει αποτέλεσμα; Αυτό είναι συζητήσιμο.
»Ίσως κάποιες κυρίαρχες δυνάμεις να συνεχίσουν την άδικη και παράνομη συμπεριφορά τους, αλλά το σημαντικό είναι να ακουστούν οι φωνές μας.
»Κάθε αντίδραση στον κόσμο, που προέρχεται πλέον από μεμονωμένα άτομα ή μέσω ΜΚΟ, επιτυγχάνει κάποιο αποτέλεσμα.
»Να είστε σίγουροι ότι μετά από αυτή την πανδημία οι αγωγές μέσω των ΜΚΟ θα είναι πολύ σημαντικές.
»Έτσι όταν αναλάβουμε κοινή δράση ο σύνδεσμός μας μαζί με άλλες 100 μη κυβερνητικές οργανώσεις, θα φέρουμε εις γνώση της διεθνούς κοινότητας τα δικαιώματα που έχει η Τουρκία βάσει του διεθνούς δικαίου πάνω σε 12 νησιά που της ανήκουν στο Αιγαίο, στην Κρήτη, τη Λιβύη, το Κιρκούκ και τη Μοσούλη, την Κριμαία και τη δυτική Θράκη», υποστηρίζει ο Τοπσακάλ.
Προσφυγή στη Χάγη
«Η Κρήτη είναι η ψυχή μας, έχουμε χύσει το αίμα μας για αυτή», διατείνεται ο Χαλίτ Κανάκ, λέγοντας ότι ξεκίνησαν αυτόν τον δικαστικό αγώνα για λόγους εθνικής συνείδησης.
«Ξεκινήσαμε αυτήν την υπόθεση με μια ομάδα 22 ατόμων υπό την ομπρέλα του συνδέσμου, ενώ λαμβάνουμε συμβουλές και από ακαδημαϊκούς.
»Χωρίσαμε τα τουρκικά έθνη και τις οθωμανικές περιοχές σε 8 μέρη και αντίστοιχα οι 8 περιφερειάρχες μας εργάζονται πάνω σε αυτό το ζήτημα, οι οποίοι έχουν ορίσει προέδρους σε 42 τουρκόφωνες χώρες στον Καύκασο και τα Βαλκάνια», εξηγεί ο Χαλίτ Κανάκ, ο οποίος σημειώνει ότι η διαδικασία θα επιταχυνθεί μετά την επιδημία του κορωνοϊού και ότι οι επίσημες κινήσεις τους θα γίνουν από τον Ιούνιο.
«Θα προσφύγουμε σε διεθνείς οργανισμούς, όπως το Δικαστήριο της Χάγης και τα Ηνωμένα Έθνη, και θα στηρίξουμε αρκετά αυτή τη διαδικασία.
»Επίσης, ορισμένες από αυτές τις προσφυγές θα αφορούν και περιπτώσεις γενοκτονίας.
»Στόχος μας είναι να πάρουμε πίσω τα καταπατημένα δικαιώματά μας.
»Θα υπηρετήσουμε αυτόν τον νόμιμο σκοπό μέχρι τέλους.
»Δεν πρόκειται για ένα συμβολικό βήμα, αλλά για ένα ουσιαστικό βήμα.»
Η άλλη πλευρά μπορεί να παρουσιάσει τα αντίθετα από εμάς, αλλά θα τους αντιμετωπίσουμε με τα στοιχεία και τα έγγραφά μας και αναμένουμε κι από εκείνους το ίδιο», υποστηρίζει ο Κανάκ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι «από όποια πλευρά κι αν το δείτε, έχουμε δικαιώματα στα τρία τέταρτα της Κρήτης και των 14 νησίδων που την περιβάλλουν.
»Αν δεν μιλήσουμε για τα δικαιώματά μας στην Κρήτη και τα δικαιώματά μας στα Δωδεκάνησα που κατέλαβαν οι Ιταλοί παίρνοντάς τα μέσα από τα χέρια μας κι έπειτα δεν μας τα παρέδωσαν ποτέ μέχρι σήμερα παρά τη συμφωνία ανταλλαγής με τη Λιβύη, τότε κάποιοι θα αμφισβητήσουν ακόμη και τη Γαλάζια Πατρίδα, την παρουσία μας στην Κύπρο, ή τη στάση μας στη Συρία, όπου βρισκόμαστε ως εγγυητές της ασφάλειάς τους.
»Τώρα με την απόβασή μας στη Μεσόγειο, η οποία εδώ κι αιώνες είναι γνωστή ως τουρκική λίμνη, κατόπιν εντολής του προέδρου μας, δηλώσαμε την ενεργή παρουσία μας.
»Άρα είμαστε υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε εκεί και με βάση το νόμο».
Η «τουρκική γενοκτονία» στην Κρήτη
Το πρακτορείο «Αναντολού» προβαίνει παράλληλα και σε μία ιστορική αναδρομή όσον αφορά το καθεστώς της Κρήτης.
Σύμφωνα με την τουρκική εκδοχή, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Τουρκίας, η Κρήτη, η οποία απέχει –όπως σημειώνεται- 180 χιλιόμετρα από τις ακτές της Μούγλα (Αλικαρνασσός), βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Βενετίας, μέχρι που κατακτήθηκε από τον οθωμανικό στόλο στις 27 Σεπτεμβρίου 1669 μετά από έναν μεγάλο πόλεμο που διήρκεσε 24 χρόνια 4 μήνες και 16 ημέρες.
Οι Έλληνες δέχτηκαν μάλιστα με μεγάλη χαρά την κατάκτηση του νησιού από τους Τούρκους.
Οι ορθόδοξες εκκλησίες, που είχαν κλείσει οι Ενετοί, άνοιξαν αμέσως.
Οι αγρότες που ήρθαν στο νησί από την Τουρκία με τις οικογένειές τους κατασκεύασαν τζαμιά, γέφυρες, βιβλιοθήκες, βρύσες.
Λόγω αυτού του κλίματος ελευθερίας, πολλοί Έλληνες ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο νησί.
Το 1760 ζούσαν στο νησί 200 χιλιάδες μουσουλμάνοι και 60 χιλιάδες χριστιανοί, ισχυρίζεται ψευδώς το τουρκικό πρακτορείο. Ποτέ οι μουσουλμάνοι δεν ήταν πλειονότητα στην Κρήτη.
Η πρώτη εξέγερση στην Κρήτη ξέσπασε το 1770, καθοδηγούμενη από τους Ρώσους, αλλά έπειτα ξεσπούσαν κι άλλες κατά διαστήματα.
Αφότου ο Μεγάλος Βεζίρης, Φαζίλ Αχμέντ Πασά, ύψωσε την τουρκική σημαία στο κάστρο του Ηρακλείου, η Κρήτη έπαψε να είναι οθωμανική λίγο πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους, δηλ. 241 χρόνια αργότερα.
Η ελληνική εξέγερση, όπως η Τουρκία ονομάζει την επανάσταση του 1821, κατεστάλη το 1825, αλλά το 1830 ιδρύθηκε η ανεξάρτητη Ελλάδα κατόπιν επιβολής των δυτικών κρατών.
Αμέσως μετά, ξέσπασε εξέγερση και στην Κρήτη.
Αυτή η εξέγερση κατεστάλη, αλλά οι Έλληνες εξεγέρθηκαν και πάλι το 1841 και το 1859.
Κατά τη διάρκεια αυτών των εξεγέρσεων διενεργήθηκαν σφαγές εναντίον των Τούρκων.
Η μεγαλύτερη σφαγή έγινε στο Σελίνο στις 16 Αυγούστου 1866, υποστηρίζει το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων.
Το νησί έγινε ελληνικό το 1909, συνεχίζει το «Αναντολού».
Τότε εκατομμύρια άνθρωποι κατέβηκαν τις πλατείες των μεγάλων πόλεων της οθωμανικής αυτοκρατορίας για να διαμαρτυρηθούν για την κατοχή φωνάζοντας «Η Κρήτη είναι η ψυχή μας, το αίμα μας», καταλήγει το τουρκικό πρακτορείο, περνώντας το μήνυμα ότι η Κρήτη βρίσκεται ουσιαστικά υπό «ελληνική κατοχή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου