Οι ήρωες υπηρετούν το Ελληνικό έθνος. Τολμούν-κινδυνεύουν υπόκεινται σε βασανιστήρια βάζοντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα. Η αυτοθυσία, η αγάπη, η πίστη σε ανώτερες Ελληνικές αξίες και ιδανικά, είναι τα μέσα του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει την πνευματική κατάπτωση, την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση και την σκλαβιά.
Οι Άγιοι, οι Σοφοί και οι Ήρωες του Ελληνισμού και της Ορθοδόξου πίστεως, είναι οι αψευδείς μάρτυρες της παρουσίας του Χριστού στην ανθρωπότητα. Αυτό συμβαίνει διότι σύμφωνα με τον ύπατο των φιλοσόφων ο Θεός-δημιουργός ήταν και είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει. Η παρουσία των Ηρώων και των Αγίων είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι μόνον ο Χριστός θέλει τους Έλληνες όπως είπε ο μέγιστος στρατηλάτης του έθνους, ο οποίος ξεπέρασε σε επιτεύγματα ακόμη και τον Μέγα Αλέξανδρο.
Κωνσταντίνος Διογένης και ο Ευστάθιος Δαφνομήλης πολέμησαν στο πλευρό του κορυφαίου Έλληνα αυτοκράτορα όλων των εποχών. Για αυτό υπέστησαν ανελέητες διώξεις από τους αλλοδαπούς πολιτικούς του Ρωμαϊκού κράτους.
Δυστυχώς ένα συνοθύλευμα διεφθαρμένων-ανίκανων κρατικών λειτουργών και αυτοκρατόρων διέλυσε σε χρονικό διάστημα, το οποίο αποτελεί παγκόσμιο ιστορικό ρεκόρ, την παγκόσμια Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (1025-1071μ.Χ).
Οι ανίκανοι αυτοκράτορες μαζί με τους αλλοδαπούς πολιτικούς, εχθρευόταν επί πολλούς αιώνες τους Ήρωες- Έλληνες Στρατιωτικούς. Για αυτό ως αντίδραση όταν ανέλαβαν την εξουσία άρχισαν να διαλύουν τον θεματικό-Ρωμαϊκό στρατό, τον οποίο θεωρούσαν αχρείαστο και επικίνδυνο.
Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα, οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων οι Τούρκοι και οι άλλοι εχθροί αποτελούσαν εκείνη την εποχή, μία μακρινή απειλή. Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία.
Οι αλλοδαποί πολιτικοί ισχυριζόταν ότι μόνον οι στρατιωτικοί όπως οι Κωνσταντίνος και Ρωμανός Διογένης, Ευστάθιος Δαφνομήλης, Γεώργιος Μανιάκης, Νικηφόρος Βρυέννιος, Νικηφόρος Βασιλάκιος και ο Θεόδωρος Αλυάτης μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, θεωρούσαν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Ο Κωνσταντίνος Διογένης ξεκίνησε την καριέρα του ως διοικητής σε ένα στρατιωτικό τάγμα του Βασιλείου Β΄. Συμμετείχε στην μάχη του Κλειδιού και έπειτα ανέλαβε την εκκαθάριση των Βουλγαρικών κέντρων αντίστασης. Κατέκτησε το Σίρμιο και έγινε διοικητής του, ο τίτλος που είχε ήταν στρατηγός της Σερβίας. Το 1022 η 1025 ως στρατηγός του Βουλγαρικού θέματος, απέκρουσε την εισβολή των Πετστενέγων το 1027.
Προσωπικά ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ τον είχε συγχαρεί για τα κατορθώματα του, και τον είχε ασπαστεί έμπροσθεν των στρατευμάτων. Ο Δούκας Κωνσταντίνος Διογένης ήταν ένας από τους Έλληνες στρατιωτικούς, ο οποίος είχε αντιληφθεί τον επερχόμενο κίνδυνο από τους αλλοδαπούς-προδότες πολιτικούς. Γνώριζε καλά την πολιτική σήψη που επικρατούσε.
Στην Κωνσταντινούπολη οι Αυτοκράτορες που είχαν διαδεχθεί τον Βουλγαροκτόνο, έκαναν διασκεδάσεις, μεθούσαν και αντάλλασαν ερωτικούς συντρόφους και συζύγους. Κανείς δεν ενδιαφερόταν για την Ελληνική επαρχία που σφάδαζε από την αβάσταχτη φορολογία και τις βαρβαρικές επιδρομές. Η εξουσία είχε περιέλθει στα χέρια των αλλοδαπών-πολιτικών ευνούχων. Ένας από αυτούς σκοπίμως κατηγόρησε τον Κωνσταντίνο Διογένη και τον Ευστάθιο Δαφνομήλη, ότι σχεδίαζαν κίνημα εναντίον του θρόνου, στο οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενα του ήταν "αναμεμιγμένοι" και άλλοι τέσσερις συμπολεμιστές του Βουλγαροκτόνου.
Οι συνωμότες συνελήφθησαν και μαστιγώθηκαν-ξυλοκοπήθηκαν. Διαπομπεύθηκαν συρόμενοι σαν να ήταν οι χειρότεροι εγκληματίες, κατά μήκος της κεντρικής λεωφόρου στην Κωνσταντινούπολη, και στην συνέχεια φυλακίσθηκαν. Ο Κωνσταντίνος Διογένης υποχρεώθηκε να περιβληθεί το μοναχικό σχήμα. Η τιμωρία και ο εξευτελισμός του Ήρωα-βασανισμένου στρατηγού, δεν ικανοποίησε την κακία των αλλοδαπών της Βασιλεύουσας, καθώς ο στόχος τους ήταν να απομακρύνουν δια παντός τους στρατιωτικούς από την εξουσία. Ακόμα και έγκλειστος στην Μονή Στουδίου ο Κ. Διογένης κατηγορήθηκε σαν συνωμότης για δεύτερη φορά !!! Ο Κωνσταντίνος Διογένης αυτοκτόνησε πηδώντας από τα βράχια του μοναστηριού, για να αποφύγει τα χειρότερα. Ο μικρός του γιος ο Ρωμανός Δ Διογένης ήταν εκείνη την εποχή πέντε ετών.
Οι αλλοδαποί Σημίτες-πολιτικοί μισούσαν θανάσιμα του Έλληνες στρατιωτικούς. Ακόμη περισσότερο φθονούσαν εκείνους τους Έλληνες αξιωματικούς, που στάθηκαν δίπλα στον Βασίλειο και έφεραν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο απόγειο της σε στρατιωτικό, πολιτικό και ηθικό επίπεδο. Συνεπώς η μοίρα του Ρωμανού Δ, από την στιγμή που ανέβηκε στον θρόνο ήταν προδιαγεγραμμένη και το μαρτυρικό τέλος αναπόφεκτο όπως αποδείχτηκε καθώς προδόθηκε και εν συνεχεία τυφλώθηκε με πολύ μαρτυρικό τρόπο. Ο Κωνσταντίνος Διογένης διακρίθηκε σε πολλές ιστορικές μάχες. Μια εξ αυτών ήταν η θρυλική μάχη του Αξιού.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΟΥ 1006 Μ.Χ.
Κάθε λίγο έφθαναν ειδήσεις Βουλγαρικό στρατόπεδο πως ο αυτοκράτορας Βασίλειος είχε κυριεύσει και άλλα κάστρα-πόλεις στο πέρασμα του. Ο Σαμουήλ επιθυμούσε να συναντήσει τα Ρωμαϊκά στρατεύματα, νομίζοντας πως μια μάχη θα ανακόψει τον Βουλγαροκτόνο. Ο Βούλγαρος τσάρος έφθασε στον Αξιό, πέρασε στην δεξιά όχθη και στρατοπέδευσε, περιμένοντας να γυρίσουν οι ανιχνευτές για να αναφέρουν που ήταν ο Βασίλειος. Οι στρατιώτες-ανιχνευτές είπαν πως τα αυτοκρατορικά στρατεύματα ήταν στο βουνό και κατευθυνόταν στα στενά των Σκοπίων. Μόλις το έμαθε ο Σαμουήλ, διέλυσε ευθύς το στρατόπεδο, και έστειλε τα λάφυρα και τους Έλληνες αιχμαλώτους με ισχυρή στρατιωτική φρουρά στο Πρίλαπο,
Ο τσάρος πήρε τον στρατό του και ανέβηκε κατά μήκος του Αξιού μέχρι τα Σκόπια. Εκεί θέλησε να περάσει στην άλλη όχθη. Εν τούτοις από τις βροχές, που αδιάκοπα έπεφταν εκείνες τις ημέρες, ο Αξιός είχε γίνει αδιάβατος, και ο Σαμουήλ διαπιστώνοντας τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, τον αριθμό των στρατιωτών και τις πολεμικές αποσκευές, αποφάσισε να στήσει τις σκηνές στη δεξιά όχθη αναμένοντας τον Βασίλειο.
Η βροχή όμως εξακολουθούσε να πέφτει ορμητική και τα νερά του ποταμού να φουσκώνουν περισσότερο. Όταν έφθασαν οι Έλληνες-Ρωμαίοι στα Σκόπια, ο Αξιός ήταν απροσπέλαστος, και ο Βασίλειος αναγκάστηκε να στρατοπεδεύσει στην αριστερή όχθη απέναντι από τα Κουμανικά-Βουλγαρικά στρατεύματα. Με την βεβαιότητα ότι τα αυτοκρατορικά στρατεύματα θα ήταν σε θέση να περάσουν τον Αξιό και να τους χτυπήσουν, οι Βούλγαροι πήραν θάρρος και άρχισαν ψυχολογικό πόλεμο με ύβρεις και ειρωνείες.
Στο απέναντι στρατόπεδο ο Βουλγαροκτόνος ήταν με τους στρατηγούς Βοτανειάτη και Κωνσταντίνο Διογένη στους οποίους έκανε ανάλυση του σχεδίου επιθέσεως ενάντια στους Βούλγαρους. Ένας γενναίος και ριψοκίνδυνος αξιωματικός από την Ρωμαϊκή κατασκοπεία, ο Νικήτας που έκανε εξαιρετική δουλειά, ενημέρωσε τον Βασιλιά ότι υπάρχει σημείο στον Αξιό το οποίο ήταν προσβάσιμο. Οι Βούλγαροι επαναπαυόμενοι στο φυσικό οχυρό κοιμόταν. Αμέσως ο αυτοκράτορας αντιλήφθηκε ότι θα επαναληφθεί η πανωλεθρία του Σπερχειού. Ο Βασίλειος έδωσε εντολή η συνάθροιση να γίνει γρήγορα-σιωπηλά και να μην ανάψουν φώτα. Ο Στρατηγός Διογένης θα περνούσε πρώτος στην απέναντι όχθη και θα τον ακολουθούσε ο Βοτανειάτης.
Οι εντολές ήταν να μην ξεκινήσουν οι εχθροπραξίες εάν δεν περνούσαν και τα δύο σώματα στρατού. Οι δυο στρατηγοί έφυγαν βιαστικά και ο Αυτοκράτορας πρόσταξε έναν υπασπιστή του, να φωνάξει τον Ευστάθιο Δαφνομήλη. Ο Στρατηγός Δαφνομήλης θα ήταν ο τρίτος στρατηγός του Ρωμαϊκού στρατού που θα περνούσε απέναντι για να υποστηρίξει τους Κωνσταντίνο Διογένη και Βοτανειάτη.
Οι περισσότεροι Βούλγαροι σαστισμένοι από την ξαφνική επίθεση δεν αντιστεκόταν. Πολλοί προσπαθούσαν να ξεφύγουν σαν τον Τσάρο Σαμουήλ που διέφυγε στα βουνά. Άλλοι έπεφταν στον Αξιό και πνιγόταν. Το Βουλγαρικό στράτευμα είχε χιλιάδες νεκρούς και αρκετοί αιχμαλωτίστηκαν όπως στον Σπερχειό.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ.
Η επανάσταση των Βουλγάρων το έτος 1018 μ.Χ. βρισκόταν προς το τέλος της. Εν τούτοις ένας Βούλγαρος στρατηγός άλλαξε τα δεδομένα, καθώς αποφάσισε να συνεχίσει τις επαναστατικές δραστηριότητες. Ο Βασίλειος ήταν μεγάλος στρατηγός και λαμπρός πολιτικός, για αυτό από την αρχή του πολέμου, τους Βούλγαρους στρατηγούς που συνθηκολόγησαν τους δέχθηκε με τιμές- αξιώματα ανάλογα με την θέση και την αξία του καθενός. Επίσης κάποιους εξ αυτών τους πάντρεψε με Ελληνίδες, Εν τούτοις δύο Βούλγαροι στρατηγοί δεν επιθυμούσαν να παραδοθούν. Νικολιτσάς και Ιβάτζης ήταν αποφασισμένοι να μην υποταχθούν. Ο Ιβάτζης ήθελε να συγκεντρώσει στρατό και να συνεχίσει την επανάσταση, με στόχο να γίνει Τσάρος της Βουλγαρίας. Στην πλαγιά ενός απόκρημνου όρους, βρισκόταν ένα κτήμα των Τσάρων, η Πρόνιστα.
Ήταν μέρος ωραιότατο σε φυσικό κάλος και παράλληλα φυσικά προστατευμένο από μια στενή κλεισούρα. Υπήρχε μόνος δρόμος που ανέβαινε στο κτήμα. Ακόμη και ένας μικρός αριθμός ανδρών, ήταν αρκετός άντρες για να σταματήσει ολόκληρο στράτευμα. Εκεί είχε καταφύγει ο Ιβάτζης και είχε κατορθώσει να μαζέψει γύρω του αρκετό στρατό, με αποτέλεσμα να μη φοβάται την επίθεση του Αυτοκράτορα. Μόλις το έμαθε ο Βασίλειος έφυγε από την Αχρίδα, όπου άφησε στην θέση του, τον στρατηγό Ευστάθιο Δαφνομήλη και πήγε στη Διαβολή για να βρίσκεται πιο κοντά στην απόρθητη επαναστατική εστία.
Ο στρατηγός Δαφνομήλης ανέμενε πληροφορίες σχετικά με την περιοχή που είχε καταφύγει ο Ιβάτζης, από έναν αξιωματικό του Ρωμαϊκού στρατού, που υπηρετούσε στην Ρωμαϊκή αντικατασκοπεία. Με βάση τις πληροφορίες που έδωσε ο αξιωματικός στον στρατηγό, κάθε στρατιωτική επιχείρηση ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, λόγω της φυσικής οχυρώσεως του κτήματος που βρισκόταν το Βουλγαρικό αρχοντικό. Τότε ο γενναίος Δαφνομήλης αποφάσισε να κινηθεί μόνος του, σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Σε αυτό το απονενοημένο διάβημα θα τον ακολουθούσαν και δύο αξιωματικοί της Ρωμαϊκής αντικατασκοπείας ο Νικήτας και ο Μιχαήλ Ιγερινός.
Ήταν παραμονές Δεκαπενταύγουστου. Οι τρεις Έλληνες στρατιωτικοί ήταν αποφασισμένοι να επιτύχουν την αποστολή τους, ενάντια σε κάθε λογική. Η αποστολή ήταν να συλλάβουν τον Βούλγαρο στρατηγό Ιβάτζη μέσα στο κτήμα του, και να τον οδηγήσουν στον Βασίλειο. Ο Ιβάτζης ήταν περιστοιχισμένος από χιλιάδες στρατιώτες και αξιωματικούς. Παρά την αγριότητα ο Ιβάτζης ήταν "θεοσεβής". Αυτό ήταν εντελώς αντιφατικό με βάση τις σφαγές και τις καταστροφές που είχε προκαλέσει στους αθώους Έλληνες υπηκόους αυτοκρατορίας, ως στρατηγός του τσάρου Σαμουήλ. Ο Βούλγαρος αξιωματούχος αποφάσισε να εορτάσει την ημέρα της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) στο παλάτι της Πρόνιστας, με εξαιρετική μεγαλοπρέπεια.
Στα πλαίσια των εορτασμών σε μια επίδειξη δύναμης και εντυπωσιασμού κάλεσε τους συγγενείς του στο αρχοντικό. Βασιλικά τους υποδέχθηκε και τους φιλοξένησε στο παλάτι του.
Το κτήμα έγινε μια μικρή πόλη εξαιτίας του αριθμού των προσκεκλημένων και των στρατιωτών. Ήταν 15 Αυγούστου του 1018 μ.Χ. Ο Ιβάτζης δεχόταν τις επευφημίες-συγχαρητήρια των αξιωματικών και των προσκαλεσμένων καθώς ετοίμαζε μια μεγαλοπρεπέστατη τελετή. Τότε έκπληκτοι οι στρατιώτες που φύλαγαν τα στενά που οδηγούσαν στο αρχοντικό, είδαν τρεις Έλληνες στρατιωτικούς που πλησίαζαν άφοβα προς το μέρος τους. Οι φρουροί με απορία τους ρώτησαν τι ήθελαν. "Πηγαίνετε στον Ιβάτζη, διέταξε επιτακτικά ο Ευστάθιος και πείτε του πως ο πατρίκιος Δαφνομήλης, στρατηγός της Αχρίδας ήρθε να εορτάσει μαζί του." Ο Ιβάτζης έμεινε άφωνος από την απίστευτη είδηση. Πως ήταν δυνατόν ένας τόσο μεγάλος αντίπαλος του, να τον επισκεφτεί χωρίς να λάβει μέτρα προστασίας.
Ο Βούλγαρος υπέθεσε ότι ο Δαφνομήλης "επαναστάτησε" ενάντια στον Βασίλειο, καθώς ήταν αδύνατον να παραδοθεί οικειοθελώς στον αντίπαλο, τον οποίο πολεμούσε με τόσο σθένος επί δεκαετίες. Ο Ιβάτζης ήξερε ότι με σύμμαχο τον Δαφνομήλη θα άλλαζε υπέρ του τα δεδομένα και ότι θα έκανε μεγάλα επιτεύγματα. Ο Κουμάνος τον υποδέχτηκε θερμά τον Έλληνα στρατηγό και αμέσως τον σύστησε στους σημαντικότερους άρχοντες.
Στην συνέχεια πήγαν στην εκκλησία όπου τέλεσαν πανηγυρική θεία λειτουργία. Όταν τελείωσε η εκκλησία όλοι οι προσκαλεσμένοι σκορπίστηκαν και αποτραβήχθηκαν, στις κατοικίες τους. Τότε ο Δαφνομήλης είπε στον Ιβάτζη, ήρθα για να εορτάσουμε μαζί την Κοίμηση της Θεοτόκου, και για να σου μιλήσω.
Η αιτία που με φέρνει είναι σπουδαία και μυστική. Τότε πλέον ο Ιβάτζης ήταν πεπεισμένος, πως ο Δαφνομήλης "πρόδωσε" τον Βουλγαροκτόνο. Ο Ιβάτζης πρόσταξε τους σωματοφυλακές του να αποσυρθούν και ενθουσιασμένος οδήγησε τον Δαφνομήλη σε ένα μικρό δάσος, όπου τα δέντρα ήταν τόσο πυκνά, που ούτε να τους δει μπορούσε κανένας ούτε να ακούσει τις συνομιλίες τους.
Όταν απομακρύνθηκαν οι δύο άνδρες, ο Ιβάτζης κατάλαβε ότι έπεσε σε παγίδα. Προσπάθησε να βγάλει σπαθί του να αμυνθεί. Όμως με τρομερή ταχύτητα του επιτέθηκε ο Δαφνομήλης και τον έριξε κάτω κρατώντας τον καρφωμένο στο έδαφος. Ταυτόχρονα κρατά με το χέρι του κλειστό το στόμα του Ιβάτζη, για να μην καλέσει σε βοήθεια.
Την ίδια στιγμή μέσα από τα δέντρα πετιούνται ο Νικήτας και ο Μιχαήλ Ιγερινός. Ο Ιγερινός με ένα μαχαίρι τρύπησε δυνατά τα μάτια του Ιβάτζη και τον άφησε αόμματο. Ο Ιβάτζης με τα μάτια τρυπημένα, το στόμα φιμωμένο, σχεδόν αναίσθητος και αιμόφυρτος βρέθηκε δεμένος χειροπόδαρας στα χέρια των αντιπάλων του.
Τότε ο στρατηγός Δαφνομήλης έδωσε εντολή να πάρουν τον αόμματο και να κατευθυνθούν στον πύργο. Οι τρεις Έλληνες πηγαίνουν πίσω στο παλάτι, και με τόλμη περνούν από μέσα από την αυλή, εμπρός σε όλους τους σωματοφύλακες και τους στρατιώτες, οι οποίοι άναυδοι έβλεπαν το παράδοξο και απίστευτο γεγονός.
Ανάμεσα στους προσκαλεσμένου σαν αστραπή διαδόθηκε η θλιβερή είδηση. Τύφλωσαν τον Ιβάτζη! Το κτήμα των Τσάρων απέκτησε πολεμική χροιά. Από παντού καταφθάνουν οπλισμένοι Βούλγαροι και περικυκλώνουν τους Έλληνες, φωνάζοντας "Σκοτώστε τους, Θάνατος στους προδότες. Μερικοί Βούλγαροι έφεραν πίσσα, ξύλα και άχυρα, για να τους κάψουν ζωντανούς. Από το παράθυρο ο στρατηγός Δαφνομήλης κοίταζε ατάραχα το εξαγριωμένο πλήθος. "Εδώ η θα νικήσουμε η θα πεθάνουμε, είπε στους Έλληνες αξιωματικούς." Τότε βγήκε στο παράθυρο αψηφώντας τις πέτρες και τις σαΐτες που ερχόταν εναντίον του και ζήτησε να μιλήσει.
Απευθυνόμενος στους Βούλγαρους τους είπε : "Τον άρχοντα σας δεν τον τύφλωσα από προσωπικό μίσος. Ποιος από σας είναι τόσο ανόητος που νομίζει ότι ήρθα με δική μου πρωτοβουλία να αντιμετωπίσω τέτοιους κινδύνους ; Είμαι εδώ διότι με έστειλε ο αυτοκράτορας. Εκτελώ διαταγές. Αν αποφασίσετε να μας σκοτώσετε, ο Βασίλειος θα εκδικηθεί για τον θάνατο μας, και για κάθε έναν από εμάς θα σκοτώσει χιλιάδες Βούλγαρους."
Στο άκουσμα και μόνον του Βουλγαροκτόνου έντρομοι εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια αντιστάσεως. Τους κυρίευσε δέος και πανικός ενθυμούμενοι την μάχη του Κλειδιού πριν από τέσσερα χρόνια (29/7/1014). Αμέσως οι περισσότεροι Βούλγαροι άρχισαν να αποχωρούν. Λίγο αργότερα συγκλονισμένοι από το αναπάντεχο γεγονός, κάλεσαν τον στρατηγό Δαφνομήλη και του είπαν πως υποτάσσονται στον Έλληνα Βασιλιά και παραιτούνται από κάθε αντίσταση, με την προυπόθεση ο Αύγουστος Βουλγαροκτόνος να τους δώσει αμνηστία.
Και τότε έγινε κάτι πρωτάκουστο στην παγκόσμια ιστορία. Οι τρεις τολμηροί Έλληνες κατέβηκαν από το δωμάτιο όπου είχαν κλειστεί, μεταφέροντας τον τυφλωμένο Ιβάτζη, και εξήλθαν χωρίς να τολμήσει να τους επιτεθεί κανείς. Έφυγαν εντελώς ανενόχλητοι !!! Στις 16 Αυγούστου 1018 ο Βουλγαροκτόνος δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό το οποίο έβλεπε. Οι τρεις Έλληνες αξιωματικοί κρατούσαν στα χέρια τους αόμματο, τον Βούλγαρο στρατηγό Ιβάτζη.
Ο αυτοκράτορας διόρισε στρατηγό του θέματος του Δυρραχίου τον Δαφνομήλη και του χάρισε όλη την περιουσία του Ιβάτζη.
Για πολλοστή φορά βλέπουμε ότι ο Ιησούς Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος ευλογούν και επιτρέπουν την νόμιμη άμυνα στο Ελληνικό έθνος. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επέτρεπε η Παναγία την ημέρα που την εορτάζουν άπαντες οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, να συλλάβουν οι Έλληνες τον Ιβάτζη και να τον τυφλώσουν. Επίσης δεν θα επέτρεπε να πολεμήσουν οι Έλληνες για να πάρουν πίσω από τους Αγαρηνούς το Άγιο Μανδήλιο στις 15 Αυγούστου με τον στρατηγό Κουρκουά. Στις 15 Αυγούστου εισήλθε νικητής ο Αργαλέος θάνατος των Σαρακηνών στην Κωνσταντινούπολη, για να γίνει αυτοκράτορας. Ο Αλλοδαπός-ευνούχος και πολιτικός Ιωσήφ Βρίγγας είχε προβάλει ένοπλη αντίσταση, με σκοπό να εμποδίσει την άνοδο στον Ρωμαϊκό θρόνο του μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη.
Οι ένδοξοι στρατηγοί Κωνσταντίνος Διογένης και Ευστάθιος Δαφνομήλης, είναι δύο ακόμη Έλληνες που πολέμησαν για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία, και είχαν μαρτυρικό τέλος.
Oι εργασίες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι γράφονται κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, που βρέθηκε ποτέ συνάνθρωπος μας και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του Arisvinews και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Ορθοδοξίας του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου (Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτικού αναλυτή (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Arisvinews.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Από το έτος 2006 όταν ξεκίνησα να γράφω την στήλη, κατά γενική παραδοχή όλων των Ελλήνων ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο που προτείνει τον συνδυασμό : Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός, ιστορική γνώση, για την δημιουργία Ελλήνων ανώτατης ποιότητας. Ακόμη προτείνω την εφαρμογή του άρθρου 120 παρ. 4 του Ελληνικού συντάγματος, την κατάργηση των κομμάτων και την αλλαγή πολιτεύματος.
Χιλιάδες παιδιά, αθόρυβα, και σε χαμηλούς τόνους, εδώ και αρκετά χρόνια, ακολουθούν αυτόν τον συνδυασμό. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση μας να εξουσιάζει. Από το σωτήριο έτος 1995 έχω την τιμή να είμαι ο μοναδικός Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος έχει ως προστάτη Άγιο, τον αυτοκράτορα Pallida Mors Saracenorum (Άγιος Αργαλέος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου