Απολύτως κατηγορηματικός ήταν στην ομιλία του ο Σ. Καργάγος, ο οποίος παρουσίασε ατράνταχτα ιστορικά στοιχεία. Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς έχει ήδη αναστηθεί. "Ο Ελεήμων -Άγιος βασιλιάς έχει αναστηθεί και το ξίφος βγήκε εντελώς από το θηκάρι του. Περιφέρεται στην Πόλη και κατευθύνει τις στρατιές των Αγίων ώστε να λάβουν θέση γύρω από τη Βασιλεύουσα. Υποστηρίζει μάλιστα πως το ιερό λείψανο φυλασσόταν από οικογένεια κρυπτοχριστιανών που διατηρούσε το μυστικό από γενιά σε γενιά."
Ο Σαράντος Καργάκος είναι ένας ακόμη Έλληνας ο οποίος βάζει τα πράγματα στην σωστή ιστορική τους διάσταση. Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και όχι ο Βατάτζης. Επίσης τονίζει ότι μόνον με σκληρούς αγώνες και πολύ προσπάθεια θα μας βοηθήσει ο Θεός.
Η ανάσταση του Μαρμαρωμένου βασιλιά έχει ήδη συντελεσθεί κατά την επανάσταση του 1821. Αναστήθηκε ο Κωνσταντίνος Δραγάζης μέσα στις καρδιές των επαναστατημένων Ελλήνων, αναφέρει ο Σ. Καργάκος. Σήμερα εκτός από την δική μου εργασία Γεωπολιτικής-Γεωστρατηγικής και Ιστορίας, θα δούμε στο βίντεο τι αναφέρει σχετικά με το θέμα ο Σ. Καργάκος.
Η ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, είναι μια ιστορική πραγματικότητα. Η Τουρκία του Ερντογάν έχει εισβάλει στην Βόρεια Συρία, στο Ιράκ, στο Αζερμπαϊτζάν, στην Λιβύη και έπεται συνέχεια. Η Τουρκία στέκεται ισάξια απέναντι στην Ρωσία και την Αμερική και ανήκει πλέον στις δέκα ισχυρότερες χώρες του πλανήτη. Δυστυχώς κάποιοι που εξυπηρετούν τα σκοτεινά και ανθελληνικά παιχνίδια των ξένων μυστικών υπηρεσιών, συνεχίζουν τις κίβδηλες "προφητείες" περί "Αναλαμπής" της Ορθοδοξίας, για να κρατούν τους Έλληνες σε αδράνεια.
Από γεωστρατηγικής απόψεως στην σύγχρονη εποχή πόλεμο έχουμε όταν ένα κράτος δέχεται επίθεση από άλλα “συμμαχικά” κράτη, από το ΝΑΤΟ, είτε από την παραδοσιακά ανθελληνική νέα τάξη πραγμάτων.
Ο πατέρας Αθανάσιος Μυτιληναίος, ο μεγαλύτερος λόγιος της σύγχρονης εποχής μιλά για την αναλαμπή της Ορθοδοξίας και αναφέρει ενδεικτικά ότι πρόκειται για χιλιαστικές πλάνες. Τις αιρετικές αυτές δοξασίες καταρρίπτουν οι πατέρες Αθανάσιος Μυτιληναίος και ο Αρσένιος Κουμπούγιας, ο Θεολόγος της Ιεράς Συνόδου Λάμπρος Σκόντζος, ο Κ. Χαραλάμπους και άλλοι ¨Ελληνες. (1)
Σὲ κανένα Εὐαγγέλιο, ἢ Ὀρθόδοξο Συναξάριο, δέν ἀναφέρεται ὅτι θὰ αναστηθεί ἐκ νεκρῶν, κάποιος Ἅγιος, είτε ὁ Ἰωάννης ὁ Βατάτζης ὁ Ἐλεήμων, ἢ κάποιος ἄλλος Ἅγιος, ἢ άνθρωπος γιὰ νὰ ξαναζήσει καὶ νὰ βασιλεύσει, γιὰ δεύτερη φορά, στὴ Γῆ !
Είναι η πιο θρυλική και αποφράδα ημέρα στην ιστορία του Ελληνικού έθνους. Επίσης ήταν μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές σχετικά με την πορεία και την επιβίωση του Ελληνισμού. Το παράδειγμα της θυσίας , θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό παράδειγμα ηρωισμού για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι θα δεχτούν μέσα στις ψυχές τους, την θυσία εκείνων που χάθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο στο όνομα της Ελλάδας και του κυρίου Σωτήρα και Λυτρωτή ημών Ιησού.
Όλους τους επόμενους αιώνες εκατομμύρια Έλληνες άνδρες πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα.
Λίγο πριν την τελική επίθεση είχε προηγηθεί πολεμικό συμβούλιο ανάμερα στους Ισμαηλίτες. Πρωταγωνιστές ο Ζαγανός και ο Χαλίλ. Εάν επικρατούσε η γνώμη του Χαλίλ πασά, ο οποίος χρηματιζόταν από τον Παλαιολόγο για να επηρεάζει αρνητικά τον Μωάμεθ σχετικά με την έκβαση της πολιορκίας της Βασιλίδος των πόλεων, τότε η τύχη του Ελληνικού έθνους θα εντελώς διαφορετική.
Καταλυτικό ρόλο στην κρίσιμη απόφαση διαδραμάτισε ο Ζαγανός πασάς Είπε στον Μωάμεθ ότι όλα τα σημεία του Ουρανού δείχνουν ότι η πόλη θα Τουρκέψει.
Ο Δεσπότης Κωνσταντίνος όταν πήρε το μήνυμα του Χαλίλ Πασά, το βράδυ της μοιραίας Κυριακής αισθάνθηκε την πίεση των Τούρκων στα τείχη να γίνεται όλο και πιο έντονη, συνεπώς γνώριζε ότι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.
Ο Ελληνοσέρβος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έδειξε από την στιγμή εκείνη την πιο μεγάλη αποφασιστικότητα και γενναιότητα. Έγινε ο μεγαλύτερος ήρωας του Ελληνισμού καθώς ξεκίνησε να αντιμετωπίσει ενάντια σε κάθε λογική, να πραγματοποιήσει το αναπόφευκτο και για να αγωνιστεί να κάνει το αδύνατο να γίνει δυνατό.
Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας, είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο. Από την στιγμή που δεν θα λυγίσει, αλλά θα παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο, το ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον εφικτό κερδίζοντας την ζωή την ελευθερία, και την αιώνια ζωή. την οποία μας προσφέρει ο κύριος και Λυτρωτής ημών, ο Ιησούς ο Χριστός.
Την γενναία πράξη του Κωνσταντίνου και την ίδια αυτοθυσία, σθένος-φιλοπατρία διαπιστώνουμε και στον Σπαρτιάτη Λεωνίδα . Εν τούτοις ο Κωνσταντίνος ξεπέρασε και τον Λεωνίδα: Ο ηρωικός Σπαρτιάτης και ο Δεσπότης Δραγάζης μέσα από τα επιτεύγματα τους έγιναν τα μεγαλύτερα και τα πιο διαχρονικά σύμβολα ηρωισμού στην Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία. Θρύλοι γίνονται εκείνοι που αποφασίζουν να κάνουν την μεγάλη θυσία γνωρίζοντας εκ των προτέρων, ότι οι πιθανότητες σωτηρίας και επιβίωσης είναι μηδενικές. Αυτό το έκαναν συνειδητά οι δύο ήρωες. Το ίδιο ισχύει και για την θυσία του Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστού, η οποία ήταν προαποφασισμένη. Η απόφασή του Λεωνίδα να μείνει στις Θερμοπύλες, να θυσιαστεί, για να πάρουν χρόνο οι Έλληνες και να νικήσουν στον πόλεμο αποτελεί το μέγιστο ηθικό αξίωμα του έθνους. την θυσία για την πατρίδα σε προσωπικό επίπεδο χωρίς καμία πιθανότητα να επικρατήσεις, να σωθείς στα πεδία των μαχών.
Στο ίδιο ιδεολογικό μετερίζι βρισκόταν ο Κωνσταντίνος όταν ξεκινούσε για τον Θρύλο και την αιωνιότητα, ήξερε ότι δεν θα γλυτώσει και ότι απλά προσπαθούσε ενάντια σε κάθε λογική να κάνει το αδύνατο, δυνατό. Η Hρωική μορφή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου συνδέεται με το κοσμοϊστορικό γεγονός της αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων. Στις παραδόσεις, τις διηγήσεις, τους θρύλους, και στα δημοτικά τραγούδια του Ελληνικού έθνους υπάρχουν χιλιάδες αναφορές στην άλωση του 1453, αλλά και στον μαρμαρωμένο βασιλιά Δραγάζη.
Σε πολλά δημοτικά τραγούδια για την άλωση περιγράφεται ο ηρωικός θάνατος του Δεσπότη, καθώς και ο μυστικός του τάφος στην Κωνσταντινούπολη. Με στηρίγματα την Ορθοδοξία, την ηθική, την γλώσσα, την παιδεία, τους θρύλους και τις παραδόσεις για την ανάσταση του Ελληνικού έθνους, διατηρούσαν τις ελπίδες τους οι σκλαβωμένοι στα μαρτυρικά χρόνια της Οθωμανικής κατοχής.
Ενδεικτική η αγωνία του Παλαιολόγου να διατηρήσει τις εύθραυστες ισορροπίες ανάμεσα σε λαό και άρχοντες, σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, στους γενναίους και σε εκείνους που είχαν ήδη παραδοθεί και στην μάταιη ελπίδα για διαφυγή, στο φως της ελευθερίας και το σκοτάδι της υποταγής.
Ο Κωνσταντίνος προσπαθεί να διασώσει ότι έμεινε από το μεγαλείο μιας ολόκληρης εποχής, από την δόξα της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας. Ο λαός της Πόλης τον κατηγορεί για τα επερχόμενα δεινά, η εκκλησία τον εχθρεύεται, οι σύμμαχοι τον εξαπατούν. Ο ήρωας-βασιλιάς απορρίπτει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει την Πόλη και να καταφύγει είτε στην νεοταξική Δύση, είτε σε κάποια κτίση που θα του παραχωρούσε ο εχθρός και μένει ολομόναχος.
Μαζί με λίγους πιστούς συντρόφους, θα δώσει την τελική μάχη για την ελευθερία-αθανασία και θα πέσει στις επάλξεις της Πόλης των Πόλεων. Η Ορθοδοξία, ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και η ηθική ζωή αποτελούν τις πιο ισχυρές βάσεις, για να μεγαλουργήσει είτε για να επιβιώσει το έθνος.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, μεγαλύτερο κατάντημα για έναν λαό και για ένα έθνος από το εκλιπαρεί τους χειρότερους εχθρούς του, να το γλυτώσουν από άλλους εχθρούς και συγκεκριμένα τους Τούρκους.
Οι αδύναμοι πολιτικά-στρατιωτικά και οικονομικά Έλληνες εκλιπαρούσαν τους φοβερότερους εχθρούς του έθνους, τους Γερμανούς να τους σώσουν από τους Τούρκους. Όμως οι προγονοί μας, δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή να μην πολεμήσουν, όμως παράλληλα ως άνθρωποι, επιθυμούσαν να επιβιώσουν. Για αυτό επάνω στην απελπισία τους, κάποιοι εξ αυτών σκέφτηκαν να ζητήσουν την βοήθεια των Γερμανών.
Το απόγειον της ηθικής και πνευματικής παρακμής ήταν ότι στην Ιταλία ο εωσφοριστής σοφιστής-αξιωματούχος Πλήθων Γεμιστός, αρνήθηκε να υπογράψει την ένωση των δύο εκκλησιών !!! Ένας από τους μεγαλύτερους μάγους-θεουργός του μεσαίωνα υπήρξε ο Πλήθων Γεμιστός. Ο Πλήθων απέκτησε στην πόλη-Κωνσταντινούπολη εξαιρετική κλασική παιδεία και διδάχτηκε τον Πλατωνισμό. Η Ελληνική φιλοσοφία γνώριζε νέα ακμή και ανακτούσε το χαμένο έδαφος, από τον Αριστοτελισμό, ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί, δεύτερος κατά σειρά, για την θεμελίωση του Χριστιανισμού.
Για κάποιο διάστημα ο Πλήθων έφυγε από την Βασιλεύουσα, και πήγε στην Αδριανούπολη, την πρωτεύουσα του Οθωμανού Μουράτ Α, ο οποίος επιδεικνύοντας πνεύμα “ανεξιθρησκίας” είχε μετατρέψει την πόλη σε κέντρο συνάντησης προσωπικοτήτων και φιλοσοφικών τάσεων. Εκεί ο Γεμιστός διδάχτηκε από τον Ιουδαίο Ελισαίο, την Καμπάλα, τον ζωροαστρισμό και το δωδεκάθεο.
Μετά τον θάνατο του Ελισαίου, ο Πλήθων Γεμιστός εγκαταστάθηκε στον Μυστρά. Ο Πλήθων δίδαξε ότι για την παρακμή του Ελληνισμού, ευθύνεται ο Χριστιανισμός. Η Ελληνική πολιτεία ήταν διαλυμένη, μαζί με την εκκλησιαστική διοίκηση, και ότι η Ορθοδοξία αποτελούσε την αιτία για την παρακμή. Σύμφωνα με τον Γεμιστό έπρεπε να καταργηθεί ο Χριστιανισμός, ως επίσημη θρησκεία. Στον Μυστρά ο Πλήθων ήταν δάσκαλος, δικαστής, φιλόσοφος και συγγραφέας, με πιστούς μαθητές.
Ως νεοπλατωνικός-θεουργός πίστευε στις αρχαίες Ελληνικές και τις Ιουδαϊκές διδασκαλίες, ως πνευματική υποδομή της νέας ανορθωτικής πολιτικής που έπρεπε να ακολουθήσει το "Ρωμαϊκό" κράτος. Βλέπουμε εδώ ότι ακόμη και ένας εωσφοριστής-Θεουργός καμπαλιστής ο Πλήθων Γεμιστός έβαλε πάνω από την πίστη των Ελλήνων και το έθνος, πιστός στο ιερότερο αξίωμα του Αριστοκλή. Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιο ιερό-πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες.
Κοιτώντας προσεκτικά μέσα από τις δύο εθνικές συντριβές, ο Ελληνισμός δεν θα πρέπει να στηρίζεται, να ελπίζει σε ξένες χώρες και σε ανύπαρκτους σωτήρες. Όποτε στηρίξαμε τις προσδοκίες μας σε ξένους για την απελευθέρωση, είτε για την διευθέτηση εθνικών θεμάτων, έχουμε υποστεί ταπεινώσεις και εθνικές συμφορές. Διαχρονικά η ανθελληνική δύση αφαιρεί καταστρέφει πολιτικά, στρατιωτικά, και πνευματικά τον Ελληνισμό. Τότε έρχονται οι εχθροί από την Ανατολή για να ολοκληρώσουν την καταστροφή. Πατήρ πάντων ο πόλεμος, όπως δίδαξε ο Μέγας προσωκρατικός Φιλόσοφος Ηράκλειτος.
«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους».
Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς των πάντων, και άλλους τους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους τους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους.
(Ηράκλειτος Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn., Berlin: Weidmann, 1951: 150-182).
Το Ελληνικό έθνος ως πολιτιστική-γεωστρατηγική οντότητα, διαχρονικά στηρίζεται στην παιδεία-πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Μόνον ο Χριστός θέλει τους Έλληνες.
Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Απολλώνιου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Η τύχη της ανθρωπότητας καθορίζεται από τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα. Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών.
Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή των Παλαιολόγων και της Αλώσεως του 1453, καθώς είναι σε τραγική πνευματική, πολιτική, στρατιωτική και οικονομική κατάσταση. Υποτελής των δανειστών και των μνημονίων. Πληρώνουμε δυσβάσταχτους φόρους. Ακόμη και οι μεγάλες δυνάμεις (Ρωσία, Αμερική, Γερμανία, Ισραήλ) δεν θα ήταν σε θέση να εξοφλήσουν αυτά τα δάνεια. Δυστυχώς το πιο τραγικό είναι η Ισλαμοποίηση της χώρας και η παραχώρηση της στην Τουρκία, ως Οθωμανική επαρχία.
Ο πνευματικός βίος της Ελλάδας πρέπει να είναι προσανατολισμένος στην Ορθοδοξία, στην επιστροφή των Ελληνοχριστιανικών ηθών, στις διδασκαλίες του Αριστοκλή, με στόχο την ανάπτυξη εθνικής συνειδήσεως και στην δημιουργία ενός αξιόμαχου Ελληνικού στρατού. Μόνο με αυτούς τους τρόπους, θα επιβιώσουμε, θα τιμήσουμε και θα δικαιώσουμε τις θυσίες των βασιλέων, των στρατηγών, των αξιωματικών των στρατιωτών, των Αγίων και των μαρτύρων. Κατά γενική παραδοχή και με αδιάσειστα στοιχεία, στην Ελλάδα διεξάγεται υβριδικός πόλεμος. Έχουμε νεκρούς από εμπρησμούς, εμβόλια, μνημόνια, από ηθική-πνευματική παρακμή και από τους εισβολείς. Επικρατεί παρακμή, αμάθεια, έλλειψη αρχών και διχασμός στην Ελληνική κοινωνία.
Εδώ και χρόνια χιλιάδες Έλληνες-Ορθόδοξοι Χριστιανοί ερωτούν γιατί επέλεξαν τα ανθελληνικά κέντρα τον Ιωάννη Βατάτζη ως "Μαρμαρωμένο Βασιλιά". Πολλοί Άγιοι της Ορθοδόξου πίστεως πριν να επιλέξουν τον δρόμο του Χριστού, είχαν υποπέσει σε σοβαρά αμαρτήματα.
Τέλειος είναι μόνον ο Θεός μας δίδαξε ο ύπατος των φιλοσόφων ο Αριστοκλής. Όλοι οι άνθρωποι έχουν αμαρτήσει. Όμως η αξία σε έναν πραγματικό Έλληνα είναι να αναγνωρίζει τα λάθη του, να τα διορθώνει, και όχι να τα συνεχίζει.
Διαχρονικά όλοι οι άνθρωποι στην ζωή τους, είχαν-έχουν πολλές θετικές και αρνητικές πλευρές. Ο Φιλάνθρωπος με τις πολλές ελεημοσύνες ο Άγιος Ιωάννης Γ Δούκας-Βατάτζης, είχε και αρνητικές πλευρές. Ο Ιωάννης Δούκας-Βατάτζης υπήρξε ο πρώτος σύμμαχος των Γερμανών μετά από την Άλωση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 1204 μ.Χ. Οι Γερμανοί από το το 324 μ.Χ. μέχρι και σήμερα είναι οι χειρότεροι εχθροί των Ελλήνων (Γερμανοί το έθνος του Εωσφόρου).
Επίσης ήταν μοιχός. Παντρεύτηκε μια ανήλικη Γερμανίδα και το πρώτο επώνυμο του ήταν Δούκας. Ο αδελφός του ήταν ο σεβαστοκράτωρ Ισαάκιος Δούκας. Ο Βατάτζης είχε καταγωγή και συγγένεια με την πιο ανθελληνική-προδοτική Ιουδαϊκή οικογένεια της Ελλάδος τους Δούκες. Οι Δούκες ήταν οι υπεύθυνοι για την μεγαλύτερη εθνική προδοσία-τραγωδία όλων των εποχών, την καταστροφή του Μαντζικέρτ.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.
Για αυτό επέλεξαν τα ξένα ανθελληνικά κέντρα τον Βατάτζη ως "Μαρμαρωμένο" βασιλιά, στις κίβδηλες προφητείες που προωθούν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
https://www.el.gr › Άρθρα ΤΟΥ ΚΙΜΩΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
https://amethystosbooks.blogspot.com/2019/05/blog-post_816.htm
Η ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΜΩΑΜΕΘ :
"Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν".
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΧΡΟΝΩΝ ΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ-ΔΡΑΓΑΖΗ.
0 comments: