Δύο άγιοι της Ορθοδοξίας με διαφορετικές εθνικότητες κατά την διάρκεια της βασιλείας τους στον Ρωμαϊκό θρόνο, έκαναν εντελώς διαφορετικούς χειρισμούς στην εξωτερική πολιτική, σχετικά με το Γερμανικό ζήτημα το οποίο ήταν ζωής και θανάτου για το Ελληνικό έθνος.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος (Γεωστρατηγικός αναλυτής-Contact : survivorellas@gmail.com-694529
Άγιος Νικηφόρος και Άγιος Θεοδόσιος.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ορθοδοξία. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου, των τριών Ιεραρχών και του Αριστοκλή.
Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη.
Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους. Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι Έλληνες ότι εξαιτίας του Χριστού, του Πλάτωνα και των χρηστών ηθών απελευθερώθηκαν χωρίς να πολεμήσουν. Οι Έλληνες ήταν Ρωμαίοι αυτοκράτορες, υπήκοοι, διοικούν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι τίτλοι Ρωμαίος αυτοκράτορας, στρατηγός, αξιωματούχος, ήταν αρχικά διοικητικοί τίτλοι για τους Έλληνες του μεσαίωνα.
Αυτό γιατί η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν ήταν δικό μας κράτος, αλλά των Ρωμαίων, μέχρι που κάποιος από εκείνους μας παρέδωσε την διοίκηση της Pax Romana. Σε περίπτωση που οι ιεροί και άγιοι προγονοί μας, άλλαζαν την ονομασία από Ρωμαϊκή, σε Ελληνική αυτοκρατορία αμέσως θα χάναμε την εξουσία στα περισσότερα εδάφη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι τίτλοι αυτοί ήτανε πολιτικοί, στρατιωτικοί για να ασκούν οι Έλληνες την εξουσία στην παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Παράλληλα ήταν οι ανώτατοι τίτλοι τιμής-πολιτιστικής ανωτερότητας, για το έθνος μας. Όταν ο Άγιος Κωνσταντίνος πήρε την ιστορική απόφαση να κάνει διοικητές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τους Έλληνες, οι οποίοι ήταν προηγουμένως σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, τότε για πρώτη φορά εμφανίζονται στο προσκήνιο οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί είχαν την εντολή, από τους εωσφοριστές της νέας τάξης, να πάρουν πίσω με κάθε μέσο την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από τους Έλληνες.
Οι παράγοντες της νέας τάξης δεν δεχόταν ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από νεοταξική-εωσφορική, έγινε Ελληνική και Χριστιανική. Η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη ήταν δημιούργημα των Ιουδαίων νεοταξιτών-παγανιστών. Οι Ιουδαίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους, από την πρώτη ημέρα, που ανέλαβαν, την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, οι Έλληνες.
Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος των παγανιστών και του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί, δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια, έλεγαν ότι η Αρχαία Ρώμη, ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν, η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη, το παγκόσμιο κέντρο του Εωσφορισμού. Οι Ιουδαίοι χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα, ειρηνικά και βίαια, όπως πολέμους, με την αποστολή δεκάδων εθνών, ενάντια, στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, την δημιουργία εμφυλίων, καθώς και απάτες, για να πάρουν πίσω, την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από τους Έλληνες.
Με την μεταφορά της πρωτεύουσας του Ρωμαϊκού κράτους, από την αρχαία Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, ξεκινά μια ακόμη θανάσιμη περιπέτεια για το Ελληνικό έθνος. Οι Γερμανοί εγκαταστάθηκαν στον Δούναβη και την σημερινή Βουλγαρία μόνιμα. Με ορμητήριο αυτές τις δύο περιοχές, άρχισαν να προκαλούν τρομερές καταστροφές, με συνεχόμενες φοβερές επιδρομές μέχρι την Πελοπόννησο.
Κυριολεκτικά ήταν έρμαιο οι Έλληνες όλους εκείνους τους αιώνες, στους Γερμανούς, Ούννους, Γότθους, Βησιγότθους, Οστρογότθους, Βανδάλους κλπ. Στις 9 Αυγούστου του 378 μ.Χ., η κρίση έφτασε στο απόγειο της, όταν οι Γερμανοί-Βησιγότθοι σκότωσαν τα δυο τρίτα του Ελληνορωμαϊκού στρατού, μαζί με τους στρατηγούς Τραϊανό, Σεβαστιανό, με αποκορύφωμα την δολοφονία του αλλοδαπού αυτοκράτορα Φλάβιου-Ιούλιου Ουάλη. Μετά από όλα αυτά ο πατριώτης αλλοδαπός αρχιστράτηγος magister militum per orientem Ioύλιος, διέταξε να σφαχτούν όλοι οι Γερμανοί στρατιώτες του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού.
Οι ορδές των βαρβάρων Γερμανών ήταν αδύνατον να αντιμετωπισθούν με τα όπλα, εξαιτίας της πολιτικής των αλλοδαπών αυτοκρατόρων της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ήταν η εποχή που αυτοκράτορας των Ελλήνων, ήταν ο Θεοδόσιος ο Α. Ο Θεοδόσιος έκρινε ότι η μοναδική λύση για να σταματήσουν οι Γερμανοί τις καταστροφές ήταν να προσληφθούν μαζικά, ως μισθοφόροι στον Ρωμαϊκό στρατό. Με την άνοδο του στον Ρωμαϊκό θρόνο ξεκινά η ενδυνάμωση των Γερμανών, οι οποίοι προσλαμβάνονται κατά χιλιάδες στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό. Αυτή ήταν η “λύση” που έδωσε ο Θεοδόσιος ο Α΄, ώστε να σταματήσουν επιτέλους οι Γερμανοί μετά από δυο αιώνες, να γενοκτονούν τον Ελληνικό λαό.
Δυστυχώς ο τρόπος που αντιμετώπισε το πρόβλημα ο Θεοδόσιος ήταν λανθασμένος, απαράδεκτος και καταστροφικός. Μετά τον θάνατο του Θεοδοσίου τα επόμενα χρόνια, την πραγματική εξουσία στο Ρωμαϊκό κράτος, την ασκούν οι Γότθοι στρατηγοί, οι οποίοι ανεβοκατεβάζουν αυτοκράτορες ως μαριονέτες ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Οι Γερμανοί ήταν οι πιο ακριβοπληρωμένοι μισθοφόροι αξιωματικοί και στρατιώτες. Είχαν πλήρη φοροαπαλλαγή, ενώ είχαν το δικαίωμα να κάνουν γάμους με Ελληνίδες.
Όμως εκείνοι αντί να προστατεύουν τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά σύνορα, τα παραβίαζαν οι ίδιοι συνεχίζοντας κανονικά τις επιδρομές μέχρι την Πελοπόννησο. Οι Γερμανοί στρατηγοί έγιναν η απόλυτη εξουσία στην Ελληνική- Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και αποφάσιζαν για το ποιος θα γίνει αυτοκράτορας. Τότε οι γενναίοι Έλληνες αξιωματικοί του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Στις 12 Ιουλίου του 400 μ.Χ., οι Ήρωες Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες, έσφαξαν μερικές χιλιάδες Γερμανών ανωτάτων αξιωματικών και στρατιωτών στην Κωνσταντινούπολη.
Με τον τρόπο αυτό ματαίωσαν την τελευταία στιγμή την άνοδο μιας Γερμανικής δυναστείας στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Ενδεικτικό είναι ότι μετά την μεγάλη νίκη, οι Έλληνες Χριστιανοί, τέλεσαν μεγαλειώδη Θεία λειτουργία στην Αγία Σοφία, για να ευχαριστήσουν την Υπεραγία Θεοτόκο που βοήθησε για πολλοστή φορά το έθνος μας. Οι Γερμανοί μέχρι και την εποχή του Ιουστινιανού, προσπάθησαν με τα όπλα, να αφαιρέσουν από τους Έλληνες, την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όταν διαπίστωσαν μετά από δύο αιώνες, γενοκτονιών και πολέμων, ότι δεν ήταν εφικτό, να κατακτηθεί το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, τότε αποσύρθηκαν στην δύση, και προσπαθούσαν μόνον με διπλωματικά μέσα να κατακτήσουν την αυτοκρατορία, μέχρι και την εποχές των εωσφορικών-γερμανικών σταυροφοριών.
Επίσης παρακινούσαν άλλους λαούς, να κινηθούν ενάντια στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.
Την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Άγιος Νικηφόρος, ο Γερμανός Όθων είχε υποτάξει σχεδόν ολόκληρη την Ιταλία και ζήτησε διακανονισμό σχετικά με τις περιοχές που δεν είχε ακόμα καταλάβει. Ο απεσταλμένος του στην Κωνσταντινούπολη, ο επίσκοπος Λιουτπράνδος της Κρεμόνας, διαβίβασε μια πρόταση γάμου ανάμεσα στον γιο του Όθωνα και σε μια κόρη πορφυρογέννητη. Σαν προίκα θα εκχωρούνταν οι κτήσεις των Βυζαντινών στη νότια Ιταλία! Αυτό θεωρήθηκε εμπαιγμός από τους βυζαντινούς και το απέρριψαν.
Οι ενέργειες του Όθωνα να λάβει το στέμμα από τον Πάπα και ανακηρυχθεί "αυτοκράτορας" του Imperioum Romanoum και η επίθεση ενάντια στο Μπάρι εξαγρίωσαν τον Νικηφόρο Β, ο οποίος είχε πολύ υψηλή ιδέα για το αυτοκρατορικό αξίωμα. Στον Λιουτπράνδο οι 'Έλληνες-Ρωμαίοι φέρθηκαν σαν αιχμάλωτο και τον ανάγκασαν να μάθει πως ο Γερμανός Όθων δεν ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας αλλά ηγεμόνας βαρβάρων. Συνεπώς ήταν ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά αδύνατον ένας βάρβαρος να νυμφευθεί μια πορφυρογέννητη.
Η αποτυχία των Γερμανών να κατακτήσουν το Μπάρι οδήγησε σε υποχώρηση, και ο Όθων έστειλε νέα πρεσβεία στην Βασιλεύουσα, υπό τον Λιουτπράνδο, επίσκοπο της Κρεμόνας. Ο Νικηφόρος όμως ήταν ήδη έξαλλος.
Ο Λιουτπράνδος φθάνοντας στην Βασιλεύουσα δικαίως έτυχε πολύ κακής υποδοχής. Όπως καταγγέλλει ο ίδιος σε γράμμα προς τον 'Οθων, οι Έλληνες αξιωματούχοι τον υπέβαλαν σε κάθε είδους ταπείνωση και δοκιμασία, αφήνοντας τον να περιμένει ώρες στην βροχή, στεγάζοντας τον σε ακατάλληλα καταλύματα όπου πάγωνε τα βράδια και ζεσταινόταν την ημέρα. Επίσης όταν μετά από μήνες έγινε δεκτός στα ανάκτορα, στην αίθουσα δεξιώσεων τον έβαλαν να καθίσει στο τελευταίο τραπέζι. Ο Γερμανός κληρικός αναφέρει με αποτροπιασμό το πώς είχε τοποθετηθεί σε καλύτερη θέση ο πρέσβης της Βουλγαρίας, ο οποίος που ήταν “άπλυτος με κοντά μαλλιά”. Εν τούτοις ο Εωσφοριστής επίσκοπος αναφέρει την διακοπή της Θείας Λειτουργίας στην Αγία Σοφία και την προσφώνηση του Αγίου Νικηφόρου ως Αργαλέου θανάτου των Σαρακηνών.
Όταν τελικά ο καθολικός επίσκοπος επέτυχε να συνομιλήσει με τους βασιλικούς αξιωματούχους επανέφερε την πρόταση του βασιλικού γάμου, ζητώντας ως προίκα την νότια Ιταλία.
Η Ελληνική-Ρωμαϊκή πλευρά θεώρησε απαράδεκτο μία πορφυρογέννητη πριγκίπισσα να δοθεί ως νύφη στους βαρβάρους. Ιδιαίτερα έντονη ήταν η λογομαχία μεταξύ του επισκόπου και του ίδιου του Αγίου Νικηφόρου, ο οποίος έδειξε την περιφρόνηση του προς την στρατιωτική δύναμη των Γερμανών.
Την κατάσταση επιδείνωσε η άφιξη μίας παπικής πρεσβείας στην Πόλη, μεταφέροντας γράμμα για τον αυτοκράτορα. Ο νεοταξίτης πάπας Ιωάννης ΙΓ’ προσφωνούσε τον Νικηφόρο ως βασιλέα των Ελλήνων και όχι των Ρωμαίων !!! Ζητούσε να έρθει σε συμφωνία με το αγαπητό πνευματικό του τέκνο, τον Όθωνα, στον οποίο απένειμε τον τίτλο του "Ρωμαίου αυτοκράτορα".
Οργισμένοι οι Έλληνες-Ρωμαίοι φυλάκισαν τους απεσταλμένους του πάπα και τον επίσκοπο. Εν συνεχεία άφησαν τον Λιουτπράνδο να φύγει μόνον 'όταν υποσχέθηκε πως σε κάθε μελλοντική αλληλογραφία, ο Νικηφόρος θα αναφερόταν ως Αύγουστος και Αυτοκράτορας Ρωμαίων”. Τις πρώτες προτάσεις γάμου από τους Γερμανούς τις έκανε ο Καρλομάγνος ο οποίος ζήτησε την αυτοκράτειρα Ειρήνη και για την κόρη του Ρετρούδη τον γιό της Αυγούστας, Κωσταντίνο τον έκτο.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
0 comments: