Σύμφωνα με το Middle East Monitor, οι Συριακές αρχές είναι δυσαρεστημένες με την απροθυμία της Ρωσίας, να αλλάξει ριζικά την κατάσταση στη Συρία και να συνεχίσουν να πολεμούν μαχητές και παράνομες ομάδες. Ταυτόχρονα, η Δαμασκός μπορεί να προσφέρει στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια μάλλον προσοδοφόρα προσφορά σχετικά με την ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων σε αρκετές περιοχές της χώρας και όχι μόνο στο ανατολικό τμήμα της αραβικής δημοκρατίας.
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχει παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στη Συρία από την κυβέρνηση Ομπάμα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 900 Αμερικανοί στρατιώτες στα βορειοανατολικά της χώρας. Στα χαρτιά η παρουσία των ΗΠΑ αφορά την υποστήριξη των Κουρδικών Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), ενάντια στο ISIS. Αλλά η κατοχή, είναι επίσης μέρος του οικονομικού πολέμου της Ουάσινγκτον εναντίον της Δαμασκού.
Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι η Ουάσιγκτον μπορεί κάλλιστα να αναγνωρίσει τη νομιμότητα του Άσαντ, προκειμένου να απομακρύνει τον ρωσικό στρατό από την περιοχή.
«Το συριακό καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ, έστειλε έναν απεσταλμένο στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να συζητήσουν την επανέναρξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών ως αποτέλεσμα, της φερόμενης ρήξης μεταξύ του καθεστώτος και του μακροχρόνιου συμμάχου του, της Ρωσίας». αναφέρει το έντυπο “Middle East Monitor”.
«Ο Αλ Άσαντ απευθύνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πρόταση συντονισμού «όλων των θεμάτων που σχετίζονται με τη Μέση Ανατολή», υπό την προϋπόθεση ότι η Ουάσινγκτον, αποδέχεται και αναγνωρίζει τη νομιμότητα της συριακής κυβέρνησης». αναφέρει το έντυπο “Middle East Monitor
Η πρόταση επανέναρξης των σχέσεων, είναι συνέπεια των πρόσφατων διαφωνιών μεταξύ Δαμασκού και Μόσχας, κυρίως για τις διαφορές μεταξύ των δύο συμμάχων σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης, της επανάστασης στη νότια Συριακή επαρχία Νταράα.
Εάν τα μηνύματα του συριακού απεσταλμένου στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι σωστά και η Ουάσινγκτον συμφωνεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις και να αποδεχτεί την κυριαρχία του Άσαντ, αυτό θα περιθωριοποιήσει το ρόλο της Ρωσίας στη Συρία και θα επιφέρει ένα σημαντικό πλήγμα στις σχέσεις της Μόσχας με τον Άσαντ.
Η Ρωσική πλευρά, δεν έχει σχολιάσει ακόμη αυτές τις πληροφορίες. Οι ειδικοί σημειώνουν, ότι ακόμη και στο πλαίσιο της μεταφοράς στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Συρία από την Ρωσία, η Δαμασκός μπορεί να αθετήσει τις συμφωνίες της, εάν πραγματοποιηθεί η ανακοινωθείσα συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Η Ουάσινγκτον ενδιαφέρεται εξαιρετικά, για την «απομάκρυνση» της Ρωσίας από τη Συρία. Στην πραγματικότητα, η ανεπτυγμένη υποδομή των ρωσικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων, θα πάψει πλέον να απειλεί το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες με οποιονδήποτε τρόπο. Επιπλέον, η Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, θα μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτές τις εγκαταστάσεις, ειδικά αφού οι ΗΠΑ έχουν χάσει την επιρροή τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν“ σημειώνει ειδικός.
Αυτήν την εκδοχή των πραγμάτων έρχεται να περιπλέξει με μία συνέντευξή του ο Πρόεδρος Μπάιντεν, που παραχώρησε στο ABC το βράδυ της Τετάρτης, όπου επεσήμανε τις λεγόμενες «απειλές» στη Συρία και την Αφρική.
«Υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Συρία. Υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη απειλή από την Ανατολική Αφρική. Υπάρχει σημαντική μεγαλύτερη απειλή, για άλλα μέρη του κόσμου από ό, τι για τα βουνά του Αφγανιστάν, δεν έχουμε στρατό στη Συρία για να βεβαιωθούμε ότι θα προστατευτούμε» είπε.
Η περιοχή της Συρίας όπου αναπτύσσονται αμερικανικά στρατεύματα, είναι εκεί όπου βρίσκονται, τα περισσότερα από τα κοιτάσματα πετρελαίου της χώρας. Με την κατάληψη της περιοχής, οι ΗΠΑ κρατούν τον ζωτικό πόρο μακριά από τα χέρια της συριακής κυβέρνησης. Οι ΗΠΑ διατηρούν επίσης σαρωτικές κυρώσεις στη Συρία, που στοχεύουν συγκεκριμένα τους τομείς της ενέργειας και των κατασκευών, καθιστώντας δύσκολη την ανοικοδόμηση μετά από 10 χρόνια πολέμου.
«Η κυβέρνηση Μπάιντεν, δεν σχεδιάζει να αποχωρήσει από τη Συρία και τα σχόλια του Μπάιντεν, υποδηλώνουν ότι οι ΗΠΑ ενδέχεται να ετοιμάζονται να στείλουν περισσότερα στρατεύματα. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πρόσφατα, ότι τερματίζουν την «πολεμική» αποστολή τους στο Ιράκ αλλά τα στρατεύματα θα παραμείνουν σε συμβουλευτικό ρόλο επ ‘αόριστον. Ένας από τους λόγους, που οι ΗΠΑ δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τις βάσεις τους στο Ιράκ, είναι ότι υποστηρίζουν την κατάληψη της Συρίας», αναφέρει ο δημοσιογράφος Dave DeCamp του news.antiwar.com.
Οι ΗΠΑ επεκτείνουν επίσης τις επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων, σε όλη την αφρικανική ήπειρο. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ο πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό δήλωσε, ότι ενέκρινε την ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων στη χώρα του.
Ο Μπάιντεν κλιμάκωσε πρόσφατα τις αεροπορικές επιδρομές εναντίον της αλ Σαμπάμπ στη Σομαλία, μια άλλη περιοχή που ισχυρίζεται ότι υπάρχουν απειλές που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ. Στα τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου, οι ΗΠΑ βομβάρδισαν τη Σομαλία τρεις φορές μετά από μια μακρά παύση των επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη χώρα.
Αμερικανοί αξιωματούχοι ισχυρίζονται, ότι η Αλ Σαμπάμπ αποτελεί απειλή για την αμερικανική πατρίδα λόγω της υπαγωγής τους στην Αλ Κάιντα. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η Αλ Σαμπάαμπ, είναι μια τοπική ομάδα που δεσμεύτηκε μόνο για πίστη στην Αλ Κάιντα μετά από χρόνια μάχης με τις ΗΠΑ και τους πληρεξούσιους τους, συμπεριλαμβανομένης μιας Αιθιοπικής εισβολής που υποστηρίζεται απο τις ΗΠΑ. Η πρώτη επίθεση που δέχτηκε η Αλ Σαμπάμπ, ήταν το 2007 εναντίον Αιθιοπών στρατιωτών στο Μογκαντίσου. Μόλις το 2012 η ομάδα δεσμεύτηκε για πίστη στην ΑΛ Κάιντα."
Μία τέτοια πρόταση από τον Ασάντ προς τον Μπάιντεν θα ήταν καταστροφική καθώς παραδίδει την Συρία στην Αμερική. Θα γινόταν προδότης του Συριακού έθνους και θα πήγαιναν χαμένες οι θυσίες των εκατοντάδων χιλιάδων Σύριων, που σκοτώθηκαν κατά τον δεκαετή πόλεμο ο οποίος δυστυχώς θα συνεχιστεί. Με την συμμαχία Αμερικής-Συρίας, θα μετατραπεί άμεσα η Συρία σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ και θα ανατραπεί από την εξουσία ο Aσάντ.
Επίσης η Αμερική δεν θα είναι σε θέση να προστατεύσει την μαρτυρική Συρία από το Ισραήλ.
Αντιθέτως η Ρωσία προστατεύει την Συρία από τις Ισραηλινές επιθέσεις, εν τούτοις δεν έκανε το ίδιο με τους Τούρκους εισβολείς και τον επεκτατισμό που παρουσιάζουν στην βόρεια Συρία.
Η μεγάλη πατριωτική Συρία του Μπασάρ Αλ Ασσάντ, απέρριψε το νεοταξικό σχέδιο “Αραβική Άνοιξη”, το οποίο είχε ως στόχο την εγκαθίδρυση της κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή. Το Ισραήλ επιθυμεί να επεκτείνει την απόλυτη κυριαρχία του στην Ανατολική Μεσόγειο, με την ευλογία και την πλήρη υποστήριξη της Αμερικής. Για αυτό συμμετέχουν οι Ισραηλινοί στον πόλεμο της Συρίας, ενάντια στον φιλέλληνα Ασσάντ. Επίσης φοβούνται πολύ την συμμαχία Ελλάδας-Συρίας και επέκτασιν, την συμμαχία Ρωσία, Ελλάδα, Συρία, Ιράν.
Η επιτυχία αυτού του επικίνδυνου-νεοταξικού σχεδίου, προϋποθέτει τον κατακερματισμό και την διαίρεση των κρατών της περιοχής. Αμέσως μετά θα ακολουθήσουν γενοκτονίες, ο εκτοπισμός, η εξαθλίωση, και η εκμετάλλευση, προκειμένου να επιβάλουν την κυριαρχία και την εκμετάλλευση, επί του πλούτου αυτών των λαών. Οι Ισραηλινοί δεν συγχώρησαν, στην αδούλωτη Συρία του Ασσάντ, την υποστήριξή προς τον δίκαιο αγώνα, του Παλαιστινιακού λαού.
Επίσης οι Αμερικανοί-νεοταξίτες και το Ισραήλ έχουν μεγάλο μίσος κατά της Συρίας, λόγω της υποστήριξης προς την εθνική αντίσταση του Λιβάνου, η οποία προκάλεσε μια συντριπτική ήττα κατά της Ισραηλινής επεκτατικότητας. Με την απελευθέρωση, εδαφών του Λιβάνου, από την Ισραηλινή κατοχή, οι Σύριοι επέτυχαν μια σημαντική νίκη, εις βάρος των Ισραηλινών δυνάμεων, κατά την διάρκεια της εισβολής του Ισραήλ στον Λίβανο το 2006.
Η παγκοσμιοποίηση επιθυμεί να ανατρέψει την πατριωτική-Συριακή κυβέρνηση, με τα πιστά και εξαρτημένα από αυτήν κράτη της περιοχής, με κορωνίδα την Τουρκία, καθώς και τα καθεστώτα της απόλυτης μοναρχίας, των χωρών του Κόλπου, όπως είναι η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλα. Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα, που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη, είναι οι οργανώσεις, με θρησκευτικό μανδύα, οι οποίες με τις μεθόδους τους θέλουν την εγκαθίδρυση, μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την κυριαρχία του Σιωνισμού.
Προφανώς ο Μπασάρ Αλ Ασάντ προσπαθεί μέσα από τις διαπραγματεύσεις με την Αμερική να πιέσει την Ρωσία, ώστε να μην επιτρέψει να προωθηθούν περισσότερο οι Τούρκοι οι οποίοι ήδη κατέχουν το ένα τρίτο της Συριακής επικράτειας.
ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥΤΙΝ-ΕΡΝΤΟΓΑΝ.
Ο Πούτιν βάση σχεδίου πλησίασε τον Ερντογάν, για να τον χρησιμοποιήσει ως μέσον αντιπερισπασμού, με στόχους την μείωση των Νατοϊκών δυνάμεων, η ακόμη καλύτερα την κατάρρευση του ΝΑΤΟ.
Οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας είναι ιδιόμορφες -πολύπλευρες με βάση το γεγονός ότι η Τουρκία του Ερντογάν, είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που συγκρούστηκε στρατιωτικά με την Ρωσία την δεκαετία 2010-2020. Ενδεικτικό ήταν το γεγονός ότι η Τουρκία κατέρριψε ένα Ρωσικό πολεμικό αεροπλάνο, προερχόμενο από την μαρτυρική Συρία.
Εν τούτοις η Ρωσία απάντησε μόνον με κυρώσεις στα Τουρκικά προϊόντα, ζητώντας από τους Ρώσους τουρίστες να μην επισκέπτονται την Τουρκία και παράλληλα βομβάρδισε Τουρκόφωνους μαχητές στην βόρεια Συρία. Επίσης Ρώσοι αξιωματούχοι και τα ΜΜΕ κατηγόρησαν μέλη της οικογένειας του Ερντογάν, ότι αγόραζαν πετρέλαιο από το Ισλαμικό Κράτος.
Το κλίμα άρχισε να βελτιώνεται το καλοκαίρι του 2016, όταν ο Πούτιν πήρε τηλέφωνο τον Τούρκο πρόεδρο μετά από το πραξικόπημα στην Τουρκία. Ο Πούτιν κάλεσε αμέσως τον Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν για να δείξει ότι συμπαραστέκεται.
Τότε ο Ερντογάν ταξίδεψε στην Ρωσία, όπου υπέγραψε συμφωνία για τη συμφωνία κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου και συμφώνησε να συνεχιστούν οι εργασίες για το Ρωσικό πυρηνικό εργοστάσιο στη νότια Τουρκία.
Στα πλαίσια της βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών, οι δύο στρατιωτικοί που κατέρριψαν το Ρωσικό αεροπλάνο το 2015, κατέληξαν στην φυλακή κατηγορούμενοι για συμμετοχή στο πραξικόπημα !!!
Η υποστήριξη των Κούρδων από τις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την αδυναμία του ΝΑΤΟ και της Αμερικής να κυριαρχήσουν στην Συρία, έκανε τον Ερντογάν να αντιληφθεί ότι ο μόνος τρόπος για να προωθήσει τα Οθωμανικά-αυτοκρατορικά του σχέδια σχετικά με την Συρία, ήταν μια συμφωνία με τη Ρωσία.
Από έτος 2016 ο Ερντογάν έχει πραγματοποιήσει περισσότερες συναντήσεις με τον Πούτιν, σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο ηγέτη. Η Ρωσία έχει μετατραπεί από την αντίπαλος της Τουρκίας στον πόλεμο της Συρίας, σε σημαντικότατο σύμμαχο !!!
Η Τουρκία μπόρεσε να πραγματοποιήσει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία, αποκλειστικά με την Ρωσική συγκατάθεση. Στον στενό κύκλο συμβούλων του Ερντογάν, καθώς και στον Τουρκικό στρατό υπάρχουν αρκετοί "Ευρασιατιστές", οι οποίοι επιθυμούν την συνεργασία με τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα.
Η απόφαση για την αγορά των S-400 είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών. Ο Ερντογάν χαρακτήρισε την αγορά αυτή ως την πιο σημαντική συμφωνία στην ιστορία του Τουρκικού έθνους. Και το κόστος που πλήρωσε η Άγκυρα δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο.
Με την αγορά των πυραυλικού συστήματος S-400, η Ουάσιγκτον έβγαλε τους Τούρκους από το πρόγραμμα F-35. Εν συνεχεία ακολούθησε απώλεια πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων σε συμβόλαια για την Τουρκική βιομηχανία όπλων.
Πολλοί από τους υποστηρικτές του Ερντογάν πιστεύουν ότι η Αμερική είχε συμμετοχή στο πραξικόπημα του 2016. Τον Φεβρουάριο, ο υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας κατηγόρησε ανοιχτά την Αμερικανική κυβέρνηση ότι ενορχήστρωσε το πραξικόπημα, εις βάρος του προέδρου Ερντογάν. Όσοι γνωρίζουν καλά πρόσωπα και πράγματα, σχετικά με την συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας, ισχυρίζονται ότι ο Πούτιν ενημέρωσε τον Ερντογάν περί πραξικοπήματος.
Φίλοι και εχθροί, μια νέα τάξη πραγμάτων από τους Πούτιν και Ερτνογάν . Αν και σύμμαχοι εξακολουθούν να έχουν συγκρούσεις μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, στην Συρία.
Μετά από Ρωσική επίθεση ενάντια σε Τουρκικές δυνάμεις, σκοτώθηκαν 36 Τούρκοι στρατιώτες. Εν τούτοις η Τουρκία θεώρησε υπεύθυνο για την επίθεση τον πρόεδρο της Συρίας, τον Μπασάρ αλ-Ασσάντ !!! Ως αναπόδοση ο Βλαντιμίρ Πούτιν, επέτρεψε κάποιες φορές στην Τουρκία, βομβαρδίσει τον κυβερνητικές δυνάμεις, με τα πολεμικά αεροσκάφη της, ενώ τα Ρωσικά αεροσκάφη παρέμειναν στο έδαφος ως παθητικοί θεατές.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει την παγιωμένη άποψη-τακτική ότι η συμμαχία με την Τουρκία, θα τον βοηθήσει να διαλύσει το ΝΑΤΟ. Για αυτό η φιλία των Τούρκων είναι πιο σημαντική από το να βοηθήσει την αιματοβαμμένη Συρία. Για αυτούς τους λόγους είχαμε την συναίνεση της Ρωσίας, και με την σύμφωνη γνώμη του "Τσάρου", η Τουρκία ενεπλάκη στον πόλεμο του Αζερμπαϊτζάν, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ,
Από την πλευρά του ο δαιμόνιος Ενρτογάν στοχεύει να οδηγήσει την Ρωσία σε πολεμική σύγκρουση με το Νάτο, ευελπιστώντας σε ήττα και διάλυση της Ρωσίας, ώστε να πάρει η Άγκυρα την θέση της Μόσχας. Αν και οι δύο πλευρές συνεργάστηκαν στην μαρτυρική Συρία, εις βάρος του Συριακού έθνους, παραμένουν σε αντίθετες πλευρές. Το ίδιο ισχύει για την σύγκρουση στην Λιβύη και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Οι δύο μεγάλες δυνάμεις έχουν διαφορετικά κίνητρα και συμφέροντα στην Συρία, την Γεωργία και την Ουκρανία. Η Τουρκία θέλει να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, η Ουκρανία και η Γεωργία. Αυτό το ενδεχόμενο όμως είναι απίθανο για την Ρωσία, η οποία διεξήγαγε πολέμους για να κρατήσει τις δύο χώρες μακριά από την εξουσία της Αμερικής και του ΝΑΤΟ.
Η ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο αυξάνεται επικίνδυνα για πολλοστή φορά.
Ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής και ο μεγαλύτερος γεωστρατηγικός εταίρος, αναδείχθηκε ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά ένα έθνος-κράτος συμμάχησε ταυτόχρονα με δύο χώρες οι οποίες βρίσκονται σε πόλεμο. Η Ρωσία του Πούτιν υποστηρίζει παράλληλα την Συρία το Ασσάντ και την Τουρκία του Ερντογάν.
Η Συρία αποτελεί τον διαχρονικό στόχο μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας οι οποίες για να αποφύγουν μια μετωπική σύγκρουση με καταστροφικές συνέπειες, αναγκάστηκαν το έτος 2016 να συμβιβαστούν και να συνομιλήσουν, μαζί με το Ιράν, για το μέλλον της Συρίας.
Εδώ και μήνες η Τουρκία έχει αυξήσει την επιθετικότητά της στην βόρεια Συρία.
Φαινομενικός στόχος είναι η απομάκρυνση των Κούρδων από τον στρατηγικής σημασίας αυτοκινητόδρομο Μ4, ο οποίος διασχίζει ολόκληρο το βόρειο τμήμα της Συρίας, ξεκινώντας από τα σύνορα με το Ιράκ και καταλήγοντας στην πόλη Λαττάκεια η οποία βρέχεται από την Μεσόγειο.
Η Ρωσία πίεζε την Τουρκία διότι ήθελε να αποφύγει μια νέα ένταση στην βόρεια Συρία για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, θέλει να μεσολαβήσει ώστε να συμφιλιωθούν οι Κούρδοι με το καθεστώς της Δαμασκού και δεύτερον η κλιμάκωση της έντασης στον Μ4, εμποδίζει την ελεύθερη μετακίνηση Ρωσικών και Συριακών κυβερνητικών στρατευμάτων στην Ανατολή.
Η μεγαλύτερη αιτία για τον πόλεμο στην Συρία, είναι η αρμονική συμβίωση, μεταξύ Χριστιανών και μουσουλμάνων.
Αυτό είναι κάτι που ανατρέπει μέρος των μεγαλεπήβολων σχεδίων, των ανθρώπων της νέας τάξης, για σύγκρουση και πόλεμο μεταξύ των δύο θρησκειών (Χριστιανισμός και Ισλάμ). Oι Χριστιανοί της Συρίας μάχονται με τον Ασσάντ, για να γλυτώσουν τον Χριστιανισμό, την Συρία, και τις οικογένειες τους, από τους Ισλαμιστές μισθοφόρους της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, και του Κατάρ. Ο Σύριοι του Ασσάντ και οι Ιρανοί μάχονται υπέρ της Ελευθερίας και των Aξιών του παγκόσμιου Ελληνικού πολιτισμού, καθώς ο Ελληνισμός άφησε και εκεί το διαχρονικό του στίγμα.
Εάν οι αντίπαλοι της Συρίας επικρατήσουν, τότε η ανθρωπότητα και ειδικά η Ελλάδα θα πληρώσει τεράστιο τίμημα, καθώς θα είμαστε για πάντα σκλάβοι της νέας τάξης πραγμάτων. Μικρότερο κόστος θα έχουν το Ιράν η Ρωσία και η Κίνα. Εάν όμως κερδίσουν οι Σύριοι, τότε η νέα τάξη, θα έχει δεχτεί, το πιο καθοριστικό πλήγμα, σχετικά με την αναβίωση του παγκόσμιου κράτους. Στην δημοκρατική Συρία του Ασσάντ, έχουμε ένα παγκόσμιο πρότυπο συμβιώσεως μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων.
Σήμερα που η Ανατολική Μεσόγειος πραγματικά φλέγεται, από μία τεράστιας κλίμακας πολεμική σύγκρουση, καθώς έχουμε έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο, σε μικρότερη μορφή, στην Συρία και εξαιτίας των σχεδίων για αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από την Τουρκία του Ρ. Τ. Ερντογάν, είναι απόλυτη ανάγκη να δούμε προσεκτικά τις συμμαχίες που θα συγκροτηθούν, για την μοιρασιά του υπάρχοντος ορυκτού πλούτου και τις αλλαγές των συνόρων.
Η σύγκρουση των πολιτισμών, Χριστιανισμός-Ισλάμ, που επιδιώκουν οι νεοταξίτες, είναι προ των πυλών και χρειαζόμαστε δίπλα μας τον μοναδικό μας σύμμαχο κατά την σύγχρονη εποχή. Τον Φιλέλληνα Μπασάρ Ασσάντ.
Ήδη βιώνουμε την δόμηση των αιτίων της σύγκρουσης, με την μαζική κατά γενική παραδοχή εισβολή του Ισλάμ στην Ελλάδα και την αποχριστιανοποίησή της. Ο θρησκευτικός πόλεμος που θα ξεκινήσει, θα είναι ίσως ο μεγαλύτερος όλων των εποχών.
Η μαρτυρική Συρία δέχεται ακόμη πολλαπλές επιθέσεις από Τουρκία, Ισραήλ, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση-Ελλάδα, τα Αραβικά-δικτατορικά καθεστώτα, μαζί με το δολοφονικό εμπάργκο από την “πολιτισμένη” δύση, χωρίς η οποία δεν έχει την έγκριση του ΟΗΕ. Παρά τις τρομερές αντιξοότητες, οι ηρωικοί Σύριοι, παραμένουν στις επάλξεις, αδέσποτοι και υπερήφανοι, για να υπερασπιστούν τις δύο μεγαλύτερες ανθρώπινες-διαχρονικές αξίες, την ελευθερία, και την αξιοπρέπεια.
Κλείνοντας να αναφέρω ότι η συμμαχία Συρίας-Αμερικής, αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί, θα ανατρέψει εκ νέου τα γεωστρατηγικά δεδομένα. Η Αμερική από πρώην παγκόσμια υπερδύναμη θα επιστρέψει δυναμικά στην διεκδίκηση της εξουσίας στον πλανήτη. Επίσης η απώλεια της Συρίας από τον Πούτιν, θα προκαλέσει ισχυρότατους τριγμούς στις σχέσεις Ρωσίας και Κίνας.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
0 comments: