Aνθρώπινα λείψανα βρέθηκαν στο σύστημα προσγείωσης αμερικανικού στρατιωτικού αεροπλάνου μετά την αναχώρησή του από το αεροδρόμιο της Καμπούλ, με φωτογραφίες που φέρονται να δείχνουν ένα άτομο παγιδευμένο στο εξωτερικό του αεροπλάνου καθώς απογειωνόταν.
Finian Cunningham, Strategic Culture Foundation,15-8-21
Ο συντάκτης του άρθρου είναι Βρετανός πρώην αρχισυντάκτης, συντάκτης και συγγραφέας μεγάλων ειδησεογραφικών οργανισμών. ΄Εχει γράψει εκτενώς για τα διεθνή ζητήματα, με άρθρα που δημοσιεύονται σε διάφορες γλώσσες.
Το Αφγανιστάν είναι η πιο κραυγαλέα απόδειξη της αμερικανικής απιστίας. Είναι μια προειδοποιητική ιστορία για άλλους που απίστευτα εξακολουθούν να φαίνονται να εμπιστεύονται το βιος τους σε μια συμμαχία των ΗΠΑ.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι δεν έχει «μετανιώσει» για την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν, καθώς φαινόταν πως οι μαχητές Ταλιμπάν θα κατακτούσαν ολόκληρη τη χώρα της Κεντρικής Ασίας. Το μάθημα εδώ είναι: ΄Οποιος λειτουργεί ως σκύλος που τρέχει για την Ουάσιγκτον το κάνει με κίνδυνο να προδοθεί ανενδοίαστα από τις ΗΠΑ.
Το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ καθεστώς- μαριονέτα στην Καμπούλ έχει κάνει τα χατίρια της Ουάσιγκτον για σχεδόν δύο δεκαετίες. Μετά από 20 χρόνια μάταιου πολέμου εις βάρος εκατοντάδων χιλιάδων αφγανικών υπάρξεων και τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ο Μπάρμπα Σαμ αποφάσισε να τα μαζέψει, να φύγει και να αφήσει τους Αφγανούς στην κακή μοίρα τους. Καθώς οι Ταλιμπάν κατέλάμβαναν την μία επαρχιακή πρωτεύουσα μετά την άλλη, οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών προειδοποιούσαν ότι το καθεστώς της Καμπούλ μπορεί να πέσει μέσα σε ένα μήνα. Και ο Μπάιντεν αυτή την εβδομάδα είπε ανάλγητα στους Αφγανούς ότι πρέπει να πολεμήσουν μόνοι τους.
Τι απέγιναν οι μεγάλοι αμερικανικοί όρκοι για την «οικοδόμηση έθνους»; Ή την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», «υπεράσπιση της δημοκρατίας», «προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών»;
Είναι μια άθλια ιστορία με πολλά ιστορικά προηγούμενα που δείχνει πώς με το πρώτο στρίμωγμα ο Μπάρμπα Σαμ είναι ικανός να εγκαταλείψει τους χθεσινούς «συμμάχους» στην μοίρα τους. Όπως ανέφερε κάποτε ο Αμερικανός πρεσβύτερος πολιτικός Χένρι Κίσινγκερ (αντιγράφοντας Βρετανικό Δόγμα), οι ΗΠΑ δεν έχουν μόνιμους συμμάχους, έχουν μόνο συμφέροντα.
Πριν από περίπου 46 χρόνια, η Πτώση της Σαϊγκόν είδε τις Ηνωμένες Πολιτείες να τρέχουν μακριά από ένα διεφθαρμένο καθεστώς- μαριονέτα που είχαν εγκαταστήσει στο Νότιο Βιετνάμ, καθώς οι κομμουνιστές του Βόρειου Βιετνάμ τελικά περικύκλωναν τα περιττά πλέον αμερικανικά πιόνια.
Ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα ανάλγητης προδοσίας από την Ουάσιγκτον ήταν η εγκατάλειψη των Κούρδων μαχητών στο έλεος της Τουρκίας, όταν η τελευταία εισέβαλε στη βόρεια Συρία κατά τη διάρκεια της προεδρίας Τραμπ. Όποιος αποδέχεται την αμερικανική κηδεμονία πρέπει να ξέρει ότι τα μικροσκοπικά γράμματα στο συμβόλαιο πάντοτε γράφουν πως ακυρώνεται ανά πάσα στιγμή που βολεύει και επιλέγει ο Μπάρμπα Σαμ. Το Αφγανιστάν είναι η πιο κραυγαλέα απόδειξη αυτής της αμερικανικής προδοσίας ίσως μεγαλύτερης και από την πτώση της Σαϊγκόν το 1975.
Είναι μια προειδοποιητική ιστορία για άλλους που απίστευτα εξακολουθούν να δείχνουν πως εμπιστεύονται τη τύχη τους σε μια συμμαχία των ΗΠΑ.
Η Ουκρανία, η οποία διοικείται από ένα παραδόπιστο καθεστώς στο Κίεβο, φαίνεται δουλικά πρόθυμη να θέσει όλη τη μοίρα της υπό την σκέπη των ιδιοτροπιών της Ουάσιγκτον. Αιώνες κοινής ιστορίας με τη Ρωσία θυσιάζονται από το καθεστώς του Κιέβου για το κέρδος της στρατιωτικής εύνοιας της Ουάσιγκτον. Ένας επταετής εμφύλιος πόλεμος που χρηματοδοτήθηκε από αμερικανική στρατιωτική βοήθεια ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων ( Πέντε δις, είχε ανακοινώσει η Βικτώρια Νούλαντ, τότε και τώρα Υφ/ργός Εξωτερικών) κατέστρεψε την ειρήνη και την ευημερία της Ουκρανίας, καθώς και τις γειτονικές σχέσεις με τη Ρωσία. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι όταν οι αυτοκρατορικοί σχεδιαστές στην Ουάσιγκτον συνειδητοποιήσουν ότι η χρήση της Ουκρανίας ως πιόνι κατά της Ρωσίας έχει γίνει μάταιη, τότε ο λαός της Ουκρανίας θα εγκαταλειφθεί αβοήθητος για να συμμαζέψει μόνος του το χρόνιο χάος.
Το ίδιο ισχύει και για τους λακέδες της Ουάσιγκτον στα κράτη της Βαλτικής. Δρουν ως σκυλιά που τρέχουν για να χαλάσει η Ουάσιγκτον τις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για χρόνια, οι χώρες της Βαλτικής αντιτάχθηκαν στον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2 από τη Ρωσία, απευθύνοντας έκκληση για πιο ακριβές και βλαβερές περιβαλλοντικά εξαγωγές αμερικανικού φυσικού αερίου. Εν μία νυκτί η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι μια τέτοια πολιτική είναι αβάσιμη και δεν αξίζει να ανταγωνιστεί τη Γερμανία και την υπόλοιπη ΕΕ. Και έτσι απλά, οι λακέδες της Βαλτικής μένουν έξω στο κρύο σαν ανεγκέφαλοι.
Ποτέ δεν μαθαίνουν όμως. Αυτή την εβδομάδα η Λιθουανία έκανε το θέλημα του Μπάρμπα Σαμ να προκαλέσει την Κίνα ανακοινώνοντας ότι θα αναγνωρίσει την Ταϊβάν. Αυτή η κίνηση εξόργισε το Πεκίνο επειδή υποσκάπτει τη διεθνή της πολιτική της Μίας Κίνας να αποδεχθεί κάποιος ότι η Ταϊβάν τελεί υπό την κυριαρχία του Πεκίνου. Η Κίνα ανακάλεσε τον απεσταλμένο της από το Βίλνιους και απείλησε με τιμωρητικά οικονομικά μέτρα. Είναι φυσικά απερίσκεπτο και αυτοκαταστροφικό να προκαλείται η οργή της Κίνας ,του κορυφαίου εμπορικού εταίρου της ΕΕ . Η Λιθουανία και η υπόλοιπη ΕΕ θα μπορούσαν ενδεχομένως να πληγούν από οικονομικές απώλειες – όλα για να ακολουθηθεί η γεωπολιτική ατζέντα της Ουάσιγκτον για εχθρότητα προς την Κίνα,
Επί του παρόντος, η μεγαλύτερη προσοχή στην απιστία των ΗΠΑ πρέπει σίγουρα να στραφεί στο αποστατημένο κινεζικό νησιωτικό έδαφος της Ταϊβάν. Το Πεκίνο προειδοποίησε ότι οι προκλητικές πωλήσεις όπλων της Ουάσινγκτον υποδαυλίζουν αυτονομιστικές φατρίες στο νησί. Η Κίνα έχει δηλώσει το δικαίωμα να εισβάλει στρατιωτικά στην Ταϊβάν και να πάρει πίσω τον έλεγχο με τη βία. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν πόλεμο μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας, καθώς η Ουάσιγκτον έχει επανειλημμένα υποσχεθεί να «υπερασπιστεί» την Ταϊβάν.
Αλλά όπως μας υπενθυμίζει η αφγανική πανωλεθρία, οι πιθανότητες είναι ότι η Ουάσιγκτον θα αφήσει τους Ταϊβανέζους στη μοίρα τους σε μια στρατιωτική αντιπαράθεση με την ηπειρωτική Κίνα. Θα χυθεί κινεζικό αίμα και στις δύο πλευρές πριν το Πεκίνο αποκαταστήσει την εξουσία του.
Το Αφγανιστάν αποδεικνύει με ωμή σαφήνεια ότι δεν υπάρχει αρχή στην εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον και στις στρατιωτικές επεμβάσεις της. Οι ζωές των απλών πολιτών των ΗΠΑ είναι τόσο αναλώσιμες όσο και αυτές των ξένων, εφόσον κρίνεται ότι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και ενισχύονται τα εταιρικά κέρδη της.
Όταν αυτά τα συμφέροντα τερματίζονται, τότε οι ζωές που χάνονται καταποντίζονται στην τουαλέτα, σαν ένα αντιαισθητικό αφόδευμα.
0 comments: