Απάντηση στον Paul Stephenson τον μεγαλύτερο ανθέλληνα ιστορικό όλων των εποχών.

Ο ιστορικός Paul Stephenson, έγραψε ένα ακόμη επικίνδυνο, εμμετικό βιβλίο ως “historian profesor” και ξεπέρασε σε ανθελληνικά αισθήματα ακόμη και τους Γίββων και Φαλμεράυερ. .

Δυστυχώς το βιβλίο αυτό το μετέφρασαν οι νεοταξίτες, και κυκλοφορεί και στην Ελλάδα

Το κατάπτυστο βιβλίο με τίτλο “the legend of Basil bulgar-slayer”, αποτελεί την μεγαλύτερη προσβολή, όλων των εποχών εις βάρος του Ελληνικού έθνους. Στο βιβλίο αυτό, ο “φωτισμένος” νεοταξίτης καθηγητής, αναφέρει, ότι ο Βασίλειος ο Β, δεν υπήρξε ποτέ, μεγάλος Βασιλιάς, και δεν κατέκτησε ποτέ την Βουλγαρία. Όλα αυτά ισχυρίζεται ο Stephenson, ότι τα σκέφτηκαν μετέπειτα οι Κομνηνοί για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι “έχαναν” τον έλεγχο στα Βαλκάνια. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι οι Κομνηνοί βρέθηκαν στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως με την υποστήριξη της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας από την Μικρά Ασία.

Για αυτό η δυναστεία τω Κομνηνών, επιθυμούσε, να “καλύψει”, την “επανάσταση” των προγόνων τους εναντίον του Βασίλειου του Β. Για αυτούς τους λόγους έφτιαξαν τον “θρύλο” του Βουλγαροκτόνου, για να “αποκρύψουν”, της επαναστατικές δραστηριότητες των προγόνων τους.

Ως Έλληνας-Ορθόδοξος Χριστιανός, μέσα από τις προσωπικές μου ιστορικές παρατηρήσεις επιθυμώ να δώσω τις απαντήσεις μου, στον μέγιστο ανθέλληνα Paul Stephenson.

Τέτοιες είδους ανθελληνικές ανοησίες- ασυναρτησίες, δεν έγραψαν ούτε δύο από τους μεγαλύτερους κλασικούς ανθέλληνες ιστορικούς ο Έντουαρντ Γκίμπον, και ο Φαλμεράυερ. Το σκεπτικό Paul Stephenson είναι εντελώς αστείο και διάτρητο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ένα ακόμη ανθελληνικό κατασκεύασμα, των ανθρώπων της νέας τάξης πραγμάτων.

Η Παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Φοινίκων-παγανιστών. Οι παγανιστές προσπάθησαν με κάθε τρόπο να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων.

Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με πολύ μεγάλη υπερηφάνεια, έλεγαν ότι η Αρχαία Ρώμη ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη, το παγκόσμιο κέντρο του Εωσφορισμού.

Στις 13/4/1204 μ.Χ. έχουμε την μεγαλύτερη αποφράδα ημέρα, στην ιστορία του Ελληνικού έθνους, καθώς κατακτήθηκε η Κωνσταντινούπολη και εν συνεχεία, ολόκληρη η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, από τους Γερμανούς.

Τρίτη 13 Απριλίου του 1204 μ.Χ. συνέβη το πιο καθοριστικό γεγονός στην ιστορία του Ελληνικού έθνους. Η κατάκτηση της αυτοκρατορίας καθόρισε την τύχη του Ελληνικού έθνους, μέχρι και σήμερα. Όλες οι αυτοκρατορίες περνάνε ακμή και παρακμή, και είναι βέβαιον ότι σε κάποια χρονική στιγμή, δεν θα υπήρχε η αυτοκρατορία. Εν τούτοις, εάν έπεφτε αργότερα το Ρωμαϊκό κράτος, η τύχη του Ελληνικού έθνους θα ήταν εντελώς διαφορετική, καθώς δεν θα γνωρίζαμε την τρομερή και καταστροφική Οθωμανική κατάκτηση.

Στην πραγματικότητα η τύχη του Ελληνικού-Ρωμαϊκού έθνους, κρίθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1025 μ.Χ. Ήταν η ημέρα που έφυγε από την ζωή, ο κορυφαίος Έλληνας όλων των εποχών.

Δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Σχεδίαζε να επιτεθεί στην υπό Γερμανική κατοχή Ιταλία. Είχε ήδη στείλει στρατιωτική προπομπή με επικεφαλής τον Ορέστη. Όσο ζούσε οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί), και οι Σελτζούκοι, δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν. Έντρομοι περίμεναν να πεθάνει για να ολοκληρώσουν τα ανθελληνικά σχέδια τους. Γνώριζαν πολύ καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία, θα είχαν την ίδια τύχη, με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Οι ανθέλληνες Γερμανοί επί της Βασιλείας του Βουλγαροκτόνου, γνώρισαν τον απόλυτο τρόμο.

Για αυτό και κατά την τέταρτη-εωσφορική Σταυροφορία, όταν κατέκτησαν την αυτοκρατορία και την πρωτεύουσα της, άνοιξαν τον τάφο του, τοποθέτησαν τον σκελετό επάνω σε ένα δέντρο και έβαλαν στο στόμα του μια φλογέρα. Ουδέποτε το έκαναν αυτό σε άλλο αυτοκράτορα. Τόσο μεγάλο ήταν το μίσος των Γερμανών για το Βασίλειο Β, ο οποίος ελάχιστα έλειψε να ματαιώσει τα εθνοκτόνα και γενοκτονικά σχέδια. Με βάση αυτήν την εωσφορική ενέργεια των Γερμανών, ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς, έγραψε την “Φλογέρα του Βασιλιά”.

Είναι βέβαιον ότι σε περίπτωση που είχε παραμείνει στην ζωή, ότι οι Γερμανοί θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και δεν θα ήταν σε θέση να κατακτήσουν την αυτοκρατορία.

Κανένας άλλος βασιλιάς σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία, δεν πήγε να πολεμήσει σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος Β. Η ενέργεια αυτή μας δείχνει το πόσο επικίνδυνη ήταν η Γερμανική αυτοκρατορία και οι συν αυτώ.

Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι και σήμερα, είναι το μοναδικό κρατικό μόρφωμα στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς. Ο Βασίλειος πρώτου κινηθεί ενάντια στους Γερμανούς, ήταν επιτακτική ανάγκη, να τελειώσει τους αμυντικούς πολέμους, με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Ήταν αδύνατον, να πολεμά σε τρία μέτωπα παράλληλα, καθώς πολεμούσε ήδη σε δύο. Έκανε τα πάντα για την Ελλάδα.

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα εάν ήταν μύθος τα επιτεύγματα του Ιερού Βασίλειου του Β, γιατί όταν εισήλθαν οι εωσφοριστές Γερμανοί στην Βασιλεύουσα το 1204 μ.Χ., πήγαν με τόσο μίσος άνοιξαν τον τάφο του Βασίλειου του Β, και έβγαλαν τον σκελετό του, τον οποίο τοποθέτησαν σε ένα δέντρο, βάζοντας μια φλογέρα στο στόμα ; Αυτή είναι μια πράξη, που δεν έκαναν σε κανέναν άλλο νεκρό αυτοκράτορα.

Γιατί λοιπόν είχαν τόσο μένος για αυτόν τον “ασήμαντο” αυτοκράτορα;

Αυτή η ενέργεια μας δείχνει ξεκάθαρα την αγωνiα και τον φόβο που είχαν οι Γερμανοί, όσο ήταν εν ζωή ο Ιερός Βασίλειος ο Β. Οι Γερμανοί βρέθηκαν μια ανάσα, από το να έχουν παρόμοια τύχη με τους Βούλγαρους, και να μας επιτεθούν ξανά μετά από 900 χρόνια, όπως έκαναν οι Βούλγαροι στους Βαλκανικούς πολέμους.

Το ίδιο θα γινόταν και με τους Γερμανούς, καθώς θα είχαν εξασθενήσει ως στρατιωτική δύναμη χωρίς να είναι σε θέση να κατακτήσουν την Ελληνική- Ρωμαϊκή αυτοκρατορία το 1204 μ. Χ..

Με τον θάνατο, του κορυφαίου Έλληνα αυτοκράτορα, όλων των εποχών, οι Γερμανοί πήραν ανάσα ζωής, για αυτό έδρασαν αμέσως. Οι Γερμανοί εωσφοριστές σε 75 χρόνια, από την κοίμηση του Βασίλειου έκαναν την πρώτη εωσφορική σταυροφορία, και μέσα σε 179 χρόνια είχαν κατακτήσει ολόκληρη την αυτοκρατορία.

Μετά τον θάνατο του Βασίλειου του Β, μια σειρά εννέα αυτοκρατόρων, είχε κατορθώσει μέσα σε 42 χρόνια να διαλύσει την αυτοκρατορία και να ανοίξει τον δρόμο, στην Γερμανική κατάκτηση του 1204 μ.Χ. Οι ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας, μαζί με τους εξωτερικούς, εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες αντιμετώπιζαν και τους εσωτερικούς εχθρούς. Αυτοί ήταν οι Αλλοδαποί αξιωματούχοι, της πολιτικής “αριστοκρατίας” της Κωνσταντινουπόλεως. Εκείνοι χωρίς να πολεμούν, ήθελαν να ασκούν την ανωτάτη εξουσία, για να διαλύσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Ήθελαν οι αλλοδαποί πολιτικοί ευνούχοι, να δίνουν διαταγές από τα παλάτια, την ώρα που οι Έλληνες στρατιωτικοί. μάτωναν, έχαναν της ζωές τους, έμεναν ανάπηροι και έπεφταν αιχμάλωτοι, στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα. Οι Ήρωες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας σε καμία περίπτωση δεν δεχόταν να θυσιάζονται, επί τόσους αιώνες για την Ελλάδα και να τους κυβερνούν ανθέλληνες αλλοδαποί θηλυπρεπείς προδότες.

Οι ευνούχοι πολιτικοί από την Βασιλεύουσα το μόνον που έκαναν όλους εκείνους τους αιώνες ήταν να
καταστρέψουν ολοσχερώς το Ελληνικό έθνος, μαζί με την αυτοκρατορία του. Αμέσως μετά τον θάνατο του Βασίλειου του Β, οι αλλοδαποί πολιτικοί κατέστρεψαν την αυτοκρατορία.

Παράλληλα οι πολιτικοί αριστοκράτες εδραίωσαν δια παντός την εξουσία τους. Έκτοτε δεν επέτυχε να τους εκτοπίσει η Ελληνική στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, καθώς η παγκόσμια Ελληνική- Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με βάσεις τον Πλάτωνα, τον Χριστό και την ηθική ζωή, διαλύθηκε ολοσχερώς μέσα σε 42 χρόνια. Αριθμός ρεκόρ. Αναλογιστείτε ότι 42 χρόνια πριν από τον θάνατο του Βασίλειου του Β., η Ελλάδα είχε φτάσει στο απόγειον της δυνάμεως της, σε ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο παράλληλα, από την ημέρα που είχε δημιουργηθεί το έθνος των Ελλήνων. Όμως δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, η πολιτική “αριστοκρατία”, είχε διαλύσει ολοσχερώς τον Ελληνικό στρατό. Είχαν αφαιρέσει την ανωτάτη πολιτική-στρατιωτική εξουσία από της Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας. Κατέστρεψαν όλες της υποδομές του στρατού και του κράτους. Έφτασαν μέχρι να βάλουν στον αυτοκρατορικό θρόνο έναν δικό τους, τον Κωνσταντίνο Δούκα.

Όταν ανέλαβε εκ νέου αυτοκράτορας ένας εκ των Ελληνικών στρατιωτικών οικογενειών της Μ. Ασίας, ο Ρωμανός ο Δ Διογένης, βρήκε εντελώς διαλυμένο τον Ελληνικό στρατό. Οι στρατιώτες χωρίς ασπίδες, σπαθιά, και άλογα, ήταν απλήρωτοι, με σκισμένες σημαίες, με κουρελιασμένες στολές. Έκτοτε είχαν εδραιωθεί οριστικά και αμετάκλητα, οι αλλοδαποί πολιτικοί στην διοίκηση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κράτους. Συνδιοικούν πλέον μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς.

Η συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας, μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, επισφραγίστηκε με τον γάμο, ανάμεσα σε ένα πολύ επιφανές μέλος της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας τον Ρωμανό Διογένη, και την χήρα του Κωνσταντίνου Δούκα, την Αυγούστα Ευδοκία, την Μακρεμβολλίτισσα. Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, έχουμε έναν τέτοιο γάμο, ανάμεσα στις δύο πλευρές, Όλους τους προηγούμενους αιώνες, οι Ήρωες, Έλληνες στρατωτικοί, παντρευόταν, μόνον με μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας. Όμως ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση του Ρωμαϊκού κράτους, ώστε οι πρόγονοί μας, να μην έχουν το χρονικό περιθώριο, να εκτοπίσουν, τους πολιτικούς-προδότες από την εξουσία.

Η οριστική επισφράγιση, της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με τον γάμο τους Αλέξιου Κομνηνού (Ελληνική ηρωική, στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας, και της Ειρήνης Δούκα (πολιτική, Σημιτική αριστοκρατία). Χωρίς αυτούς τους δύο γάμους, δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν, οι Έλληνες στρατιωτικοί στην διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ.

Όταν ανέβηκε o Αλέξιος Α Κομνηνός, στον Ρωμαίκό θρόνο το 1081 μ.Χ., 56 χρόνια μετά τον θάνατο του ιερού Βασίλειου του Β, αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν ακόμη Βούλγαροι που ήταν εν ζωή και ότι την εποχή του Βασίλειου του Β, ήταν νέοι, είτε ήταν πολύ μικρά παιδιά.

Από την στιγμή λοιπόν που όλες οι ενέργειες του Βασίλειου του Β, ήταν “κατασκευασμένες” από τους Κομνηνούς, οι Βούλγαροι θα γινόταν, ακόμη ποιο επιθετικοί εναντίον των Ελλήνων. Όλα αυτά διότι η εν ζωή τοτε Βούλγαροι, θα ενημέρωναν τους νεότερους ότι δεν τους κέρδισε ποτέ ο Βασίλειος ο Β, καθώς δεν “έγιναν” πόλεμοι. Μετά από αυτό το αποτέλεσμα θα ήταν να συνεχίζονται με πολύ μεγαλύτερη ένταση οι φοβεροί πόλεμοι ενάντια στους Έλληνες. Είναι ιστορικά βέβαιον, ότι εξαιτίας του “μύθου” που “έφτιαξαν” οι Κομνηνοί για τον Βασίλειο, οι Βούγλαροι θα ήταν ακόμη πιο επιθετικοί, εναντίων των Ελλήνων.

Αντιθέτως, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι Βούλγαροι δεν μας επιτέθηκαν καθόλου, την εποχή των Κομνηνών. Οι Βούλγαροι έπαθαν τέτοια συντριβή από τον Βασίλειο τον Β, για αυτό μας επιτέθηκαν ξανά στους Βαλκανικούς πολέμους. Δηλαδή σχεδόν 900 χρόνια μετά τον θάνατο του Βασίλειου.

Πως λοιπόν σταμάτησε η επί τόσων αιώνων επιθετικότητα των Βούλγαρων, ενάντια στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ;

Επί αιώνες, οι Βούλγαροι, ήταν ένας από τους λαούς, που πολεμούσε και κατέστρεφε το Ελληνικό -Ρωμαϊκό Κράτος-Έθνος, κατά την μεσαιωνική εποχή.

Δεν σταματούσαν επ ουδενί, τις σφαγές, τις κλοπές, τους εμπρησμούς, τους βιασμούς, το σκλάβωμα γυναικών, εις βάρος των Ελλήνων. Πως λοιπόν σταμάτησαν αμέσως όλα αυτά την εποχή του Βασίλειου του Β ; Μήπως ξέρει να μας πει ο “ιστορικός” Paul Stephenson. Για να δείτε πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα, για κάποιο διάστημα, η Ελληνική-Ρωμαϊκή-αυτοκρατορία πλήρωνε φόρο υποτέλειας στους Βούλγαρους, για να τους σταματήσουν (όσο γινόταν), τις επιδρομές και τους πολέμους. Τον φόρο τον πλήρωναν, οι πρόγονοι μας, διότι οι εχθροί , ήταν αμέτρητοι, και πολλά τα πολεμικά μέτωπα, για αυτό δεν μπορούσαν σε όλες τις χρονιές, να αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα, όλους τους εχθρούς.

Την εποχή που ήταν Βασιλιάς, ο Έλληνας- Άγιος Νικηφόρος, ο Β Φωκάς, οι Βούλγαροι, αυτό το Τουρκικό παρακλάδι, είχε το θράσος, να στείλει πρεσβευτές στον Άγιο. Οι Βούλγαροι πρεσβευτές, απαίτησαν να πληρώσει ο Νικηφόρος Φωκάς, φόρο υποτέλειας, που είχε συμφωνηθεί από προηγούμενο αυτοκράτορα με τους Βούλγαρους. Ο Έλληνας Νικηφόρος ο Β, διέταξε να μαστιγωθούν οι Βούλγαροι πρεσβευτές, χωρίς, να καταδεχτεί να τους δώσει απάντηση. Εύλογα, δίκαια, και λογικά, προκύπτουν τα ερωτήματα. Πως σταμάτησαν οι Βούλγαροι από την εποχή του Βασίλειου του Β, μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους, να κάνουν φονικούς πολέμους, και φοβερές επιδρομές, εις βάρος των Ελλήνων ; Ακόμη πως σταμάτησαν, να ζητούν φόρο υποτέλειας από τους Έλληνες ;

Επίσης δεν μας εξηγεί ο Paul Stephenson γιατί οι Βούλγαροι, άφησαν την Θεσσαλία και την Μακεδονία, τις οποίες είχαν κατακτήσει, στα πρώτα χρόνια ,της εξουσίας του Βασίλειου ;

Ακόμη πως γνώριζαν οι σημερινοί Βούλγαροι ιστορικοί και οι Έλληνες για πολέμους που δεν έγιναν ποτέ;

Για το Βουλγαρικό έθνος ο Σαμουήλ είναι ο κορυφαίος εθνικός ήρωας. Μάλιστα το 1965 μ.Χ., ο Έλληνας Νικόλαος Μουτσόπουλος ανακάλυψε τα οστά του Σαμουήλ, στον Ναό του Αγίου Αχιλλείου στην Μικρή Πρέσπα. Τα οστά του Αγίου Αχιλλείου τα είχε πάρει ο ίδιος ο Σαμουήλ από την Λάρισα, όταν κατέκτησε την πόλη και οδήγησε σκλάβους στις εσχατιές της Βουλγαρίας, όλους τους Έλληνες κατοίκους της πόλης.

Προς τιμήν του Αγίου Αχιλλείου ο Βούλγαρος Σαμουήλ, έχτισε τον ναό, στην Μικρή Πρέσπα, όπου τοποθέτησε και τα οστά του Αγίου Αχιλλείου. Ο Άγιος ήταν επίσκοπος και μέλος της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου του 325 μ.Χ., όταν ήταν αυτοκράτορας, ο Άγιος-σώτηρας της Ελλάδος, ο Μέγας Κωνσταντίνος. Στον ναό του Αγίου Αχιλλείου, έθαψαν και τον Βούλγαρο Σαμουήλ. Επάνω στο ένδυμα του Σαμουήλ υπήρχε κεντημένος ο θυρεός του οίκου των “Κομιτόπουλων”, οι δύο παπαγάλοι. Η οικοδόμηση του Ναού αυτού γίνεται σε κοντινή απόσταση από το κτίσμα που αποτελούσε τα ανάκτορα του Σαμουήλ.

Εδώ και καιρό οι Βούλγαροι ζητούν πίσω τα οστά του Σαμουήλ, από την Ελλάδα. Αυτό γιατί ο Βούλγαρος Σαμουήλ είναι ο εθνικός τους ήρωας, διότι πολέμησε ενάντια στον κορυφαίο Έλληνα αυτοκράτορα όλων των εποχών.

Οι Βούλγαροι ακόμη και όταν είχαν κουμμουστικά καθεστώτα, προώθησαν στα Βουλγαρικά σχολεία, τους πολέμους του Σαμουήλ, με τον Ιερό Βασίλειο τον Β, και τους ανέφεραν στα σχολικά τους βιβλια. Επίσης έβγαλαν ως κράτος και σχετικά γραμματόσημα.

ΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ.

Ποτέ στην παγκόσμια ιστορία, οι φτωχοί δεν γνώρισαν τέτοια ευημερία και προστασία, παρά μόνο στις ημέρες, διακυβερνήσεως του Βασίλειου του Β. Υπήρξε ο μέγιστος, προστάτης των φτωχών και των αδικημένων.

Ο Βασίλειος ήταν ο μοναδικός Έλληνας, στα παγκόσμια χρονικά από καταβολής κόσμου, ο οποίος βοήθησε τόσο πολύ τους φτωχούς. Κανένας άλλος δεν βοήθησε τόσους πολλούς φτωχούς ανθρώπους. Επίσης κανένας άλλος Βασιλιάς, δεν εξίσωσε κοινωνικά τους φτωχούς με τους πλούσιους. Ακόμη μεγάλωσε με δικά του έξοδα, όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών. Τα αγόρια τα σπούδαζε, και εν συνεχεία τα έκανε στρατιώτες και αξιωματικούς, για να πολεμούν δίπλα του στα πεδία των μαχών. Διότι πολεμούσε για περισσότερο από τριάντα συνεχόμενα χρόνια, με Βούλγαρους, Άραβες, Χάζαρους, επαναστάτες κλπ.

Το αποτέλεσμα ήταν εκείνες οι γενιές των ορφανών παιδιών, να μεγαλώσουν και να πολεμούν δίπλα, στον Βασίλειο, στα πεδία των μαχών. Αυτό ήταν πολύ καθοριστικό στοιχείο, για τις στρατιωτικές, επιτυχίες του Βασίλιεου. Επίσης όλα τα ορφανά κορίτσια, που οι γονείς του σκοτώθηκαν στις μάχες, τα έδινε προίκα και τα πάντρευε. Κανένας άλλος βασιλιάς στον κόσμο, δεν έχει κάνει τόσες πολλές ελεημοσύνες-φιλανθρωπίες, όπως είχε κάνει ο Βασίλειος ο Β. Για πρώτη και μοναδική φορά στον κόσμο. όλοι οι φτωχοί Έλληνες γνώρισαν μια εξαιρετική εποχή ευημερίας. Αυτό γινόταν σε όλη την διάρκεια εξουσίας του Αυτοκράτορα Βασίλειου του Β .

Υπήρξε μέγας προστάτης όλων των φτωχών, και των αδικημένων. Για αυτό τους έδωσε πλήρη φοροαπαλλαγή, όσα χρόνια κυβερνούσε. Όλες της ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις των αδυνάτων Ελλήνων, όλα τα χρόνια που ήταν εκείνος Βασιλιάς, της πλήρωναν οι πλούσιοι.

Ενδεικτικό ήταν ότι, από τους ισχυρούς, πήρε πίσω όλα τα κτήματα, που είχαν πάρει άδικα από τους φτωχούς, και τα ξαναέδωσε πίσω στους δικαιούχους. Το ίδιο έκανε και με τα Εκκλησιατικά κτήματα. Όμως ο Βασίλειος δεν σταμάτησε εκεί. Όσοι πλούσιοι εξακολουθούσαν να είναι άδικοι άνθρωποι, ανάλογα με την περίσταση είτε τους αφαιρούσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας, είτε τους αφαιρούσε ολόκληρη την περιουσία.Τους απολύτως κακούς-πλούσιους, που δεν άλλαζαν τακτική, τους κατάντησε ζητιάνους στα καπηλειά, και στα πανδοχεία της Μικράς Ασίας. Ανάμεσα σε όλα αυτά κατάργησε ακόμη και το δικαίωμα των δυνατών, σε περίπτωση φόνου, να εξαγοράζουν την θανατική ποινή.

Όσα χρόνια κυβέρνησε, οι Αυτοκρατορικοί Αετοί πετούσαν νικηφόρα, από την Κάτω Ιταλία, μέχρι την Αρμενία, και από την Μακεδονία μέχρι την Συρία. Όσο ζούσε, οι αιώνιοι και μεγαλύτεροι εχθροί του Ελληνικού έθνους, οι Γερμανοί, από τα Δυτικά, και οι Σελτζούκοι, από τα Ανατολικά, δεν τολμούσαν, ούτε να αναπνεύσουν. Έτρεμαν ακόμη και στο άκουσμα του ονόματος, του αυτοκράτορα Βασίλειου του Β, για αυτό και ανέμεναν να αποβιώσει, για να επιτεθούν, στην Ελληνική αυτοκρατορία

Μέχρι και προσωρινό πάπα στην Ρώμη, επέτυχε να διορίσει, με στόχο, να προστατέψει, το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, από τις επερχόμενες σταυροφορίες, που προετοίμαζαν οι Γερμανοί.

Ενδεικτικό ήταν ότι τις χρονιές 996 και 999 μ.Χ., πολέμησε στο Ανατολικό μέτωπο, τους Αγαρηνούς. Κατά την επιστροφή του, για τον Βουλγαρικό μέτωπο, στο πέρασμά του, σκορπούσε τον όλεθρο, και ισοπέδωνε τα πάντα. Όλα αυτά τα έκανε ως αντίποινα, και νόμιμη άμυνα, για τις σφαγές, τις κλοπές, τους εμπρησμούς, τους βιασμούς, το σκλάβωμα των γυναικών, που έκαναν σε ετήσια βάση, επί πολλούς αιώνες οι Αγαρηνοί εις βάρος, του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Εξαιτίας του δυναμισμού, της αποφασιστικότητας και της Φιλοπατρίας, του Βουλγαροκτόνου, το Ρωμαϊκό κράτος, είχε μεγαλύτερη έκταση, δύναμη και ασφάλεια, από την ημέρα, που δημιουργήθηκε.

Πότε άλλοτε δεν είχε ξαναγίνει κάτι παρόμοιο, με το μοναδικό επίτευγμα του Βασίλειου. Από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι την Κροατία, ο Βασιλιάς ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος.

Το ίδιο και στο εσωτερικό της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι πλούσιοι βρισκόταν υποταγμένοι, και ανίσχυροι, κάτω από την πανίσχυρη εξουσία του Αυτοκράτορα.

Οι φτωχοί υπήκοοι, γνώρισαν μια άνευ προηγουμένου ευημερία, στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά.

Η στρατιωτική υπεροχή του Ρωμαϊκού κράτους, επέφερε, την αύξηση της πολιτικής ισχύος, την εδραίωση του Χριστιανισμού και του Ελληνικού πολιτισμού, εντός και εκτός των συνόρων, στις χώρες που ασπάστηκαν την Ορθοδοξία.

Από όλους τους ηγεμόνες, μόνον ο Βασίλειος εφάρμοσε πιστά, το απόλυτο αυτοκρατορικό Ελληνικό-Ρωμαϊκό ιδεώδες, της απεριόριστης δύναμης και πρόνοιας. Κυριολεκτικά φαινόταν να είναι απεσταλμένος του Χριστού, για να αποδείξει, ότι ήταν εφικτό να γίνει η πολιτική θεωρία, της Pax Romana, πράξη.

Αυτή ήταν ένωση των Ορθοδόξων λαών, κάτω από την εξουσία, του Έλληνα Χριστιανού μονάρχη, της βασιλεύουσας, το οποίο έθεσαν ως αξίωμα, οι προηγούμενοι αυτοκράτορες, το επέτυχε, μόνον ο Βασίλειος.

Ήταν ο απόλυτος παντοκράτορας του στρατού, των πολιτικών και των Εκκλησιαστικών αξιωματούχων.

Η εξουσία του Βασίλειου ήταν πλαισιωμένη, με Θεϊκή παντοδυναμία και ευλογία. Ενδεικτικό ήταν το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά την διάρκεια, των εμφυλίων πολέμων, για να προστατέψει τον νεαρό αυτοκράτορα Βασίλειο, τον Β, κατά την επανάσταση του Βάρδα Φωκά.

Πραγματικά δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει, όμοιος του Βουλγαροκτόνου.

Κυριολεκτικά με μια εντολή του Έλληνα αυτοκράτορα, Ρώσοι και Σλάβοι σταμάτησαν τους εχθρούς των Ελλήνων, στην Κάτω Ιταλία, Αρμένιοι πολεμούσαν στον Δούναβη, και Βούλγαροι εγκαταστάθηκαν, στο Βασπρακάν. Η νομοθεσία του, ήταν εξίσου δίκαιη και πολύ σκληρή για την κοσμική και για την Εκκλησιαστική περιουσία.

Καμία διαμαρτυρία δεν τον έκανε ποτέ να αλλάξει γνώμη. Όσες φορές του ζήτησε πίσω, ο Πατριάρχης Σέργιος τα κτήματα της Εκκλησίας και των πλουσίων, ο Βασίλειος, ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν, ούτε καν να συζητήσει, ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί των ημερών του, δεν υπήρχαν οφίκια-αξιώματα, για ιστορικές προσωπικότητες, όπως οι Πατριάρχες Πολύευκτος, Κηρουλάριος, και πολιτικοί όπως ο Βασίλειος Λεκαπηνός, ο Ιωσήφ Βρίγγας και ο Μιχαήλ Ψελλός. Σε όλο του, τον αυτοκρατορικό βίο, αντιπαθούσε τις πολυδάπανες τελετές και τις επιδείξεις.

Όταν βρισκόταν στην πρωτεύουσα, ντυνόταν απλά. Για μια και μοναδική φορά ένας Έλληνας βασιλιάς, συγκέντρωσε, τόσες πολλές ικανότητες. Υπήρξε ο πιο αφοσιωμένος και φιλόπονος-φιλόπατρις ηγεμόνας. Ήταν ο βασιλιάς-αυτοκράτορας, με την ακατάλυτη αποφασιστικότητα, την στρατηγική ετοιμότητα του δομέστικου των σχολών, και την σχολαστική ακρίβεια, του λοχία εκπαιδευτή. Ήταν πολύ γενναίος στα πεδία των μαχών, και ήταν ακαταπόνητος στις σωματικές κακουχίες.

Όταν έφυγε από την ζωή, κατόπιν επιθυμίας του, ζήτησε, να τον ενταφιάσουν, χωρίς αυτοκρατορικές τιμές, σαν να “ήταν”, ο “έσχατος” των Ελλήνων. Η μοναδική του επιθυμία, ήταν να τον θάψουν, στον Άγιο Ιωάννη, τον Θεολόγο, στο λεγόμενο, έβδομον, ώστε να “βλέπει”, τους Έλληνες στρατιώτες, που θα φεύγουν για τις μάχες και τους πολέμους. Όστις πολεμιστής ακολουθέιτω μοι.

Πιστός εν Χριστώ τω Θεώ, Βασιλεύς-Αυτοκράτωρ Ρωμαίων. Ο Βασίλειος ο οποίος πολεμούσε που κρατούσε, στο ένα χέρι, το σπαθί, και στο άλλο, την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά.

Ο Βασίλειος Β (Βουλγαροκτόνος) είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας πολιτικός, διότι επέτυχε το απόλυτο σε όλους τους τομείς, παράλληλα, πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών. Ο Βασίλειος έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο. Oι επιτυχίες του Βασιλείου του β σε πολιτικό, στρατιωτικό, επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών Ελλήνων υπηκόων. Ουδέποτε το έκανε άλλος βασιλιάς αυτό το πράγμα στον υπέρτατο βαθμό.

Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων.

Ο Έλληνας που βρίσκεται στο ¨Εβδομον, ο Ιερός και Μέγας Βασίλειος Β (Βουλγαροκτόνος), ήταν και έμεινε φαινόμενο μοναδικό.

Γεωστρατηγική και ιστορία. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.