όπου μεταξύ άλλων θα συζητηθούν και οι ευρωτουρκικές σχέσεις, η διαχείριση του μεταναστευτικού, που τόσο απασχολεί ειδικά την περιοχή μας, έρχεται στο προσκήνιο με παρεμβάσεις και συζητήσεις διαφόρων παραγόντων, οργανώσεων, αλλά και θεσμικών οργάνων της αυτοδιοίκησης. Το νέο σύμφωνο εκ των πραγμάτων μας αφορά άμεσα, γιατί διαμορφώνει το νέο θεσμικό πλαίσιο που θα ισχύει τα επόμενα χρόνια στην Ε.Ε. και προφανώς και στη χώρα μας, που ως χώρα πρώτης υποδοχής καλείται να σηκώσει ένα σημαντικό βάρος. Θέλουμε όμως να ελπίζουμε και να προσδοκάμε ότι δεν θα είναι ετεροβαρές σε σχέση με ό,τι ίσχυε μέχρι τώρα, όπου η ευρωπαική αλληλεγγύη περιορίστηκε στα λόγια και στα ευχολόγια. Αποδείχτηκε από τα γεγονότα ότι η Ε.Ε. ήταν εντελώς απροετοίμαστη να διαχειριστεί την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση που προέκυψε κυρίως λόγω Συρίας, αλλά και με όσα ακολούθησαν αυτής, με τις μεταναστευτικές ροές από την Αφρική και την Ασία που ήθελαν να περάσουν στην Ευρώπη , με κάθε μέσο και φυσικά με τη βοήθεια των λαθροδιακινητών. Ετσι ξαφνικά , ενδεχομένως και λόγω των λανθασμένων κινήσεων που συνέβησαν το 2015 από την τότε κυβέρνηση (αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενο του σημερινού σημειώματος μας), η Ελλάδα αναγκάστηκε να υποδεχθεί, σε πρώτη φάση, εκατοντάδες χιλιάδες Σύρους πρόσφυγες κυρίως, που ήθελαν να πάνε σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης κατά κύριο λόγο στη Γερμανία. Ενώ σε δεύτερη φάση και αφού είχε ανοίξει διάπλατα πλέον αυτός ο δρόμος έσπευσαν να τον ...διαβούν και χιλιάδες άλλοι πρόσφυγες και μετανάστες από κάθε γωνιά του κόσμου, από το Αφγανιστάν , το Πακιστάν ,το Ιράν και το Ιράκ , μέχρι από την υποσαχάρειο Αφρική και τις χώρες της βόρειας Αφρικής ακόμη και από χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Δυστυχώς σε αυτό το πρωτόγνωρο , τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα γεγονός της μαζικής προσφυγικής και μεταναστευτικής μετακίνησης, η Λέσβος και τα άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου , βρέθηκαν στο «μάτι του κυκλώνα», αφού από αυτά πέρασαν πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες. Το 2015 παραμένει στη συλλογική μας μνήμη , σαν μια χρονιά ορόσημο της προσφυγικής κρίσης, όπου διαδραματίστηκαν πρωτόγνωρα γεγονότα που κατέστησαν τη Λέσβο σημείο αναφοράς της διεθνούς κοινής γνώμης, με την αλληλεγγύη της τοπικής κοινωνίας στους κατατρεγμένους που έφταναν στις ακτές της. Από τότε όμως κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Το νησί από μέρος υποδοχής και πέρασμα για την Ευρώπη, έγινε ξαφνικά περιοχή εγκλωβισμού χιλιάδων μεταναστών, που υποχρεώθηκαν να ζουν σε άθλιες συνθήκες, χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές και χωρίς να φαίνεται διέξοδος για το τι μέλλει γενέσθαι με όλους αυτούς. Η εικόνα αυτή δυσφήμισε το νησί μας, η Μόρια έγινε συνώνυμο της αθλιότητας και της δυστυχίας και ευτυχώς που τον τελευταίο χρόνο οι μαζικές αφίξεις από τα απέναντι παράλια περιορίστηκαν δραστικά, γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα σημαντικής αποσυμφόρησης της Λέσβου από τους ήδη διαμένοντες και καλύτερης διαχείρισης της μέχρι πρότινος ανεξέλεγκτης κατάστασης.Εδώ βρισκόμαστε τώρα και αυτά τα νέα δεδομένα καλούμαστε να διαχειριστούμε, ως αρχές και κοινωνία, προκειμένου να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και να πάψει το μεταναστευτικό να απασχολεί σε τέτοιο βαθμό την οικονομική και κοινωνική ζωή του νησιού μας, που εξακολουθεί να πληρώνει τις συνέπειες της μακροχρόνιας αυτής παθογένειας που πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Και σε αυτή τη συγκυρία καλούνται όλοι οι εμπλεκόμενοι , κεντρική διοίκηση, κυβέρνηση , τοπικές αρχές και άλλοι φορείς της τοπικής κοινωνίας να καταθέσουν σκέψεις και προτάσεις που δίνουν διέξοδο και βάζουν τάξη σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, «θωρακίζοντας» αποτελεσματικά το νησί και για σήμερα, αλλά και για το μέλλον.
Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι το νέο ευρωπαικό Σύμφωνο Μετανάστευσης, δεν προσεγγίζεται από όλες τις χώρες με την ίδια οπτική, ούτε και βρίσκεται στην ίδια ιεράρχηση των προτεραιοτήτων τους. Οι χώρες πρώτης υποδοχής της Ευρώπης, δηλαδή οι χώρες του ευρωπαικού νότου, που δέχονται τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές ασφαλώς και έχουν υψηλά στην ατζέντα τους το μεταναστευτικό και απαιτούν το όποιο βάρος στη διαχείριση του υπαρκτού αυτού προβλήματος, να μη το σηκώσουν μόνες τους, όπως συνέβαινε κατά κύριο λόγο μέχρι σήμερα, αλλά να συμβάλλουν σε αυτό όλες οι ευρωπαικές χώρες αναλαμβάνοντας το απαραίτητο ύψος της έμπρακτης ισοκατανομής των προσφύγων και μεταναστών που φτάνουν στο ευρωπαικό έδαφος. Δεν μπορεί οι χώρες της πρώτης υποδοχής να σηκώνουν δυσανάλογο βάρος, εξετάζοντας τις αιτήσεις ασύλου και φιλοξενώντας τους αιτούντες άσυλου και προστατεύοντας τους ευάλωτους και συγχρόνως να είναι υποχρεωμένες να διαχειρίζονται τις επιστροφές όσων δεν δικαιούνται διεθνούς προστασίας και να εντάσσουν τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες στις χώρες τους. Το νέο σύμφωνο οφείλει να εξασφαλίζει την αποτελεσματική διαχείριση του μεταναστευτικού, ώστε η Ε.Ε. σε αγαστή συνεργασία με τις χώρες προέλευσης να μπορεί να επιστρέψει όλους όσοι δεν τυχαίνουν άσυλου, καθώς επίσης και για την ορθή εφαρμογή της κοινής δήλωσης Ε.Ε. -Τουρκίας, με τις αναγκαίες βελτιώσεις, σε ότι αφορά τις επιστροφές. Ολα αυτά τα ζητήματα δεν θα πρέπει να αφεθούν να τα διαχειριστούν μόνες τους οι χώρες πρώτης υποδοχής , όπως η χώρα μας, αλλά συλλογικά και ενιαία η Ε.Ε., εξασφαλίζοντας ότι όσοι δεν δικαιούνται διεθνούς προστασίας δεν θα συνωστίζονται στις πύλες εισόδου , όπως η Λέσβος και τα άλλα νησιά, αλλά θα επιστρέφουν στις χώρες προέλευσής τους και στην Τουρκία από την οποία ήρθαν. Φαίνεται, ότι σε αυτά τα σημεία συμφωνούν οι πέντε χώρες του ευρωπαικού νότου που βρέθηκαν πριν λίγες μέρες στην Αθήνα προκειμένου από κοινού να απαιτήσουν συγκεκριμένες βελτιώσεις στο προς έγκριση Σύμφωνο Μετανάστευσης που ήδη βρίσκεται σε διαβούλευση. Και η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να ζητήσει συγκεκριμένες βελτιώσεις σε σχέση με το τι ισχύει τώρα και αυτό προκύπτει και από τις προτάσεις που διατυπώνει από κοινού με τις άλλες κυβερνήσεις του νότου και η δική μας. Και την φωνή αυτή οφείλουν να την ενισχύσουν και οι αυτοδιοικητικές αρχές των νησιών μας που αποδεδειγμένα σήκωσαν και σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος , για λογαριασμό ολόκληρης της Ευρώπης και έχουν κάθε λόγο να ζητούν η ευρωπαική αλληλεγγύη να περάσει σε συγκεκριμένες πράξεις, ώστε να μη νιώθουν τα νησιά εγκαταλελλειμένα να διαχειριστούν μόνα τους ένα τόσο μεγάλο και σοβαρό πρόβλημα .
Στην λογική αυτή, δεν μπορεί η Λέσβος να επιτρέψει, πολύ περισσότερο που θα υπάρχει το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης, να υπάρξουν νέες δομές που παραπέμπουν σε εικόνες αίσχους της Μόριας με υπερπληθυσμό αιτούντων άσυλου να συνωστίζεται σε ανεπαρκέστατες δομές εγκλωβισμένοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς διέξοδο! Κάτι τέτοιο είναι κοινή συνείδηση και κοινό αίτημα όλων των εμπλεκομένων παραγόντων και αρχών ότι δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, γι αυτό και η λύση του νέου ΚΥΤ, με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές, τις υποδομές και τις δυνατότητες θεωρείται ως η ενδεδειγμένη λύση για να «θωρακιστεί» το νησί, προκειμένου οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές να είναι σε θέση με ασφάλεια και μέσα στα προβλεπόμενα χρονικά όρια να διεκπεραιώνουν τις επιβεβλημένες διαδικασίες για την απονομή άσυλου σε όσους δικαιούνται και την απόρριψη του σε όσους δεν δικαιούνται διεθνούς προστασίας. Η πρωθυπουργική δέσμευση δε, ότι το νεο ΚΥΤ θα είναι το μοναδικό που θα λειτουργεί στο νησί και ότι όλες οι άλλες δομές θα κλείσουν, αποτελεί μια πρόσθετη εγγύηση ότι δεν θα συνεχιστεί αυτή η ανεξέλεγκτη κατάσταση που δυσφήμισε τον τόπο μας και που προκάλεσε τόσα επεισοδιακά γεγονότα. Η δημιουργία της νέας αυτής ασφαλούς και καλά ελεγχόμενης δομής εκτός κατοικημένης περιοχής, μαζί με την συνέχιση της επιτυχημένης φύλαξης των θαλασσίων συνόρων, μπορούν να εξασφαλίσουν την αποτελεσματική διαχείριση των όποιων νέων αφίξεων από τη γείτονα, και με τις λιγότερες επιπτώσεις στην εικόνα του νησιού μας. Αυτό θα πρέπει να είναι το ζητούμενο στη νέα εποχή που υποτίθεται ότι ξεκινά για το μεταναστευτικό, όπου τα λάθη και οι παραλείψεις του παρελθόντος, τα «παθήματά» μας δηλαδή, να μας κάνουν «σοφότερους» και ρεαλιστικότερους για να αντιμετωπίσουμε ένα φαινόμενο , που θα συνεχίζει να μας απασχολεί στη Λέσβο, λόγω της γειτνίασης με την Τουρκία, όσο και να θέλουμε να το αποφύγουμε. Το ζήτημα είναι να μην αιφνιδιαστούμε ξανά, γιατί το «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν οι πρόγονοί μας και οφείλουμε να το λάβουμε υπόψη, αντί να εθελοτυφλούμε και να διαγκωνιζόμαστε χάριν των πρόσκαιρων εντυπώσεων που μπορεί να χαιδεύουν αυτιά , αλλά αγνοούν την πραγματικότητα.Και η πραγματικότητα επιβάλλει να «θωρακιστεί» το νησί για να μη βρεθεί σε καταστάσεις που θέλει να τελειώσει.
0 comments: