Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της πνευματικής-κοινωνικής, οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197).
Εν τούτοις κάποιοι σημαντικοί Έλληνες αν και προερχόμενοι από την αντίθετη πλευρά σε ιδεολογικό επίπεδο, επέτυχαν να προστατέψουν το έθνος. Εκείνη την εποχή εξαιτίας του υψηλού ηθικού και πολιτιστικού επιπέδου, λόγω της Ορθοδοξίας και του Αρχαίου-Ελληνικού πολιτισμού, ακόμη και οι συνομωσίες-προδοσίες είχαν όρια τις περισσότερες φόρες.
Για αυτό ο Λέων Γ, ο Κωνσταντίνος Ε και ο Μιχαήλ Λαχανδράκων υπερασπίστηκαν στο ακέραιο την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από τους εξωτερικούς εχθρούς. Ενδεικτικό ήταν ότι ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων, σκοτώθηκε σε μεγάλη ηλικία στο πεδίο της μάχης, ενάντια στους Βούλγαρους στις 20 Ιουλίου του 792 στην περιοχή Μαρκέλλαι.
Βλέπουμε εδώ για πολλοστή φορά ότι όλοι οι μεγάλοι- Έλληνες ηγέτες είχαν θετικά και αρνητικά στην διακυβέρνηση τους. Κατά γενική παραδοχή, μόνον αρνητικά έχουν οι προδότες-αλλοδαποί πολιτικοί, από την στημένη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, οι οποίοι καταστρέφουν και γενοκτονούν το Ελληνικό έθνος (1973-2022).
Ο θρησκευτικός Ελληνικός εμφύλιος έδωσε το δικαίωμα στους Άραβες να αλωνίζουν ανενόχλητοι στην Μικρά Ασία.
Για αυτό έσφαζαν, έκαιγαν, έκλεβαν, βίαζαν και έπαιρναν Ελληνίδες για σκλάβες για να ασκήσουν τα ''ιερά" Εωσφορικά τους καθήκοντα σοδομισμοί και πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες. Όλα αυτά είναι αναπόσπαστο κομμάτι κάθε εωσφορικής λατρείας από την πρώτη ημέρα που λατρεύτηκε ο διάβολος στον πλανήτη γη.
Για αυτό ο αυτοκράτορας Λέοντας Γ εγκατέλειψε για λίγο τον αιματηρό Ελληνικό Εμφύλιο σπαραγμό για την επιβίωση του Ρωμαϊκού κράτους, και για την σωτηρία του έθνους.
Π'ηρε τον γιό του και συναυτοκρατορα Κωνσταντίνο τον πέμπτο μαζί με τον Ελληνικό στρατό για να πάνε να αντιμετωπίσουν τους Άραβες που είχαν εισβάλει για πολλοστή φορά, παραβιάζοντας τα σύνορα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους, σπέρνοντας την καταστροφή.
Οι Άραβες που είχαν χωριστεί σε τρία μέρη κατά την επιδρομή τους για να προκαλέσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερες καταστροφές και να αποκομίσουν περισσότερα λάφυρα. Μόλις έμαθαν την άφιξη του αυτοκρατορικού στρατού ενωθήκαν για να αντιμετωπίσουν τους Έλληνες-Ρωμαίους.
Κατά την άγρια μάχη που ακολούθησε οι Άραβες συνετρίβησαν και οι αρχηγοί του Αραβικού ιππικού Μελίχ και Βατάλ έπεσαν μαζί με το άνθος της Αγαρηνής δυνάμεως. Μόνον 6000 Άραβες από τους είκοσι χιλιάδες του αραβικού ιππικού γλύτωσαν, ενώ το αραβικό πεζικό είχε φύγει έντρομο από το πεδίο της μάχης για να γλυτώσει.
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ.
Η μεταφορά του κέντρου των Αράβων από την Δαμάσκο στην Βαγδάτη αποτελεί ένα στρατηγικό λάθος των Αράβων οι οποίοι είχαν στρέψει την προσοχή τους στην ανατολή.
Ο Έλληνας Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος επιτέθηκε μέσα στην Αραβική επικράτεια για να αποτρέψει μελλοντικές επιθέσεις των Αράβων. Κατέλαβε λοιπόν την Δολίχη και την Γερμανικεία δυο πόλεις της Αραβοκρατουμενης Συρίας και το 746 μ.Χ. κατάστρεψε τον Σαρακηνό στόλο στα ανοιχτά της Κύπρου, εκμηδενίζοντας την ναυτική δύναμη των Αράβων τουλάχιστον για μισό αιώνα. Χιλίων δρομώνων όντων τρεις μόνους εξειλήσαι φασιν (Θεοφάνης).
Ο βασιλιάς συνέχισε καταλαμβάνοντας την Μελιτίνη και άλλες Αραβικές πόλεις της οποίες ισοπέδωσε. Αρκετές πόλεις από αυτές άλλαζαν συνεχώς χέρια, από Άραβες σε Έλληνες και το αντίστροφο. Μπορεί οι κατακτήσεις να ήταν προσωρινές αλλά αύξησαν πάρα πολύ το κύρος του βασιλιά και του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού. Για αυτό και μόνον στο άκουσμα της είδησης το 756 μ.Χ. ότι ο Κωνσταντίνος βαδίζει ενάντια στους Ισμαηλίτες που είχαν φτάσει μέχρι την Ελληνική-Αγιοτόκο Καππαδοκία, οι Μωαμεθανοί εγκατέλειψαν έντρομοι.
Ο Κωνσταντίνος είχε απαλλάξει πλέον τους Έλληνες υπηκόους από τις τρομερές καταστροφές. Για να προστατέψει τους Έλληνες του βορρά από τους Βούλγαρους έχτισε μια σειρά από φρούρια. Αυτό αποτέλεσε παραβίαση μιας συνθήκης μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδος αλλά ο Κωνσταντίνος προκειμένου να προστατέψει όσο το δυνατόν καλύτερα τους πολίτες παραβίασε την συνθήκη χτίζοντας τα προαναφερόμενα Κάστρα.
Οι Βούλγαροι εισέβαλαν στην Ελλάδα για να απαιτήσουν φόρους και αποζημίωση για την παραβίαση της συνθήκης, ο Κωνσταντίνος τους έτρεψε σε φυγή προξενώντας τους μεγάλες απώλειες. Στην διάρκεια των πολέμων που ακολούθησαν 208.000 Σλάβοι κατέφευγαν στον Έλληνα Βασιλέα για να μην υποχρεωθούν να υπηρετήσουν στον βουλγαρικό στρατό, ο Βασιλιάς τους έβαλε να κατοικήσουν στην Βιθυνία της Μικράς Ασίας.
Ο νέος Βούλγαρος αρχηγός ο Τελέτζης θα εισβάλει με μια πελώρια βουλγαρική στρατιά στην Θράκη, αυτό δεν πτόησε καθόλου τον Κωνσταντίνο από το να επιτεθεί από θάλασσα και στεριά κερδίζοντας την αποφασιστική νίκη στην Αγχίαλο στις 30 Ιουνίου 763. Την νίκη του γιόρτασε ο Έλληνας Βασιλιάς με εκτελέσεις αιχμαλώτων κατά την διάρκεια αγώνων στον ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως. Οι Βούλγαροι δολοφονούν τον νέο τους αρχηγό τον Τελέτζη και αναλαμβάνει ο Τελέριγος ο οποίος επιτέθηκε εκ νέου στην αυτοκρατορία.
Ο Έλληνας βασιλιάς τους κέρδισε εκ νέου στα Λιθοσώρια οπού μόνον που τον είδαν μπροστά τους οι Βούλγαροι τραπήκαν σε άτακτη φυγή.
Ο Κωνσταντίνος Ε και ο στρατηγός Μ. Λαχανοδράκων όταν χρειάστηκε υπερασπίστηκαν στο ακέραιο την αυτοκρατορία από τους εξωτερικούς εχθρούς (Βούλγαρους, Άραβες). Ο Μιχαήλ ήταν ανάμεσα στους σωτήρες στρατηγούς, ο οποίος έδωσε σημαντικές μάχες για την απόκρουση των Αράβων και των Βουλγάρων. Παράλληλα ήταν ανάμεσα στους μεγάλους αιρετικούς Χριστομάχους, καθώς έκαψε και σκότωσε μοναχούς-μοναχές.
Ακόμη κατέστρεψε μοναστήρια και έκαψε τα ιερά βιβλία, εικόνες κλπ. Όμως πάντοτε θα έχει τον σεβασμό μας, για τα μεγάλα επιτεύγματα του και ταυτόχρονα θα μας προκαλεί θλίψη-οργή, για ότι έπραξε ενάντια στην Ορθοδοξία. Ήταν από τα πολλά πρόσωπα της Ελληνικής-Ρωμαϊκής ιστορίας που είχε δύο πλευρές. Ως αρχιστράτηγος επέτυχε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τους Σαρακηνούς και να εκστρατεύσει εναντίον τους ως επικεφαλής των Μικρασιατικών Θεμάτων.
Κατευθύνθηκε στην Γερμανικεία της Συρίας με αποτέλεσμα να επιτύχουν οι Άραβες να την καταλάβουν. Εν τούτοις έκαναν επιδρομές στην γύρω περιοχή αιχμαλωτίζοντας πολλούς Σύριους (Μονοφυσίτες).
Τον επόμενο χρόνο τα Αγαρηνά στρατεύματα κινήθηκαν εκ νέου εναντίον των Ρωμαίων και έφθασαν μέχρι το Δορύλαιο, το οποίο πολιόρκησαν. Με επιτυχημένες ενέργειες, εξανάγκασε τους Άραβες, να εγκαταλείψουν την πολιορκία. Η επόμενη στρατιωτική επιτυχία του, έγινε το 780 μ.Χ.
Κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής των Αράβων, κατάφερε να
αιφνιδιάσει τους επιδρομείς, ενώ το επόμενο έτος, υποχρέωσε σε υποχώρηση τους Ισμαηλίτες, οι οποίοι είχαν εισβάλει στην περιοχή της Καππαδοκίας, χωρίς να χρειαστεί να δοθεί μάχη. Το 781 ο Λαχανοδράκων κινήθηκε πάλι επικεφαλής μεγάλης δύναμης, εναντίον των Αράβων εισβολέων στο πέρασμα των Αδάτων. Όμως ο Άραβας επικεφαλής απέφυγε την σύγκρουση με τους Έλληνες-Ρωμαίους.
Οι πρόγονοι μας περιορίστηκαν στην σύλληψη Σύριων αιχμαλώτων, τους οποίους μετέφεραν ξανά στη Θράκη, και εξανάγκασαν την Αγαρηνή πλευρά να συνάψει ειρήνη.
Με τον θάνατο του Λέον στις 18 Ιουνίου του 741 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος Ε γίνεται μονοκράτορας. Ήταν συνειδητός εικονομάχος γιατί η προσωπικότητα του είχε διαμορφωθεί σε αυστηρά εικονομαχικό περιβάλλον, και η εικονομαχία αποτελούσε για εκείνον προσωπική θρησκευτική πεποίθηση. Επί της βασιλείας του η ένταση της διαμάχης εικονομάχων και εικονολατρών κορυφώθηκε.
Αν και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Ε έπεσε στην παγίδα του θρησκευτικού εμφυλίου, κατάφερε να υπερασπιστεί το Ρωμαϊκό κράτος και την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο από τους εξωτερικούς εχθρούς, απαλλάσσοντας το κράτος, εκείνα τα χρόνια από τους αιώνιους διώκτες. Μεγάλα ήταν τα μαρτύρια των Ελλήνων από τους Βουλγάρους που έσφαζαν, βίαζαν, έκαιγαν, έπαιρναν Έλληνίδες για σκλάβες.
Την εποχή του βασιλέως Μιχαήλ Α Ραγκαβέ όπου είχε πλέον αποκατασταθεί προσωρινά η λατρεία των ιερών εικόνων, οι απελπισμένοι κάτοικοι της Βασιλεύουσας που στην πλειοψηφία τους ήταν εικονολάτρες, πήγαιναν στον τάφο του εικονομάχου Κωνσταντίνου Ε, παρακαλώντας με προσευχές, λιτανείες, λειτουργίες να αναστηθεί, για να κυνηγήσει εκ νέου τους Βούλγαρους και να τους γλυτώσει από τα αβάσταχτα μαρτύρια που τους είχαν βρει από τον βάρβαρο τουρκικό αυτό λαό.
Η θανάσιμη κατάρα της εικονομαχίας ελάχιστα έλειψε να διαλύσει το κράτος και να κατακτηθεί αμαχητί από τους Άραβες. Όταν ένα έθνος καταρρεύσει πνευματικά, αμέσως ακολουθεί η πολιτική, η στρατιωτική, η κοινωνική και οικονομική παρακμή.
Όλες οι αιρέσεις είχαν πάντοτε έδρα την Μικρά Ασία. Αρχηγούς της εικονομαχικής αίρεσης, θεωρούσαν οι πατριάρχες Γερμανός και Ταράσιος τον επίσκοπο Νακολείας Κωνσταντίνο και τον Ιουδαίο από την Τιβεριάδα, τον Σαρατνάπηχο. Οι αιρέσεις προέρχονταν από τα ανατολικά σύνορα, οι λαοί που συνόρευαν με την Ελλάδα φρόντιζαν να μας πολεμούν όχι μόνον με τα όπλα αλλά δημιουργώντας και θρησκευτικές εμφύλιες διαμάχες. Ο Κωνσταντίνος ο Ε έκανε φοβερές διώξεις στους Έλληνες χριστιανούς εικονολάτρες. Το 762 μ.Χ. έχουμε την πρώτη εκτέλεση Έλληνα υπηκόους γιατί λάτρευε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων. Το 765 μ.Χ. η μεμονωμένη βία γενικεύτηκε, μια χωρίς προηγούμενο βία εναντίον των Ελλήνων εικονολατρών .
Μεταξύ άλλων θανατώνεται ο ηγούμενος της Μονής Αυξεντίου Στέφανος. Τον Αύγουστο του επομένου έτους καλόγεροι υποχρεώθηκαν να παρελάσουν μέσα στον ιππόδρομο. Τέσσερις μέρες αργότερα 19 στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι ταπεινώθηκαν δημόσια. Από αυτούς άλλοι εκτελέστηκαν, άλλους τους τύφλωσαν και τους εξόρισαν αφαιρώντας τους όλα τα αξιώματα. Πρωτοπαλίκαρο στις διώξεις εναντίον των εικονολατρών ήταν ο στρατηγός του θέματος των Θρακησίων ο Μιχαήλ Λαχανοδράκων.
Ήταν φανατικός εικονομάχος. Με εντολή του αυτοκράτορα διέλυσε τα Μοναστήρια της Μικράς Ασίας και έσφαξε πολλούς μοναχούς.
Σύμφωνα με τον Θεοφάνη ο Λαχανοδράκων εκποίησε όλα τα μοναστήρια ανδρικά και γυναικεία, και όλα τα ιερά σκεύη, βιβλία και ζώα και όση περιουσία είχαν και το αντίτιμο τους το έδωσε στο βασιλιά. Όσα βιβλία βρήκε γραμμένα από μοναχούς και πατέρες τα έκαψε. Εάν κάποιος είχε κρυμμένο λείψανο αγίου, το έκαιγε κι αυτό και τιμωρούσε τον κάτοχο του ως ασεβή. Πολλούς μοναχούς σκότωσε με το μαστίγωμα, άλλους με ξίφος και αναρίθμητους τύφλωσε. Άλλους, τους αλείφε με λάδι κεριού τα γένια, τους έβαζε φωτιά κι έτσι τους έκαιγε τα πρόσωπα και τα κεφάλια κι άλλους τους εξόριζε αφού τους βασάνιζε πολύ.
Τελικά δεν άφησε σε όλη την επαρχία του ούτε έναν εικονολάτρη ιερέα. Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς του έγραψε τις ευχαριστίες του. Ο Μιχαήλ ανάγκασε χιλιάδες μοναχούς να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ιταλία απειλώντας τους ότι ή θα αποσχηματισθούν και θα παντρευτούν ή θα τυφλωθούν και θα εξοριστούν. Κατά τους διωγμούς των εικονομάχων, οι εικονόφιλοι κατέφυγαν προς τα νησιά του Αιγαίου πελάγους, το Άγιον Όρος, την Κάτω Ιταλία-Σικελία ιδρύοντας καινούρια μοναστικά κέντρα, παίρνοντας μαζί τους λείψανα αγίων, ιερά κειμήλια και εικόνες.
Ο στρατηγός Μ. Λαχανοδράκων κυριολεκτικά οργίασε, βάζοντας καλόγερους να παντρεύονται καλογριές με το ζόρι, όπως και καλόγερους να φιλούν δημόσια μοναχές. Έκαιγε τα γένια των μοναχών και ιερέων. Εκποιούσε τις περιουσίες των μοναστηριών και έκαιγε χειρόγραφα από τις μονές.
Γεώργιος-Πλήθων Γεμιστός.
Ένας από τους μεγαλύτερους μάγους-θεουργούς του μεσαίωνα, υπήρξε ο Πλήθων Γεμιστός.
Ο Πλήθων απέκτησε στην πόλη-Κωνσταντινούπολη εξαιρετική κλασική παιδεία και διδάχτηκε τον Πλατωνισμό. Η Ελληνική φιλοσοφία γνώριζε νέα ακμή και ανακτούσε το χαμένο έδαφος, από τον Αριστοτελισμό, ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί, δεύτερος κατά σειρά, για την θεμελίωση του Χριστιανισμού.
Για κάποιο διάστημα ο Πλήθων έφυγε από την Βασιλεύουσα, και πήγε στην Αδριανούπολη, την πρωτεύουσα του Οθωμανού Μουράτ Α, ο οποίος επιδεικνύοντας πνεύμα “ανεξιθρησκίας” είχε μετατρέψει την πόλη σε κέντρο συνάντησης προσωπικοτήτων και φιλοσοφικών τάσεων. Εκεί ο Γεμιστός διδάχτηκε από τον Ιουδαίο Ελισαίο, την Καμπάλα, τον ζωροαστρισμό και το δωδεκάθεο.
Μετά τον θάνατο του Ελισαίου, ο Πλήθων Γεμιστός εγκαταστάθηκε στον Μυστρά. Ο Πλήθων δίδαξε ότι για την παρακμή του Ελληνισμού, ευθύνεται ο Χριστιανισμός. Η Ελληνική πολιτεία ήταν διαλυμένη, μαζί με την εκκλησιαστική διοίκηση, και ότι η Ορθοδοξία αποτελούσε την αιτία για την παρακμή. Σύμφωνα με τον Γεμιστό έπρεπε να καταργηθεί ο Χριστιανισμός, ως επίσημη θρησκεία. Στον Μυστρά ο Πλήθων ήταν δάσκαλος, δικαστής, φιλόσοφος και συγγραφέας, με πιστούς μαθητές.
Ως νεοπλατωνικός-θεουργός πίστευε στις αρχαίες Ελληνικές και τις Ιουδαϊκές διδασκαλίες, ως πνευματική υποδομή της νέας ανορθωτικής πολιτικής που έπρεπε να ακολουθήσει το "Ρωμαϊκό" κράτος.
Για τις υπηρεσίες που πρόσφερε προς τους δεσπότες του Μυστρά, ανταμείφθηκε με κάποιες παροχές σε γη-κτήματα. Εδώ βλέπουμε καθαρά την ανακολουθία ανάμεσα σε όσα δίδασκε και σε όσα έπραττε. Επίσης ο Πλήθων εκείνη την εποχή είχε πάρει θέση στην επί αιώνων Ελληνική-Ρωμαϊκή διαμάχη Πλατωνικών και Αριστοτελικών συντασσόμενος με την πλευρά του Αριστοκλή, τον οποίο έβλεπε συνολικά ως τον σωστό παιδαγωγό, καθώς από το έργο του αντλούσε ιδέες για τις διδαχές και τις μεταρρύθμισεις που πρότεινε.
Ο Πλήθων επιθυμούσε διακαώς την δημιουργία ενός Ελληνικού έθνους όπου ο Χριστός θα αποτελούσε παρελθόν και θα ήταν μόνο μια μικρή παρένθεση στην ζωή του Ελληνισμού. Μόνο με την απομάκρυνση του Χριστιανισμού, πίστευε ο Πλήθων ότι ο Ελληνισμός θα επανερχόταν στις ρίζες του και θα αναγεννιόταν.
Ο Γεώργιος Τραπεζούντιος, στο έργο του “Σύγκρισις Πλάτωνος και Αριστοτέλους”, όταν ο Πλήθων βρισκόταν στην Φλωρεντία, είπε ότι σύντομα όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν “μια ψυχή και καρδία” και θα ασπάζονταν μία θρησκεία. Και όταν ο Τραπεζούντιος τον ρώτησε αν αυτή θα ήταν ο Χριστιανισμός ή το Ισλάμ, ο Πλήθων του απάντησε, ούτε η μία ούτε η άλλη αλλά η “πατρώα”, η αρχαία θρησκεία, η ειδωλολατρία.
Ο Γεμιστός πρότεινε να αποκηρύξουν οι Έλληνες την Ορθοδοξία και να επανέλθουν στην αρχαία θρησκεία. Τον Πλήθων υποκινούσαν οι Σημίτες-παγανιστές, οι οπαδοί του Ταλμούδ και της Καμπαλά, οι οποίοι εδώ και αιώνες δολίως είχαν αναμίξει την αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία με τον εωσφορισμό του δωδεκαθέου.
Ο Πλήθων Γεμιστός μύησε στο δωδεκάθεο και αρκετούς Ιταλούς, καθώς συμμετείχε στην σύνοδο της Φερράρας. Εκεί ο Γεμιστός διδάσκει τις παγανιστικές, μυστικές γνώσεις στους επιφανείς της Φλωρεντίας και στον άρχοντα της πόλης, τον Μέδικο. Οι Ιταλοί γοητεύτηκαν από τις διδαχές του Γεμιστού και άρχισαν να αναζητούν βιβλία, και περισσότερες, σχετικά με την αρχαία θρησκεία και την θεουργία. Ο εωσφορισμός, η διαφθορά, η πλάνη, και ο Διονυσιακός πολιτισμός είχαν κατακτήσει την Φλωρεντία και στην συνέχεια την Βενετία, την μετέπειτα νέα πόρνη Βαβυλώνα, μια από τις παγκόσμιες πρωτεύουσες του Εωσφορισμού.
Τα επόμενα χρόνια ήρθαν από την Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, η συλλογή των Ερμητικών κείμενων του Πορφύριου, του Ιάμβλιχου και του Πλωτίνου, τα οποία άρχισε να μεταφράζει στα λατινικά ο καθολικός ιερέας Μαρσίλιο Φιτσίνο.
Ο Γεμιστός έλαβε μέρος στις συνόδους Φερράρας και Φλωρεντίας. Παρά τις αντιρρήσεις του συμμετείχε στις συνόδους για την ένωση των Εκκλησιών της Ανατολής και της Δύσης. Συνόδευσε ως συγκλητικός τον βασιλιά Ιωάννη Η.
Ο Πλήθων αν και εωσφοριστής στο θρήσκευμα υποστήριζε θερμά την αυτοτέλεια της Ελληνικής-Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν αποδεχόταν τα πρωτεία των Λατίνων. Για αυτό ήταν με τους ανθενωτικούς των οποίων ηγήθηκε ο επίσκοπος Εφέσου Μάρκος Ευγενικός. Ο Γεμιστός μέσα από την ρητορική και την παιδεία οδήγησε σε αδιέξοδο τους Καθολικούς σχετικά την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού ως σοφιστείες και συνέβαλε στο να μην υποκύψουν σε ατιμωτικές εθνικές-πνευματικές υποχωρήσεις οι ιεράρχες της Ανατολικής Εκκλησίας.
Για αυτό δεν υπέγραψε το τελικό κείμενο της συνόδου και έφυγε τρεις εβδομάδες πριν από τις τελικές υπογραφές. Βλέπουμε εδώ ότι ακόμη και ένας εωσφοριστής-Θεουργός καμπαλιστής ο Πλήθων Γεμιστός έβαλε πάνω από την πίστη του το έθνος, πιστός στο ιερότερο αξίωμα του Αριστοκλή.
Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιο ιερό-πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες. Εκείνη την εποχή εξαιτίας του υψηλού ηθικού και πολιτιστικού επιπέδου, λόγω της Ορθοδοξίας και του Αρχαίου-Ελληνικού πολιτισμού, ακόμη και οι συνομωσίες-προδοσίες είχαν όρια τις περισσότερες φόρες. Για αυτό αν και αλλόθρησκος ο Πλήθων Γεμιστός, διότι είχε υψηλή παιδεία και ηθικές αρχές, στην κρίσιμη ιστορική συγκυρία, δεν πρόδωσε την Ελλάδα και την Ορθοδοξία.
Αντιθέτως οι σημερινοί πολιτικοί και θρησκευτικοί αξιωματούχοι στην Ελλάδα της παρακμής, χωρίς αρχές και παιδεία, προδίδουν τα πάντα για ένα οφίκιο και για να πλουτίζουν παράνομα. Έλληνες εσμέν το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί (Γεώργιος-Πλήθων Γεμιστός).
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω την στήλη, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό : Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός, ιστορική γνώση, για την δημιουργία Ελλήνων ανώτατης ποιότητας. Ακόμη προτείνω την εφαρμογή του άρθρου 120 παρ. 4 του Ελληνικού συντάγματος, την κατάργηση των κομμάτων και την αλλαγή πολιτεύματος.
Χιλιάδες παιδιά, αθόρυβα, και σε χαμηλούς τόνους, εδώ και αρκετά χρόνια, ακολουθούν αυτόν τον συνδυασμό. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση μας να εξουσιάζει. Από το σωτήριο έτος 1995 έχω την τιμή να είμαι ο μοναδικός Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος έχει ως προστάτη Άγιο, τον αυτοκράτορα Pallida Mors Saracenorum (Άγιος Αργαλέος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου