Ο Ιερός Χρυσόστομος είναι το διαχρονικό σύμβολο του ασυμβίβαστου ανθρώπου με το κακό, όπου αυτό βρίσκεται, είτε στην Εκκλησία, είτε στην κοσμική εξουσία, είτε στην κοινωνία. Είναι που με την προσωπική του κάθαρση, κατανόησε ότι έχουμε χρέος ως Χριστιανοί να πολεμάμε το κακό, με όποιο προσωπικό κόστος.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος (Γεωστρατηγικός αναλυτής-Contact : survivorellas@gmail.com-694529
Ο Χριστός, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη, οι τρείς Ιεράρχες και ο Μέγας Αριστοκλής, άλλαξαν την παγκόσμια ιστορία και την μοίρα της ανθρωπότητας.
Η σκέψη των Χριστιανών φιλοσόφων του 4ου αιώνα με βασικούς εκφραστές τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Γρηγόριο, (Ναζιανζηνό-Θεολόγο), τον Άγιο Ιωάννη-Χρυσόστομο και τον Άγιο Γρηγόριο (Επίσκοπος Νύσσης), αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ορθοδόξου πίστεως. Στις διδαχές και στα έργα τους είναι εμφανής η ιδεολογία του Αριστοκλή-Πλάτωνα.
Οι Καππαδόκες νεοπλατωνικοί-φιλόσοφοι έρχονται στο πιο καθοριστικό χρονικό σημείο, να διαμορφώσουν και την Ορθόδοξη πίστη. Με εκπαίδευση θεολογική, φιλοσοφική και ρητορική πραγματοποιούν την σπουδαιότερη ιστορική ένωση του κόσμου, για την σωτηρία της ανθρωποτητας.
Ο Ιουστίνος ήταν ο πρώτος Άγιος Φιλόσοφος και Χριστιανός. Ήταν ο πρόδρομος των τριών Ιεραρχών, καθώς αποτέλεσε λαμπρό παράδειγμα για τους τρεις Μεγίστους φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος. Ο Άγιος Ιουστίνος, μαρτύρησε για του Ιησού Χριστού την πίστη, την Αγία το 165 μ.Χ. ήταν ο πρώτος Χριστιανός που χρησιμοποίησε το Φιλοσοφικό -Πλατωνικό σύστημα αξιών και ιδεών στην Ορθοδοξία.
Εκείνους τους αιώνες εκτός από τους πολυθεϊστές Φιλοσόφους, υπήρξαν και φιλόσοφοι που πίστευαν στον Αληθινό Θεό. Οι κορυφαίοι ιεράρχες του Ελληνισμού-Ορθοδοξίας ως νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι και ιερωμένοι αποτελούν τεράστιες εκκλησιαστικές-πνευματικές προσωπικότητες, οι οποίες διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο, στην διαμόρφωση του παγκόσμιου και του Ελληνικού πολιτισμού.
Είναι οι εκπρόσωποι των Αγίων-πατέρων της Ορθοδοξίας, οι οποίοι δίδαξαν ότι πολύτιμο είχε προσφέρει, ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Συνδύασαν το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, με τις διδαχές του Λυτρωτή Χριστού. Συγκρότησαν τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό.
Οι Τρεις Ιεράρχες είναι οι προστάτες της Παιδείας. Οι τρεις Άγιοι πάντοτε υπογραμμίζουν την σπουδαιότητα της πραγματικής Ελληνικής παιδείας. Η παιδεία γράφει ο Χρυσόστομος, είναι μέγιστο αγαθό για τον άνθρωπο, είναι μετάληψη αγιότητας. Αυτή ξεριζώνει από τον άνθρωπο την ραθυμία, τις πονηρές επιθυμίες, το πάθος για τα υλικά αγαθά, αυτή αναμορφώνει την ψυχή, αυτή καθιστά την ψυχή, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Οι τρεις Ιεράρχες, υπήρξαν μέτοχοι και φορείς της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας. Ο Χριστιανισμός και η αρχαία Ελλάδα ήταν και είναι έννοιες ταυτόσημες. Τον έναν θεό-δημιουργό δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, με προεξέχον τον Ύπατο των Φιλοσόφων, τον Αριστοκλή-Πλάτωνα.
Οι μεγάλοι, νεοπλατωνικοί θεολόγοι της Αγιοτόκου Καππαδοκίας, ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Γρηγόριος(Επίσκοπος Νύσσης) όπως και ο Άγιος Ιωάννης (Χρυσόστομος) ήταν μεγάλοι θαυμαστές, της αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, την οποία ενσωμάτωσαν, στην Χριστιανική διδασκαλία-πίστη.
Η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία διδάσκουν τις διαχρονικές αξίες. Την γενναιότητα, την καλοσύνη, την δικαιοσύνη, την ηθική ζωή, την παιδεία, με σκοπό την εξέλιξη του πνεύματος και της ψυχής. Τα Ελληνικά Φιλοσοφικά αξιώματα και οι Χριστιανικές διδαχές των Τριών Ιεραρχών, περάσαν στις ψυχές, των Ελλήνων, με αποτέλεσμα να φτάσει ο Ελληνισμός στην κορυφή του κόσμου.
Οι Έλληνες σοφοί από την αρχή έδειξαν την αντίθεση τους, στην παγανιστική θρησκεία και δίδαξαν, ότι το δωδεκάθεο, ήταν ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, και ότι μόνον η πίστη στον θεό-Δημιουργό είναι αντάξια των Ελλήνων. Η αρχαία Ελληνική σκέψη ήταν βασισμένη στον φυσικό κόσμο. Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο είναι δαιμονικό και ταυτόχρονα φαιδρό-ανάξιο του αρχαίου αρχαίου πολιτισμού.
Το δωδεκάθεο ήταν εντελώς ασύμβατο σε σχέση με τον κορυφαίο πολιτισμό του κόσμου, που ήταν ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός.
Από την εποχή του αυτοκράτορα Κωνστάντιου εώς την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδόσιου του Β, έζησαν οι πέντε μεγαλύτεροι Έλληνες νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι του μεσαίωνα. Αυτοί ήταν ο Μέγας Βασίλειος, οι Άγιοι Ιωάννης (Χρυσόστομος), Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και η φιλοχριστιανή Υπατία.
Οι μεγαλύτεροι Χριστιανοί-Πλατωνικοί θεολόγοι της Καππαδοκίας, ο Βασίλειος της Καισαρείας, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Γρηγόριος ο Νύσσης, ήταν φορείς της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, την οποία συνδύασαν άριστα, με την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, η οποία αναφέρεται στις αιώνιες αλήθειες, τις αξίες, τις αρετές, την καλλιέργεια της ψυχής και την ανάταση του πνεύματος. μέσα από την Ορθοδοξία και τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό.
Ο Eλληνικός φιλοσοφικός στοχασμός μέσα από την ένωση του με τα χριστιανικά αξιώματα, πέρασε στις ψυχές των ανθρώπων, ώστε να δώσει τους καρπούς της αλήθειας, της αγάπης, της Ορθοδοξίας και της εθνικής επιβίωσης.
Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα και τον Ελληνικό πολιτισμό (Αριστοκλής). Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και οι Πλατωνικές διδασκαλίες ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ορθοδοξία. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών.
Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της αυτοκρατορίας.
Ο Χριστιανισμός μαζί με τον Ύπατο των Φιλοσόφων Αριστοκλή διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το Ελληνικό έθνος, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή. Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Ο Άγιος Ιωάννης, ο Χρυσόστομος, μας δίδαξε, ότι η ηθική των αρχαίων φιλοσόφων, βρίσκεται μέσα στην Ορθόδοξη πίστη, και στην εκκλησιαστική μουσική.
Η εχθρική προς το ανθρώπινο γένος, νέα τάξη πραγμάτων, έχει αφαιρέσει σχεδόν ολοκληρωτικά, κάθε ίχνος ανθρωπισμού, λογικής, παιδείας, και πολιτισμού. Επέτυχαν να ζούνε οι περισσότεροι άνθρωποι, χωρίς ηθικές αρχές, γνώσεις και να είναι εχθρικοί-ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Ζούμε σε μια εποχή καθαρά σαρκική, όπου κυριαρχούν τα πιο κτηνώδη και αισχρά ένστικτα.
Η μουσική και η γεωμετρία, ήταν το βασικότερα μαθήματα, των Ελλήνων, της αρχαίας κλασικής περιόδου, και του μεσαίωνα.
Η σωστή μουσική, αποδεδειγμένα προσφέρει τα πάντα, σε έναν άνθρωπο διότι λυτρώνει, εξευγενίζει, ισορροπεί, καλλιεργεί ηρεμεί και ομορφαίνει τις ανθρώπινες ψυχές, μαζί με τον υγιή-υψηλό αθλητισμό.
Τα σωστά είδη μουσικής σε γεμίζουν με αγάπη για τον συνάνθρωπο, την ζωή και κάθε τι ωραίο. Μας κάνουν δίκαιους, λογικούς, δημιουργικούς, εξελίξιμους και ανθρώπινους. Η μουσική επιστήμη, είναι ένα από τα σημαντικά τμήματα, του πολιτισμού και της επιβίωσης,για το Ελληνικό έθνος.
Η Ελληνική μουσική συμβάλλει στο να αποκτήσει ένα άτομο, εθνική και θρησκευτική συνείδηση. Κατ επέκτασιν στηρίζει την σταθερή συνέχεια της θρησκείας και του έθνους, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος ηθικής-πνευματικής κατάπτωσης, οι οποίες θα οδηγήσουν στον αφανισμό του έθνους. Η μουσική αγωγή της ψυχής, είναι απαραίτητο στοιχείο για την δημιουργία πραγματικών Ελλήνων.
Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είχαν το μάθημα της μουσικής, ως ισάξιο με αυτό της γεωμετρίας. Μετά από αυτά τα δύο πιο βασικά μαθήματα ακολουθούσαν τα μαθήματα της αστρονομίας, της φιλοσοφίας κλπ. Μέσα από ειδικά είδη μουσικής και χορού, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ήταν σε θέση να δημιουργούν ενδιάμεσους χαρακτήρες με βάση το μέτρον άριστον-μηδέν άγαν, οι οποίοι δεν ήταν ούτε πολύ μαλθακοί, αλλά ούτε πολύ σκληροί. Από αυτά τα είδη μουσικής, δημιουργήθηκαν τα εκατομμύρια των Ελλήνων ηρώων-σόφων, της αρχαιότητος και του μεσαίωνα.
Ο Αριστοκλής δίδαξε ότι η μουσική είναι το κύριο μάθημα της βασικής εκπαίδευσης των παιδιών στην αρχαία Αθήνα. Συνέχεια όλων αυτών των αρχαίων ειδών μουσικής, είναι η “Βυζαντινή” μουσική, η παραδοσιακή, το έντεχνο, το χασάπικο, κλπ. Ο ύπατος των φιλοσόφων, είχε πει ότι η μουσική είναι η ζωή-ψυχή όλου του σύμπαντος, και προσφέρει τα πάντα στον άνθρωπο.
Την ικανότητα της μουσικής να θεραπεύει την αναφέρει ο ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής-Πλάτωνας, σε πολλά έργα του (Τίμαιος, Πολιτεία, Νόμοι).
Ο Αριστοκλής πρώτος διδάσκει ως κατεξοχήν ίαση ψυχής και σώματος τον Δώρειο μουσικό τρόπο, μια αρχαία μουσική κλίμακα, η οποία αντιστοιχεί περίπου στον πρώτο ήχο της Ρωμαϊκής-“
Υπογραμμίζει ότι η μουσική έχει μεγάλη ηθική αξία. Η εκπαίδευση των παιδιών, έπρεπε να έχει διαφορετικά επίπεδα, ενώ τονίζει την σχέση της φιλοσοφίας με την μουσική επιστήμη. O Αριστοκλής-Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Πυθαγόρας και αρκετοί φιλόσοφοι, δίδαξαν ότι η μουσική αγωγή, συμβάλλει στην διαμόρφωση του σωστού ανθρώπινου χαρακτήρα. Για αυτόν τον λόγο, η μουσική παιδεία, αποτελεί απαραίτητο στοιχείο στην εκπαίδευση των παιδιών, αλλά και αναπόσπαστο μέρος στη ζωή των Ελλήνων. Στις αρχαίες κοινωνίες, οι έννοιες παιδεία και μουσική ήταν ταυτόσημες, η μουσική ήταν η βάση της Ελληνικής παιδείας.
Η αλλαγή των νόμων της μουσικής, έχει σαν αποτέλεσμα την αλλαγή των νόμων της Πολιτείας. Δίδαξε ότι η σωστή μουσική αγωγή, εφοδιάζει τους μελλοντικούς πολίτες ενός κράτους με ηθική, δημιουργικότητα, δικαιοσύνη και γενναιότητα.
Για το λόγο αυτό ο Πλάτων δίδαξε ότι τα παιδιά από μικρή ηλικία, είναι απαραίτητο, να εξοικειώνονται, με τα σωστά είδη μουσικής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία από τους πρώτους αιώνες χρησιμοποίησε την μουσική, στις λατρευτικές συγκεντρώσεις. Υποστηρικτές των απόψεων περί μουσικής, είναι οι Πατέρες και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, του τέταρτου αιώνα, μια εποχή κατά την όποια καθορίζονται και οι βασικές θεολογικές θέσεις, της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μεταξύ των Πατέρων πού ασχολήθηκαν με την μουσική, ήταν και οι Τρεις Ιεράρχες Οι Άγιοι πατέρες διδάσκουν αποκλειστικά για την ψαλμωδία, ή οποία συμβάλλει στην παιδεία, των πιστών. Κατά τον Μέγα Βασίλειο ή ψαλμωδία, είναι το αποτέλεσμα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, το όποιο γνωρίζει τις δυσκολίες των ανθρώπων για πνευματική-ηθική εξέλιξη. Ο Άγιος Χρυσόστομος δίδαξε ότι η ηθική των αρχαίων φιλοσόφων, βρίσκεται μέσα στην εκκλησιαστική μουσική.
Διότι η εκκλησιαστική μουσική έχει αρμονικές και ήρεμες μελωδίες, για αυτό επιτυγχάνει να βελτιώνει τις ψυχές, ενώ παράλληλα της απομακρύνει, από την σεξουαλική διαφθορά και την ανηθικότητα.
Ο Άγιος Χρυσόστομος ήταν ο πρώτος από τους πατέρες της Εκκλησίας, ο οποίος έγραψε ύμνους, που προέρχονται από την Δωρική μουσική. Για αυτό συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε οι Χριστιανοί, να έρθουν πιο κοντά στον Θεό και την Ελλάδα.
Ενδεικτικά είναι αυτά τα οποία μας δίδαξε περί μουσικής αγωγής, ο Άγιος Ιωάννης : “H φαύλη μουσική και τα αισχρά πορνικά-Βακχικά άσματα, δημιουργούν κολασμένα ήθη, και διεφθαρμένες ζωές, με άτομα που αγαπούν την μαλθακή ζωή, την καλοπέραση, την νωθρότητα, την πορνεία, και την θηλυπρεπή συμπεριφορά, καθώς μεταξύ άλλων υποτάσσονται στις πρόστυχες γυναίκες.
Επίσης κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, μέλος και λόγος είναι στοιχεία ομόλογα, τα οποία συντίθενται με σκοπό την εκπαίδευση, άλλα και την ψυχική ανάταση, των πιστών. Ενδεικτικά αναφέρω, ότι η μεγαλύτερη γυναίκα σοφός, μετά την Υπατία, η πορφυρογέννητη-Ελληνίδα πριγκίπισσα Άννα Κομνηνή, μεγάλωσε ακούγοντας, σε καθημερινή βάση, ψαλμούς, μέσα στο αυτοκρατορικό παλάτι.
Από τα πανάρχαια χρόνια δύο ήταν και είναι οι παγκόσμιοι πολιτισμοί που συγκρούονται για την κυριαρχία στον πλανήτη.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός του φωτός, της ηθικής, των Ηρώων, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της λογικής, της δικαιοσύνης, είναι για το καλό της ανθρωπότητας.
Αντιθέτως ο Ιουδαϊκός πολιτισμός κατά γενική ομολογία είναι σκοτεινός και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφανίσει τον Ελληνισμό-Ορθοδοξία για να κυριαρχήσει και να επιβάλει το παγκόσμιο κράτος. Διαχρονικά όταν επικρατεί ο πολιτισμός των Ελλήνων, η Χριστιανική ηθική, το μηδέν άγαν και το μέτρον άριστον, το έθνος μεγαλουργεί-επιβιώνει ανάλογα με την εποχή. Όταν επικρατεί στην Ελλάδα ο Φοινικικός-Ιουδαϊκός έχουμε παρακμή-σήψη, σεξουαλική διαφθορά, οικονομική εξαθλίωση, κοινωνικές αδικίες, εμφυλίους και γενοκτονίες.
Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη, πανάρχαια θεώρηση ενός άλλου πολιτισμού του Φοινικικού-Διονυσιακού ο οποίος εκφράζει την κοινωνία του κέρδους, της απόλυτης κυριαρχίας στην οικονομία και την σεξουαλική διαφθορά. Δημιουργεί ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη.
Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε τρία βασικά αξιώματα τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή και την εξέλιξή της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, η Ορθόδοξη πίστη και από την αντιθετη πλευρά, η Ιουδαϊκή-Βακχική λατρεία. Τα παραπάνω τρία φιλοσοφικά αξιώματα τα οποία είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους.
Οι δυο πολιτισμοί συγκεντρώνουν δυο διαφορετικές θεωρίες σε θρησκευτικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και σεξουαλικό επίπεδο. Οι αντίθετες αυτές φιλοσοφικές ιδεολογίες προσπαθούν να κυριαρχήσουν στις επιστήμες, στις τέχνες, στους θεσμούς, στην ηθική, στην κοινωνία και τα έθνη.
Τον Ελληνικό πολιτισμό και την Χριστιανική πίστη αποτελούν η ορθή παιδεία-Φιλοσοφία, η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η αυτοσυγκράτηση, η καλοσύνη, η αγάπη, η δικαιοσύνη και η γαλήνη. Αντίθετα το Διονυσιακό πνεύμα, το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα, του ανθρώπου, και η εύθυμη πλευρά της ζωής.
Η Ελληνική αγωγή ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα, το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά, και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. Tο Διονυσιακό στοιχείο καθηλώνει το Ελληνικό έθνος και τους Έλληνες, στο επίπεδο των ζώων και στον πρωτογονισμό. Αντιθέτως το Ελληνικό πνεύμα εξυψώνει μέσα από τις ανώτατες φιλοσοφικές αρχές του.
Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί–δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων την σεξουαλική διαφθορά. Όταν όμως ήρθε στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα, η λατρεία, του Φρυγικού “θεού” των σεξουαλικών οργίων, του Σαβάζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσο, εκείνος συμπεριέλαβε στο πρόσωπό του την προστασία όλων των σεξουαλικών παθών. Κύριο στοιχείο ήταν τα ακατονόμαστα όργια, ο χυδαίος ερωτισμός, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές και οι πορνικές μουσικές.
Ο Διόνυσος, έχει έρθει από την Ανατολή, για να εδραιώσει στον τόπο αυτό την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής-Φιλοσοφικής σκέψης. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, παρακμής και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις, τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται- αρνούνται να σκεφτούν, και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, και την σεξουαλική διαφθορά.
Ο Φρυγικός “θεός” Διόνυσος, με στόχο, την ολοκληρωτική καταστροφή του Ελληνικού έθνους, προσφέρει απλόχερα την σεξουαλική “ελευθερία” από τα “δεσμά” του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, και του Χριστιανισμού, σε όλους όσους τον πιστεύουν. Τα αρχαία χρόνια, μόνον οι αγράμματοι και η ηθικά και πνευματικά εξαθλιωμένοι, συμμετείχαν, στα σεξουαλικά όργια, και στις έκφυλες μουσικές τελετές.
Τα ίδια τα καθεστώτα προωθούσαν τα πρόστυχα θεάματα, τις πρόστυχες μουσικές-διασκεδάσεις και τα όργια για να μπορούν να εξουσιάζουν, με ευκολία τις μάζες. Οι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφοί, δεν συμμετείχαν ποτέ, και καταδίκαζαν δημόσια, κάθε πνευματική, ηθική, μουσική και σεξουαλική παρεκτροπή. Είναι τραγικό όμως οι νεοταξίτες, εξουσιάζουν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, στην σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από την σεξουαλική διαφθορά, και τα αισχρά είδη μουσικής.
Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος στις Διονυσιακές εορτές, οι οποίες συνοδευόταν, από ειδικούς-έκφυλους μουσικούς ρυθμούς. Οι κρατούντες επέτρεψαν, να υπάρχει σε αυτές τις Βακχικές τελετές, πλήρη ελευθερία, ακόμη και στα πιο ταπεινά αχαλίνωτα πάθη των θρησκευτών.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
0 comments: