Ο μεγαλύτερος και ο πιο θρυλικός Ήρωας του Ελληνικού έθνους έζησε στην Μυτιλήνη.

Σε προσωπικό επίπεδο, η μοίρα χτύπησε σκληρά τον θρυλικότερο Εθνικό μας Ήρωα. Πέθαναν και οι δύο σύζυγοι του σε ενδιαφέρουσα και δεν απέκτησε παιδί. 

Ο Παλαιολόγος σύναψε τον πρώτο γάμο του τον Ιούνιο του 1428 σε ηλικία 24 ετών με την θυγατέρα του Λεονάρδου Β’ Τόκκου, Μαγδαληνή. Ο Τόκκος ήταν κόμης της Ζακύνθου και της Κεφαλληνίας και δούκας της Λευκάδας.

Η Μαγδαληνή ήταν μια όμορφη κοπέλα με επιβλητικό ανάστημα και έξοχη μόρφωση για την εποχή της, και βρισκόταν τότε υπό την κηδεμονία του θείου της Καρόλου Τόκκου, καθώς απεβίωσε ο πατέρα της.

Οι γάμοι Ελλήνων ηγεμόνων με θυγατέρες αλλοφύλων και ετεροδόξων ήταν συχνοί στα πλαίσια της εξωτερικής πολιτικής, ώστε να έχει συμμάχους το Ελληνικό έθνος. Οι αλλοδαπές  πριγκίπισσες όταν νυμφευόταν ασπαζόταν την Ορθόδοξη πίστη.

Ο γάμος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου με την Μαγδαληνή Τόκκου είχε και πολιτική χροιά. Στα πλαίσια της ενώσεως των δύο εκκλησιών, ο Κωνσταντίνος υπάκουσε στην επιθυμία του  Πάπα, ο οποίος ασκούσε τότε μεγάλη πολιτική και στρατιωτική δύναμη και παντρεύτηκε την καθολική μέχρι τότε Μαγδαληνή Τόκκου. Η Μαγδαληνή μετονομάστηκε σε Θεοδώρα, αλλά δεν ευτύχησε να χαρεί τον γάμο της. Ο πόλεμος ανάγκαζε τον νεαρό Δραγάζη να μένει ως επί το πλείστον στην οχυρωμένη πόλη Γλαρέντζα κοντά στην Κυλλήνη.

Δυστυχώς 18 μήνες μετά τον γάμο της, τον Νοέμβριο του 1429, η Τόκκου πέθανε στο χωριό Σανταμέρα της Αχαΐας. Τάφηκε σε μια εκκλησία της Γλαρέντζας, έπειτα όμως τα οστά της μεταφέρθηκαν στον Μυστρά, στην Μονή Ζωοδότου, όπου βρίσκονταν οι τάφοι των δεσποτών Παλαιολόγων.

Η πρώτη γυναίκα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πέθανε μαζί και το παιδί τους που θα έφερνε στον κόσμο.

Το σωτήριο έτος 1440 αποφάσισε να παντρευτεί για δεύτερη φορά, με την επιθυμία να αφήσει διάδοχο. Διάλεξε για σύζυγο την κόρη του διοικητή και ιδιοκτήτη της Λέσβου Δορίνου Α’ Γατελούζου. Η μελλόνυμφος ονομαζόταν Αικατερίνη.

Ο ιστορικός Σφραντζής έλαβε εντολή από τον Κωνσταντίνο την εντολή να κάνει τις διαπραγματεύσεις σχετικά με τον επικείμενο γάμο. Τον Ιούλιο του 1441 ο Σφραντζής πήγε στη Λέσβο και επέτρεψε,  με την συγκατάθεση της κόρης και των γονιών της.

Αμέσως ο Κωνσταντίνος διέταξε να ετοιμαστούν οι βασιλικές τριήρεις, όλος ο στόλος διοικούμενος από τον Δρουγγάριο Λουκά Νοταρά κατέπλευσε στην Μυτιλήνη, όπου τελέστηκε ο γάμος και έμεινε έως και τον μήνα Σεπτέμβριο.

Εντούτοις νέοι κίνδυνοι παραμόνευαν και έφεραν αναταραχή και στον γάμο του Κωνσταντίνου. Ο αδελφός του Δημήτριος και οι Τούρκοι με τους οποίους είχε συμμαχήσει απέκλεισαν την Πόλη και ο δυστυχής νεόνυμφος αναγκάστηκε να τρέξει σε βοήθεια του αδελφού του. Εν πλω βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Τουρκικό στόλο και υποχρεώθηκε να καταφύγει στην Μύρινα της Λήμνου.

Το ζεύγος βγήκε στο νησί, αλλά κι εκεί οι Τούρκοι τους καταδίωξαν. Ο Τούρκος στόλαρχος Αχμέτ αποβιβάστηκε στη Λήμνο και τους πολιόρκησε στο λεγόμενο Κόκκινο Κάστρο. Οι Τούρκοι βομβάρδισαν το φρούριο, γκρέμισαν τα τείχη του και το νεόνυμφο ζευγάρι κατέφυγε στην πόλη, η οποία είχε ευτυχώς σωθεί. Κατόπιν, οι Τούρκοι απέπλευσαν από το νησί.

Αλλά οι κίνδυνοι της πολιορκίας και οι βρόντοι των κανονιών τάραξαν την έγκυο Αικατερίνη, την έριξαν άρρωστη και κατέληξε και εκείνη νεκρή. Για δεύτερη φορά, λοιπόν, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έθαβε μια σύζυγο και έχανε ένα παιδί. Γύρω από τον τάφο της Αικατερίνης, στο Παλαιόκαστρο της Λήμνου, ο Κωνσταντίνος περίλυπος και απαρηγόρητος, φύτεψε κυπαρίσσια.

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197).

Είναι η πιο θρυλική και αποφράδα ημέρα στην ιστορία του Ελληνικού έθνους. Επίσης ήταν μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές σχετικά με την πορεία και την επιβίωση του Ελληνισμού. Το παράδειγμα της θυσίας , θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό παράδειγμα ηρωισμού για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι θα δεχτούν μέσα στις ψυχές τους, την θυσία εκείνων που χάθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο στο όνομα της Ελλάδας και του κυρίου Σωτήρα και Λυτρωτή ημών Ιησού.

Όλους τους επόμενους αιώνες εκατομμύρια Έλληνες άνδρες  πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα.

Λίγο πριν την τελική επίθεση είχε προηγηθεί πολεμικό συμβούλιο ανάμερα στους Ισμαηλίτες. Πρωταγωνιστές ο Ζαγανός και ο Χαλίλ. Εάν επικρατούσε η γνώμη του Χαλίλ πασά, ο οποίος χρηματιζόταν από τον Παλαιολόγο για να επηρεάζει αρνητικά τον Μωάμεθ σχετικά με την έκβαση της πολιορκίας της Βασιλίδος των πόλεων, τότε η τύχη του Ελληνικού έθνους θα εντελώς διαφορετική.

Καταλυτικό ρόλο στην κρίσιμη απόφαση διαδραμάτισε ο Ζαγανός πασάς  Είπε στον Μωάμεθ ότι όλα τα σημεία του Ουρανού δείχνουν ότι η πόλη θα Τουρκέψει.

Ο Δεσπότης Κωνσταντίνος όταν πήρε το μήνυμα του Χαλίλ Πασά, το βράδυ της μοιραίας Κυριακής αισθάνθηκε την πίεση των Τούρκων στα τείχη να γίνεται όλο και πιο έντονη, συνεπώς γνώριζε ότι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.  

Ο  Ελληνοσέρβος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έδειξε από την στιγμή εκείνη την πιο μεγάλη αποφασιστικότητα και γενναιότητα. Έγινε ο μεγαλύτερος ήρωας του Ελληνισμού καθώς ξεκίνησε να αντιμετωπίσει ενάντια σε κάθε λογική, να πραγματοποιήσει το αναπόφευκτο και για να αγωνιστεί να κάνει το αδύνατο να γίνει δυνατό.  

Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας, είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο. Από την στιγμή που δεν θα λυγίσει, αλλά θα παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο, το ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον εφικτό κερδίζοντας την ζωή την ελευθερία, και την αιώνια ζωή. την οποία μας προσφέρει ο κύριος και Λυτρωτής ημών, ο Ιησούς ο Χριστός.

Την γενναία πράξη του Κωνσταντίνου και την ίδια αυτοθυσία, σθένος-φιλοπατρία διαπιστώνουμε και στον Σπαρτιάτη Λεωνίδα . Εν τούτοις ο Κωνσταντίνος ξεπέρασε και τον Λεωνίδα: Ο ηρωικός Σπαρτιάτης και ο Δεσπότης Δραγάζης μέσα από τα επιτεύγματα τους έγιναν τα μεγαλύτερα και τα πιο διαχρονικά σύμβολα ηρωισμού στην Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία. Θρύλοι γίνονται εκείνοι που αποφασίζουν να κάνουν την μεγάλη θυσία γνωρίζοντας εκ των προτέρων, ότι οι πιθανότητες σωτηρίας και επιβίωσης είναι μηδενικές. Αυτό το έκαναν συνειδητά οι δύο ήρωες. Το ίδιο ισχύει και για την θυσία του Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστού, η οποία ήταν προαποφασισμένη.  

Η απόφασή του Λεωνίδα να μείνει στις Θερμοπύλες, να θυσιαστεί, για να πάρουν χρόνο οι Έλληνες και να νικήσουν στον πόλεμο αποτελεί το μέγιστο ηθικό αξίωμα του έθνους. την θυσία για την πατρίδα σε προσωπικό επίπεδο χωρίς καμία πιθανότητα να επικρατήσεις, να σωθείς στα πεδία των μαχών. 

Στο ίδιο ιδεολογικό μετερίζι βρισκόταν ο Κωνσταντίνος όταν ξεκινούσε για τον Θρύλο και την αιωνιότητα, ήξερε ότι δεν θα γλυτώσει και ότι απλά προσπαθούσε ενάντια σε κάθε λογική να κάνει το αδύνατο, δυνατό.  

Η Hρωική μορφή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου συνδέεται με το κοσμοϊστορικό γεγονός της αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων. 

Στις παραδόσεις, τις διηγήσεις, τους θρύλους, και στα δημοτικά τραγούδια του Ελληνικού έθνους υπάρχουν χιλιάδες αναφορές στην άλωση του 1453, αλλά και στον μαρμαρωμένο βασιλιά Δραγάζη.  

Από τις παραδόσεις η πιο γνωστή για τον "μαρμαρωμένο" βασιλιά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, είναι αυτή που αναφέρει ότι λίγο πριν σκοτωθεί τον "πήρε" Άγγελος Κυρίου και τον απόθεσε σε μια σπηλιά, όπου θα "παραμείνει" μέχρι να τον σηκώσει ο άγγελος για να "ξαναπάρει" πίσω την Πόλη.

Σε πολλά δημοτικά τραγούδια για την άλωση περιγράφεται ο ηρωικός θάνατος του Δεσπότη, καθώς και ο μυστικός του τάφος στην Κωνσταντινούπολη.

Με στηρίγματα την Ορθοδοξία, την ηθική, την γλώσσα, την παιδεία, τους θρύλους και τις παραδόσεις για την ανάσταση του Ελληνικού έθνους, διατηρούσαν τις ελπίδες τους οι σκλαβωμένοι στα μαρτυρικά χρόνια της Οθωμανικής κατοχής.

Ο Καβάφης, Κόντογλου και αρκετοί άλλοι έχουν γράψει για την άλωση. Εν τούτοις το πιο επιτυχημένο έργο είναι η τραγωδία "Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος" του Νίκου Καζαντζάκη.

Με τρόπο μοναδικό παρουσιάζεται η αγωνία του Παλαιολόγου να διατηρήσει τις εύθραυστες ισορροπίες ανάμεσα σε λαό και άρχοντες, σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, στους γενναίους και σε εκείνους που είχαν ήδη παραδοθεί και στην μάταιη ελπίδα για διαφυγή, στο φως της ελευθερίας και το σκοτάδι της υποταγής.

Ο Κωνσταντίνος προσπαθεί να διασώσει ότι έμεινε από το μεγαλείο μιας ολόκληρης εποχής, από την δόξα της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας. Ο λαός της Πόλης τον κατηγορεί για τα επερχόμενα δεινά, η εκκλησία τον εχθρεύεται, οι σύμμαχοι τον εξαπατούν. Ο ήρωας-βασιλιάς απορρίπτει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει την Πόλη και να καταφύγει είτε στην νεοταξική Δύση, είτε σε κάποια κτίση που θα του παραχωρούσε ο εχθρός και μένει ολομόναχος. 

Μαζί με λίγους πιστούς συντρόφους, θα δώσει την τελική μάχη για την ελευθερία-αθανασία και θα πέσει στις επάλξεις της Πόλης των Πόλεων. Η Ορθοδοξία, ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και η ηθική ζωή αποτελούν τις πιο ισχυρές βάσεις, για να μεγαλουργήσει είτε για να επιβιώσει το έθνος.

Κατά την εποχή των Παλαιολόγων η Ελλάδα βρισκόταν σε τεράστια πολιτική, στρατιωτική και εν μέρει ηθική παρακμή. Αυτό διότι παρακαλούσαν για στρατιωτική βοήθεια τους χειρότερους εχθρούς του Ελληνικού έθνους, τους

Γερμανούς οι οποίοι είχαν κατακτήσει το 1204 μ.χ, ολόκληρη την Ελληνική- Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ξεπέρασαν σε βιαιότητες ακόμα και τους Σαρακηνούς.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, μεγαλύτερο κατάντημα για έναν λαό και για ένα έθνος από το εκλιπαρεί τους χειρότερους εχθρούς του, να το γλυτώσουν από άλλους εχθρούς και συγκεκριμένα τους Τούρκους. 

Οι αδύναμοι πολιτικά-στρατιωτικά και οικονομικά Έλληνες εκλιπαρούσαν τους φοβερότερους εχθρούς του έθνους, τους Γερμανούς να τους σώσουν από τους Τούρκους. Όμως οι προγονοί μας, δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή να μην πολεμήσουν, όμως παράλληλα ως άνθρωποι, επιθυμούσαν να επιβιώσουν. Για αυτό επάνω στην απελπισία τους, κάποιοι εξ αυτών σκέφτηκαν να ζητήσουν την βοήθεια των Γερμανών.

Το απόγειον της ηθικής και πνευματικής παρακμής ήταν ότι στην Ιταλία ο εωσφοριστής σοφιστής-αξιωματούχος Πλήθων Γεμιστός, αρνήθηκε να υπογράψει την ένωση των δύο εκκλησιών !!!

Ένας από τους μεγαλύτερους μάγους-θεουργός του μεσαίωνα υπήρξε ο Πλήθων Γεμιστός. Ο Πλήθων απέκτησε στην πόλη-Κωνσταντινούπολη εξαιρετική κλασική παιδεία και διδάχτηκε τον Πλατωνισμό. Η Ελληνική φιλοσοφία γνώριζε νέα ακμή και ανακτούσε το χαμένο έδαφος, από τον Αριστοτελισμό, ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί, δεύτερος κατά σειρά, για την θεμελίωση του Χριστιανισμού. 

Για κάποιο διάστημα ο Πλήθων έφυγε από την Βασιλεύουσα, και πήγε στην Αδριανούπολη, την πρωτεύουσα του Οθωμανού Μουράτ Α, ο οποίος επιδεικνύοντας πνεύμα “ανεξιθρησκίας” είχε μετατρέψει την πόλη σε κέντρο συνάντησης προσωπικοτήτων και φιλοσοφικών τάσεων. Εκεί ο Γεμιστός διδάχτηκε από τον Ιουδαίο Ελισαίο, την Καμπάλα, τον ζωροαστρισμό και το δωδεκάθεο.

Μετά τον θάνατο του Ελισαίου, ο Πλήθων Γεμιστός εγκαταστάθηκε στον Μυστρά. Ο Πλήθων δίδαξε ότι για την παρακμή του Ελληνισμού, ευθύνεται ο Χριστιανισμός. Η Ελληνική πολιτεία ήταν διαλυμένη, μαζί με την εκκλησιαστική διοίκηση, και ότι η Ορθοδοξία αποτελούσε την αιτία για την παρακμή. Σύμφωνα με τον Γεμιστό έπρεπε να καταργηθεί ο Χριστιανισμός, ως επίσημη θρησκεία. Στον Μυστρά ο Πλήθων ήταν δάσκαλος, δικαστής,  φιλόσοφος και συγγραφέας, με πιστούς μαθητές.

Ως νεοπλατωνικός-θεουργός πίστευε στις αρχαίες Ελληνικές και τις Ιουδαϊκές διδασκαλίες, ως πνευματική υποδομή της νέας ανορθωτικής πολιτικής που έπρεπε να ακολουθήσει το "Ρωμαϊκό" κράτος.

Βλέπουμε εδώ ότι ακόμη και ένας εωσφοριστής-Θεουργός καμπαλιστής ο Πλήθων Γεμιστός έβαλε πάνω από την πίστη των Ελλήνων και το έθνος, πιστός στο ιερότερο αξίωμα του Αριστοκλή. Από την μητέρα, τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιο ιερό-πολύτιμο και σεβαστό. Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες. 

Η ηρωική στάση των πολιορκημένων Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, δεν καταδέχονται να σκεφτούν το ενδεχόμενο της παράδοσης, στον Μωάμεθ αποτελεί μια ακόμη λαμπρή σελίδα στην ένδοξη Ελληνική ιστορία. 

Με πρωτόγνωρο ψυχικό σθένος αποφασίζουν να πεθάνουν μαχόμενοι, θυσιαζόμενοι στα ιδανικά της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της πίστεως στον Χριστό. Οι Έλληνες της Βασιλίδος των πόλεων, ξεπερνούν κάθε φόβο, γίνονται ήρωες και διαχρονικά σύμβολα ελευθερίας και αξιοπρέπειας.

Ανεπανάληπτο μεγαλείο των πολιορκημένων. 

Παρά το γεγονός ότι είναι αντιμέτωποι με τόσες δυσκολίες, όχι μόνο δεν υποκύπτουν στους φόβους τους, αλλά αντιθέτως αποφασίζουν να πολεμήσουν ηρωικά. Η απόφαση τους αυτή  θα τους φέρει σε θανάσιμο κίνδυνο. Όμως παράλληλα θα τους απαλλάξει από τον ατιμωτικό αφανισμό της υποταγής, της συνθηκολογήσεως, της πείνας και της εξαθλίωσης.

Οι πολιορκημένοι έχουν συνηθίσει την εμπόλεμη κατάσταση. 

Αντί να τους φοβίζει ο πόλεμος, έχει γίνει πια ένα μέρος της ζωής τους και τους παρακινεί σε αγώνες για την ελευθερία. 

ΕΙΗ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΟΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΝ  

ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΟΥ ΕΣΤΙΝ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η  ΔΟΞΑ. 

Η άνοιξη έδινε στην φύση όλες τις ευλογίες και τις ομορφιές της, οι πολιορκημένοι Έλληνες θα έπρεπε να βρουν τη δύναμη να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια. Η λαχτάρα για την ζωή, οι ομορφιές της φύσης, και η αγάπη για τους συγγενείς τους, ήταν τα μεγαλύτερα εμπόδια, προκειμένου να φτάσουν στην επίτευξη του στόχου τους. Πέρα από την πείνα, την εξαθλίωση, την εγκατάλειψη των συγγενικών τους προσώπων και τον φόβο του θανάτου, είχαν να αντιμετωπίσουν και το ανυπέρβλητο μεγαλείο της δημιουργίας, με τις θάλασσες, τα δάση, τα λουλούδια, τα ζώα και τα πτηνά. 

Η ευλογημένη από τον Χριστό άνοιξη, έχει στολίσει το φυσικό περιβάλλον με κάθε δυνατή ομορφιά, δημιουργώντας μια εικόνα κατανύξεως, αγαλιάσεως, και ευλογίας. Εν τούτοις οι Έλληνες-Χριστιανοί ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα, υπέρ πίστεως και πατρίδας. Ζωές, συγγενείς, περιουσίες. Το παράδειγμα της θυσίας των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1453, θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό μήνυμα ηρωισμού για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι θα δεχτούν μέσα στις ψυχές τους, την θυσία εκείνων που χάθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο στο όνομα της Ελλάδας.

Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορδοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου : ” Κρείττων γάρ επαινετός πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης θεού. Για αυτό πολέμησαν ανά τους αιώνες, εκατομμύρια Έλληνες ήρωες. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό. Η Ελλάδα στο πέρασμα των αιώνων, έχει σταυρωθεί αμέτρητες φορές. Πόλεμοι, γενοκτονίες, σφαγές, κλοπές, βιασμοί και σκλαβιά. 

 

Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. 

Η απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης ήταν και είναι είναι ο υπέρτατος εθνικός στόχος και διακαής πόθος όλων των Ελλήνων. Η Βασιλεύουσα έπεσε στις 29/5/1453 στους Οθωμανούς Τούρκους, οι oποίοι δεν έχουν προσφορά και πολιτισμό, παρά μόνο ποινικό μητρώο, εξαιτίας των γενοκτονιών που έχουν κάνει. Δυστυχώς ο Ελληνικός πολιτισμός και η Ορθοδοξία δεν κέρδισαν την νεοταξική βαρβαρότητα. Ηττηθήκαμε κατά κράτος. Η  λογική, η δικαιοσύνη, η παιδεία, η καλοσύνη, η αρμονία, η δημιουργία, η εξέλιξη, η προσφορά, ο πολιτισμός και η ελευθερία, αντικαταστάθηκαν με το σκοτάδι, την σκλαβιά και την τυραννία.

Το 1453 ήταν ένα έτος σταθμός για το έθνος. Η πτώση της Βασιλεύουσας ήλθε ως φυσική συνέπεια παρακμής, που ξεκίνησε με τον θάνατο του Βουλγαροκτόνου μέχρι και την άνοδο της δυναστείας των Κομνηνών. Ήταν μια εθνική σήψη άνευ προηγουμένου. Η αρχή  έχει γίνει ήδη στις 15 Δεκεμβρίου του 1025 μ.Χ.  ενώ ολοκληρώθηκε με την στρατιωτική δυναστεία των Κομνηνών, και με τις καταστροφές σε Μαντζικέρτ και Μυριοκέφαλο (1071-1176 μ.Χ).  

Οι περίλαμπρές νίκες της περιόδου που κυβέρνησαν διαδοχικά οι Ν. Φωκάς, Ι. Τσιμισκής και Βουλγαροκτόνος με τον Ελληνισμό να φτάνει στο απόγειον της πολιτικής-στρατιωτικής και οικονομικής του δυνάμεως είχαν δημιουργήσει μια εντύπωση αιωνίου παντοδυναμίας με συνέπεια οι επόμενοι αυτοκράτορες να επαναπαυτούν στις δάφνες των τριών προαναφερθέντων. Η Μ. Ασία γενέτειρα του Ηράκλειτου, του Αναξαγόρα. του Αναξίμανδρου, του Αναξιμένη, του Θαλή, του Ηροδότου, του Ηράκλειου, του Αγίου Νικηφόρου του Β Φωκά, του Ρωμανού Διογένη, και των τριών Ιεραρχών, έμελλε να χαθεί για πάντα.  

Δυστυχώς ένα συνοθύλευμα διεφθαρμένων-ανίκανων κρατικών λειτουργών και αυτοκρατόρων, διέλυσε σε χρονικό διάστημα, το οποίο αποτελεί παγκόσμιο ιστορικό ρεκόρ, την παγκόσμια, Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (1025-1071μ.Χ). 

Οι ανίκανοι αυτοκράτορες μαζί με τους αλλοδαπούς πολιτικούς, εχθρευόταν επί πολλούς αιώνες τους Ήρωες- Έλληνες Στρατιωτικούς. Για αυτό ως αντίδραση όταν ανέλαβαν την εξουσία άρχισαν να διαλύουν τον θεματικό-Ρωμαϊκό στρατό, τον οποίο θεωρούσαν αχρείαστο και επικίνδυνο. 

Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα, οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων οι Τούρκοι αποτελούσαν εκείνη την εποχή, μία μακρινή απειλή. Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία. 

Μόνον οι στρατιωτικοί όπως ο Ρωμανός Διογένης, ο Νικηφόρος Βρυέννιος, ο Νικηφόρος Βασιλάκιος και ο Θεόδωρος Αλυάτης  μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Οι ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας μαζί με τους εξωτερικούς εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες αντιμετώπιζαν και τους εσωτερικούς. Αυτοί ήταν οι Αλλοδαποί αξιωματούχοι της πολιτικής “αριστοκρατίας” της Κωνσταντινουπόλεως. Εκείνοι χωρίς να πολεμούν ήθελαν να ασκούν την ανωτάτη εξουσία, για να διαλύσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. 

Επιθυμούσαν οι αλλοδαποί πολιτικοί ευνούχοι να δίνουν διαταγές από τα παλάτια, την ώρα που οι Έλληνες στρατιωτικοί. μάτωναν, έχαναν της ζωές τους, έμεναν ανάπηροι και έπεφταν αιχμάλωτοι στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα. Οι στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας σε καμία περίπτωση δεν δεχόταν να θυσιάζονται, επί τόσους αιώνες για την Ελλάδα και να τους κυβερνούν ανθέλληνες-αλλοδαποί θηλυπρεπείς προδότες.

Οι ευνούχοι πολιτικοί από την Βασιλεύουσα το μόνον που έκαναν όλους εκείνους τους αιώνες ήταν να καταστρέψουν ολοσχερώς το Ελληνικό έθνος, μαζί με και το Ρωμαϊκό κράτος. Αμέσως μετά τον θάνατο του Βασίλειου Β, οι αλλοδαποί πολιτικοί κατέστρεψαν την αυτοκρατορία. Μετά τον θάνατο του Βασίλειου Β΄ εννέα βασιλείς είχαν κατορθώσει μέσα σε 42 χρόνια να διαλύσουν την αυτοκρατορία !!! 

Το Ρωμαϊκό κράτος απογυμνώθηκε από τις δυνάμεις και τα στηρίγματα του, με συνέπεια να καταρρεύσει και να δεχθεί συντριπτικά πλήγματα από τους Δυτικούς-Γερμανούς το 1204, που πραγματοποίησαν την κορυφαία καταστροφή και λεηλασία όλων των εποχών, και εν συνεχεία από τους Τούρκους το 1453. O Eθνικός μας Ήρωας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος-Δραγάζης απευθυνόμενος προς τον Δεσπότη Ιωάννη Η’ Παλαιολόγο κάνει μια ζωτικής σημασίας παρατήρηση για τον Ελληνισμό : "Από την ιστορία μας έχουμε το δίδαγμα πως όσο κυβερνούσαν βασιλείς-στρατιώτες η Ρωμανία δοξαζόταν, ενώ μόλις έπαιρναν την αρχή οι ευνούχοι, το κράτος διαλυόταν". 

Διαχρονικά οι αλλοδαποί αξιωματούχοι ευθύνονται για τις μεγαλύτερες Εθνικές προδοσίες. Όταν κυβερνούν εκείνοι ο Ελληνισμός απειλείται με αφανισμό, όπως συμβαίνει στην εποχή μας.  

Κοιτώντας προσεκτικά μέσα από τις δύο εθνικές συντριβές, ο Ελληνισμός δεν θα πρέπει να στηρίζεται, να ελπίζει σε ξένες χώρες και σε ανύπαρκτους σωτήρες. Όποτε στηρίξαμε τις προσδοκίες μας σε ξένους για την απελευθέρωση, είτε για την διευθέτηση εθνικών θεμάτων, έχουμε υποστεί ταπεινώσεις και εθνικές συμφορές. Διαχρονικά η ανθελληνική δύση αφαιρεί καταστρέφει πολιτικά, στρατιωτικά, και πνευματικά τον Ελληνισμό. Τότε έρχονται οι εχθροί από την Ανατολή για να ολοκληρώσουν την καταστροφή. Πατήρ πάντων ο πόλεμος, όπως δίδαξε ο Μέγας προσωκρατικός Φιλόσοφος Ηράκλειτος. 

«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους».

Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς των πάντων, και άλλους τους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους τους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους. 

(Ηράκλειτος Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn., Berlin: Weidmann, 1951: 150-182).

Το Ελληνικό έθνος ως πολιτιστική-γεωστρατηγική οντότητα, διαχρονικά στηρίζεται στην παιδεία-πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Μόνον ο Χριστός θέλει τους Έλληνες.

Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Απολλώνιου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Η τύχη της ανθρωπότητας καθορίζεται από τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα. Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών.

Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή των Παλαιολόγων και της Αλώσεως του 1453, καθώς είναι σε τραγική πνευματική, πολιτική, στρατιωτική και οικονομική κατάσταση. Υποτελής των δανειστών και των μνημονίων. Πληρώνουμε δυσβάσταχτους φόρους. Ακόμη και οι μεγάλες δυνάμεις (Ρωσία, Αμερική, Γερμανία, Ισραήλ) δεν θα ήταν σε θέση να εξοφλήσουν αυτά τα δάνεια. Δυστυχώς το πιο τραγικό είναι η Ισλαμοποίηση της χώρας και η παραχώρηση της στην Τουρκία, ως Οθωμανική επαρχία. 

Ο πνευματικός βίος της Ελλάδας πρέπει να είναι προσανατολισμένος στην Ορθοδοξία, στην επιστροφή των Ελληνοχριστιανικών ηθών, στις διδασκαλίες του Αριστοκλή, με στόχο την ανάπτυξη εθνικής συνειδήσεως και στην δημιουργία  ενός αξιόμαχου Ελληνικού στρατού. Μόνο με αυτούς τους τρόπους, θα επιβιώσουμε, θα τιμήσουμε και θα δικαιώσουμε τις θυσίες των βασιλέων, των στρατηγών, των αξιωματικών των στρατιωτών, των Αγίων και των μαρτύρων. Κατά γενική παραδοχή και με αδιάσειστα στοιχεία, στην Ελλάδα διεξάγεται υβριδικός πόλεμος. Έχουμε νεκρούς από εμπρησμούς, εμβόλια, μνημόνια, από ηθική-πνευματική παρακμή και από τους εισβολείς. Επικρατεί παρακμή, αμάθεια, έλλειψη αρχών και διχασμός στην Ελληνική κοινωνία. 

Δυστυχώς η ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, είναι μια ιστορική πραγματικότητα. Η Τουρκία του Ερντογάν έχει εισβάλει στην Βόρεια Συρία, στο Ιράκ, στο Αζερμπαϊτζάν, στην Λιβύη και έπεται συνέχεια. Η Τουρκία στέκεται ισάξια απέναντι στην Ρωσία και την Αμερική και ανήκει πλέον στις δέκα ισχυρότερες χώρες του πλανήτη. Εν τούτοις κάποιοι που εξυπηρετούν τα σκοτεινά και ανθελληνικά παιχνίδια των ξένων μυστικών υπηρεσιών, συνεχίζουν τις κίβδηλες "προφητείες" περί "Αναλαμπής" της Ορθοδοξίας, για να κρατούν τους Έλληνες σε αδράνεια.

Από γεωστρατηγικής απόψεως στην σύγχρονη εποχή πόλεμο έχουμε όταν ένα κράτος δέχεται επίθεση από άλλα “συμμαχικά” κράτη, από το ΝΑΤΟ, είτε από την παραδοσιακά  ανθελληνική νέα τάξη πραγμάτων. Οι πολεμικές επιθέσεις και ενέργειες δεν είναι υποχρεωτικά στρατιωτικές, με την παραδοσιακή έννοια, αλλά μπορεί να είναι πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, ηθικές και πνευματικές. Η επίθεση από κράτη της “συμμαχίας”, από την νέα τάξη πραγμάτων μπορεί να εκδηλωθεί, με υγειονομική μορφή Covid 19, με πνευματική (Διονυσιακός πολιτισμός-σεξουαλική διαφθορά, και κατασκευασμένες προφητείες, με οικονομική μορφή (χρεοκοπία, δάνεια, μνημόνια), είτε με εμπρησμούς στα δάση, ή στους οικισμούς με καταστροφές-καταρρεύσεις σπιτιών και με νεκρούς, 

Εντούτοις οι ισχυρότερες-φοβερότερες επιθέσεις που δεχτήκαμε ήταν στον πνευματικό και στον ηθικό τομέα. 

Η Ελλάδα υπέστη όλες τις μορφές του σύγχρονου πολέμου, για να την υποτάξουν, να την διαλύσουν πνευματικά-ηθικά, ώστε μετά από τόσους αιώνες, να μην τους είναι πλέον εμπόδιο, στην δημιουργία του παγκόσμιου κράτους. Επίσης μας κατέκτησαν για να κλέψουν τον ορυκτό πλούτο (ενέργεια), και λόγω της γεωστρατηγικής μας θέσεως. Στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά γίνεται πόλεμος, χωρίς όμως τα παραδοσιακά όπλα. 

Έχουμε κανονικά νεκρούς από τον πόλεμο, όμως αυτή την φορά δεν είμαστε αντιμέτωποι με όπλα, άρματα, αεροπλάνα, πλοία κλπ. Οι πανάρχαιοι εχθροί άλλαξαν τα μέσα του πολέμου και μετέφεραν τα πεδία των μαχών, σε άλλα επίπεδα. Οι μάχες γίνονται σε πνευματικό, ηθικό, κοινωνικό, οικονομικό, και διαδικτυακό επίπεδο. Αυτό το έκαναν διότι διαπίστωσαν επί τόσους αιώνες ότι είναι πολύ δύσκολο να νικήσεις ολοκληρωτικά τους Έλληνες. Οι βασικές πηγές ζωής, του Ελληνικού έθνους, είναι η Ορθοδοξία, η κλασική παιδεία, και ειδικά η Ιστορία. 

Η Τουρκία η οποία λειτουργεί με φασιστικές-ναζιστικές μεθόδους, με πρότυπο την Γερμανία του Χίτλερ, φροντίζει να μας πολεμά σε όλα τα μέτωπα. Όταν ένα κράτος καταρρεύσει ηθικά και πνευματικά, τότε επέρχεται η πολιτική, η στρατιωτική, και η κοινωνική παρακμή. 

Η Τουρκική ΜΙΤ συμμετέχει στην διακίνηση μεταναστών, σε εμπρησμούς, στην προώθηση ουσιών, στην παραποίηση και την μετατροπή των θρύλων-παραδόσεων του Ελληνικού έθνους σε Ορθόδοξες προφητείες. Επίσης συμμετέχει σε καταστροφές-δολιοφθορές, στην διακίνηση πορνογραφικού υλικού, σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, ενώ έχει διαβρωτική-διχαστική παρουσία στα Ελληνικά γήπεδα, ανάμεσα στους οπαδούς των ομάδων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ακόμη έχει πολύ δυναμική παρουσία σε διάφορες παγανιστικές ομάδες στην Ελλάδα. 

Οι Κίβδηλες προφητείες περί αναλαμπή της Ορθοδοξίας εντάσσονται στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου ενάντια στην Ελλάδα. Είναι τακτικές θρησκευτικού και πνευματικού και ψυχολογικού πολέμου. Διδάσκονται στις σχολές πολέμου της Τουρκίας, της Ρωσίας, του Ισραήλ, της Αμερικής, της Κίνας και άλλων ισχυρών κρατών. Οι αδύναμοι πνευματικά και ψυχικά να αντιδράσουν όπως και οι απαίδευτοι θρησκόληπτοι, αποδέχονται αυτές τις προφητείες.  

Για μια ακόμη φορά παραποίησαν σκόπιμα-τραγικά και βάναυσα την Ελληνική ιστορία καθώς παρουσιάζουν ως “Μαρμαρωμένο” Βασιλιά τον Ιωάννη Δούκα-Βατάτζη.

Όμως παγκοσμίως αποδεκτό από Έλληνες και ξένους ιστορικούς και όχι μόνον είναι ότι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, είναι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Μεταξύ όλων ο κορυφαίος Έλληνας ιστορικός, ο Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, αναφέρει ως Μαρμαρωμένο Βασιλιά τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Όταν έπεσε η πόλη στους Τούρκους, το 1453 μ Χ., για να τονώσουν το ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων, με καλές προθέσεις, για να υπάρχει ελπίδα, δημιούργησαν τον θρύλο αυτό. Παράλληλα έφτιαξαν αυτό τον θρύλο, διότι είχε καταρρεύσει η εθνική μας υπερηφάνεια, ο εθνικός μας εγωισμός από την Τουρκική κατάκτηση της βασιλεύουσας. 

Την εποχή που ζούσε ο Ιωάννης Δούκας-Βατάτζης, και ήταν βασιλιάς στο μικρό γεωγραφικά Ελληνικό κράτος, που ονομαζόταν “αυτοκρατορία” της Νίκαιας, δεν έγινε καμία άλωση του κράτους που κυβερνούσε. Η κίβδηλη προφητεία αποτελεί βαρύτατη προσβολή στην μνήμη και τα επιτεύγματα του εθνικού μας Ηρώα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ο Δεσπότης Κωνσταντίνος είναι η πιο Θρυλική-Ηρωική μορφή του Έθνους. 

Η ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΜΩΑΜΕΘ : 

"Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν".  

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΧΡΟΝΩΝ ΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ-ΔΡΑΓΑΖΗ. 

Στις σχολές πολέμου των ξένων κρατών διδάσκονται οι Κίβδηλες προφητείες περί "αναλαμπής" της Ορθοδοξίας.

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

 Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω την στήλη, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό : Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός, ιστορική γνώση, για την δημιουργία Ελλήνων ανώτατης ποιότητας. Ακόμη προτείνω την εφαρμογή του άρθρου 120 παρ. 4 του Ελληνικού συντάγματος, την κατάργηση των κομμάτων και την αλλαγή πολιτεύματος. 

Χιλιάδες παιδιά, αθόρυβα, και σε χαμηλούς τόνους, εδώ και αρκετά χρόνια, ακολουθούν αυτόν τον συνδυασμό. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση μας να εξουσιάζει. Από το σωτήριο έτος 1995 έχω την τιμή να είμαι ο μοναδικός Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος έχει ως προστάτη Άγιο, τον αυτοκράτορα Pallida Mors Saracenorum (Άγιος Αργαλέος).