Aνάλυση διεθνούς Ινστιτούτου. Οποιαδήποτε απάντηση πρέπει να ξεκινήσει με το ρόλο της Γαλλίας στην ΕΕ και να συμπεριλάβει την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν.
Το ποια ακριβώς μορφή θα λάβει ο κυβερνητικός συνασπισμός της Γερμανίας εξακολουθεί να είναι ασαφές μετά τις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου, στις οποίες οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD), με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομικών Όλαφ Σολτς, θα αποχωρήσουν με λίγο περισσότερο από το ένα τέταρτο των ψήφων, στο25,7 τοις εκατό. Την ισορροπία δυνάμεων στη Γερμανία κατέχουν τώρα οι Πράσινοι και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, οι οποίοι, συνολικά, έλαβαν περισσότερες ψήφους από το νικηφόρο SPD ή τη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση, το κόμμα της απερχόμενης Καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ.
Αποτελέσματα
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά από 16 χρόνια στην εξουσία, η Μέρκελ θα βγει σύντομα από το προσκήνιο. Επομένως, το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι: Ποια μορφή θα λάβει η Ευρώπη μετά τη Μέρκελ;
Οποιαδήποτε απάντηση πρέπει να ξεκινήσει με το βλέμμα στο Μέγαρο των Ηλυσίων, καθώς ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν πρόκειται να γίνει ο ανώτερος εταίρος της γαλλογερμανικής εταιρικής σχέσης που καθοδηγεί την ΕΕ από την ίδρυσή της το 1993.
Μπορεί να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές σε περίπτωση που ο Μακρόν, υποκινούμενος από την προσβολή που του έγινε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία με το AUKUS – μια νέα τριμερή συμμαχίαασφαλείας – συνεχίσει στην επιθυμία του για ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία. Όπως παρατήρησε πρόσφατα ο πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μαξ Μπέργκμαν, το AUKUS χρησίμευσε για να «ενδυναμώσει τους ενδιαφερόμενους στο Παρίσι που υποστηρίζουν μια πολύ πιο δροσερή σχέση με την Ουάσιγκτον και – αξιοποιώντας την παράδοση της Ντεγκωλικής εξωτερικής πολιτικής – επιθυμούν να παραμείνουν σύμμαχοι με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά όχι απαραίτητα ευθυγραμμισμένοι σε βασικά ζητήματα που σχετίζονται με τη Ρωσία και την Κίνα».
Η Γαλλία αναλαμβάνει την εξάμηνη εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ την 1η Ιανουαρίου 2022, αλλά η στήριξη φαίνεται ήδη να αυξάνεται για στενότερη στρατιωτική ενσωμάτωση εντός της ΕΕ. Στις 2 Σεπτεμβρίου, ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ σημείωσε,«είναι σαφές ότι η ανάγκη για περισσότερη ευρωπαϊκή άμυνα δεν ήταν ποτέ τόσο εμφανής όσο σήμερα – μετά τα γεγονότα στο Αφγανιστάν». Εν τω μεταξύ, έχουν υποβληθεί προτάσεις για τη δημιουργία δύναμης ταχείας αντίδρασης 5.000 στρατιωτών.
Αμερικανοί αξιωματούχοι προσπαθούν εδώ και καιρό να βάλουν φρένο σε οποιαδήποτε κίνηση προς μια αυτόνομη ευρωπαϊκή αμυντική ικανότητα. Και ο Μακρόν έχει μια ιστορία που επικρίνει την ατλαντική συμμαχία και αυτό που ο ίδιος έχει αποκαλέσει «εισαγόμενο νεοσυντηρητισμό» των άμεσων προκατόχων του, Νικολά Σαρκοζί και Φρανσουά Ολάντ. Ο Μακρόν παρατήρησε κάποτε ότι το ΝΑΤΟ αντιμετώπιζε «εγκεφαλικό θάνατο» και διόρισε τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας Ουμπέρ Βεντρίν για να καλύψει τη θέση της Γαλλίας σε μια επιτροπή του ΝΑΤΟ που συστάθηκε το 2020 για να εξετάσει το μέλλον της συμμαχίας. Ο Βεντρίν χαρακτήρισε «ατυχή» την αμερικανική επιθυμία για διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Σε περίπτωση που ο Μακρόν καταφέρει να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή αμυντική δύναμη, αυτό θα μειώσει τη σημασία του ΝΑΤΟ στην ήπειρο και θα δώσει στις Ηνωμένες Πολιτείες την ευκαιρία να επανεκτιμήσουν τις δεσμεύσεις τους στην ΕΕ, ειδικά εάν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν συνεχίσει να ακολουθεί μια πολιτική πολιτικής απομόνωσης και στρατιωτικού περιορισμού κατά της Κίνας.
Η μεγαλύτερη αυτονομία της ΕΕ θα ήταν καλό πράγμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον κόσμο. Θα μπορούσε ακόμη και να χρησιμεύσει ως εμπόδιο στον νέο ψυχρό πόλεμο που το αγγλοαμερικανικό ίδρυμα εθνικής ασφάλειας φαίνεται αποφασισμένο να διεξάγει εναντίον της Ρωσίας. Και έτσι θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη. Εξάλλου, ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ «Άικ» Αϊζενχάουερ, μεταξύ άλλων αρχιτεκτόνων του μεταπολεμικού κόσμου, δεν ήθελε ποτέ οι ΗΠΑ να επιδοτήσουν μόνιμα την ευρωπαϊκή αμυντική ομπρέλα. Επιπλέον, υπάρχει μικρός ενθουσιασμός μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών για έναν νέο ψυχρό πόλεμο από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τόσο της Ρωσίας όσο και της Κίνας, όπως επιβεβαιώνει πρόσφατη έρευνα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων.
Εάν ο Μακρόν βγει νικητής στις γαλλικές προεδρικές εκλογές την άνοιξη του 2022, δεν θα ήταν παράλογο να περιμένουμε ότι μπορεί να διπλασιάσει την γαλατική αντίθεσή του στον Ατλαντικό. Στην εκπληκτική περίπτωση που χάνει από τη Μαρίν Λε Πεν, θα πρέπει να περιμένουμε μια ακόμα πιο ριζική ρήξη με την αγγλο-σφαίρα.
Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, φαίνεται ότι η Ευρώπη μετά τη Μέρκελ μπορεί επιτέλους να δει τους Ευρωπαίους να στέκονται μόνοι τους.
Authored by James Carden via IndependentMediaInstitute.org,
0 comments: