Με πρότυπο τον Έλληνα που αναπαύεται στον Έβδομον.

 

To έθνος βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του. Βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Διαχρονικά όλοι οι γνήσιοι Έλληνες έχουν ως πρότυπο τον Έλληνα που αναπαύεται στο Έβδομον. 

Ορθοδοξία-Γεωστρατηγική και ιστορία. Επικρατέειν η Απόλλυσθαι. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος.

Στον αντίποδα οι σημερινοί αλλοδαποί πολιτικοί έχουν ως πρότυπο τον Μιχαήλ Ψελλό και την οικογένεια των Δουκών,  

Στην εποχή μας τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα και υπάρχουν πολλές ομοιότητες καθώς και διαφορές με την εποχή του βασιλιά Ρωμανού Διογένη στην προδοσία του Μαντζικέρτ, την πανωλεθρία του Μανουήλ Α Κομνηνού στο Μυριοκέφαλο, και με την Μικρασιατική καταστροφή. Κατά την εποχή του Ρωμανού Διογένη, κυριαρχούσαν οι αλλοδαποί πολιτικοί, οι οποίοι κατάστρεφαν, το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος. 

Το ίδιο και κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Τραγωδίας-προδοσίας το 1922. Οι σημερινοί πολιτικοί είναι οι απόγονοι των αλλοδαπών πολιτικών, που κατέστρεψαν την αυτοκρατορία. Οι σύγχρονοι διεφθαρμένοι-αλλοδαποί πολιτικοί, μοιράζονται παράνομα το δημόσιο χρήμα, απαξιώνουν-αποδυναμώνουν τον Ελληνικό στρατό και εξαθλιώνουν οικονομικά-πνευματικά τον λαό, έχουν καταλύσει το Ελληνικό σύνταγμα και έχουν κάνει πραξικόπημα σύμφωνα με τον κορυφαίο καθηγητή της επικράτεια τον Γεώργιο Κασιμάτη, Τον πρώην πρύτανη και καθηγητή πολιτικών επιστημών Γεώργιο Κοντογιώργη και τον Θεόδωρο Κατσανέβα.  

Στον αντίποδα ο κατακτητής Ερντογάν διαθέτει το πατριωτικό πάθος-δυναμισμό τις ικανότητες και τις φιλοδοξίες των προγόνων του. 

ΡΕΤΖΕΠ-ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ.

Ο πιο άξιος διάδοχος του Ατατούρκ είναι ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έχει ήδη δημιουργήσει την νέα Οθωμανική αυτοκρατορία. Τελικά    τα "οράματα" του Ερντογάν κάθε άλλο παρά ουτοπικά είναι, όπως έλεγαν κάποιοι "αφελείς". Για αυτό σημαντικό είναι να δει κανείς ποιος είναι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τι είναι ικανός να κάνει. Στα πλαίσια ανασυστάσεως της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Ελλάδα παραχωρήθηκε με την σύμφωνη γνώμη της Αμερικής- Γερμανίας και με την υποστήριξη του Κατάρ στην Τουρκία. Η Αμερική έχασε τον μικρότερης κλίμακας παγκόσμιο πόλεμο που διεξάγεται στην Συρία. 

Για να μην διασύρονται άλλο από την Ρωσία, οι ηττημένοι Αμερικάνοι αποφάσισαν την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και παράλληλα ανέθεσαν την διεξαγωγή όλων των πολέμων για λογαριασμό των ΗΠΑ, στον Ερντογάν. Ήδη η Τουρκία έχει κατακτήσει την Βόρεια Συρία, την Λιβύη, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και αντικαθιστά την Αμερική στο Αφγανιστάν και όπου κριθεί απαραίτητο. Στην προσπάθεια τους από την Ουάσιγκτον να ανασχέσουν την Κινέζική προέλαση, ο Ερντογάν θα φτάσει μέχρι και την Ινδία, εάν και εφόσον χρειαστεί. 

Η Αμερική με αυτόν τον τρόπο κρατά αλώβητο το γόητρο της, καθώς δεν κινδυνεύει να χρεωθεί νέες ήττες, στα πεδία των μαχών, από την Ρωσία του Πούτιν και παράλληλα δεν έχει απώλειες σε οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό επίπεδο. Ταυτόχρονα δεν έχει απώλειες σε στρατιωτικό δυναμικό και σε εξοπλισμό. 

Ο πιο επιτυχημένος πολιτικός του αιώνα μας, μετά τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν έχει αντιληφθεί ότι η Αμερική είναι σε πλήρη αδυναμία και ότι εξαρτάται αποκλειστικά από τις Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, με αποτέλεσμα να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την θέση του. Δυστυχώς αυτό κάνει ανεξέλεγκτο και ασύδοτο τον Τούρκο πρόεδρο. Το πιο ενδεικτικό παράδειγμα περί αυτού είναι η αγορά των πυραύλων S 400, από την Ρωσία. Στις 29 Σεπτεμβρίου ο Εντρογάν θα συζητήσει με τον Πούτιν για την αγορά και δεύτερης συστοιχίας πυραύλων S 400, από την Ρωσία. Ο Τούρκος πρόεδρος σε μια ακόμη επίδειξη ισχύος, δεν υπολογίζει καθόλου την πρώην παγκόσμια υπερδύναμη Αμερική. 

Ο Ερντογάν δεν είναι ικανοποιημένος, μόνον με την κατάκτηση του Βορείου τμήματος της Συριακής επικράτειας. Μεγάλο ερωτηματικό σε θεωρητικό επίπεδο παραμένει ο νέος πλανητάρχης Βλαντιμίρ Πούτιν και τι θα αποφασίσει σχετικά, με το μέλλον της μαρτυρικής Συρίας. Το μόνον σίγουρο είναι ότι όσο η Τουρκία αγοράζει πυραύλους S 400 από την Μόσχα και κατασκευάζει πυρηνικά εργοστάσια με Ρωσική συνδρομή και τεχνολογία, ότι ο πρόεδρος Πούτιν θα συνεχίσει να παραμένει σχεδόν παθητικός θεατής της Τουρκικής εισβολής προς την Δαμασκό. 

Το δίκαιο είναι η Ρωσία να απελευθερώσει την αιματοβαμμένη Συρία από τον Τουρκικό ζυγό και να συνεργαστεί σε ενεργειακό επίπεδο και όχι μόνον με την διαλυμένη χώρα, μετά τον πόλεμο. Δυστυχώς ο νέος πλανητάρχης προτιμά τον Ερντογάν και την Τουρκία, από την Συρία του Ασσάντ. Ρωσία και Τουρκία διατηρούν γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές σχέσεις εκατοντάδων ετών.

Ο Πούτιν έχει καλές σχέσεις με όλους τους ηγέτες, καθώς είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός του αιώνα μας. Είναι φιλικά προσκείμενος στους Χριστιανούς και παράλληλα έχει πολύ καλές σχέσεις με τους Μωαμεθανούς. Στις 23 Νοεμβρίου 2015 ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, έδωσε ένα σπάνιο και πολύτιμο δώρο στον Ιρανό ηγέτη Αλί Χαμενει !!! 

Ο Πούτιν χάρισε στον Χαμενει ένα απo τα πέντε γνήσια αντίγραφα του αρχικού χειρόγραφου Κορανίου. Το Κοράνι είναι το ιερότερο Μωαμεθανικό κείμενο και χρονολογείται από τον 7ο αιώνα. Ένα από τα πιο σπάνια πράγματα στον κόσμο, για το Ισλάμ, βρισκόταν στην κατοχή ενός Ορθοδόξου Χριστιανού !!! 

Το Ιράν είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες των Ρώσων στον εξοπλιστικό τομέα (άμυνας) και είναι ταυτόχρονα το δεύτερο κράτος στον κόσμο, με το περισσότερο φυσικό αέριο. 

Ο Πούτιν θέλει το Ιράν και την Τουρκία στην νέα ένωση που δημιουργεί μαζί με την Κίνα, την Βραζιλία κλπ. Εν τούτοις με τις τακτικές του ο Πούτιν απέναντι στον Ερντογάν, πιθανόν να χάσει τους Ιρανούς, οι οποίοι ενδέχεται να συνεργαστούν περισσότερο με την Κίνα σε δικαρατικό επίπεδο. Mην ξεχνάτε και την Συγκλονιστική ομολογία από τον πρώτο ιεραρχικά σύμβουλο του Ερντογάν, ο οποίος παραδέχτηκε δημοσίως την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και έκανε υπαινιγμούς για εμπλοκή της Τουρκίας ακόμη και στις ταραχές που έγιναν τον περασμένο χειμώνα στην Αμερική !!! Δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα οι Τούρκοι. 

Ο βασικός σύμβουλος του Ερντογάν, ο Yigit Bulut σχετικά μετά τα γεγονότα στην Αμερική εξέφρασε στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως τα πραγματικά σχέδια της Τουρκίας. Ο Τούρκος σύμβουλος στο Twitter αναφέρει για τα επεισόδια στο Καπιτώλιο ως έναν Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, ενώ τόνισε ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ βρίσκονται υπό κατάρρευση, η οποία θα αφήσει πολλά γεωπολιτικά κενά που θα καλύψει η νεοσύστατη Οθωμανική αυτοκρατορία. Ο Yigit Bulut θεωρεί δεδομένο ότι το NATO θα διαλυθεί με συνέπεια την ανάδειξη της Τουρκίας ως μία εκ των τριών υπερδυνάμεων στην υπό διαμόρφωση νέα παγκόσμια τάξη που ήδη ανέλαβε την παγκόσμια εξουσία στην θέση της πρώην Αμερικανικής αυτοκρατορίας (Ρωσία, Κίνα, Τουρκία).

Ο Ερντογάν δημιουργεί ένα «Τουρκικό-Τουρανικό ΝΑΤΟ»

Με βάση αυτά τα γεωστρατηγικά σχέδια κινείται Ερντογάν, και το επιτελείο του στην Ανατολική Μεσόγειο, και τον Καύκασο. 

Ο Ερντογάν μεγαλώνει την Τουρκία και δεν κρύβει τα επεκτατικά σχέδια του. Οι νεότουρκοι σκοπεύουν να δημιουργήσουν ένα ομοσπονδιακό κράτος σύμφωνα με το μοντέλο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Με παράδειγμα την Ρωσία ο Τούρκος πρόεδρος δημιουργεί ένα ομοσπονδιακό κράτος το οποίο θα περιλαμβάνει την Βόρεια Συρία, την Βόρεια Κύπρο και τμήματα εδαφών από  το Ιρακινό Κουρδιστάν, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν.   

Η Τουρκία του Ερντογάν επέτυχε να αλλάξει τις δημογραφικές στατιστικές και την οικονομική επιρροή στις συσκεκριμένες περιοχές. Η ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έχει ήδη αρχίσει. Βόρεια Συρία, Βόρεια Κύπρος, Αρμενία, Αζερμπαιτζάν, Δυτική Θράκη, Κρήτη, Δωδεκάνησα, και όλα τα ελληνικά νησιά μέχρι την μέση του Αιγαίου θα προσαρτηθούν στην νέα αυτοκρατορία του Ερντογάν. Αυτή είναι η πρώτη φάση επέκτασης των Τούρκων. Η σύγχρονη Τουρκία είναι ο διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία κυβέρνησε τεράστιες περιοχές της Μέσης Ανατολής για αιώνες. Τώρα ξανά η Άγκυρα με την βοήθεια του στρατού, θέλει να ελέγξει εδάφη και θαλάσσιες περιοχές με πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα σε Α. Μεσόγειο.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ερντογάν είναι οι κορυφαίοι πολιτικοί του αιώνα μας. 

Με βάση τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, ως Έλληνες δεν έχουμε άλλα περιθώρια, πνευματικά, ηθικά και γεωγραφικά. 

Στην σημερινή μου εργασία Γεωστρατηγικής και ιστορίας, να επισημάνω ότι την εποχή του Ρωμανού ο Ελληνισμός ήταν ελεύθερος και όχι υπόδουλος, όπως είναι κατά την σύγχρονη εποχή. Ένα δεύτερο Μαντζικέρτ μια ακόμη Μικρασιατική καταστροφή και ένα ακόμη Μυριοκέφαλο βιώνουμε ήδη, χωρίς να γίνει πόλεμος με τα παραδοσιακά όπλα, καθώς αντιμετωπίζουμε υβριδικό πόλεμο.  

Αυτήν την φορά κατά γενική παραδοχή, θα είναι το οριστικό τέλος για το πρώην ένδοξο Ελληνικό έθνος. 

Η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Οι λαοί, οι οποίοι αγνοούν επιδεικτικά την ιστορία τους και τείνουν να επαναλαμβάνουν τα ίδια εγκληματικά-προδοτικά λάθη, είναι καταδικασμένοι σε αφανισμό. Το χειρότερο όλων είναι ότι οι σημερινοί νεοέλληνες στην συντριπτική πλειοψηφία, χωρίς ηθική, παιδεία, ηρωισμό, συνδυάζουν την ανικανότητα  με την αλαζονεία του Μανουήλ Α Κομνηνού κατά την συντριβή, στο Μυριοκέφαλο τον Σεπτέμβριο του 1176 μ. Χ. 

Για να έχουμε πιθανότητες να επιβιώσουμε ως έθνος, είναι  ζωτικής σημασίας και απαραίτητο να εγκαταλείψουν οι Έλληνες τον Διονυσιακό πολιτισμό. Διαφορετικά κατά γενική παραδοχή θα αφανιστούμε μέχρι ενός. Η νέα τάξη πραγμάτων ομαδικά-μαζικά και οργανωμένα από όλους τους κλάδους επιβουλεύεται την Ορθοδοξία και προσπαθεί να αφανίσει τον Χριστιανισμό. Προωθεί την απομάκρυνση από την ηθική ζωή.

Ισοπεδώνει τους Έλληνες και την Ορθοδοξία. Στο πέρασμα τους εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής και αξιοπρέπειας. 

Μέσα από τον Διονυσιακό πολιτισμό επέτυχαν να  μετατρέψουν την πλειοψηφία των πολιτών, σε κατώτερο επίπεδο ακόμη και από αυτό των ζώων. 

Η νέα "ηθική" που επιβάλλουν οι κρατούντες, έχει έναν βασικό δόγμα, την σεξουαλική λατρεία. Δεν υπάρχει κανένα όριο, και κανένας ηθικός δισταγμός. 

 

Ο Σωτήρα Χριστός και ο Μέγας Αριστοκλής καθόρισαν τους τρόπους σωτηρίας του Ελληνικού έθνους, από τον σκοτεινό παγανισμό, αρχίζοντας από την συνειδητοποίηση των εθνικών καταστροφών-γενοκτονιών, που προκάλεσε η σεξουαλική διαφθορά και η παρά φύσιν ζωή στον αρχαίο και τον σύγχρονο Ελληνικό κόσμο. 

ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΖΙΚΕΡΤ.

Μεγάλη ατυχία για τον Βασιλιά Ρωμανό ήταν ότι βρέθηκε στον δρόμο του, ο μεγαλύτερος προδότης όλων των εποχών. Ο Ψελλός ήταν ένας πολύ πανούργος άνθρωπος. Είχε μελετήσει πολύ την αρχαία Ελληνική γραμματεία και γνώριζε καλά τις ανθρώπινες ικανότητες και αδυναμίες. 

Με όπλα την κολακεία και την ραδιουργία είχε ξεκινήσει από αυλοκόλακας-πληροφοριοδότης, για να εξελιχθεί σε έναν αισχίστου είδους χειραγωγό και δημαγωγό, για αλλοδαπούς -προδότες της πολιτικής αυτοκρατορικής εξουσίας. Ήξερε καλά ανθρώπους σαν τον Βασιλιά Ρωμανό, οι οποίοι κέρδιζαν με το αίμα τους και με θανάσιμους κινδύνους τα αξιώματα, τις δόξες και την περιουσία τους.

 

Όλους εκείνους τους αιώνες οι Έλληνες στρατιωτικοί- αριστοκράτες της Μικράς Ασίας, υπήρξαν οι σωτήρες της Αυτοκρατορίας και του Χριστιανισμού. H μάχη στο Μαντζικέρτ στις 26 Αυγούστου του 1071, αποτελεί ίσως την χειρότερη προδοσία στην ιστορία του Ελληνισμού. Η εντελώς άδικη ήττα και η αιχμαλωσία του Έλληνα αυτοκράτορα Ρωμανού Διογένη από τον Σουλτάνο Άλπ Αρσλάν, οδήγησε στην οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας. 

Η Ελληνική από τα πανάρχαια χρόνια Μικρά Ασία ήταν το πολυπληθέστερο και πλουσιότερο κομμάτι της αυτοκρατορίας. Ήταν ο πιο σημαντικός πυλώνας σε γεωστρατηγικό, οικονομικό, πνευματικό και στρατιωτικό επίπεδο. Η Μικρά Ασία ήταν αγροτική-κτηνοτροφική κατά βάση, και παρείχε επί αιώνες στρατιώτες-άλογα στην Κωνσταντινούπολη. Η Καππαδοκία και η Παφλαγονία ήταν οι βάσεις των ισχυροτέρων οικογενειών της στρατιωτικής αριστοκρατίας.  

Στα παράλια της Μικράς Ασίας στο Αιγαίο, άκμαζε το εμπόριο και η ναυτιλία. Η κατοχή των Ρωμαϊκών αυτοκρατορικών ακτών του Αιγαίου, έδινε έναν επαρκή χώρο εσωτερικών υδάτων, πολύ  σημαντικό σε θέματα γεωστρατηγικής, οικονομίας και πολιτικής-στρατιωτικής κυριαρχίας. Η μάχη του Μαντζικέρτ εδραίωσε τους Σελτζούκους στην επί χιλάδων χρόνων Ελληνική Μικρά Ασία. Λίγο αργότερα η έξοδος των Τούρκων στο Αιγαίο, ξύπνησε τους εφιάλτες του παρελθόντος, τότε που οι Άραβες είχαν κατακτήσει την Κρήτη και λεηλατούσαν το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος ήταν υπό διάλυση και κύματα προσφύγων συνέρρεαν έντρομα στην Βασιλεύουσα. 

Επικρατούσαν άθλιες συνθήκες διαβιώσεως για τον Ελληνικό λαό με πείνα και ασθένειες. Η καταστροφή του Ορθοδόξου-Χριστιανικού κόσμου της Μικράς Ασίας υπήρξε τεράστια. Ούτε στις επιδρομές των Αράβων, δεν υπήρξε μαζική κατάκτηση περιοχών και πόλεων. Φοβερές λεηλασίες, σφαγές, εμπρησμοί, βιασμοί και εξανδραποδισμοί.

Οι περίλαμπρές νίκες της περιόδου που κυβέρνησαν διαδοχικά οι Ν. Φωκάς, Ι. Τσιμισκής και Βουλγαροκτόνος με τον Ελληνισμό να φτάνει στο απόγειον της πολιτικής-στρατιωτικής και οικονομικής του δυνάμεως είχαν δημιουργήσει μια εντύπωση αιωνίου παντοδυναμίας με συνέπεια οι επόμενοι αυτοκράτορες να επαναπαυτούν στις δάφνες των τριών προαναφερθέντων. Η γενέτειρα του Ηράκλειτου, του Αναξαγόρα. του Αναξίμανδρου, του Αναξιμένη, του Θαλή, του Ηροδότου, του Ηράκλειου, του Αγίου Νικηφόρου του Β Φωκά, του Ρωμανού Διογένη, και των τριών Ιεραρχών, έμελλε να χαθεί για πάντα. 

Δυστυχώς ένα συνοθύλευμα διεφθαρμένων-ανίκανων κρατικών λειτουργών και αυτοκρατόρων, διέλυσε σε χρονικό διάστημα, το οποίο αποτελεί παγκόσμιο ιστορικό ρεκόρ, την παγκόσμια, Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (1025-1071μ.Χ). 

Οι ανίκανοι αυτοκράτορες μαζί με τους αλλοδαπούς πολιτικούς, εχθρευόταν επί πολλούς αιώνες τους Ήρωες- Έλληνες Στρατιωτικούς. Για αυτό ως αντίδραση όταν ανέλαβαν την εξουσία άρχισαν να διαλύουν τον θεματικό-Ρωμαϊκό στρατό, τον οποίο θεωρούσαν αχρείαστο και επικίνδυνο. 

Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα, οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων οι Τούρκοι αποτελούσαν εκείνη την εποχή, μία μακρινή απειλή. Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία. 

Μόνον οι στρατιωτικοί όπως ο Ρωμανός Διογένης, ο Νικηφόρος Βρυέννιος, ο Νικηφόρος Βασιλάκιος και ο Θεόδωρος Αλυάτης μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Στις 21 Μαΐου 1067 μ.Χ. “έφυγε” από την ζωή ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Ι Δούκας, αφήνοντας ως διάδοχο, τον ανήλικο γιο του Μιχαήλ και την όμορφη-νεαρή σύζυγό του Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα. Η Ευδοκία ασκούσε την αντιβασιλεία, στην θέση του ανήλικου γιου της. Όμως η Αυγούστα αισθανόταν πλέον ανασφαλής για να κυβερνήσει την παγκόσμια αυτοκρατορία, της οποίας οι επαρχίες μαστίζονταν από βαρβαρικές-Τουρκικές επιδρομές. Παράλληλα ήταν περικυκλωμένη, από μία ομάδα δολοπλόκων-αλλοδαπών πολιτικών. 

Στο πρόσωπο του ανδρείου Ρωμανού Διογένη, η Ευδοκiα βρήκε έναν ιδανικό Αυτοκράτορα ο οποίος ανέλαβε με σθένος τα διοικητικά-στρατιωτικά καθήκοντα.

Οι κυριότεροι εκπρόσωποι της πολιτικής παρατάξεως ήταν ο Καίσαρας Ιωάννης Δούκας, ο αδελφός του εκλιπόντος βασιλιά, και ο “ύπατος των Φιλοσόφων" Μιχαήλ Ψελλός. Όλοι αυτοί οι ανίκανοι και ανθέλληνες προδότες επιβουλευόταν τον Έλληνα- Αυτοκράτορα Ρωμανό. Η κακία είναι αμάθεια μας δίδαξε ο μέγιστος Φιλόσοφος όλων των εποχών, ο Πλάτωνας και έλλειψη ικανοτήτων, παιδείας και ηθικών αρχών (Επικρατέειν η Απόλλυσθαι). 

Ο καίσαρας ήταν ένας άνθρωπος μειωμένης αντιλήψεως και το μειονέκτημα του, το κάλυπτε με πολύ κακία όπως γίνεται διαχρονικά με όλους τους προδότες-ραγιάδες. Θεωρούσε τον Καππαδόκη Ρωμανό έναν “σφετεριστή” που είχε “στερήσει” τον αυτοκρατορικό θρόνο από την δυναστεία του. Ο αδελφός του καίσαρα Ιωάννη ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Δούκας, ως γνήσιος εκπρόσωπος της αλλοδαπής-πολιτικής αριστοκρατίας, απέφευγε τους πολέμους. 

Για αυτό όλοι οι πολιτικοί προδότες ισχυριζόταν ότι ο Διογένης θα προκαλέσει “άσκοπους” πολέμους. Οι πολιτικοί “αριστοκράτες είχαν αποτύχει να αποτρέψουν την ανάρρηση του στο θρόνο. Το πρόβλημα ήταν ότι ο νέος Αυτοκράτορας αποτελούσε προσωπική επιλογή της Ευδοκίας, η οποία είχε κάνει μαζί του δύο παιδιά. Το μεγαλύτερο από αυτά ήταν αγόρι και διάδοχος του θρόνου μετά τον Ρωμανό. 

Επίσης ο ραδιούργος Ψελλός φοβόταν ότι ο νέος Αυτοκράτορας μετά την εκκαθάριση των επαρχιών από τους Σελτζούκους, θα έκανε κινήσεις ενάντια στην πολιτική σαπίλα της Βασιλεύουσας. Ο Ψελλός είχε ήδη εξοριστεί μία φορά στο παρελθόν και έκτοτε είχε ορκιστεί να μην επιτρέψει ποτέ να του συμβεί ξανά. Αναμφίβολα θα απαιτούνταν λεπτοί χειρισμοί και αρκετή υπομονή για την εκθρόνιση του γενναίου Έλληνα Ρωμανού. 

O μόνος που εναντιώθηκε στους ριψάσπιδες πολιτικούς ήταν ο Ρωμανός. Ο αγώνας του ήταν αιματηρός, Ηρωικός και μοναχικός. Για τον αυτοκράτορα Ρωμανό Διογένη η σωτηρία της αυτοκρατορίας και της Ορθοδοξίας ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Στην αρχαία Ελλάδα (κατά διαστήματα) και στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μονίμως κυβερνούσαν οι άριστοι, οι καλύτεροι. Την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβέρνησαν επί αιώνες, οι πιο γενναίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών. 

Εάν δεν πολεμούσε κάποιος πολύ ηρωικά, ώστε να διακριθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, δεν γινόταν ποτέ Στρατηγός, Δομέστικος των Σχολών και Αυτοκράτορας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι.

Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δεν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν. Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα είναι και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, ο οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν. 

Ο Ρωμανός είχε αυξημένη την αίσθηση της προσωπικής του αξίας, όπως και όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί. Hταν γενναίος στρατηγός και ικανός ηγέτης. Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα αλλά γυναίκα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ατίμωση και προσβολή για έναν γνήσιο Έλληνα άνδρα, από το να τον διώξουν από τον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό, για οποιαδήποτε αιτία. Αμέσως έχανε την κοινωνική του θέση και υπόσταση. 

Οι αγώνες των Βασιλέων, των στρατηγών και των πολιτικών, δεν κρίνονται μόνον από τις νίκες στα πεδία των μαχών και τις διπλωματικές-πολιτικές επιτυχίες. Πάνω από όλα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν τις συνθήκες που επικρατούσαν σε κάθε εποχή. Η πορεία του Έλληνα Βασιλιά από την Αγιοτόκο Καππαδοκία είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική για τις θανάσιμες αλλαγές, που στο πέρασμα των αιώνων επιφέρουν η μοίρα και οι προδοσίες των μελών της Σημιτικής-πολιτικής αριστοκρατίας. Τραγική ήταν η ένδοξη πορεία του, για την ανάκαμψη, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

O αυτοκράτορας Ρωμανός είχε ως πρότυπο τον Βασίλειο Β, τον σπουδαιότερο αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, καθώς ο πατέρας του Κωνσταντίνος Διογένης, ήταν σημαντικός στρατηγός του Βουλγαροκτόνου. Ο Ρωμανός ήταν  ο πρώτος Τουρκομάχος αυτοκράτορας. Η περίοδος που βρέθηκε στην εξουσία έκλεισε οριστικά την εποχή ακμής και δόξας του Ρωμαϊκού κράτους. Υπήρξε από τους πιο γενναίους βασιλείς όλων των εποχών. Ο Καππαδόκης Ρωμανός ενσάρκωσε το αρχαιοελληνικό ιδεώδες του Βασιλιά-πολεμιστή, το οποίο δίδαξε ο Βασιλιάς Θησέας. Εν τούτοις έκανε ένα τεράστιο προσωπικό σφάλμα με το να περιφρονεί δικαίως τους απόλεμους πολιτικούς της Βασιλεύουσας, χωρίς παράλληλα να εφαρμόσει τις τακτικές, του Βασιλέως που αναπαυόταν στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, στο Έβδομον και τον οποίο θαύμαζε απεριόριστα. 

Ενδεικτικά αναφέρω όταν επέστρεφε από μια εκστρατεία εναντίον των Αγαρηνών ο Βουλγαροκτόνος αντιλαμβανόμενος την επικινδυνότητα του πλούσιου και ισχυρού Ευστάθιου Μαλεϊνού, τον κράτησε τιμητικά αιχμάλωτο μέχρι το τέλος της ζωής του στην Κωνσταντινούπολη. 

Toν Αύγουστο του 1071 η μάχη λίγο έξω από το κάστρο του Μαντζικέρτ έδειχνε το μέγεθος της τρομερής καταστροφής. Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός είχε υποστεί την μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία. Η προδοσία του Ψελλού και των Δουκών υπήρξε μεγαλύτερη και αισχρότερη από εκείνη του Εφιάλτη, με συνέπεια να προσφέρουν στους Σελτζούκους Τούρκους μια ανέλπιστη νίκη. Χιλιάδες Έλληνες-Ρωμαίοι στρατιώτες έχασαν τις ζωές τους, και πολλοί ήταν αιχμάλωτοι. Ανάμεσα τους βρισκόταν και Βασιλιάς Ρωμανός Δ. Κατά την διάρκεια της μάχης είχε κυκλωθεί από τους Σελτζούκους. 

Εν τούτοις πολέμησε γενναία για ώρες με τις εφεδρείες καθώς τα τακτικά και πιο αξιόμαχα Ελληνικά-Ρωμαϊκά στρατεύματα είχαν αποχωρήσει προδοτικά πριν από την καθοριστική μάχη. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με την ενέργεια του Ανδρόνικου Δούκα, ο οποίος ενώ νικούσαν οι Έλληνες κατά κράτος τους Τούρκους, εκείνος ψευδός διέδωσε ότι το σύνθημα για παύση των εχθροπραξιών διότι βράδιαζε δεν ισχύει. Ο προδότης Ανδρόνικος Δούκας σκοπίμως διέδωσε ότι υποχωρεί η εμπροσθοφυλακή γιατί "ηττηθήκαμε". Ακολουθεί άτακτη υποχώρηση των αυτοκρατορικών στρατευμάτων,   

Ο Βασιλιάς Ρωμανός Δ τραυματίστηκε από εχθρικό ακόντιο και συνελήφθη. Τις χρονιές 378 και 811 μ.Χ. είχαμε άλλες δύο παρόμοιες περιπτώσεις, οι οποίες αποτελούν τις μεγαλύτερες εθνικές ταπεινώσεις. 

Στις 9 Αυγούστου του 378 μ.Χ, δεκατρία χιλιόμετρα από την Αδριανούπολη o  αλλοδαπός αυτοκράτορας Ουάλης έπεσε στα χέρια των Βησιγότθων. Το 811 μ.Χ. ο Βούλγαρος Κρούμος έκανε κύπελλο για να πίνει κρασί, το κρανίο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Α. Από τότε είχε να βιώσει το Ρωμαϊκό κράτος παρόμοιες ταπεινώσεις, σε πολέμους. Ο βάρβαρος νικητής της μάχης του Μαντζικέρτ, ο σουλτάνος Αλπ Αρσλάν, έδειξε ανωτερότητα καθώς αντιμετώπισε τον ηττημένο Ρωμανό μεγαλόψυχα και τον άφησε ελεύθερο !!! 

Ο Ρωμανός αφέθηκε να επιστρέψει στην βασιλεύουσα, είχε εξασφαλίσει μία συνθήκη ειρήνης με σχετικά ευνοϊκούς όρους, με βάση την συντριπτική ήττα. Το Ρωμαϊκό κράτος, αναλάμβανε να πληρώνει λύτρα σε ετήσια βάση, μαζί με την υποχρέωση στρατιωτικής συνδρομής στους πολέμους των Τούρκων. Επίσης συμφωνήθηκε να πραγματοποιηθεί ανταλλαγή αιχμαλώτων και βασιλικό συνοικέσιο ανάμεσα στους δύο θρόνους.  

Την περίοδο εκείνη ο Αλπ Αρσλάν ήταν επικεντρωμένος στον πόλεμο με τους Φατιμίδες της Αιγύπτου και άλλα μέτωπα.  

Όταν η είδηση της ήττας έφθασε στο παλάτι, η οικογένεια των Δουκών η οποία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προδοσία του Μαντζικέρτ έσπευσε να κηρύξει έκπτωτο τον Έλληνα βασιλιά. Ο συναυτοκράτορας Μιχαήλ Ζ’ Δούκας,  ανακηρύχθηκε μονοκράτορας. Την αυτοκρατορία συγκλόνιζε μια τρομερότερη προδοσία.

Στην μάχη που δόθηκε μεταξύ των προδοτών και των Ελλήνων ο Ρωμανός Διογένης με τα πιστά σε εκείνον θεματικά στρατεύματα δεν μπόρεσε να επικρατήσει απέναντι στους προδότες και σφετεριστές του Ρωμαϊκού θρόνου. Υποχώρησε με τα υπολείμματα των πιστών στρατιωτών του στην Κιλικία. Χωρίς ελπίδες αντιστάσεως ο αυτοκράτορας δέχθηκε να παραδοθεί στους ανθέλληνες-αλλοδαπούς πολιτικούς αξιωματούχους, να γίνει μοναχός και να εξοριστεί στη νήσο Πρώτη.  

Στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων τρεις επίσκοποι  "έδωσαν εγγυήσεις" για την σωματική του ακεραιότητα. Δυστυχώς λίγο αργότερα αντιλήφθηκε ότι η φιλοιουδαϊκή οικογένεια των Δουκών ήταν η χειρότερη όλων καθώς φέρθηκε με τον πιο αισχρό και άνανδρο τρόπο, εν αντιθέσει με τον βάρβαρο Άλπ Αρσλάν. Διαπίστωσε πως η οικογένεια των Δουκών, δεν είχε κανένα ηθικό στοιχείο, σε σχέση με τον Σελτζούκο ηγεμόνα. 

Με στόχο να τον απομακρύνουν οριστικά από τα πολιτικά και τα στρατιωτικά δρώμενα, διέταξαν την τύφλωση του. 

Ο Άλπ Αρσλάν φέρθηκε με άψογο τρόπο στον Ρωμανό, τον περιποιήθηκε με ευγένεια, χωρίς υπεροψία και συζήτησαν επανειλημμένα για την μάχη. Ενώ τα δεδομένα μετά την μάχη ήταν αρκετά θετικά για το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, καθώς ο αυτοκράτορας, επέτυχε ευνοϊκούς όρους και επέστρεφε ελεύθερος στην Κωνσταντινούπολη, παρά την προδοσiα, η σύγκλητος και οι πολιτικoί-αριστορκάτες συνέχιζαν τις πλεκτάνες !!!  

Επρεπε να ολοκληρώσουν τα εγκληματικά τους σχέδια αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αν ο Ρωμανός έφευγε από τον θρόνο, οι Τούρκοι δεν θα δεσμεύονταν από τις υπάρχουσες συνθήκες και θα επαναλάμβαναν τις επιθέσεις τους, στα Ανατολικά θέματα, ώστε να ολοκληρώσουν την κατάκτηση της Μικράς Ασίας. Τα νέα της προδοσίας στο Μαντζικέρτ είχαν φθάσει στην Κωνσταντινούπολη. Η Αυγούστα Ευδοκία ανησυχούσε για την ασφάλεια την δική της και των παιδιών της. Πανικοβάλλεται για αυτό τάχθηκε, με την Σημιτική πλευρά. 

Η είδηση απελευθερώσεως του Ρωμανού, άλλαξε τα δεδομένα για τους συνωμότες. Οι επικεφαλής της πολιτικής παρατάξεως τρομοκρατήθηκαν. Όλα όσα είχαν σχεδιάσει τόσο προσεκτικά και βρώμικα, είχαν γίνει άνευ ουσίας. Υπήρχαν άμεσοι κίνδυνοι που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι πολιτικοί-αλλοδαποί προδότες. 

Η βασίλισσα Ευδοκία έβλεπε την επιστροφή του Ρωμανού ως την μοναδική ελπίδα, ώστε να αποφύγει την εκθρόνιση. Ο θλιβερός Ψελλός ανέλαβε υπό την προστασία του, τον μεγαλύτερο γιο της Ευδοκίας Μιχαήλ Δούκα και τον έστεψε Αυτοκράτορα, κηρύσσοντας ταυτόχρονα έκπτωτο τον Ρωμανό. 

Στις 26 Σεπτεμβρίου η Ευδοκία εκάρη μοναχή δια της βίας, και εξορίστηκε σε μονή του Βοσπόρου. Μετά την απομάκρυνση της μητέρας του, ο νεαρός αυτοκράτορας Μιχαήλ Δούκας, έγινε το πειθήνιο όργανό του. Ο Καίσαρας Δούκας επέστρεψε αμέσως από την εξορία του, αποστέλλοντας στην Μικρά Ασία στρατιωτικό σώμα για να συλλάβει τον Ρωμανό. Αμέσως μετά την επιστροφή του Ρωμανού στην Βασιλεύουσα, οι γραπτές εγγυήσεις έπαψαν. Ο Καίσαρας Δούκας έπεισε τον Ψελλό να τον δηλητηριάσουν. Το δηλητήριο αποδείχθηκε ασθενές για να επιφέρει τον θάνατο, αλλά ήταν αρκετά ισχυρό για να προκαλεί αφόρητους πόνους. Κατόπιν αποφάσισαν ότι η τύφλωσή του Ρωμανού, θα ήταν μία καλύτερη ποινή. 

Όταν ο δήμιος του παλατιού αρνήθηκε να εκτελέσει την ποινή, ορίσθηκε μία αμοιβή 10 χρυσών νομισμάτων για όποιον δεχόταν να πάρει την θέση του. Δεν παρουσιάσθηκε κανείς. Η αμοιβή αυξήθηκε στα 20 και κατόπιν στα 30 χρυσά νομίσματα. Μόνο τότε με πολύ χαρά και πολύ πρόθυμα, ανέλαβε να τυφλώσει τον Έλληνα Ρωμανό, ένας Εβραίος. Όμως ο Εβραίος είχε πλήρη άγνοια σχετικά με την διαδικασία, της τυφλώσεως και για αυτό το μαρτύριο του Ρωμανού παρατάθηκε κατά τον πλέον κτηνώδη τρόπο. 

Έξι φορές βύθισε την πυρωμένη βέργα στα μάτια του Ρωμανού, καθώς εκείνος ούρλιαζε από τους πόνους. 

Ο δήμιος δεν είχε απλώς καυτηριάσει τις ίριδες, είχε εξορύξει ολόκληρους τους οφθαλμούς. Ακόμη και τότε δεν ησύχασαν οι αλλοδαποί προδότες. Όταν είδαν ότι το δράμα του Αυτοκράτορα είχε ξεσηκώσει την κατακραυγή λαού και του στρατού, αποφάσισαν να τον φυλακίσουν σε ένα μοναστήρι καθώς ήταν πλέον εθνικός ήρωας.

 Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

 Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω την στήλη, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό : Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός, ιστορική γνώση, για την δημιουργία Ελλήνων ανώτατης ποιότητας. Ακόμη προτείνω την εφαρμογή του άρθρου 120 παρ. 4 του Ελληνικού συντάγματος, την κατάργηση των κομμάτων και την αλλαγή πολιτεύματος. 

Χιλιάδες παιδιά, αθόρυβα, και σε χαμηλούς τόνους, εδώ και αρκετά χρόνια, ακολουθούν αυτόν τον συνδυασμό. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση μας να εξουσιάζει. Από το σωτήριο έτος 1995 έχω την τιμή να είμαι ο μοναδικός Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος έχει ως προστάτη Άγιο, τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Β Φωκά.