Κυριολεκτικά αμέτρητα είναι τα θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ορθοδοξία-γεωστρατηγική και ιστορία. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος (Γεωστρατηγικός αναλυτής).
Ο Ιωάννης Α’ Κουρκουάς (Τσιμισκής), ήταν βασιλιάς-αυτοκράτορας επί επτά χρόνια. Κατέλαβε τον θρόνο μετά την άδικη-απάνθρωπη δολοφονία, του Αγίου Νικηφόρου Φωκά στις 11 Δεκεμβρίου 969.
Ο Αυτοκρατορικός στρατός λάτρευε τον Ιωάννη, διότι πολεμούσε γενναία στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης-πολέμου. Η ταχύτητα του στην ιππασία και στο σπαθί ήταν παροιμιώδης. Κανένας δεν ήταν σε θέση να τον ανταγωνιστεί. Παντρεύτηκε μία από τις αδελφές του Ρωμανού Β’, την Θεοδώρα, μια γυναίκα θεοσεβή και ήπια το 971.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΤΟΥΣ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΡΙΣTOI.
Τα διαχρονικά αξιώματα του Ελληνικού έθνους.
Τον 8ο αιώνα π.Χ., η βασιλική εξουσία στην αρχαία Ελλάδα αποδυναμώνεται, επειδή πολλοί βασιλείς αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους ως αρχηγών του στρατού, κατά την διάρκεια των πολέμων.
Η αδυναμία αυτή των βασιλέων οδήγησε στην κατάργηση της Βασιλείας. Στην αρχαία Ελλάδα (κατά διαστήματα) και στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μονίμως, κυβερνούσαν οι άριστοι, οι καλύτεροι.
Την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβέρνησαν επί αιώνες, οι πιο γενναίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών.
Εάν δεν πολεμούσε κάποιος πολύ ηρωικά, ώστε να διακριθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, δεν γινόταν ποτέ Στρατηγός, Δομέστικος των Σχολών και Αυτοκράτορας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ. Τι σήμαινε εκείνους τους αιώνες να πολεμά κάποιος γενναία, σε καθημερινή βάση μας το έδειξε η μεγαλύτερη Ελληνίδα Χριστιανή Φιλόσοφος. Ενδεικτική είναι η ενέργεια της μεγαλύτερης Ελληνίδας φιλοσόφου μαζί με την Υπατία, της Πριγκίπισσας Άννας, η οποία μεσολάβησε στον πατέρα της, τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό, να μην τιμωρήσει τον αξιωματικό Αρμενικής καταγωγής τον Αλέξιο Μουσελέ, διότι ήταν γενναίος στα πεδία των μαχών.
Οι ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας, μαζί με τους εξωτερικούς, εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες αντιμετώπιζαν και τους εσωτερικούς εχθρούς.
Αυτοί ήταν οι Αλλοδαποί αξιωματούχοι της πολιτικής “αριστοκρατίας” της Κωνσταντινουπόλεως. Εκείνοι χωρίς να πολεμούν, ήθελαν να ασκούν την ανωτάτη εξουσία, για να διαλύσουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ήθελαν οι αλλοδαποί πολιτικοί ευνούχοι, να δίνουν διαταγές από τα παλάτια, την ώρα που οι Έλληνες στρατιωτικοί. μάτωναν, έχαναν της ζωές τους, έμεναν ανάπηροι και έπεφταν αιχμάλωτοι, στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα.
Σύμφωνα με την Σημιτική-πολιτική αριστοκρατία αυτό το οποίο έκαναν στην πραγματικότητα οι Έλληνες στρατιωτικοί, ήταν να διαιωνίζουν “άσκοπους” πολέμους. Κατά την γνώμη των πολιτικών αλλοδαπών αξιωματούχων οι Άραβες δεν αποτελούσαν εκείνη την εποχή απειλή. Ακόμα και με την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια για να φτάσουν να απειλήσουν την Μικρά Ασία και την Βασιλεύουσα.
Μόνον οι Έλληνες στρατιωτικοί μέσα στα “άρρωστα”-πατριωτικά μυαλά τους, προσηλωμένα μονίμως στους αμυντικούς πολέμους, τις σφαγές των αντιπάλων, και την “αρχομανία” τους, ισχυρίζονταν ότι έρχεται η εθνική καταστροφή, για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Οι Ήρωες στρατιωτικοί της Μικράς Ασίας σε καμία περίπτωση δεν δεχόταν να θυσιάζονται, επί τόσους αιώνες για την Ελλάδα και να τους κυβερνούν ανθέλληνες αλλοδαποί θηλυπρεπείς προδότες.
O παρακοιμώμενος αλλοδαπός ευνούχος, ο Ιωσήφ Βρίγγας, ήταν εκείνος ο οποίος κίνησε γη και ουρανό, ώστε να εμποδίσει τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά από την άνοδο του στον Ρωμαϊκό θρόνο. Αρχικά έγραψε επιστολή στον ανηψιό του Αγίου, τον Ελληνοαρμένιο Ιωάννη Τσιμισκή, με την οποία ζητούσε είτε να σκοτώσει τον θείο του, είτε να τον συλλάβει, να τον τυφλώσει και να τον κλείσει σε μοναστήρι. Όταν ο Ιωάννης αρνήθηκε έκανε τα πάντα ο Ιωσήφ Βρίγγας, για να σταματήσει τον Νικηφόρο από την άνοδο του στον θρόνο, μέχρι ένοπλη αντίσταση έκανε σε μια απέλπιδα προσπάθεια.
Όμως δεν επέτυχε τίποτα, ο Άγιος Νικηφόρος έγινε αυτοκράτορας και ο αλλοδαπός Βρίγγας έχασε όλα του τα αξιώματα. Λίγο πριν πεθάνει αυτή η θλιβερή μορφή ζωής, για να εκδικηθεί τον Ιωάννη, έστειλε κάποιους, οι οποίοι εξαπάτησαν τον Νικηφόρο, καθώς τον έπεισαν ότι ο Ιωάννης ετοιμάζει “πραξικοπημα”. Αυτό το έκανε ο Βρίγγας διότι ο Ιωάννης δεν υπάκουσε στις εντολές του να συλλάβει, είτε να σκοτώσει του θείο του.
Ο δόλιος Βρίγγας είχε κάνει μια ακόμη πλεκτάνη, είπε ένα ακόμη ψέμα. Ο Ιωάννης μεγάλωσε από μικρό παιδί με μοναδικό πρότυπο τον Θείο του, τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά, ο οποίος ήταν ο πιο γενναίος πολεμιστής εκείνης της εποχής στα πεδία των μαχών. Ο Ιωάννης ήθελε να γίνει όμοιος με τον θείο του, τον θαύμαζε πάρα πολύ όπως και όλοι από την γενιά του.
Όταν μεγάλωσε έγινε στρατιωτικός και πολεμούσε πολύ γενναία δίπλα στον Νικηφόρο Β στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης. Ένα όνειρο ζωής, είχε γίνει πραγματικότητα για τον Ιωάννη.
Το ίδιο όνειρο είχαν όλοι οι Έλληνες εκείνους τους αιώνες, να πολεμήσουν, να υπερασπιστούν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι επιθυμίες του Ιωάννη Τσιμισκή-Κουρκουά, είχε γίνει πλέον πραγματικότητα, καθώς πολεμούσε δίπλα στον κορυφαίο πολεμιστή του κόσμου εκείνης της εποχής, τον αυτοκράτορα και θείο του, τον Άγιο Νικηφόρο.
Ο Ιωάννης αισθανόταν ότι είναι ο πιο τυχερός Έλληνας στην οικουμένη. Ενδεικτικό ήταν ότι έδειξε το ήθος του, όταν δεν σκότωσε τον θείο του και αποκάλυψε την συνωμοσία.
Λίγο πριν πεθάνει αυτή η θλιβερή μορφή ζωής για να εκδικηθεί τον Ιωάννη, και τον Άγιο Νικηφόρο που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο, έστειλε κάποιους οι οποίοι εξαπάτησαν τον Βασιλιά καθώς τον έπεισαν ότι ο Ιωάννης ετοιμάζει “πραξικοπημα”. Αυτό το έκανε ο Βρίγγας, διότι ο Ιωάννης δεν υπάκουσε στις εντολές του, να συλλάβει, είτε να σκοτώσει του θείο του.
Δυστυχώς όμως ο Νικηφόρος ο Β Φωκάς, εξαπατήθηκε από τον πανούργο Ιωσήφ Βρίγγα. Οι συνέπειες της νέας πλεκτάνης του Βρίγγα ήταν να αφαιρέσει ο βασιλεύς Νικηφόρος όλα τα στρατιωτικά αξιώματα από τον Ιωάννη. Εν συνεχεία τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό, η Ελλάδα έχασε για εκείνο το διάστημα, τον δεύτερο γενναιότερο κατά σειρά πολεμιστή, και στρατηγό.
Όμως η συνέχεια ήταν ακόμη πιο τραγική. Κατά την δεύτερη συνωμοσία εναντίον της ζωής του Νικηφόρου, ο Ιωάννης πλέον πληγωμένος από την αδικία που του έκανε ο θείος του, για αυτό δεν θα κάνει απολύτως τίποτα, για να σταματήσει τους συνωμότες. Το τραγικό δεν ήταν αυτό, αλλά ότι ήταν σύμφωνος, να δολοφονηθεί ο θείος του. Ο κόσμος του Ιωάννη είχε καταρρεύσει, το ίνδαλμα του, ο θείος του, που τόσο πολύ θαύμαζε, τον είχε πληγώσει ανεπανόρθωτα. Δεν μπόρεσε ο Ιωάννης ο Κουρκουάς να βρει την δύναμη να συγχωρήσει τον θείο του, έπειτα από μια τόση μεγάλη αδικία.
Λέγεται ότι λίγο πριν να ξεψυχήσει ο Άγιος Νικηφόρος, ο Ιωάννης πήγε στο δωμάτιο του και τον έβριζε πολύ άσχημα.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
0 comments: