ΝΙΚΑ Ο ΑΕΤΟΣ.

 

Οι ήρωες υπηρετούν το Ελληνικό έθνος. Τολμούν-κινδυνεύουν υπόκεινται σε βασανιστήρια βάζοντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα. Η αυτοθυσία, η αγάπη, η πίστη σε ανώτερες Ελληνικές αξίες και ιδανικά, είναι τα μέσα του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει την πνευματική κατάπτωση, την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση και την σκλαβιά. 

Ορθοδοξία-Γεωστρατηγική και ιστορία. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

Η Ελληνικότητα της Μακεδονίας είναι θεμελιωμένη επάνω στο αίμα, στις θυσίες και τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων. 

 

Οι Βούλγαροι-Κουμάνοι επί Βασίλειου του Β, ήταν ένα Τουρκικό παρακλάδι με αρχηγό τον τσάρο Σαμουήλ.  

 

Κατέστρεφαν από την εποχή των Ισαύρων, την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Στις τρεις πιο καθοριστικές μάχες, οι Έλληνες βρήκαν τον τρόπο να παρακάμψουν τα φυσικά εμπόδια, πέρασαν στην απέναντι πλευρά, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Βούλγαρους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ηττήθηκαν στους ποταμούς Σπερχειό, Αξιό και στο Κλειδί (Όρος Μπέλλες). Οι Κουμάνοι επαναπαύτηκαν στα ανυπέρβλητα φυσικά εμπόδια των ποταμών, και του όρους Μπέλλες. 

Οι Βούλγαροι (Κουμάνοι, Τουρκικό Φύλο), δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής, σε συνδυασμό με την πολιτιστική-θρησκευτική, ανωτερότητα των Ελλήνων. Η αδιαμφισβήτητη πολιτιστική ανωτερότητα, έκανε τους προγόνους μας πολύ γενναίους, και ικανούς για κάθε τι το οποίο όλοι οι υπόλοιποι λαοί, το νόμιζαν ως ακατόρθωτο. 

Οι πρόγονοι μας έκαναν το αδύνατο να είναι εφικτό, αμέτρητες φορές εκείνους τους αιώνες, με βάσεις την Ορθοδοξία, την αρχαία Ελληνική γραμματεία, και την ηθική ζωή.

 

Αυτό ήταν ένα πράγμα το οποίο μόνον οι ιεροί Έλληνες εκείνων των εποχών ήταν ικανοί να το επιτύχουν. Είχαν υψηλές ηθικές αρχές, αρχαία Ελληνική παιδεία, πίστευαν στον Χριστό, ενώ φυσικά πέρα από την δύναμη του μυαλού, και της ψυχής, είχαν και άριστη εκπαίδευση.

To Bουλγαρικό έθνος πρωτοεμφανίστηκε στην Βαλκανική χερσόνησο στα τέλη του 6ου αιώνα μ.Χ.  Η ίδρυση του πρώτου κράτους ανάγεται το σωτήριο έτος 679 μ.Χ. με ιδρυτή τον Ασπαρούχ. Οι Κουμάνοι-Βούλγαροι ως Τουρκικό φύλο ήταν ένας λαός πολεμοχαρής από την φύση του.

Ασπάστηκαν την Ορθόδοξη πίστη όταν ήταν ηγεμόνας ο Βόρις-Μιχαήλ. 

Το 976 μ.Χ. αυτοκράτορας του Ρωμαϊκού κράτους γίνεται ο Βασίλειος Β΄, ένας άντρας οποίος ξεπέρασε σε δυναμισμό και αποφασιστικότητα, οποιοδήποτε άλλον Έλληνα ηγεμόνα. 

Βασικός στόχος του Αυτοκράτορα ήταν η επιβίωση του έθνους και η επιστροφή των εδαφών των οποίων είχαν αποσπάσει οι Βούλγαροι.  Με την άνοδο του Βουλγαροκτόνου, την ίδια χρονιά έγινε τσάρος των Βουλγάρων και ο Σαμουήλ. 

Το αρχαίο Βουλγαρικό βασίλειο ήταν ένα κρατικό μόρφωμα,  όπου αλλοδαποί αριστοκράτες διοικούσαν Τουρκικούς (Κουμάνους), Σλαβικούς και Ελληνικούς-Ρωμαϊκούς πληθυσμούς. Το βασίλειο είχε αναπτυχθεί και διαμορφωθεί πολιτικά και διοικητικά από τα τέλη του 7ου αιώνα στα βορειοανατολικά σύνορα της παγκόσμιας Ελληνικής-Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Στις αρχές του 10ου αιώνα το Βουλγαρικό βασίλειο με τσάρο τον Συμεών και πρωτεύουσα την Πρεσθλάβα, γνώρισε την μεγαλύτερη του έκταση. Εκτεινόταν από τον Δούναβη μέχρι την Θεσσαλονίκη, απειλώντας σοβαρά την κυριαρχία του Ρωμαϊκού κράτους. Χαρακτηριστικό ήταν ότι κατά την εποχή του Βουλγαροκτόνου, οι Κουμάνοι (Βούλγαροι) είχαν κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.

Ο θάνατος του Συμεών το 927 έδωσε την ευκαιρία στην αυτοκρατορική εξουσία να θέσει τέλος στην Βουλγαρική απειλή με μία συνθήκη ειρήνης που επισφραγίστηκε με τον γάμο του τσάρου Πέτρου, με την εγγονή του αυτοκράτορα Ρωμανού Λεκαπηνού την Μαρία. 

Οι ενέργειες αυτές εξασφάλισαν την ειρηνική συνύπαρξη για μερικά χρόνια, όταν οι Ρώσοι του Σβιατοσλάβου εισέβαλαν στα βουλγαρικά εδάφη, κατόπιν προσκλήσεως του αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά, ο οποίος κινήθηκε με στόχο να προστατέψει την αυτοκρατορία από τους Βούλγαρους.

Τους Ρώσους είχε καλέσει σε βοήθεια ο Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος Β, καθώς δεν μπορούσε να διεξάγει πολέμους σε δύο μεγάλα μέτωπα (Ανατολή-Άραβες και Βοράς-Βούλγαροι). Εντούτοις οι Ρώσοι αθέτησαν την συμφωνία με τον Νικηφόρο Φωκά και έγιναν κατακτητές της Βουλγαρίας. 

Η πρώτη και κατεπείγουσα εκστρατεία του επόμενου αυτοκράτορα, του Ιωάννη Τσιμισκή, όταν ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο ήταν στην χερσόνησο του Αίμου κατά των Ρώσων, στην περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας.

Η απειλή προκάλεσε την αντίδραση του διαδόχου του Φωκά, του Ιωάννη Α Τσιμισκή, ο οποίος ύστερα από μία σειρά εκτεταμένων πολεμικών επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια των οποίων προπαγάνδιζε ως σκοπό την απελευθέρωση των Βουλγάρων ως χριστιανών αδελφών από τους παγανιστές Ρώσους, τους οποίους τελικά εκδίωξε και εν συνεχεία κατέλυσε την Βουλγαρική εξουσία, καταλαμβάνοντας την πρωτεύουσα Πρεσθλάβα και την υπόλοιπη Βουλγαρία. 

Ο Τσιμισκής τέλεσε θρίαμβο στην Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη κατά τα Ρωμαϊκά έθιμα, ενώ τα σύμβολα των Βουλγάρων βασιλέων τοποθετήθηκαν πάνω σε ένα άρμα κάτω από την εικόνα της Παναγίας, στο πλαίσιο της αυτοκρατορικής πολιτικής. 

Σημαντικό τμήμα της πρώην Βουλγαρικής επικράτειας, κυρίως στα κεντρικά και δυτικά Βαλκάνια, δεν ενσωματώθηκε διοικητικά στο Ρωμαϊκό κράτος, αλλά διατήρησε ένα ημιαυτόνομο καθεστώς, με την εξουσία να περνάει στα χέρια τοπικών αρχόντων υπό τον άμεσο έλεγχο της Κωνσταντινουπόλεως.

Σε αυτό το καθεστώς λίγα χρόνια αργότερα, έλαβε χώρα η εξέγερση των αλλοδαπών αδελφών "Κομητόπουλων" στην περιοχή της Αχρίδας, με στόχο την αναβίωση μίας κρατικής οντότητας υπό την εξουσία ενός Βούλγαρου ηγεμόνα.

Η Βουλγαρική επανάσταση υπό την ηγεσία τεσσάρων αδελφών, ξεκίνησε με την άνοδο του Βουλγαροκτόνου στον Ρωμαϊκό θρόνο. Οι Κομητόπουλοι ήταν γιοί ενός τοπικού άρχοντα, του κόμη Νικόλαου και δεν ήταν Βουλγαρικής καταγωγής. Η Βουλγαρική εξέγερση δεν αντιμετωπίστηκε άμεσα και δυναμικά από την αυτοκρατορική εξουσία της Κωνσταντινούπολης, λόγω μιας άλλης σοβαρότερης απειλής. 

Αυτή ήταν η επανάσταση του Δομέστικου των Σχολών Βάρδα Σκληρού, που ξέσπασε στα Μικρασιατικά εδάφη της αυτοκρατορίας. Η εμφύλια διαμάχη έληξε με νίκη του Βασιλείου Β, δυστυχώς όμως έδωσε τον απαιτούμενο χρόνο, στους Βούλγαρους επαναστάτες να σταθεροποιηθούν.

Τα επόμενα χρόνια ένας εκ των τεσσάρων αδελφών, ο Σαμουήλ, ανέλαβε ηγετικό ρόλο και κατάφερε συσπειρώσει τις υπόλοιπες τοπικές ελίτ υπό την εξουσία του. Η άδικη νίκη του Σαμουήλ επί του Βασιλείου στην πύλη του Τραϊανού, προήλθε μετά την ανοησία είτε την προδοσία του στρατηγού Στέφανου Κοντοστέφανου το 986, ο οποίος ψευδός ενημέρωσε τον Βουλγαροκτόνο για δήθεν αποστασία του στρατηγού Μελισσηνού. 

Η ψεύτικη αναφορά του Κοντοστέφανου ανάγκασε τον Έλληνα αυτοκράτορα να εγκαταλείψει την μάχη και να κινηθεί για την Βασιλεύουσα. 

Η ενέργεια αυτή άνοιξε την δίοδο για την πλήρη επικράτηση και την δημιουργία ενός δεύτερου Βουλγαρικού βασιλείου. Το βασίλειο του Σαμουήλ επεκτάθηκε σταδιακά, εκμεταλλευόμενο έναν νέο εμφύλιο που ξέσπασε στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία την περίοδο 987-989. 

Οι Βούλγαροι επί Βασίλειου του Β, είχαν κάνει κάτι πρωτόγνωρο καθώς είχαν κατακτήσει το 80% των κάστρων της Θεσσαλίας και το 90% των κάστρων της Μακεδονίας. Είχαν κόψει την Ελληνική-Ρωμαϊκή επικράτεια στα δύο. Η Θεσσαλονίκη ήταν εκείνους τους αιώνες, η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η Βουλγαρία επί αυτοκράτορος Ιωάννη του Α Κουρκουά-Τσιμισκή, έγινε Ελληνική-Ρωμαϊκή επαρχία και ήταν φόρου υποτελής στην Ελλάδα.

Εντούτοις με το που έγινε αυτοκράτορας ο Βασίλειος, επέτυχαν οι Βούλγαροι μέσα σε ελάχιστες ημέρες να “επαναστατήσουν” και να γίνουν ένα πάρα πολύ ισχυρό βασίλειο. Γεωγραφικά το νέο Βουλγαρικό βασίλειο, σε σχέση με το προηγούμενο κράτος είχε ως επίκεντρο την Μακεδονία-Θεσσαλία. 

Η περίεργη επανάσταση ενάντια στον Βασίλειο. 

 

Τις ημέρες κατά τις οποίες έγινε η επανάσταση βρέθηκαν σε θέση να “δραπετεύσουν”, από την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη, οι αδελφοί Κομητόπουλοι. Αυτό έγινε με την παρέμβαση της αλλοδαπής-πολιτικής αριστοκρατίας, της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας. 

ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Διαχρονικά ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επέτυχε οποιοδήποτε έθνος, το οποίο υπήρξε προηγουμένως σκλαβωμένο σε άλλο κράτος, να γίνει ένα πολύ ισχυρό βασίλειο μέσα σε ελάχιστους μήνες. Αυτό είναι τελείως αφύσικο πράγμα από κάθε άποψη. Ακόμη και εμείς οι Έλληνες, με τόσο υψηλό πολιτισμό κάναμε 400 συναπτά έτη, για να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους και αντίστοιχα άλλα τόσα από τον Ρωμαϊκό ζυγό. Οι Βούλγαροι δεν είχαν τον πολιτισμό, την διοίκηση, την οργάνωση, και την ισχύ, για ένα τέτοιο επίτευγμα. Όμως το επέτυχαν με την υποστήριξη των νεοταξιτών-παγανιστών εκείνης της εποχής,. 

Αν και οι συνθήκες σκλαβιάς των Βουλγάρων ήταν τελείως διαφορετικές από τις συνθήκες τις οποίες ήταν σκλαβωμένο το Ελληνικό έθνος, στους Ρωμαίους και στους Τούρκους όμως και πάλι δεν υπάρχει καμία λογική-τεκμηριωμένη επιστημονική εξήγηση. Οι Έλληνες ως κατακτητές απέναντι στους Βούλγαρους υπήρξαν πάρα πολύ ευγενικοί. 

Οι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο, τον οποίο ουδέποτε δημιούργησε είτε θα δημιουργήσει οποιοδήποτε άλλο έθνος, και εν τούτοις χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να είναι σε θέση να επαναστατήσουν, ενάντια στους Οθωμανούς. Φυσικά δεν ήταν μόνον ο Ελληνικός πολιτισμός αλλά και ο Χριστιανισμός ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην Ελληνική επανάσταση του 1821.

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο από καταβολής κόσμου, ένας λαός ο οποίος είναι σκλαβωμένος, να επιτύχει μέσα σε μερικούς μήνες να επαναστατήσει και να γίνει ένα πανίσχυρο βασίλειο, παίρνοντας πίσω όχι μόνον τα δικά του εδάφη, αλλά και κατακτώντας ένα μεγάλο μέρος των εδαφών του έθνους στο οποίο προηγουμένως ήταν σκλαβωμένος. Είναι φανερό ότι πίσω από την “επανάσταση” ήταν η πολιτική αριστοκρατία της Πόλης, με τους νεοταξίτες-παγανιστές εκείνης της εποχής. Στο “επίτευγμα” των Βουλγάρων, συνέβαλε και ο Ελληνικός εμφύλιος, τον οποίο δημιούργησε, η πολιτική αριστοκρατία, με την εσκεμμένη και εντελώς άδικη αφαίρεση, των αξιωμάτων του Ελληνοαρμένιου στρατηγού Βάρδα Σκληρού.

Στις τρεις πιο καθοριστικές μάχες οι Έλληνες βρήκαν τον τρόπο να παρακάμψουν τα φυσικά εμπόδια, πέρασαν στην απέναντι πλευρά, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Βούλγαρους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ηττήθηκαν στους ποταμούς Σπερχειό, Αξιό και στο Κλειδί (Όρος Μπέλλες). Οι Κουμάνοι επαναπαύτηκαν στα ανυπέρβλητα φυσικά εμπόδια των ποταμών, και του όρους Μπέλλες. Οι Βούλγαροι (Κουμάνοι, Τουρκικό Φύλο), δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής, σε συνδυασμό με την πολιτιστική-θρησκευτική, ανωτερότητα των Ελλήνων. 

Η αδιαμφισβήτητη πολιτιστική ανωτερότητα έκανε τους προγόνους μας πολύ γενναίους, και ικανούς για κάθε τι το οποίο όλοι οι υπόλοιποι λαοί, το νόμιζαν ως ακατόρθωτο. Οι πρόγονοι μας έκαναν το αδύνατο να είναι εφικτό, αμέτρητες φορές εκείνους τους αιώνες, με βάσεις την Ορθοδοξία, την αρχαία Ελληνική γραμματεία, και την ηθική ζωή.

 

Αυτό ήταν ένα πράγμα το οποίο μόνον οι ιεροί Έλληνες εκείνων των εποχών ήταν ικανοί να το επιτύχουν. Είχαν υψηλές ηθικές αρχές, αρχαία Ελληνική παιδεία, πίστευαν στον Χριστό, ενώ φυσικά πέρα από την δύναμη του μυαλού, και της ψυχής, είχαν και άριστη εκπαίδευση.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ-ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ.

Το 996 μ.Χ. οι Βούλγαροι-Κουμάνοι υπό τον Σαμουήλ, εκμεταλλευόμενοι την προσωρινή απουσία του αυτοκράτορα Βασιλείου του Β, ο οποίος πολεμούσε στο ανατολικό μέτωπο, με τους Άραβες-Αγαρηνούς, πολιόρκησαν την Θεσσαλονίκη. Εν τούτοις οι Βούλγαροι απέτυχαν να καταλάβουν την οχυρωμένη πόλη, για αυτό κινήθηκαν νότια, λεηλατώντας, την Λάρισα, την οποία ισοπέδωσαν, αιχμαλώτισαν τους κατοίκους, και πήραν μαζί τους μέχρι και τα οστά του πολιούχου Αγίου Αχιλλείου. Σε αυτήν την εκστρατεία οι Βούλγαροι έφτασαν μέχρι την Πελοπόννησο σκορπώντας τον όλεθρο. 

Η μάχη του Σπερχειού είναι η μόνη σημαντική μάχη, που πραγματοποιήθηκε στο σημερινό ελληνικό έδαφος κατά τη διάρκεια των 330 χρόνων, που διήρκεσε η σύγκρουση των Βυζαντινών με τους Βούλγαρους. Μία από τις σημαντικές πτυχές της σύγκρουσης των δύο κρατών ξεδιπλώνεται στη μάχη του Σπερχειού ποταμού το 997 π.Χ. 

Στα χρόνια του Σαμουήλ (976-1014) οι Βούλγαροι μετατόπισαν το κέντρο βάρους του κράτους τους δυτικότερα, εξαιτίας των Ρωσικών επιθέσεων, ιδρύοντας ένα νέο κράτος με κέντρο την περιοχή της Πρέσπας και της Οχρίδας. Ο Σαμουήλ ξεκινώντας έναν 40ετή πόλεμο ενάντια στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, που τον οδήγησε σε συντριπτικές ήττες στο Κλειδί, στον Σπερχειό, στον Αξιό, με τελική κατάληξη την οριστική συντριβή του ιδίου και την κατάλυση του Βουλγαρικού βασιλείου, από τον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βουλγαροκτόνο. 

Ο Σκυλίτζης αναφέρει ότι το έτος 986 ο Σαμουήλ κυρίεψε την Λάρισα. 

Από το 986 η Λάρισα πολιορκούνταν για τέσσερα έτη και, εξαιτίας των ενεργειών του στρατηγού Κατακαλών Κεκαυμένου, άντεχε χωρίς να λιμοκτονεί. Όταν όμως ο έμπειρος στρατηγός  αντικαταστάθηκε από άλλο στρατιωτικό διοικητή, ο διάδοχός του δεν έδειξε αντίστοιχες ικανότητες. Οι κάτοικοι δεν μπόρεσαν να θερίσουν τους καρπούς της γης, με αποτέλεσμα να εξαντληθούν τα αποθέματα τροφών.  Εξαναγκάστηκαν να φάνε σκύλους, άλογα και άλλα ζώα. 

Όλοι οι άνδρες υποχρεώθηκαν να καταταγούν στον Βουλγαρικό στρατό. Επίσης ο Σαμουήλ άρπαξε το ιερό λείψανο του Αγίου Αχιλλίου, το οποίο μετέφερε στην Μικρή Πρέσπα, στο ομώνυμο νησάκι του Αγίου Αχιλλίου. Εκεί ανήγειρε ναό προς τιμήν του αγίου, επικαλούμενος την θεϊκή ευλογία στα μεγαλόπνοα σχέδια του. 

Το Ρωμαϊκό κράτος δυσκολευόταν να προστατεύσει τις απομακρυσμένες περιοχές της επικράτειας του. Οι Βούλγαροι ξεχύθηκαν στην Ελλάδα καταστρέφοντας και λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά τους. 

Κατά την επιστροφή τους οι Βούλγαροι κινούνταν προς Βορρά, με πλούσια λάφυρα και έχοντας μαζί τους χιλιάδες Ελληνίδες γυναίκες και παιδιά που είχαν αιχμαλωτίσει. 

Το 997μ.Χ συναντήθηκαν με τις Ρωμαϊκές δυνάμεις στην πεδιάδα του Σπερχειού, δίπλα από το σημείο που περνά η σύγχρονη γέφυρα, που ενώνει την Λαμία με την Υπάτη. Ο Σαμουήλ στρατοπέδευσε στην Νότια πλευρά του Σπερχειού από την πλευρά της Υπάτης, ενώ ο στρατηγός του Βασίλειου Β’ του Βουλγαροκτόνου, Νικηφόρος Ουρανός στρατοπέδευσε στην Βόρεια όχθη του ποταμού. 

Ο στρατηγός Νικηφόρος Ουρανός τους ακολουθούσε προσεκτικά, πλήττοντας την οπισθοφυλακή των Κουμάνων. Η στρατηγική τακτική του Νικηφόρου Ουρανού, εφαρμόστηκε μέχρι τις Θερμοπύλες. Οι Βούλγαροι είχαν στρατοπεδεύσει στην μία κοίτη του ποταμού Σπερχειού και στην απέναντι πλευρά οι Έλληνες-Ρωμαίοι. 

Οι Βούλγαροι θεωρούσαν δεδομένο ότι τα πολύ φουσκωμένα νερά του Σπερχειού, τους εξασφαλίζουν προστασία και ασφάλεια από τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά στρατεύματα. Λόγω των έντονων βροχοπτώσεων, ο ποταμός ήταν αδιάβατος και οι Βούλγαροι τοποθέτησαν μικρές φρουρές κατά μήκος της ελεγχόμενης από εκείνους όχθης. Αδυνατώντας να δώσουν μάχη, τα δύο στρατεύματα έμειναν σε αναμονή μερικές ημέρες, δίνοντας μια αίσθηση ασφάλειας στους Βούλγαρους, οι οποίοι θεωρούσαν πως οι Έλληνες, δεν ήταν σε θέση, να περάσουν τον ποταμό. 

Ωστόσο το ελαφρύ ιππικό του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού, ανακάλυψε ένα σημείο από όπου ήταν εφικτό να περάσει το στράτευμα. 

Αμέσως ο στρατηγός Ουρανός έσπευσε στο σημείο και όταν βεβαιώθηκε για την επιτυχία του εγχειρήματος, διέταξε να ετοιμαστεί το στράτευμα να περάσει τον ποταμό το βράδυ. 

Οι Έλληνες στρατιώτες με απόλυτη τάξη, με συμπαγείς γραμμές, και αθόρυβα πέρασαν τον ποταμό νύχτα και πλησίασαν το Βουλγαρικό στρατόπεδο. Εν τούτοις δεν επιτέθηκαν αμέσως από φόβο μήπως σκοτώσουν μέσα στο σκοτάδι και την αντάρα της μάχης, και μερικούς από τους Έλληνες αιχμαλώτους. Μόλις άρχισε να ξημερώνει οι Έλληνες-Ρωμαίοι Χριστιανοί, επιτέθηκαν με την ιαχή “Κύριε Ελέησον”. 

Οι έκπληκτοι-έντρομοι Βούλγαροι, δεν κατάφεραν να αντισταθούν. Όσοι μπόρεσαν τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας τα λάφυρα και τους Έλληνες αιχμαλώτους. Οι υπόλοιποι Κουμάνοι, που προσπάθησαν να προβάλουν αντίσταση, σκοτώθηκαν και 12.000 αιχμαλωτίστηκαν.

Το σημαντικότερο όμως ήταν η απελευθέρωση των Ελληνίδων γυναικών, οι οποίες με δάκρυα στα μάτια ευχαριστούσαν και αγκάλιαζαν τους Έλληνες στρατιώτες που τους έσωσαν. Οι Ελληνίδες γλύτωσαν από τις μολύνσεις-ανδρικές επιβαρύνσεις και τις παρά φύσιν ερωτικές πράξεις, οι οποίες αποτελούν το βασικότερο λατρευτικό του Εωσφόρου. Ο Σαμουήλ και ο γιος του Ραντομίρ σώθηκαν την τελευταία στιγμή. Τι στιγμές Χριστέ μου, τις σκέφτομαι και δακρύζω. Αυτά είναι τα Μυρίπνοα άνθη του Ελληνισμού.

Για να καταλάβουμε το μέγεθος της βουλγαρικής καταστροφής, αρκεί να αναφέρουμε ότι είκοσι χρόνια μετά, όταν ο Βασίλειος Β’ κατέβαινε στην Αθήνα για να προσκυνήσει το ναό της Θεοτόκου στον Παρθενώνα, πέρασε από το πεδίο της μάχης του Σπερχειού και το βρήκε γεμάτο λευκασμένα οστά των εχθρών του. 

Το τελικό χτύπημα στην ηγεμονία του Σαμουήλ δόθηκε στη μάχη στο Κλειδί το 1014, όταν ο στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας τον κατανίκησε διαλύοντας το στρατό και το κράτος του.

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΚΛΕΙΔΙ-ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΞΙΦΙΑΣ.

Η μάχη στο Κλειδί υπήρξε το αποκορύφωμα της πολυετούς διαμάχης μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, η οποία τελείωσε με νίκη των προγόνων μας. Επί χρόνια ετοιμαζόταν ο Βασίλειος για την τελική μάχη στο Κλειδί. Οι συνεχόμενες επιθέσεις του Βασίλειου Β, στα Βουλγαρικά εδάφη είχαν μειώσει την ισχύ του Σαμουήλ, που αγωνιζόταν να σταθεροποιήσει την εξουσία του, στο κεντρικό τμήμα της Βουλγαρίας. Η στρατηγική του στον Βουλγαρικό πόλεμο, υπήρξε πολύ ευφυής. Έκανε εκστρατείες από το κέντρο πρός την περιφέρεια. Τα κατακτημένα εδάφη, τα προστάτευε με μια σειρά από κάστρα, σε καίρια σημεία. Πρώτη σημαντική στρατιωτική βάση, έγινε η Φιλιππούπολη. Αμέσως μετά κατέλαβε, τα φρούρια γύρω από την Σαρδική. Με αυτήν την υπέροχη στρατηγική, επέτυχε να ελέγξει την Βορειοανατολική διαδρομή, από την πεδιάδα του Ισκέρ μέχρι τον Δούναβη, και από το Περνίκ, στο Ραντομίρ, και μέχρι τα Σκόπια. Με μια νέα σειρά οχυρών στην περιοχή του Δούναβη, εμπόδισε τις προσπάθειες των Κουμάνων (Βουλγάρων), να ενισχυθούν από τους ομοεθνείς τους Ούγγρους και Πετσενέγους-Πατζινάκες.

Παράλληλα με την προέλαση του προς τα Σκόπια και την μάχη του Αξιού, εμπόδισε τους Βούλγαρους, από μια νέα καταστροφική κάθοδο, και τους υποχρέωσε να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους, στην πρωτεύουσα τους την Αχρίδα. Τα επόμενα χρόνια του πολέμου, ο Έλληνας βασιλιάς είχε ως βάση και κέντρο ανεφοδιασμού τις Σέρρες. Την άνοιξη του 1014 ξεκίνησε για το Κλειδί, το οποίο την σημερινή εποχή ονομάζουμε Ρούπελ (Νομός Σερρών). Η παράταξη του στρατεύματος είχε δύο ίλες ιππικού ως εμπροσθοφυλακή, μια από κατάφρακτους, μια από μονόζωνους, και μετά ακολουθούσε το κυρίως σώμα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού Στρατού. Ο Βασίλειος είχε ως στόχο να φθάσει στο στενό ανάμεσα σε Κλειδί και Κίμβα Λόγγο, στην κοιλάδα του Μελένικου και της Στρούμνιτζας, όπου είχαν οι Βούλγαροι Ελληνικά εδάφη υπό την κατοχή τους.

Η κατάκτηση τους θα του άνοιγε τον δρόμο για τις Πρέσπες και την Αχρίδα, την καρδιά του Βουλγαρικού κράτους. Ο Σαμουήλ γνωρίζοντας ότι το στενό στο Κλειδί αποτελούσε το σημείο που περνούσε πάντοτε ο Ελληνικός στρατός, όσες φορές εκστράτευσε κατά της Βουλγαρίας, αποφάσισε να συγκεντρώσει το σύνολο των Κουμάνων και να οχυρωθεί στο Κλειδί. Το Κλειδί ήταν το στενότερο πέρασμα στην κοιλάδα του ποταμού Στρώμνιτσα, ο οποίος είναι παραπόταμος του Στρυμόνα. Εκεί ανέμεναν οι Βούλγαροι την επίθεση των Ελλήνων.

Πριν από την καθοριστική μάχη ο Σαμουήλ σκέφτηκε να λύσει την πολιορκία με αντιπερισπασμό. Ήθελε πάση θυσία να διασπάσει της Ελληνικές δυνάμεις. Για αυτό έστειλε τον Δαβίδ Νεστορίτση, με σημαντικές δυνάμεις, για να καταλάβει την Θεσσαλονίκη. Την Θεσσαλονίκη υπερασπιζόταν ο Θεοφύλακτος Βοτανειάτης. Ο Θεοφύλακτος Βοτανειάτης με την βοήθεια του γιου του Μιχαήλ, επέτυχε να αναχαιτίσει την επίθεση, έξω από την πόλη και να τρέψει τους Βούλγαρους σε φυγή, συλλαμβάνοντας πολλούς αιχμαλώτους. Kατά την διάρκεια, των πολεμικών επιχειρήσεων, ο στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας, παρουσιάστηκε, και είπε το σχέδιο του στον βασιλιά. 

Ο στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας θα πήγαινε μαζί με τους στρατιώτες, από την πίσω μεριά του Όρους Μπέλλες και θα ανέβαιναν το βουνό, ώστε στην συνέχεια να κυκλώσουν τους Βούλγαρους. Ακριβώς πριν από 1006 (29/7/1014 μ.Χ.), μέσα στον καύσωνα στα Μακεδονικά βουνά, πολεμούσαν οι πρόγονοι μας, χωρίς να επηρεάζονται στο ελάχιστο, από της υψηλές θερμοκρασίες. Στις 29 Ιουλίου 1014 μ.Χ., ο Στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας, ανέβηκε μαζί με άλλους Έλληνες, από την πίσω πλευρά, του πολύ δύσβατου όρους Μπέλλες, και βρέθηκε στις πλάτες των Βουλγάρων.

Αναλογιστείτε ότι οι Ήρωες Έλληνες στρατιώτες, για μερικές ώρες ανέβαιναν στα τέσσερα το απότομο βουνό με αποτέλεσμα να μπαίνουν τα αγκάθια μέσα στα χέρια και στα πόδια τους, με συνέπεια να είναι καταματωμένοι. Αυτό το έκανε ο στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας μαζί με τους στρατιώτες, διότι το βουνό από την πίσω μεριά δεν είχε ούτε μονοπάτι. Τότε για μία ακόμη φορά το αδύνατο είχε γίνει δυνατό. Έκπληκτοι αλλά και έντρομοι έβλεπαν οι Βούλγαροι, τον Στρατηγό Νικηφόρο Ξιφία με τους Έλληνες στρατιώτες, να προελαύνουν από την πίσω πλευρά κατεβαίνοντας από το δύσβατο βουνό. Άραγε υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν τέτοιου είδους Ήρωες !!! Στην συνέχεια ο Βασίλειος επιτέθηκε την ίδια στιγμή με τον Στρατηγό Ξιφία, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι Βούλγαροι να πέσουν στα χέρια των Ελλήνων. Η μάχη στο Κλειδί ήταν πολύ καθοριστική, για την έκβαση του Ελληνοβουλγαρικού πολέμου. Η νίκη του Βασίλειου στο Κλειδί, ήταν στην πραγματικότητα η αρχή του τέλους για τους Βούλγαρους. Σε αυτήν την μάχη κρίθηκε η τύχη της Ελληνικής Μακεδονίας.

Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για τους ένδοξους προγόνους. Μετά την μάχη του Κλειδιού αρχίζει οριστικά η αντίστροφη μέτρηση, για την απαλλαγή των Ελλήνων, από τα τρομερά μαρτύρια των Βουλγάρων. Οι Βούλγαροι επί αρκετούς αιώνες έκαναν ανελέητες σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα Ελληνίδων γυναικών.

Ο κορυφαίος Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, όλων των εποχών, αφιέρωσε όλη του την ζωή δια την απελευθέρωση της Μακεδονίας. 

Υπάρχει μια εργασία στο διαδίκτυο, η οποία αμαυρώνει το έπος του κορυφαίου Έλληνα όλων των εποχών. 

Σε αυτήν την εργασία γίνεται αναφορά στον στρατηγό Νικηφόρο Ξιφία και στην επανάσταση του, ενάντια στον Βουλγαροκτόνο. 

Η επανάσταση έγινε κατά την εκστρατεία του Βασίλειου στην Γεωργία. 

Δυστυχώς η συγκεκριμένη εργασία είναι εκτός Ελληνικού πνεύματος, καθώς αγνοεί εντελώς τα πιο ιερά-διαχρονικά αξιώματα των Ελλήνων του Ρωμαϊκού κράτους. 

Η επανάσταση του Νικηφόρου Φωκά και του Νικηφόρου Ξιφία ...https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/bz/article/viewFile/3829/3662.pdf

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

 Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω την στήλη, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό :

Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός-Παγκράτιο, ιστορική γνώση, με μοναδικό σκοπό, την δημιουργία Ελλήνων ανωτάτης ποιότητας. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση να εξουσιάζει, θέλει τους Έλληνες ανήθικους και απαίδευτους. Η κακία είναι αμάθεια, μας δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής. Δυστυχώς η έλλειψη παιδείας είναι αδίκημα εσχάτης προδοσίας και εθνική-κοινωνική καταστροφή.