Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να πιστεύει όπου επιθυμεί. Εν Τούτοις κανένα έθνος και μεμονωμένα κανείς άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει την θρησκεία του σε άλλους λαούς δια της βίας, με γενοκτονίες-εθνικές καταστροφές, όπως έκαναν οι Φοίνικες στην αρχαία Ελλάδα, είτε με πλάγιους τρόπους σε άλλους λαούς, από την στιγμή που δεν την αποδέχονται.
Οι Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες σε συνεργασία με τους Κεμαλιστές-νεοθωμανούς έχουν ξεκινήσει υβριδικό πόλεμο για την κατάρρευση του κατεκτημένου Ελληνικού έθνους.
Για αυτό οι Τούρκοι των μυστικών υπηρεσιών έχουν ενταχθεί σε διάφορες δωδεκαθειστικές ομάδες, σχήματα και φορείς στην Ελλάδα. Μέσα από αυτές τις ομάδες παρακινούν τα μέλη τους ενάντια στην Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό με διάφορους τρόπους.
Μέσω των παραποιημένων ιστορικών άρθρων-σχολίων, προκαλούν πνευματική-ηθική σύγχυση και φανατισμό με στόχο την αποσύνθεση του Ελληνικού έθνους. Όσοι γνωρίζουμε την Ελληνική ιστορία απορούμε από το μένος και από το μέγεθος της πλαστογραφήσεως. Στα βιβλία, τα περιοδικά, τα έντυπα, τις ιστοσελίδες τους στο διαδίκτυο, διαπιστώνουμε το τρομερό μίσος τους, ενάντια στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Οι δωδεκαθειστές ισχυρίζονται ότι έχουν το αναφαίρετο “δικαίωμα” να πάρουν εκδίκηση κατά των “σφαγών και των εγκλημάτων”, τα οποία “έγιναν” εναντίον των προγόνων τους”.
Ότι το αίμα των “άδικα δολοφονημένων Ελλήνων” και στην πραγματικότητα Φοινίκων, ζητά εκδίκηση από τους σημερινούς πιστούς των Ολύμπιων “θεών”. Φυσικά δεν αναφέρουν ποιοι είναι οι πραγματικοί τους πρόγονοι, οι οποίοι δεν ήταν Έλληνες. Το υβρεολόγιο τους ξεπερνά τα όρια της αξιοπρέπειας, της ηθικής και του Ελληνικού πολιτισμού, Οι ύβρεις τους εναντίον των Αγίων, του Χριστού, και της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι πρωτόγνωρες.
Οι απειλές τους εδώ και πολλά χρόνια ξεπερνούν τα όρια της νομιμότητας. Σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν γνωστές χωρίς κανένα απολύτως ενδοιασμό, τις προθέσεις τους, σε περίπτωση που κυριαρχήσουν, να αναβιώσουν τους διωγμούς των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Μεταξύ άλλων απαιτούν εδώ και τώρα την παράδοση κάθε αρχής και εξουσίας του κράτους σε εκείνους, διότι, κατ’ αυτούς, μόνο οι λάτρεις των αρχαίων “θεών” είναι οι γνήσιοι Έλληνες και οι νόμιμοι κάτοικοι της Ελλάδος !!!
Ο νεοπαγανισμός συνεχίζει τον πανάρχαιο και παραδοσιακό ρόλο του, καθώς δημιουργήθηκε για να λειτουργήσει, ως ανθελληνικός μηχανισμός, διχόνοιας, μίσους-έριδας και εμφύλιου σπαραγμού ανάμεσα στους Ορθόδοξους Έλληνες και όχι μόνον. Ένα διχασμένο Ελληνικό έθνος πνευματικά-κοινωνικά, δεν διαθέτει τις απαραίτητες αντιστάσεις, δεν αντιδρά στις εξωτερικές προκλήσεις. δέχεται ευκολότερα τα υποβαλλόμενα ανθελληνικά σχέδια.
Το φαινόμενο του δωδεκαθέου, είναι πολύ επικίνδυνο, για την πνευματική, κοινωνική και εθνική μας επιβίωση-συνοχή. Αποτελεί πρόκληση για την πνευματική ισορροπία των πιστών, την κοινωνική και εθνική μας συνοχή, την οποία υπηρετεί εδώ και αιώνες η αρχαία Ελληνική παιδεία, και η Ορθοδοξία. Στοχεύουν και επιθυμούν, αρχικά την πνευματική άλωση της Ελλάδος.
Στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου από την πλευρά της Τουρκίας, ο φανατισμός-φασισμός των παγανιστών στις ημέρες μας έχει φτάσει στο απόγειο του και είναι ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο, καθώς βγήκαν και ζητούν δημοσίως στο Ελληνικό διαδίκτυο, την φυσική μας εξόντωση.
Η εθνική μας ισχύ, μέσα από τον Ελληνικό πολιτισμό, επί των άλλων κρατών, είναι το μόνο όπλο που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι προαιώνιοι εχθροί μας. Για αυτό επί αιώνες οι Γερμανοί και οι Τούρκοι καταστρέφουν τα πολιτιστικά μας μνημεία. Ενδεικτικές είναι οι ενέργειες του Χαριζίτι Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ισοπεδώνει τα πάντα με τον στρατό του, στην μαρτυρική Κύπρο, στην αιματοβαμμένη Συρία, το Ιράκ, όπου υπάρχουν Ελληνικά-πολιτιστικά μνημεία.
O Ελληνικός πολιτισμός αποτελεί διαχρονικά το μεγαλύτερο και ισχυρότερο αμυντικό όπλο της Ελλάδας, ενάντια στους εκάστοτε κατακτητές.Με βάσεις την Ελληνορθόδοξη παιδεία, θα κυριαρχίσουμε στο παγκόσμιο στερέωμα, όπως έκαναν οι ένδοξοι πρόγονοι μας, την εποχή της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.
Ενδεικτική είναι η αναφορά του πατέρα της ιστορίας ο οποίος γράφει στο Β βιβλίο του ότι: " Το δωδεκάθεο προερχόταν από την Αίγυπτο και ήταν εντελώς ξένο προς τα Ελληνικά ήθη και έθιμα."
Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόννησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο. Η βίαιη επιβολή του Φοινικικού δωδεκαθέου άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια.
Τα αρχαία χρόνια μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων το Φοινικικό μαντείο των Δελφών ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες μέσω ψεύτικων χρησμών να μην πολεμήσουν. Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού, η οποία τον σκότωνε αργά και μαρτυρικά.
Η επίκληση λόγων για τις άγριες εμφύλιες πολεμικές συρράξεις στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε το Φοινικικό μαντείο των Δελφών.
Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα.
Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο και με τις Φοινικικής καταγωγής Πυθίες παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης, Ιστορία. Α΄,4).
Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο για να τιμωρήσουν, να πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του, τον Αναξαγόρα, τον Ιπποκράτη, τον Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο.
Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : " Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, "Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας", σελ. 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες. Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση.
Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή την απομάκρυνση των "άθεων" φίλων του και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα. Στον αντίποδα στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο.
Ο μόνιμος κατήγορος όλων των Ελλήνων Σοφών, ο σκοτεινός-αλλοδαπός ιερέας Διοπείθης, εμφανίσθηκε στην Εκκλησία του Δήμου και πρότεινε την ψήφιση νόμου εναντίον όλων των αρχαίων επιστημόνων που δεν αποδέχονται τους Θεούς της Ολύμπιας θρησκείας, καθώς οι διδαχές των φιλοσόφων, των σοφιστών, των ποιητών και των ρητόρων αντιτίθετο σθεναρά στην λατρεία και την δόξα των "πατρώων θεών" από την Αίγυπτο.
Ο νόμος που ζήτησε ο παράγοντας της σκοτεινής-μισάνθρωπης και ανθελληνικής θρησκείας, έγινε αποδεκτός και το πρώτο θύμα ήταν ο μεγάλος φιλόσοφος Αναξαγόρας, ο επιστήθιος φίλος του Περικλή, καθώς οι απόψεις του έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τις κρατούσες θρησκευτικές αντιλήψεις. Ο Περικλής επέτυχε να απομακρύνει τον σοφό, για να γλιτώσει την ζωή του. Επίσης σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή θανατώθηκε.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Η πνευματική επανάσταση των προγόνων μας ενάντια στην τυραννία του ξενόφερτου Δωδεκαθέου, ξεκίνησε στην αρχαία Ιωνία, εξαιτίας του ευνοϊκού πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που επικρατούσε. Μακριά από τα Φοινικικά-σκοταδιστικά ιερατεία της μητροπολιτικής Ελλάδος, το δικτατορικό καθεστώς, της κατά φαντασίαν Αθηναϊκής δημοκρατίας και τον φανατισμό των απαίδευτων μαζών, επέτυχαν οι Ίωνες φιλόσοφοι να ξεφύγουν από τα δεσμά του Σημιτικού δωδεκαθέου και να σκεφτούν ελεύθερα, με βάση την λογική.
Η τεράστια ποσότητα χρυσού, που χρησιμοποίησε για τα αγάλματα, έδωσε την αφορμή στους εχθρούς του Φειδία να τον κατηγορήσουν για κατάχρηση. Εν τούτοις ο Φειδίας απέδειξε την αθωότητά του, διότι ο Περικλής τον είχε συμβουλέψει να κάνει το χρυσό ένδυμα της Αθηνάς συναρμολογούμενο. Με αυτόν τον τρόπο επέτυχε να το αποσυναρμολογήσει και να το ζυγίσει. Το βάρος του χρυσού βρέθηκε ακέραιο και ο Φειδίας αθωώθηκε.
Τελικά οι μοχθηροί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας τον κατηγόρησαν εκ νέου για αλαζονεία, καθώς στην εξωτερική όψη της ασπίδας που κρατούσε η Αθηνά, έφερε ανάγλυφη μάχη με αμαζόνες, παρέστησε σε δύο Αθηναίους πολεμιστές το πορτρέτο του Περικλή και το δικό του. Ο Φειδίας συνελήφθη και καταδικάστηκε. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Φειδίας πέθανε στη φυλακή, ενώ σύμφωνα με το χρονικογράφο του 4ου αιώνα π.Χ. τον Φιλόχορο μετά την ολοκλήρωση της Αθηνάς-παρθένου ο Φειδίας εγκατέλειψε για πάντα την Αθήνα για να αποφύγει την καταδίκη και πήγε στην Ολυμπία.
Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας αποτυγχάνει να εφαρμόσει το όραμα της ιδανικής πολιτείας στην Αθήνα και προσπαθεί να γίνει δεκτός στην Ρώμη. Ο Πρόδικος κατηγορείτε ότι «διαφθείρει» τους νέους και καταδικάζεται σε θάνατο με κώνειο όπως ο Σωκράτης. Αυτοί δεν ήταν οι μόνοι που πέθαναν στην απομόνωση ή εκδιώχθηκαν για χάρη της Ελληνικής φιλοσοφίας. Ενδεικτικό ήταν ότι ο Αναξαγόρας μηνύθηκε για ασέβεια επειδή διακήρυσσε ότι ο ήλιος είναι μια διάπυρη μεταλλική μάζα, και καταδικάστηκε σε πρόστιμο 35 ταλάντων και εξορία. Κατά άλλους καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο.
Ο Θεόδωρος Κυρηναίος που έζησε στο α΄ μισό του 3ου π.Χ. αιώνα κατά τον Διογένη Λαέρτιο καθώς εξορίστηκε για τις διδασκαλίες του από την Αθήνα, κατέφυγε στην αυλή του Πτολεμαίου και έπειτα στην Κυρήνη, όπου επίσης εξορίστηκε, για να καταφύγει ξανά στην Ελλάδα.
Ο Διαγόρας ο Μήλιος εξορίστηκε από τους Αθηναίους διότι έλεγε πως οι "θεοί" του Ολύμπου είναι ανύπαρκτοι και επειδή διακωμωδούσε τα απόκρυφα των μυστηρίων, τον καταδίκασαν σε θάνατο επικηρύσσοντας το κεφάλι του με ανταμοιβή ένα τάλαντο. Ο Στίλπων ο Μεγαρεύς δικάστηκε και καταδικάστηκε για ασέβεια προς τα μνημεία των θεών, και η ποινή ήταν εξορία. Στο όνομα της φιλοσοφίας υπήρξαν Έλληνες, Ήρωες μάρτυρες, Σοφοί που διώχθηκαν από την επικρατούσα θρησκεία, το Φοινικικό δωδεκάθεο και το κράτος, για λόγους θρησκευτικούς. Τα Σημιτικά-Φοινικικά ιερατεία καταδίκασαν την φιλοσοφία και την οδήγησαν σε αφανισμό, Ο Διοπείθης (5ος αι. π.Χ.) ήταν χρησμολόγος. Υπήρξε αντίπαλος του Περικλή και των μεταρρυθμιστών και επέτυχε την ψήφιση νόμου εναντίον όποιου θα επιχειρούσε μεταβολές στη θρησκεία. Με βάση αυτό τον νόμο μηνύθηκε και εξορίστηκε ο Αναξαγόρας. Σημιτικά
Ο Πλάτων κατακρίνει τον Όμηρο και τον Ησίοδο, δύο από τους στυλοβάτες της αρχαίας θρησκείας. Ο Ύπατος των Φιλοσόφων, αναφέρει ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος γύριζαν σαν αλήτες από χώρες σε χωριά απαγγέλλοντας τις ραψωδίες τους, και ότι δεν μπόρεσαν την αρετή να διδάξουν κι’ ούτε να αποκτήσουν πιστούς φίλους και υποστηρικτές. Τέτοια ήταν η επίδραση του Ομήρου! Ποιητής χωρίς φίλους, χωρίς κύρος, χωρίς οπαδούς! Γιατί δεν ήταν σπουδαία προσωπικότητα, δεν ωφέλησε καμιά πόλη με τα έπη του, ούτε πέρασε για σπουδαίος νομοθέτης, διδάσκαλος ή σοφός, και ούτε καμιά πολιτεία τόνε μνημονεύει για δικό της αρχηγό».
Οι Έλληνες φιλόσοφοι και σοφιστές, επιστήμονες, δεν δέχτηκαν ποτέ αυτήν την ξενόφερτη-δαιμονική θρησκεία από την Αίγυπτο, ως κάτι σοβαρό. Άλλωστε αυτό ήταν αδύνατον να συμβεί καθώς η φαιδρότητα του δωδεκαθέου ξεπέρασε κάθε όριο.
Η σκέψη των Χριστιανών φιλοσόφων του 4ου αιώνα με βασικούς εκφραστές τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Γρηγόριο, (Ναζιανζηνό-Θεολόγο), τον Άγιο Ιωάννη-Χρυσόστομο και τον Άγιο Γρηγόριο (Επίσκοπος Νύσσης), αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ορθοδόξου πίστεως. Στις διδαχές και στα έργα τους είναι εμφανής η ιδεολογία του Αριστοκλή-Πλάτωνα.
Οι Καππαδόκες νεοπλατωνικοί-φιλόσοφοι έρχονται στο πιο καθοριστικό χρονικό σημείο, να διαμορφώσουν και την Ορθόδοξη πίστη. Με εκπαίδευση θεολογική, φιλοσοφική και ρητορική πραγματοποιούν την σπουδαιότερη ιστορική ένωση του κόσμου, για την σωτηρία της ανθρωποτητας.
Ο Ιουστίνος ήταν ο πρώτος Άγιος Φιλόσοφος και Χριστιανός. Ήταν ο πρόδρομος των τριών Ιεραρχών, καθώς αποτέλεσε λαμπρό παράδειγμα για τους τρεις Μεγίστους φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος. Ο Άγιος Ιουστίνος, μαρτύρησε για του Ιησού Χριστού την πίστη, την Αγία το 165 μ.Χ, ήταν ο πρώτος Χριστιανός που χρησιμοποίησε το Φιλοσοφικό -Πλατωνικό σύστημα αξιών και ιδεών στην Ορθοδοξία.
Εκείνους τους αιώνες εκτός από τους πολυθεϊστές Φιλοσόφους, υπήρξαν και φιλόσοφοι που πίστευαν στον Αληθινό Θεό. Οι κορυφαίοι ιεράρχες του Ελληνισμού-Ορθοδοξίας ως νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι και ιερωμένοι αποτελούν τεράστιες εκκλησιαστικές-πνευματικές προσωπικότητες, οι οποίες διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο, στην διαμόρφωση του παγκόσμιου και του Ελληνικού πολιτισμού.
Είναι οι εκπρόσωποι των Αγίων-πατέρων της Ορθοδοξίας, οι οποίοι δίδαξαν ότι πολύτιμο είχε προσφέρει, ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Συνδύασαν το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, με τις διδαχές του Λυτρωτή Χριστού. Συγκρότησαν τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό.
Οι Τρεις Ιεράρχες είναι οι προστάτες της Παιδείας. Οι τρεις Άγιοι πάντοτε υπογραμμίζουν την σπουδαιότητα της πραγματικής Ελληνικής παιδείας. Η παιδεία γράφει ο Χρυσόστομος, είναι μέγιστο αγαθό για τον άνθρωπο, είναι μετάληψη αγιότητας. Αυτή ξεριζώνει από τον άνθρωπο την ραθυμία, τις πονηρές επιθυμίες, το πάθος για τα υλικά αγαθά, αυτή αναμορφώνει την ψυχή, αυτή καθιστά την ψυχή, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Οι τρεις Ιεράρχες, υπήρξαν μέτοχοι και φορείς της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας. Ο Χριστιανισμός και η αρχαία Ελλάδα ήταν και είναι έννοιες ταυτόσημες. Τον έναν θεό-δημιουργό δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, με προεξέχον τον Ύπατο των Φιλοσόφων, τον Αριστοκλή-Πλάτωνα.
Οι μεγάλοι, νεοπλατωνικοί θεολόγοι της Αγιοτόκου Καππαδοκίας, ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Γρηγόριος(Επίσκοπος Νύσσης) όπως και ο Άγιος Ιωάννης (Χρυσόστομος), ήταν μεγάλοι θαυμαστές, της αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, την οποία ενσωμάτωσαν, στην Χριστιανική διδασκαλία-πίστη. Η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία διδάσκουν τις διαχρονικές αξίες, την γενναιότητα, την καλοσύνη, την δικαιοσύνη, την ηθική ζωή, την παιδεία, με σκοπό την εξέλιξη του πνεύματος και της ψυχής. Τα Ελληνικά Φιλοσοφικά αξιώματα και οι Χριστιανικές, διδαχές των Τριών Ιεραρχών, περάσαν στις ψυχές, των Ελλήνων, με αποτέλεσμα να φτάσει, ο Ελληνισμός, στην κορυφή του κόσμου.
Οι Έλληνες σοφοί από την αρχή, έδειξαν την αντίθεση τους, στην παγανιστική θρησκεία και δίδαξαν, ότι το δωδεκάθεο, ήταν ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, και ότι μόνον η πίστη στον θεό-Δημιουργό είναι αντάξια των Ελλήνων. Η αρχαία Ελληνική σκέψη ήταν βασισμένη στον φυσικό κόσμο. Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο είναι δαιμονικό και ταυτόχρονα φαιδρό-ανάξιο του αρχαίου αρχαίου πολιτισμού. Στο έργο του Πλάτωνα με την επωνυμία Τίμαιος, έχουμε την διδασκαλία για τον ένα Θεό-δημιουργό με γεωμετρία σε τόσο υψηλό επιστημονικό επίπεδο παγκοσμίως.
Το δωδεκάθεο ήταν εντελώς ασύμβατο σε σχέση με τον κορυφαίο πολιτισμό του κόσμου, που ήταν ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Αυτό μας το δείχνει μεταξύ άλλων, το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα για την δημιουργία του σύμπαντος. Ένα έργο με γεωμετρία στο πιο υψηλό επίπεδο, που κανένας άλλος δεν επέτυχε να γράψει. Για την δημιουργία του σύμπαντος αναφέρουν σχετικά και οι θρησκείες, ενώ πάρα πολλοί ανά τους αιώνες σχολίασαν και ερμήνευσαν τα αναφερόμενα, από τα ιερά βιβλία των θρησκειών. Όμως ουδέποτε υπήρξε παρόμοιο έργο σαν αυτό του Πλάτωνα, που να εξηγεί επιστημονικά και τεκμηριωμένα, τον τρόπο με τον οποίο έγινε το σύμπαν.
Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων, αναφέρει ότι το σύμπαν έκανε, ο ένας θεός-δημιουργός και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθειστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”.
Στο έργο αυτό συνομιλούν ο Σωκράτης με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεούς”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε, από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικά τους δένδρα”.
Είναι φανερό, ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ. Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.
Τις ίδιες ακριβώς απόψεις, για την δημιουργία, έχουν και οι τρεις Ιεράρχες. Οι Άγιοι υπογραμμίζουν ότι ο Θεός δημιουργεί τον κόσμο και τον άνθρωπο από αγάπη, διότι είναι αγαθό, και στον αγαθό, δεν χωράει, καμία κακία, και κανένα μίσος (Αριστοκλής-Τίμαιος).
Από την εποχή του αυτοκράτορα Κωνστάντιου εώς την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδόσιου του Β, έζησαν οι πέντε μεγαλύτεροι Έλληνες νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι του μεσαίωνα. Αυτοί ήταν ο Μέγας Βασίλειος, οι Άγιοι Ιωάννης (Χρυσόστομος), Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και η φιλοχριστιανή Υπατία.
Οι μεγαλύτεροι Χριστιανοί πλατωνικοί θεολόγοι της Καππαδοκίας, ο Βασίλειος της Καισαρείας, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Γρηγόριος ο Νύσσης, ήταν φορείς, της αρχαίας Ελληνικής σκέψης, την οποία συνδύασαν άριστα, με την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, η οποία αναφέρεται στις αιώνιες αλήθειες, τις αξίες, τις αρετές, την καλλιέργεια της ψυχής και την ανάταση του πνεύματος. μέσα από την Ορθοδοξία και τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό.
Ο Eλληνικός φιλοσοφικός στοχασμός, μέσα από την ένωση του, με τα χριστιανικά αξιώματα, βρήκε την θέση του, στους λόγους των Αγίων Πατέρων, για να περάσει στις ψυχές των ανθρώπων, ώστε να δώσει τους καρπούς της αλήθειας, της αγάπης, της Ορθοδοξίας, και της εθνικής επιβίωσης. Πολλοί από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ήδη είχαν ασκήσει σκληρή κριτική στην παγανιστική θρησκεία, και δίδαξαν τον φιλοσοφικό μονοθεϊσμό.
Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα και τον Ελληνικό πολιτισμό (Αριστοκλής). Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και οι Πλατωνικές διδασκαλίες ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ορθοδοξία. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της αυτοκρατορίας.
Ο Χριστιανισμός μαζί με τον Ύπατο των Φιλοσόφων Αριστοκλή διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το Ελληνικό έθνος, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή. Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Κλείνοντας να επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι οι πηγές και οι αναφορές σχετικά με την εισβολή των Φοινίκων και την επιβολή του ξενόφερτου δωδεκαθέου, είναι οι κορυφαίοι σοφοί του κόσμου Αριστοκλής (Μενέξενος), Ηρόδοτος (Ευτέρπη), Ισοκράτης (Ελένης Εγκώμιον) κλπ. Εύλογα τίθεται το ερώτημα. Πώς γίνεται οι παγανιστές οι οποίοι δηλώνουν "φανατικοί φίλοι και θαυμαστές" των αρχαίων πανεπιστημόνων, να τους αμφισβητούν και να τους λοιδωρούν, σχετικά με την προέλευση της Ολύμπιας θρησκείας από την Αίγυπτο ;
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
http://ofis66.blogspot.com/2017/05/blog-post_9.html
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
0 comments: