H Υπεραγία Θεοτόκος και το άγνωστο θαύμα των Αγίων Θεοδώρων.


Κάποιοι κακοήθεις- ανιστόρητοι, θέλουν να περιορίσουν την χριστιανική πίστη της αρχαίας Εκκλησίας στους φτωχούς, τους ταπεινούς και τους δούλους.

Οι Άγιοι, οι Σοφοί και οι Ήρωες του Ελληνισμού και της Ορθοδόξου πίστεως, είναι οι αψευδείς μάρτυρες της παρουσίας του Χριστού στην ανθρωπότητα, καθώς σύμφωνα με τον ύπατο των φιλοσόφων ο Θεός-δημιουργός ήταν και είναι αιτία, μόνον για ότι καλό συμβαίνει.

Ανάμεσα στους πολυάριθμους Αγίους που κοσμούν το αγιολόγιο και την Ελληνορθόδοξη ιστορία περίοπτη θέση έχουν και οι Στρατιωτικοί Άγιοι. 

Τον μήνα Φεβρουάριο εορτάζονται οι στρατιωτικοί Άγιοι Θεόδωροι.

Στις 8 Φεβρουαρίου τιμάται η μνήμη του Αγίου Θεόδωρου του Στρατηλάτου, με καταγωγή από την Ευχάνεια του Πόντου. Επίσης ο Άγιος είναι γνωστός και ως Θεόδωρος της Ηράκλειας του Πόντου.

Στις 17 Φεβρουαρίου ο Άγιος Θεόδωρος, ο Τήρων, ο οποίος είχε καταταγεί στο σώμα των νεοσυλλέκτων Τηρώνων του Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού στρατού. Καταγόταν από την Αμάσεια του Πόντου. Το πρώτο Σάββατο της μεγάλης Τεσσαρακοστής, σε ανάμνηση των "δια Κολλύβων Θαύματος" του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος .

Κάποιοι πιστεύουν ότι οι δύο Άγιοι, είναι το ίδιο πρόσωπο.  Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης έγραψε για τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος και αναφέρει ως τόπο καταγωγής την Ευχάνεια η οποία είναι ο τόπος καταγωγής του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη.

Ο Άγιος Θεόδωρος -Τήρων και το "δια κολλύβων θαύμα". 

Όταν έγινε αυτοκράτορας ο ανεκδιήγητος Ιουλιανός πραγματοποίησε μεγάλο διωγμό κατά των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Γνωρίζοντας σχετκά με την νηστεία την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, κάλεσε τον έπαρχο της Βασιλίδος των πόλεων και του έδωσε εντολή να αποσύρει από την πόλη τα τρόφιμα που ήταν νηστίσιμα, εξαναγκάζοντας τους χριστιανούς να μη νηστεύσουν. 

Τότε εμφανίστηκε μπροστά στον αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ευδόξιο ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων και του είπε : "σύναξε το ποίμνιο του Χριστού και δώσε εντολή, κανένας Χριστιανός να μην αγοράσει τίποτα απ’ όσα πουλιούνται, διότι όσα πωλούνται στην αγορά είναι μιασμένα. Με εντολή του βασιλιά έχουν μολυνθεί από αίμα ειδωλόθυτων ζώων και αναπλήρωσε τις ελλείψεις αυτών, χορηγώντας κόλλυβα». 

Ο Αρχιεπίσκοπος εκτέλεσε αμέσως την επιθυμία του Αγίου, με αποτέλεσμα  να αποτύχουν τα σατανικά σχέδια του παραβάτη-παγανιστή αυτοκράτορα.

Ο Ιωάννης Α’ Κουρκουάς (Τσιμισκής), ήταν βασιλιάς-αυτοκράτορας επί επτά χρόνια. Κατέλαβε τον θρόνο μετά την άδικη-απάνθρωπη δολοφονία, του Νικηφόρου Φωκά στις 11 Δεκεμβρίου 969. Ο Ιωάννης Τσιμισκής ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αυτοκράτορες και στρατηγούς της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ήταν ικανότατος ηγέτης με πολύπλευρες δυνατότητες φιλόπτωχος, ευγενής, δίκαιος, γενναίος και έλαβε φιλολαϊκά μέτρα. 

Ενδεικτικό εiναι ότι όταν δεν πολεμούσε, έκανε παρέα και περιπάτους με τους λεπρούς της Βασιλεύουσας. Είχε μικρό ανάστημα αλλά οι ικανότητές του ήταν μεγάλες. Έβαζε τέσσερα άλογα στην σειρά, το ένα πίσω από το άλλο και με ένα άλμα βρισκόταν από το τελευταίο, έφτανε να ιππεύσει το πρώτο. Επίσης στην τοξοβολία εθεωρείτο ασυναγώνιστος, διότι μπορούσε να περάσει το βέλος του μέσα από δαχτυλίδια.

Ο Αυτοκρατορικός στρατός λάτρευε τον Ιωάννη, διότι πολεμούσε γενναία στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης-πολέμου. Η ταχύτητα του στην ιππασία και στο σπαθί ήταν παροιμιώδης. Κανένας δεν ήταν σε θέση να τον ανταγωνιστεί. Παντρεύτηκε μία από τις αδελφές του Ρωμανού Β’, την Θεοδώρα, μια γυναίκα θεοσεβή και ήπια το 971. 

Ακόμη πάντρεψε την πριγκίπισσα Θεοφανώ με τον Γερμανό διάδοχο του θρόνου τον Όθωνα Γ’, για διπλωματικούς λόγους. Όπως έχω επισημάνει σε παλιότερες ιστορικές μου εργασίες είναι γεγονός ότι υπήρξε πολύ καλύτερος διπλωμάτης από τον θείο του και αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, καθώς διέγνωσε άμεσα τον γερμανικό κίνδυνο. Για αυτό και συμφώνησε στο αίτημα, να παντρευτεί μια Ελληνίδα πριγκίπισσα, ο διάδοχος του γερμανικού θρόνου ο Όθων.


Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό, κρατικό μόρφωμα, στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες, τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς.

Διεξήγαγε σημαντικές μάχες στην Βουλγαρία αλλά και στην Συρία, κατακτώντας αχανείς εκτάσεις σε Βορρά και Ανατολή για λογαριασμό της Αυτοκρατορίας, σε αμυντικούς πολέμους. Η πρώτη και κατεπείγουσα εκστρατεία του Τσιμισκή ήταν στην χερσόνησο του Αίμου κατά των Ρώσων, στην περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας. 

Τους Ρώσους είχε καλέσει σε βοήθεια ο προηγούμενος αυτοκράτορας, καθώς δεν μπορούσε να διεξάγει πολέμους, σε δύο μεγάλα μέτωπα. Εντούτοις οι Ρώσοι αθέτησαν την συμφωνία με τον Νικηφόρο Φωκά και έγιναν κατακτητές της Βουλγαρίας. Αρχικά ο Ιωάννης αντιμετώπισε με επιτυχία μια επίθεση των Ρώσων.

Ο Ιωάννης έστειλε τον Ελληνοαρμένιο Αρχιστράτηγο (Δομέστικο των σχολών), Βάρδα Σκληρό, ο οποίος σταμάτησε μια επίθεση των Ρώσων, κοντά στην Αδριανούπολη. Ο Βάρδας Σκληρός εφάρμοσε την τακτική της ψεύτικης υποχωρήσεως, μια μέθοδο που ανακάλυψαν οι πρόγονοι μας, εξαιτίας της πολιτιστικής μας ανωτερότητας και του αριθμητικού μειονεκτήματος, το οποίο είχαν τις περισσότερες, φορές τα στρατεύματα μας. 

Την τακτική της εικονικής υποχωρήσεως, δεν την ανακάλυψαν και δεν την εφάρμοσαν για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία οι Μογγόλοι και ο Τιμούρ, όπως διαδίδουν σε διάφορες εκπομπές οι νεοταξίτες. Με τον τρόπο που επέλεξε ο στρατηγός Σκληρός, αν και ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός ήταν πολύ λίγος, εντούτοις επέτυχε ώστε οι Ρώσοι, να πέσουν στην ενέδρα με αποτέλεσμα να τους νικήσουν οι λίγοι Έλληνες. Ακόμη με την πολύ μεγάλη διπλωματική ικανότητα του, ο Βάρδας Σκληρός κατόρθωσε να σταματήσει την επανάσταση του Βάρδα Φωκά.

Μετά από την νίκη του Βάρδα Σκληρού, είχε έρθει πλέον η ώρα να αντιμετωπίσει ο Ιωάννης Α, τους Ρώσους οι οποίοι είχα καταλάβει την Βουλγαρία, εξαιτίας του λάθους που έκανε ο Νικηφόρου Β Φωκάς. Ο Άγιος Νικηφόρος διότι ήταν απασχολημένος στο Ανατολικό μέτωπο, με τους Σαρακηνούς, δεν είχε το περιθώριο να διεξάγει δύο πολέμους ταυτόχρονα. Για αυτό έσπευσε να ζητήσει την βοήθεια των Ρώσων, σχετικά με την αντιμετώπιση των Βουλγάρων. 

Όμως οι Ρώσοι που είχαν καταλάβει την Βουλγαρία, όχι μόνον δεν δεχόταν να αποσυρθούν από τα εδάφη, που κατέκτησαν, αλλά απάντησαν στον Ελληνοαρμένιο Ιωάννη τον α, ότι θέλουν και όλα τα Ευρωπαϊκά εδάφη της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ! 

Εάν δεν δεχόταν ο Βασιλιάς θα γινόταν πόλεμος. Όπως ήταν επόμενο Ιωάννης διότι ήταν πραγματικός ηγέτης και όχι σαν τους σημερινούς προδότες, ξεκίνησε αμέσως τον πόλεμο ενάντια στους προκλητικούς Ρώσους, οι οποίοι έφτασαν να ζητούν μέχρι και υπέρογκα ποσά, για να παραδώσουν την Βουλγαρία στους Έλληνες.

Στις 23 Απριλίου του 971 μ.Χ. την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, έγινε μια φοβερή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων, η οποία κράτησε όλη την διάρκεια της ημέρας, ενώ η νίκη άλλαζε χέρια συνέχεια. Τελικά οι Ρώσοι υποχώρησαν και βγήκαμε νικητές. Οι Έλληνες είχαν κατακτήσει την Βουλγαρική πρωτεύουσα την Πρεσθλάβα. Εκεί ο πολύ ικανός διπλωμάτης ο Ιωάννης Α, είπε στον αιχμάλωτο τσάρο Βόρις ότι τον “αναγνωρίζει” ως ηγεμόνα της Βουλγαρίας, και ότι έρχεται με σκοπό να ελευθερώσει την Βουλγαρία από τους Ρώσους και όχι να την κατακτήσει για λογαριασμό των Ελλήνων. 

Η ενέργεια του αυτή, σε συνδυασμό, με την γενναιότητα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού, έκανε τους Βούλγαρους στρατιώτες να εγκατελείψουν μαζικά τον Ρωσικό στρατό, στον οποίο είχαν υποχρεωθεί να υπηρετούν. Κατά την καθοριστική μάχη που έγινε στο Δορύστολο στις 21 Ιουλίου του 971 μ.Χ., οι Έλληνες στρατηγοί, αξιωματικοί, στρατιώτες, μαζί με τον αυτοκράτορα, πολέμησαν πολύ γενναία, για πολλοστή φορά. Ταυτόχρονα σε αυτήν την παραδουνάβια πόλη, εμφανίστηκε ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στόλος, με το ακατανίκητο υγρό πύρ. Οι Ρώσοι βρέθηκαν κυκλομένοι, από στεριά και θάλασσα, εντούτοις η μάχη ήταν πολύ σκληρή, κόντευε πλέον να τελειώσει η ημέρα, χωρίς να υπάρχει νικητής. Τίποτε δεν είχε κριθεί υπέρ της Ελληνικής πλευράς.




Ξέσπασε ένας φοβερός ανεμοστρόβιλος και ραγδαία βροχή άρχισε να χτυπά τους Ρώσους στο πρόσωπο. Προηγουμένως τους είχε τυφλώσει με σύννεφα σκόνης. Αυτό το απροσδόκητο γεγονός άρχισε να τους κλονίζει το ηθικό, στην συνέχεια και οι δυο στρατοί, ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός-και ο Ρωσικός, είδαν ολοκάθαρα, έναν άγνωστο ιππέα, ενός λευκού αλόγου, να πρωτοστατεί στα ρωμαϊκά τάγματα, με φωνές και με νεύματα να παροτρύνει τους Έλληνες να προελάσουν εναντίον των Ρώσων. 

Ο Άγιος εφορμώντας επανειλημμένα διασπούσε τις τάξεις των εχθρών και προκαλούσε τρόμο και δέος

Ο θαυμάσιος ιππέας ήταν ο ένδοξος Άγιος Θεόδωρος, ο Στρατηλάτης ένας από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς Αγίους, και προστάτης των Ελλήνων, στους οποίους ήδη πολλές φορές είχε φανερωθεί, δίνοντας νίκες. Την προηγούμενη βραδιά, και ενώ όλοι στην Βασιλεύουσα περίμεναν,εναγωνίως ειδήσεις από το πεδίο της μάχης, μια καλόγρια-παρθένα, είδε να έρχεται η Υπεραγία Θεοτόκος με συνοδεία Αγίων. Η βασίλισσα των ουρανών, απευθυνόμενη προς την μεγαλειώδη εκείνη συνοδεία, διέταξε να αναζητήσουν τον μεγαλομάρτυρα στρατηλάτη. 

Ευθύς μόλις έγινε αυτό ήρθε και ο Άγιος Θεόδωρος, με την μορφή στρατιώτη, με πολεμική εξάρτηση. Τότε η Θεοτόκος του είπε : “Ο αγαπητός σε μένα και σε σένα, Βασιλιάς Ιωάννης, Θεόδωρε, δίνει δυνατές και φοβερές μάχες με τους Ρώσους και αυτήν την ώρα πιέζεται πολύ. 

Τρέξε να τον βοηθήσεις όσο είναι ακόμα καιρός, γιατί αν δεν προφθάσεις, θα πέσει σε πολύ μεγάλο κίνδυνο”. Ο Άγιος απάντησε, στην Παναγία : “Είμαι πρόθυμος να υπακούσω τις εντολές σου και τις προσταγές του Χριστού”. Όπως είδατε, διαχρονικά ο θεός βοηθά μόνον όσους αγωνίζονται, μόνον όσους πολεμούν, μόνον όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. 

Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων-Κρίτων).

Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δεν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν. Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα είναι και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, ο οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν.
 
Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα αλλά γυναίκα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ατίμωση και προσβολή για έναν γνήσιο Έλληνα άνδρα, από το να τον διώξουν από τον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό, για οποιαδήποτε αιτία. Αμέσως έχανε την κοινωνική του θέση και υπόσταση. Ο Ιωάννης Κουρκουάς-Τσιμισκής συναίνεσε στην δολοφονία του Αγίου Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ήταν και θείος του, διότι όχι μόνον του αφαίρεσε όλα τα στρατιωτικά του αξιώματα, αλλά τον έκανε απλό πολίτη και τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό. Δεν του επέτρεψε ο Άγιος Νικηφόρος να πολεμά ούτε ως απλός στρατιώτης. 

Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό καθώς και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Για αυτούς τους λόγους ο πολύ σημαντικός-γενναίος στρατηγός, ο Νικηφόρος Ξιφίας, που με την πίστη και την φιλοπατρία του, κατακτήθηκε η νίκη, στην καθοριστική μάχη, με τους Βούλγαρους στο Κλείδι, επαναστάτησε ενάντια, στον Αυτοκράτορα Βασίλειο Β, διότι δεν τον επέλεξε, να πολεμήσει σε μια δευτερεύουσας σημασίας εκστρατεία. Μετά από τόσες δόξες και τιμές, πού αξιώθηκε να ζήσει, ο ΄Ήρωας Ξίφίας, πληγώθηκε και προσβλήθηκε πολύ βαριά, από την απόφαση, του Βουλγαροκτόνου, να μην τον επιλέξει να πολεμήσει. 

Όλοι οι Έλληνες εκείνης της εποχής, ζούσαν και ανέπνεαν, για να πολεμούν σε καθημερινή βάση, στα πεδία των μαχών, για την Ελλάδα, τον Χριστό, την ελευθερία και τον άμαχο πληθυσμό. Μέσα στην υπέρμετρη αγάπη του, για την πατρίδα, ο Νικηφόρος Ξιφίας, ξέχασε ότι πρέπει κάποιοι στρατηγοί, να παραμένουν πίσω, να φυλάνε, τον άμαχο πληθυσμό και τα σύνορα.

Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.

Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: “Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη.

Βέβαια όλοι οι χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.

Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : “Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς, και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο”. 

Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οι εθνικές εορτές, συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος στον κρίσιμο εκείνο πόλεμο μετά από τον οποίο έγινε μονοκράτορας πολέμησε με το λάβαρο, το οποίο είχε επάνω το Σταυρό και τη φράση «Εν τούτω Νίκα». Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια “ειρήνη” η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. 

Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό, που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό. Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας. Δεν είναι ηθικό, λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική “λογική”, θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος. 

Ο ίδιος ο Ιησούς επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας,να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να έχουμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Ο ΑΡΓΑΛΕΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΗΝΩΝ

Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.

Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων, ήταν αμέτρητες, επί πολλούς αιώνες, εις βάρος των αθώων Ελλήνων, έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους Αγαρηνούς, με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών. Ο Σωτήρας Χριστός, ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του, μέσα στην Αγία Σοφία, και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. 

Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης, και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά. Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Σχετικά με την νόμιμη άμυνα ήταν σύμφωνος και ο επίσκοπος Πλωμαρίου το 1913 μ.χ., ο οποίος σε σχετικό του βιβλίο, αναφέρει ότι ο χριστιανός θα πρέπει να εξαντλήσει όλα τα μέσα ώστε να αποφύγει τον φόνο. Εάν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε έχει κάθε δικαίωμα, όπως και ο κάθε άνθρωπος να υπερασπιστεί την ζωή του.

Το άγνωστο θαύμα περιγράφει ο Γάλλος "Βυζαντινολόγος"
Schlumberger στο έργο του "Ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Τσιμισκής και η Ρωμαϊκή Εποποιία". Εκεί αναφέρει για την καθοριστική μάχη των Ελλήνων-Ρωμαίων και των Ρώσων στο Δορύστολο  και το θαύμα του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη (σελίδες 162-164).

Ο αυτοκράτορας Τσιμισκής προς τιμήν του Αγίου διέταξε να ανοικοδομηθεί από τα θεμέλια ο μέχρι τότε κατερειπωμένος Ναός όπου φυλασσόταν το ιερό λείψανο του Καλλινίκου και Τροπαιοφόρου μάρτυρα Αγίου Θεοδώρου, στην Ευχάνεια, την πόλη που ήταν κοντά στην Κωνσταντινούπολη, και την μετονόμασε σε Θεοδωρούπολη.

Έχουμε αναφορές πως υπάρχει επίγραμμα του Τσιμισκή ευγνωμονών τον άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη: "Ρήτορ, στρατηγέ, μάρτυς ανδρείας τύπε, άγαλμα κάλλους, αρετών κράμα ξένου, σοι πάντα ταμά, σοι πνοήν, σοι τους λόγους, σοι χειρός άρσιν, σοι πορείαν, σοι στάσιν, Ιωάννης δίδωμι, συ δε τα πάντα μοι, φύλαξ, οδηγός, σύμμαχος γένοιο μοι."

Γεωστρατηγική και ιστορία. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ
ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  

Από όλους τους προαναφερόμενους εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ANDRI ΛΥΤΡΑ. 

0 comments: