ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜE.

Όπως αναφέρει στον θρυλικό λόγο του, ο Μέγας Ηράκλειος, μόνον ο Χριστός θέλει τους Έλληνες.

Πριν από την καθοριστική μάχη με τους Πέρσες, οι “σύμμαχοί ” μας, οι Χαζάροι μας εγκατέλειψαν, για αυτό και ο Ηράκλειος στην ομιλία του, εiπε ότι όλοι μας εγκατέλειψαν, εκτός από τον Ιησού Χριστό και την Τεκούσαν Θεοτόκον.

ΟΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Δυστυχώς κάποιοι απαίδευτοι-ανιστόρητοι και ανθέλληνες, επιθυμούν να περιορίσουν την Ορθόδοξη πίστη, κατά τις αρχαίες εποχές, στους ταπεινούς, στους φτωχούς και τους δούλους.

Είναι μια από τις πιο εμβληματικές-διαχρονικές μορφές του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Ο Ελ Νικφούρ όπως τον ονομάζουν οι Άραβες τον Έλληνα Άγιο, αποτελεί παράδειγμα και πηγή εμπνεύσεως, για ολόκληρο το Ελληνορθόδοξο έθνος.

Ενσαρκώνει την διαχρονική Ορθόδοξη, Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και τα αξιώματα του έθνους. Η αγάπη του για τον Χριστό, την Ορθοδοξία, την Ελλάδα, και το πώς θα υπηρετήσει καλύτερα, την πατρίδα του, καθόρισε όλη την ζωή του. Από μικρός προβληματιζόταν, εάν θα έπρεπε να γίνει μοναχός ή αν θα υπηρετούσε καλύτερα τον Χριστό, αγωνιζόμενος ως στρατιωτικός. Ήξερε πως μένοντας στον κόσμο και στα πιο υψηλά επίπεδα της στρατιωτικής ιεραρχίας, ότι η προσφορά του θα ήταν μεγάλη, αλλά οι πιέσεις και οι πειρασμοί θα ήταν μεγάλοι. Το δίλημμα του Αγίου Νικηφόρου είναι το δίλημμα πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών. Ο Νικηφόρος Φωκάς υπηρέτησε στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό και παράλληλα συνδύασε την στρατιωτική, με την ασκητική ζωή κοντά στον Χριστό.

ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΜΗΣ ΑΜΥΝΑΣ.

Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας.

Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.

Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί.

Ο Κύριος έλεγε: “Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη.

Βέβαια όλοι οι χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.

Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : “Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς, και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο”. Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οι εθνικές εορτές, συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος στον κρίσιμο εκείνο πόλεμο μετά από τον οποίο έγινε μονοκράτορας πολέμησε με το λάβαρο, το οποίο είχε επάνω το Σταυρό και τη φράση «Εν τούτω Νίκα». Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια “ειρήνη” η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό, που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό. Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας. Δεν είναι ηθικό, λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική “λογική”, θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος. Ο ίδιος ο Ιησούς επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας, να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να έχουμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Ο ΑΡΓΑΛΕΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΗΝΩΝ

Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.

Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων, ήταν αμέτρητες, επί πολλούς αιώνες, εις βάρος των αθώων Ελλήνων, έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους Αγαρηνούς, με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών. Ο Σωτήρας Χριστός, ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του, μέσα στην Αγία Σοφία, και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης, και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά. Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Σχετικά με την νόμιμη άμυνα ήταν σύμφωνος και ο επίσκοπος Πλωμαρίου το 1913 μ.χ., ο οποίος σε σχετικό του βιβλίο, αναφέρει ότι ο χριστιανός θα πρέπει να εξαντλήσει όλα τα μέσα ώστε να αποφύγει τον φόνο. Εάν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε έχει κάθε δικαίωμα, όπως και ο κάθε άνθρωπος να υπερασπιστεί την ζωή του.

Ο ΜΕΓΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ
ΤΟΥΣ ΙΣΜΑΗΛΙΤΕΣ.

Ο αυτοκράτορας Νικηφόρος ο Β Φωκάς καταγόταν από την πιο ισχυρή οικογένεια της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα μέλη της οικογένειας του, ήταν όλοι ανώτεροι στρατιωτικοί, και είχαν υπηρετήσει στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό ενάντια στους Πέρσες και στους Aγαρηνούς. Ήταν ο προστάτης όλων των αδύνατων Ελλήνων Χριστιανών τους οποίους κατέστρεφαν, επί αιώνες οι Iσμαηλίτες. Βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, ήξερε ότι είχε την θεϊκή συναίνεση, να πολεμήσει τους άπιστους Ισμαηλίτες. Πριν να γίνει Αύγουστος, αναδείχθηκε σε μεγάλο στρατηγό σε όλα τα πολεμικά μέτωπα. Ήταν γεννημένος στρατιώτης. Είχε την σωματική αντοχή και την διανοητική ικανότητα ενός μεγάλου στρατιωτικού ηγέτη. Ήταν μικρόσωμος, αλλά εξαιρετικά δυνατός. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στα στρατεύματα του, τα οποία αγαπούσε πολύ και τα προστάτευε με κάθε τρόπο. Οι στρατιώτες του ήταν πιστοί μέχρι θανάτου. Ο Έλληνας βασιλιάς Ν. Φωκάς, πολεμούσε πιο γενναία από όλους τους υπόλοιπους. Όποτε χρειαζόταν έκανε επίθεση ολομόναχος, εναντίον χιλιάδων αντιπάλων. Αυτό γινόταν για να πάρει θάρρος ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός ώστε να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι.

Μην ξεχνάτε το σημαντικότερο όλων, ότι οι Έλληνες όλους εκείνους τους αιώνες μέχρι και σήμερα βρισκόταν σε απολύτως νόμιμη άμυνα. Ότι οι πρόγονοι μας πολεμούσαν μόνον σε αμυντικούς πολέμους. Οι εχθροί δεν σταματούσαν ποτέ τους πολέμους εκείνους τους αιώνες. Για αυτό κάθε χρόνο εισέβαλαν στην Ελλάδα, και προκαλούσαν τρομερές καταστροφές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έφταναν έξω από την Κωνσταντινούπολη, είτε πλησίαζαν αρκετά κοντά στην Ελληνική-Ρωμαϊκή πρωτεύουσα.

Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως εικόνα και ομοίωση, της Ουρανίου Βασιλείας, δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους, καθώς βρισκόταν, μονίμως, όλους εκείνους τους αιώνες, σε νόμιμη άμυνα, με βάση αυτά που δίδαξαν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας.

Στην εποχή του Αγίου αυτοκράτορα Νικηφόρου, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και οι Ισμαηλίτες συνυπάρχουν, εδώ και αιώνες. Στην Βασιλεύουσα-Κωνσταντινούπολη, επί Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπήρχε τζαμί για την μειονότητα Ισμαηλιτών. Όμως εκείνους τους αιώνες, οι πρόγονοι ήταν κοσμοκράτορες, καθώς διοικούσαν, την κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου. Οι ένδοξοι-Ήρωες πρόγονοι μας, οι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί αρκετούς αιώνες, πολεμούσαν καθημερινά, και πάρα πολύ γενναία στα πεδία των μαχών. Οι Μωαμεθανοί που ζούσαν μαζί ως μειονότητα, δεν έκαναν ποτέ δολοφονίες, βιασμούς, κλοπές κλπ, παρά το γεγονός, ότι τα δύο έθνη, βρισκόταν συνέχεια, σε πόλεμο, από την εποχή, του αυτοκράτορα Ηράκλειου.

Οι πρόγονοι μας, είχαν τον απόλυτο σεβασμό, από την Μουσουλμανική μειονότητα, διότι είχαμε κράτος πολύ σοβαρό, με οργάνωση, διοίκηση, στρατό, δομές, παιδεία, ηθική και αυστηρούς νόμους, που εφαρμοζόταν στην πράξη. Εν τούτοις η βασικότερη αιτία, που υπήρχε σεβασμός, ανάμεσα σε Χριστιανούς και Σαρακηνούς, ήταν η γενναιότητα, των προγόνων μας στις μάχες και τους πολέμους. Οι Ήρωες αυτοκράτορες, Στρατηγοί, Αξιωματικοί, και Στρατιώτες, προκαλούσαν δέος, στην Μωαμεθανική μειονότητα. Δυστυχώς την σημερινή εποχή, οι ρόλοι, και οι ισορροπίες, έχουν αντιστραφεί.

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ (ΝΚΗΦΟΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ).

Οι Βούλγαροι-Κουμάνοι, επί Βασίλειου του Β, ήταν ένα Τουρκικό παρακλάδι με αρχηγό τον τσάρο Σαμουήλ.

Κατέστρεφαν από την εποχή των Ισαύρων, την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Επί Βουλγαροκτόνου στις τρεις πιο καθοριστικές μάχες, οι Έλληνες βρήκαν τον τρόπο να παρακάμψουν τα φυσικά εμπόδια, πέρασαν στην απέναντι πλευρά, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Βούλγαρους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ηττήθηκαν στους ποταμούς Σπερχειό, Αξιό και στο Κλειδί (Όρος Μπέλλες). Οι Κουμάνοι επαναπαύτηκαν στα ανυπέρβλητα φυσικά εμπόδια των ποταμών, και του όρους Μπέλλες. Οι Βούλγαροι (Κουμάνοι, Τουρκικό Φύλο), δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής, σε συνδυασμό με την πολιτιστική-θρησκευτική, ανωτερότητα των Ελλήνων. Η αδιαμφισβήτητη πολιτιστική ανωτερότητα, έκανε τους προγόνους μας πολύ γενναίους, και ικανούς για κάθε τι το οποίο όλοι οι υπόλοιποι λαοί, το νόμιζαν ως ακατόρθωτο. Οι πρόγονοι μας έκαναν το αδύνατο να είναι εφικτό,αμέτρητες φορές εκείνους τους αιώνες με βάσεις την Ορθοδοξία, την ασυναγώνιστη αρχαία Ελληνική γραμματεία, και την ηθική ζωή.

Αυτό ήταν ένα πράγμα το οποίο μόνον οι ιεροί Έλληνες εκείνων των εποχών, ήταν ικανοί να το επιτύχουν. Είχαν υψηλές ηθικές αρχές, αρχαία Ελληνική παιδεία, πίστευαν στον Χριστό, ενώ φυσικά πέρα από την δύναμη του μυαλού, και της ψυχής, είχαν και άριστη εκπαίδευση.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ-ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ.

Το 996 μ.Χ. οι Βούλγαροι-Κουμάνοι, υπό τον Σαμουήλ, εκμεταλλευόμενοι την προσωρινή απουσία του αυτοκράτορα Βασιλείου του Β, ο οποίος πολεμούσε στο ανατολικό μέτωπο, με τους Άραβες-Αγαρηνούς, πολιόρκησαν την Θεσσαλονίκη. Εν τούτοις οι Βούλγαροι απέτυχαν να καταλάβουν την οχυρωμένη πόλη, για αυτό κινήθηκαν νότια, λεηλατώντας, την Λάρισα, την οποία ισοπέδωσαν, αιχμαλώτισαν τους κατοίκους, και πήραν μαζί τους μέχρι και τα οστά του πολιούχου Αγίου Αχιλλείου. Σε αυτήν την εκστρατεία οι Βούλγαροι, έφτασαν μέχρι την Πελοπόνησο, σκορπώντας τον όλεθρο. Η Βουλγαρική επιδρομή υποχρέωσε τον αυτοκράτορα Βασίλειο, να στείλει με στρατιωτικές δυνάμεις, τον στρατηγό Νικηφόρο Ουρανό. Κατά την επιστροφή τους οι Βούλγαροι κινούνταν προς Βορρά, με πλούσια λάφυρα και έχοντας μαζί τους, χιλιάδες Ελληνίδες γυναίκες και παιδιά που είχαν αιχμαλωτίσει. Ο στρατηγός Νικηφόρος Ουρανός, τους ακολουθούσε προσεκτικά, πλήττοντας την οπισθοφυλακή των Κουμάνων. Η στρατηγική τακτική του Νικηφόρου Ουρανού, εφαρμόστηκε μέχρι τις Θερμοπύλες. Οι Βούλγαροι είχαν στρατοπεδεύσει στην μία κοίτη του ποταμού Σπερχειού, και στην απέναντι πλευρά οι Έλληνες-Ρωμαίοι.

Οι Βούλγαροι θεωρούσαν δεδομένο, ότι τα πολύ φουσκωμένα νερά του Σπερχειού, τους εξασφαλίζουν προστασία και ασφάλεια από τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά στρατεύματα. Λόγω των έντονων βροχοπτώσεων, ο ποταμός ήταν αδιάβατος και οι Βούλγαροι τοποθέτησαν μικρές φρουρές κατά μήκος της ελεγχόμενης από εκείνους όχθης. Αδυνατώντας να δώσουν μάχη, τα δύο στρατεύματα έμειναν σε αναμονή μερικές ημέρες, δίνοντας μια αίσθηση ασφάλειας στους Βούλγαρους, οι οποίοι θεωρούσαν πως οι Έλληνες, δεν ήταν σε θέση, να περάσουν τον ποταμό. Ωστόσο οι περίφημοι ελαφροί ιππείς του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού, ανακάλυψαν ένα σημείο από όπου μπορούσε, με προσοχή-προσπάθεια, να περάσει το στράτευμα. Αμέσως ο στρατηγός Ουρανός, έσπευσε στο σημείο, και όταν βεβαιώθηκε για την επιτυχία του εγχειρήματος, διέταξε να ετοιμαστεί το στράτευμα να περάσει τον ποταμό το βράδυ. Οι Έλληνες στρατιώτες με απόλυτη στρατιωτικη τάξη, με απολύτως συμπαγείς γραμμές, και αθόρυβα πέρασαν τον ποταμό νύχτα, και πλησίασαν το Βουλγαρικό στρατόπεδο. Δεν επιτέθηκαν αμέσως, από φόβο μήπως σκοτώσουν, μέσα στο σκοτάδι, και την αντάρα της μάχης, και μερικούς από τους Έλληνες αιχμαλώτους των Βουλγάρων. Μόλις άρχισε να ξημερώνει οι Έλληνες-Ρωμαίοι Χριστιανοί, επιτέθηκαν με την ιαχή “Κύριε Ελέησον”. Οι έκπληκτοι-έντρομοι Βούλγαροι, δεν κατάφεραν να αντισταθούν. Όσοι μπόρεσαν τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας τα λάφυρα και τους Έλληνες αιχμαλώτους. Οι υπόλοιποι Κουμάνοι, που προσπάθησαν να προβάλουν αντίσταση, σκοτώθηκαν και 12.000 αιχμαλωτίστηκαν.

Το σημαντικότερο όμως ήταν η απελευθέρωση των Ελληνίδων γυναικών, οι οποίες με δάκρυα στα μάτια ευχαριστούσαν και αγάλιαζαν, τους Έλληνες στρατιώτες που τους έσωσαν. Οι Ελληνίδες γλύτωσαν από τις μολύνσεις-ανδρικές ακαθαρσίες, και τις παρά φύσιν ερωτικές πράξεις, οι οποίες αποτελούν το βασικότερο λατρευτικό του Εωσφόρου. Ο Σαμουήλ και ο γιος του Ραντομίρ σώθηκαν την τελευταία στιγμή. Τι στιγμές Χριστέ μου, τις σκέφτομαι και δακρύζω. Αυτά είναι τα Μυρίπνοα άνθη του Ελληνισμού.

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αγίων Αποστόλων δόθηκε στους Ορθοδόξους Χριστιανούς, και ορίστηκε να το λένε συνεχώς.

Για αυτό πρέπει να γνωρίζουμε, πως ο Υιός και Λόγος του Θεού, αφότου σαρκώθηκε, έγινε άνθρωπος, υπέμεινε τόσα πάθη και σταυρώθηκε χύνοντας το πανάγιο αίμα του.

Απέσπασε τους ανθρώπους, από τα χέρια του Εωσφόρου, από τότε έγινε Κύριος και εξουσιαστής της ανθρώπινης φύσεως. Και προτού βέβαια ενσαρκωθεί, ήταν ο Κύριος όλων των κτισμάτων, ορατών και αοράτων, ως δημιουργός και ποιητής τους ουρανού και γής, όπως των ανθρώπων. Όμως οι δαίμονες, δεν θέλησαν να τον έχουν Κύριο και εξουσιαστή τους. Ο πανάγαθος Θεός τους Αγγέλους, και τους ανθρώπους τους έκανε αυτεξούσιους.

Τους χάρισε το λογικό, να έχουν γνώση και διάκριση, για αυτό, ως δίκαιος που είναι και αληθινός, δεν θέλησε να τους αφαιρέσει το αυτεξούσιο, και να τους εξουσιάζει με την βία και χωρίς τη θέλησή τους.

Μόνον εκείνους που θέλουν να είναι κάτω από την εξουσία και την διακυβέρνησή του, εκείνους ο Θεός τους εξουσιάζει και τους κυβερνά. Τους ανθρώπους που δεν θέλουν, τους αφήνει να κάνουν το θέλημα τους, ως αυτεξούσιοι που είναι. Για τούτο και τον Αδάμ που πλανήθηκε από τον αποστάτη Εωσφόρο, και έγινε κι αυτός αποστάτης του Θεού, καθώς δεν θέλησε να υπακούσει στην εντολή του, τον άφησε ο Θεός στο αυτεξούσιό του, διότι δεν θέλησε να τον εξουσιάζει τυραννικά. Ανάλογα με τον τρόπο ζωής τους, οι άνθρωποι δίνουν δικαίωμα, ζωής και εξουσίας στον Σωτήρα Χριστό, είτε στον Εωσφόρο.

Αυτή την εποχή, με τους σοδομισμούς, τα στοματικά, τις σεξουαλικές ανωμαλίες, τα όργια και τα μπικίνι-μόδα, οι άνθρωποι έδωσαν την απόλυτη εξουσία, στον άρχοντα του σκότους, τον σατανά. Βδέλυγμα κυρίω τω Θεώ σου.

Σε τραγική παρακμή, ηθικά και πνευματικά, αναμένουν για όλη αυτή την σήψη, να “ευργετηθούν” από τον αληθινό Θεό, με κατασκευασμένους σωτήρες, από τις Ρωσικές και τις Τουρκικές, μυστικές υπηρεσίες.

Ο Έλληνας-Ορθόδοξος Χριστιανός, που γνωρίζει τις ανάγκες που έχει, ζητά από τον ελεήμονα Θεό, λέγοντας «Κύριε ελέησον». Αυτός βεβαιότατα θα λάβει εκείνο που ζητά, και θα επιτύχει το έλεος, και την θεία χάρη του Χριστού. Όποιος όμως δεν ξέρει και από συνήθεια λέει το «Κύριε ελέησον», αυτός δεν είναι δυνατό να λάβει ποτέ το έλεος του Θεού, γιατί και πρωτύτερα έλαβε πολλές ευεργεσίες από τον Θεό, τις οποίες δεν τις αναγνώρισε, μήτε ευχαρίστησε το Θεό που του τις έδωσε. Αυτός έλαβε το έλεος του Θεού-Δημιουργoύ, όταν πλάστηκε και έγινε άνθρωπος. Έλαβε το έλεος του Θεού όταν αναπλάστηκε με το άγιο βάπτισμα, και έγινε Έλληνας-Ορθόδοξος Χριστιανός. Πήρε το έλεος του Θεού, όταν γλύτωσε από τόσους κινδύνους ψυχικούς και σωματικούς, που δοκίμασε στη ζωή του. Απέκτησε το έλεος του Θεού, τόσες φορές που αξιώθηκε να κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων. Έλαβε το έλεος του Χριστού, όσες φορές αμάρτησε, και τον πίκρανε με τις αμαρτίες του, και δεν εξολοθρεύτηκε, μήτε τιμωρήθηκε όπως του έπρεπε. Πήρε το έλεος του Θεού, όταν με διάφορους τρόπους ευεργετήθηκε από το Θεό, και δεν το αναγνώρισε, αλλά όλα τα λησμόνησε και δε φρόντισε καθόλου για τη σωτηρία του. Μόνον οι ηθικοί Χριστιανοί, που ζούνε ηθικά, και ερωτικά κατά φύσιν, λαμβάνουν την βοήθεια του Χριστού. Αυτό ισχύει από την πρώτη ημέρα της Δημιουργίας.

Δυστυχώς είναι λίγοι που ξέρουν, τι σημαίνει το Κύριε Ελέησον, και το λένε καθημερινά, δεχόμενοι τις ευλογίες του Χριστού. Στον αντίποδα υπάρχουν και εκείνοι, που ματαίως λένε, το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν, γιατί δεν ξέρουν τι ζητούν.

Ενδεικτικός είναι ο διάλογος, μεταξύ Σωκράτη και Αλκιβιάδη, σχετικά με την προσευχή. Μέσα από αυτό τον διάλογο, βλέπουμε για πολλοστή φορά, γιατί οι τρεις Ιεράρχες, ενσωμάτωσαν τις διδασκαλίες, του Αριστοκλή, στην Ορθόδοξη πίστη.

Ο φιλόσοφος Σωκράτης συναντά στον δρόμο τον Αλκιβιάδη, ο οποίος πήγαινε να προσευχηθεί.

Ο Σωκράτης σταματά τον Αλκιβιάδη και του απευθύνει μια σειρά από ερωτήσεις. Αρχικά τον ρώτησε που πηγαίνει. Ο Αλκιβιάδης απάντησε ότι πηγαίνει να προσευχηθεί.

Τότε ο Σωκράτης του είπε, ότι πολύ οι οποίοι πηγαίνουν να προσευχηθούν στους “θεούς”, χωρίς να το γνωρίζουν εξαιτίας της άγνοιας και της αμάθειας τους, νομίζουν ότι προσεύχονται και ζητάνε καλά πράγματα για τους ίδιους, και για όλους τους δικούς τους. Όμως στην πραγματικότητα, χωρίς καθόλου να το καταλαβαίνουν ζητούν εκείνοι οι ίδιοι την καταστροφή, τον αφανισμό τους, καθώς και όλων των δικών τους ανθρώπων.

Όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας της αμάθειας και της πνευματικής-ηθικής εξαθλιώσεως. Το ίδιο ακριβώς γίνεται στην σημερινή εποχή όπου οι παρηκμασμένοι και αμαθείς ραγιάδες προσεύχονται στον Χριστό να τους δώσει χρήματα, αξιώματα, ακριβά σπίτια-αυτοκίνητα και ωραίες γυναίκες για να κάνουν πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες.

Φυσικά όπως όλοι γνωρίζουν, τέτοιου είδους προσευχές δεν τις κάνει ποτέ αποδεκτές ο Ιησούς Χριστός, παρά μόνον ο εωσφόρος, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες, για τους ίδιους, την κοινωνία και το έθνος.

Στο έργο Αλικιβιάδης μεταξύ άλλων ο Αριστοκλής κάνει αναφορά και για την μεγάλη έλλειψη ικανοτήτων, όλων όσων επιζητούν αξιώματα, τα οποία δεν τα αξίζουν.

Φυσικά δεν ξεχνά να κάνει αναφορά, και στην αιώνια Ελληνική μάστιγα τους Φοίνικες-Σημίτες, εωσφοριστές του δωδεκαθέου, οι οποίοι όλους τους Έλληνες, που πολεμούσαν για την πατρίδα, τους έστελναν στην εξορία στις φυλακές, και στον θάνατο μέσω της θανατικής ποινής για το “αδίκημα” της προδοσίας (Μηδισμός).

Γεωστρατηγική και ιστορία. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.