Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην ομιλία του, στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ζητούσε από την Διεθνή Κοινότητα και μπροστά σε όλο τον κόσμο, να τον αφήσουν να καταλάβει όλη την Βόρεια Συρία.
Ο στόχος του ήταν να εκτοπίσει – εξοντώσει τους Κούρδους και τους Χριστιανούς, ώστε να κάνει δημογραφικές αλλαγές και να προχωρήσει στον εποικισμό της περιοχής με Ουιγούρους και Τουρκμενιστές.
Στην συνέχεια ο Τούρκος Πρόεδρος έστειλε Σύριους μισθοφόρους στην Λιβύη, επιτέθηκε σε Γαλλικό πλοίο όταν το τελευταίο προσπάθησε να κάνει έλεγχο για παράνομη αποστολή όπλων στην Λιβύη, ενώ στο τέλος έστειλε και τακτικό στρατό. Μάλιστα η επιχείρηση «Ειρήνη» σχεδιάστηκε για να αποτρέψει το εμπόριο όπλων από την Τουρκία στην Λιβύη.
Όμως πριν από όλα αυτά, η Τουρκία κατά παράβαση της Διεθνούς νομιμότητας έχει εισβάλλει και σε άλλα κράτη. Στην Κύπρο περιφρονώντας την Συνθήκη της Λωζάνης, στο Βόρειο Ιράκ, ενώ έχει μετατρέψει το μισό Μπακού, πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, σε Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας και Εξωτερικών.
Παραβιάζει κάθε μέρα το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και αποχωρεί από Συνθήκες, όπως αυτή της Κωνσταντινούπολης κατά της βίας γυναικών και παιδιών. Τελευταία μάλιστα απειλεί να αποχωρήσει και από την Συνθήκη του Μοντρέ για το καθεστώς των Στενών
Στα παραπάνω δεν συμπεριλαμβάνουμε τις επιχειρήσεις των Τουρκικών Μυστικών υπηρεσιών στα Βαλκάνια, την Ευρώπη και την Αφρική.
Και όλα αυτά συμβαίνουν υπό την ανοχή της Δύσης , και της υποστήριξης άλλων χωρών, όπως της Κίνας και Ρωσίας, αφού η καταπάτηση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου πρώτον απομακρύνει την Τουρκία από την Δύση, και δεύτερον, εξυπηρετεί πολιτικές όπως η δημιουργία τοπικών και περιφερειακών εντάσεων που εγκλωβίζει στρατιωτικούς και διπλωματικούς πόρους από τον ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και τους συμμάχους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου