Τα έθνη κατακτώνται-αφανίζονται όταν απολέσουν τον πολιτισμό, την παιδεία, την θρησκεία, την γλώσσα και την ηθική. Διαχρονικά όλα τα έθνη επιβιώνουν μέσα από τους αμυντικούς πολέμους, λόγω των Ηρώων και όχι εξαιτiας των απόλεμων-ριψάσπιδων, που εγκαταλείπουν τις αξίες, την ιστορία, και τις χώρες τους έρμαιο στα χέρια των εισβολέων.
Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Η τύχη της ανθρωπότητας καθορίζεται από τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα. Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών. Πατήρ πάντων ο πόλεμος, όπως δίδαξε ο Μέγας προσωκρατικός Φιλόσοφος Ηράκλειτος.
"Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους." Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς των πάντων, και άλλους τους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους τους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους. (Ηράκλειτος Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn., Berlin: Weidmann, 1951: 150-182). Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική-λογική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς την θρησκοληψία, τις βίαιες πράξεις και την ερωτική ελευθεριότητα. Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη είναι οι φανατικοί-απαίδευτοι-θρησκόληπτοι και οι θρησκευτικές οργανώσεις οι οποίες διέπονται από ένα ανελέητο και τυφλό θεολογικό φανατισμό. Με αυτές τις μεθόδους επιδιώκουν την δημιουργία μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την κυριαρχία του Σιωνισμού.
Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.
Όταν οι Ισραηλίτες αρνήθηκαν τον Σωτήρα-Λυτρωτή Χριστό, τον αποδέχτηκαν οι Έλληνες των πρωτοχριστιανικών αιώνων και του μεσαίωνα, οι οποίοι έκαναν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό Ελληνικό. Για αυτό οι πρόγονοι μας από σκλάβοι έγιναν διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους. Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική, Συρία, Ισραήλ σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ορθοδοξία και δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρεις ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Τα δύο αυτά μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Σωτήρα Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους. Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ορθοδοξία. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το Ελληνικό έθνος , παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Τα χρηστά ήθη της ζωής των Ελλήνων, είναι το πανάρχαιο διαχρονικό μυστικό, για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως είναι το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών, πολιτικών, κοινωνικών, επιστημονικών επιτυχιών, από καταβολής του Ελληνικού έθνους. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους. Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι Έλληνες ότι εξαιτίας του Χριστού, του Πλάτωνα και των χρηστών ηθών απελευθερώθηκαν χωρίς να πολεμήσουν. Δεν έφτανε όμως αυτό, αλλά έγιναν διοικητές στο κράτος, που τους προηγούμεους αιώνες, ήταν σκλάβοι. Ότι είμαστε ως έθνος το οφείλουμε στον Χριστό, τον Άγιο Κωνσταντίνο, την Αγία Ελένη, τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ηρόδοτο και στους τρεις Ιεράρχες. Για την αλλαγή της παγκόσμιας ιστορίας, για όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα αιτία είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη, οι τρεις ιεράρχες και ο Μέγας Αριστοκλής. Εκείνοι άλλαξαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν η αιτία για την δημιουργία της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Οι δύο Άγιοι (Κωνσταντίνος και Ελένη) είναι οι μεγαλύτεροι ευεργέτες του Ελληνικού έθνους. Άλλαξαν την Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία. Έκαναν τους προγόνους μας από σκλάβους, διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους.
Ο Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται ότι ήδη έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προυποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ελληνικού Imperium Romanu. Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Το imperium romanum με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Ιουδαίων Σιωνιστών-παγανιστών. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια, έλεγαν ότι η αρχαία Ρώμη, ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν, η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη, το παγκόσμιο κέντρο του Εωσφορισμού. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι-Σημίτες, ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων της φυλής τους, ήταν παγανιστές. Στον δαίμονα Savazio από την Φρυγία πιστεύουν από τα πανάρχαια χρόνια και οι Ιουδαίοι. Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης- ομόθρησκος των Ιουδαίων αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Ιουδαίων Σιωνιστών-παγανιστών. Οι Ιουδαίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους, από την ημέρα, που ανέλαβαν, την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, οι Έλληνες. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος των σιωνιστών και του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων.
Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως αντίγραφο, της Ουρανίου Βασιλείας, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας, καθώς ήταν περικυκλωμένη, από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών. To Ρωμαϊκό κράτος με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό, κρατικό μόρφωμα, στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες αμέτρητες επιθέσεις-πολέμους και γενοκτονίες, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς.
ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ.
Όλες οι θρησκείες του κόσμου έχουν τις δικές τους προφητείες και τα δικά τους ιερά βιβλία. Σε μια από τις προφητείες της νέας τάξης πραγμάτων, μαθαίνουμε τρομερά πράγματα. Είναι συγκλονιστικό-απίστευτο, όμως υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία ότι οι άνθρωποι της νέας τάξης πραγμάτων επιθυμούν διακαώς και επέτυχαν την ανασύσταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, Ενδεικτικό ήταν ότι έφτασαν στο σημείο να το αναφέρουν ακόμη και δημοσίως !!! Είναι γνωστό εδώ και πολλές δεκαετίες καθώς αποτελεί κοινό “μυστικό” σε όλους όσους γνωρίζουν, ότι το Χόλυγουντ έχει προσχωρήσει στον Εωσφορισμό (Νέα Τάξη Πραγμάτων).
Όποιο θρησκευτικό-πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μήνυμα, επιθυμούν να περάσουν σε παγκόσμιο επίπεδο, οι άνθρωποι της νέας τάξης πραγμάτων, το κάνουν μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες. Στην πολύ σημαντική ταινία η προφητεία (The Omen), παραγωγής 1976, αναφέρουν ξεκάθαρα ότι ο Μεσσίας θα έρθει να βασιλεύσει με την ανασύσταση,= της Αγίας-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με βάση τις δικές τους προφητείες. Οι παγανιστές προετοίμασαν και επέτυχαν την ανασύσταση της Αγίας Γερμανικής-"Ρωμαϊκής" αυτοκρατορίας και αναμένουν την έλευση του Μεσσία.
Όπως ο Κύριος Ιησούς-Χριστός βασίλεψε πνευματικά στην γη, κατά την εποχή της παγκόσμιας αρχαίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τώρα κατά την σύγχρονη εποχή, με την αναβίωση του Γερμανικού-μεσαιωνικού Imperium Romanum στα σύγχρονα δεδομένα, θα κυβερνήσει ο παγκόσμιος ηγεμόνας της νέας τάξης πραγμάτων. Σε αντίθεση με τον Χριστό ο αναμενόμενος “Μεσσίας” των Ιουδαίων θα κυβερνήσει πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πνευματικά την νέα "Αγία" Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καθώς και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου, για να επιτύχουν αυτούς τους άνομους και ανθελληνικούς σκοπούς, παραποίησαν τους θρύλους, τις παραδόσεις και ένα μέρος της Ελληνικής ιστορίας με στόχο να κρατήσουν τους Έλληνες αδρανείς. Μόνον με αυτόν τον τρόπο ήταν εφικτό να κυριαρχούσαν στο παγκόσμιο στερέωμα.
Θέλουν τους Έλληνες να είναι σε πλήρη ηθική-πνευματική παρακμή, να είναι εντελώς αδρανείς-αδύναμοι, ώστε να αναμένουν την εξ ουρανού "βοήθεια", χωρίς να αγωνίζονται, για να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, εγκαταλείποντας τον εθνοκτόνο Διονυσιακό πολιτισμό. Μέσα από αυτήν την στείρα αναμονή και το καθεστώς καταστολής, αιφνιδίασαν τους τελείως ανυποψίαστους-απελπισμένους, απαίδευτους και καλοπροαίρετους Έλληνες, με αποτέλεσμα να εγκαθιδρύσουν την εξουσία τους. Η ιστορία της αρχαίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας χωρίζεται σε δύο βασικές περιόδους. Την Ρωμαϊκή με πρωτεύουσα την Ρώμη από τον Οκταβιανό μέχρι τον Άγιο Κωνσταντίνο, και την Ελληνική-Ρωμαϊκή με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, από την περίοδο του Μ. Κωνσταντίνου εώς την οριστική πτώση του κράτους, με την κατάκτηση των Γερμανών το 1204 μ.Χ. επί Αλέξιου Ε. Η ανασύσταση του σύγχρονου Ρωμαϊκού κράτους έχει γίνει σε δύο χρονικές περιόδους από δύο διαφορετικά έθνη (Ρωσία-Γερμανία). Τα δύο κράτη επιδιώκουν τον διαχωρισμό της Ευρώπης σε Δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και σε Ανατολική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Το σύγχρονο δυτικό κράτος διέπεται από τον Διονυσιακά αξιώματα και το Ανατολικό από την Ορθοδοξία. Αρχικά έχουμε την δημιουργία του Imperium Romanum από την Γερμανία σε Ελλάδα-Ευρώπη (Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου επικρατεί ο Διονυσιακός πολιτισμός.
Οι κληρονόμοι-κατακτητές του δυτικού Ρωμαϊκού κράτους ήταν οι Γερμανοί. Με την δημιουργία της Ευρωπαϊκής ενώσεως η συντριπτική πλειοψηφία ειδημόνων και μη συμφωνεί ότι έγινε η αναβίωση του δυτικού-γερμανικού imperium (Αγία Γερμανική αυτοκρατορία). Η αναβίωση του Ανατολικού Ρωμαϊκού μορφώματος με βάσεις την Ορθοδοξία και τον Ελληνορωσικό πολιτισμό έγινε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και νέος πλανητάρχης δικαιωματικά θεωρεί τον εαυτό του ως συνεχιστή των αειμνήστων Ελλήνων αυτοκρατόρων της Κωνσταντινουπόλεως, και την Ορθόδοξη Ρωσία ως την φυσική και νόμιμη κληρονόμο του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Η πριγκίπισσα Άννα η αδελφή του Βουλγαροκτόνου παντρεύτηκε τον Βλαδίμηρο και μετά από τέσσερις αιώνες, νυμφεύθηκε η Σοφία η Ζωή Παλαιολόγου τον Ιβάν Γ. Το 1472 μ.Χ, ο Ιβάν Γ πήρε για γυναίκα του την ανιψιά του τελευταίου βασιλιά της πόλεως του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, η οποία είχε ζήσει στην Ιταλία και είχε γίνει μετοχές της δυτικής παιδείας. Συνεπώς δίκαια μπορούν να επικαλούνται συγγένεια εξ αίματος, με τους Έλληνες αυτοκράτορες, από την δυναστεία του Βουλγαροκτόνου και των Παλαιολόγων. Ο βασικότερος στόχος των Ρώσων σύμφωνα και με την διαθήκη του Μ.Πέτρου ήταν η ανασύσταση της "Βυζαντινής" αυτοκρατορίας, και η έξοδος στο Αιγαίο. Για αυτό και γίνονται επί αιώνες προσπάθειες για έξοδο των τσάρων και των μπολσεβίκων στο Αιγαίο.
Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος. Δυστυχώς είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Οι εκχριστιανισμένοι Ρώσοι από τους Έλληνες εξ αρχής φθονούσαν το Ρωμαϊκό κράτος για τον παγκόσμιο πολιτισμό του, και γιατί οι πρόγονοι μας διοικούσαν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Βλέποντας την πνευματική- πολιτική και την στρατιωτική δύναμη των Ελλήνων του Ρωμαϊκού κράτους, και την δική τους κατωτερότητα φθονούσαν-εποφθαλμιούσαν να πάρουν την θέση των προγόνων μας, ως διοικητές-συνεχιστές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Ορθοδοξίας. ΟΙ Ρώσοι διεκδικούσαν από τους μεσαιωνικούς αιώνες ακόμη και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Για αυτό άφησαν τους Γερμανούς να κατακτήσουν την αυτοκρατορία το 1204 μ.Χ. και στην συνέχεια τους Τούρκους να κατακτήσουν την Πόλη το 1453 μ.Χ. Είναι ιστορικά γνωστό ότι από την εποχή των Παλαιολόγων μεταξύ άλλων οι Ρώσοι διεκδικούσαν ακόμη και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ότι είναι οι Ρώσοι μέχρι σήμερα το οφείλουν στους Έλληνες. Εντούτοις oι ομόδοξοι Ρώσοι εγκατέλειψαν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία να πέσει στα χέρια των Γερμανών το 1204 μ.Χ και εν συνέχεια δεν βοήθησαν τους Έλληνες το 1453 μ.Χ. κατά την κατάκτηση της βασιλεύουσας από τους Οθωμανούς.
Σε όλες τις πιο κρίσιμες ιστορικές μας στιγμές ως έθνος, οι Ρώσοι πού ευεργετήθηκαν από τους Έλληνες και από τον Βουλγαροκτόνο μας εγκατέλειψαν τελείως. Άφησαν το Ελληνικό έθνος έρμαιο στους Γερμανούς και στους Τούρκους οι οποίοι έσφαξαν, έκλεψαν, βίασαν, κατέκτησαν. Σκεφτείτε ότι ιστορικά ήταν πολύ πρόσφατα το γεγονός ότι έγιναν Ορθόδοξοι χριστιανοί από τον Βασίλειο. Μας γύρισαν την πλάτη οι ομόδοξοι Ρώσοι, καθώς ξέχασαν τους μοναδικούς και αιώνιους ευεργέτες του Ρωσικού έθνους, τους Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Από την στιγμή που αγνόησαν-περιφρόνησαν τους κορυφαίους Έλληνες όλων των εποχών, τους κοσμοκράτορες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που ήταν οι ευεργέτες τους, είναι αδύνατον να υπολογίζουν τους σύγχρονους- εξαθλιωμένους και σκλαβωμένους σύγχρονους Ελλαδίτες. Ακόμη και 19 χρόνια μετά τον εκχριστιανισμό τους από τον Βασίλειο Β, οι Ρώσοι επί Κωνσταντίνου Θ Μονομάχου επιτέθηκαν εκ νέου στην πόλη-Κωνσταντινούπολη. Δεν σεβάστηκαν από την αρχή την ευεργεσία που έκαναν οι κορυφαίοι του κόσμου, οι Έλληνες Ρωμαϊκού κράτους στο Ρωσικό έθνος. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ως διάδοχος των Ελλήνων αυτοκρατόρων της Κωνσταντινουπόλεως και η Ρωσία ως συνέχεια της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ακολουθούν την ίδια εξωτερική πολιτική με το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος. Εν τούτοις οι Ρώσοι άλλαξαν πολιτική και ισχυρίζονται ότι είναι συνεχιστές και του Ρωμαϊκού κράτους με πρωτεύουσα την Ρώμη !!! Αυτό είναι μια κίνηση γεωστρατηγικής για να υπογραμμίσουν την οικουμενικότητα της Ρωσικής αυτοκρατορίας, και γιατί σκοπεύουν να εξουσιάσουν και την Ευρώπη, όπως έκανε το αρχαίο imperium.
Ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ο νέος πλανητάρχης από το Κρεμλίνο συνεχίζει την εξωτερική αυτοκρατορική πολιτική των Ρομανόφ και των Κομμουνιστών της Σοβιετικής ένωσης. Ρομανόφ και οι άλλοι Τσάροι, οι Μπολσεβίκοι και ο Πούτιν εκφράζουν απόλυτα τον Ρωσικό εθνικισμό και τα πατριωτικά ιδεώδη και ας προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς και πνευματικούς χώρους. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι κατ'α την διάρκεια του 20ου αιώνα είτε ως Σοβιετική Ένωση είτε ως Ρωσία στήριξε κατά καιρούς τις βλέψεις Γιουγκοσλάβων, Βουλγάρων και Ρουμάνων εθνικιστών κατά της Ελλάδας όσον αφορά στο Μακεδονικό και το Κουτσοβλαχικό ζήτημα. Στην διπλωματία και τη γεωπολιτική δεν υπάρχουν αιώνιες φιλίες και αδελφά έθνη. Επίσης ας μην ξεχνάμε την αναγνώριση του Θεόφιλου, εις βάρος του Έλληνα-αντινεοταξίτη Πατριάρχη Ειρηναίου στα Ιεροσόλυμα.
Ο ΝΑΟΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΩΝ ΘΕΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ.
Ακόμη ο Ρώσος πρόεδρος και η Ρωσική κυβέρνηση, δέχτηκαν να γίνει ναός της πανθρησκείας στο Καζάν της Ρωσίας. Σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από την πόλη Καζάν της Ρωσίας, στην κωμόπολη Staroye Arakchino, έκτισαν πολυθρησκευτικό ναό !!! Στον ναό εκπροσωπούνται οι δώδεκα μεγαλύτερες θρησκείες της ανθρωπότητας. Η Καζάν βρίσκεται 800 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας και είναι η πρωτεύουσα του Ταταρστάν. Η πόλη θεωρείται ως “τρίτη πρωτεύουσα” της Ρωσίας και σε αυτήν ζούνε Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Εξωτερικά στον ναό υπάρχουν ψηφιδωτές εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, άγαλμα του Βούδα και σφίγγες. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν οι αντίστοιχοι 12 χώροι των θρησκειών. Φυσικά έχουν γίνει και παρεμβάσεις. Οι “θεοί και οι θεές” είναι απεικονισμένοι σύμφωνα με τις παραδόσεις της κάθε θρησκείας, Στο τμήμα για την Ορθοδοξία δεν υπάρχει η Παναγία στην κόγχη του ιερού καθώς και ο θεός στο κέντρο της οροφής. Κάτω από το άγαλμα του Βούδα έχει τοποθετηθεί το άγαλμα της θεάς Shiba, η οποία είναι η θεά της καταστροφής-πολέμου. Το ίδιο ακριβώς άγαλμα της Shiba, έβαλαν οι νεοταξίτες και στην είσοδο του CERN. Είναι απαράδεκτο να εικονίζεται ο Θεός-δημιουργός του Αριστοκλή, μαζί με τις εικόνες και τα αγάλματα των θεών του Ινδουισμού, του Βουδισμού, και την θεά Shiba.
Το Κρεμλίνο αλλάζει τα παγκόσμια δεδομένα. Ο Πούτιν έχει καλές σχέσεις με όλους τους ηγέτες, διότι είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός του αιώνα μας. Είναι φιλικά προσκείμενος στους Χριστιανούς και παράλληλα έχει πολύ καλές σχέσεις με τους Μωαμεθανούς. Στις 23 Νοεμβρίου 2015 ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, έδωσε ένα σπάνιο και πολύτιμο δώρο στον Ιρανό ηγέτη Αλί Χαμενει.
Ο Πούτιν χάρισε στον Χαμενει ένα απo τα πέντε αντίγραφα του αρχικού χειρόγραφου του Κορανίου, του Μωαμεθανικού ιερού κειμένου που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα. Μην ξεχνάτε ότι το Ιράν όχι μόνον είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες των Ρώσων στον εξοπλιστικό τομέα (άμυνας), και είναι ταυτόχρονα το δεύτερο κράτος στον κόσμο, με το περισσότερο φυσικό αέριο. Η Μόσχα θέλει το Ιράν και την Συρία στην νέα ένωση που δημιουργεί μαζί με την Κίνα, την Βραζιλία κλπ. Στα πλαίσια αυτών των γεωπολιτικών-γεωστρατηγικών στόχων έχουμε και την συμμαχία-φιλία, με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν. Ο Πούτιν Πάνω από όλα είναι πολιτικός και παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από τους Αμερικανούς ηγέτες. Επιθυμεί να είναι αρεστός σε όλους. Για αυτό με τους Ορθόδοξους γίνεται Χριστιανός με τους Ιουδαίους Καμπαλιστής και με τους Μωαμεθανούς φιλοισλαμιστής. Σέβεται την θρησκευτική πίστη όλων των λαών. Στο βίντεο που θα δείτε στα πλαίσια της Ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, οι Ρώσοι παρουσιάζονται ως συνεχιστές του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Εν τούτοις για πρώτη φορά εμφανίζονται και ως συνεχιστές του imperium romanum με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη. Όπως είναι ιστορικά αποδεδειγμένο η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ιδρύθηκε από παγανιστές.
Με την ανάληψη της διοικήσεως της αυτοκρατορίας από τους Έλληνες, το κράτος του Διονυσιακού πολιτισμού έγινε το βασίλειο του Χριστού και των Ελλήνων με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Βλέποντας προσεκτικά το βίντεο θα δείτε ότι κεκαλυμμένα με βιτρίνα τον Ελληνικό πολιτισμό, τον οποίο όντος αγάπησαν αρκετοί Ρωμαίοι και όχι η ανώτατη ηγεσία η οποία είχε ασπαστεί τα Διονυσιακά αξιώματα, οι Ρώσοι παρουσιάζονται και ως συνεχιστές του imperium romanum με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, μια από τις παγκόσμιες πρωτεύουσες του Διονυσιακού πολιτισμού !!!
Εθνική επιβίωση-Ισχύς δια της γνώσεως : Η μέγιστη Εθνική εορτή του Ελληνισμού.
Σε προσωπικό επίπεδο επιθυμώ μια συνεργασία γεωστρατηγικής-γεωπολιτικής με την Ρωσία, μόνον με αξιοπρεπείς όρους. Ο Πούτιν δεν έχει κάνει πολέμους 'οπως έκαναν σε Σερβία, Ιράκ και Συρία οι Αμερικάνοι.
Στην σημερινή εργασία γεωπολιτικής-γεωστρατηγικής αναφέρομαι στην εξωτερική πολιτική και στα σχέδια αιώνων, τα οποία έγιναν πράξη από το Ρωσικό και το Γερμανικό έθνος. Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι σε Ορθόδοξες προφητείες. O Θεός σε κάθε εποχή έχει πάντοτε τους δικούς του ανθρώπους και αναμένουν. Εάν μετανοήσουν πραγματικά και εγκαταλείψουν τον εθνοκτόνο Διονυσιακό πολιτισμό οι νεοέλληνες, θα επιβιώσει ο Ελληνισμός και θα μεγαλουργήσει. Σε διαφορετική περίπτωση θα αφανιστούμε μέχρι ενός.
Oι εργασίες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι γράφονται κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, που βρέθηκε ποτέ συνάνθρωπος μας και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του Arisvinews και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Ορθοδοξίας του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου (Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτικού αναλυτή (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Arisvinews.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
(1) Να περάσουμε να δούμε τι αναφέρουν σχετικά με τους Ρώσους οι Έλληνες ιστορικοί : “Ακόμη τούτη η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, όσο να ‘ρθει ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι». Επί Τουρκοκρατίας αυτό το δημώδες άσμα απηχούσε τους πόθους των σκλαβωμένων Ελλήνων, ότι οι ομόδοξοι Ρώσοι θα τους βοηθούσαν να κερδίσουν την ελευθερία τους. Και τα χρόνια περνούσαν και οι ραγιάδες περίμεναν αλλά το «ξανθό γένος από τον Βορρά» δεν ερχόταν. Και όταν κάποτε το έπραξε ήταν για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τα δικά του συμφέροντα. Ορλωφικά. Οι Ρώσοι αντί να δώσουν όπλα, μοίραζαν στολές στους Έλληνες.
Το 1770 η φιλόδοξη τσαρίνα Αικατερίνη Β΄ αποφάσισε να ξεσηκώσει τους σκλαβωμένους Έλληνες. Σκοπός της ήταν οι επαναστάτες να προκαλέσουν αντιπερισπασμό στους Τούρκους ώστε τα ρωσικά στρατεύματα να καταλάβουν βόρειες επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στα τέλη του Φεβρουαρίου του ίδιου χρόνου έφθασαν στο λιμάνι της Κορώνης τα πρώτα ρωσικά πλοία με επικεφαλής τον Θεόδωρο Ορλώφ. Η Ρωσική δύναμη όμως (4.000 άνδρες) ήταν ανεπαρκέστατη για την επίτευξη του σκοπού. Οι επαναστάτες, όταν είδαν να ξεφορτώνονται τέσσερα κιβώτια με οπλισμό για ολόκληρη την Πελοπόννησο, γελούσαν για να μην κλάψουν. Εν τω μεταξύ, οι Ρώσοι μοίραζαν στους αγράμματους Έλληνες εθελοντές μεταφράσεις του στρατιωτικού ρωσικού κανονισμού! Και για να είναι πιο σίγουρος για το θαύμα, έντυσε τους Έλληνες με ρωσικές στολές. Θαύματα όμως δεν γίνονται και οι Τούρκοι συνέτριψαν τους «μεταμφιεσμένους».
Οι Ρώσοι έφυγαν εγκαταλείποντας την Πελοπόννησο στο έλεος των Τούρκων. Τα στίφη των Αλβανών που έστειλαν οι τελευταίοι για την κατάπνιξη του κινήματος αιματοκύλισαν την Πελοπόννησο επί 10 χρόνια! Το 1785 άρχισαν εκ νέου πολεμικές προπαρασκευές της Μεγάλης Αικατερίνης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όπως και επί Ορλώφ, εστάλησαν σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας πράκτορες της ρωσικής κυβέρνησης για να εξεγείρουν τους Έλληνες. Οι κλεφταρματωλοί και οι πρόκριτοι όμως, έχοντας πικρή πείρα από το Ορλωφικό Κίνημα, που τόσο ακριβά πλήρωσε τις συνέπειές του η Πελοπόννησος. Αφού δεν είχαν τις εγγυήσεις για την αποστολή πολυάριθμων ρωσικών στρατευμάτων για να την ενισχύσουν, έμειναν ασυγκίνητοι στις εκκλήσεις της τσαρίνας.
Οι Ρώσοι συμμαχούν με τους Τούρκους στα Επτάνησα Τον Οκτώβριο του 1798 και ο ενωμένος ρωσοτουρκικός στόλος κατέλαβε τα Επτάνησα εκδιώκοντας τους Γάλλους του Ναπολέοντα. Τότε η τουρκική διοίκηση του Μοριά βρήκε ευκαιρία και ξεκίνησε τρομερό διωγμό κατά των αρματολών. Το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων εξοντώθηκε μην έχοντας πλέον πρόσφορο το καταφύγιο των Επτανήσων. Ο τσάρος καταδικάζει την Ελληνική επανάσταση Τον Φεβρουάριο του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε την Επανάσταση στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες με το σύνθημα «κινηθήτε ω φίλοι και θέλετε ειδεί μια κραταιά δύναμη να υπερασπιστεί τα δίκαιά μας», υπονοώντας τη Ρωσία.
Παρά τις προσδοκίες όμως του Υψηλάντη, ο τσάρος Αλέξανδρος καταδίκασε το κίνημα και έδωσε άδεια στα τουρκικά στρατεύματα να εισέλθουν στις Ηγεμονίες και να καταπνίξουν την Επανάσταση. Η ναυμαχία στο Ναυαρίνο στο πλευρό των αγγλογάλλων. Η κατάσταση αλλάζει τον Οκτώβριο του 1827 όταν οι Ρώσοι πρωτοστατούν στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, όπου ο ενωμένος αγγλογαλλορωσικός στόλος συντρίβει τον τουρκοαιγυπτιακό. Φυσικά, ο τότε τσάρος Νικόλαος Α’ δεν βοηθά τους επαναστάτες εξαιτίας του «ομόδοξου», ούτε για να εκπληρώσει την προφητεία. Πολύ απλά θέλει να διαλύσει τον στόλο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πριν από έναν ακόμη Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Φυσικά, τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια η Ρωσία θα ασκήσει, μέσω του ρωσικού κόμματος, το μερίδιο της εξουσίας και επιρροής που της αναλογεί ως μια από τις προστάτιδες δυνάμεις του νεοσύστατου ελληνικού κρατιδίου. H θαλασσοταραχή έφερε τον τριεθνή στόλο στον κόλπο του Ναυαρίνου για να προστατευθεί.
‘Οταν έπεσε πυροβολισµός τυχαίος και απρόβλεπτος, ξεκίνησε η σύγκρουση που οδήγησε στην καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. Για αυτό η κερδηθείσα ανεξαρτησία, αποδίδεται στο λάθος των τριών ναυάρχων. Το 1853 η Ρωσία εμπλέκεται σε πόλεμο στην Κριμαία εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, της Γαλλίας και της Αγγλίας. Πράκτορές της υποδαυλίζουν τους πόθους των σκλαβωμένων Θεσσαλών, Μακεδόνων και Ηπειρωτών για επανάσταση και ένωση με τη μητέρα Ελλάδα. Ως αποτέλεσμα, οι Αγγλογάλλοι επιβάλλουν ναυτικό αποκλεισμό στην Ελλάδα και οι εξεγέρσεις σβήνουν. Βομβαρδίζουν τους Κρήτες επαναστάτες.
Το 1905 οι κάτοικοι της αυτόνομης Κρήτης εξεγείρονται κατά του ύπατου αρμοστή του νησιού πρίγκιπα Γεωργίου δυσαρεστημένοι από τους κακούς του χειρισμούς στο θέμα της ένωσης με την Ελλάδα. Και ενώ η Γαλλία και η Αγγλία τηρούν μια στάση αναμονής, η Ρωσία στέλνει ένα πολεμικό της πλοίο το οποίο βομβαρδίζει τις θέσεις των επαναστατών. Οι Ρώσοι στο πλευρό του Κεμάλ στην Μικρά Ασία. Φυσικά η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε όταν η Ρωσία, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και τον Εμφύλιο, μετασχηματίστηκε σε Σοβιετική Ένωση. Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας οι Σοβιετικοί ενίσχυσαν με κάθε στρατιωτικό και διπλωματικό μέσο τον Κεμάλ στον αγώνα του εναντίον του Ελληνικού Στρατού. Άλλωστε ο Βενιζέλος είχε στείλει στρατεύματα εναντίον τους, στην Ουκρανική εκστρατεία και ήταν αντικομμουνιστής. Οι ενέργειές των Ρώσων συνέβαλαν τα μέγιστα στην ήττα των Ελλήνων, τον ξεριζωμό των Ιώνων από την πατρώα γη και έθεσαν παράλληλα και ταφόπλακα στις προσπάθειες των Ποντίων για αυτονόμηση από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Ο Κεμάλ με Σοβιετικούς Η διώξεις των Ποντίων από τον Στάλιν Τη δεκαετία του 30΄ ο Στάλιν εφάρμοσε μια εκτεταμένη πολιτική διώξεων «επικίνδυνων» εθνικών μειονοτήτων που διαβιούσαν σε σοβιετικό έδαφος.
Ως αποτέλεσμα χιλιάδες Πόντιοι εξοντώθηκαν με την ανυπόστατη κατηγορία «εχθροί του λαού». Στάλιν Φυσικά οι Σοβιετικοί έμειναν ασυγκίνητοι όταν τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να πράξουν διαφορετικά όταν το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο Ρίμπετροπ-Μολότωφ ήταν σε ισχύ; Μόνο όταν ο Χίτλερ έστρεψε τα πυρά του εναντίον τους αποθέωσαν την ελληνική αντίσταση κατά των «ναζιστών εισβολέων». Το φθινόπωρο του 1944 ο Κόκκινος Στρατός φθάνει στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Δεν τα περνά όμως προκειμένου να συγκρουστεί με τους υποχωρούντες Γερμανούς.
Ο Στάλιν έχει συμφωνήσει με τον Τσώρτσιλ ότι η Ελλάδα θα παραμείνει υπό βρετανική επιρροή. Κατά συνέπεια οι Σοβιετικοί θα τηρήσουν αυστηρή ουδετερότητα και δεν θα ενισχύσουν την προσπάθεια του ΕΛΑΣ να καταλάβει την εξουσία τον ματωμένο Δεκέμβριο του 1944. Κατά τη διάρκεια του Ελληνικού εμφυλίου ούτε οι κομμουνιστές αντάρτες, ούτε οι αντίπαλοί τους θα μπορούσαν να είναι ευχαριστημένοι με τη σοβιετική στάση. Οι πρώτοι γιατί δεν έλαβαν άμεση βοήθεια από τους ομοϊδεάτες τους. Οι δεύτεροι γιατί η «σύμμαχος Σοβιετική Ένωση» προσέφερε έμμεση βοήθεια στους αντάρτες εφόσον επέτρεπαν την υποστήριξη των τελευταίων από όμορες χώρες (Βουλγαρία, Αλβανία, Γιουγκοσλαβία). Παράλληλα βέβαια, προσέφεραν κάθε δυνατή βοήθεια στην Αλβανία προκειμένου να μην ανακινηθεί από την Ελλάδα το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα.
(2) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ.
Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα...
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε.
Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.
Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.
Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »
« Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.
Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν
« ἠδ´ ὡς θεῖον Ἄδωνιν ὀρειφοίτης Διόνυσος ἥρπασεν, ἠγαθέην Κύπρον ἐποιχόμενος. »
« Θαυμάσας οὖν τὸ ἐπὶ πᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος « Ἆρ´ » ἔφη « σὺ τὸν πατριώτην θεόν, ὦ Λαμπρία, » εὔιον ὀρσιγύναικα μαινομέναις ἀνθέοντα τιμαῖσι Διόνυσον« » ἐγγράφεις καὶ ὑποποιεῖς τοῖς Ἑβραίων ἀπορρήτοις; ἢ τῷ ὄντι λόγος ἔστι τις ὁ τοῦτον ἐκείνῳ τὸν αὐτὸν ἀποφαίνων; »
Ὁ δὲ Μοιραγένης ὑπολαβών « Ἔα τοῦτον » εἶπεν· « ἐγὼ γὰρ Ἀθηναῖος ὢν ἀποκρίνομαί σοι καὶ λέγω μηδέν´ ἄλλον εἶναι· καὶ τὰ μὲν πολλὰ τῶν εἰς τοῦτο τεκμηρίων μόνοις ἐστὶ ῥητὰ καὶ διδακτὰ τοῖς μυουμένοις παρ´ ἡμῖν εἰς τὴν τριετηρικὴν παντέλειαν· ἃ δὲ λόγῳ διελθεῖν οὐ κεκώλυται πρὸς φίλους ἄνδρας, ἄλλως τε καὶ παρ´ οἶνον ἐπὶ τοῖς τοῦ θεοῦ δώροις, ἂν οὗτοι κελεύωσι, λέγειν ἕτοιμος. » Πάντων οὖν κελευόντων καὶ δεομένων « πρῶτον μέν » ἔφη « τῆς μεγίστης καὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ´ αὐτοῖς ὁ καιρός ἐστιν καὶ ὁ τρόπος Διονύσῳ προσήκων. Τὴν γὰρ λεγομένην νηστείαν ἄγοντες ἀκμάζοντι τρυγητῷ τραπέζας τε προτίθενται παντοδαπῆς ὀπώρας ὑπὸ σκηναῖς καὶ καλιάσιν ἐκ κλημάτων μάλιστα καὶ κιττοῦ διαπεπλεγμέναις· καὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκηνὴν ὀνομάζουσιν. Ὀλίγαις δ´ ὕστερον ἡμέραις ἄλλην ἑορτήν, οὐκ ἂν δι´ αἰνιγμάτων ἀλλ´ ἄντικρυς Βάκχου καλουμένην, τελοῦσιν. Ἔστι δὲ καὶ κραδηφορία τις ἑορτὴ καὶ θυρσοφορία παρ´ αὐτοῖς, ἐν ᾗ θύρσους ἔχοντες εἰς τὸ ἱερὸν εἰσίασιν· εἰσελθόντες δ´ ὅ τι δρῶσιν, οὐκ ἴσμεν, εἰκὸς δὲ βακχείαν εἶναι τὰ ποιούμενα· καὶ γὰρ σάλπιγξι μικραῖς, ὥσπερ Ἀργεῖοι τοῖς Διονυσίοις, ἀνακαλούμενοι τὸν θεὸν χρῶνται, καὶ κιθαρίζοντες ἕτεροι προΐασιν, οὓς αὐτοὶ Λευίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης.
Οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββάτων ἑορτὴν μὴ παντάπασιν ἀπροσδιόνυσον εἶναι· Σάβους γὰρ καὶ νῦν ἔτι πολλοὶ τοὺς Βάκχους καλοῦσιν καὶ ταύτην ἀφιᾶσι τὴν φωνὴν ὅταν ὀργιάζωσι τῷ θεῷ, οὗ πίστωσιν ἔστι δήπου καὶ παρὰ Δημοσθένους λαβεῖν καὶ παρὰ Μενάνδρου, καὶ οὐκ ἀπὸ τρόπου τις ἂν φαίη τοὔνομα πεποιῆσθαι πρός τινα σόβησιν, ἣ κατέχει τοὺς βακχεύοντας· | αὐτοὶ δὲ τῷ λόγῳ μαρτυροῦσιν, ὅταν σάββατα τελῶσι, μάλιστα μὲν πίνειν καὶ οἰνοῦσθαι παρακαλοῦντες ἀλλήλους, ὅταν δὲ κωλύῃ τι μεῖζον, ἀπογεύεσθαί γε πάντως ἀκράτου νομίζοντες.
Καὶ ταῦτα μὲν εἰκότα φαίη τις ἂν εἶναι· κατὰ κράτος δὲ τοὺς ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ´ ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν.
Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84
0 comments: