Όλοι αισθανόμαστε ότι η παγκόσμια τάξη έχει ραγίσει. Η υπάρχουσα τάξη καταρρέει σε πολλαπλά μέτωπα.
Όσοι επωφελήθηκαν από αυτή τη ρύθμιση κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μπαλώσουν τις ρωγμές, ενώ όσοι ταλαιπωρήθηκαν κάτω από τις αλυσίδες της παλιάς τάξης αναζητούν μια νέα τάξη που ταιριάζει στα συμφέροντά τους.
Το καθήκον τώρα είναι να κατανοήσουμε αυτό το περίπλοκο σημείο καμπής στην ιστορία. Δύο δηλώσεις συνοψίζουν τη μετάβαση από την υπάρχουσα παγκόσμια τάξη στην επόμενη επανάληψη: 1. Τα οικονομικά κυριαρχούσαν στους πόρους στην παλιά τάξη. Τώρα οι ρόλοι θα αντιστραφούν και οι πόροι του πραγματικού κόσμου θα κυριαρχούν στα οικονομικά. Δεν μπορούμε να «εκτυπώσουμε τον δρόμο μας» από τις ελλείψεις.2. Ο ανασχηματισμός νομισμάτων και πιστώσεων δεν θα σταματήσει την κατάρρευση του μοντέλου οικονομίας της υγειονομικής ταφής αποβλήτων της παγκόσμιας τάξης.
Τα οικονομικά κόλπα έχουν παρατείνει τη ζωή ενός μη βιώσιμου οικονομικού μοντέλου που δόξαζε την «ανάπτυξη» από τη σπατάλη πόρων. Επεκτείνοντας το πιστωτικό «χρήμα», η τρέχουσα παγκόσμια τάξη τροφοδότησε τη μη βιώσιμη κατανάλωση που οδηγείται από τη μη βιώσιμη κερδοσκοπία.
Σταματήστε να επεκτείνετε «χρήματα» και πιστώσεις και η παγκόσμια τάξη «ανάπτυξης» καταρρέει.
Το φράγμα τελικά ραγίζει
Δυστυχώς για όλους εκείνους που ωφελήθηκαν από την αυξανόμενη ανισότητα πλούτου και εισοδήματος, το κόλπο της επέκτασης του «χρήματος» και της πίστωσης έχει φτάσει σε συστημικά όρια. Το φράγμα που κρατά όλο το τοξικό χρέος, τη μόχλευση και την απάτη τελικά ραγίζει.
Η κυριαρχία των πόρων επί των οικονομικών οδηγεί σε μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων, μια τάξη που έχει τη δυνατότητα να είναι πολύ πιο σταθερή και βιώσιμη από το μη βιώσιμο, αποσταθεροποιητικό μοντέλο «απόβλητα είναι ανάπτυξη» που εξαρτάται από την οικονομική απάτη για να διατηρήσει την ψευδαίσθηση της «ανάπτυξης». ”
Όπως εξηγώ στο βιβλίο μου Παγκόσμια Κρίση, Εθνική Ανανέωση , η σπανιότητα οδηγεί είτε σε κοινωνική διαταραχή είτε σε δελτίο. Αυτό το άρθρο εξηγεί πώς ο ρόλος της κυβέρνησης θα μετατοπιστεί από την τόνωση της ζήτησης (Κεϋνσιανή λατρεία φορτίου) στον περιορισμό της ζήτησης με τρόπους που διατηρούν το κοινωνικό συμβόλαιο.
Τα έθνη που αποτυγχάνουν να προσαρμοστούν στο τέλος της χρηματιστικοποίησης και της παγκοσμιοποίησης θα διαλυθούν. Κάθε έθνος έχει μια επιλογή του μονοπατιού που θα ακολουθήσει:
Προσκολληθείτε στην καταδικασμένη υπάρχουσα τάξη πραγμάτων της χρηματιστικοποίησης, της παγκοσμιοποίησης και της «σπατάλης είναι ανάπτυξη» Οικονομία ΧΥΤΑ ή αγκαλιάστε έναν πολυπολικό κόσμο και ένα μοντέλο αποανάπτυξης για να κάνουμε περισσότερα με λιγότερη απόδοση και ανθεκτικότητα παρά την κακή προγραμματισμένη απαξίωση του εξαρτώμενου από το χρέος Οικονομία ΧΥΤΑ.
Τα δωρεάν χρήματα είναι η λύση
Κάτω από διάφορα καλύμματα, ετικέτες και εξορθολογισμούς, το «δωρεάν χρήμα» έχει πλέον καθιερωθεί ως η προεπιλεγμένη λύση πολιτικής για οποιοδήποτε πρόβλημα. Το χρηματιστήριο παραπαίει; Η λύση: δωρεάν χρήματα! Η οικονομία παραπαίει; Η λύση: δωρεάν χρήματα! Οι τραπεζίτες αντιμετωπίζουν κατάρρευση από καταστροφικά επικίνδυνα στοιχήματα; Η λύση: δωρεάν χρήματα! Καταρρέουν οι υποδομές;
Η λύση: δωρεάν χρήματα!
Ο πληθωρισμός μαίνεται; Η λύση: δωρεάν χρήματα! Ruh-roh. Έχουμε ένα πρόβλημα που δεν λύνεται χωρίς χρήματα. Αντίθετα, τα δωρεάν χρήματα επιταχύνουν τη φωτιά. Dang, αυτό είναι άβολο. η λύση σε κάθε πρόβλημα κάνει αυτό το πρόβλημα χειρότερο. Τώρα τι κάνουμε;
Παρά την προφανή έκπληξη των υπευθύνων χάραξης πολιτικής, των ειδικών και των απολογητών, αυτό ήταν κοινή λογική. Δημιουργήστε τρισεκατομμύρια δολάρια από τον αέρα και διαδώστε τα χρήματα αδιακρίτως (οι απατεώνες και οι απατεώνες παίρνουν περισσότερα από τους έντιμους, φυσικά) μετά τη διακοπή των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού και τα ράφια ήταν γυμνά, στη συνέχεια ανοίξτε τις πύλες του κερδοσκοπικού τζόγου σε μετοχές, κρυπτογράφηση. στέγαση, μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, ρόπαλο γκουάνο, quatloos κ.λπ., και τι πιστεύετε ότι θα συμβεί;
Η προσφορά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη ζήτηση που ενισχύεται από το δωρεάν χρήμα, οι τιμές αυξάνονται, οι άνθρωποι ενστικτωδώς υπερπαραγγέλνουν και υπεραγοράζουν και τα κερδοσκοπικά στοιχήματα «μην πολεμάτε τη Fed» γεννούν περισσότερα στοιχήματα: ο ενισχυτής πυραύλων για τον πληθωρισμό αναφλέγεται, οι μισθοί εκτινάσσονται στα ύψη Καθώς οι εργαζόμενοι προσπαθούν να συμβαδίσουν με τις αυξανόμενες δαπάνες, οι κερδοσκοπικές φούσκες φουσκώνουν σε πρωτόγνωρα άκρα, και όλος αυτός ο «πλούτος χωρίς δουλειά ή παραγωγικότητα» επηρεάζει τις δαπάνες και το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ).
«Μόλις σκάσουν οι φούσκες, το ΑΕΠ καταρρέει και η αναλογία εκτινάσσεται»
Πριν από σαράντα χρόνια, ο συνολικός λόγος χρέους προς ΑΕΠ ήταν 1,6: το χρέος ήταν 4,8 τρισεκατομμύρια δολάρια και το ΑΕΠ ήταν 3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Στη συνέχεια, οι πολιτικές λύσεις του δημοσιονομικού «δανεισμού και δαπανών» και της «επέκτασης ισολογισμού» της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ. γνωστό και ως δωρεάν χρήματα , έγινε η προεπιλογή της πολιτικής.
Ο δείκτης αυξήθηκε στο 2,76 το 2000 και κυμάνθηκε γύρω στο 3,7 την τελευταία δεκαετία, μια δεκαετία που έτυχε να τετραπλασιαστεί η χρηματιστηριακή αγορά και η φούσκα των ακινήτων να διογκώνεται εκ νέου σε νέα ύψη καθώς η Federal Reserve διατήρησε τα επιτόκια κοντά στο μηδέν ως μέρος του Πολιτική «δωρεάν χρήματος»:
Αν πρόκειται να δανειστούμε δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια για να τα σπαταλήσουμε, χρειαζόμαστε σχεδόν μηδενικά επιτόκια για να διατηρήσουμε το κόστος δανεισμού χαμηλό.
Αν και κανείς σε θέση ισχύος ή επιρροής δεν τολμά να το παραδεχτεί, η αναλογία του χρέους προς το ΑΕΠ δεν έχει εκτοξευθεί για έναν λόγο: οι κερδοσκοπικές φούσκες έχουν ωθήσει το ΑΕΠ υψηλότερα σε μια μαζική, διαρκή στρέβλωση του «φαινόμενου πλούτου» και ο νικητής παίρνει τα περισσότερα κέρδη για όσους ήξεραν πώς να αποσπάσουν την πλειοψηφία των κερδών από τις φούσκες.
Μόλις σκάσουν οι φυσαλίδες, το ΑΕΠ καταρρέει και η αναλογία σβήνει. Η πεποίθηση ότι η προσθήκη τρισεκατομμυρίων χρέους προσθέτει μαγικά το ΑΕΠ θα αποκαλυφθεί ως παραληρηματική φαντασίωση.
Δύο Μονοπάτια . Εντελώς ξεχασμένη στην εποχή του δωρεάν χρήματος ως λύση σε όλα τα προβλήματα είναι η πειθαρχία της λιτότητας, η οποία μπορεί καλύτερα να οριστεί ως πειθαρχία έναντι των δαπανών ως μέσο οικοδόμησης μακροπρόθεσμης οικονομικής σταθερότητας και γενικής ευημερίας.
Η οικονομική πειθαρχία (οικονομία) έχει παραμεριστεί ως περιττή ταλαιπωρία: γιατί να κάνουμε δύσκολες ανταλλαγές και θυσίες όταν η λύση είναι απλώς να δανειστείς/δημιουργήσεις περισσότερα δωρεάν χρήματα; Πράγματι. Στην ίδια γραμμή, γιατί να ασχοληθείτε με όλες τις ταλαιπωρίες του υγιεινού φαγητού και της φυσικής κατάστασης; Απλώς βγείτε έξω και καταπιείτε μερικές χούφτες “δωρεάν” (χε) φάρμακα.
Η πειθαρχία δεν είναι μόνο ο περιορισμός της σπατάλης. Πρόκειται για την επένδυση κεφαλαίου και εργασίας με σύνεση για την εξασφάλιση μελλοντικών κερδών στην παραγωγικότητα που είναι η μόνη πραγματική πηγή εισοδήματος και πλούτου. Η δημιουργία «χρημάτων» από τον αέρα και η διάδοσή τους για να ικανοποιήσει κάθε εκλογική περιφέρεια δεν αυξάνει την παραγωγικότητα. Καταστρέφει την παραγωγικότητα παρέχοντας κίνητρα για τα απόβλητα – τα απόβλητα είναι η ανάπτυξη της Οικονομίας ΧΥΤΑ – και τα κερδοσκοπικά στοιχήματα για φυσαλίδες που δεν σκάνε ποτέ.
Αλίμονο, σκάνε όλες οι φούσκες και τώρα που η δημιουργία δωρεάν χρημάτων αυξάνει το κόστος μόνο γρηγορότερα, δεν υπάρχει άλλη λύση από – ω, αγαπητέ, αγαπητέ, αγαπητέ – η αδυσώπητη πειθαρχία της λιτότητας και της επένδυσης για κέρδη παραγωγικότητας και όχι για κερδοσκοπική φούσκα «πλούτο .»
Ποιος δρόμος οδηγεί στην καταστροφή; Δωρεάν χρήματα. Ποιος δρόμος οδηγεί στην αναγέννηση; Λιτότητα και πειθαρχία.
Δεν είναι αυτό που θέλουν να ακούσουν όλοι, αλλά η προσκόλληση σε παραληρητικές φαντασιώσεις «δωρεάν πλούτου» δεν θα οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα, όπως και η κατάποση χούφτων φαρμάκων σε «δωρεάν υγεία».
0 comments: