Ο εθνικισμός προέρχεται από τη λέξη έθνος. Ο εθνικισμός είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο, είναι κάτι το κατεξοχήν δημοκρατικό, θεωρείται κάτι το ιερό. Είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο γιατί ανταποκρίνεται σε μια φυσική πραγματικότητα την οποία έχει διαπιστώσει η επιστήμη της γενετικής.
Σήμερα με αυστηρές επιστημονικές μεθόδους είναι δυνατόν να διαπιστωθεί για τον καθένα μας σε ποια φυλετική ομάδα ανήκει.
Έχουν γίνει έρευνες σε πανεπιστήμια οι οποίες καταδεικνύουν ακριβώς ότι οι Ελληνες, εμείς οι κάτοικοι της σημερινής Ελλάδας, δεν έχουμε γενετική σχέση με τους γείτονές μας, ότι αποτελούμε δηλαδή έναν ιδιόμορφο τύπο. Εφόσον δεν έχουμε σχέση από τους γείτονες, δεν σημαίνει ότι πέσαμε από τους ουρανούς, αλλά ότι έχουμε άμεση σχέση με τους προγόνους μας. Δεν συμφωνώ καθόλου με τη θεωρία ότι ο πολιτισμός καθορίζει το έθνος. Αυτή είναι μια σταλινική-λενινιστική θεωρία που υπηρετεί πολιτικούς σκοπούς. Αυτά αναφέρει ο πρώην πρόεδρος της δημοκρατίας Χ. Σαρτζετάκης. (1)
Εισαγωγή. Η έλλειψη παιδείας-αγωγής οδηγεί στην απάθεια και στην αδιαφορία. Αυτά είναι από τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα μιας κοινωνίας σε μεγάλη παρακμή και σήψη. Οι κάτοικοι είναι προκλητικά και τραγικά απαθείς-αδιάφοροι, απέναντι στους εμπρησμούς, τον covid, τα εμβόλια, τα μνημόνια, την εισβολή, τον Διονυσιακό πολιτισμό και τις εθνοκτόνες συνέπειες. Aυτό συμβαίνει διότι αρκετοί δεν έχουν παιδεία και θεωρούν ότι τα προβλήματα πρέπει να απασχολούν όλους τους άλλους, εκτός από τους ίδιους.
To έθνος βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του. Βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Διαχρονικά όλοι οι γνήσιοι Έλληνες έχουν ως πρότυπο τον Έλληνα που αναπαύεται στο Έβδομον. Η Ελληνικότητα της Μακεδονίας είναι θεμελιωμένη επάνω στο αίμα, τις θυσίες και τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων. Οι Άγιοι, οι Σοφοί και οι Ήρωες του Ελληνισμού και της Ορθοδόξου πίστεως, είναι οι αψευδείς μάρτυρες της παρουσίας του Χριστού στην ανθρωπότητα, καθώς σύμφωνα με τον ύπατο των φιλοσόφων ο Θεός-δημιουργός ήταν και είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει. Η πατρίδα εiναι η μητέρα όλων μας, καθώς όλοι οι Έλληνες έχουμε ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο, με την θρησκεία, την ιστορία, τον πολιτισμό και τους προγόνους. Η Ελλάδα και το Ελληνικό έθνος διατηρούν την αξιοπρέπεια, και το μεγαλείο ψυχής σε κάθε περίσταση, ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Από τον Μαραθώνα, στην Σαλαμίνα, της Πλαταιές, την εκστρατεία του Αλέξανδρου, της Θερμοπύλες, την Νινευή, τον Σπερχειό, τον Αξιό, το Κλειδί, εώς το αθάνατο 1821 και το ένδοξο έπος του 1940, με την εποποιία έναντι των Ναζιστών Γερμανών, η ιδέα της ελευθερίας και των αδούλωτων Ελληνικών μεταφέρεται με ένα θαυμαστό τρόπο από γενιά σε γενιά. Μέσα από τις Ομηρικές ραψωδίες, τους Περσικούς πολέμους, τις μοναδικές αρχαίες τραγωδίες, την Ελληνική-Ρωμαϊκή ιστορία, το αγιασμένο 1821, την προφορική παράδοση, κυριάρχησαν τα Ελληνικά ιδεώδη και στην σύγχρονη εποχή.
Την σημερινή εποχή ας σταθούμε στις επάλξεις δίπλα στον Έλληνα που αναπαύεται στο Έβδομον (Κωνσταντινούπολη), στην αυτοκρατορική βίγλα, κάτω από το λάβαρο του σωτήρα ημών Ιησού Χριστού και του Βουλγαροκτόνου, του αλύγιστου στα στίφη των βαρβάρων, τον απόλυτο πολέμαρχο των ελευθέρων Ελλήνων, τον ανίκητο Ήρωα του έθνους. Αυτό επιβάλει το ιερό καθήκον, το υπέρτατο χρέος έναντι πατρίδας.
Χριστιανοί ο Μέγας Βουλγαροκτόνος στέκεται απτόητος, αγέρωχος. Μας δείχνει τον δρόμο ελπίζοντας να μας οδηγήσει εκ νέου σε εθνικούς θριάμβους, σε μάχες σπουδαίες, έναντι του προαιώνιου εχθρού, της νεοταξικής βαρβαρότητας, που διαχρονικά εκφράζει ο Διονυσιακός πολιτισμός. Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη-πανάρχαια θεώρηση ενός άλλου πολιτισμού του Φοινικικού. Ο Ιουδαϊκός -Φοινικικός πολιτισμός, εκφράζει την κοινωνία του κέρδους, της απόλυτης κυριαρχίας στην οικονομία. Δημιουργεί τους ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη. Δυστυχώς οι περισσότερες γυναίκες που είναι τα θεμέλια του Ελληνικού έθνους, διέπονται από τα πρότυπα του Διονυσιακού πολιτισμού. Ένα από τα σχέδια των νοσηρών νεοταξιτών είναι ο νοητικός, ο ηθικός, ο ψυχικός και ο βιολογικός εκφυλισμός-ξεπεσμός των εθνών, ώστε οι άνθρωποι να είναι παθητικά ανδράποδα δίχως κρίση, βούληση και δύναμη αντιστάσεως.
Οι έμποροι της "Βενετίας" και των Εθνών επιθυμούν μία άρρωστη και απολύτως διεφθαρμένη Ελληνική κοινωνία, που θα την αποτελούν αδύναμα και παθητικά ανδράποδα. Άτομα δίχως συνείδηση, αξίες-αρετές, ικανότητες, στόχους για εξέλιξη-δημιουργικότητα και ψυχικά αποθέματα. Οι νεοταξίτες έφτιαξαν μια αγέλη, από πειθήνιους σκλάβους, ώστε να είναι εύκολα χειραγωγήσιμη και απολύτως υπάκουη. Στο πλαίσιο αυτό οι παγκοσμιοποιητές θηλυκοποιούν- ευνουχίζουν και διαστρέφουν την κοινωνία διαμορφώνουν μία νέα σεξουαλική “αγωγή” στην Ελληνική επικράτεια, που εκπροσωπεί οτιδήποτε παρά φύσιν. Εδώ και αιώνες και επιχειρούν να παρουσιάσουν, την κάθε ανωμαλία, ως δήθεν φυσιολογική. Δημιουργούν ένα "Ελληνικό" έθνος μεταλλαγμένο.
Ένα πολυφυλετικό-πολυπολιτισμικό κράμα, δίχως ίχνος πατριωτικών-Χριστιανικών αρχών. Ο Εφιάλτης του νεοταξικού-Σιωνισμού, της παγκοσμιοποιήσεως, της παρακμής, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της ισοπεδώσεως, έχει επιφέρει ανομία-αταξία, πνευματική σύγχυση και τον απόλυτο έλεγχο των αδύναμων με στόχο να βασιλεύσει το βδέλυγμα, ο υιός της απωλείας, ο λεγόμενος αντίχριστος.
Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή των Κομνηνών και της Αλώσεως της αυτοκρατορίας το 1204 μ.Χ. Επίσης αποτελεί μια θλιβερή μορφή ζωής, όπως πολύ σωστά είχε αναφέρει και ο G. Ostrogorsky για το Ελληνικό βασίλειο της Νίκαιας.
Όπως τότε το ίδιο και την σύγχρονη εποχή το κράτος-έθνος βρίσκεται σε πλήρη οικονομική, εθνική, κοινωνική παρακμή- απαξίωση και απομόνωση. Η Ελλάδας εξαθλιώνεται ραγδαία, ηθικά-πνευματικά, φτωχοποιείται και εξαναγκάζεται, να καταβάλει, έναν τεράστιο φόρο υποτέλειας-ραγιαδισμού, πληρώνοντας κατασκευασμένα χρέη, σύμφωνα με τους ειδήμονες. Η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η εθνική μας ισχύς εκμηδενίστηκαν. Η ηθική, η πνευματική, η κοινωνική, η στρατιωτική, η οικονομική κατάρρευση, οδηγούν στην εθνική παρακμή-σήψη και κατ επέκτασιν στον αφανισμό. Η νέα τάξη έχει πλέον επιβληθεί στην Ελληνική επικράτεια και βιώνουμε την εξουσία της, σε όλους τους βασικούς θεσμούς του έθνους. Ειδικά η νέα τάξη κυριάρχησε στην κλασική Ελληνική παιδεία, και στην Ορθοδοξία.
Η παιδεία ως θεσμός έχει απωλέσει οριστικά την ιδιότητα του Ελληνικού, εθνικιστικού-παιδαγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Όλες οι κοινωνικές τάξεις υποκύπτουν σταδιακά στην παγκοσμιοποίηση. Η εθνική ανεξαρτησία και η δυνατότητα των Ελλήνων να ορίζουν ανεξάρτητη εθνικιστική παιδαγωγική και Ορθόδοξη θρησκευτική πολιτική, μειώθηκε δραματικά και τείνει να εξανεμιστεί. Οι σύγχρονοι φίλοι του δωδεκαθέου κυριαρχούν παντού, με αποτέλεσμα να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των σκλαβωμένων Ελλήνων. Η νέα τάξη ελέγχει εκτός από την Ελληνική παιδεία, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, την λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, την μόδα, τον αθλητισμό κλπ. Ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι εξαιρούνται, από κάθε τομέα. Ομαδικά και οργανωμένα από όλους τους κλάδους επιβουλεύονται την Ορθοδοξία και προσπαθούν να αφανίσουν καθετί χριστιανικό. Προωθούν την απομάκρυνση από την Ηθική Χριστιανική ζωή. Ισοπεδώνουν τους Έλληνες και την Ορθοδοξία. Στο διάβα τους εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής, και αξιοπρέπειας. Έκαναν την πλειοψηφία των πολιτών, να είναι κατώτεροι και από τα ζώα. Η νέα ηθική που επιβάλλουν οι κρατούντες έχει ένα βασικό δόγμα, την σεξουαλική λατρεία. Δεν υπάρχει κανένα όριο. Κανένας ηθικός δισταγμός.
Όποτε στηρίξαμε τις προσδοκίες μας σε ξένους και σε προφητευόμενους σωτήρες για την απελευθέρωση, είτε για την διευθέτηση εθνικών θεμάτων, έχουμε υποστεί ταπεινώσεις και εθνικές συμφορές. Διαχρονικά η ανθελληνική δύση αφαιρεί καταστρέφει πολιτικά, στρατιωτικά, και πνευματικά τον Ελληνισμό. Τότε έρχονται οι εχθροί από την Ανατολή για να ολοκληρώσουν την καταστροφή. Πατήρ πάντων ο πόλεμος, όπως δίδαξε ο Μέγας προσωκρατικός Φιλόσοφος Ηράκλειτος. «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους». Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς των πάντων, και άλλους τους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους τους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους. (Ηράκλειτος Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn., Berlin: Weidmann, 1951: 150-182).
Το Ελληνικό έθνος ως πολιτιστική-γεωστρατηγική οντότητα, διαχρονικά στηρίζεται στην παιδεία-πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Μόνον ο Χριστός θέλει τους Έλληνες.
Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Απολλώνιου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Η τύχη της ανθρωπότητας καθορίζεται από τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα. Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών.
Ο πνευματικός βίος της Ελλάδας πρέπει να είναι προσανατολισμένος στην Ορθοδοξία, στην επιστροφή των Ελληνοχριστιανικών ηθών, στις διδασκαλίες του Αριστοκλή, με στόχο την ανάπτυξη εθνικής συνειδήσεως και στην δημιουργία ενός αξιόμαχου Ελληνικού στρατού. Μόνο με αυτούς τους τρόπους, θα επιβιώσουμε, θα τιμήσουμε και θα δικαιώσουμε τις θυσίες των βασιλέων, των στρατηγών, των αξιωματικών των στρατιωτών, των Αγίων και των μαρτύρων.
Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορδοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου : ” Κρείττων γάρ επαινετός πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης θεού. Για αυτό πολέμησαν ανά τους αιώνες, εκατομμύρια Έλληνες ήρωες. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.
Διαχρονικά η Ελλάδα επιβίωσε εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων, Κρίτων). Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα.
Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς). Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της “πότισαν” με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου.
Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα. Η προσμονή “θεόσταλτων σωτήρων” από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.
Σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντί να πολεμούν να έκαναν μόνον συλλαλητήρια ;
Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πριν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι, oι Τούρκοι να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε. Σε κάθε πρόταση παραδόσεως από τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά και ασπάζονται τον Διονυσιακό πολιτισμό. Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι καθήμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία, να τους δοθεί ως “δώρο”, χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά.
Το πιο κλασικό παράδειγμα οι Εβραίοι οι οποίοι έκαναν σεξουαλικές ανωμαλίες, ενώ ταυτόχρονα λάτρεψαν δαίμονες. Τότε ο Θεός περίμενε να πεθάνει μέχρι και ο τελευταίος Εβραίος που είχε αμαρτήσει ενώπιον του. Μόνον τότε πήγε τους υπόλοιπους που δεν είχαν αμαρτήσει στην γη της επαγγελίας. Ο αληθινός θεός-Δημιουργός, είναι ο θεός του καλού, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της τάξης, της ηθικής, για αυτό δεν βοήθησε ποτέ ανά τους αιώνες, τους σάπιους που ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά, την αδικία, την ανομία, την αταξία κλπ. Οι πηγές ζωής του έθνους μας, ήταν και είναι η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική παιδεία. Κοιτώντας προσεκτικά μέσα από τις εθνικές συντριβές-γενοκτονίες, ο Ελληνισμός δεν θα πρέπει να στηρίζεται, να ελπίζει σε ξένες χώρες και σε ανύπαρκτους σωτήρες. Οι πηγές ζωής του έθνους μας, ήταν και είναι η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική παιδεία.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ.
Κατόπιν λανθασμένης διπλωματικής κινήσεως του Αγίου-αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά, με στόχο να προστατέψει την αυτοκρατορία από τους Βούλγαρους, άλλαξαν ριζικά τα γεωστρατηγικά δεδομένα στα Βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας. Οι Ρώσοι του Σβιατοσλάβου εισέβαλαν στα Βουλγαρικά εδάφη, στην συνέχεια αρνήθηκαν να αποχωρήσουν και έγιναν πολύ απειλητικοί προς την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τους Ρώσους είχε καλέσει σε βοήθεια ο Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος Β Φωκάς, καθώς δεν ήταν σε θέση να διεξάγει πολέμους σε δύο μεγάλα μέτωπα παράλληλα (Ανατολή-Άραβες και Βοράς-Βούλγαροι). Εντούτοις οι Ρώσοι αθέτησαν την συμφωνία με και έγιναν κατακτητές της Βουλγαρίας.
Ο Ελληνοαρμένιος Ι. Τσιμισκής νίκησε τους Ρώσους και τους απομάκρυνε από την Βαλανική χερσόνησο. Η Βουλγαρία επί αυτοκράτορος Ιωάννη Α Κουρκουά, έγινε Ελληνική-Ρωμαϊκή επαρχία και ήταν φόρου υποτελής. Εντούτοις με το που έγινε αυτοκράτορας ο Βασίλειος επέτυχαν οι Βούλγαροι μέσα σε ελάχιστες ημέρες να “επαναστατήσουν” και να γίνουν ένα πάρα πολύ ισχυρό βασίλειο. Οι Βούλγαροι επί Βασίλειου Β, είχαν κάνει κάτι πρωτόγνωρο καθώς είχαν κατακτήσει το 80% των κάστρων της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Είχαν κόψει την Ελληνική-Ρωμαϊκή επικράτεια στα δύο. Η Θεσσαλονίκη ήταν εκείνους τους αιώνες η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το νέο Βουλγαρικό βασίλειο σε σχέση με το προηγούμενο κράτος είχε ως επίκεντρο την Μακεδονία-Θεσσαλία. Η περίεργη επανάσταση ενάντια στον Βασίλειο. Τις ημέρες κατά τις οποίες έγινε η επανάσταση βρέθηκαν σε θέση να “δραπετεύσουν”, από την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη, οι αδελφοί Κομητόπουλοι. Αυτό έγινε με την παρέμβαση της αλλοδαπής-πολιτικής αριστοκρατίας, της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας.
ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Διαχρονικά ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επέτυχε οποιοδήποτε έθνος, το οποίο υπήρξε προηγουμένως σκλαβωμένο σε άλλο κράτος, να γίνει ένα πολύ ισχυρό βασίλειο μέσα σε ελάχιστους μήνες. Αυτό είναι τελείως αφύσικο πράγμα από κάθε άποψη. Ακόμη και εμείς οι Έλληνες, με τόσο υψηλό πολιτισμό κάναμε 400 συναπτά έτη, για να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους και αντίστοιχα άλλα τόσα από τον Ρωμαϊκό ζυγό.
Οι Βούλγαροι δεν είχαν τον πολιτισμό, την διοίκηση, την οργάνωση, και την ισχύ, για ένα τέτοιο επίτευγμα. Όμως το επέτυχαν με την υποστήριξη των νεοταξιτών-παγανιστών εκείνης της εποχής. Αν και οι συνθήκες σκλαβιάς των Βουλγάρων ήταν τελείως διαφορετικές από τις συνθήκες τις οποίες ήταν σκλαβωμένο το Ελληνικό έθνος, στους Ρωμαίους και στους Τούρκους όμως και πάλι δεν υπάρχει καμία λογική-τεκμηριωμένη επιστημονική εξήγηση. Οι Έλληνες ως κατακτητές απέναντι στους Βούλγαρους υπήρξαν πάρα πολύ ευγενικοί. Οι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο, τον οποίο ουδέποτε δημιούργησε είτε θα δημιουργήσει οποιοδήποτε άλλο έθνος, και εν τούτοις χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να είναι σε θέση να επαναστατήσουν, ενάντια στους Οθωμανούς. Φυσικά δεν ήταν μόνον ο Ελληνικός πολιτισμός αλλά και ο Χριστιανισμός ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην Ελληνική επανάσταση του 1821.
Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο από καταβολής κόσμου, ένας λαός ο οποίος είναι σκλαβωμένος, να επιτύχει μέσα σε μερικούς μήνες να επαναστατήσει και να γίνει ένα πανίσχυρο βασίλειο, παίρνοντας πίσω όχι μόνον τα δικά του εδάφη, αλλά και κατακτώντας ένα μεγάλο μέρος των εδαφών του έθνους στο οποίο προηγουμένως ήταν σκλαβωμένος. Είναι φανερό ότι πίσω από την “επανάσταση” ήταν η πολιτική αριστοκρατία της Πόλης, με τους νεοταξίτες-παγανιστές εκείνης της εποχής.
Στο “επίτευγμα” των Βουλγάρων, συνέβαλε και ο Ελληνικός εμφύλιος, τον οποίο δημιούργησε, η πολιτική αριστοκρατία, με την εσκεμμένη και εντελώς άδικη αφαίρεση, των αξιωμάτων του Ελληνοαρμένιου στρατηγού Βάρδα Σκληρού. Η στρατηγική του Βουλγαροκτόνου. Με το τέλος των εμφυλίων πολέμων, ο Βασίλειος ξεκίνησε απερίσπαστος ενάντια στους κατακτητές Βούλγαρους. Οι συνεχόμενες επιθέσεις του Βασίλειου Β, στα Βουλγαρικά εδάφη είχαν μειώσει την ισχύ του Σαμουήλ, που αγωνιζόταν να σταθεροποιήσει την εξουσία του, στο κεντρικό τμήμα της Βουλγαρίας.
Η στρατηγική του αυτοκράτορα στον Βουλγαρικό πόλεμο, υπήρξε πολύ ευφυής. Έκανε εκστρατείες από το κέντρο προς την περιφέρεια. Τα κατακτημένα εδάφη, τα προστάτευε με μια σειρά από κάστρα, σε καίρια σημεία. Πρώτη σημαντική στρατιωτική βάση, έγινε η Φιλιππούπολη. Αμέσως μετά κατέλαβε, τα φρούρια γύρω από την Σαρδική. Με αυτήν την υπέροχη στρατηγική επέτυχε να ελέγξει την Βορειοανατολική διαδρομή, από την πεδιάδα του Ισκέρ μέχρι τον Δούναβη, και από το Περνίκ, στο Ραντομίρ, και μέχρι τα Σκόπια. Με μια νέα σειρά οχυρών στην περιοχή του Δούναβη, εμπόδισε τις προσπάθειες των Κουμάνων (Βουλγάρων), να ενισχυθούν από τους ομοεθνείς τους Ούγγρους και Πετσενέγους-Πατζινάκες.
Παράλληλα με την προέλαση του προς τα Σκόπια και την μάχη του Αξιού, εμπόδισε τους Βούλγαρους, από μια νέα καταστροφική κάθοδο, και τους υποχρέωσε να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους, στην πρωτεύουσα τους την Αχρίδα. Οι Βούλγαροι-Κουμάνοι επί Βασίλειου Β, ήταν ένα Τουρκικό παρακλάδι με αρχηγό τον τσάρο Σαμουήλ. Κατέστρεφαν από την εποχή των Ισαύρων την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Στις τρεις πιο καθοριστικές μάχες και στην πιο καθοριστική καταδρομική αποστολή κατά την διάρκεια του πολέμου, οι Έλληνες βρήκαν τον τρόπο να παρακάμψουν τα φυσικά εμπόδια, πέρασαν στην απέναντι πλευρά, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Βούλγαρους.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ηττήθηκαν στους ποταμούς Σπερχειό, Αξιό και στο Κλειδί (Όρος Μπέλλες). Επίσης ο Ιβάτζης θεωρούσε ότι το παλάτι της Πρόνιστας, φυσικά προστατευμένο πανταχόθεν και με μια και μόνον δίοδο, ότι θα ήταν απόρθητο και ασφαλές. Οι Κουμάνοι επαναπαύτηκαν στα ανυπέρβλητα φυσικά εμπόδια των ποταμών και του όρους Μπέλλες. Η αδιαμφισβήτητη πολιτιστική ανωτερότητα έκανε τους προγόνους μας πολύ γενναίους και ικανούς για οτιδήποτε όλοι οι υπόλοιποι λαοί, το νόμιζαν ως ακατόρθωτο. Οι πρόγονοι μας έκαναν το αδύνατο να είναι εφικτό, αμέτρητες φορές εκείνους τους αιώνες, με βάσεις την Ορθοδοξία, την αρχαία Ελληνική γραμματεία και την ηθική ζωή. Αυτό ήταν ένα πράγμα το οποίο μόνον οι ιεροί Έλληνες εκείνων των εποχών ήταν ικανοί να το επιτύχουν. Είχαν υψηλές ηθικές αρχές, αρχαία Ελληνική παιδεία, πίστευαν στον Χριστό, ενώ φυσικά πέρα από την δύναμη του μυαλού και της ψυχής, είχαν και άριστη εκπαίδευση. Οι ανώτεροι ηθικά-πνευματικά και πολιτιστικά Έλληνες κυριάρχησαν, μεγαλούργησαν και επιβίωσαν στους αμυντικούς πολέμους μέσα από τον παιδεία και την Ορθοδοξία.
Ο Βασίλειος επέτυχε το απόλυτο σε όλα. Πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών. Έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο. Oι επιτυχίες του Βουλγαροκτόνου δεν ήταν ποτέ βασισμένες, επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών-Ελλήνων υπηκόων. Ουδέποτε το έκανε άλλος βασιλιάς αυτό το πράγμα, στον υπέρτατο βαθμό. Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων.
Στον αντίποδα ο Λατίφωνος Ιουστιανιανός ο Α, εισέπρατε τους ετήσιους, ακόμη και με ξυλοδαρμούς των υπηκόων. Όλα αυτά για να κάνει, άσκοπους, επιθετικούς πολέμους, στα πλαίσια της υστεροφημίας του. Ποτέ στην παγκόσμια ιστορία, οι φτωχοί δεν γνώρισαν τέτοια ευημερία και προστασία, παρά μόνο στις ημέρες, διακυβερνήσεως του Βασίλειου Β. Υπήρξε ο μέγιστος, προστάτης των φτωχών και των αδικημένων. Ο Βασίλειος ήταν ο μοναδικός Έλληνας, στα παγκόσμια χρονικά από καταβολής κόσμου, ο οποίος βοήθησε τόσο πολύ τους φτωχούς. Κανένας άλλος δεν βοήθησε τόσους πολλούς φτωχούς ανθρώπους. Επίσης κανένας άλλος Βασιλιάς, δεν εξίσωσε κοινωνικά τους φτωχούς με τους πλούσιους.
ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Ο Βασίλειος ο Β, από τα 18 του χρόνια, μέχρι τον θάνατο του, έζησε χωρίς καθόλου γυναίκες. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ώστε να είναι σε θέση να απελευθερώσει την Μακεδονία και παράλληλα να προστατέψει από οποιονδήποτε κίνδυνο την Ελλάδα. Ο Βασίλειος στερήθηκε κάθε ανθρώπινη χαρά, για να προστατέψει την Μακεδονία και την Ελλάδα από τους θανάσιμους κινδύνους, που αντιμετώπιζε εκείνη την εποχή.
Θυσίασε όλη του την ζωή, για τον Χριστό, την Ελλάδα και την Μακεδονία. Αυτό διότι είδε το πόσο επικίνδυνη ήταν η κατάσταση για την αυτοκρατορία και το έθνος. Κοιμόταν σε όλη την ζωή του στο έδαφος, ενώ έτρωγε το ίδιο φαγητό με τους στρατιώτες. Ουδέποτε πολέμησε κάποιος βασιλιάς στην πρώτη γραμμή, της κάθε μάχης-πολέμου μέχρι τα 69 του χρόνια, για να απελευθερώσει την Μακεδονία και οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελληνικής-Ρωμαϊκής επικράτειας. Ποτέ δεν υπήρξε άλλος βασιλιάς να πολεμήσει σε ηλικία πάνω από τα 60 και να κάνει επιθέσεις ολομόναχος χωρίς σωματοφύλακες για να κερδηθεί η εκάστοτε μάχη-πόλεμος, για να απελευθερωθεί η Μακεδονία μας. Θρυλικά έμειναν τα λόγια του όταν σε ηλικία 60 ετών τον ενημέρωσαν ότι ο Στρατηγός Κων. Διογένης στις εσχατιές της Μακεδονίας, έπεσε σε ενέδρα των Βουλγάρων δεν έχει καμιά ελπίδα σωτηρίας. Τότε ο ηλικιωμένος Αυτοκράτορας Βασίλειος ανέβηκε στο πρώτο άλογο που βρήκε μπροστά του λέγοντας : "ΟΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΩ ΜΟΙ".
Ο Βασίλειος έφυγε χωρίς να καταδεχτεί να κοιτάξει πίσω του, να δει εάν τον ακολουθούν οι Έλληνες στρατιώτες. Ο στρατός έτρεξε από πίσω του. Όμως οι Έλληνες για να πολεμήσουν, έπρεπε πρώτα να ετοιμάσουν τα άλογα, και να βάλουν τον πολεμικό τους εξοπλισμό. Ο Βασίλειος έφτασε πρώτος, με συνέπεια να πολεμήσει, στην μάχη για αρκετά λεπτά ολομόναχος. Όσα χρόνια κυβέρνησε οι Αυτοκρατορικοί Αετοί πετούσαν νικηφόρα από την Κάτω Ιταλία μέχρι την Αρμενία, και από την Μακεδονία μέχρι την Συρία.
Ενδεικτικό ήταν ότι τις χρονιές 996 και 999 μ.Χ. πολέμησε στο Ανατολικό μέτωπο τους Αγαρηνούς. Κατά την επιστροφή του για τον Βουλγαρικό μέτωπο, στο πέρασμά του σκορπούσε τον όλεθρο και ισοπέδωνε τα πάντα. Όλα αυτά τα έκανε ως αντίποινα σε νόμιμη άμυνα για τις σφαγές, τις κλοπές, τους εμπρησμούς, τους βιασμούς, το σκλάβωμα των γυναικών, που έκαναν σε ετήσια βάση, επί πολλούς αιώνες οι Αγαρηνοί εις βάρος, του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Εξαιτίας του δυναμισμού, της αποφασιστικότητας και της Φιλοπατρίας του Βουλγαροκτόνου το Ρωμαϊκό κράτος είχε μεγαλύτερη έκταση, δύναμη και ασφάλεια από την ημέρα, που δημιουργήθηκε.
Πότε άλλοτε δεν είχε ξαναγίνει κάτι παρόμοιο με το μοναδικό επίτευγμα του Βασίλειου. Από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι την Κροατία ο Βασιλιάς ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Το ίδιο και στο εσωτερικό της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι πλούσιοι βρισκόταν υποταγμένοι και ανίσχυροι κάτω από την πανίσχυρη εξουσία του Αυτοκράτορα. Η στρατιωτική υπεροχή του Ρωμαϊκού κράτους εφέρε την αύξηση της πολιτικής ισχύος, την εδραίωση του Χριστιανισμού και του Ελληνικού πολιτισμού, εντός και εκτός των συνόρων στις χώρες που ασπάστηκαν την Ορθοδοξία. Από όλους τους ηγεμόνες, μόνον ο Βασίλειος εφάρμοσε πιστά, το απόλυτο αυτοκρατορικό Ελληνικό-Ρωμαϊκό ιδεώδες, της απεριόριστης δύναμης και πρόνοιας του Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστού. Κυριολεκτικά φαινόταν να είναι απεσταλμένος του Χριστού, για να αποδείξει ότι ήταν εφικτό να γίνει η πολιτική θεωρία της Pax Romana πράξη.
Αυτή ήταν ένωση των Ορθοδόξων λαών κάτω από την εξουσία του Έλληνα Χριστιανού μονάρχη της βασιλεύουσας, το οποίο έθεσαν ως αξίωμα οι προηγούμενοι αυτοκράτορες, το επέτυχε μόνον ο Βασίλειος. Ήταν ο απόλυτος παντοκράτορας του στρατού, των πολιτικών και των Εκκλησιαστικών αξιωματούχων. Η εξουσία του Βασίλειου ήταν πλαισιωμένη με Θεϊκή παντοδυναμία και ευλογία. Ενδεικτικό ήταν το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά την διάρκεια των εμφυλίων πολέμων, για να προστατέψει τον νεαρό αυτοκράτορα Βασίλειο Β, κατά την επανάσταση του Βάρδα Φωκά. Πραγματικά δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει όμοιος του Βουλγαροκτόνου.
Κυριολεκτικά με μια εντολή του Έλληνα αυτοκράτορα Ρώσοι και Σλάβοι σταμάτησαν τους εχθρούς των Ελλήνων στην Κάτω Ιταλία. Αρμένιοι πολεμούσαν στον Δούναβη και Βούλγαροι εγκαταστάθηκαν στο Βασπρακάν. Η νομοθεσία του ήταν εξίσου δίκαιη και πολύ σκληρή για την κοσμική και για την Εκκλησιαστική εξουσία. Καμία διαμαρτυρία δεν τον έκανε ποτέ να αλλάξει γνώμη. Όσες φορές του ζήτησε πίσω ο Πατριάρχης Σέργιος τα κτήματα της Εκκλησίας και των πλουσίων, ο Βασίλειος, ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν ούτε καν να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί των ημερών του δεν υπήρχαν οφίκια-αξιώματα, για ιστορικές προσωπικότητες όπως οι Πατριάρχες Πολύευκτος, Κηρουλάριος και για πολιτικούς όπως ο Βασίλειος Λεκαπηνός, ο Ιωσήφ Βρίγγας και ο Μιχαήλ Ψελλός. Σε όλο τον αυτοκρατορικό βίο, αντιπαθούσε τις πολυδάπανες τελετές και τις επιδείξεις.
Όταν βρισκόταν στην πρωτεύουσα ντυνόταν απλά. Για μια και μοναδική φορά ένας Έλληνας βασιλιάς συγκέντρωσε τόσες πολλές ικανότητες. Υπήρξε ο πιο αφοσιωμένος και φιλόπονος-φιλόπατρις ηγεμόνας. Ήταν ο βασιλιάς-αυτοκράτορας με την ακατάλυτη αποφασιστικότητα, την στρατηγική ετοιμότητα του Δομέστικου των σχολών και την σχολαστική ακρίβεια, του λοχία εκπαιδευτή. Ήταν πολύ γενναίος στα πεδία των μαχών, και ήταν ακαταπόνητος στις σωματικές κακουχίες.Μέχρι και προσωρινό πάπα στην Ρώμη, επέτυχε να διορίσει, με στόχο να προστατέψει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, από τις επερχόμενες σταυροφορίες που προετοίμαζαν οι Γερμανοί.
Μετά τον θάνατο του Βασίλειου, οι αλλοδαποί πολιτικοί κατέστρεψαν την αυτοκρατορία. Παράλληλα οι πολιτικοί αριστοκράτες εδραίωσαν δια παντός την εξουσία τους.
Η τύχη του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους και του έθνους κρίθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1025 μ.Χ. Ήταν η ημέρα που έφυγε από την ζωή ο κορυφαίος Έλληνας όλων των εποχών. Δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Σχεδίαζε να επιτεθεί στην υπό Γερμανική κατοχή Ιταλία. Είχε ήδη στείλει στρατιωτική προπομπή με επικεφαλής τον Ορέστη. Όσο ζούσε οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι) και οι Σελτζούκοι, δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν.
Έντρομοι περίμεναν να πεθάνει για να ολοκληρώσουν τα ανθελληνικά σχέδια τους. Γνώριζαν πολύ καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Οι ανθέλληνες Γερμανοί επί της Βασιλείας του Βουλγαροκτόνου γνώρισαν τον απόλυτο τρόμο. Για αυτό και κατά την τέταρτη-εωσφορική Σταυροφορία, όταν κατέκτησαν την αυτοκρατορία και την πρωτεύουσα της, άνοιξαν τον τάφο του Βουλγαροκτόνου, τοποθέτησαν τον σκελετό επάνω σε ένα δέντρο και έβαλαν στο στόμα του μια φλογέρα. Ουδέποτε το έκαναν αυτό σε άλλο αυτοκράτορα. Τόσο μεγάλο ήταν το μίσος των Γερμανών για τον Βασίλειο, ο οποίος ελάχιστα έλειψε να ματαιώσει τα εθνοκτόνα και γενοκτονικά σχέδια τους. Με βάση αυτήν την εωσφορική ενέργεια των Γερμανών, ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς έγραψε την “Φλογέρα του Βασιλιά”.
Είναι βέβαιον ότι σε περίπτωση που είχε παραμείνει στην ζωή, Ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ότι οι Γερμανοί και οι Σελτζούκοι θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και δεν θα ήταν σε θέση να κατακτήσουν διαδοχικά την αυτοκρατορία. Κανένας άλλος βασιλιάς σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία δεν πήγε να πολεμήσει σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος Β. Η ενέργεια αυτή μας δείχνει το πόσο επικίνδυνη ήταν η Γερμανική αυτοκρατορία και οι συν αυτώ (Σελτζούκοι).
Οι Σελτζούκοι ανέμεναν τον θάνατο του Βουλγαροκτόνου, για να επιτεθούν στο Ρωμαϊκό κράτος. Αυτοί ήταν οι "ατρόμητοι" πρόγονοι του Ρετζέπ-Ταγίπ Ερτνογάν. Όλες οι αυτοκρατορίες έχουν ακμή και παρακμή. Για αυτό θα ήταν αδύνατον, να υπήρχε αιωνίως η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Όμως εάν δεν πέθαινε ο Βασίλειος και κατακτούσε τους Γερμανούς, η τύχη της αυτοκρατορίας και ολόκληρου του Ελληνισμού, μέχρι και της ημέρες μας, θα ήταν πάρα πολύ διαφορετική. Μεταξύ πολλών άλλων δεν θα είχαμε γνωρίσει ούτε την Οθωμανική κατοχή των 400 και περισσότερων ετών. Με τον θάνατο, του κορυφαίου Έλληνα αυτοκράτορα, όλων των εποχών, οι Φράγκοι-Λογγοβάρδοι πήραν ανάσα ζωής, για αυτό έδρασαν αμέσως.
Οι Γερμανοί σε 75 χρόνια από την κοίμηση του Βασίλειου, έκαναν την πρώτη εωσφορική σταυροφορία και μέσα σε 179 χρόνια είχαν κατακτήσει ολόκληρη την αυτοκρατορία.
O Μέγας Βουλγαροκτόνος αντιμετώπισε την πιο σκληροτράχηλη φυλή της ανθρωπότητας, η οποία υποστηριζόταν από την τότε νέα τάξη πραγμάτων. Ανεξάντλητα ήταν τα Βουλγαρικά στρατεύματα. Πρώτη φορά παγκοσμίως μέχρι και σήμερα συνέβη κάτι τέτοιο.
Ακόμη και οι Άραβες με τα επί αιώνες ανεξάντλητα στρατεύματα τους, μετά την ήττα στο Ακροϊνόν το 740 μ.Χ. σταμάτησαν εντελώς για μερικά χρόνια τις επιδομές-επιθέσεις ενάντια στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εν τούτοις οι κατώτεροι σε πολεμικές δεξιότητες και λιγότεροι αριθμητικά Βούλγαροι, είχαν ατελείωτα αποθέματα στρατιωτικού δυναμικού !!! Για αυτό και μετά από τις τρεις συντριπτικές ήττες στον Σπερχειό, στον Αξιό και στο Κλειδί συνέχιζαν απτόητοι τις πολεμικές συγκρούσεις. Στις τρεις αυτές μάχες οι απώλειες των Βούλγαρων ήταν πολύ μεγαλύτερες από αυτές που υπέστησαν οι Άραβες στο Ακροϊνόν. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στις μάχες του Σπερχειού-Κλειδιού τέθηκαν οριστικά εκτός μάχης 26 χιλιάδες Βούλγαροι.
Οι Άραβες με απώλειες 6000 Ισμαηλιτών στο Ακροϊνόν και έκαναν κάποια χρόνια για να ανακάμψουν. Κυριολεκτικά οι Κουμάνοι-Βούλγαροι αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο. Αν και πληθυσμιακά ήταν πολύ μικρότερο έθνος σε σχέση με τους Μωαμεθανούς, δεν τελείωναν ποτέ οι άνδρες του Βουλγαρικού στρατού !!! Το μεγαλύτερο αριθμητικά στράτευμα την αρχαία και την μεσαιωνική περίοδο το είχε η Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών-Σασσανιδών, με 150000 εως 2000000 στρατιώτες. Όμως μετά τις συντριπτικές ήττες σε Μαραθώνα, Σαλαμίνα, Πλαταιές, Μυκάλη, σε συνδυασμό με τα Διονυσιακά αξιώματα, μέσα σε έντεκα χρόνια η κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου, από την σφοδρότητα των πολέμων οδηγήθηκε στην παρακμή και όχι μόνον δεν εκστράτευσε ξανά εναντίον του Ελληνικού έθνους, αλλά εν συνεχεία κατακτήθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και τον μεσαίωνα από τον Μέγα Ηράκλειο. Ο Αυτοκράτορας από την Αγιοτόκο Καππαδοκία κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία μέσα σε έξι χρόνια και την οδήγησε στον οριστικό αφανισμό, και στην Αραβική κατάκτηση. Από την ένταση του πολέμου και την σκληρότητα των μαχών με τους Έλληνες του Ρωμαϊκού κράτους, μια παγκόσμια αυτοκρατορία χάθηκε οριστικά μέσα σε τριάντα χρόνια. Δυο φορές από την σφοδρότητα των πολέμων διαλύθηκε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, από τον Αλέξανδρο και τον Ηράκλειο. Στον αντίποδα οι Βούλγαροι παρέμειναν πάντοτε με ακμαίο το ηθικό και με αναρίθμητο στράτευμα, χωρίς να καταπονούνται και να εγκαταλείπουν τον πόλεμο μετά από τρεις δεκαετίες πολέμου και τρεις συντριπτικές ήττες !!!
Η Καταδρομική ενέργεια του στρατηγού Ευστάθιου Δαφνομήλη για να λήξει ο Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος, δικαιώνει τον Βουλγαροκτόνο να εφαρμόσει τον Ρωμαϊκό δίκαιο και να τυφλώσει τους 14000 Βούλγαρους. Ήξερε ο κορυφαίος αυτοκράτορας όλων των εποχών, ότι πίσω από τους Ιουδαϊκής καταγωγής αρχηγούς των Βουλγάρων, ήταν τα Σημιτικά-παγανιστικά ιερατεία, οι πανάρχαιοι διώκτες του Ελληνισμού. Η τύφλωση των Βούλγαρων εξυπηρετούσε πολιτικές σκοπιμότητες. Ο Βασιλέας του Ρωμαϊκού κράτους έστειλε το μήνυμα στον Σημιτικής καταγωγής Σαμουήλ, ότι δεν θα ανεχτεί την γενοκτονία και τον αφανισμό του Ελληνικού έθνους. Ακόμη και την σύγχρονη εποχή μια υπερδύναμη όπως η Αμερική δεν μπορεί να ανακάμψει στρατιωτικά μέσα σε λίγα χρόνια.
Η Συρία έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης και ανελέητου ανταγωνισμού, σε παγκόσμιο επίπεδο των μεγάλων δυνάμεων. Οι ισχυροί του πλανήτη ανταγωνίζονται σε ουδέτερο έδαφος, στα πεδία των μαχών τα οποία είναι δομημένα γύρω από την εξυπηρέτηση των τεραστίων συμφερόντων τους σε γεωστρατηγικό-ενεργειακό επίπεδο. Είναι γεγονός πως η τωρινή εμπόλεμη κατάσταση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την υπεράσπιση του Συριακού έθνους. Στον μικρότερης κλίμακας παγκόσμιο πόλεμο που διεξάγεται στην Συρία νικητής αναδείχτηκε η Ρωσική Ομοσπονδία. Για αυτό η Αμερική έχασε την παγκόσμια ηγεμονία και δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει πλέον στα πεδία των μαχών την Ρωσία, στον πόλεμο της Ουκρανίας. Μόνον οι Βούλγαροι είχαν ατελείωτα στρατεύματα και δεν έχαναν ποτέ το ηθικό τους !!!
Ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ήταν και έμεινε φαινόμενο μοναδικό.
Να επαναλάβω ότι ο Βασίλειος με πολύ δυσκολία διέταξε να εφαρμοστεί ο Ρωμαϊκός νόμος, σχετικά με την τιμωρία των Βούλγαρων, καθώς όπως αποδείχτηκε δεν είχαν καμία πρόθεση να σταματήσουν την γενοκτονία και τις καταστροφές. Η Ρωμαϊκή νομοθεσία και οι νεαρές ανέφεραν ότι η ποινή ήταν τύφλωση για όσους επαναστατούσαν ενάντια στον εκάστοτε αυτοκράτορα. Η Βουλγαρία ήταν Ρωμαϊκή επαρχία
Η θεματολογία ενός καλού βιβλίου κάνει τα παιδιά να δουν κάποια πράγματα πιο ρεαλιστικά, να γίνουν δημιουργικά-εξελίξιμα, να διδαχτούν τα Χριστιανικά-Εθνικά αξίώματα, να νικούν τους φόβους, να γίνονται πιο δυνατά μέσα από την Ελληνική ιστορία, καθώς ταυτίζονται με τους Χριστιανούς Ήρωες. Μέσα από αυτά τα πρότυπα έρχονται αντιμέτωπα με τις δικές του ανασφάλειες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βρίσκουν τρόπους και διεξόδους, να τους ξεπερνούν.
Η Πηνελόπη Δέλτα είναι μία πολύ δυναμική φυσιογνωμία της νεοελληνικής ιστορίας, στον τομέα της παιδείας, και του Εθνικισμού. Η παρουσία και η συμμετοχή της στα λογοτεχνικά και πατριωτικά δρώμενα άφησε το δικό της ισχυρό αποτύπωμα. Η ενεργή συμμετοχή της Π. Δέλτα στην πολιτική, την κοινωνία και τον εθνικισμό, οδηγούν στην δημιουργία ενός συγγραφικού έργου που εκφράζει τα εθνικά ιδεώδη. Η Δέλτα επιδίδεται στην συγγραφή μυθιστορημάτων (ιστορικών, αστικών, θρησκευτικών), διηγημάτων και παραμυθιών, ενώ εκδίδει και μελέτες της σχετικές με την ανατροφή των παιδιών και τις ιδέες της για τα αναγνωστικά της εποχής. Μέσα από το έργο της λοιπόν, εκφράζεται το πνεύμα της εποχής κατά την οποία έζησε, ενώ ταυτόχρονα αναδύεται και η φυσιογνωμία του ελληνικού «έθνους.
Γραμμένα μέσα από το εθνικιστικό πρίσμα της πρώτης γενιάς των δημοτικιστών, τα μυθιστορήματα της Δέλτα θεωρήθηκαν απαραίτητα και από τα πιο σημαντικά αναγνώσματα για όλες τις γενιές των Ελλήνων. Η ζωή και το έργο της Πηνελόπης Δέλτα αποτελούν το συνδυασμό ιστορίας, ιδεολογίας, προσωπικής μαρτυρίας, καταγραφής, συμμετοχής, έρευνας και συλλογής στοιχείων, προσωπικής τοποθέτησης, ανάπτυξης συναισθημάτων και σχέσεων με υπαρκτά πρόσωπα της εποχής. Όταν ήμασταν παιδιά οι περισσότεροι από εμάς, απεχθανόμασταν τα βιβλία και το διάβασμα. Αυτό συνέβαινε επειδή είχαμε ταυτίσει το διάβασμα με το σχολείο, το πρωινό ξύπνημα, την πίεση, τις φωνές των δασκάλων και των γονέων μας. Το αντιμετωπίζαμε ως κάτι που πρέπει να κάνουμε, ως αγγαρεία και για αυτό οι περισσότεροι ήθελαν να τελειώσουν γρήγορα, ώστε να ασχοληθούν με κάτι άλλο πιο ευχάριστο, όπως για παράδειγμα το παιχνίδι. Πόσα είναι όμως τα εφόδια που χαρίζει το διάβασμα σε ένα παιδί; Και πώς θα μπορούσε ένας γονιός να κάνει το παιδί του ν’ αγαπήσει τα βιβλία ; Τι χαρίζει η ανάγνωση ενός Ελληνοχριστιανικού βιβλίου στα παιδιά μας ; Η ιστορία ενός καλού βιβλίου, κάνει τα παιδιά να δουν κάποια πράγματα πιο ρεαλιστικά. Μέσα από Ελληνική παιδεία, θα διδαχτούν, τα Χριστιανικά αξίώματα, που πιθανόν, αρκετοί γονείς, να μην είναι σε θέση να μεταφέρουν και να τα εξηγήσουν.
Επίσης μαθαίνουν να νικούν τους φόβους τους, να γίνονται πιο δυνατά, μέσα από την Ελληνική ιστορία, καθώς ταυτίζονται με τους Χριστιανούς Ήρωες, με συνέπεια, να έρχονται αντιμέτωπα, με κάποιους δικούς τους φόβους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βρίσκουν τρόπους, και διεξόδους, να τους ξεπερνούν. Αρχίζουν να εισέρχονται στην σημαντική διεργασία να σκεφτούν πώς θα μπορούσαν να επιλύσουν ένα σημαντικό θέμα. Μέσα στα Ελληνικά ιστορικά και Χριστιανικά βιβλία, υπάρχουν πολλά υπερπολύτιμα ηθικά διδάγματα και αξιώματα. Ένα καλό ιστορικό βιβλίο είναι μία πολύ καλή αφορμή για διάλογο, να συζητήσουμε την ιστορία με τα παιδιά, και να δώσουμε απαντήσει στις απορίες τους. Τα Ελληνόπουλα είτε θα αξιοποιήσουν τις αξίες του έθνους και της Ορθοδόξου πίστεως, για να γίνουν με την βοήθεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, άξιοι Έλληνες, είτε θα παραμείνουν έρμαια στους επίβουλους που έχουν σκοπό να μετατρέψουν την παιδεία, σε κέντρο αντίχριστων-ανήθικων ατόμων, ελεγχόμενων και καθοδηγούμενων, από τις διεστραμμένες επιταγές της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Όμως για να γίνουν τα παιδιά μας Έλληνες θα πρέπει να έχουν Ελληνοχριστιανική παιδεία. Από την στιγμή πού έχει καταργηθεί η Εθνική και η Ορθόδοξη παιδεία από όλες της βαθμίδες εκαπαιδεύσεως , θα πρέπει μόνοι μας να βοηθήσουμε τα παιδιά προς αυτήν την κατεύθυνση, ώστε να αποκτήσουν τα απαραίτητα εφόδια. Σκοπίμως μας απομάκρυναν απὸ τις πολιτιστικές μας ρίζες. Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου, εiναι το καλύτερο βιβλία όλων των εποχών. Θα βοηθήσει σε πολύ σημαντικό βαθμό ώστε να γίνουν τα παιδιά Έλληνες και Ελληνίδες. Όσα χρόνια και να περάσουν, όσο και να ισχυρίζονται οι ανθέλληνες πως τα μυθιστορήματα της Πηνελόπης Δέλτα “κάνουν” εθνική προπαγάνδα, δεν θα πάψουν ποτέ να είναι τα αγαπημένα των παιδιών. Το βιβλίο "Στον καιρό του Βουλγαροκτόνου", είναι ένα Ιστορικό μυθιστόρημα, στο οποίο αναφέρονται πολλά ιστορικά στοιχεία, τοποθεσίες και γεγονότα. Αποτελεί συνέχεια του πρώτου βιβλίου της Πηνελόπης. Δέλτα “Για την Πατρίδα”. Τα κύρια γεγονότα (ο πόλεμος, οι μάχες και ορισμένα ιστορικά πρόσωπα μας δείχνουν, τις διαχρονικές προσπάθειες, να επιβιώσουμε ως έθνος.
Ένα ευκολοδιάβαστο βίβλίο, που διαβάζεται πολύ ευχάριστα και από ενήλικες. Το έπος “Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου” είναι ένα σημαντικό ιστορικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα, που περιγράφει τους αγώνες του μεσαιωνικού Ελληνισμού, κατά την περίοδο που η Ρωμαϊκή δύναμη βρισκόταν στο απόγειο της. Οι περιγραφές είναι έντονες-ζωντανές. Οι αναγνώστες είναι σαν να ζούνε εκείνη την εποχή καθώς έχουμε "ζωντανές" εικόνες από τα στρατεύματα, τους Βασιλείς, τους στρατηγούς που επελαύνουν, από μάχες, αντικατασκοπεία, θριάμβους, ανθρώπινες απώλειες, θυσίες, αλληλεγγύη, γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς. Μας παρουσιάζει μια εποχή και μια προσωπικότητα, αυτή του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου και του Κωνσταντίνου Κρηνίτη, πριν από χίλια έτη, και μας τα περιγράφει, σαν να γίνονται, σήμερα και να ζούνε στην σύγχρονη εποχή. Η περιγραφή δείχνει τις τραγωδίες που εκτυλίσσονται στα 33 χρόνια των πολέμων μεταξύ Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας. Σε αυτά τα αιματοβαμμένα χρόνια παρακολουθούμε μια ερωτική ιστορία που διχάζει τις ζωές τριών ανθρώπων που γνωρίστηκαν παιδιά, χάθηκαν αιχμάλωτοι στα χέρια του εχθρού και ξανασυναντήθηκαν 15 χρόνια μετά.
Στο βιβλίο βλέπουμε ενέδρες, μάχες, αιχμαλωσίες, προδοσίες, και το πώς γλιτώνουν οι ήρωες, από τον θάνατο. Στους Βούλγαρους στρατηγούς που αιχμαλώτιζε ο Βασίλειος τους έδινε χρήματα και αξιώματα, με την προυπόθεση να σταματήσουν τον πόλεμο ενάντια στην αυτοκρατορία. Όμως με την πρώτη ευκαιρία, οι Βούλγαροι στρατηγοί έφευγαν και πήγαιναν δίπλα στον Σαμουήλ και ξαναέπιαναν τα όπλα. Οι τρομεροί επίορκοι Βούλγαροι, Δραξάν, Ιβάτζης,, πρωταγωνιστούν σε έναν πόλεμο μέχρι τελικής πτώσεως με τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Έναν στρατηγό και πολιτικό που πέρασε την ζωή του επάνω στο άλογο στις μάχες, από μικρός ως τα 69 του χρόνια θριαμβευτής στις μάχες, ευέλικτος και εύστροφος στο μυαλό και γρήγορος στις αποφάσεις του.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΡΗΝΙΤΗΣ, ΑΛΕΞΙΑ ΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΜΙΧΑΗΛ ΙΓΕΡΙΝΟΣ
Εiναι η ιστορία τριών νέων που ζουν στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία την εποχή του Βουλγαροκτόνου. Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β μεγάλωσε με δική του μέριμνα, όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών στους πολέμους, κατά την διάρκεια της βασιλείας του. Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν η Αλεξία Αργυρού. Τον Δεκαπενταύγουστο του 1004 μ.Χ. o ηλικιωμένος Παγράτης, φτάνει στην Αδριανούπολη μαζί με την μικρή και ορφανή πλέον, Αλεξία Αργυρού, κόρη του στρατηγού Αλέξιου και της Θέκλας. Το ίδιο βράδυ του Δεκαπενταύγουστου (1004 μ,Χ.) η Αδριανούπολη πυρπολείται από τους Κουμάνους (Βούλγαροι) και ολόκληρος ο άμαχος πληθυσμός της εξοντώνεται, είτε αιχμαλωτίζεται. Ανάμεσα τους βρίσκεται και ο γιος του διοικητή της Αδριανούπολεως ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης, ο φίλος του Μιχαήλ Ιγερινός μαζί με τον Παγράτη και την Αλεξία οι οποίοι αιχμαλωτίζονται. Τα δύο αγόρια μεγαλώνοντας στην αιχμαλωσία, ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση.
Η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε μακράν τον πιο οργανωμένο στρατό στον κόσμο, σε όλους τους τομεiς. Μεταξύ άλλων και στην κατασκοπεία. Ο Νικήτας ήταν παιδικός φίλος, με τον γιο του Παγράτη και υπηρετούσε στην Ρωμαϊκή αντικατασκοπεία. Τα παιδιά γνωρίζονται με τον Νικήτα, τους στρατολογεί στο μυστικό τάγμα των κατασκόπων και έκτοτε αγωνίζονται για το Ελληνικό έθνος. Ο Νικήτας ως αξιωματικός ήταν προσεκτικός, έμπειρος, ικανός, έξυπνος, γενναίος, προστατευτικός, αλλά και ριψοκίνδυνος όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις. Στην πορεία τα δύο αγόρια συναντούν ξανά την Αλεξία Αργυρού, η οποία λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα της Αδριανούπολης, ηταν γνωστή ως μουγκή, η οποία περιφέρεται στα βουνά και επικοινωνεί με νοήματα, μεταφέροντας κρυφά μηνύματα από τους Βούλγαρους στους Έλληνες-Ρωμαίους. Κωνσταντίνος, Μιχαήλ και Αλεξία πορεύονται μέσα σε κινδύνους, για την Ελλάδα-Ορθοδοξία, καθώς αναπτύσσεται μεταξύ τους, μια δυνατή φιλία, που θα εξελιχθεί σε παράφορο αγνό-έρωτα.
Έναν έρωτα που τα δυο αγόρια προσπάθησαν να απαρνηθούν, για να μην προδώσουν την Ελλάδα, και για να μην ματαιώσουν τον ιερό σκοπό, που ήταν ο αγώνας για το έθνος και τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Εδώ βλέπουμε για πολλοστή φορά την φιλοπατρία, και την διαφύλαξη των εθνικών αξιών, που διέπει τους Έλληνες του μεσαίωνα. Όλους εκείνους τους αιώνες οι πρόγονοι μας έδιναν σκληρούς αγώνες, προκειμένου προστατέψουν την πίστη, την ελευθερία, και την συνέχεια του Ελληνικού έθνους. Για αυτό θυσιάζουν κάθε προσωπική επιθυμία, στην αναγκαιότητα της επιβιώσεως, του Ελληνικού έθνους από τους εξωτερικούς εχθρούς. Κάθε μέσο ή επιδίωξη που υπηρετεί αυτόν τον μεγάλο σκοπό, είναι ιερό. Ακόμη και η έννοια της φιλίας, που αναγνωρίζεται ως αξία-ιδανικό, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ οι δυο φίλοι είναι ήρωες. Αχώριστοι, έξυπνοι, αγαπημένοι, γενναίοι, παραμένουν ενωμένοι ως το τέλος αγωνιζόμενοι για την Ελλάδα, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στον αυτοκράτορα.
Ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης θεωρεί σπουδαία υπηρεσία την αντικατασκοπεία, σε αντίθεση με τον Μιχαήλ Ιγερινό που την θεωρεί περισσότερο ανάγκη παρά επιλογή. Δύο είναι τα μεγάλα αξιώματα, στα οποία τα δυο παιδιά παραμένουν αφοσιωμένα τα δύο παιδιά. Αυτά εiναι η Ελλάδα και η Ορθοδοξία, για τα οποία αξίζει κάθε θυσία, και μεταξύ άλλων, αξίζει κάποιος να καταπνίξει ο κάθε πραγματικός Έλληνας τις προσωπικές του ανάγκες-φιλοδοξίες. Για την αγάπη στην πατρίδα ο Κωνσταντίνος θυσιάζει τη ζωή του.
Για του Χριστού την πίστη την Αγία, το έθνος και τον Μέγα Βουλγαροκτόνο, ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ βάζουν σε δεύτερη μοίρα τις ερωτικές τους επιθυμίες για την Αλεξία.Η Αλεξία είνα ριψοκίνδυνη, δυναμική ανταπεξέρχεται με επιτυχία την αποστολή της. Στο ορφανό κορίτσι τα γεγονότα της Αδριανούπολης και οι σφαγές των Ελλήνων από τους Βούλγαρους, αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή του. και του προκαλούν προσωρινή απώλεια ομιλίας. Η νεαρή Αλεξία όταν απέκτησε εκ νέου την ομιλία της έμεινε στα βουνά στην αντιρωμαϊκή κατασκοπεία, και με δική της επιλογή συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι εiναι ακόμη δεν είναι σε θέση να ομιλήσει, ώστε να περνάει απαρατήρητη και να μεταφέρει ακίνδυνα πληροφορίες στους Έλληνες αξιωματικούς. Σε αυτές τις αποστολές ερωτεύεται τον Κωνσταντίνο. Η Αλεξία ακολουθεί τον Βουλγαροκτόνο, στις εκστρατείες του, με την ελπίδα να συναντήσει τον αγαπημένο της Κωνσταντίνο.
Είναι πραγματικά αδύνατον να απαριθμήσουμε τα επιτεύγματα του Βασιλείου Β. Οι Βουλγαρικοί πόλεμοι μας δείχνουν, έναν άνθρωπο με μεγάλη αποφασιστικότητα και προσήλωση στους στόχους του. Ήταν δε τόσο δεμένος στους στόχους του, ώστε βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της μάχης ως το 1025 σε ηλικία 69 ετών. Κατηγορήθηκε για σκληρότητα. Εν τούτοις με βαριά καρδιά εφάρμοσε το νόμο και την προβλεπόμενη ποινή που προβλεπόταν για τους επαναστάτες από το Ρωμαϊκό δίκαιο. Η ενέργεια του δικαιολογείται καθώς η βασικότερη προτεραιότητα του ήταν η προστασία των εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων-αθώων Ελλήνων, που σκότωναν είτε εξανδραπόδιζαν οι Βούλγαροι. Ενδεικτικά σας υπενθυμίζω ότι οι Βούλγαροι κατά την εισβολή τους στην Αδριανούπολη, την ημέρα της κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, έπαιρναν τα νεογέννητα Ελληνόπουλα, και τα εκτόξευαν με όλη την δύναμη τους επάνω στους τοίχους των σπιτιών και τα σκότωναν ακαριαία. Οι Βούλγαροι δεν είχαν σκοπό να σταματήσουν τον πόλεμο και την γενοκτονία των Ελλήνων-Ρωμαίων. Αυτό φαίνεται από την θρυλική σύλληψη του Ιβάτζη στις 15 Αυγούστου 1018, από τον καταδρομέα στρατηγό και προϊστάμενο της Ρωμαϊκής αντικατασκοπείας Ευσστάθιο Δαφνομήλη.
Μόλις τέσσερα χρόνια μετά την καθοριστικής σημασίας επικράτηση στο Κλειδί, η επανάσταση των Βουλγάρων το έτος 1018 μ.Χ. έπαιρνε εκ νέου απειλητικές διαστάσεις. Εν τούτοις ένας Βούλγαρος στρατηγός άλλαξε τα δεδομένα, καθώς αποφάσισε να συνεχίσει τις επαναστατικές δραστηριότητες. Ο Βασίλειος ήταν μεγάλος στρατηγός και λαμπρός πολιτικός, για αυτό από την αρχή του πολέμου, τους Βούλγαρους στρατηγούς που συνθηκολόγησαν τους δέχθηκε με τιμές-αξιώματα ανάλογα με την θέση και την αξία του καθενός. Επίσης κάποιους εξ αυτών τους πάντρεψε με Ελληνίδες, Δύο Βούλγαροι στρατηγοί δεν επιθυμούσαν να παραδοθούν.
Νικολιτσάς και Ιβάτζης ήταν αποφασισμένοι να μην υποταχθούν. Ο Ιβάτζης ήθελε να συγκεντρώσει στρατό και να συνεχίσει την επανάσταση, με στόχο να γίνει Τσάρος της Βουλγαρίας. Στην πλαγιά ενός απόκρημνου όρους, βρισκόταν ένα κτήμα των Τσάρων, η Πρόνιστα. Ήταν μέρος ωραιότατο σε φυσικό κάλος και παράλληλα φυσικά προστατευμένο από μια στενή κλεισούρα. Υπήρχε μόνο ο δρόμος που ανέβαινε στο κτήμα. Ακόμη και ένας μικρός αριθμός ανδρών, ήταν αρκετός άντρες για να σταματήσει ολόκληρο στράτευμα. Εκεί είχε καταφύγει ο Ιβάτζης και είχε κατορθώσει να μαζέψει γύρω του αρκετό στρατό, με αποτέλεσμα να μη φοβάται την επίθεση του Αυτοκράτορα. Μόλις το έμαθε ο Βασίλειος έφυγε από την Αχρίδα, όπου άφησε στην θέση του, τον στρατηγό Ευστάθιο Δαφνομήλη και πήγε στη Διαβολή για να βρίσκεται πιο κοντά στην απόρθητη επαναστατική εστία.
Ο στρατηγός Δαφνομήλης ανέμενε πληροφορίες σχετικά με την περιοχή που είχε καταφύγει ο Ιβάτζης, από έναν αξιωματικό του Ρωμαϊκού στρατού, που υπηρετούσε στην Ρωμαϊκή αντικατασκοπεία. Με βάση τις πληροφορίες που έδωσε ο αξιωματικός στον στρατηγό, κάθε στρατιωτική επιχείρηση ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, λόγω της φυσικής οχυρώσεως του κτήματος που βρισκόταν το Βουλγαρικό αρχοντικό. Τότε ο γενναίος Δαφνομήλης αποφάσισε να κινηθεί μόνος του, σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Σε αυτό το απονενοημένο διάβημα θα τον ακολουθούσαν και δύο αξιωματικοί της Ρωμαϊκής αντικατασκοπείας ο Νικήτας και ο Μιχαήλ Ιγερινός.
Ήταν παραμονές Δεκαπενταύγουστου. Οι τρεις Έλληνες στρατιωτικοί ήταν αποφασισμένοι να επιτύχουν την αποστολή τους, ενάντια σε κάθε λογική. Η αποστολή ήταν να συλλάβουν τον Βούλγαρο στρατηγό Ιβάτζη μέσα στο κτήμα του, και να τον οδηγήσουν στον Βασίλειο. Ο Ιβάτζης ήταν περιστοιχισμένος από χιλιάδες στρατιώτες και αξιωματικούς. Παρά την αγριότητα ο Ιβάτζης ήταν "θεοσεβής". Αυτό ήταν εντελώς αντιφατικό με βάση τις σφαγές και τις καταστροφές που είχε προκαλέσει στους αθώους Έλληνες υπηκόους αυτοκρατορίας, ως στρατηγός του τσάρου Σαμουήλ. Ο Βούλγαρος αξιωματούχος αποφάσισε να εορτάσει την ημέρα της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) στο παλάτι της Πρόνιστας, με εξαιρετική μεγαλοπρέπεια. Στα πλαίσια των εορτασμών σε μια επίδειξη δύναμης και εντυπωσιασμού κάλεσε τους συγγενείς του στο αρχοντικό. Βασιλικά τους υποδέχθηκε και τους φιλοξένησε στο παλάτι του.
Το κτήμα έγινε μια μικρή πόλη εξαιτίας του αριθμού των προσκεκλημένων και των στρατιωτών. Ήταν 15 Αυγούστου του 1018 μ.Χ. Ο Ιβάτζης δεχόταν τις επευφημίες-συγχαρητήρια των αξιωματικών και των προσκαλεσμένων καθώς ετοίμαζε μια μεγαλοπρεπέστατη τελετή. Τότε έκπληκτοι οι στρατιώτες που φύλαγαν τα στενά που οδηγούσαν στο αρχοντικό, είδαν τρεις Έλληνες στρατιωτικούς που πλησίαζαν άφοβα προς το μέρος τους. Οι φρουροί με απορία τους ρώτησαν τι ήθελαν. "Πηγαίνετε στον Ιβάτζη, διέταξε επιτακτικά ο Ευστάθιος και πείτε του πως ο πατρίκιος Δαφνομήλης, στρατηγός της Αχρίδας ήρθε να εορτάσει μαζί του." Ο Ιβάτζης έμεινε άφωνος από την απίστευτη είδηση. Πως ήταν δυνατόν ένας τόσο μεγάλος αντίπαλος του, να τον επισκεφτεί χωρίς να λάβει μέτρα προστασίας. Ο Βούλγαρος υπέθεσε ότι ο Δαφνομήλης "επαναστάτησε" ενάντια στον Βασίλειο, καθώς ήταν αδύνατον να παραδοθεί οικειοθελώς στον αντίπαλο, τον οποίο πολεμούσε με τόσο σθένος επί δεκαετίες. Ο Ιβάτζης ήξερε ότι με σύμμαχο τον Δαφνομήλη θα άλλαζε υπέρ του τα δεδομένα και ότι θα έκανε μεγάλα επιτεύγματα. Ο Κουμάνος τον υποδέχτηκε θερμά τον Έλληνα στρατηγό και αμέσως τον σύστησε στους σημαντικότερους άρχοντες. Στην συνέχεια πήγαν στην εκκλησία όπου τέλεσαν πανηγυρική θεία λειτουργία. Όταν τελείωσε η εκκλησία όλοι οι προσκαλεσμένοι σκορπίστηκαν και αποτραβήχθηκαν, στις κατοικίες τους. Τότε ο Δαφνομήλης είπε στον Ιβάτζη, ήρθα για να εορτάσουμε μαζί την Κοίμηση της Θεοτόκου, και για να σου μιλήσω. Η αιτία που με φέρνει είναι σπουδαία και μυστική. Τότε πλέον ο Ιβάτζης ήταν πεπεισμένος, πως ο Δαφνομήλης "πρόδωσε" τον Βουλγαροκτόνο.
Ο Ιβάτζης πρόσταξε τους σωματοφυλακές του να αποσυρθούν και ενθουσιασμένος οδήγησε τον Δαφνομήλη σε ένα μικρό δάσος, όπου τα δέντρα ήταν τόσο πυκνά, που ούτε να τους δει μπορούσε κανένας ούτε να ακούσει τις συνομιλίες τους. Οι Έλληνες αξιωματικοί επιτέθηκαν συνέλαβαν και τύφλωσαν τον Ιβάτζη. Τότε ο στρατηγός Δαφνομήλης έδωσε εντολή να πάρουν τον αόμματο και να κατευθυνθούν στον πύργο. Οι τρεις Έλληνες πηγαίνουν πίσω στο παλάτι, και με τόλμη περνούν από μέσα από την αυλή, εμπρός σε όλους τους σωματοφύλακες και τους στρατιώτες, οι οποίοι άναυδοι έβλεπαν το παράδοξο και απίστευτο γεγονός.
Ανάμεσα στους προσκαλεσμένου σαν αστραπή διαδόθηκε η θλιβερή είδηση. Τύφλωσαν τον Ιβάτζη! Το κτήμα των Τσάρων απέκτησε πολεμική χροιά. Από παντού καταφθάνουν οπλισμένοι Βούλγαροι και περικυκλώνουν τους Έλληνες, φωνάζοντας "Σκοτώστε τους, Θάνατος στους προδότες. Μερικοί Βούλγαροι έφεραν πίσσα, ξύλα και άχυρα, για να τους κάψουν ζωντανούς. Από το παράθυρο ο στρατηγός Δαφνομήλης κοίταζε ατάραχα το εξαγριωμένο πλήθος. "Εδώ η θα νικήσουμε η θα πεθάνουμε, είπε στους Έλληνες αξιωματικούς." Τότε βγήκε στο παράθυρο αψηφώντας τις πέτρες και τις σαΐτες που ερχόταν εναντίον του και ζήτησε να μιλήσει. Απευθυνόμενος στους Βούλγαρους τους είπε : "Τον άρχοντα σας δεν τον τύφλωσα από προσωπικό μίσος. Ποιος από σας είναι τόσο ανόητος που νομίζει ότι ήρθα με δική μου πρωτοβουλία να αντιμετωπίσω τέτοιους κινδύνους ; Είμαι εδώ διότι με έστειλε ο αυτοκράτορας. Εκτελώ διαταγές. Αν αποφασίσετε να μας σκοτώσετε, ο Βασίλειος θα εκδικηθεί για τον θάνατο μας, και για κάθε έναν από εμάς θα σκοτώσει χιλιάδες Βούλγαρους."
Στο άκουσμα και μόνον του Βουλγαροκτόνου έντρομοι εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια αντιστάσεως. Τους κυρίευσε δέος και πανικός ενθυμούμενοι την μάχη του Κλειδιού πριν από τέσσερα χρόνια (29/7/1014). Αμέσως οι περισσότεροι Βούλγαροι άρχισαν να αποχωρούν. Λίγο αργότερα συγκλονισμένοι από το αναπάντεχο γεγονός, κάλεσαν τον στρατηγό Δαφνομήλη και του είπαν πως υποτάσσονται στον Έλληνα Βασιλιά και παραιτούνται από κάθε αντίσταση, με την προυπόθεση ο Αύγουστος Βουλγαροκτόνος να τους δώσει αμνηστία. Και τότε έγινε κάτι πρωτάκουστο στην παγκόσμια ιστορία. Οι τρεις τολμηροί Έλληνες κατέβηκαν από το δωμάτιο όπου είχαν κλειστεί, μεταφέροντας τον τυφλωμένο Ιβάτζη, και εξήλθαν χωρίς να τολμήσει να τους επιτεθεί κανείς. Έφυγαν εντελώς ανενόχλητοι !!! Στις 16 Αυγούστου 1018 ο Βουλγαροκτόνος δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό το οποίο έβλεπε. Οι Έλληνες αξιωματικοί κρατούσαν στα χέρια τους αόμματο, τον Βούλγαρο στρατηγό Ιβάτζη. Ο αυτοκράτορας διόρισε στρατηγό του θέματος του Δυρραχίου τον Δαφνομήλη και του χάρισε όλη την περιουσία του Ιβάτζη.
Για πολλοστή φορά βλέπουμε ότι ο Ιησούς Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος ευλογούν και επιτρέπουν την νόμιμη άμυνα στο Ελληνικό έθνος. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επέτρεπε η Παναγία την ημέρα που την εορτάζουν άπαντες οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, να συλλάβουν οι τρεις Έλληνες τον Ιβάτζη και να τον τυφλώσουν. Συνεπώς είναι μια ακόμη ιστορική απόδειξη, ότι η μητέρα του Θεανθρώπου είναι σύμφωνη με τις διδασκαλίες του Αγίου Γρηγόριου-Θεολόγου.
Oι εργασίες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι γράφονται κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, που βρέθηκε ποτέ συνάνθρωπος μας και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του Arisvinews και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Ορθοδοξίας του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου (Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτικού αναλυτή (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Arisvinews.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Ο Σωτήρας Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος ευλογούν την νόμιμη άμυνα και τους αμυντικούς πολέμους του Ελληνικού έθνους.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ, ΝΑ
ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΞΑIΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ,
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ :
Β’. Ο Δεκαπενταύγουστος του 1004
Ι’. Στο στρατόπεδο του Βουλγαροκτόνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου