Ο γυναικείος ψυχισμός είναι περίπλοκος-ιδιόμορφος και απρόβλεπτος για αυτό δεν σταματά να μας εκπλήσει ευχάριστα είτε δυσάρεστα. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι στο πέρασμα των αιώνων, το Ελληνικό έθνος αποτελεί ένα κράμα του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού πολιτισμού. Οι υγιείς ερωτικές επιθυμίες της Τατιάνας Λιάνη και της Μαρίας Τόπαλη αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
¨Όπως αναφέρουν οι ίδιες : "τρεις γενιές» γυναικών ερωτευμένων με τον Κρηνίτη, και ολοταχώς βαδίζουμε στην τέταρτη." Ευτυχώς υπάρχουν και οι λιγοστές εξαιρέσεις αυτήν την εποχή, όπου επικρατούν τα Διονυσιακά αξιώματα.
Οι ήρωες υπηρετούν το Ελληνικό έθνος. Τολμούν-κινδυνεύουν υπόκεινται σε βασανιστήρια βάζοντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα. Η αυτοθυσία, η αγάπη, η πίστη σε ανώτερες Ελληνικές αξίες και ιδανικά, είναι τα μέσα του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει την πνευματική κατάπτωση, την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση και την σκλαβιά.
Την εποχή του Βουλγαροκτόνου κατά τους Ελληνοβουλγαρικούς πολέμους, βλέπουμε ενέδρες, μάχες, αιχμαλωσίες, προδοσίες καιπώς γλιτώνουν οι ήρωες από τον θάνατο. Στους Βούλγαρους στρατηγούς που αιχμαλώτιζε ο Βασίλειος τους έδινε χρήματα και αξιώματα, με την προυπόθεση να σταματήσουν τον πόλεμο ενάντια στην αυτοκρατορία. Όμως με την πρώτη ευκαιρία, οι Βούλγαροι στρατηγοί έφευγαν και πήγαιναν δίπλα στον Σαμουήλ και ξαναέπιαναν τα όπλα.
Οι τρομεροί επίορκοι Βούλγαροι, Δραξάν, Ιβάτζης,, πρωταγωνιστούν σε έναν πόλεμο μέχρι τελικής πτώσεως με τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Έναν στρατηγό και πολιτικό που πέρασε την ζωή του επάνω στο άλογο στις μάχες, από μικρός ως τα 69 του χρόνια θριαμβευτής στις μάχες, ευέλικτος και εύστροφος στο μυαλό και γρήγορος στις αποφάσεις του.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΡΗΝΙΤΗΣ, ΑΛΕΞΙΑ ΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΜΙΧΑΗΛ ΙΓΕΡΙΝΟΣ
Εiναι η ιστορία τριών νέων που ζουν στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία την εποχή του Βουλγαροκτόνου. Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β μεγάλωσε με δική του μέριμνα, όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών στους πολέμους, κατά την διάρκεια της βασιλείας του. Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν η Αλεξία Αργυρού. Τον Δεκαπενταύγουστο του 1004 μ.Χ. o ηλικιωμένος Παγράτης, φτάνει στην Αδριανούπολη μαζί με την μικρή και ορφανή πλέον, Αλεξία Αργυρού, κόρη του στρατηγού Αλέξιου και της Θέκλας. Το ίδιο βράδυ του Δεκαπενταύγουστου (1004 μ,Χ.) η Αδριανούπολη πυρπολείται από τους Κουμάνους (Βούλγαροι) και ολόκληρος ο άμαχος πληθυσμός της εξοντώνεται, είτε αιχμαλωτίζεται. Ανάμεσα τους βρίσκεται και ο γιος του διοικητή της Αδριανούπολεως ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης, ο φίλος του Μιχαήλ Ιγερινός μαζί με τον Παγράτη και την Αλεξία οι οποίοι αιχμαλωτίζονται. Τα δύο αγόρια μεγαλώνοντας στην αιχμαλωσία, ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση.
Η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε μακράν τον πιο οργανωμένο στρατό στον κόσμο, σε όλους τους τομεiς. Μεταξύ άλλων και στην κατασκοπεία. Ο Νικήτας ήταν παιδικός φίλος, με τον γιο του Παγράτη και υπηρετούσε στην Ρωμαϊκή αντικατασκοπεία. Τα παιδιά γνωρίζονται με τον Νικήτα, τους στρατολογεί στο μυστικό τάγμα των κατασκόπων και έκτοτε αγωνίζονται για το Ελληνικό έθνος. Ο Νικήτας ως αξιωματικός ήταν προσεκτικός, έμπειρος, ικανός, έξυπνος, γενναίος, προστατευτικός, αλλά και ριψοκίνδυνος όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις. Στην πορεία τα δύο αγόρια συναντούν ξανά την Αλεξία Αργυρού, η οποία λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα της Αδριανούπολης, ηταν γνωστή ως μουγκή, η οποία περιφέρεται στα βουνά και επικοινωνεί με νοήματα, μεταφέροντας κρυφά μηνύματα από τους Βούλγαρους στους Έλληνες-Ρωμαίους. Κωνσταντίνος, Μιχαήλ και Αλεξία πορεύονται μέσα σε κινδύνους, για την Ελλάδα-Ορθοδοξία, καθώς αναπτύσσεται μεταξύ τους, μια δυνατή φιλία, που θα εξελιχθεί σε παράφορο αγνό-έρωτα.
Έναν έρωτα που τα δυο αγόρια προσπάθησαν να απαρνηθούν, για να μην προδώσουν την Ελλάδα, και για να μην ματαιώσουν τον ιερό σκοπό, που ήταν ο αγώνας για το έθνος και τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Εδώ βλέπουμε για πολλοστή φορά την φιλοπατρία, και την διαφύλαξη των εθνικών αξιών, που διέπει τους Έλληνες του μεσαίωνα. Όλους εκείνους τους αιώνες οι πρόγονοι μας έδιναν σκληρούς αγώνες, προκειμένου προστατέψουν την πίστη, την ελευθερία, και την συνέχεια του Ελληνικού έθνους. Για αυτό θυσιάζουν κάθε προσωπική επιθυμία, στην αναγκαιότητα της επιβιώσεως, του Ελληνικού έθνους από τους εξωτερικούς εχθρούς. Κάθε μέσο ή επιδίωξη που υπηρετεί αυτόν τον μεγάλο σκοπό, είναι ιερό. Ακόμη και η έννοια της φιλίας, που αναγνωρίζεται ως αξία-ιδανικό, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ οι δυο φίλοι είναι ήρωες. Αχώριστοι, έξυπνοι, αγαπημένοι, γενναίοι, παραμένουν ενωμένοι ως το τέλος αγωνιζόμενοι για την Ελλάδα, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στον αυτοκράτορα.
Ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης θεωρεί σπουδαία υπηρεσία την αντικατασκοπεία, σε αντίθεση με τον Μιχαήλ Ιγερινό που την θεωρεί περισσότερο ανάγκη παρά επιλογή. Δύο είναι τα μεγάλα αξιώματα, στα οποία τα δυο παιδιά παραμένουν αφοσιωμένα τα δύο παιδιά. Αυτά εiναι η Ελλάδα και η Ορθοδοξία, για τα οποία αξίζει κάθε θυσία, και μεταξύ άλλων, αξίζει κάποιος να καταπνίξει ο κάθε πραγματικός Έλληνας τις προσωπικές του ανάγκες-φιλοδοξίες. Για την αγάπη στην πατρίδα ο Κωνσταντίνος θυσιάζει τη ζωή του.
Για του Χριστού την πίστη την Αγία, το έθνος και τον Μέγα Βουλγαροκτόνο, ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ βάζουν σε δεύτερη μοίρα τις ερωτικές τους επιθυμίες για την Αλεξία.Η Αλεξία είνα ριψοκίνδυνη, δυναμική ανταπεξέρχεται με επιτυχία την αποστολή της. Στο ορφανό κορίτσι τα γεγονότα της Αδριανούπολης και οι σφαγές των Ελλήνων από τους Βούλγαρους, αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή του. και του προκαλούν προσωρινή απώλεια ομιλίας.
Η νεαρή Αλεξία όταν απέκτησε εκ νέου την ομιλία της έμεινε στα βουνά στην αντιρωμαϊκή κατασκοπεία, και με δική της επιλογή συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι εiναι ακόμη δεν είναι σε θέση να ομιλήσει, ώστε να περνάει απαρατήρητη και να μεταφέρει ακίνδυνα πληροφορίες στους Έλληνες αξιωματικούς. Σε αυτές τις αποστολές ερωτεύεται τον Κωνσταντίνο. Η Αλεξία ακολουθεί τον Βουλγαροκτόνο, στις εκστρατείες του, με την ελπίδα να συναντήσει τον αγαπημένο της Κωνσταντίνο. Οι Ελληνίδες του μεσαίωνα όπως και ολόκληρη η κοινωνία περιφρονούσαν και αδιαφορούσαν για τους ριψάσπιδες και τους θηλυπρεπείς.
OI ΑΓΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ-ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ.
Τον 8ο αιώνα π.Χ., η βασιλική εξουσία στην αρχαία Ελλάδα αποδυναμώνεται, επειδή πολλοί βασιλείς αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους ως αρχηγών του στρατού, κατά την διάρκεια των πολέμων. Η αδυναμία αυτή των βασιλέων οδήγησε στην κατάργηση της Βασιλείας. Στην αρχαία Ελλάδα (κατά διαστήματα) και στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μονίμως, κυβερνούσαν οι άριστοι, οι καλύτεροι. Την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβέρνησαν επί αιώνες, οι πιο γενναίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών.
Εάν δεν πολεμούσε κάποιος πολύ ηρωικά ώστε να διακριθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, δεν γινόταν ποτέ Στρατηγός, Δομέστικος των Σχολών και Αυτοκράτορας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι.
Η Χριστιανική-Ελληνική και Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως αντίγραφο της Ουρανίου Βασιλείας, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας, καθώς ήταν κυκλωμένη από πολλές δεκάδες βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές, είτε κατακτούσαν μόνιμα η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό κρατικό μόρφωμα στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς.
Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δεν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν.
Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα είναι και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, ο οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν. Ο Ρωμανός είχε αυξημένη την αίσθηση της προσωπικής του αξίας, όπως και όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί. ;Hταν γενναίος στρατηγός και ικανός ηγέτης. Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα αλλά γυναίκα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ατίμωση και προσβολή για έναν γνήσιο Έλληνα άνδρα, από το να τον διώξουν από τον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό, για οποιαδήποτε αιτία. Αμέσως έχανε την κοινωνική του θέση και υπόσταση.
Ο Ιωάννης Κουρκουάς-Τσιμισκής συναίνεσε στην δολοφονία του Αγίου Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ήταν και θείος του, διότι όχι μόνον του αφαίρεσε όλα τα στρατιωτικά του αξιώματα, αλλά τον έκανε απλό πολίτη και τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό.
Δεν του επέτρεψε ο Άγιος Νικηφόρος να πολεμά ούτε ως απλός στρατιώτης. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό καθώς και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.
Για αυτούς τους λόγους ο πολύ σημαντικός-γενναίος στρατηγός, ο Νικηφόρος Ξιφίας που με την πίστη και την φιλοπατρία του, κατακτήθηκε η νίκη στην καθοριστική μάχη με τους Βούλγαρους στο Κλειδί, επαναστάτησε ενάντια στον Αυτοκράτορα Βασίλειο Β, διότι δεν τον επέλεξε, να πολεμήσει σε μια δευτερεύουσας σημασίας εκστρατεία. Μετά από τόσες δόξες και τιμές πού αξιώθηκε να ζήσει ο Ήρωας Ξιφίας, πληγώθηκε και προσβλήθηκε πολύ βαριά, από την απόφαση του Βουλγαροκτόνου να μην τον επιλέξει να πολεμήσει. Ενδεικτικό ήταν ότι τα όλα τα προηγούμενα χρόνια ο στρατηγός Ξιφίας είχε άψογη συμπεριφορά ως ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού.
Επίσης δεν ήταν δυνατόν να αμαυρώσει το όνομά του, και να καταστρέψει τις θυσίες τόσων ετών, που έκανε για το Ελληνικό έθνος ως στρατιώτης-στρατηγός, κάνοντας μια απόπειρα κατάληψης της εξουσίας, η οποία εκ των προτέρων ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Ο Πατρίκιος Ξιφίας σε μια έκρηξη οργής, αισθανόμενος ότι αδικήθηκε και προβλήθηκε σε προσωπικό επίπεδο, αντέδρασε με αυτόν τον ανάρμοστο τρόπο.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Νικηφόρος Ξιφίας ήταν στρατηγός του Θέματος των Ανατολικών. Ιεραρχικά ο στρατηγός του θέματος των Ανατολικών, ήταν δεύτερος μετά τον Δομέστικο των σχολών της Ανατολής (Αρχιστάτηγος). Σε περίπτωση που απουσίαζε ο Δομέστικος των σχολών, την αρχηγία των Ρωμαϊκών στρατευμάτων αναλάμβανε ο στρατηγός του Θέματος των Ανατολικών. Συνεπώς εκτός από την προσβολή, ο Ξιφίας ένιωσε δικαίως, ότι υποβαθμίζετε.
Όλοι οι Έλληνες εκείνης της εποχής ζούσαν και ανέπνεαν, για να πολεμούν σε καθημερινή βάση στα πεδία των μαχών, για την Ελλάδα, τον Χριστό, την ελευθερία και τον άμαχο πληθυσμό. Μέσα στην υπέρμετρη αγάπη του για την πατρίδα, ο Νικηφόρος Ξιφίας ξέχασε ότι πρέπει κάποιοι στρατηγοί, να παραμένουν πίσω, να φυλάνε τον άμαχο πληθυσμό και τα σύνορα του Ρωμαϊκού κράτους.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.
Τι σήμαινε εκείνους τους αιώνες να πολεμά κάποιος γενναία, σε καθημερινή βάση μας το έδειξε η μεγαλύτερη Ελληνίδα Χριστιανή Φιλόσοφος.
Ενδεικτική ήταν η ενέργεια της μεγαλύτερης Ελληνίδας φιλοσόφου μαζί με την Υπατία, της Πριγκίπισσας Άννας, η οποία μεσολάβησε στον πατέρα της, τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό, να μην τιμωρήσει τον αξιωματικό Αρμενικής καταγωγής τον Αλέξιο Μουσελέ, διότι ήταν γενναίος στα πεδία των μαχών. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη ηθική και κοινωνική προσβολή, από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.
Η Άννα Κομνηνή όπως και όλες οι ηθικές και πραγματικές Ελληνίδες-Χριστιανές, σεβόταν και υποτασσόταν στους συζύγους τους, διότι ήταν ήρωες πολέμου. Όλες οι γυναίκες του μεσαίωνα σεβόταν και υποτασσόταν στους άνδρες τους, που πολέμησαν γενναία για την Ελλάδα και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι Ελληνίδες Χριστιανές του μεσαίωνα αναγνώριζαν ως άνδρες, μόνον όσους πολεμούσαν γενναία για την επιβίωση της αυτοκρατορίας και του έθνους. Με βάση όλα τα προαναφερόμενα εθνικά-ηθικά αξιώματα η Άννα Κομνηνή, προσπάθησε να αποσπάσει, τον θρόνο, από τον αδελφό της Ιωάννη τον Β Κομνηνό.
Μετά τον θάνατο του Αλεξίου Α΄ το 1118 η Άννα και η μητέρα της Ειρήνη Δούκα, οργάνωσαν συνωμοσία εναντίον του νομίμου διαδόχου, Ιωάννη Β Κομνηνού. Για αυτό προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανεβάσουν στον θρόνο, τον πολύ γενναίο Στρατηγό-Καίσαρα και σύζυγο της, τον Νικηφόρο Βρυέννιο.
Οι δύο γυναίκες δικαίως θεωρούσαν ως ικανότερο και γενναιότερο, τον Νικηφόρο Βρυέννιο, ο οποίος είχε αποδείξει επανειλλημένα την γενναιότητα του, στα πεδία των μαχών. Συνεπώς δεν ευσταθούν οι κατηγορίες, των εχθρών της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ότι το “Βυζάντιο” ήταν ένα κράτος, όπου γινόταν, συνέχεια δολοφονίες και συνομωσίες.
Η Αυγοστα Ειρήνη Δούκα και η πριγκίπισσα Άννα κινήθηκαν με καλές προθέσεις, με βάση τα κοινωνικά πρότυπα και το ανώτερο ηθικό Ελληνικό αξίωμα της αρχαιότητας, και του μεσαίωνα.
Η πριγκίπισσα Άννα γνώριζε άριστα την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Ο Θησέας ήταν ο πρώτος παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι Έλληνες βασιλιάδες επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους υπόλοιπους κατοίκους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς.
Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ολομόναχοι πολεμούσαν πρώτοι, έμπροσθεν από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940). Αυτό το οποίο ήταν λάθος εκ μέρους των δύο γυναικών, ήταν ο τρόπος ανατροπής, του Ιωάννη Κομνηνού. Αυτά ήταν τα ηθικά, εθνικά και κοινωνικά αξιώματα, των Ελλήνων του μεσαίωνα, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ο θεός βοηθά μόνον όσους αγωνίζονται, μόνον όσους πολεμούν, μόνον όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων-Κρίτων).
Οι αγώνες των Βασιλέων, των στρατηγών και των πολιτικών, δεν κρίνονται μόνον από τις νίκες στα πεδία των μαχών και τις διπλωματικές-πολιτικές επιτυχίες. Πάνω από όλα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν τις συνθήκες που επικρατούσαν σε κάθε εποχή.
Τα έθνη κατακτώνται-αφανίζονται όταν απολέσουν τον πολιτισμό, την παιδεία, την θρησκεία, την γλώσσα και την ηθική. Διαχρονικά όλα τα έθνη επιβιώνουν μέσα από τους αμυντικούς πολέμους, λόγω των Ηρώων και όχι εξαιτiας των απόλεμων-δειλών, που εγκαταλείπουν τις χώρες τους έρμαιο στα χέρια των εισβολέων, κρυμμένοι πίσω από τις ιδιότητες των προσφύγων και των ανθρώπων που πιστεύουν και αναμένουν ανύπαρκτους σωτήρες, τους οποίους κατασκεύασαν οι υπερδυνάμεις για κρατούν σε καταστολή τον Ελληνισμό, ώστε να είναι σε θέση να κυριαρχούν.
Oι εργασίες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι γράφονται κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, που βρέθηκε ποτέ συνάνθρωπος μας και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του Arisvinews και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Ορθοδοξίας του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου (Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτικού αναλυτή (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Arisvinews.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ, ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΞΑΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου