Παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατατάξεις.

Φέρεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναδιοργανώσουν ολόκληρη τη Μέση Ανατολή συμφιλιώνοντας τους Σουνίτες και τους Σιίτες, τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Στη συνέχεια θα επιβάλλουν έναν άλλο διχασμό: υπέρ ή κατά του πολιτικού Ισλάμ. 

Αυτή η νέα διαχωριστική γραμμή θα τους επέτρεπε να αναβιώσουν τον τζιχαντισμό με έναν πολύ ευρύτερο τρόπο.

πό τότε που ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανέλαβε την εξουσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με το Ιράν για να αποκαταστήσουν τη μυστική συμφωνία που είχαν υπογράψει υπό την προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα στο περιθώριο των συνομιλιών για τα πυρηνικά του Ιράν.

Ας θυμηθούμε ότι οι διαπραγματεύσεις 5+1 (τα πέντε μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας + Γερμανία) με το Ιράν ξεκίνησαν το 2013 στη Βιέννη· ότι γρήγορα βρήκαν κατ’ αρχήν συμφωνία και στη συνέχεια διέκοψαν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράν διεξήγαγαν χωριστές συζητήσεις πριν επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και υπογράψουν την προηγουμένως συμφωνηθείσα συμφωνία των επτά τον Ιούλιο του 2015.

Στη Δύση, αυτή η συμφωνία θεωρείται ότι τερματίζει την ιρανική στρατιωτική πυρηνική έρευνα, αλλά στην πραγματικότητα ορισμένοι από τους υπογράφοντες δεν πίστεψαν ποτέ ότι η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν είχε συνεχίσει το πυρηνικό στρατιωτικό πρόγραμμα της μοναρχίας πέρα ​​από το φετβά του Αγιατολάχ Ρουχολάχ Μουσαβί Χομεϊνί που απαγόρευε αυτό το όπλο ως μη-ισλαμικό. Παρά τις επανειλημμένες κατηγορίες του Ισραήλ και τα έγγραφα τα οποία η Μοσάντ κατάφερε να κλέψει από την Τεχεράνη, μέχρι σήμερα δεν υπάρχει τίποτα που να αμφισβητήσει την ιρανική θέση. Το πολύ σχεδίαζε να κατασκευάσει μια γεννήτρια κρουστικών κυμάτων. Η Τεχεράνη διέλυσε το στρατιωτικό πυρηνικό της πρόγραμμα το 1988 και δεν το επανεκκίνησε ποτέ.

Ως εκ τούτου, φαίνεται ότι τα δύο χρόνια των διαπραγματεύσεων στη Βιέννη δεν είχαν στόχο την εξάλειψη μιας ανύπαρκτης πυρηνικής απειλής, αλλά τη διαμόρφωση μυστικών διμερών διαπραγματεύσεων ΗΠΑ-Ιράν.

Οι τελευταίες διεξήχθησαν από την πλευρά των ΗΠΑ από τρεις διαπραγματευτές που έχουν γίνει πλέον πυλώνες της κυβέρνησης Μπάιντεν: τον Ουίλιαμ Μπερνς (σημερινό διευθυντή της CIA), την Γουέντι Σέρμαν (σημερινή βοηθό του υπουργού Εξωτερικών) και τον Τζέικ Σάλιβαν (σημερινό σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας). .

Όπως το 2013-15, οι διαπραγματεύσεις με στόχο την αποκατάσταση της συμφωνίας 5+1 συγκαλύπτουν άλλες διαπραγματεύσεις, αυτή τη φορά μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν. Μόλις πρόσφατα κατέληξαν σε μια κατ’ αρχήν συμφωνία.

Κακώς θεωρείται ότι η αντιπαλότητα μεταξύ σουνιτών και σιιτών υπήρχε πάντα. Πράγματι αντλεί την πηγή της από τη σύγκρουση για την πολιτική διαδοχή του Μωάμεθ, ιδρυτή του Ισλάμ, ο οποίος ήταν επίσης κυρίαρχος της Μέκκας και της Μεδίνας. Αλλά η τρέχουσα θρησκευτική και πολιτική σύγκρουση δεν υπήρχε πάντα.

Στη σύγχρονη εποχή, οι σχέσεις μεταξύ Ριάντ και Τεχεράνης έχουν διακυμάνσεις. Η Σαουδική Αραβία υποστήριξε το Ιράκ κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά του Ιράν (1980-88), αλλά το Ιράν και η Σαουδική Αραβία υποστήριξαν μαζί το Κουβέιτ εναντίον του Ιράκ (1990-91). Ακόμη περισσότερο, οι δύο χώρες έστειλαν στρατεύματα για να υποστηρίξουν τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (1992-95) υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας.

Αυτό το επεισόδιο συχνά παραβλέπεται. Η Ισλαμική Δημοκρατία είχε στείλει τους Φρουρούς της Επανάστασης για να υποστηρίξουν τους Βόσνιους Μουσουλμάνους. Η Λιβανέζικη Σιιτική Αντίσταση στο Ισραήλ πίστευε ότι έπρεπε να ακολουθήσει το παράδειγμά τους και η Χεζμπολάχ είχε ως εκ τούτου στείλει μαχητές σε μια σύγκρουση που δεν είχε καμία σχέση με τον λόγο ύπαρξής της. Η Σαουδική Αραβία, η οποία τότε προστάτευε τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, είχε στείλει την Αραβική Λεγεώνα του Οσάμα Μπιν Λάντεν, για να υποστηρίξει τον πρόεδρο και πρώην Ναζί Alija Izetbegović. Ο Μπιν Λάντεν έγινε εξάλλου στρατιωτικός του σύμβουλος, στο πλευρό του πολιτικού του σύμβουλου, του ΗΠΑϊου Richard Perle, και του σύμβουλου του για τα μέσα ενημέρωσης, Γάλλου Bernard-Henri Lévy. Εκ των υστέρων, αυτό το κράμα φαίνεται αφύσικο, αλλά εκείνη την εποχή, αυτή η συμμαχία δεν ήταν τόσο ανόητη όσο φαίνεται σήμερα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις τους ενάντια στη Γιουγκοσλαβία του φιλορώσου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Η αντιπαλότητα μεταξύ της σουνιτικής Σαουδικής Αραβίας και του σιιτικού Ιράν αναπτύχθηκε γρήγορα στις αρχές της δεκαετίας του 2000 γύρω από τη σύγκρουση στην Υεμένη, με το Ιράν να υποστηρίζει τους Ζαϊδιστές που ομαδοποιούνται στο κόμμα των Χούθι. Οι Ζαϊντιστές είναι Σιίτες, αλλά με πολύ ιδιαίτερη μορφή, πολύ επηρεασμένη από την ινδική κουλτούρα.

Για πολλά χρόνια, οι Σαουδάραβες διαχειρίζονταν την Υεμένη (Βόρεια και Νότια) σύμφωνα με τις φυλετικές σχέσεις. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες διαπραγματεύονταν την πυρηνική συμφωνία και το μυστικό τους πρωτόκολλο με το Ιράν κατά τα έτη 2013-15, το Ισραήλ διαπραγματευόταν επίσης κρυφά με τη Σαουδική Αραβία. Οι δύο χώρες συμφώνησαν να εκμεταλλευτούν από κοινού το πετρέλαιο της Υεμένης και του Ogaden (Κέρας της Αφρικής). Για να τιμήσει αυτή τη συμφωνία, η Σαουδική Αραβία πήγε στον πόλεμο στην Υεμένη, υποστηριζόμενη επίσημα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ανεπίσημα από το Ισραήλ, το οποίο χρησιμοποίησε εκεί τακτικές πυρηνικές βόμβες.

Σήμερα (2021-22), οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράν διαπραγματεύονται μια νέα συμφωνία 5+1, ενώ το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία προχωρούν προς την επισημοποίηση των διπλωματικών τους σχέσεων. Ταυτόχρονα, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία συζητούν στο επίπεδο των αρχηγών των μυστικών υπηρεσιών τους και των διπλωματών τους. Πρόκειται για εκείνους να αποκαταστήσουν τη συμμαχία τους στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Ήρθαν στο σημείο να το επιτύχουν, γεγονός που θα ξεμπλοκάρει τις άλλες δύο διαπραγματεύσεις.

Ήδη, το Ιράν ανακοινώσε ότι ανοίγει ξανά το γραφείο του στον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) στη Τζέντα. Οι δύο χώρες θα μπορούσαν να επισφραγίσουν τη συμμαχία τους γύρω από το πολιτικό Ισλάμ. Ειδικά αφού o OCI είναι η μόνη διακυβερνητική θρησκευτική οργάνωση. Ας τονίσουμε αυτό το σημείο: καμία άλλη θρησκεία δεν έχει δημιουργήσει διακυβερνητικό οργανισμό. Είναι μια ιδιαιτερότητα του Ισλάμ του οποίου ο ιδρυτής, Μωάμεθ, ήταν ταυτόχρονα πνευματικός ηγέτης και πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης.

Εάν αυτή η συμμαχία υλοποιηθεί, θα έρθει σε σύγκρουση όχι με τους κοσμικούς γενικά, αλλά με τους κοσμικούς μουσουλμάνους που διακρίνουν τη μωαμεθανική θρησκεία από την πολιτική. Πρώτα με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Συρία και την Αίγυπτο. Ταυτόχρονα, αυτή η συμμαχία θα έρθει πιο κοντά με τους άλλους υποστηρικτές του πολιτικού Ισλάμ, δηλαδή το Κατάρ και την Τουρκία. Θα είναι μια πλήρης ανατροπή της σκακιέρας της Μέσης Ανατολής.

Ήδη, μπορούμε να παρατηρήσουμε την ανησυχία ορισμένων παραγόντων. Έτσι ο Σαγιέντ Χασάν Νασράλα, γενικός γραμματέας της λιβανέζικης Χεζμπολάχ, πολλαπλασιάζει τις φραστικές επιθέσεις κατά των σαουδαραβικών εγκλημάτων στην Υεμένη, αλλά όχι εναντίον του συμμάχου του των Εμιράτων. Ωστόσο, ο Νασράλα υπερασπίζεται ένα κοσμικό όραμα του Ισλάμ ως πηγή της δέσμευσής του. Συμπεριέλαβε στο αντιστασιακό του δίκτυο μαχητές από άλλες θρησκείες, κάτι που θα ήταν αδύνατο αν υπερασπιζόταν το πολιτικό Ισλάμ.

Ή ακόμη, οι Χούθι της Υεμένης βομβάρδισαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χρησιμοποιώντας ντρον. Τα τελευταία ταξίδεψαν 1.200 χιλιόμετρα σε περισσότερες από 4 ώρες υπό το άγρυπνο βλέμμα των αμερικανικών και γαλλικών ραντάρ και δορυφόρων. Τα Εμιράτα χτυπήθηκαν. Η Ουάσιγκτον και το Παρίσι καταδίκασαν την επίθεση, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να προειδοποιήσουν τα Εμιράτα όταν μπορούσαν. Προφανώς η σιωπή των Δυτικών ήταν μια προειδοποίηση προς το Άμπου Ντάμπι, μια προτροπή να εγκαταλείψει την πολιτική της θρησκευτικής ανεκτικότητας και να ενταχθεί στο πολιτικό Ισλάμ. Οι Εμιράτες έχουν λίγες αυταπάτες για τους Αγγλοσάξονες συμμάχους τους που δεν σταμάτησαν ποτέ να παίζουν με τις θρησκευτικές διαμάχες για να επεκτείνουν την κυριαρχία τους, αλλά έμειναν έκπληκτοι βλέποντας τους Γάλλους να ακολουθούν το παράδειγμά τους. Τα Εμιράτα απηύθυναν έκκληση στον πρόεδρο Ζακ Σιράκ το 1995 επειδή βασίζονταν σε μια κοσμική δύναμη για να διασφαλίσουν την ασφάλειά τους.

Τα Εμιράτα πραγματοποίησαν μια επιδρομή αντιποίνων στην Υεμένη, αλλά οι Χούθι απειλούν τώρα να επιτεθούν στον Πύργο Μπουρτζ Χαλίφα (ένα κτίριο ύψους άνω των 800 μέτρων) στο Ντουμπάι και σε οικονομικά συμφέροντα στο Άμπου Ντάμπι.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αλλάξουν τη θέση τους στην Υεμένη. Προς το παρόν, υποστηρίζουν μια πολιτική διευθέτηση της σύγκρουσης. Στις αρχές της θητείας του Μπάιντεν, αφαίρεσαν τους Χούθι από τον κατάλογο τρομοκρατών τους, υποστηρίζοντας ότι θα βοηθούσε τις ΜΚΟ να διανέμουν ανθρωπιστική βοήθεια. Μόλις τώρα απλώς δεν παρενέβησαν στον βομβαρδισμό των Χούθι στα Εμιράτα. Αύριο θα μοιράσουν την Υεμένη μεταξύ Ουαχαμπιστών (Σαουδική Αραβία) και Ζαϊντιστών (Χούθι).

Αυτή η δυτική αναδιοργάνωση της Μέσης Ανατολής έρχεται σε άμεση αντίθεση με την παραδοσιακή ρωσική άποψη, που βασίζεται στην πολιτιστική ταυτότητα των κρατών και όχι μόνο στη θρησκεία τους. Η Μόσχα έχει μια διφορούμενη στάση απέναντι στο Ιράν. Από τη μια το ενσωματώνει στο αμυντικό της σύστημα, από την άλλη το αφήνει μόνο του να αντιμετωπίσει το Ισραήλ. Έτσι, ο πρόεδρος Ebrahim Raïssi έγινε μόλις δεκτός από τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και στη Δούμα στις 19 Ιανουαρίου. 

Προβλέποντας την άρση του εμπάργκο των ΗΠΑ, κατάφερε να υπογράψει μεγάλες συμφωνίες τεχνικής βοήθειας για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του. Γιόρτασε την κοινή νίκη στη Συρία και ο στρατός του συμμετέχει στους ρωσο-κινεζικούς ναυτικούς ελιγμούς στον Ινδικό Ωκεανό (“Maritime Safety Belt 2022”). Αλλά την ίδια στιγμή, οι Ρωσικές Δυνάμεις επιτρέπουν στους Ισραηλινούς να χτυπήσουν όπως θέλουν τις ιρανικές βάσεις στη Συρία. Στην πραγματικότητα, το Ιράν θα μπορούσε να τα πάει καλά σε περίπτωση σύγκρουσης ΗΠΑ-Ρωσίας συσπειρώνοντας στον ρωσο-κινεζικό άξονα, θα μπορούσε να γίνει ο ελλείποντας κρίκος στους δρόμους του μεταξιού μεταξύ της Ινδίας και της Ρωσίας. Θα ενσωματωνόταν στο τραπεζικό τους σύστημα (το SPFS και όχι πλέον το SWIFT) και θα μπορούσε και πάλι να γίνει εμπορική δύναμη. Εν αναμονή, η Τεχεράνη παίζει και στις δύο πλευρές.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία συμφώνησαν πριν από μερικούς μήνες για το ποια θα έπρεπε να είναι η Μέση Ανατολή. Ήταν περισσότερο θέμα καθορισμού ζωνών επιρροής. Έτσι, μόλις μάθαμε ότι το αιγυπτιακό αέριο που θα πρέπει σύντομα να παραδοθεί στον Λίβανο είναι στην πραγματικότητα ισραηλινής προέλευσης. Ωστόσο, αυτή η πληροφορία είχε συγκαλυφθεί από όλους τους εμπλεκόμενους παράγοντες, επειδή σήμερα το Ισραήλ εξακολουθεί να βρίσκεται σε πόλεμο με τον Λίβανο και τη Συρία. Επίσης, ο αραβικός αγωγός διέρχεται από την Ιορδανία και τη Συρία. Όχι μόνο η Ρωσία, αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ενθαρρύνει αυτή τη συμφωνία. Ωστόσο, ο νόμος των ΗΠΑ απαγορεύει κάθε εμπόριο με τη Συρία υπό τη ποινή της οργής της κόλασης.

Η Συμμαχία Σαουδικής Αραβίας-Ιράν θα επέτρεπε στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο να επεκτείνουν το τζιχαντιστικό σύστημα, που είναι προς το παρόν αποκλειστικά σουνιτικό. Θα βλέπαμε τότε τους φανατικούς όλων των πεποιθήσεων να ενώνονται ενάντια στους κοσμικούς· μια μεραρχία που καθοδήγησαν οι Βρετανοί κατά την αυτοκρατορική τους περίοδο και η οποία είχε αποδείξει την αξία της. 

ΤΙΕΡΙ ΜΕΙΣΑΝ.