Ολόκληρο το πολυποίκιλο τελετουργικό της αρχαίας θρησκείας ήταν μαγικό! Έλεγαν πως ο Πυθαγόρας μπορούσε να κάνει θαύματα. Μάλιστα αναφέρεται ότι τον είχε μυήσει στην μαγεία ο Ορφικός ιερέας και περιβόητος μάγος Αγλαόφαμος (Ιάμβλ. Περί Πυθαγορείου Βίου 146).
Διαβ
Ορθοδοξία-γεωστρατηγική και ιστορία. Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος (Γεωστρατηγικός αναλυτής).
Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ-ΜΥΡΤΑΛΗ, ΠΟΛΥΞΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ.
Γεννήθηκε στην Αρχαία Πασσαρώνα το έτος 373 π.Χ. Μεγάλωσε στο Αρχαίο Όρραον, έζησε ως σύζυγος του Φιλίππου Β´ στην Πέλλα και στις Αιγές. Την δολοφόνησαν δια λιθοβολισμού στην Πύδνα, με εντολή του Κάσσανδρου, το έτος 316 π.Χ. Ήταν η δεύτερη θυγατέρα του Νεοπτόλεμου Β, βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου και γεννήθηκε το 373 π.Χ. στην Πασσαρώνα. Η αδελφή της λεγόταν Τρωάδα. Το όνομα της τρομερής μάγισσας ήταν Πολυξένη όταν ήταν παιδί, Μυρτάλη στα εφηβικά της χρόνια και αργότερα μετονομάστηκε σε Ολυμπιάδα και Στρατονίκη.
Το όνομα Ολυμπιάδα της δόθηκε σύμφωνα με την παράδοση, ύστερα από την νίκη του Φίλιππου στους Ολυμπιακούς αγώνες του 356 π.Χ. Σε ηλικία έντεκα ετών απεβίωσε ο πατέρας της Νεοπτόλεμος Β´ και τον θρόνο πήρε ο θείος της Αρύββας, ο οποίος παντρεύτηκε την ορφανή ανεψιά του και μεγαλύτερη αδελφή της Πολυξένης, την Τρωάδα, η οποία ήταν 16 ετών. Οι γάμοι αυτοί είναι επιτρεπτοί και φυσιολογικοί, σύμφωνα με τους εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Ο ορφανός αδελφός της ο Αλέξανδρος ήταν τότε μόλις ενός έτους. Ήταν η εποχή που η Ήπειρος βρισκόταν σε εποχή ακμής. Η Μυρτάλη από τα παιδικά της χρόνια, έλαβε υψηλή εκπαίδευση.
Νωρίς διακρίθηκε για το ανήσυχο πνεύμα της, και την επιθυμία να μάθει περισσότερα για την θεουργία. Διδάχτηκε τα ιερατικά μυστικά στο σκοτεινό μαντείο της Δωδώνης, το οποίο και υπηρέτησε για χρόνια, ενώ ήταν μυημένη και στα Βακχικά-Διονυσιακά Μυστήρια. Σε αντίθεση με τις περισσότερες νέες ευγενικής καταγωγής, η Ολυμπιάδα-Μυρτάλη δεν επιθυμούσε να παντρευτεί νέα. Επέλεξε να υπηρετήσει στο Μαντείο της Δωδώνης και μυήθηκε στα Βακχικά μυστήρια, που χαρακτηρίζονταν από τον πολύ έντονο σεξουαλικό χαρακτήρα τους.
Σοδομισμοί, στοματικά, καταπόσεις, ταυτόχρονο σεξ με πολλούς άνδρες, όργια και πάσης φύσεως ανωμαλία, προς τιμήν του Φρυγικού δαίμονα Σαβάζιου-Διόνυσου. Αυτή ήταν και είναι η βασικότερη τελετουργική λατρεία, του Εωσφόρου και των δαιμόνων του, από τα πανάρχαια χρόνια. Ως μύστις των Βακχικών-Διονυσιακών και των Καβείριων Μυστηρίων απέκτησε διορατικότητα και εμπλούτισε τις ικανότητες της για τις πολιτικές- κοινωνικές και στρατιωτικές της δραστηριότητες. Υπήρξε η γυναίκα του Φιλίππου Β, (357 π.Χ.-337 π.Χ.).
Όμως ο Φίλιππος σύμφωνα με τα αξιώματα του παγανισμού, παντρεύτηκε πολλές γυναίκες (Αυδάτα, Φιλίνα, Νικησίπολη, Μήδα, Κλεοπάτρα και άλλες. Η Ολυμπιάδα ήταν η πιο μορφωμένη από όλες όσες παντρεύτηκε ο Φίλιππος και από όλες γενικά τις αρχόντισσες, της Μακεδονίας. Εξασκούσε μια απαράμιλλη γοητεία με την ομορφιά της, την εκπαίδευση και την σοβαρότητά της. Θυσίασε πολλά για την ακόρεστη δίψα της για εξουσία, και αγαπούσε παθολογικά-άρρωστα τον Μέγα Αλέξανδρο.
Ο βιογράφος, ιστορικός, φιλόσφος, ο γνώστης-θεουργός και αρχιερέας του σκοτεινού μαντείου των Δελφών Πλούταρχος, αναφέρει ότι εμφανιζόταν συνέχεια στο παλάτι με φίδια. Υπήρξε αφοσιωμένη μητέρα και το μόνον που την ενδιέφερε ήταν πως θα εξασφάλιζε για το γιο της, την διαδοχή του θρόνου, μέσα στη δίνη των παιχνιδιών εξουσίας και των δολοπλοκιών στο Μακεδονικό Βασίλειο.
Οι σχέσεις του Φίλιππου και της Ολυμπιάδας, έως τo 337 π.Χ., οπότε και η Μακεδονικής καταγωγής Κλεοπάτρα, η ανιψιά του στρατηγού Άτταλου, ανυψώνεται ως ισότιμη-νόμιμη βασίλισσα, υπήρξαν κατά βάση αρμονικές, χωρίς να λείπουν κάποιες εντάσεις. Ο Φίλιππος της εμπιστευόταν την διακυβέρνηση του κράτους, όταν απουσίαζε στις συχνές και μακρόχρονες εκστρατείες του. Η Ολυμπιάδα είχε δημιουργήσει στην αυλή, έναν δικό της κύκλο ευνοουμένων, που τους προστάτευε ακόμα και από την στράτευσή τους και την αποστολή στα διάφορα μέτωπα. Μετά το θάνατο του αδελφού της, Αλεξάνδρου Α' τον βασιλιά των Μολοσσών, εγκαταστάθηκε στην Ήπειρο και έγινε Αντιβασίλισσα και επίτροπος του ανήλικου Νεοπτόλεμου Γ'.
Στην Ήπειρο ανέπτυξε πολιτική δράση ιστορικής σημασίας. Διεύρυνε το «κοινό των Μολοσσών» με την εισδοχή νέων Ηπειρωτικών φύλων και το μετονόμασε "Οι Σύμμαχοι των Απειρωτάν". Η Συμμαχία αυτή διήρκεσε από το 336 π.Χ.-328 π.Χ. Στην συνέχεια κυβέρνησε μόνη της, το Βασίλειο των Μολοσσών, έως το 317 π.Χ., οπότε επέστρεψε στην Μακεδονία. Στο πλευρό του Αλεξάνδρου εκτός από τους στρατηγούς, στάθηκε και η κόρη του Νεοπτόλεμου, η πριγκίπισσα των Μολοσσών, η ιέρεια του Μαντείου της Δωδώνης, η μύστις των Βακχικών-Διονυσιακών και των Καβειρίων Μυστηρίων, η μάγισσα Πολυξένη, Μυρτάλη, Στρατονίκη, η σύζυγος του Φιλίππου, η Βασίλισσα των Μακεδόνων.
Η Ολυμπιάδα πάλεψε με κάθε μέσο θεμιτό και αθέμιτο, για να εγκαθιδρύσει την κυριαρχία της ενάντια στις άλλες συζύγους του Φιλίππου και στα παιδιά τους, εξασφαλίζοντας για τον Αλέξανδρο ένα λαμπρό μέλλον ως βασιλιά, ώστε να εκπληρώσει το όνειρο του Φιλίππου. Επίσης μετά τον πρόωρο θάνατο του Αλέξανδρου, έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να σώσει την αυτοκρατορία και ως Στρατονίκη ηγήθηκε των ανδρών του Αλέξανδρου, που παρέμειναν πιστοί σε εκείνη, ενάντια στους επίγονους που την διαμέλισαν.
Στην Αρχαία Ελλάδα η σεξουαλική φύση όλων των μυστηρίων, και όλες οι ερωτικές ανωμαλίες για τους άρχοντες, είχαν ως στόχο την "πνευματική ανάταση", την κοινωνική εξέλιξη, τις θέσεις εξουσίας και την επικοινωνία με τους "θεούς"-δαίμονες. Ο Φίλιππος την γνώρισε στην Σαμοθράκη, όπου τελούσε χρέη Ιέρειας στα Καβείρια μυστήρια, κατά την διάρκεια οργιαστικών τελετών. Εκεί οι δύο παθιασμένοι σεξουαλικά νέοι, ανέπτυξαν μία έντονη σχέση που θα άλλαζε για πάντα την ζωή τους και την Ελληνική ιστορία.
Η Ολυμπιάδα ήταν η πρώτη γυναίκα του ευρωπαϊκού χώρου που επιζητούσε υπεροχή. Η μάγισσα από την Ήπειρο, επιθυμούσε διακαώς να αποκτήσει ισχυρές θέσεις και εξουσία. Λόγω του εωσφορικού εγωισμού της, προτιμούσε να είναι πρώτη στην Ήπειρο παρά δεύτερη στην Μακεδονία.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός του φωτός, της ηθικής, των Ηρώων, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της λογικής, της δικαιοσύνης, είναι για το καλό της ανθρωπότητας.
Αντιθέτως ο Ιουδαϊκός πολιτισμός κατά γενική ομολογία είναι σκοτεινός και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφανίσει τον Ελληνισμό-Ορθοδοξία για να κυριαρχήσει και να επιβάλει το παγκόσμιο κράτος. Διαχρονικά όταν επικρατεί ο πολιτισμός των Ελλήνων, η Χριστιανική ηθική, το μηδέν άγαν και το μέτρον άριστον, το έθνος μεγαλουργεί-επιβιώνει ανάλογα με την εποχή. Όταν επικρατεί στην Ελλάδα ο Φοινικικός-Ιουδαϊκός έχουμε παρακμή-σήψη, σεξουαλική διαφθορά, οικονομική εξαθλίωση, κοινωνικές αδικίες, εμφυλίους και γενοκτονίες.
Η νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί μια άσπλαχνη, πανάρχαια θεώρηση ενός άλλου πολιτισμού του Φοινικικού-Διονυσιακού ο οποίος εκφράζει την κοινωνία του κέρδους, της απόλυτης κυριαρχίας στην οικονομία και την σεξουαλική διαφθορά. Δημιουργεί ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε μέσα στην ακολασία και τα πιο ταπεινά σεξουαλικά πάθη.
Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε τρία βασικά αξιώματα τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή και την εξέλιξή της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, η Ορθόδοξη πίστη και από την αντιθετη πλευρά, η Ιουδαϊκή-Βακχική λατρεία. Τα παραπάνω τρία φιλοσοφικά αξιώματα τα οποία είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους.
Οι δυο πολιτισμοί συγκεντρώνουν δυο διαφορετικές θεωρίες σε θρησκευτικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και σεξουαλικό επίπεδο. Οι αντίθετες αυτές φιλοσοφικές ιδεολογίες προσπαθούν να κυριαρχήσουν στις επιστήμες, στις τέχνες, στους θεσμούς, στην ηθική, στην κοινωνία και τα έθνη.
Τον Ελληνικό πολιτισμό και την Χριστιανική πίστη αποτελούν η ορθή παιδεία-Φιλοσοφία, η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η αυτοσυγκράτηση, η καλοσύνη, η αγάπη, η δικαιοσύνη και η γαλήνη. Αντίθετα το Διονυσιακό πνεύμα, το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα, του ανθρώπου, και η εύθυμη πλευρά της ζωής.
Η Ελληνική αγωγή ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα, το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά, και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. Tο Διονυσιακό στοιχείο καθηλώνει το Ελληνικό έθνος και τους Έλληνες, στο επίπεδο των ζώων και στον πρωτογονισμό. Αντιθέτως το Ελληνικό πνεύμα εξυψώνει μέσα από τις ανώτατες φιλοσοφικές αρχές του.
Είναι κοινώς αποδεκτό και διαχρονικά αποδεδειγμένο ότι οι κόρες Χριστού, ήταν και είναι ευλογία για την Ελλάδα, είναι ευλογία για την κοινωνία. Στον αντίποδα οι κόρες του εωσφόρου με την μόδα, με τα σεξουαλικά έκτροπα, είναι εθνική, πνευματική και κοινωνική καταστροφή.
Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα και τον Ελληνικό πολιτισμό (Αριστοκλής). Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και οι Πλατωνικές διδασκαλίες ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ορθοδοξία. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού, του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών.
Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της αυτοκρατορίας.
Ο Χριστιανισμός μαζί με τον Ύπατο των Φιλοσόφων Αριστοκλή διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το Ελληνικό έθνος, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή. Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού.
Ο Άγιος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έδωσε 880 χρόνια παράταση ζωής στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με μια απίστευτη πολιτική ενέργεια, στα παγκόσμια χρονικά. Εξαιτίας της αποφάσεως του Αγίου, συνέβη ένα απίστευτο γεγονός ,σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι Έλληνες του μεσαίωνα από σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, έγιναν διοικητές του, χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν. Όλα αυτά γιατί είχαν θρησκεία την Ορθοδοξία, πολιτισμό τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ρήτορες, σοφιστές, πανεπιστήμονες.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο έφερε τα χρηστά ήθη ζωής, χωρίς καθόλου σεξουαλική διαφθορά. Τα χρηστά ήθη της ζωής των Ελλήνων είναι το πανάρχαιο διαχρονικό μυστικό, για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων.
Ταυτόχρονα όμως είναι το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών, πολιτικών, κοινωνικών, επιστημονικών επιτυχιών, από καταβολής του Ελληνικού έθνους. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι Έλληνες ότι εξαιτίας του Χριστού, του Πλάτωνα και των χρηστών ηθών απελευθερώθηκαν χωρίς να πολεμήσουν. Οι Έλληνες ήταν Ρωμαίοι αυτοκράτορες, υπήκοοι, διοικούν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι τίτλοι Ρωμαίος αυτοκράτορας, στρατηγός, αξιωματούχος, ήταν αρχικά διοικητικοί τίτλοι για τους Έλληνες του μεσαίωνα.
Αυτό γιατί η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν ήταν δικό μας κράτος, αλλά των Ρωμαίων μέχρι που κάποιος από εκείνους, μας παρέδωσε την διοίκηση της Pax Romana. Σε περίπτωση που οι ιεροί και άγιοι προγονοί μας, άλλαζαν την ονομασία από Ρωμαϊκή, σε Ελληνική αυτοκρατορία αμέσως θα χάναμε την εξουσία στα περισσότερα εδάφη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι τίτλοι αυτοί ήτανε πολιτικοί, στρατιωτικοί για να ασκούν οι Έλληνες την εξουσία στην παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου