Σε όλο τον πλανήτη αρκετά έθνη και μεμονωμένα κάποιοι άνθρωποι, ακολουθούν τις διδαχές και τα παραδείγματα των ένδοξων προγόνων μας σχετικά με τον πολιτισμό, την πολιτική και την στρατηγική.
Δυστυχώς οι μοναδικοί που δεν εφαρμόζουν απολύτως τίποτα, από αυτά που δίδαξαν οι προγονοί μας, είναι οι σύγρονοι “Έλληνες”. Μόνον ανούσια λόγια είναι οι “θαυμαστές” των αρχαίων Ελλήνων. Η σωστή γνώση είναι τεράστια δύναμη μας δίδαξαν οι σπουδαίοι πρόγονοι μας.
Σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας τον Ηρόδοτο (Β Βιβλίο, Ευτέρπη), οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα, και Πελοπόννησο και επέβαλαν το δωδεκάθεο.
Η βίαιη επιβολή του σατανικού δωδεκαθέου άγγιξε τα όρια γενοκτονίας στην Ελληνική επικράτεια. Τα αρχαία χρόνια μεταξύ άλλων έλαβαν χώρα φοβεροί εμφύλιοι πόλεμοι, τους οποίους πάντοτε υποκινούσε το Φοινικικό ιερατείο των Δελφών. Κατά την εποχή των Περσικών πολέμων, το Φοινικικό μαντείο των Δελφών, ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών και καλούσαν τους Έλληνες μέσω ψεύτικων χρησμών να μην πολεμήσουν.
Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού, η οποία τον σκότωνε αργά και σταθερά.
Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος ξεψυχούσε μαζί με την Αιγυπτιακής προελεύσεως θρησκεία του. Η αρχαία θρησκεία, παρέσυρε στον όλεθρο τον Ελληνισμό πολιτισμό. Είναι επίσης ιστορικά αποδεδειγμένο, πως ο ετοιμοθάνατος Ελληνισμός διασώθηκε από τον Χριστιανισμό.
Αναστήθηκε στην κυριολεξία ο Ελληνισμός ενώ παράλληλα η αρχαία θρησκεία κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας τους, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα, με δίκες-καταδίκες «περί αθεΐας», και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, κλπ. Όπως είναι γνωστό, το 1519 π. Χ. εισέβαλαν στην Ελλάδα, οι ορδές των αλλοδαπών από την Αίγυπτο.
Αυτοί oι αλλοδαποί κατέκτησαν τους Έλληνες, με άγριες σφαγές, και συστηματική γενοκτονία. Τους αφαίρεσαν τις περιουσίες, και τους μετέβαλαν σε δούλους όπως ήταν οι είλωτες στην Σπάρτη. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο, και έκλεψαν τα «ιερά» τους, τα οποία χρησιμοποίησαν πλέον για την δική τους θρησκεία.
Στην μυθολογία-ιστορία, αναφέρονται πολλοί χρησμοί του Φοινικικού μαντείου, για χιλιάδες-φοβερές θυσίες, στους «θεούς»-δαίμονες, της αρχαίας θρησκείας. Αμέτρητα ήταν τα αθώα θύματα, κυρίως αγνοί νέοι. Τα άτυχα παιδιά, θυσιάστηκαν από τους αιμοσταγείς-αλλοδαπούς ιερείς του παγανισμού, με εντολή του Δελφικού ιερού.
Οι πόλεμοι των Ελλήνων κατά των βαρβάρων και οι φονικοί εμφύλιοι ήταν ο βασικός στόχος των σκοτεινών ιερέων. Από κάθε πόλεμο απαιτούσαν ως θέληση του Ιουδαίου δαίμονα Απόλλωνα την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλει, ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων Περσών.
Έχουν περάσει μερικοί αιώνες από την εισβολή στην Ελλάδα, των σκλάβων Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής, με συνέπεια, να έχουμε βαρβαρόμικτους πληθυσμούς.
Για αυτό ύπατος των Φιλοσόφων, μας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων, ότι οι Έλληνες είναι αυτόχθονες και δεν γίνεται να τους διοικούν λαθροεπήλιδες. ο Μέγας Αριστοκλής αναφέρει στο έργο του Μενέξενος, ότι εμείς οι Έλληνες Αθηναίοι, δεν είμαστε βαρβαρόμικτοι, διότι δεν είμαστε ούτε Κάδμοι, ούτε Δαναοί, ούτε Πέλοπες, ούτε Αίγυπτοι.
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, ότι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα.
Ο Μέγας Αριστοκλής-Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή από την Αίγυπτο, για αυτό αναφέρεται με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών. Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός.
Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες με βάση το δυσμενές καθεστώς για το έθνος, αποφάσισαν να προστατευτούν από τους Φοίνικες κατακτητές.
Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες ήταν Έλληνες ανώτερης ποιότητας, στον τομέα των πολεμικών τεχνών και των μαχών. Δεν επιθυμούσαν να ηγούνται άλλοι Έλληνες στις μάχες και στις εκστρατείες. Το θεωρούσαν ανάξιο και προσβλητικό για εκείνους.
Ήθελαν μόνο εκείνοι να ηγούνται των άλλων πόλεων-κρατών στους πολέμους. Η αρχαία Σπάρτη ήταν σκόπιμα μια κλειστή Ελληνική κοινωνία. Οι Σπαρτιάτες μέσα από ειδικούς νόμους και θεσμούς διαφύλαξαν την γενετική τους ταυτότητα.
Αυτό το έκαναν για να προστατευτούν από τους Φοίνικες-δωδεκαθεϊστές, οι οποίοι κατοικούσαν επί αρκετούς αιώνες στην Πελοπόννησο κατά την αρχαία εποχή. Οι γάμοι στην αρχαία Σπάρτη γίνονταν μόνο μεταξύ Ελλήνων διότι γνώριζαν πολύ καλά ότι εκείνοι ήταν σε θέση να δημιουργήσουν πραγματικούς Έλληνες που θα πολεμήσουν για την πατρίδα. Στα πλαίσια αυτά μεταξύ άλλων υπήρχε ο νόμος της Ξενηλασίας.
Σύμφωνα με αυτόν οι Σπαρτιάτες απαγορεύονταν να φιλοξενήσουν ξένους. Για να φιλοξενηθεί κάποιος ξένος στην αρχαία Σπάρτη έπρεπε να πάρει την έγκριση της πολιτείας.
Η Ελληνική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως αντίγραφο, της Ουρανίου Βασιλείας, δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση, της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας καθώς ήταν περικυκλωμένη, από πολλές δεκάδες βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές, είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών.
Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε αρκετοί Έλληνες-Χριστιανοί αυτοκράτορες, του Ρωμαϊκού κράτους παντρευόταν αλλοδαπές για να έχουμε συμμάχους, είτε για να μειώσουμε τους αμέτρητους εχθρικούς λαούς που πολεμούσαν όλους εκείνους τους αιώνες το Ρωμαϊκό κράτος. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό κρατικό μόρφωμα στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς.
Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν στρατιωτικό κράτος εξαιτίας των αμέτρητων εχθρών και των συνεχόμενων αμυντικών πολέμων σε όλη την διάρκεια ζωής του κράτους. Για αυτό την ανώτατη πολιτική-στρατιωτική εξουσία, ασκούσαν οι Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες, οι οποίες πολέμησαν για αρκετούς αιώνες στα πεδία των μαχών.
Όλοι οι Έλληνες στρατηγοί των Ρωμαϊκών δυνάμεων, έκαναν επιθέσεις πρώτοι-ολομόναχοι χωρίς στρατιωτική συνοδεία-υποστήριξη, για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι. Οι ηρωικές Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας, εκτός από τους εξωτερικούς εχθρούς, όλους εκείνους τους αιώνες, είχαν να αντιμετωπίσουν και τους εσωτερικούς εχθρούς, την πολιτική αριστοκρατία της Βασιλεύουσας.
Για να προστατέψουν το dna τους και την εθνική τους υπόσταση, έκαναν πάντοτε γάμους μεταξύ τους, με βάση το παράδειγμα της αρχαίας Δωρικής-Σπαρτιατικής πολιτείας.
Εδώ βλέπουμε για πολλοστή φορά το πόσο αγαπούσαν οι Έλληνες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και τους αρχαίους προγόνους. Ήταν τόσο υπερβολική η αγάπη τους για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, ώστε να μην εξελιχθούν πολιτιστικά όσο θα έπρεπε με βάση τις δυνατότητες τους. Εν τούτοις οι Έλληνες του μεσαίωνα εξελίχθηκαν πολιτικά και στρατιωτικά μέσα από την Ορθοδοξία και την Ελληνική παιδεία.
Αναμφισβήτητη και ιστορικά αποδεδειγμένη είναι η επίδραση που άσκησαν οι αρχαίοι κλασσικοί φιλόσοφοι, ιστορικοί, όπως ο Αριστοκλής και ο Αριστοτέλης, ο Ηρόδοτος κλπ.
Οι Έλληνες-Ρωμαίοι άφησαν αξιόλογα επιστημονικά έργα. Υπήρξαν σπουδαίοι επιστήμονες, φιλόσοφοι, ρήτορες, ιστορικοί.
Δυστυχώς όμως δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε η προσφορά τους στον πολιτισμό και την παιδεία από τους Έλληνες τους μεσαίωνα, οι οποίοι προτιμούσαν να διαβάζουν τους αρχαίους κλασσικούς σοφούς, ιστορικούς, ρήτορες, όπως οι Αριστοκλής, Αριστοτέλης, Ισοκράτης, Ηρόδοτος, Ξενοφώντας, Πλούταρχος και να θαυμάζουν-επαινούν,σε δημόσιες συζητήσεις, με πολύ μεγάλη προγονική υπερηφάνεια για τους αρχαίους Έλληνες.
Οι Ρωμαίοι-Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων αποτελούσαν τους φυσικούς και πνευματικούς κληρονόμους των σοφών- Ηρωικών Ελλήνων της αρχαιότητας. Δικαίως αισθάνονταν υπερήφανοι για το ένδοξο παρελθόν και για τα επιστημονικά επιτεύγματα της αρχαίας κλασικής περιόδου. Συνεπώς ήταν φυσικό επακόλουθο οι στρατιωτικοί της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να συνεχίσουν την Σπαρτιατική πολιτική-τακτική και στο θέμα των γάμων, καθώς οι αλλοδαποί Φοίνικες-παγανιστές νεοταξίτες από το 1519 π.Χ. μέχρι και σήμερα κατοικούν αδιάλειπτα στην Ελληνική επικράτεια.
Το Ρωμαϊκό κράτος ήταν και είναι το μοναδικό στον κόσμο που δέχτηκε πολλές επιθέσεις από δεκάδες διαφορετικούς λαούς, επί πολλούς αιώνες.
Ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία άλλη αυτοκρατορία η κράτος δέχτηκε τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσα διαφορετικά έθνη, από τον τέταρτο αιώνα μέχρι και τον Απρίλιο του 1204 μ.Χ.
Οι Έλληνες του μεσαίωνα για να επιβιώσουν εξαιτίας των αμέτρητων εχθρών έκαναν συμμαχίες με ξένους λαούς και ειδικά στο θέμα των γάμων, μόνον με ένα μικρό μέρος του Αρμενικού λαού. Οι πρόγονοι μας έκαναν προσεκτικά μια μικρή διεύρυνση στον κοινωνικό-εθνικό Σπαρτιατικό θεσμό των γάμων δια λόγους εθνικής επιβιώσεως.
Στα πλαίσια των συμμαχιών αυτών παντρευόταν αλλοδαπές Αρμένιες ηθικές-Χριστιανές γυναίκες.
Οι γάμοι μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών ηθικών, είναι μια πανάρχαια επιτυχημένη τακτική, που βοήθησε τα μέγιστα στην επιβίωση του Ελληνικού έθνους.
Ένα μικρό μέρος των Αρμενίων, που είχαν γίνει Χριστιανοί,
για αρκετούς αιώνες ήρθε-έζησε μαζί με τους προγόνους μας, και πολέμησε γενναία στα πεδία των μαχών για την ελευθερία, και για την προστασία της Ελληνοχριστιανικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Μετά από καιρό δίπλα στους Έλληνες στρατιωτικούς, οι Αρμένιοι απέκτησαν το ιερό δικαίωμα να κάνουν γάμους με τα μέλη των στρατιωτικών οικογενειών της Μικράς Ασίας.
Οι Αρμένιοι είχαν αποδείξει επανειλημμένα την γενναιότητα τους στα πεδία των μαχών.
Από τέτοιου είδους γάμους μεταξύ Ελλήνων και Αρμενίων ευγενών, και άριστων πολεμιστών, προέκυψαν, οι γνωστοί Ελληνοαρμένιοι Ιωάννης Τσιμισκής που ήταν, ο ανηψιός του Έλληνα Αγίου Νικηφόρου Β Φωκά και ο Βάρδας Σκληρός. .
Αρκετοί Αρμένιοι σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών δίπλα στους Έλληνες εκείνες τις εποχές.
Οι Αρμένιοι θεωρούσαν ως την μέγιστη τιμή που έχει γίνει ποτέ στην φυλή τους, η συμμαχία με τους παγκόσμιους Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Οι Ελληνικές-στρατιωτικές οικογένειες έδιναν πολύ μεγάλη σημασία, στους γάμους μεταξύ τους, ώστε να εξασφαλίσουν, ότι θα συνεχίσουν να γεννούν Ήρωες στο πέρασμα των αιώνων. Η επιλογή ήταν καθαρά θέμα προστασίας του Ελληνικού πολεμικού dna και ζήτημα εθνικής επιβιώσεως.
Διαφορετικά το Ελληνικό έθνος θα είχε αφανιστεί. Από αυτούς τους γάμους ανάμεσα στα μέλη των αριστοκρατικών Ελληνικών οικογενειών της Μ. Ασίας είχαμε όλα τα εχέγγυα, για την δημιουργία τόσων πολλών Ελλήνων ηρώων αυτοκρατόρων, στρατηγών, αξιωματικών.
Δυστυχώς όταν η πολιτική-αλλοδαπή "αριστοκρατία" απέκτησε ολοκληρωτικά την εξουσία της αυτοκρατορίας, τότε τα δεδομένα άλλαξαν δραματικά, καθώς για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία είχαμε γάμους μεταξύ Ελλήνων στρατιωτικών και πολιτικών.
Μετά τον θάνατο του Βασίλειου Β΄ εννέα βασιλείς είχαν κατορθώσει μέσα σε 42 χρόνια να διαλύσουν την αυτοκρατορία !!!
Ενδεικτικό γεγονός είναι ότι 42 χρόνια πριν από τον θάνατο του Βασίλειου Β, η Ελλάδα είχε φτάσει στο απόγειον της δυνάμεως της, σε ηθικό, πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο παράλληλα, από την ημέρα που είχε δημιουργηθεί το έθνος των Ελλήνων. Όμως δυστυχώς εκείνα τα χρόνια η πολιτική “αριστοκρατία” είχε διαλύσει ολοσχερώς τον Ελληνικό στρατό. Είχαν αφαιρέσει την ανωτάτη πολιτική-στρατιωτική εξουσία, από της Ελληνικές στρατιωτικές οικογένειες της Μ. Ασίας. Κατέστρεψαν όλες της υποδομές του στρατού και του κράτους.
Επέτυχαν μέχρι να βάλουν στον αυτοκρατορικό θρόνο έναν δικό τους, τον Κωνσταντίνο Δούκα. Όταν ανέλαβε εκ νέου αυτοκράτορας ένας εκ των Ελληνικών στρατιωτικών οικογενειών της Μ. Ασίας, ο Ρωμανός ο Δ Διογένης βρήκε εντελώς διαλυμένο τον Ελληνικό στρατό. Οι στρατιώτες χωρίς ασπίδες, σπαθιά, και άλογα, ήταν απλήρωτοι, με σκισμένες σημαίες, με κουρελιασμένες στολές. Έκτοτε είχαν εδραιωθεί οριστικά και αμετάκλητα, οι αλλοδαποί πολιτικοί στην διοίκηση του Ελληνικού-Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κράτους. Συνδιοικούν πλέον μαζί με τους Έλληνες στρατιωτικούς.
Η συνδιοίκηση της αυτοκρατορίας, μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, επισφραγίστηκε με τον γάμο, ανάμεσα σε ένα πολύ επιφανές μέλος της Ελληνικής στρατιωτικής αριστοκρατίας τον Ρωμανό Διογένη και την χήρα του Κωνσταντίνου Δούκα, την Αυγούστα Ευδοκία την Μακρεμβολίτισσα.
Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, έχουμε έναν τέτοιο γάμο, ανάμεσα στις δύο πλευρές, Όλους τους προηγούμενους αιώνες, οι Ήρωες, Έλληνες στρατωτικοί παντρευόταν μόνον με μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας. Όμως ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση του Ρωμαϊκού κράτους, ώστε οι πρόγονοί μας να μην έχουν το χρονικό περιθώριο να εκτοπίσουν τους πολιτικούς-προδότες από την εξουσία.
Η οριστική επισφράγιση της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με τον γάμο τους Αλέξιου Κομνηνού (Ελληνική ηρωική, στρατιωτική αριστοκρατία της Μικράς Ασίας, και της Ειρήνης Δούκα (πολιτική, Σημιτική αριστοκρατία). Χωρίς αυτούς τους δύο γάμους, δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν, οι Έλληνες στρατιωτικοί στην διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους.
ΟΙ ΣΥΓΡΧΟΝΟΙ ΡΩΣΟΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου