Δείτε τον χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου: Λιβύη, έρημος. Αίγυπτος, έρημος.
Ισραήλ, έρημος. Λίβανος, έρημος. Συρία, έρημος και πολεμική καταστροφή.Σικελία, Νότιος Ιταλία καίγονται ετησίως.
Ελλάδα και Κύπρος καίγονται ετησίως.
Τουρκία, η μισή είναι ερημοποιημένη και η άλλη μισή καίγεται ετησίως, ειδικά φέτος καταστράφηκαν μεγάλα ορμάνια (δάση), που μαζί με τα Ελληνικά δάση ήταν οι δύο τελευταίοι πνεύμονες της περιοχής.
Ομοίως ετήσιες πυρκαγιές σημειώνονται και στη Βαλκανική, όπως δυστυχώς σε όλο τον κόσμο.
Ο συνδυασμός ευθύνης (ατομικής, συμφερόντων, κρατικής), αλλαγής κλίματος λόγω των παρεμβάσεων ή φυσικών αιτιων, πέραν της κακής ποιότητας ζωής, προμηνύει άμεσες γεωπολιτικές ανακατατάξεις για εσωτερικούς λόγους της κάθε χώρας, αλλά και εξωτερικούς εκμετάλλευσης πηγών ενέργειας, υδάτων και περιβάλλοντος, άρα και διατροφής. Μετακινήσεις πληθυσμών.
Όποιος εθελοτυφλεί, απλά θα τα ” λουστεί” και θα πέφτει ” από τα σύννεφα”.
Αν του χαλάμε το ” think positive”, συγγνώμη αλλά εκτός του ότι βλάπτει τον εαυτό του - έστω και εάν δεν θέλει να το καταλάβει -, βλάπτει τους υπόλοιπους διότι ρίχνει τον μέσο όρο ανεκτικότητας της κοινωνίας και έτσι όσοι απεργάζονται όσα προανέφερα, τους χρησιμοποιούν ως άλλοθι, ότι τάχα η κοινωνία τα ανέχεται.
Όμως η κοινωνία εδώ και χρόνια μάζεψε πολλά.
Το καλοκαίρι καύσωνες και φωτιές (νεκροί το 2007 και το 2018). Φθινόπωρο πλημμύρες, καταστροφές. Χειμώνα χιονοπτώσεις, κλείνουν δρόμοι, κόσμος κρυώνει, καίμε ακατάλληλα υλικά. Άνοιξη ομοίως καιρικές αστάθειες και καταστροφές.
Όλο το χρόνο, εγκλήματα, δυστυχήματα, ατυχήματα, ασθένειες, απάτες, όνειρα ματαιωμένα.
Όλο το χρόνο κάπου κάνει σεισμούς, συχνά και με νεκρούς.
Έντεκα χρόνια οικονομική καταστροφή που οδήγησε σε πλήρη αποσάθρωση δομών και κοινωνικής συνοχής (έχουμε και τη διαχρονική διχόνοια).
Ενάμισι χρόνο πανδημία (επιτείνει την οικονομική καταστροφή και διχόνοια).
Μόνιμα προβλήματα με την Τουρκία.
Ερχόμαστε από παππούδες χαροκαμένους από πολέμους, αγρότες/ ψαράδες. Μας έδωσαν χώρα χωρίς πόλεμο με την ελπίδα να μην επαναλάβουμε τα λάθη τους.
Ερχόμαστε από γονείς εργάτες, ναυτικούς, μετανάστες, υπαλλήλους, μικροαστούς. Μας έδωσαν την ευκαιρία να σπουδάσουμε.
Εμείς όλοι ”σπουδαγμένοι” αλλά επί της ουσίας ανίκανοι βελτίωσης του κόσμου μας. Τα παιδιά μας σε τι κόσμο ερημοποίησης και ανασφάλειας θα ζήσουν άραγε;
Παρά την τεχνολογική εξέλιξη, έχουμε αποτύχει παταγωδώς ως παγκόσμια κοινωνία και η γενιά μου κυρίως (ή έστω εγώ ατομικά, μην μιλάω για εσάς).
Περνάνε και τα χρόνια. Δεν το βλέπω να ”μαζεύεται” όλα αυτό παγκοσμίως.
″Αχ, πού ’σαι, νιότη, πού δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!”
Ο πρόλογος της ποιητικής συλλογής “Σκλάβοι πολιορκημένοι“ του Κ. Βάρναλη.
Δρ. Δημήτρης Σταθακόπουλος-Οθωμανολόγος στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
0 comments: