Έρευνες της Συρίας για φυσικό αέριο, με την ακατανόητη ανοχή των Λιβανικών αρχών.

Γράφει η Andri Λύτρα. Πριν από μερικές ημέρες Ρωσία και Συρία υπέγραψαν τετραετές συμβόλαιο ερευνών για φυσικό αέριο σέ θαλάσσια περιοχή της Μεσογείου.

Εν τούτοις οι έρευνες καλύπτουν και ένα μέρος από την ΑΟΖ του Λιβάνου. Ωστόσο η Λιβανική κυβέρνηση παραμένει σιωπηλή για την κίνηση αυτή της Συρίας.

Όταν το 2011 ο Λίβανος καθόρισε την ΑΟΖ του και προσέφερε συμβόλαια σε πετρελαϊκές εταιρείες για έρευνες στο Οικόπεδο 1 της Ζώνης, η Συρία διαμαρτυρήθηκε και δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ ούτε θα επιτρέψει τις έρευνες στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή.

Επίσης, στα νότια, όπου Λίβανος και Ισραήλ έχουν διαφορές σχετικά με τις ΑΟΖ τους, διεξάγεται διάλογος υπό τον ΟΗΕ εδώ και δέκα χρόνια, προκειμένου να επιλυθούν οι διαφορές αυτές. Όπως σημειώνει, μάλιστα, το arabnews, τις διαπραγματεύσεις αποδέχθηκε και η Χεζμπολά, παρότι διαφωνούσε.

Η σιωπή της Βυρηττού

Κατά τα φαινόμενα, η Χεζμπολά αντιλήφθηκε ότι αν οι διαπραγματεύσεις κατέρρεαν θα της επιρρίπονταν όλες οι ευθύνες για την αδυναμία του Λιβάνου να πραγματοποιήσει έρευνες στην ΑΟΖ του. Ωστόσο, επιχείρησε να συνδέσει τις διαπραγματέυσεις αυτές με διαφωνίες και για τα επίγεια σύνορα με το Ισραήλ.

Η κίνηση της Συρίας προκάλεσε πολιτικές εντάσεις στο Λίβανο, με την αντιπολίτευση να διαμαρτύρεται για τη σιωπή της κυβέρνησης, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο ένα «αδελφό» κράτος όπως η Συρία αντιμετωπίζει μια πιο αδύναμη χώρα που αναζητά απεγνωσμένα πλούτο.

Το ζήτημα είναι ότι η Χεζμπολά, η οποία είναι φιλοσυριακή και φιλοϊρανική και ελέγχει σε μεγάλο βαθμό το κράτος του Λιβάνου μοιάζει να χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά στις διεκδικήσεις της: απαιτητική έναντι του Ισραήλ για ένα μικρό κομμάτι γης και σιωπηλή έναντι της Συρίας για θαλάσσεια περιοχή 750 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Η ισχύς της Χεζμπολά

Υπό την πίεση της αντιπολίτευσης, η μεταβατική κυβέρνηση του Λιβάνου ανακοίνωσε ότι θα μελετήσει την κατάσταση όσον αφορά στη θαλάσσια περιοχή που η Συρία ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιήσει έρευνες και θα ετοιμάσει έναν οδικό χάρτη διαπραγματεύσεων με τη Δαμασκό για το ζήτημα. Πάντως για διαμαρτυρία δεν υπήρξε κάποια αναφορά.

Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση του Λιβάνου θα έπρεπε να ενημερώσει την Συρία επισήμως για τις διαφωνίες της μέσω διπλωματικής οδού και αν η Δαμασκός αρνηθεί, να προσφύγει στον ΟΗΕ ζητώντας να σταματήσουν όλες οι έρευνες στις περιοχές που ο Λίβανος θεωρεί ως τμήμα της ΑΟΖ του.

Ωστόσο, πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι στην πραγματικότητα η σιωπή του Λιβάνου είναι ενδεικτική της ισχύος της Χεζμπολά στη χώρα, η οποία μοιάζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα συμφέροντά της παρά για τα συμφέροντα του Λιβάνου και των πολιτών της χώρας, με αποτέλεσμα, ακόμα και η εμπόλεμη Συρία να εμφανίζεται πιο ισχυρή.

Τα προβλήματα με τη Συρία

Σύμφωνα με το arabnews, η Χεζμπολά έχει μπλοκάρει μεταρρυθμίσεις που θα έφερναν απαραίτητα κονδύλια στη χώρα μετά την καταστροφική έκρηξη στο λιμάνι της Βυρηττού, ενώ οι σχέσεις της με το Ιράν προκαλούν τεράστιες δυσκολίες στην άφιξη ξένων επενδύσεων στη χώρα.

Ταυτόχρονα, σημειώνει ότι ιστορικά η Συρία θεωρεί το Λίβανο τμήμα της, το οποίο απέκοψαν οι Γάλλοι αποικιοκράτες και Σύροι εθνικιστές συχνά ζητούν την επιστροφή της Συρίας στη χώρα, όπως έγινε και μετά το τέλος του εμφυλίου το 1991, όταν η Συρία κατείχε τον Λίβανο για πάνω από μια δεκαετία.

Γιατί όμως σιωπά και κρατά τόσο χαμηλούς τόνους η κυβέρνηση του Λιβάνου ;

Η μεγάλη-πατριωτική Συρία του Ασσάντ, απέρριψε το νεοταξικό σχέδιο “Αραβική Άνοιξη” που είχε ως στόχο την εγκαθίδρυση της πλήρους νεοταξιικής ηγεμονίας στην περιοχή. Το Ισραήλ επιθυμεί να επεκτείνει την απόλυτη κυριαρχία του, στην Ανατολική Μεσόγειο, με την ευλογία και την πλήρη υποστήριξη της Αμερικής. Για αυτό συμμετέχουν οι Ισραηλινοί στον πόλεμο της Συρίας, ενάντια στον φιλέλληνα Ασσάντ. Η επιτυχία αυτού του επικίνδυνου-νεοταξικού σχεδίου, προϋποθέτει τον κατακερματισμό και την διαίρεση των κρατών της περιοχής. Αμέσως μετά θα ακολουθήσουν δολοφονίες-γενοκτονίες, ο εκτοπισμός και η εξαθλίωση, προκειμένου οι νεοταξίτες να εγκαθιδρύσουν την κυριαρχία και την λεηλασία, επί του πλούτου αυτών των λαών. Οι άνθρωποι της νέας τάξης πραγμάτων δεν συγχώρησαν στην αδούλωτη και μαρτυρική Συρία, την στήριξή της προς το δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού. Επίσης ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός και ο παγκόσμια νέα τάξη έχουν μεγάλο μίσος κατά της Συρίας λόγω της μεγάλης υποστήριξης προς την Λιβανέζικη εθνική αντίσταση, η οποία προκάλεσε μια αποφασιστική ήττα, κατά της Ισραηλινής επιθετικότητας με την απελευθέρωση του εδάφους του Λιβάνου από την Ισραηλινή κατοχή, και κατάφερε να προκαλέσει μια σημαντική ήττα στις Ισραηλινές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της εισβολής τους στο Λίβανο το 2006.

Η παγκοσμιοποίηση επιθυμεί να ανατρέψει την πατριωτική Συριακή κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας τα πιστά και εξαρτημένα από αυτήν κράτη της περιοχής, με κορωνίδα την Τουρκία, καθώς και τα καθεστώτα της απόλυτης μοναρχίας των χωρών του Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και άλλα. Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα, που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη, είναι οι οργανώσεις, με θρησκευτικό μανδύα, οι οποίες με τις μεθόδους τους θέλουν την εγκαθίδρυση μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την νέα τάξη πραγμάτων.

Γράφει η Andri Λύτρα μέλος της συντακτικής ομάδας, του Arisvinews.

ΠΗΓΗ : Γεωστρατηγική και ιστορία.