Η Ρωσία όμως ποτέ δεν βοήθησε την Ελλάδα, σύμφωνα με την Ιστορία. Ούτε και τώρα θα το πράξει, απ’ ότι αρχίζει να φαίνεται, διότι η Ρωσία πρέπει να παίξει τον ρόλο του «κακού» στην εγκαθίδρυση της παμπάλαιας Τάξης Πραγμάτων που μας την παρουσιάζουν ως Νέα. Ο ρόλος της Ρωσίας είναι ύποπτος, επειδή υπάρχουν πολλά περίεργα σημεία στην πολιτική της, παράλληλα ετοιμάζεται για πόλεμο και ως γνωστόν πόλεμος με έναν δεν γίνεται. Πρέπει να υπάρχει και εχθρός, αλλά όταν δεν υπάρχει τέτοιος, τον δημιουργούν. Ο ρόλος του Πούτιν ξεσκεπάζεται σιγά-σιγά και όλο και περισσότεροι Έλληνες διαπιστώνουν ότι έκαναν λάθος που πίστεψαν σ’ αυτόν. Και εγώ, που γράφω αυτά, είχα παραπλανηθεί, αλλά πρέπει να τονισθεί ότι τα αισθήματα των λαών διαφέρουν από τα αισθήματα των ηγεσιών τους.
Πριν αρχίσει η καταγραφή των συμπεριφορών της Ρωσίας προς την Ελλάδα κατά την διάρκεια της Ιστορίας, ας δούμε την προσφορά της Ελλάδος προς την Ρωσία όπως την περιέγραψε ο Ακαδημαϊκός και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Α. Παπαδόπουλος.
«Τι έπραξαν οι Έλληνες υπέρ της Ρωσικής Εκκλησίας και του Ρωσικού λαού, καταφαίνεται από την ίδια τους την Ιστορία, την οποία Έλληνες διηύθυναν και χειραγώγησαν, για να αναπτυχθεί ο νέος Χριστιανικός λαός. Όλες οι λεπτομέρειες, όχι μόνον της θρησκευτικής, αλλά και της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, κάθε τάξη στη χώρα, κάθε θεσμός και νόμος, κάθε τι που συνετέλεσε στην θεμελίωση της αληθινής ιστορικής ζωής, επιτελέσθη υπό την άμεση χειραγωγία των Ελλήνων. Έλληνες υπήρξαν οι πρώτοι Άγιοι της Ρωσίας, οι πρώτοι Επίσκοποι, οι πρώτοι διδάσκαλοι αυτής και χειραγωγοί. Οι Έλληνες εισήγαγαν πρώτοι τις τέχνες και τις δίδαξαν στους Ρώσους. Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν ευεργετήθηκε έτσι άλλος λαός όπως ο Ρωσικός από τον Ελληνικό».
Ακόμη και ο δικέφαλος βυζαντινός αετός τον οποίο χρησιμοποιούν ως έμβλημα οι Ρώσοι οφείλεται στο δικαίωμα που απέκτησαν από τον γάμο του Τσάρου Ιβάν Γ’ με την Βυζαντινή Πριγκίπισσα Σοφία Παλαιολογίνα, η οποία ήταν ανεψιά τοῦ τελευταίου μας Αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου. Δηλαδή, προίκα τους ήταν ο δικέφαλος αετός.
Ας δούμε τώρα τι έπραξαν οι Ρώσοι για την Ελλάδα. Η πρώτη επίθεση των Ρώσων εναντίον της Ελλάδος, που ως έτσι δεν θέλουν να την γνωρίζουμε, έγινε κατά την ΡωμαΪκή περίοδο, επί διοικήσεως του Αυτοκράτορος Αντωνίνου του Ευσεβούς (138 – 161 μ.Χ.), περίοδο κατά την οποία κινήθηκαν οι Σαυρομάτες εναντίον της Ελλάδος, αλλά δεν ξέρουμε τι έγινε μετά. Φυσικά ποτέ δεν διδάχθηκε η επίθεση των Σαυροματών στην χώρα μας γιατί δεν πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι οι Σαυρομάτες, ποιά η σχέση τους με τον Ηρακλή, ούτε γιατί επιτέθηκαν στην Ελλάδα. Έτσι, στα καλά καθούμενα, αποφάσισαν μια μέρα να επιτεθούν στην Ελλάδα;
Οι Σαυρομάτες, με ότι υπονοεί η ονομασία του λαού αυτού, ήταν ένας λαός στα εδάφη της σημερινής Ρωσίας. Στα ελληνικά ονομαζόντουσαν Σαυρομάτες, αλλά στα λατινικά Σαρμάτες, και η χώρα στην οποία ζούσαν ονομαζόταν Σαρματία. Σύμφωνα με την γεωγραφία, η Ασιατική Σαρματία είναι ο σημερινός Καύκασος και η Ευρωπαϊκή Σαρματία είναι η Ρωσία.
Οι σημερινοί Ρώσοι φυσικά και γνωρίζουν ότι οι πρόγονοί τους ήταν οι Σαυρομάτες – Σαρμάτες. Ως απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι έχουν δώσει το όνομα «Σαρμάτ» στον τελευταίο τους διηπειρωτικό πυρηνικό πύραυλο. Τον ρωσικό πύραυλο «Σαρμάτ» το ΝΑΤΟ τον έχει κωδικοποιήσει ως «Σατανά» (Satan). Συμπτώσεις!
Αργότερα… πολλές φορές επιτέθηκαν οι Ρώσοι εναντίον του Βυζαντίου, το 865, 906, 941, 943, 971 και 1043. Τα αποτελέσματα των επιθέσεων αυτών ήταν φόνοι, εμπρησμοί, ατιμώσεις, λεηλασίες, βεβηλώσεις ιερών και οσίων, αιχμαλωσίες, αρπαγές και κάθε άλλο κακό. Όλα αυτά ανάγκασαν τον Πατριάρχη Φώτιο να πει: Τι τούτο; Τις η χαλεπή αύτη και βαρεία πληγή και οργή; Πόθεν εν ημίν ο υπερβόρειος ούτος και φοβερός ενέσκηψε κεραυνός; Πόθεν η βαρβαρική αύτη και πυκνή και αθρόα κατερράγη θάλασσα;»
Όταν η Βασιλεύουσα Πόλη του πλανήτη κινδύνευε να πέσει στα χέρια των Οθωμανών η ομόδοξη Ρωσία ήταν απούσα και οι Έλληνες είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους στην Δύση. Όπως ακριβώς γίνεται και τώρα. Καθ’ όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας η Ρωσία ποτέ δεν βοήθησε. Επιφανειακά έκανε κάποιες ενέργειες αλλά ο σκοπός της ήταν ο αντιπερισπασμός με σκοπό να ωφεληθεί η ίδια. Οι σκλαβωμένοι Έλληνες περίμεναν την βοήθεια της Ρωσίας, που δεν ήρθε ποτέ, και η ελευθερία ήρθε όταν κάποιοι αρχηγοί συνεπήραν τον Ελληνικό λαό στην επανάσταση χωρίς την βοήθεια κανενός.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ρωσικής ανεντιμότητος ήταν τα Ορλωφικά, τα οποία έγιναν κατά την διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768-1774. Έγιναν για λόγους αντιπερισπασμού ώστε να ευνοηθεί η Ρωσία και οι Έλληνες εσφάζοντο ύστερα από τους τούρκους. Στο έργο τους αυτό βοήθησαν και οι αλβανοί. Τρομερή και φοβερή είναι η περίοδος της αλβανοκρατίας κατά την οποία ερημώθηκε η Πελοπόννησος λόγω της δράσης των αλβανών. Ήταν δε τόσο το μένος και το θράσος των αλβανών που η καταστροφική τους μανία ανησύχησε ύστερα τους τούρκους οι οποίοι αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με τους Έλληνες για να διώξουν τους αλβανούς. Όλα αυτά ήταν συνέπεια των Ορλωφικών.
Ο δε Λάμπρος Κατσώνης μπορεί να απέτυχε στην απελευθέρωση της Ελλάδος αλλά για την προσφορά του στην Ρωσία, η Αικατερίνη η Μεγάλη του δώρισε στην Κριμαία ένα κτήμα 220.000 (!) στρεμμάτων, που το ονόμασε «Λειβαδιά» και έζησε ως βασιλιάς σε ένα μέγαρο που έκτισε εκεί. Στο μέγαρο αυτό, στο μέγαρο του Λάμπρου Κατσώνη, υπεγράφη η περίφημη συμφωνία της Γιάλτας το 1945.
Όταν οι Έλληνες κάναμε την επανάσταση του 1821, πάλι η Ρωσία έλειπε. Η Ρωσία ως μέλος της Ιεράς Συμμαχίας των Μοναρχών της Ευρώπης (Ισπανία, Γαλλία, Πρωσία, Αυστροουγγαρία και Ρωσία) παρουσία της Αγγλίας στο Λάϋμπαχ αντιτίθετο στην Ελληνική επανάσταση. Το ότι αργότερα συμμετείχε στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου, το έκανε διότι προβλεπόταν από την συμφωνία μεταξύ Αγγλίας, Γαλλία και Ρωσίας που σύμφωνα με το πρώτο άρθρο της συμφωνίας αυτής σκοπός των κρατών αυτών ήταν η διαφύλαξη των συμφερόντων τους στην Μεσόγειο θάλασσα, άσχετα αν ευνοήθηκε η Ελλάδα.
Κατά την περίοδο της επαναστάσεως του 1821, ο τότε Τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος Α’, δια του Πρεσβευτού του, στην Κωνσταντινούπολη, Στρογκονώφ, προσφέρθηκε να βοηθήσει τους τούρκους για να καταπνίξουν την ελληνική ανταρσία. Ο δε αντικαταστάτης του Τσάρος Νικόλαος Α’ δήλωνε: Καταριέμαι, αποτροπιάζομαι τους Έλληνες αν και είναι ομόπιστοί μου. Η διαγωγή τους υπήρξε φρικώδης, εγκληματική και απόβλητος. Θεωρώ δε αυτούς πάντοτε ως υπηκόους, στασιάζοντας ολοφάνερα κατά του νόμιμου ηγεμόνα τους (Σημ. εννοεί τον σουλτάνο). Δεν επιθυμώ την απελευθέρωσή τους. Δεν την αξίζουν και θα είναι ολέθριο παράδειγμα για τους άλλους λαούς αν κατόρθωναν να ιδρύσουν ελεύθερο κράτος.
Μετά από λίγα χρόνια, και μετά την ανακωχή του πολέμου του 1878, κατά την διάρκεια των συζητήσεων για την Συνθήκη Ειρήνης στον Άγιο Στέφανο Κωνσταντινουπόλεως, η Ρωσία ήθελε να ιδρύσει την Μεγάλη Βουλγαρία. Ήθελε δηλαδή την έξοδό της στο Αιγαίο αγνοώντας την Ελλάδα. Ο δε Ρώσος πρέσβης Ν. Ιγνάτιεφ που διαπραγματευόταν την Συνθήκη από την πλευρά της Ρωσίας, θεωρήθηκε από τις άλλες διπλωματικές αποστολές ως «ο πατέρας του ψεύδους και νεκροθάφτης του Ελληνισμού».
Εν συνεχεία, το 1921, ο Στάλιν, βοήθησε τον Κεμάλ Ατατούρκ (κατόπιν γραπτής συμφωνίας) δίνοντάς του χρυσό και οπλισμό. Δεν μπορώ να μην αναφέρω μια πληροφορία πολλαπλής χρησιμότητος, παρακάμπτοντας για λίγο το θέμα, για τον Στάλιν που ενδεχομένως να δικαιολογήσει την ανθελληνική του στάση. Ο Στάλιν ήταν γεωργιανός και το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωσήφ Τζουκασβίλι. «Στάλιν» σημαίνει «ατσαλένιος», «σταλ» στα ρώσικα είναι το «ατσάλι». «Σβίλι» στα γεωργιανά σημαίνει «ο γιός τοῦ». «Τζούκα» σημαίνει «εβραίος». Δηλαδή το πραγματικό όνομα του Στάλιν σήμαινε «ο γιός του εβραίου». Στα ελληνικά θα τον λέγαμε «Εβραιόπουλος».
Πώς θα γινόταν όμως αρχηγός με τέτοιο όνομα στην πολυπολιτισμική κοινωνία της ΕΣΣΔ, οπότε τοῦ βρήκαν άλλο. Τόσο απλά.
Συνεχίζω επί του θέματος. Η βοήθεια που πρόσφερε στην Τουρκία ο Στάλιν ήταν τότε που η Ρωσία εμαστίζετο από πρωτοφανή πείνα και ο χρυσός ήταν αναγκαίος για να χρησιμοποιηθεί στο να τραφούν οι Ρώσοι και όχι να βοηθηθούν οι τούρκοι για να μας σφάξουν στην Μικρά Ασία. Εν τούτοις προτιμήθηκε η καταστροφή της Ελλάδος παρά να χορτάσουν οι Ρώσοι.
Ο Νορβηγός καθηγητής και διπλωμάτης Φρ. Νάνσεν, ο οποίος είχε ορισθεί από την Κοινωνία Των Εθνών (τώρα ΟΗΕ) ως Ύπατος Αρμοστής για τον επαναπατρισμό των απανταχού αιχμαλώτων έγραψε τo 1928 ότι η πείνα του Ρωσικού λαού το 1921 ήταν φρικιαστική, πολλοί πέθαιναν από την πείνα, υπήρχε ανθρωποφαγία, έκαναν εκταφή πτωμάτων για να φάνε και το τραγικότατο, γονείς σκότωναν και έτρωγαν τα νήπια παιδιά τους.
Ο Στάλιν προτίμησε να βοηθήσει τον Ατατούρκ να μας καταστρέψει παρά να βοηθήσει τους Ρώσους.
Μετά την ύπουλη συμπεριφορά της Ρωσίας στην Μικρασιατική καταστροφή, η Ρωσία πάλι ενεπλάκη στα ελληνικά ζητήματα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με σκοπό την φθορά της Ελλάδος. Στον συμμοριτοπόλεμο (σύμφωνα με πόρισμα επιτροπής του ΟΗΕ) ή εμφύλιο (σύμφωνα με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων) η Ρωσία συνέδραμε στην διεξαγωγή του πολέμου αυτού καίτοι η τύχη της Ελλάδος είχε αποφασιστεί στην Γιάλτα, η Ελλάς να ανήκει 90-10 στην Δύση.
Αυτά που γινόντουσαν παλιά γίνονται και τώρα. Οι Έλληνες περιμένουν τους Ρώσους να μας σώσουν, αλλά η Ρωσία, δια του Α. Ντούγκιν, ανακοίνωσε ότι η Ρωσία είναι κληρονόμος του Βυζαντίου, ότι η Βυζαντινή αυτοκρατορία τούς ανήκει και ότι η Μόσχα θα είναι η Τρίτη Ρώμη (Σημ. Η λέξη «Τσάρ» προέρχεται από το «Καίσαρ»). Ακόμη και τα βυζαντινά χρώματα έχουν βάλει στις αθλητικές στολές των ρώσικων ομάδων.
Μπορεί ο Πούτιν να μην ανέχεται «πουτινιές» αλλά στην Ελλάδα, απ’ ότι φαίνεται, θα φερθεί «πουτινίστικα». Για τους Ρώσους προέχει ο μισελληνικός Πανσλαβισμός, παρά η Ορθοδοξία. Αλλά είπαμε, η Ελλάς είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο των διεθνιστών, οπότε όλες οι δυνατές χώρες θέλουν την καταστροφή της. Η αντίληψη που υπάρχει ότι θα μας σώσει η Ρωσία βολεύει πολλούς γιατί γνωρίζουν ότι όποιος περιμένει να τον σώσει κάποιος άλλος, ποτέ δεν θα ξεσηκωθεί για να διεκδικήσει τα αυτονόητα.
Χρήστος Μαντζιάρης.
0 comments: